The interior of Steve Rogers’ Brook

The interior of Steve Rogers’ Brooklyn apartment was strangely comforting, although it seemed to Maria that she had stepped back in time. Everywhere she looked were mementos from the early twentieth century. He had no television, nor was there any evidence of technology apart from a radio sitting on the table. For a superhero, the guy sure lived a reserved life - especially when compared to Tony. “Here,” Steve smiled, passing her a beer. “You look like you could use it.” “Thanks,” she smiled, taking it and leaning back into the cushions of his sofa. “Rough day.” “Don’t I know it,” he sighed, sitting in an armchair opposite her. “We would have been screwed without you out there covering for us today, Maria.”She felt a warm thrill as he used her name, and bit back a shy laugh. “I know,” she shrugged, eliciting a chuckle from him. “What can I say? I’m the best.”“You certainly are,” he agreed, raising his bottle to her. She imitated his gesture and drank. “So tell me, Captain Rogers,” she sighed, running a weary hand through her hair. “Why did you ask me back to your place?” She knew, of course, but it was more fun to see him get all shy and nervous like he always did around women, despite being an American icon - the heartthrob of the nation. “Well,” he said, sitting up straighter. Always a soldier. “I wanted to get to know you a little better. We don’t spend much time together, and I thought that… we could talk.” She smiled. She might have suspected any other guy of trying the charming approach to get into her pants, but with Steve it was all unmistakably genuine. “Come over here,” she said firmly, patting the sofa beside her. He obligingly came over to sit with her, smiling what could almost be called a shy smile. “I know you’re all twenties and stuff,” Maria said, deciding just to get to the point. “And you’re all about the courtesy and the romance, and that’s wonderful. I just thought I’d let you know that I like you. Like, a lot.” She waited as he absorbed that, and to her surprise, he smiled. “You’re very direct,” he observed. “Always,” she chuckled. Then he sighed, and she suddenly thought that maybe she had been wrong - maybe she had interpreted the situation completely stupidly, and he didn’t like her after all. “Maria,” he said, but she cut him off with a wave of her hand. “It’s fine,” she sighed dismissively. “I didn’t really expect that anything would come of it.”“What do you mean?” he frowned. “Well, you’re Captain America,” she offered, as way of explanation. “You’re a superhero. The living legend. I’m… well, comparatively, I’m a bit of a nobody.” “Don’t say that,” he said, his frown deepening. “You’re not nobody. And anyway, I wasn’t saying that nothing would come of it.” She raised an eyebrow, and he sighed. “The truth is, Maria… I really like you too. I do. It’s just…” She tilted her head, wondering which cliché he’d come out with. She hadn’t been rejected by many ninety year olds, so this would be interesting. “You remind me of someone,” Steve murmured, looking down at his hands, clasped around the bottle. “Someone who was… very important to me, back before I was frozen. And I’m worried… well, I don’t want to put you in a situation where I hurt you by comparing you to some other person.” She digested this. “Steve, I…” She hesitated, looking up at