Table 1 shows the results of growth

Table 1 shows the results of growth performance of broiler. The data in this table indicate that the feed
intake, live weight, feed conversion and survivability did not differ statistically (P>0.05) due to addition of
either Vitamin C or electrolyte in drinking water. However, feed cost per broiler and feed cost per kg
broiler increased (P0.05) feed intake recorded in broilers received different levels of Vitamin C and electrolyte
contradict some previous findings (Vathana et al. 2002; Takahashi and Akiba, 2000; Tanveer et al. 2005;
Saha et al. 2000 and Branton et al. 2004). They showed that supplementation of Vitamin C and electrolyte
in drinking water or feed @ 500-3150 ppm and 300-350 meq/kg increased feed intake. However, the
result was in agreement with Taweli and Kassab (1990). They showed that administration of VitaminC in
feed did not change feed intake. It was assumed that supplementation of Vitamin C and electrolyte
together in drinking water was not useful in respect of feed intake. There was no difference (P>0.05) in
body weight gain among broilers received different levels of Vitamin C and electrolyte in drinking water
(Table 1). This result was differed from those of Lohakare et al. 2005; Villar-Patino et al. 2002; Pirompud
et al. 2005; Rezaei et al. 2004 and Tanveer et al. 2005. Earlier workers observed that addition of Vitamin
C and electrolyte in drinking water or feed @ 300-1500 ppm and @ 130-1000 meq/kg improved body
weight. Doan (2000) and Bonsembinate et al. (2002) agreed with the result of the current study. They
showed that addition of Vitamin C and electrolyte in drinking water or feed did not alter growth of broilers.
No difference (P>0.05) was found in feed conversion for broilers receiving Vitamin C and/or electrolyte
through drinking water (Table 1). This result was dissimilar with Mirsnamsollahi et al. 2003; Tanveer et al.
2005; Soleiman, and Zulkifli 2010 and Draslarova et al. 2000; Raja and Qureshi, 2000. They concluded
that addition of Vitamin C and electrolyte in drinking water or feed @150-500 ppm and 500 meq/kg
improved feed conversion of broilers. Whereas, Villar-Patino et al. (2002) showed that Vitamin C in diet
lowered feed conversion. Despite similar feed intake, live weight and feed conversion observed in groups
received Vitamin C and electrolyte increased feed cost/broiler by 17.06, 10.40 and 27.80% in Vitamin C,
electrolyte & Vitamin C + electrolyte supplemented groups respectively than that of control. Feed cost/kg
