The world’s population, 2.5 billion

The world’s population, 2.5 billion in 1950, rose to 6.1
billion in 2000 and may increase to 8.9 to 10.6 billion
by the year 2050 (UNDP). For developing countries,
increasing population has put constraints on limited
resources. Many countries have adopted population
control programs. Indonesia – the fourth most populated
country in the world after China, India and the United
States – adopted a program in 1970. Among developing
countries, Indonesia’s population control program is
considered to be one of the most successful, having
contributed to bringing down the total fertility rate from
nearly 6 when the program began in 1970 to 2.59 in
1999 (BPS). This achievement is even more remarkable
when we consider the fact that almost ninety percent
of the population is Muslim. Even societies that have
experienced much greater socioeconomic transformation
than Indonesia have not had such significant fertilityrelated
change (Shiffman, 2002).
India, though a pioneer among developing countries
in adopting a population control policy, has not been as
successful in controlling its population growth. While
many demographers consider the Indian program to be a
success, the fact remains that the country is still struggling
with a total fertility rate far above the replacement level
of 2.1.
Indonesia and India differ on many dimensions,
including political structure. However, two of the most
important aspects of the Indonesian program - developing
social acceptance for the program and creating strong
government-society links that enable active involvement
and participation of the community - can be adopted by
India and other countries to enhance the effectiveness of

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประชากรโลก 2.5 พันล้านดอลลาร์ในปี 1950 กุหลาบกับ 6.1พันล้านในปี 2000 และอาจเพิ่มขึ้นถึง 8.9 นอกไป 10.6 พันล้านภายในปี 2050 (UNDP) สำหรับประเทศกำลังพัฒนาเพิ่มประชากรได้วางข้อจำกัดจำกัดทรัพยากร หลายประเทศได้นำประชากรควบคุมโปรแกรม อินโดนีเซีย – สี่เติมมากที่สุดประเทศในโลกหลังจากประเทศจีน อินเดีย และสหรัฐอเมริกา – นำโปรแกรมใน 1970 ระหว่างการพัฒนาประเทศ โปรแกรมการควบคุมประชากรของอินโดนีเซียเป็นถือเป็นหนึ่งในที่สุดประสบความสำเร็จ มีส่วนการนำอัตรารวมความอุดมสมบูรณ์จากเกือบ 6 เมื่อโปรแกรมเริ่มต้นในปี 1970 กับ 2.59 ในปี 1999 (BPS) ความสำเร็จนี้จะโดดเด่นมากยิ่งขึ้นเมื่อเราพิจารณาความจริงที่เกือบ 90 เปอร์เซ็นต์ของประชากรที่เป็นมุสลิม แม้แต่สังคมที่มีมีประสบการณ์มากในการเปลี่ยนแปลงประชากรที่มากขึ้นกว่าอินโดนีเซียไม่มี fertilityrelated สำคัญดังกล่าวเปลี่ยน (Shiffman, 2002)อินเดีย แม้ผู้บุกเบิกประเทศกำลังพัฒนาในการใช้นโยบายควบคุมประชากร ไม่ได้เป็นประสบความสำเร็จในการควบคุมการเจริญเติบโตของประชากร ในขณะที่โปรแกรมอินเดียจะพิจารณา demographers หลายตัวความสำเร็จ ความจริงอยู่ ว่า ประเทศจะยังคงดิ้นรนมีอัตราความอุดมสมบูรณ์รวมไกลเหนือระดับแทนของ 2.1อินโดนีเซียและอินเดียแตกต่างกันในหลายมิติรวมทั้งโครงสร้างทางการเมือง อย่างไรก็ตาม สองมากที่สุดลักษณะสำคัญของโปรแกรมอินโดนีเซีย - พัฒนาสังคมยอมรับโปรแกรมและสร้างความแข็งแรงรัฐบาลสังคมการเชื่อมโยงที่เปิดใช้งานการมีส่วนร่วมที่ใช้งานอยู่และมีส่วนร่วมของชุมชน - สามารถนำไปใช้โดยอินเดียและประเทศอื่น ๆ เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประชากรโลก 2.5 พันล้านดอลลาร์ในปี 1950 เพิ่มขึ้น 6.1
พันล้านดอลลาร์ในปี 2000 และอาจจะเพิ่มขึ้นถึง 8.9-10600000000
ภายในปี 2050 ปี (UNDP) สำหรับประเทศกำลังพัฒนาประชากรที่เพิ่มขึ้นได้วางข้อ จำกัด เกี่ยวกับการ จำกัด ทรัพยากร หลายประเทศได้นำประชากรโปรแกรมการควบคุม อินโดนีเซีย - ที่สี่มีประชากรมากที่สุดของประเทศในโลกหลังจากที่จีนอินเดียและประเทศสหรัฐอเมริกา- นำโปรแกรมในปี 1970 ท่ามกลางการพัฒนาประเทศ, โปรแกรมควบคุมประชากรของอินโดนีเซียจะถือเป็นหนึ่งในความสำเร็จมากที่สุดมีส่วนร่วมในการนำมาลงทั้งหมดอัตราการเกิดของประชากรจากเกือบ 6 เมื่อโปรแกรมเริ่มต้นขึ้นใน 1970-2.59 ใน 1999 (BPS) ความสำเร็จนี้เป็นยิ่งน่าทึ่งเมื่อเราพิจารณาข้อเท็จจริงที่ว่าเกือบร้อยละเก้าสิบของประชากรที่อยู่ของชาวมุสลิม แม้สังคมที่มีประสบการณ์มากการเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจและสังคมมากขึ้นกว่าที่อินโดนีเซียไม่ได้มีนัยสำคัญเช่นfertilityrelated เปลี่ยนแปลง (Shiffman, 2002). อินเดียแม้ว่าผู้บุกเบิกในกลุ่มประเทศกำลังพัฒนาในการนำนโยบายการควบคุมประชากรยังไม่ได้รับเป็นที่ประสบความสำเร็จในการควบคุมการเจริญเติบโตของประชากร ในขณะที่นักประชากรศาสตร์หลายคนคิดว่าโปรแกรมที่อินเดียจะเป็นความสำเร็จที่เป็นจริงยังคงอยู่ที่ประเทศยังคงดิ้นรนที่มีอัตราการเกิดของประชากรรวมสูงกว่าระดับทดแทน2.1. อินโดนีเซียและอินเดียในมิติที่แตกต่างกันจำนวนมากรวมทั้งโครงสร้างทางการเมือง อย่างไรก็ตามสองในที่สุดที่สำคัญของโปรแกรมอินโดนีเซีย - การพัฒนาสังคมยอมรับสำหรับโปรแกรมที่แข็งแกร่งและการสร้างการเชื่อมโยงรัฐบาลที่ช่วยให้สังคมมีส่วนร่วมและมีส่วนร่วมของชุมชน- สามารถนำไปใช้โดยประเทศอินเดียและประเทศอื่นๆ เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประชากรของโลก , 2.5 พันล้านในปี 1950 เพิ่มขึ้น 6.1
พันล้านในปี 2000 และอาจเพิ่มสูงถึง 8.9 ถึง 10.6 พันล้าน
โดยปี 2050 ( UNDP ) การพัฒนาประเทศ
ประชากรเพิ่มขึ้นใส่ข้อจำกัดของทรัพยากรที่จำกัด

