Born Herbert F. (Herb) Lubalin Marc

Born Herbert F. (Herb) Lubalin March 17, 1918

Died May 24, 1981

Occupation Type designer, graphic designer

Herbert F. (Herb) Lubalin (pron. "loob-a'-len"; March 17, 1918 – May 24, 1981) was an American graphic designer. He collaborated with Ralph Ginzburg on three of Ginzburg's magazines: Eros, Fact, and Avant Garde, and was responsible for the creative visual beauty of these publications. He designed a typeface, ITC Avant Garde, for the last of these; this font could be described as a reproduction of art-deco, and is seen in logos created in the 1990s and 2000s.

Herb Lubalin entered Cooper Union at the age of seventeen, and quickly became entranced by the possibilities presented by typography as a communicative implement. Gertrude Snyder notes that during this period Lubalin was particularly struck by the differences in interpretation one could impose by changing from one typeface to another, always “fascinated by the look and sound of words (as he) expanded their message with typographic impact.” [1] After graduating in 1939, Lubalin had a difficult time finding work; he was fired from his job at a display firm after requesting a two dollar raise on his weekly salary, up from a paltry eight (around USD100 in 2006 currency). [2] Lubalin would eventually land at Reiss Advertising, and later worked for Sudler & Hennessey, where he practiced his considerable skills and attracted an array of design, typographic and photographic talent that included George Lois, Art Kane and John Pistilli. He served with Sudler for twenty years before leaving to start his own firm, Herb Lubalin, Inc., in 1964 . [3]

Eros Magazine and Fact Magazine

Lubalin’s private studio gave him the freedom to take on any number of wide-ranging projects, from poster and magazine design to packaging and identity solutions. It was here that the designer became best known, particularly for his work with a succession of magazines published by Ralph Ginzburg: Eros, Fact, and Avant Garde. [4] Eros, (Spring 1962 to issue four 1963) which devoted itself to the beauty of the rising sense of sexuality and experimentation, particularly in the burgeoning counterculture, it was a quality production with no advertising and the large format (13 by 10 inches) made it look like a book rather than a quarterly magazine. It was printed on different papers and the editorial design was some the greatest that Lubalin ever did. It quickly folded after an obscenity case brought by the US Postal Service. Ginzburg and Lubalin followed with Fact, which the former largely founded in response to the treatment Eros received. This magazine’s inherent anti-establishment sentiment lent itself to outsider writers who could not be published in mainstream media; Fact managing editor Warren Boroson noted that “most American magazine, emulating the Reader's Digest, wallow in sugar and everything nice; Fact has had the spice all to itself.” [4] Rather than follow with a shocking design template for the publication, Lubalin chose an elegant minimalist palette consisting of dynamic serifed typography balanced by high-quality illustrations. The magazine was printed on a budget, so Lubalin stuck with black and white printing on uncoated paper, as well as limiting himself to one or two typefaces and paying a single artist to handle all illustrations at bulk rate rather than dealing with multiple creators. The end result was one of dynamic minimalism that emphasized the underlying sentiment of the magazine better than “the scruffy homemade look of the underground press (or the) screaming typography of sensationalist tabloids” ever could. [4] Fact itself folded in controversy as Eros before it, after being sued for several years by Barry Goldwater, the Republican presidential candidate about whom Fact wrote an article entitled “The Unconscious of a Conservative: A special Issue on the Mind of Barry Goldwater.” Goldwater was awarded a total of $90,000, effectively putting Fact out of business. [4]

Avant Garde

Logo

Lubalin and Ginzburg again turned one magazine’s demise into the creation of another, releasing Avant Garde six months later. The creation of the magazine’s logogram proved difficult, largely due to the inherent difficulties presented by the incompatible letterform combinations in the title. Lubalin’s solution, one which sought to meet Ginzburg’s hope for an expression of “the advanced, the innovative, the creative,” consisted of tight-fitting letterform combinations to create a futuristic, instantly recognizable identity. [4] The demand for a complete typesetting of the logo was extreme in the design community, so Lubalin released ITC Avant Garde from his International Typeface Corporation in 1970. Unfortunately, Lubalin quickly realized that Avant Garde was widely misunderstood and misused in poorly thought-out solutions, eventually becoming a stereotypical 1970s font due to overuse. Steven Heller, one of Lubalin’s fellow AIGA medalists, notes that the “excessive number of ligatures [ . . . ] were misused by designers who had no understanding of how to employ these typographic forms,” further commenting that “Avant Garde was Lubalin’s signature, and in his hands it had character; in others’ it was a flawed Futura-esque face.” [5] Regardless of ITC Avant Garde’s future uses, Lubalin’s original magazine logo was and remains highly influential in typographic design.

Page design

Avant Garde (January 1968 to issue 14 summer 1971) also provided Lubalin with a large format of wide typographic experimentation; the page format was an almost square 11.25 by 10.75 inches bound in a carboard cover, a physical quality that, coupled with Lubalin’s layouts, caught the attention of many in the New York design scene. [4] Often, the magazine would employ full-page typographic titles, which at the time was a largely new idea; in recent times, Rolling Stone art director Fred Woodward has used this method widely in his publication. Ginzburg, who held some experience as a photographer, gave Lubalin total control over the magazine’s look: “Herb brought a graphic impact. I never tried to overrule him, and almost never disagreed with him.” [4] Other issues included a portfolio of Picasso’s oft-neglected erotic engravings, which Lubalin willingly combined with his own aesthetic, printing them in a variety of colors, in reverse, or on disconcerting backgrounds. Unfortunately, Avant Garde again caught the eye of censors after an issue featuring an alphabet spelled out by nude models; Ralph Ginzburg was sent to prison, and publication ceased with a still-growing circulation of 250,000.

U&lc magazine

Lubalin spent the last ten years of his life working on a variety of projects, notably his typographic journal U&lc and the newly founded International Typographic Corporation. U&lc (short for Upper and lower case) served as both an advertisement for Lubalin’s designs and a further plane of typographic experimentation; Steven Heller argues that U&lc was the first Emigre, or at least the template for its later successes, for this very combination of promotion and revolutionary change in type design. Heller further notes, “In U&lc, he tested just how far smashed and expressive lettering might be taken. Under Lubalin’s tutelage, eclectic typography was firmly entrenched.” [5] Lubalin enjoyed the freedom his magazine provided him; he was quoted as saying “Right now, I have what every designer wants and few have the good fortune to achieve. I’m my own client. Nobody tells me what to do.” [6]

1. Snyder, Gertrude. “Herb Lubalin: Art Director, Graphic Designer and Typographer.” Graphis: International Journal for Graphic and Applied Art ISSN 0017-3452 41 (Jan-Feb 1985): 56-67. 2. “Pioneers: Herb Lubalin,” Communication Arts Magazine

41 (Mar-Apr 1999):

ISSN 0010-3519

159. 3. "ADC Hall of Fame Biography"

Directors Club. Retrieved March 14, 2011. 4. Meggs, Philip B. “Two Magazines of the Turbulent ‘60s: a ‘90s Perspective.” Print 48 (Mar-Apr 1994): 68-77 OCLC 201042699 . 5. Heller, Steven. “Herb Lubalin: Rule Basher.” U & lc ISSN 0362-6245

(Summer 1998): 8-11. 6. David R. Brown, “Herb Lubalin,” AIGA (1981), http://www.aiga.org (accessed August 15, 2006).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Lubalin เกิดเฮอร์เบิร์ต F. (สมุนไพร) วันที่ 17 มีนาคม 1918ตาย 24 may, 1981ชนิดอาชีพนักออกแบบ นักออกแบบกราฟิกเฮอร์เบิร์ต F. (สมุนไพร) Lubalin (pron. " loob a'-เลน"; 17 มีนาคม 1918 – 24 may, 1981) เป็นนักออกแบบกราฟิกเป็นอเมริกัน เขาร่วมมือกับ Ralph Ginzburg ใน 3 นิตยสารของ Ginzburg: อีรอส ความจริง และ Avant Garde และรับผิดชอบในความสวยงามภาพสร้างสรรค์สิ่งเหล่านี้ เขาออกแบบมาเป็นแบบตัวพิมพ์ ซี Avant Garde สำหรับเหล่านี้ แบบอักษรนี้ไม่สามารถอธิบายเป็นการทำงานศิลปะ และเห็นในโลโก้ที่สร้างขึ้นในปี 1990 และ 2000sLubalin สมุนไพรป้อนคูเปอร์ยูเนียนอายุ seventeen และอย่างรวดเร็วกลายเป็น entranced โดยไปนำเสนอ โดยพิมพ์เป็นปฏิบัติการสื่อสาร Gertrude Snyder บันทึกว่า ช่วงนี้ Lubalin โดยเฉพาะหลง โดยความแตกต่างในการตีความ หนึ่งสามารถกำหนด โดยการเปลี่ยนจากแบบตัวพิมพ์ที่หนึ่งไปยังอีก เสมอ "หลงใหลรูปลักษณ์และเสียงของคำ (ตามเขา) ขยายข้อความการพิมพ์ผล" [1] หลังจากจบการศึกษาในปีพ.ศ. 2482, Lubalin มีเวลายากค้นหางาน เขาถูกยิงจากงานของเขาที่บริษัทแสดงหลังจากการร้องขอเพิ่มสองดอลลาร์ในเงินเดือนของเขาทุกสัปดาห์ ขึ้นจากแปดเล็ก ๆ น้อย ๆ (สถาน USD100 ในสกุล 2006) [2] Lubalin จะในที่สุดที่ดินที่โฆษณารีสส์ และทำงานในภายหลัง Sudler และ Hennessey ที่เขาฝึกฝนทักษะของเขามาก และดึงดูดของการออกแบบ ความสามารถพิมพ์ และถ่ายภาพที่รวม กฎหมายจอร์จ เคน Art และจอห์น Pistilli เขาเสิร์ฟกับ Sudler สำหรับยี่สิบปีก่อนเริ่มต้นบริษัทของเขาเอง สมุนไพร Lubalin, Inc., 1964 [3]นิตยสารอีรอสและนิตยสารข้อเท็จจริงสตูดิโอส่วนตัวของ Lubalin ให้เขาอิสระที่จะใช้บนโครงการไพศาล จากนิตยสารและโปสเตอร์การออกแบบบรรจุภัณฑ์และตัวตน มันเป็นที่นี่ที่แบบเป็นที่รู้จักกันดี โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับผลงานสืบทอดของนิตยสารที่เผยแพร่ โดย Ralph Ginzburg: อีรอส ความจริง และ Avant Garde [4] อีรอส, (ฤดูใบไม้ผลิค.ศ. 1962 ออกสี่ 1963) ที่ทุ่มเทตัวเองเพื่อความสวยงามของความรู้สึกเพิ่มขึ้นของเพศและทดลอง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในวัฒนธรรมต่อต้านลัทธิ มีคุณภาพการผลิตขนาดใหญ่ (13 โดย 10 นิ้ว) และไม่มีการโฆษณาทำเหมือนหนังสือมากกว่านิตยสารรายไตรมาส จะถูกพิมพ์บนเอกสารต่าง ๆ และการออกแบบบรรณาธิการถูกบาง Lubalin ที่เคยไม่ อย่างรวดเร็วพับหลังจากกรณี obscenity นำเข้ามาโดยเราบริการไปรษณีย์ Ginzburg และ Lubalin ตามความจริง ซึ่งเดิมเป็นส่วนใหญ่ก่อตั้งขึ้นเพื่อรักษาอีรอสได้รับตอบสนอง ขบวนการของนิตยสารนี้โดยธรรมชาติความเชื่อมั่นให้ยืมตัวเองเขียนบุคคลภายนอกที่ไม่สามารถเผยแพร่ในสื่อหลัก ความจริงบรรณาธิการวอร์เรน Boroson กล่าวว่า "อเมริกันสุดนิตยสาร emulating ไดเจสท์ แหล่งน้ำน้ำตาลและทุกอย่างที่ดี ข้อเท็จจริงได้มีเครื่องเทศทั้งหมดกับตัวเอง" [4] แทนตามแบบออกแบบตะลึงสำหรับงานพิมพ์ Lubalin เลือกสีมินิมัลลิสต์สง่างามประกอบด้วยแบบพิมพ์ serifed จากภาพประกอบคุณภาพสูง นิตยสารถูกพิมพ์บนงบประมาณ ดังนั้น Lubalin ติดอยู่ กับขาวดำพิมพ์บนกระดาษอาร์ตด้าน จำกัดตัวเองกับ typefaces หนึ่ง หรือสอง และจ่ายศิลปินเดี่ยวเพื่อจัดการภาพประกอบทั้งหมดที่อัตราจำนวนมาก แทนที่จัดการกับผู้สร้างหลาย ผลลัพธ์สุดท้ายถูกหนึ่งเรียบง่ายแบบไดนามิกที่เน้นย้ำความเชื่อมั่นพื้นฐานของนิตยสารดีกว่า "ดูโฮมเม scruffy กดใต้ดิน (หรือ) กรีดร้องพิมพ์ของ sensationalist tabloids " ไม่เคยได้ [4] ความจริงตัวเองพับในถกเถียงเป็นอีรอสก่อนที่จะ หลังจากถูกฟ้องหลายปี โดย Barry Goldwater ผู้สมัครประธานาธิบดีสาธารณรัฐไอร์แลนด์ซึ่งเกี่ยวกับข้อเท็จจริงที่เขียนบทความได้รับการ "อสัญของแบบอนุรักษนิยม: ฉบับพิเศษในใจของ Barry Goldwater" Goldwater ได้รับทั้งหมด $90,000 ใส่ข้อเท็จจริงจากธุรกิจได้อย่างมีประสิทธิภาพ [4]Avant Gardeโลโก้Lubalin และ Ginzburg อีกเปิดนิตยสารหนึ่งลูกในการสร้างอีก ปล่อย Avant Garde หกเดือน การสร้างของนิตยสาร logogram พิสูจน์ยาก ส่วนใหญ่เนื่องจากปัญหาโดยธรรมชาติที่นำเสนอ โดยชุด letterform เข้าในชื่อ โซลูชันของ Lubalin ที่พยายามที่จะตอบสนองความหวังของ Ginzburg นิพจน์ "ที่ขั้นสูง นวัตกรรม สร้าง สรรค์ ประกอบด้วยชุด letterform แน่นกระชับการสร้างตัวมากมาย จำได้ทันที [4] ตามความต้องการความสมบูรณ์ typesetting ของโลโก้มีมากในชุมชนการออกแบบ เพื่อให้ Lubalin ออกซี Avant Garde จาก บริษัทของเขาแบบตัวพิมพ์นานาชาติในปี 1970 อับ Lubalin อย่างรวดเร็วตระหนักว่า Avant Garde อย่างกว้างขวาง misunderstood และผิดในโซลูชั่น thought-out ไม่ดี ในที่สุดเป็น แบบอักษรของทศวรรษ 1970 stereotypical ครบกำหนดการ overuse Steven Heller หนึ่งของ Lubalin เพื่อน AIGA medalists บันทึกที่ "มากเกินไปจำนวนอักษรควบ [...] ถูกผิด โดยนักออกแบบที่มีความไม่เข้าใจวิธีการจ้างแบบฟอร์มเหล่านี้พิมพ์ เพิ่มเติม ให้ข้อคิดเห็นว่า "Avant Garde ลายเซ็นของ Lubalin และในมือของเขา จะมีอักขระ ของคนอื่นได้หน้า Futura esque flawed" [5] ไม่ว่าจะใช้ในอนาคตซี Avant Garde โลโก้นิตยสารต้นฉบับของ Lubalin ได้ และยังคงมีอิทธิพลสูงในการออกแบบพิมพ์ออกแบบหน้าAvant Garde (1968 มกราคมออกร้อน 14 1971) ให้ Lubalin ยัง มีรูปแบบขนาดใหญ่ของทดลองพิมพ์กว้าง รูปหน้ามีตารางเกือบ 11.25 โดย 10.75 นิ้วถูกผูกในครอบ carboard คุณภาพทางกายภาพที่ ควบคู่ไปกับโครงร่างของ Lubalin จับความสนใจของชาวนิวยอร์คออกแบบฉาก [4] มัก วารสารจะใช้ชื่อพิมพ์เต็มหน้า ซึ่งเมื่อมีความคิดใหญ่ใหม่ ในครั้งล่าสุด กรรมการศิลปะหินกลิ้งวูดวาร์ด Fred ได้ใช้วิธีนี้กันอย่างแพร่หลายในสิ่งพิมพ์ของเขา Ginzburg ผู้จัดประสบการณ์เป็นการถ่ายภาพ ให้ควบคุมทั้งหมด Lubalin ลักษณะของนิตยสาร: "สมุนไพรนำผลกราฟิก ฉันไม่เคยพยายามยกเลิกเขา และ disagreed เกือบจะไม่ มีเขา" [4] ปัญหาอื่น ๆ รวมผลงานของปิกัสโซของ oft-ที่ไม่มีกิจกรรมกามสลักลายบน Lubalin อาศัยผสมกับความงามของเขาเอง พิมพ์หลายสี พื้นหลัง ในการย้อนกลับ หรือ disconcerting อับ Avant Garde อีกจับตา censors หลังจากปัญหาแห่งตัวอักษรที่สะกดออก โดยรุ่นเปลือย Ralph Ginzburg ถูกส่งไปจำคุก และประกาศเพิ่ม มีการหมุนเวียนยังคงเจริญเติบโตของ 250000U และ lc นิตยสารLubalin เวลา 10 ปีสุดท้ายของชีวิตที่ทำงานบนความหลากหลายของโครงการ ยวดสมุดของเขาพิมพ์ U และ lc และ บริษัทการพิมพ์นานาชาติที่ก่อตั้งขึ้นใหม่ U และ lc (บนตัวสั้นและเล็ก) ทำหน้าที่เป็นทั้งโฆษณาการออกแบบของ Lubalin และเครื่องบินเพิ่มเติมของทดลองพิมพ์ Steven Heller จนว่า U และ lc คือ Emigre แรก หรือน้อยแม่แบบสำหรับของความสำเร็จในภายหลัง สำหรับชุดของโปรโมชั่นและการเปลี่ยนแปลงปฏิวัติในการออกแบบชนิดนี้มากขึ้น Heller เพิ่มเติมบันทึก "U และ lc เขาทดสอบเพียงเท่าใดซึ่งได้ถูกทุบ และฟอกขาวแสดงออกอาจจะใช้ ภายใต้ tutelage ของ Lubalin พิมพ์ eclectic แน่นหนามั่นคงแห่งรัฐ" [5] เสรีภาพให้นิตยสารของเขา เขาชอบ Lubalin เขาถูกอ้างอิงว่า "ตอนนี้ มีอะไรที่ต้องออกทุก และไม่กี่มีโชคดีที่จะให้บรรลุ ผมลูกค้าของตัวเอง ไม่มีใครบอกฉันจะทำอย่างไร" [6]1. Snyder, Gertrude " Lubalin สมุนไพร: ผู้อำนวยการ ฝ่ายศิลปะ ออกแบบกราฟิก และ Typographer " Graphis: สมุดรายวันระหว่างประเทศศิลปะกราฟิก และใช้นอก 0017-3452 41 (มกราคมกุมภาพันธ์ปี 1985): 56-67 2. "ผู้บุกเบิก: สมุนไพร Lubalin, " นิตยสารศิลปะการสื่อสาร 41 (มี.ค. 1999 เม.ย.): นอก 0010-3519 159. 3 "ประวัติหอเกียรติยศ ADC"กรรมการสโมสร ดึงข้อมูล 14 มีนาคม 2011 4. Meggs ฟิลิป B. "นิตยสารสองของเพ ' ยุค 60s: มุมมอง ' 90s" พิมพ์ 48 (มี.ค. 1994 เม.ย.): 68-77 OCLC 201042699 5. heller, Steven " Lubalin สมุนไพร: กฎ Basher " U และ lc นอก 0362-6245(ฤดูร้อนปี 1998): 8-11 6. David R. Brown "สมุนไพร Lubalin," AIGA (1981), http://www.aiga.org (เข้าถึง 15 สิงหาคม 2006)