CULTURE: FROM INTEGRATION TO DISINT

CULTURE: FROM INTEGRATION TO DISINTEGRATION

The same kind of emphasis on bounded and coherence traditionally
dominated the sociological treatment of the idea of culture, even though this was
potentially, and indeed has become, the idea through which the transitory nature
of social arrangements can most easily be represented. Indeed ‘culture’ has become something of a watchword for those who document the decline of
recognizable social entities and the disintegration of society itself.

The source of the shift in the sociological interpretation of culture can be
found in the inherent tension which was at the heart of Raymond Williams’
project, namely ‘to reconcile the meanings of culture as “creative activity” and
“a whole way of life”’ (Williams [1961] 1984:56). In the functionalist paradigm
of sociology ‘the way of life’ tracked the course of community and became its
ideal counterpart.

This paradigm was reinforced by its incorporation in a dichotomy which was
celebrated in German social theory, namely between Kultur and Zivilisation. The
latter paralleled the development of Gesellschaft and was associated with
technical progress. As one much read theorist of the 1920s put it when
commenting on Oswald Spengler: ‘civilisation is a gift which may pass to
unworthy generations, culture is a realisation which none can share but those to
whom it really belongs’ (Maclver 1928:437). The creative aspect of culture was
thus linked with the essential characteristics of a group, embedded in a group,
separating it from the wider world, where rationality held sway. Even an
iconoclast like McLuhan (1962) could not resist exploiting the parallelism of
community and culture when he invoked the ‘Global Village’.

Margaret Archer (1988) argues that culture has been, and still is, one of the
vaguest and most vacillating of concepts in sociological analysis. None the less
the ‘myth of cultural integration’ (to be seen in an archetype of culture as
perfectly woven, all-enmeshing web) she states has: ‘Projected an image of
culture which proved so powerful that it scored the retina, leaving a perceptual
after-image, which distorted subsequent perception’ (Archer 1988:2). The myth
was nurtured above all by the assimilation of anthropological perspectives into
the functionalist paradigm for modern societies. The result was that where
instances of minority detachment from mainstream culture were manifest, the
paradigm was preserved by engaging in the ethnography of the ‘sub-culture’ in
which the assumptions of separateness, boundaries and essential nature were
reproduced. Integration remained the core issue as this definition of sub-culture
suggests:

a sub-division of a national culture, composed of a combination of factorable
social situations such as class status, ethnic background, regional and rural
or urban residence, and religious affiliation, but forming in their
combination a functioning unit which has an integrated impact on the
participating individuals.
(Gordon [1944] in Gould and Kolb 1964:167–8)

In other words ‘sub-culture’ is offered as a device to recognize diversity, whilst
reducing the pluralism of its possibilities, by making it an integrated part of an
integrated whole (cf. Boudon and Bourricaud 1989:95–6).

More recent work in the cultural studies tradition has tended to focus upon
‘popular culture’ defined not (just) by what sells, but by a sense of the
oppositional, which can easily be coded, for example, into the street style of subcultural
groups. In the much more ‘mobile’ streetwise world of Dick Hebdige
(1988) we are offered a definition of culture that challenges the myth of cultural
integration. In part of an essay devoted to an analysis of the rapid turnover of
consumption of musical styles and forms he argues that:

It no longer appears adequate to confine the appeal of these forms… to the
ghetto of discrete, numerically small subcultures. For they permeate and
help organise a much broader, less bounded territory where cultures,
subjectivities, identities impinge on each other.
(Hebdige 1988:212)

This is an important break away from the notion of culture as a way of life. Hebdige
criticizes the use of the idea of mass culture and is more likely to use notions of
youth cultures or (more especially) popular culture. But a recent article shows
how difficult it is to avoid introducing the idea of cultural integration by default.
Frow has thoroughly criticized the concept of popular culture as conceived by
practitioners in the cultural studies field. He argues that the concept of ‘the
popular’ actively elides the distinction between three different senses of the
popular. The first being the ‘market notion’ of what we might call capitalist
common sense, the second a ‘descriptive notion’ being all the things that ‘the
people’ do or have done, the third is the sense favoured by cultural studies. Frow
describes the essential features of this favoured notion as ‘the relations which
define “popular culture” in a continuing tension (relationship, influence,
antagonism) to the dominant culture’ (Frow 1992:26–7).

That ‘continuing tension’ is still defined in relation to a dominant culture. But
the other two notions Frow mentions potentially escape this context. The
development of the market and modern media technology partake of the creative, disruptive connotations of the old notion of culture. Linked with the
idea of the active initiatives of ordinary people, culture takes on an unbounded
quality in which media, rather than essence, shapes the object of intellectual
interest. The way is open for new, non-integrative formulations of the idea of
culture. We have an example in John Thompson’s Ideology and Modern Culture
(1990): ‘Cultural phenomena, according to this conception, may be understood
as symbolic forms in structured contexts; and cultural analysis may be construed
as the study of the meaningful constitution and social contextualisation of
symbolic forms’ (Thompson 1990:123). By recognizing the mobility of symbolic
forms Thompson has started to articulate a critique of the integration myth, as he
had earlier done of the ‘fallacy of internalism’ in relation to ideology (ibid.: 24).
Effectively he is reducing the meaning of ‘culture’ to an empty label since it
adds nothing to an analysis which is entirely adequately conducted in terms of
the ideas of meaning, symbolism, symbolic form, and by relating those concepts
to the social contexts in which meaning is encountered, produced and so on. At
the same time Thompson recognizes that such an analysis must be seen in
relation to the history of the production and circulation of symbolic forms, by
now a global operation. This disaggregation of the concept of culture means that
its elements can be separable components in a commercialized media production
process on a world scale.

Globalization or globalizing practices mean changes in social and material
existences of the modern world such that new connections between places are
forged and the world as a whole is articulated as the appropriate arena in which
to pursue marketing, intellectual, environmental and other practices. There are
profound implications for the notion of culture.

Mike Feathers tone in his introduction to the collection Global Culture (1990)
speculates about the possibility of a global culture, the existence of ‘third
cultures’, and trans-societal cultural processes, all of which challenge lazy
associations of culture and national identity and simple associations of culture
and territoriality. Globalizing processes have raised to the forefront of our
thought experiences of borders, ‘multi-culturalism’ within a locality, and hybrids
as products of post-coloniality (Gupta and Ferguson 1992:7–8).

These changes in social and material existences demand new forms and modes
of analysis, and to some extent this is being achieved. When Ulf Hannerz assents
to there being a world culture he means that it has become ‘one network of social
relationships’ (Hannerz 1990:237). This world culture is created, he argues,
‘through the increasing connectedness of varied local cultures, as well as
through…cultures without a clear anchorage in any one territory’ (ibid.). These are
all, he asserts, ‘becoming subcultures…within the wider whole; cultures which
are…better understood in the context of their cultural surroundings than in
isolation’ (ibid.)

But we can still see the problem here that these ‘cultures’ seem to remain
untouched by an internal problem, any recognition of the pluralism within a
‘culture’. Rather, they merely respond to a wider cultural framework, within which they have their operation and gain their meanings. In the same volume
Appadurai (1990) is more successful in moving us away from the realm of
cultures qua culture by exploring a framework for the disjunctures between
economy, culture and politics. He analyses global cultural flows in terms of five
perspectival dimensions called ethnoscapes, mediascapes, technoscapes,
finanscapes and ideoscapes and develops ideas whereby the speed and
hallucinatory quality of some aspects of modern societies may be articulated.
Near the end of his essay he argues that the central feature of global culture today
is: ‘the politics of the mutual effort of sameness and difference to cannibalize
one another and thus proclaim their successful hijacking of the twin
Enlightenment ideas of the triumphantly universal and the resiliently particular
(Appadurai 1990: 307–8). What is most interesting about this is that, what John
B.Thompson (1990) called the classical conception of culture is the origin of our
modern senses of culture and has set the agenda for all discussions of and ‘in’
culture. As Darcy has argued of the Enlightenment origins of the concept of
culture:

the individuals’ world was expanding along the axes of both space and
time; the environment was becoming more complex, and l

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัฒนธรรม: จากรวมถึงบูรณภาพเน้นชนิดเดียวกันล้อมรอบ และศักยภาพดั้งเดิมครอบงำความคิดของวัฒนธรรม การรักษาสังคมวิทยาแม้นี้อาจ และแน่นอนเป็น ความคิดที่ธรรมชาติอนิยมของการจัดการทางสังคมสามารถมากที่สุดได้แสดง แน่นอน 'วัฒนธรรม' ได้กลายเป็นสิ่ง watchword สำหรับผู้ที่เอกสารการลดลงของเอนทิตีที่สังคมรู้จักและบูรณภาพของสังคมเองแหล่งที่มาของกะในการตีความสังคมวิทยาวัฒนธรรมสามารถพบความตึงเครียดโดยธรรมชาติซึ่งเป็นหัวใจของเรย์มอนด์วิลเลียมส์'โครงการ ได้แก่ ' ง้อความหมายของวัฒนธรรมเป็น "กิจกรรมสร้างสรรค์" และ"วิธีทั้งหมดของชีวิต" ' (1984:56 วิลเลียมส์ [1961]) ในกระบวนทัศน์ผลงานสังคมวิทยา 'วิถีชีวิต' ติดตามหลักสูตรของชุมชน และเป็นการเหมาะกันกระบวนทัศน์นี้ถูกเสริม ด้วยการประสานใน dichotomy ซึ่งเฉลิมฉลองในเยอรมันทฤษฎีสังคม คือระหว่าง Kultur และ Zivilisation ที่หลังพัฒนา Gesellschaft แห่งดวง และเกี่ยวข้องกับความก้าวหน้าทางเทคนิค เป็นหนึ่งมากอ่าน theorist 1920 ใส่เมื่อแสดงความคิดเห็นบน Spengler ออสวาลด์เฉิงอินเตอร์: ' ยังเป็นของขวัญซึ่งอาจผ่านไปกลับรุ่น วัฒนธรรมคือ เป็นปัญหาที่ไม่สามารถใช้ร่วมกันแต่กับที่มันเป็นจริง ' (Maclver 1928:437) ด้านความคิดสร้างสรรค์ของวัฒนธรรมได้จึง เชื่อมโยงกับลักษณะสำคัญของกลุ่ม ฝังอยู่ในกลุ่มแยกจากโลกกว้าง sway จัด rationality แม้แต่การiconoclast เช่น McLuhan (1962) สามารถยับยั้งการ exploiting parallelism ของชุมชนและวัฒนธรรมเมื่อเขาเรียก 'หมู่บ้านโลก'มาร์กาเร็ตอาร์เชอร์ (1988) จนว่า วัฒนธรรมได้ และยังคง หนึ่งvaguest และ vacillating ที่สุดของแนวคิดในการวิเคราะห์สังคมวิทยา None น้อย'ความเป็นมาของการรวมวัฒนธรรม' (เพื่อแก้ไขเป็น archetype ของวัฒนธรรมเป็นเว็บทออย่างสมบูรณ์ ทั้งหมด enmeshing) เธอระบุได้: ' คาดการณ์รูปวัฒนธรรมซึ่งพิสูจน์แล้วว่ามีประสิทธิภาพดังนั้นว่า มันทำจอตา ออกแบบ perceptualภาพหลัง ซึ่งรู้ภายหลังผิดเพี้ยน ' (อาร์เชอร์ 1988:2) ตำนานถูกหล่อเลี้ยง โดยผสมกลมกลืนของมุมพัณฑ์ในข้างต้นทั้งหมดกระบวนทัศน์ผลงานสำหรับสังคมสมัยใหม่ ผลเป็นที่ที่อินสแตนซ์ของชนกลุ่มน้อยปลดจากวัฒนธรรมหลักมีรายการ การกระบวนทัศน์ที่รักษา โดยในชาติพันธุ์วรรณนาของ 'วัฒนธรรมย่อย' ในซึ่งสมมติฐานของ separateness ขอบเขต และธรรมชาติที่สำคัญทำซ้ำ รวมปัญหาหลักที่ยังคงเป็นคำนิยามของวัฒนธรรมย่อยนี้แนะนำ:ส่วนย่อยของวัฒนธรรมแห่งชาติ ส่วนประกอบของชุด factorableสถานการณ์ทางสังคมเช่นระดับสถานะ เชื้อชาติ ระดับภูมิภาค และชนบทหรือเรสซิ เดนซ์เมือง และสังกัดศาสนา แต่ในการขึ้นรูปของพวกเขารวมหน่วยทำงานที่มีผลรวมในการคนที่เข้าร่วม(Gordon [1944] ใน Gould และ Kolb 1964:167-8)ในคำอื่นๆ 'ย่อยวัฒนธรรม' มีให้เป็นอุปกรณ์การรับรู้ความหลากหลาย ขณะที่ลด pluralism ประการนั้น โดยส่วนประกอบเป็นรวมทั้งหมด (cf. 1989:95 Boudon และ Bourricaud-6)งานประเพณีวัฒนธรรมศึกษาล่าสุดได้มีแนวโน้มให้ ความสำคัญตาม'วัฒนธรรมสมัยนิยม' กำหนดไม่ (เพียง) ขายอะไร แต่ ตามความรู้สึกของการoppositional ซึ่งสามารถเดินได้รหัส เช่น เป็นลักษณะถนนของ subculturalกลุ่ม ในโลก 'มือถือ' streetwise มากของดิ๊ก Hebdige(1988) เราจะนำเสนอคำนิยามของวัฒนธรรมที่ท้าทายความเป็นมาของวัฒนธรรมรวม ในส่วนของเรียงความที่ทุ่มเทเพื่อการวิเคราะห์การหมุนเวียนอย่างรวดเร็วของใช้แบบฟอร์มและรูปแบบดนตรี เขาจนที่:ไม่เหมือนจะอุทธรณ์ของแบบฟอร์มเหล่านี้...เพื่อกำหนดขอบเขตการสลัมของ subcultures แยกกัน เรียงตามตัวเลขขนาดเล็ก สำหรับพวกเขา permeate และช่วยจัดแบบมากกว้าง น้อยกว่าดินแดนกี่ที่วัฒนธรรมปลูกsubjectivities รหัสประจำตัว impinge กัน(Hebdige 1988:212)โดยแบ่งความสำคัญจากแนวคิดของวัฒนธรรมเป็นวิถีชีวิต Hebdigeการใช้ความคิดของวัฒนธรรมมวลชนถูกนับ และมีแนวโน้มที่จะใช้ความเข้าใจของเยาวชนวัฒนธรรมหรือวัฒนธรรมนิยม (มากขึ้น) แต่บทแสดงว่ายากจะหลีกเลี่ยงการแนะนำความคิดของวัฒนธรรมรวม โดยค่าเริ่มต้นFrow มีอย่างวิพากษ์วิจารณ์แนวคิดของวัฒนธรรมสมัยนิยมเป็นรู้สึกโดยผู้ในฟิลด์การศึกษาวัฒนธรรม เขาจนที่แนวคิดของ 'นิยม ' อย่าง elides ความแตกต่างระหว่างสัมผัสแตกต่างกันสามแบบยอดนิยม แรก 'ตลาดแนวคิด' ที่เราอาจเรียกทุนสามัญสำนึก ที่สองเป็น 'อธิบายแนวคิด' เป็นทุกสิ่งที่ 'คน ' ทำ หรือได้ ทำ ที่สามคือ ความโปรดปรานของวัฒนธรรมศึกษา Frowอธิบายคุณลักษณะสำคัญของความคิดนี้ favoured เป็น ' ความสัมพันธ์ที่กำหนด "วัฒนธรรมนิยม" ความตึงเครียดต่อเนื่อง (ความสัมพันธ์ อิทธิพลantagonism) วัฒนธรรมหลัก ' (Frow 1992:26 – 7)ว่า "ความตึงเครียดอย่างต่อเนื่อง' ยังกำหนดเกี่ยวกับวัฒนธรรมหลัก แต่กำลังสองอื่น ๆ ที่กล่าวถึง Frow อาจหนีบริบทนี้ ที่พัฒนาตลาดและเทคโนโลยีสื่อสมัยใหม่เข้าร่วมการสร้างสรรค์ ขวัญหมายถึงความเก่าของวัฒนธรรม เชื่อมโยงกับการความคิดริเริ่มการใช้งานของคนธรรมดา วัฒนธรรมจะมีงที่คุณภาพในการสื่อ สาระสำคัญ รูปร่างของทรัพย์สินทางปัญญาดอกเบี้ย วิธีการคือเปิดสูตรใหม่ แบบไม่บูรณาการความคิดของวัฒนธรรม เรามีตัวอย่างอุดมการณ์และวัฒนธรรมสมัยจอห์นทอมป์สัน(1990): ' ปรากฏการณ์วัฒนธรรม ตามความคิดนี้ อาจจะเข้าใจเป็นรูปแบบสัญลักษณ์ในบริบทโครงสร้าง และอาจถูกตีความวิเคราะห์วัฒนธรรมเป็นการศึกษาของรัฐธรรมนูญที่มีความหมายและ contextualisation ทางสังคมของสัญลักษณ์รูปแบบ (ทอมป์สัน 1990:123) โดยการจดจำการเคลื่อนไหวของสัญลักษณ์แบบฟอร์มทอมป์สันได้เริ่มวิจารณ์รวมตำนาน ตามเขาบอกก่อนหน้านี้ทำของการ 'เข้าใจผิดของ internalism' เกี่ยวกับอุดมการณ์ (ibid.: 24)อย่างเขาจะลดความหมายของ 'วัฒนธรรม' จะมีป้ายชื่อว่างเปล่านับตั้งแต่เพิ่มอะไรการวิเคราะห์ซึ่งจะดำเนินการอย่างเพียงพอทั้งในแง่ของความคิดความหมาย สัญลักษณ์ สัญลักษณ์แบบฟอร์ม และแนวคิดที่เกี่ยวข้องกับบริบททางสังคมซึ่งความหมายพบ ผลิตและ ที่ต้องดูกันที่ทอมป์สันรับรู้นั้นเช่นการวิเคราะห์ในความสัมพันธ์กับประวัติของการผลิตและการหมุนเวียนของฟอร์มสัญลักษณ์ โดยขณะนี้ส่วนกลางดำเนินการ Disaggregation นี้แนวความคิดของวัฒนธรรมหมายความ ว่าองค์ประกอบสามารถประกอบในการผลิตสื่อ commercialized separableดำเนินการในระดับโลกโลกาภิวัตน์หรือ globalizing ปฏิบัติหมายถึง การเปลี่ยนแปลงในสังคมและวัสดุexistences ของโลกสมัยใหม่เช่นระหว่างเชื่อมต่อใหม่ปลอม และโลกทั้งหมดคือพูดชัดแจ้งเป็นเวทีที่เหมาะสมที่การทำการตลาด ปัญญา สิ่งแวดล้อม และอื่น ๆ มีผลกระทบที่ลึกซึ้งในความคิดของวัฒนธรรมเสียงไมค์ขนในเขาแนะนำชุดวัฒนธรรมสากล (1990)speculates เกี่ยวกับความเป็นไปได้ของวัฒนธรรมทั่วโลก การดำรงอยู่ของ ' สามวัฒนธรรม และทรานส์นิยมวัฒนธรรมกระบวนการ ที่ท้าทายขี้เกียจความสัมพันธ์ของวัฒนธรรม และเอกลักษณ์ประจำชาติ และเชื่อมโยงเรื่องของวัฒนธรรมและถิ่น กระบวนการ globalizing ได้ยกส่วนสำคัญของเราประสบการณ์ความคิดของเส้นขอบ 'culturalism หลาย' ภายในท้องถิ่นที่ และลูกผสมเป็นผลิตภัณฑ์ของ post-coloniality (1992:7 กุปตาและเฟอร์กูสัน – 8)ความเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ในสังคม และวัสดุ existences ฟอร์มใหม่และโหมดการวิเคราะห์ และ ในบางกรณีนี้จะทำ เมื่อ Ulf Hannerz assentsการมี วัฒนธรรมโลก เขาหมายความ ว่า มันได้กลายเป็น ' เครือข่ายหนึ่งของสังคมความสัมพันธ์ของ (Hannerz 1990:237) วัฒนธรรมโลกนี้สร้าง เขาจน' ผ่าน connectedness เพิ่มขึ้นหลากหลายวัฒนธรรมท้องถิ่น ตลอดจนผ่าน...วัฒนธรรม โดยเรจชัดเจนในเขตหนึ่งเขตใด ' (ibid) เหล่านี้เป็นทั้งหมด เขายืนยัน, ' กลายเป็น subcultures...ภายในกว้างขึ้นทั้งหมด วัฒนธรรมปลูกซึ่ง...คือเข้าใจในบริบทของสิ่งแวดล้อมทางวัฒนธรรมดี กว่าแยก ' (ibid)แต่เรายังคงสามารถเห็นปัญหาที่นี่ที่ 'วัฒนธรรม' เหล่านี้ดูเหมือนจะ ยังคงอยู่สมบูรณ์ โดยมีปัญหาภายใน การรับรู้ใด ๆ ของ pluralism ภายในการ'วัฒนธรรม' นั้น ค่อนข้าง พวกเขาเพียงตอบสนองการกว้างกว่าวัฒนธรรมกรอบ ซึ่งมีการดำเนินงานของพวกเขา และได้ความหมาย ในไดรฟ์ข้อมูลเดียวกันAppadurai (1990) ได้ประสบความสำเร็จในการย้ายเราออกจากขอบเขตของวัฒนธรรมวัฒนธรรมโดยการสำรวจกรอบสำหรับ disjunctures ระหว่าง quaเศรษฐกิจ วัฒนธรรม และการเมือง เขาวิเคราะห์กระแสวัฒนธรรมโลกในห้าขนาดที่เรียกว่า ethnoscapes, mediascapes, technoscapes, perspectivalfinanscapes และ ideoscapes และพัฒนาความคิดโดยความเร็ว และอาจพูดชัดแจ้ง hallucinatory คุณภาพบางด้านของสังคมสมัยใหม่ใกล้ที่สุดของเรียงความของ เขาจนที่ลักษณะศูนย์กลางของวัฒนธรรมโลกวันนี้เป็น: ' การเมืองของความพยายามร่วมกันของ sameness และความแตกต่างเพื่อ cannibalizeอื่น และดังนั้น ประกาศของไฮแจ็คสำเร็จของแฝดธรรมความคิดของสากลที่ประสบความสำเร็จและเฉพาะ resiliently(Appadurai 1990:307-8) สิ่งที่น่าสนใจที่สุดเกี่ยวกับเรื่องนี้ว่า จอห์นอะไรB.Thompson (1990) เรียกว่าความคิดที่คลาสสิกของวัฒนธรรมเป็นต้นกำเนิดของเราความรู้สึกของวัฒนธรรมสมัยใหม่ และมีกำหนดวาระการประชุมสำหรับการสนทนาทั้งหมด และ 'ใน'วัฒนธรรม ขณะที่มีโต้เถียง Darcy กำเนิดตรัสรู้ของแนวคิดของวัฒนธรรม:โลกของบุคคลถูกขยายตามแนวแกนทั้งสองพื้นที่ และเวลา สิ่งแวดล้อมได้กลายเป็น เพิ่มเติมซับซ้อน และ l

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัฒนธรรม: จากบูรณาการเพื่อการสลายตัวชนิดเดียวกันเน้นการกระโดดและการเชื่อมโยงกันเป็นประเพณีที่โดดเด่นการรักษาสังคมวิทยาของความคิดของวัฒนธรรมแม้ว่านี้เป็นที่อาจเกิดขึ้นและแน่นอนได้กลายเป็นความคิดที่ผ่านลักษณะชั่วคราวของการเตรียมการทางสังคมได้ง่ายที่สุดสามารถจะเป็นตัวแทน อันที่จริง 'วัฒนธรรม' ได้กลายเป็นสิ่งที่มีหลักสำคัญสำหรับผู้ที่เอกสารการลดลงของการที่หน่วยงานทางสังคมที่รู้จักและการล่มสลายของสังคมตัวเอง. แหล่งที่มาของการเปลี่ยนแปลงในความหมายทางสังคมวิทยาของวัฒนธรรมที่สามารถพบได้ในความตึงเครียดโดยธรรมชาติซึ่งเป็นที่หัวใจเรย์มอนด์วิลเลียมส์โครงการคือ 'ที่จะกระทบความหมายของวัฒนธรรมว่า "กิจกรรมความคิดสร้างสรรค์" และ "วิธีการทั้งหมดของชีวิต" (วิลเลียมส์ [1961] 1984: 56) ในกระบวนทัศน์ functionalist สังคมวิทยา 'วิถีชีวิต' ติดตามหลักสูตรของชุมชนและกลายเป็นของคู่ที่เหมาะ. กระบวนทัศน์นี้ได้รับการเสริมด้วยการรวมตัวกันในขั้วที่ได้รับการเฉลิมฉลองในทฤษฎีสังคมเยอรมันคือระหว่าง Kultur และ Zivilisation หลังขนานพัฒนา Gesellschaft และมีความสัมพันธ์กับความก้าวหน้าทางวิชาการ เป็นหนึ่งในทฤษฎีการอ่านมากของปี 1920 วางไว้เมื่อแสดงความคิดเห็นในOswald Spengler: 'อารยธรรมเป็นของขวัญซึ่งอาจส่งผ่านไปยังคนรุ่นคู่ควรวัฒนธรรมเป็นสำนึกที่ไม่มีใครสามารถใช้ร่วมกันแต่ผู้ที่ไปซึ่งจริงๆมันเป็น (Maclver 1928: 437) . ด้านความคิดสร้างสรรค์ของวัฒนธรรมได้รับการเชื่อมโยงจึงมีลักษณะที่สำคัญของกลุ่มที่ฝังตัวอยู่ในกลุ่มที่แยกออกจากโลกกว้างที่เป็นเหตุเป็นผลที่จัดขึ้นแกว่งไปแกว่งมา แม้ภาพพจน์เช่น McLuhan (1962) ไม่สามารถต้านทานการใช้ประโยชน์จากความเท่าเทียมของชุมชนและวัฒนธรรมเมื่อเขาเรียก'โกลบอลวิลเลจ. มาร์กาเร็อาร์เชอร์ (1988) ระบุว่าวัฒนธรรมได้รับและยังคงเป็นส่วนหนึ่งของการแกว่งvaguest และส่วนใหญ่ของ แนวความคิดในการวิเคราะห์ทางสังคมวิทยา ไม่มีน้อยของตำนานของการรวมกลุ่มทางวัฒนธรรม(ที่จะเห็นในแม่แบบของวัฒนธรรมการทออย่างสมบูรณ์แบบทุกenmeshing เว็บ) เธอกล่าวมี 'ที่ฉายภาพของวัฒนธรรมที่พิสูจน์แล้วว่ามีประสิทธิภาพเพื่อที่จะทำแต้มม่านตาออกการรับรู้หลังภาพที่บิดเบือนการรับรู้ตามมา (ยิงธนู 1988: 2) ตำนานได้รับการหล่อเลี้ยงข้างต้นโดยการดูดซึมของมุมมองทางมานุษยวิทยาเข้าสู่กระบวนทัศน์functionalist สำหรับสังคมสมัยใหม่ ผลที่ได้ก็คือว่าที่กรณีของชนกลุ่มน้อยออกจากวัฒนธรรมกระแสหลักได้อย่างชัดแจ้งที่กระบวนทัศน์ได้รับการรักษาโดยการมีส่วนร่วมในกลุ่มชาติพันธุ์ของ'ย่อยวัฒนธรรมในสมมติฐานของการแยกกันขอบเขตและลักษณะที่สำคัญได้รับการทำซ้ำ บูรณาการยังคงเป็นปัญหาหลักในขณะที่ความหมายของวัฒนธรรมย่อยนี้แนะนำ: ส่วนย่อยของวัฒนธรรมของชาติประกอบด้วยการรวมกันของ factorable สถานการณ์ทางสังคมเช่นสถานะระดับเชื้อชาติภูมิภาคและชนบทที่อยู่อาศัยหรือในเมืองและศาสนาแต่ในอดีตของพวกเขารวมกันเป็นหน่วยทำงานซึ่งมีผลกระทบแบบบูรณาการเกี่ยวกับบุคคลที่มีส่วนร่วม. (กอร์ดอน [1944] ในโกลด์และคอล์บ 1964: 167-8) ในคำอื่น ๆ 'วัฒนธรรมย่อย' จะเสนอเป็นอุปกรณ์ที่จะยอมรับความหลากหลาย ในขณะที่การลดจำนวนมากของความเป็นไปของมันทำให้มันเป็นส่วนหนึ่งของทั้งบูรณาการ(cf Boudon และ Bourricaud 1989: 95-6). ผลงานล่าสุดในประเพณีวัฒนธรรมศึกษามีแนวโน้มที่จะมุ่งเน้น'นิยมวัฒนธรรม' ที่กำหนดไว้ไม่ได้ (แค่) โดยสิ่งที่ขาย แต่ความรู้สึกของการเป็นตรงข้ามซึ่งสามารถจะเขียนยกตัวอย่างเช่นการเข้าไปในรูปแบบถนนของsubcultural กลุ่ม ในมากขึ้น 'มือถือ' โลก streetwise ดิ๊ก Hebdige (1988) เราจะนำเสนอความหมายของวัฒนธรรมที่ท้าทายตำนานของวัฒนธรรมบูรณาการ ในส่วนของการเขียนเรียงความที่ทุ่มเทให้กับการวิเคราะห์ผลประกอบการอย่างรวดเร็วของการบริโภคของดนตรีสไตล์และรูปแบบเขาระบุว่า: มันไม่ปรากฏเพียงพอที่จะ จำกัด การอุทธรณ์ของรูปแบบเหล่านี้ ... ไปที่สลัมของสิ้นเชิงวัฒนธรรมตัวเลขขนาดเล็ก เพราะเขาซึมและช่วยจัดระเบียบที่กว้างมากในดินแดนที่ล้อมรอบน้อยวัฒนธรรมsubjectivities ตัวตนกระทบกับแต่ละอื่น ๆ . (Hebdige 1988: 212) นี่คือสิ่งที่สำคัญแบ่งออกไปจากความคิดของวัฒนธรรมเป็นวิถีชีวิต Hebdige วิพากษ์วิจารณ์การใช้ความคิดของวัฒนธรรมมวลชนและมีแนวโน้มที่จะใช้ความคิดของวัฒนธรรมเยาวชนหรือ (โดยเฉพาะอย่างยิ่ง) นิยมวัฒนธรรม แต่บทความล่าสุดที่แสดงให้เห็นถึงวิธีการที่ยากก็คือการหลีกเลี่ยงการแนะนำความคิดของการรวมกลุ่มทางวัฒนธรรมโดยเริ่มต้น. ป้อนเข้าระบบได้รับการวิพากษ์วิจารณ์อย่างละเอียดแนวคิดของวัฒนธรรมสมัยนิยมในขณะที่ตั้งท้องโดยผู้ปฏิบัติงานในด้านการศึกษาวัฒนธรรม เขาระบุว่าแนวคิดของพวกนิยมอย่างแข็งขัน elides ความแตกต่างระหว่างความรู้สึกที่แตกต่างกันสามของความนิยม ครั้งแรกที่เป็นตลาดความคิดของสิ่งที่เราอาจจะเรียกทุนนิยมสามัญสำนึกที่สอง 'ความคิดที่อธิบาย' เป็นทุกสิ่งที่พวกคน'ทำหรือได้ทำสามคือความรู้สึกที่ได้รับการสนับสนุนโดยการศึกษาวัฒนธรรม ป้อนเข้าระบบอธิบายคุณสมบัติที่สำคัญของการได้รับการสนับสนุนความคิดนี้เป็น'ความสัมพันธ์ที่กำหนด"ความนิยมวัฒนธรรม" ในความตึงเครียดอย่างต่อเนื่อง (ความสัมพันธ์มีอิทธิพลต่อการเป็นปรปักษ์กัน) เพื่อวัฒนธรรมที่โดดเด่น (ป้อนเข้าระบบ 1992: 26-7). นั่นเป็นความตึงเครียดอย่างต่อเนื่องคือ ที่กำหนดไว้ยังคงอยู่ในความสัมพันธ์กับวัฒนธรรมที่โดดเด่น แต่อีกสองความคิดที่ป้อนเข้าระบบกล่าวอาจหลบหนีบริบทนี้ การพัฒนาของตลาดและสื่อที่ทันสมัยรับประทานเทคโนโลยีของความคิดสร้างสรรค์, ความหมายของการก่อกวนความคิดเก่าของวัฒนธรรม เชื่อมโยงกับความคิดของการริเริ่มการใช้งานของคนธรรมดาสามัญวัฒนธรรมใช้เวลามากมายในคุณภาพที่สื่อมากกว่าสาระสำคัญรูปร่างของวัตถุทางปัญญาที่น่าสนใจ วิธีที่จะเปิดใหม่สูตรที่ไม่บูรณาการของความคิดของวัฒนธรรม เรามีตัวอย่างในอุดมการณ์จอห์น ธ อมป์สันและวัฒนธรรมสมัยใหม่(1990): 'ปรากฏการณ์ทางวัฒนธรรมตามความคิดนี้อาจจะเข้าใจรูปแบบสัญลักษณ์ในบริบทโครงสร้าง; และการวิเคราะห์ทางวัฒนธรรมอาจจะตีความว่าเป็นผลการศึกษาของรัฐธรรมนูญที่มีความหมายและสังคม Contextualisation ของรูปแบบสัญลักษณ์(ธ อมป์สัน 1990: 123) โดยตระหนักถึงการเคลื่อนไหวของสัญลักษณ์รูปแบบทอมป์สันได้เริ่มต้นที่จะเป็นปล้องวิจารณ์ของตำนานการรวมในขณะที่เขาเคยทำมาก่อนหน้านี้ของ'การเข้าใจผิดของ internalism' ในความสัมพันธ์กับอุดมการณ์ (อ้าง .: 24). อย่างมีประสิทธิภาพเขาคือการลดความหมายของ ' วัฒนธรรมกับฉลากที่ว่างเปล่าเพราะมันเพิ่มอะไรที่จะวิเคราะห์ซึ่งมีทั้งการดำเนินการอย่างเพียงพอในแง่ของความคิดของความหมายสัญลักษณ์รูปแบบสัญลักษณ์และที่เกี่ยวข้องกับแนวคิดเหล่านี้กับบริบททางสังคมที่มีความหมายจะพบการผลิตและอื่นๆ . ในขณะเดียวกัน ธ อมป์สันตระหนักดีว่าการวิเคราะห์ดังกล่าวจะต้องได้รับการมองเห็นในความสัมพันธ์กับประวัติความเป็นมาของการผลิตและการไหลเวียนของรูปแบบสัญลักษณ์โดยในขณะนี้การดำเนินการทั่วโลก แตกของแนวคิดของวัฒนธรรมซึ่งหมายความว่าองค์ประกอบของมันสามารถส่วนประกอบแยกกันไม่ออกในการผลิตสื่อในเชิงพาณิชย์ขั้นตอนบน. ระดับโลกโลกาภิวัตน์หรือการปฏิบัติโลกาภิวัตน์หมายถึงการเปลี่ยนแปลงในสังคมและวัสดุดำรงชีวิตของโลกสมัยใหม่ดังกล่าวว่าการเชื่อมต่อใหม่ระหว่างสถานที่ที่มีการปลอมแปลงและโลกที่เป็นทั้งเป็นเสียงก้องเป็นเวทีที่เหมาะสมในการที่จะไล่ตามตลาดทางปัญญาสิ่งแวดล้อมและการปฏิบัติอื่น ๆ มีความหมายที่ลึกซึ้งสำหรับความคิดของวัฒนธรรม. เสียงไมค์ขนในการแนะนำของเขาที่จะเก็บรวบรวมวัฒนธรรมทั่วโลก (1990) ผลตอบแทนเกี่ยวกับความเป็นไปได้ของวัฒนธรรมโลกดำรงอยู่ของสามวัฒนธรรม 'และกระบวนการทางวัฒนธรรมทรานส์ทางสังคมทั้งหมด ซึ่งท้าทายขี้เกียจสมาคมของวัฒนธรรมและเอกลักษณ์ประจำชาติและสมาคมที่เรียบง่ายของวัฒนธรรมและถิ่น กระบวนการโลกาภิวัฒน์ได้ยกระดับแนวหน้าของเราประสบการณ์ความคิดของเส้นขอบ 'หลาย culturalism ภายในท้องถิ่นและไฮบริดเป็นผลิตภัณฑ์ที่มีการโพสต์coloniality (Gupta และเฟอร์กูสัน 1992: 7-8). การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ในทางสังคมและการดำรงชีวิตของความต้องการวัสดุ รูปแบบใหม่และโหมดของการวิเคราะห์และการที่มีขอบเขตนี้จะประสบความสำเร็จ เมื่อ Ulf Hannerz assents จะมีเป็นวัฒนธรรมของโลกที่เขาหมายถึงว่ามันได้กลายเป็นหนึ่งในเครือข่ายทางสังคมของความสัมพันธ์ (Hannerz 1990: 237) วัฒนธรรมของโลกนี้ถูกสร้างขึ้นเขาระบุ'ผ่านการเชื่อมโยงที่เพิ่มขึ้นของวัฒนธรรมท้องถิ่นที่แตกต่างกันเช่นเดียวกับที่ผ่าน ... วัฒนธรรมโดยไม่ต้องทอดสมอที่ชัดเจนใดคนหนึ่งในดินแดน "(อ้างแล้ว.) เหล่านี้คือทั้งหมดที่เขาอ้าง 'กลายเป็นวัฒนธรรม ... ภายในที่กว้างขึ้นทั้ง; วัฒนธรรมที่จะ ... เข้าใจที่ดีขึ้นในบริบทของสภาพแวดล้อมทางวัฒนธรรมของพวกเขามากกว่าในการแยก'(อ้างแล้ว.) แต่เรายังสามารถมองเห็นปัญหาที่นี่ว่าสิ่งเหล่านี้' วัฒนธรรม 'ดูเหมือนจะยังคงมิได้ถูกแตะต้องโดยปัญหาที่เกิดขึ้นภายในการรับรู้ของฝ่ายภายในใดๆ'วัฒนธรรม' แต่พวกเขาเป็นเพียงการตอบสนองต่อกรอบทางวัฒนธรรมที่กว้างขึ้นภายในซึ่งพวกเขามีการดำเนินงานของพวกเขาและได้รับความหมายของพวกเขา ในปริมาณเดียวกันAppadurai (1990) ที่ประสบความสำเร็จมากขึ้นในการย้ายเราออกไปจากดินแดนของวัฒนธรรมวัฒนธรรมโดยการสำรวจใฐานะที่เป็นกรอบสำหรับการdisjunctures ระหว่างเศรษฐกิจวัฒนธรรมและการเมือง เขาวิเคราะห์กระแสทางวัฒนธรรมระดับโลกในแง่ของห้าขนาด perspectival เรียก ethnoscapes, mediascapes, technoscapes, finanscapes และ ideoscapes และพัฒนาความคิดโดยที่ความเร็วและคุณภาพประสาทหลอนของแง่มุมของสังคมสมัยใหม่บางคนอาจจะก้อง. ใกล้ถึงจุดสิ้นสุดของการทดลองของเขาที่เขาระบุว่า คุณลักษณะสำคัญของวัฒนธรรมระดับโลกในวันนี้คือการเมืองของความพยายามร่วมกันของความเหมือนและความแตกต่างที่จะcannibalize อีกคนหนึ่งและทำให้ประกาศหักหลังที่ประสบความสำเร็จของพวกเขาคู่ความคิดการตรัสรู้ของสากลชัยและโดยเฉพาะอย่างยิ่ง resiliently (Appadurai 1990: 307-8) . อะไรคือสิ่งที่น่าสนใจที่สุดเกี่ยวกับเรื่องนี้ก็คือสิ่งที่จอห์นB.Thompson (1990) เรียกว่าคลาสสิกของความคิดวัฒนธรรมเป็นที่มาของเราความรู้สึกที่ทันสมัยของวัฒนธรรมและได้มีการกำหนดวาระการประชุมสำหรับการอภิปรายทั้งหมดและ'ใน' วัฒนธรรม ในฐานะที่เป็นดาร์ซีเป็นที่ถกเถียงกันของต้นกำเนิดของการตรัสรู้ของแนวคิดของวัฒนธรรม: โลกของประชาชนได้รับการขยายตามแนวแกนของทั้งพื้นที่และเวลา สภาพแวดล้อมที่ถูกกลายเป็นความซับซ้อนมากขึ้นและต่อลิตร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัฒนธรรม : จากการสลาย

แบบนี้เน้นล้อมรอบและการเชื่อมโยงผ้า
ครองรักษาสังคมของความคิดของวัฒนธรรม แม้ว่านี้
ซ่อนเร้น และแน่นอนได้กลายเป็นความคิดที่ไม่ยั่งยืนธรรมชาติ
ของการจัดการสังคมได้ง่ายที่สุดสามารถแสดงแน่นอน ' วัฒนธรรม ' ได้กลายเป็นบางสิ่งบางอย่างของรหัสผ่านสำหรับผู้ที่เอกสารของหน่วยงานและสังคม รู้จักปฏิเสธ
การสลายตัวของสังคมตัวเอง

ที่มาของการเปลี่ยนแปลงในการตีความทางสังคมวิทยาวัฒนธรรมสามารถ
พบในโดยธรรมชาติความตึงเครียดซึ่งเป็นหัวใจของโครงการ เรย์มอนด์ วิลเลียมส์ '
,คือ ' ปรองดอง ความหมายของวัฒนธรรมอย่างสร้างสรรค์ " กิจกรรม "
" วิธีทั้งหมดของชีวิต " ( วิลเลียมส์ [ 1961 ] 1984:56 ) ในคติคำนึงประโยชน์กระบวนทัศน์
สังคมวิทยา ' ชีวิต ' ตามหลักสูตรของชุมชน และเป็นคู่ที่เหมาะของ
.

กระบวนทัศน์นี้ถูกเสริมโดยการประสานของ ในขั้วที่
กระเดื่องในทฤษฎีสังคมเยอรมันคือระหว่าง kultur และ zivilisation .
หลังได้พัฒนาและผู้ให้บริการที่เกี่ยวข้องกับ
ความก้าวหน้าทางเทคนิค เป็นหนึ่งมากอ่านทฤษฎีของปี ค.ศ. 1920 ใส่มันเมื่อ
แสดงความคิดเห็นใน ออสวอล์ด สปิงเงอเลอร์ : อารยธรรม คือ ของขวัญ ซึ่งอาจผ่าน

ไม่น่าเชื่อถือรุ่น วัฒนธรรม เป็น ตระหนัก ซึ่งไม่มีใครสามารถแบ่งปัน แต่ผู้ที่เป็นของมันจริงๆ

' ( maclver 1928:437 )ด้านการสร้างสรรค์วัฒนธรรมคือ
จึงเชื่อมโยงกับคุณลักษณะที่สำคัญของกลุ่ม ที่ฝังตัวอยู่ในกลุ่ม
แยกจากโลกที่กว้างขึ้น ซึ่งเหตุผลที่จัดขึ้นแกว่งไปมา แม้แต่
พวกนอกรีตอย่างแม็คลูฮาน ( 1962 ) ไม่สามารถต้านทานการขนานของ
ชุมชน และวัฒนธรรม เมื่อเขาเรียก " หมู่บ้านโลก "

มาร์กาเร็ตเชอร์ ( 1988 ) ระบุว่า วัฒนธรรมได้ และยังเป็นหนึ่งของ
vaguest และส่วนใหญ่รวนเรของแนวคิดในการวิเคราะห์เชิงสังคมวิทยา ไม่มีน้อย
' ตำนานของการบูรณาการทางวัฒนธรรม ' ( จะเห็นในต้นแบบของวัฒนธรรม
กริบทอทั้งหมด enmeshing เว็บ ) เธอระบุได้ : ' ฉายภาพของ
วัฒนธรรมซึ่งพิสูจน์ประสิทธิภาพเพื่อให้คะแนนที่ออกภาพ
หลังจากภาพที่บิดเบือนการรับรู้ที่ตามมา ( อาร์เชอร์ 1988:2 )ตำนาน
ถูกหล่อเลี้ยงข้างต้นทั้งหมด โดยการดูดซึมของมุมมองทางมานุษยวิทยาใน
ทัศน์คติคำนึงประโยชน์สำหรับสังคมสมัยใหม่ ผลที่ได้คือที่
กรณีปลดชนกลุ่มน้อยจากวัฒนธรรมหลักเป็นประจักษ์ ,
กระบวนทัศน์ถูกเก็บรักษาไว้โดยมีส่วนร่วมในกลุ่มชาติพันธุ์ของ ' ซบ ' ในวัฒนธรรม
ซึ่งสมมติฐานของ separateness ขอบเขต และที่สำคัญคือ
ธรรมชาติ