broiler was increased by 20.92, 9.96 and 33.79% in Vitamin C, electrolyte and Vitamin C + electrolyte
supplemented groups respectively than the control. Profit/broiler and per kg broiler were 1.5 and 0.5%
higher in electrolyte supplement groups over the control. This may have been due to lower cost of
electrolyte. Profit/broiler and per kg broiler were 4.7 & 6.6 and 1.6 & 2.09% lower in Vitamin C and
Vitamin C + electrolyte supplement groups respectively over the control. Highest cost in Vitamin C
receiving group might have resulted lower profitability.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตารางที่ 1 แสดงผลการเจริญเติบโตของไก่เนื้อ ข้อมูลในตารางนี้บ่งชี้ว่า ตัวดึงข้อมูลปริมาณ น้ำหนักสด ฟีดแปลง และอยู่รอดไม่ได้แตกต่างกันทางสถิติ (P > 0.05) เนื่องจากเพิ่มของวิตามินหรือเกลือแร่ในน้ำดื่ม อย่างไรก็ตาม เลี้ยงไก่เนื้อราย และป้อนต้นทุนต่อกิโลกรัมไก่เนื้อเพิ่มขึ้น (P < 0.01) สำหรับการเพิ่มวิตามินซีและเกลือแร่ /Broiler ต้นทุนอาหารเพิ่มเติม และต่อกก.ไก่เนื้อได้ 17.06, 10.40 และ 27.80% และ 20.92 ทรัพย์ 9.96 และ 33.79% สูงกว่าวิตามินซี อิเล็กโทรไลต์และวิตามิน + เกลือแร่เสริมกลุ่ม เหนือการควบคุมตามลำดับคล้ายกัน (P > 0.05) กินบันทึกในไก่เนื้อได้รับระดับของวิตามินซีและเกลือแร่ขัดแย้งกับบางประเด็นที่ก่อนหน้า (Vathana et al. 2002 Takahashi และบะ 2000 มาลัย et al. 2005บริษัทสห et al. 2000 และ Branton et al. 2004) พวกเขาพบว่าการเสริมวิตามินและเกลือแร่ในน้ำดื่มหรืออาหาร@ 500 3150 ppm และ 300-350 meq/kg กินขึ้น อย่างไรก็ตาม การผลที่ได้ข้อตกลง Taweli และ Kassab (1990) พวกเขาแสดงให้เห็นว่าการบริหารงานของ VitaminC ในอาหารเปลี่ยนกินอาหารไม่ มันถูกสันนิษฐานว่าการเสริมวิตามินและเกลือแร่กันในน้ำดื่มไม่ได้ประโยชน์ส่วนตัว ก็ไม่แตกต่างกัน (P > 0.05) ในน้ำหนักร่างกายในไก่เนื้อได้รับระดับของวิตามินซีและเกลือแร่ในน้ำดื่ม(ตารางที่ 1) ผลลัพธ์นี้คือแตกต่างจากของ Lohakare et al. 2005 เกมยูโร Patino et al. 2002 Pirompudet al. 2005 Rezaei et al. 2004 และมาลัย et al. 2005 คนก่อนหน้านี้สังเกตว่า นอกจากวิตามินC และอิเล็กโทรไลท์ในน้ำดื่มหรืออาหาร @ 300-1500 ppm และ @ 130-1000 meq กิโลกรัมร่างกายดีขึ้นน้ำหนัก โดน (2000) และ Bonsembinate et al. (2002) ยอมรับกับผลของการศึกษาปัจจุบัน พวกเขาพบว่า วิตามินซีและเกลือแร่ในน้ำดื่มหรืออาหารไม่เปลี่ยนแปลงเจริญเติบโตของไก่เนื้อไม่แตกต่างกัน (P > 0.05) พบในการเปลี่ยนอาหารสำหรับไก่เนื้อที่ได้รับวิตามินและเกลือแร่ผ่านน้ำดื่ม (ตาราง 1) ผลลัพธ์นี้คือความแตกต่างกันกับ Mirsnamsollahi et al. 2003 มาลัย et al2005 Soleiman และ 2553 Zulkifli และ Draslarova et al. 2000 ราชาและ Qureshi, 2000 พวกเขาได้ข้อสรุปนอกจากนั้นวิตามินซีและเกลือแร่ในน้ำดื่ม หรืออาหาร @150-500 ppm และ 500 meq/kgปรับเปลี่ยนอาหารของไก่เนื้อ ขณะ Villar Patino et al. (2002) พบว่าวิตามินซีในอาหารเปลี่ยนอาหารลดลง