หลายประเทศได้ใช้โปรแกรมควบคุมประชากร

อินโดนีเซีย– 4 ประชากรส่วนใหญ่
ประเทศในโลกหลังจากจีน อินเดียและสหรัฐ
สหรัฐอเมริกา–ใช้โปรแกรมใน 1970 ระหว่างการพัฒนา
ประเทศโปรแกรมควบคุมประชากรของอินโดนีเซีย
ถือว่าเป็นหนึ่งในความสำเร็จมากที่สุด มี
3 นำลงอัตราเจริญพันธุ์รวมจาก
เกือบ 6 เมื่อเริ่มโครงการในปี 1970 2.59 ใน
2542 ( 2007 ) ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนนี้
โดดเด่นมากยิ่งขึ้น เมื่อเราพิจารณาความจริงที่ว่าเกือบเก้าสิบเปอร์เซ็นต์
ของประชากรเป็นมุสลิม แม้สังคมที่มีการเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจและสังคม ที่มีประสบการณ์มากขึ้น

กว่าอินโดนีเซียได้สําคัญดังกล่าว fertilityrelated
เปลี่ยน ( shiffman , 2002 ) .
อินเดีย แม้ว่าเป็นผู้บุกเบิกในการพัฒนาประเทศ
ในการนํานโยบายควบคุมประชากรได้ไม่ได้
ประสบความสำเร็จในการควบคุมการเจริญเติบโตของประชากรของ ในขณะที่
หลาย demographers พิจารณาโปรแกรมอินเดียเป็น
ความสำเร็จ , ความเป็นจริงยังคงอยู่ที่ประเทศยังดิ้นรน
ที่มีอัตราการเจริญพันธุ์รวมไกลเหนือระดับแทน

ของ 2.1 อินโดนีเซียและอินเดียต่างมิติมากมาย
รวมทั้งโครงสร้างทางการเมือง อย่างไรก็ตาม ในด้านของโปรแกรมที่สำคัญที่สุด

- อินโดนีเซียพัฒนาสังคมให้การยอมรับสำหรับโปรแกรมและสร้างแรง
รัฐบาลสังคมการเชื่อมโยงที่ให้
การมีส่วนร่วมที่ใช้งานและการมีส่วนร่วมของชุมชน - สามารถนำมาใช้โดย
อินเดียและประเทศอื่น ๆเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพของ