First, land and water managers (at

First, land and water managers (at all levels from national agencies to
individuals) are able to engage in risk and cost shifting rather than genuine
risk reduction. Risk shifting comes in many guises. It can obviously
take place within a river basin when, for example, upstream
water abstractors reduce their own water security risks by taking a disproportionate
share of available resources and leaving downstream
abstractors exposed to greater scarcity risks. Given the nature of water
as a hydrologically interconnected, multi-purpose resource such
upstream water security decisions often generate different forms of risk
for downstream populations by increasing the potential harms from
inadequately diluted pollution or by endangering downstream ecosystems.
In other cases water or land managers are able to make economic
decisions without considering the potential harms (the externality
costs) imposed on others. This obviously occurs when inadequate
expenditure on wastewater treatment results in the export of pollution
risk to all downstream water users, including flora and fauna, which
depend upon the quality of water flows. Other examples, include land
use decisions (deforestation or urban development) which magnify
downstream flood risks or decisions about risk mitigation technologies
which simply transfer risks to others. Coastal and flood plain communities
have, for instance, been able to improve their own defences and
in effect have simply shifted the risk to undefended areas. Indeed it has
long been argued that urban drainage schemes based on hard technologies
have not only shifted the risk but have considerably magnified
it by concentrating and speeding up flood flows.
In addition to spatial risk or cost shifting, it is also important to note
that risk can and has been shifted over time. The mining of groundwater
today will clearly affect the water security of future generations;
inadequate irrigation and drainage schemes which result in salinization
may impinge upon future food security; while ecosystem damage now
may critically reduce ecosystem services in the future

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ครั้งแรก ที่ดิน และน้ำ (ทุกระดับจากหน่วยงานแห่งชาติการจัดการบุคคล) จะสามารถมีส่วนร่วมในความเสี่ยงและต้นทุนขยับ มากกว่าของแท้ลดความเสี่ยง ความเสี่ยงที่ขยับใน guises หลาย มันสามารถเห็นได้ชัดภายในลุ่มน้ำวางเมื่อ เช่น ต้นน้ำabstractors น้ำลดความเสี่ยงความปลอดภัยน้ำของตนเอง โดยการเป็นสัดทรัพยากรที่มีอยู่และออกจากปลายน้ำabstractors เสี่ยงขาดแคลนมากขึ้น กำหนดลักษณะของน้ำเป็นการเชื่อมต่อ hydrologically เอนกประสงค์ทรัพยากรดังกล่าวตัดสินใจรักษาความปลอดภัยขั้นต้นน้ำมักจะสร้างความเสี่ยงรูปแบบต่าง ๆสำหรับประชากรปลายน้ำโดยการเพิ่มศักยภาพอันตรายต่อจากinadequately เจือจางมลพิษ หรือโดยกุมปลายน้ำระบบนิเวศในกรณีอื่นๆ ผู้จัดการน้ำหรือที่ดินจะสามารถทำให้เศรษฐกิจตัดสินใจโดยไม่พิจารณาถึงอันตรายอาจเกิดขึ้น (การผลกระทบภายนอกค่าใช้จ่าย) ที่เรียกเก็บจากผู้อื่น เห็นได้ชัดว่าเกิดขึ้นเมื่อไม่เพียงพอรายจ่ายในการบำบัดน้ำเสียส่งผลให้การส่งออกของมลภาวะความเสี่ยงที่ผู้ใช้ทั้งหมดปลายน้ำ รวมทั้งพืชและสัตว์ ซึ่งขึ้นอยู่กับคุณภาพของน้ำไหล ตัวอย่างอื่น ๆ รวมถึงที่ดินใช้การตัดสินใจ (ตัดไม้ทำลายป่าหรือการพัฒนาเมือง) ซึ่งขยายน้ำท่วมปลายน้ำหรือตัดสินใจเกี่ยวกับเทคโนโลยีการลดความเสี่ยงซึ่งเพียงแค่โอนความเสี่ยงให้ผู้อื่น ชุมชนชายฝั่งและที่ราบน้ำท่วมเช่น ได้สามารถพัฒนาป้องกันตนเอง และมีผลบังคับได้เพียงเลื่อนขึ้นความเสี่ยง undefended พื้นที่ มีแน่นอนรับการโต้เถียงว่า แผนการระบายน้ำในเมืองอิงเทคโนโลยีฮาร์ได้เพียงเลื่อนขึ้นความเสี่ยง แต่มีขยายอย่างมากโดยมุ่งเน้น และเร่งขึ้นน้ำท่วมไหลนอกจากพื้นที่เสี่ยงหรือต้นทุนเปลี่ยน ก็ยังโปรดทราบความเสี่ยงที่สามารถ และได้รับการเลื่อนเวลา การทำเหมืองแร่ของน้ำบาดาลวันนี้ชัดเจนจะส่งผลต่อความปลอดภัยของคนรุ่นอนาคต น้ำแผนชลประทานและระบายน้ำไม่เพียงพอซึ่งส่งผลให้ salinizationอาจ impinge เมื่อความปลอดภัยของอาหารในอนาคต ในขณะที่ระบบนิเวศเสียอาจวิกฤตลดระบบนิเวศบริการในอนาคต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ครั้งแรกที่ดินและน้ำผู้จัดการ (ในทุกระดับจากหน่วยงานระดับชาติเพื่อ
ประชาชน) สามารถที่จะมีส่วนร่วมในความเสี่ยงและค่าใช้จ่ายการขยับมากกว่าของแท้
ลดความเสี่ยง ขยับความเสี่ยงมาในหลายรูปแบบ มันเห็นได้ชัดว่าสามารถ
ใช้สถานที่ภายในลุ่มน้ำตัวอย่างเช่นเมื่อต้นน้ำ
abstractors น้ำลดความเสี่ยงการรักษาความปลอดภัยทางน้ำของตัวเองโดยการสัดส่วน
หุ้นของทรัพยากรที่มีอยู่และออกจากปลายน้ำ
abstractors ความเสี่ยงจากการขาดแคลนมากขึ้น กำหนดลักษณะของน้ำที่
เป็นที่เชื่อมต่อกัน hydrologically ทรัพยากรอเนกประสงค์เช่น
การตัดสินใจการรักษาความปลอดภัยทางน้ำต้นน้ำมักจะสร้างรูปแบบที่แตกต่างกันของความเสี่ยง
สำหรับประชากรปลายน้ำโดยการเพิ่มอันตรายที่อาจเกิดขึ้นจาก
มลพิษเจือจางไม่เพียงพอหรือเป็นอันตรายต่อระบบนิเวศปลายน้ำ.
ในน้ำกรณีหรือที่ดินอื่น ๆ ผู้จัดการ สามารถที่จะทำให้เศรษฐกิจ
การตัดสินใจโดยไม่ต้องพิจารณาอันตรายที่อาจเกิดขึ้น (externality
ค่าใช้จ่าย) ที่เรียกเก็บกับคนอื่น ๆ นี้เห็นได้ชัดเกิดขึ้นเมื่อไม่เพียงพอ
ค่าใช้จ่ายเกี่ยวกับผลการบำบัดน้ำเสียในการส่งออกของมลพิษ
ความเสี่ยงให้กับผู้ใช้น้ำปลายน้ำทั้งหมดรวมทั้งพืชและสัตว์ซึ่ง
ขึ้นอยู่กับคุณภาพของน้ำไหล ตัวอย่างอื่น ๆ รวมถึงที่ดิน
การตัดสินใจการใช้งาน (ตัดไม้ทำลายป่าหรือการพัฒนาเมือง) ซึ่งขยาย
ความเสี่ยงน้ำท่วมปลายน้ำหรือการตัดสินใจเกี่ยวกับเทคโนโลยีการลดความเสี่ยง
ซึ่งก็ถ่ายโอนความเสี่ยงให้กับผู้อื่น ชายฝั่งทะเลและน้ำท่วมชุมชนธรรมดา
ได้เช่นรับสามารถที่จะปรับปรุงการป้องกันตัวเองและ
มีผลบังคับได้เปลี่ยนเพียงแค่ความเสี่ยงไปยังพื้นที่คุ้มกัน อันที่จริงมันก็มี
มานานแล้วแย้งว่าแผนการระบายน้ำชุมชนบนพื้นฐานของเทคโนโลยีอย่างหนัก
ได้เปลี่ยนความเสี่ยงไม่เพียง แต่ได้ขยายมาก
มันโดยมุ่งเน้นและเร่งกระแสน้ำท่วม.
นอกจากความเสี่ยงเชิงพื้นที่หรือขยับค่าใช้จ่ายนอกจากนี้ยังเป็นสิ่งสำคัญที่จะต้องทราบ
ความเสี่ยงที่ สามารถและได้รับการเลื่อนช่วงเวลา การทำเหมืองแร่ของน้ำใต้ดิน
ในวันนี้อย่างชัดเจนจะส่งผลกระทบต่อการรักษาความปลอดภัยทางน้ำของคนรุ่นอนาคต
ที่ไม่เพียงพอการชลประทานและการระบายน้ำรูปแบบซึ่งส่งผลให้เกิดความเค็ม
อาจมีผลกระทบความมั่นคงด้านอาหารในอนาคต ในขณะที่ความเสียหายของระบบนิเวศในขณะนี้
วิกฤตอาจลดบริการของระบบนิเวศในอนาคต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แรก ที่ดินและน้ำผู้จัดการในทุกระดับจากหน่วยงานแห่งชาติบุคคล ) สามารถที่จะมีส่วนร่วมในความเสี่ยงและต้นทุนขยับมากกว่าของแท้การลดความเสี่ยง เสี่ยงเปลี่ยนมาหลายชุดกระโปรง มันสามารถเห็นได้ชัดใช้สถานที่ภายในลุ่มน้ำ ตัวอย่างเช่น ขั้นต้นน้ำ abstractors ลดความเสี่ยงความปลอดภัยของตนเองโดยการไม่สมส่วนแบ่งปันทรัพยากรที่มีอยู่ และทิ้งท้ายabstractors เปิดเผยความเสี่ยงความขาดแคลนมากขึ้น ด้วยธรรมชาติของน้ำเป็น hydrologically เชื่อมอเนกประสงค์ ทรัพยากรดังกล่าวน้ำเหนือการตัดสินใจการรักษาความปลอดภัยมักจะสร้างรูปแบบที่แตกต่างกันของความเสี่ยงสำหรับประชากรที่ต่อเนื่องโดยการเพิ่มศักยภาพจากอันตรายไม่เพียงพอที่จะลดมลพิษ หรือเป็นอันตรายต่อระบบนิเวศปลายน้ำในกรณีอื่น ๆ น้ำ หรือ ผู้จัดการที่ดินจะสามารถทำให้เศรษฐกิจการตัดสินใจโดยไม่พิจารณาศักยภาพ ( หาาต้นทุน ) เอาเปรียบผู้อื่น นี้เห็นได้ชัดว่าเกิดขึ้นเมื่อเพียงพอค่าใช้จ่ายในการบำบัดน้ำเสียผลในการส่งออกของมลพิษความเสี่ยงทุกด้านผู้ใช้น้ำ ได้แก่ พืชและสัตว์ ซึ่งขึ้นอยู่กับคุณภาพของน้ำไหล ตัวอย่างอื่น ๆรวมถึงที่ดินการตัดสินใจใช้ ( การตัดไม้ทำลายป่าหรือการพัฒนาเมือง ) ซึ่งขยายปลายน้ำท่วมความเสี่ยงหรือการตัดสินใจเกี่ยวกับเทคโนโลยีการบรรเทาความเสี่ยงซึ่งเพียงแค่การถ่ายโอนความเสี่ยงให้ผู้อื่น ชายฝั่งและที่ราบน้ำท่วมชุมชนได้ เช่น สามารถปรับปรุงการป้องกันของพวกเขาเองในผลมีเพียงแค่ขยับความเสี่ยงไปยังพื้นที่รับการปกป้อง แน่นอนมันได้นานแล้วที่ถกเถียงกันอยู่ว่า แผนการระบายน้ำในเมืองใช้เทคโนโลยียากไม่เพียงเปลี่ยนความเสี่ยง แต่ได้ขยายอย่างมากโดยมุ่งเน้นและการเร่งการไหลท่วมนอกจากความเสี่ยงเชิงพื้นที่หรือต้นทุนขยับ มันยังเป็นสิ่งสำคัญที่จะทราบความเสี่ยงที่สามารถและมีการเปลี่ยนไปตลอดเวลา การทำเหมืองใต้ดินวันนี้อย่างชัดเจนจะมีผลต่อน้ำความมั่นคงของอนาคตรุ่นชลประทานและการระบายน้ำ โครงการไม่เพียงพอ ซึ่งส่งผลกลุ่มดาวยีราฟอาจกระทบต่อความมั่นคงด้านอาหารในอนาคต ในขณะที่ระบบนิเวศเสียตอนนี้อาจเป็นช่วงลดบริการในอนาคต