แม้จะคล้ายกัน กินอาศัยน้ำหนัก และฟีดแปลงพบว่า ในกลุ่มวิตามินซีและเกลือแร่ที่ได้รับเพิ่มขึ้นต้นทุนอาหารไก่กระทง โดย 17.06, 10.40 และ 27.80% วิตามินซีอิเล็กโทรไลต์ และวิตามิน + เกลือแร่เสริมกลุ่มกว่าควบคุมตามลำดับ กิโลกรัมต้นทุนอาหารสัตว์ไก่เนื้อเพิ่มขึ้น โดย 20.92 ทรัพย์ 9.96 และ 33.79% ในวิตามินซี เกลือแร่ และวิตามินซี + อิเล็กโทรไลต์เสริมกลุ่มมากกว่าการควบคุมตามลำดับ กำไร/ไก่เนื้อและไก่เนื้อกิโลกรัมละ 1.5 และ 0.5%สูงกว่าในกลุ่มอาหารเสริมอิเล็กโทรไลท์เหนือการควบคุม ซึ่งอาจเป็นเนื่องจากต้นทุนต่ำอิเล็กโทรไลท์ กำไร/ไก่เนื้อต่อกก.ไก่เนื้อได้ 4.7 และ 6.6 และ 1.6 และ 2.09% ลดวิตามินซี และวิตามิน + เกลือแร่เสริมกลุ่มตามลำดับเหนือการควบคุม ต้นทุนสูงที่สุดในวิตามิน Cกลุ่มที่ได้รับอาจทำให้ผลกำไรต่ำกว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตารางที่ 1 แสดงผลการดำเนินการเจริญเติบโตของไก่เนื้อ ข้อมูลในตารางนี้แสดงให้เห็นว่าฟีด
ปริมาณน้ำหนักสด, การเปลี่ยนอาหารและความอยู่รอดไม่แตกต่างกันทางสถิติ (p> 0.05) เนื่องจากการเพิ่มขึ้นของ
ทั้งวิตามิน C หรืออิเล็กโทรไลในน้ำดื่ม อย่างไรก็ตามต้นทุนค่าอาหารต่อไก่เนื้อและต้นทุนค่าอาหารต่อกิโลกรัม
ไก่เนื้อเพิ่มขึ้น (p <0.01) นอกเหนือจากวิตามินซีและอิเล็กโทรไล ต้นทุนค่าอาหารเพิ่มเติม / ไก่เนื้อและ
ต่อกิโลกรัมไก่เนื้อเป็น 17.06, 10.40 และ 27.80% และ 20.92, 9.96 และ 33.79% สูงวิตามินซีอิเลค
และวิตามินซี + อิเล็กเสริมกลุ่มตามลำดับในช่วงการควบคุม
ที่คล้ายกัน (p> 0.05) ฟีดบริโภคที่บันทึกไว้ ในไก่เนื้อได้รับในระดับที่แตกต่างกันของวิตามินซีและอิเล็กโทรไล
ขัดแย้งบางผลการวิจัยก่อนหน้า (Vathana et al, 2002;. ทากาฮาชิและอากิ 2000; Tanveer et al, 2005.
.. สหพัฒน์ et al, 2000 และ Branton et al, 2004) พวกเขาแสดงให้เห็นว่าการเสริมวิตามินซีและอิเล็กโทรไล
ในน้ำดื่มหรืออาหาร @ 500-3150 ppm และ 300-350 mEq / กก. เพิ่มขึ้นปริมาณอาหารที่กิน อย่างไรก็ตาม
ผลที่อยู่ในข้อตกลงกับ Taweli และ Kassab (1990) พวกเขาแสดงให้เห็นว่าการบริหารงานของ VitaminC ใน
ฟีดไม่เปลี่ยนแปลงปริมาณอาหารที่กิน มันได้รับการสันนิษฐานว่าการเสริมวิตามินซีและอิเล็กโทรไลที่
ร่วมกันในการดื่มน้ำไม่ได้ประโยชน์ในแง่ของปริมาณอาหารที่กิน ไม่มีความแตกต่าง (P> 0.05) เป็น
น้ำหนักตัวในหมู่ไก่เนื้อได้รับในระดับที่แตกต่างกันของวิตามินซีและอิเล็กโทรไลในน้ำดื่ม
(ตารางที่ 1) นี่คือผลที่แตกต่างไปจากผู้ Lohakare et al, 2005 Villar-Patino et al, ปี 2002 Pirompud
et al, 2005 Rezaei et al, ปี 2004 และ Tanveer et al, ปี 2005 คนงานก่อนหน้านี้พบว่านอกเหนือจากวิตามิน
ซีและอิเล็กโทรไลในการดื่มน้ำหรือกินอาหาร @ 300-1500 ppm และ @ 130-1000 mEq / กก. ปรับตัวดีขึ้นร่างกาย
น้ำหนัก ทิด (2000) และ Bonsembinate et al, (2002) เห็นด้วยกับผลของการศึกษาในปัจจุบัน พวกเขา
แสดงให้เห็นว่านอกเหนือจากวิตามินซีและอิเล็กโทรไลในน้ำดื่มหรืออาหารสัตว์ไม่ได้เปลี่ยนแปลงการเจริญเติบโตของไก่เนื้อ.
ไม่แตกต่างกัน (p> 0.05) พบว่าในการเปลี่ยนอาหารสำหรับไก่เนื้อได้รับวิตามินซีและ / หรืออิเล็กโทร
ผ่านน้ำดื่ม (ตารางที่ 1) นี่คือผลที่แตกต่างกันกับ Mirsnamsollahi et al, 2003 Tanveer et al.
2005; Soleiman และ Zulkifli ปี 2010 และ Draslarova et al, 2000 ราชาและ Qureshi, 2000 พวกเขาสรุป
ว่านอกเหนือจากวิตามินซีและอิเล็กโทรไลในน้ำดื่มหรืออาหาร @ 150-500 ppm และ 500 mEq / กก.
ปรับตัวดีขึ้นการเปลี่ยนอาหารของไก่เนื้อ ขณะที่ Villar-Patino et al, (2002) แสดงให้เห็นว่าวิตามินซีในอาหาร
ลดลงการเปลี่ยนอาหาร แม้จะมีปริมาณอาหารที่กินที่คล้ายกันน้ำหนักและอาหารสดแปลงพบว่าในกลุ่ม
ที่ได้รับวิตามินซีและอิเล็กโทรไลเพิ่มขึ้นต้นทุนค่าอาหาร / ไก่เนื้อโดย 17.06, 10.40 และ 27.80% ในวิตามินซี
อิเลค & วิตามิน C + อิเล็กเสริมกลุ่มตามลำดับกว่าที่ของการควบคุม ต้นทุนค่าอาหาร / กก.
ไก่เนื้อเพิ่มขึ้น 20.92, 9.96 และ 33.79% ในวิตามินซีอิเลคและวิตามินซี + อิเล็ก
เสริมกลุ่มตามลำดับกว่ากลุ่มควบคุม กำไร / ไก่เนื้อและไก่เนื้อกิโลกรัมละ 1.5 และ 0.5%
สูงขึ้นในกลุ่มอิเล็กกว่าอาหารเสริมควบคุม นี้อาจจะเป็นเพราะค่าใช้จ่ายที่ต่ำกว่าของ
อิเล็กโทร กำไร / ไก่เนื้อและไก่เนื้อกิโลกรัมละ 4.7 และ 6.6 และ 1.6 และ 2.09% ต่ำในวิตามินซีและ
วิตามิน C + อาหารเสริมกลุ่มอิเล็กตามลำดับควบคุม ค่าใช้จ่ายที่สูงที่สุดในวิตามินซี
ที่ได้รับกลุ่มอาจมีผลในการทำกำไรที่ลดลง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตารางที่ 1 แสดงผลการเจริญเติบโตของไก่เนื้อ ข้อมูลในตารางนี้ บ่งชี้ว่า อาหารการบริโภคสด , น้ำหนัก , การแปลงอาหารและความสามารถไม่แตกต่างกันทางสถิติ ( P > 0.05 ) เนื่องจากการเพิ่มให้วิตามินหรือเกลือแร่ในการดื่มน้ำ อย่างไรก็ตาม ต้นทุนค่าอาหารต่อการผลิตไก่เนื้อ และต้นทุนค่าอาหารต่อกิโลกรัมไก่เนื้อเพิ่มขึ้น ( P < 0.01 ) สำหรับการเพิ่มวิตามิน C และอิเล็กโทรไลต์ เพิ่มค่าอาหาร / ไก่ต่อกิโลกรัม กระทงเป็น 17.06 10.40 และ 27.80 % และ 3 % และ 2K 33.79 , ที่สูงในวิตามิน เกลือแร่และวิตามิน C + เกลือแร่เสริมกลุ่มตามลำดับมากกว่าการควบคุมสถิติ ( P > 0.05 ) ปริมาณอาหารในไก่กระทงที่ได้รับบันทึกในระดับที่แตกต่างกันของวิตามิน และเกลือแร่ขัดแย้งบางอย่างก่อนหน้านี้พบ ( vathana et al . 2002 ; ทาคาฮาชิ และ คิบะ , 2000 ; tanveer et al . 2005บริษัท สห et al . 2000 และ branton et al . 2004 ) พวกเขาพบว่า การเสริมวิตามิน และเกลือแร่ในการดื่มน้ำหรืออาหาร @ 500-3150 ppm และ 300-350 meq / kg ปริมาณอาหารที่บริโภค อย่างไรก็ตามผลคือในข้อตกลงกับ taweli และ kassab ( 1990 ) พวกเขาพบว่า การบริหารงานของวิตามินซีในอาหารไม่ได้เปลี่ยนแปลงการบริโภคอาหาร มันถูกสันนิษฐานว่า การเสริมวิตามิน และเกลือแร่ร่วมกันในการดื่มน้ำไม่ได้ประโยชน์ในส่วนของการบริโภคอาหาร ไม่มีความแตกต่างกัน ( p > 0.05 ) ในน้ำหนักตัวของไก่กระทงที่ได้รับระดับที่แตกต่างกันของวิตามิน และเกลือแร่ ในการดื่มน้ำ( ตารางที่ 1 ) ผลที่ได้นี้ก็แตกต่างจากบรรดา lohakare et al . 2005 ; VILLAR patino et al . pirompud 2002 ;et al . 2005 rezaei et al . 2004 และ tanveer et al . 2005 คนก่อนหน้านี้พบว่า เพิ่มวิตามินC และอิเล็กโทรไลต์ในน้ำดื่มหรืออาหาร @ 300-1500 ppm และ @ 130-1000 meq / kg ขึ้นร่างกายน้ำหนัก ทิด ( 2000 ) และ bonsembinate et al . ( 2002 ) เห็นด้วยกับผลการศึกษาปัจจุบัน พวกเขาพบว่า เพิ่มวิตามิน C และอิเล็กโทรไลต์ในน้ำดื่มหรืออาหารไม่ได้แก้ไขการเจริญเติบโตของไก่เนื้อไม่แตกต่างกัน ( P > 0.05 ) พบในการแปลงอาหารในไก่กระทงที่ได้รับวิตามิน เกลือแร่ และ / หรือผ่านการดื่มน้ำ ( ตารางที่ 1 ) ผลที่ได้นี้ก็ไม่เหมือนกันด้วย mirsnamsollahi et al . 2003 ; tanveer et al .2005 soleiman และ zulkifli 2010 และ draslarova et al . 2000 ; ราชา และ qureshi , 2000 เขาสรุปที่เพิ่มวิตามิน C และอิเล็กโทรไลต์ในน้ำดื่มหรืออาหาร @ 150-500 ppm และ 500 meq / kgการปรับปรุงการเปลี่ยนอาหารของไก่เนื้อ ส่วนวิลล่าร์ patino et al . ( 2002 ) พบว่า วิตามินซีในอาหารลดการแปลงอาหาร แม้จะมีการกินได้เหมือนกัน สด น้ำหนักและการเปลี่ยนอาหาร พบในกลุ่มรับวิตามิน และเกลือแร่เพิ่มขึ้น ต้นทุนค่าอาหาร / ไก่ด้วย 17.06 10.40 และ 27.80 % ในวิตามินอิเล็กโทรไลต์และ วิตามิน C + เกลือแร่เสริมกลุ่มที่ควบคุม ต้นทุนค่าอาหาร กิโลกรัมไก่เนื้อเพิ่มขึ้น 9.96 2K และ , 33.79 % ในวิตามิน เกลือแร่และวิตามิน + เกลือแร่กลุ่มเสริมตามลำดับมากกว่าการควบคุม กำไร / ไก่เนื้อและไก่เป็นกิโลกรัมละ 1.5 และ 0.5 เปอร์เซ็นต์สูงกว่ากลุ่มควบคุมเกลือแร่เสริมมากกว่า . นี้อาจได้รับเนื่องจากการลดลงของต้นทุนอิเล็กโทรไลต์ กำไร / ไก่เนื้อและไก่เนื้อต่อกิโลกรัมเท่ากับ 4.7 & 6.6 และ 1.6 & 2.09 % กว่า วิตามิน ซี และวิตามิน C + เกลือแร่เสริมกลุ่มเหนือการควบคุม ค่าใช้จ่ายสูงในวิตามินรับกลุ่มอาจมีผลกำไรลดลง