him, almost nervous. “I want to try. The more you get to know me, the more things you learn about me, the more you’ll think of me as a different person to her.” He nodded at her. “Are you sure, Maria? The last thing I want to do is hurt you, you know that.” “I do,” she nodded back. “And I’m sure, Steve. Even if it’s just dinner together, even if it’s just drinks sometimes, I’d like to spend more time with you.” “Can…” he bit his lip, his cheeks flushing faintly. “Can I kiss you, maybe?” She nodded, her own cheeks pink as he leaned in, both of them as awkward as high school kids on a first date. But when his lips pressed softly to hers, there was no way she could mistake him for a gangly fourteen-year-old. He was strong, and gentle, and every clichéd hero in every romance ever, and she loved it. When he pulled away she was blushing, and he traced her cheek with the tip of one finger. He raised his bottle in another toast.“To more like that,” he smiled. She clinked her bottle with his.“To more like that,” she agreed softly. They drank together as the sun went down, talking and learning and feeling the beginnings of something new.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การตกแต่งภายในของสตีฟโรเจอร์สอพาร์ทเม้น Brooklyn เป็นปลอบโยนแปลกแม้ว่ามันจะดูเหมือนจะเรียว่าเ​​ธอได้ก้าวกลับในเวลา ทุกที่ที่เธอดูเป็นที่ระลึกจากต้นศตวรรษที่ยี่สิบ เขามีโทรทัศน์ไม่มีไม่ได้มีหลักฐานของเทคโนโลยีใด ๆ นอกเหนือจากวิทยุนั่งอยู่บนโต๊ะ สำหรับซูเปอร์ฮีโร่คนที่แต่งตัวประหลาดแน่ใจว่าชีวิตที่สงวนไว้ - โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเทียบกับโทนี่ "ที่นี่" สตีฟยิ้มของเธอที่ผ่านเบียร์ "คุณดูว่าคุณสามารถใช้มัน." "ขอบคุณ" เธอยิ้มและนำมันกลับเข้ามาพิงเบาะของโซฟาของเขา "วันหยาบ." "ไม่ฉันรู้ว่ามัน" เขาถอนหายใจนั่งอยู่ในเก้าอี้ตรงข้ามกับเธอ "เราจะได้รับการเมาโดยที่คุณไม่ออกมีครอบคลุมสำหรับเราในวันนี้มาเรีย." เธอรู้สึกตื่นเต้นที่อบอุ่นในขณะที่เขาใช้ชื่อของเธอและบิตกลับหัวเราะขี้อาย "ฉันรู้ว่า" เธอยักไหล่ทึ่งหัวเราะจากเขา "ฉันจะว่าอย่างไรได้? ผมที่ดีที่สุด. "" คุณอย่างแน่นอน "เขาตกลงที่ยกขวดของเขากับเธอ เธอเลียนแบบท่าทางของเขาและดื่ม "ดังนั้นบอกฉันกัปตันโรเจอร์ส" เธอถอนหายใจวิ่งผ่านมือเบื่อผมของเธอ "ทำไมคุณไม่ถามฉันกลับไปที่สถานที่ของคุณ" เธอรู้แน่นอน แต่มันก็สนุกมากขึ้นที่จะเห็นเขาได้รับทั้งหมดอายและประสาทเหมือนเขามักจะทำรอบผู้หญิงแม้จะเป็นไอคอนอเมริกัน - นักร้องของประเทศ "ดี" เขากล่าวลุกขึ้นนั่งตรง เสมอทหาร "ผมอยากที่จะได้รับรู้ว่าคุณดีขึ้นเล็กน้อย เราไม่ใช้เวลามากด้วยกันและผมคิดว่า ... เราสามารถพูดคุย. "เธอยิ้ม เธออาจจะได้สงสัยคนอื่น ๆ ของการพยายามที่วิธีการที่มีเสน่ห์ที่ได้รับในกางเกงของเธอ แต่กับสตีฟมันเป็นของแท้อย่างแน่แท้ "มาที่นี่" เธอกล่าวอย่างมั่นคงตบโซฟาข้างของเธอ เขาอย่างมีน้ำใจมามากกว่าที่จะนั่งกับเธอยิ้มเกือบสิ่งที่อาจจะเรียกว่ารอยยิ้มขี้อาย "ฉันรู้ว่าคุณกำลังยี่สิบและสิ่งที่ทุกคน" มาเรียกล่าวว่าการตัดสินใจเพียงเพื่อให้ได้ไปยังจุดที่ "และคุณกำลังทั้งหมดเกี่ยวกับมารยาทและความโรแมนติกและที่ยอดเยี่ยม ฉันก็คิดว่าฉันต้องการให้คุณรู้ว่าผมชอบคุณ ชอบมาก. "เธอรอคอยในขณะที่เขาดูดซึมนั้นและที่แปลกใจของเธอเขายิ้ม "คุณโดยตรงมาก" เขาตั้งข้อสังเกต "เสมอ" เธอหัวเราะ จากนั้นเขาก็ถอนหายใจและทันใดนั้นเธอก็คิดว่าเธออาจจะได้รับความผิด - เธออาจจะตีความสถานการณ์สมบูรณ์โง่เขลาและเขาไม่ชอบของเธอหลังจากที่ทั้งหมด "มาเรีย" เขากล่าว แต่เธอตัดเขาออกไปพร้อมกับคลื่นมือของเธอ "มันเป็นเรื่องที่ดี" เธอถอนหายใจไม่สนใจ "ฉันไม่ได้จริงๆคาดหวังอะไรที่จะมาของมัน." "คุณหมายถึงอะไร?" เขาขมวดคิ้ว "ดีคุณกัปตันอเมริกา" เธอนำเสนอเป็นวิธีการคำอธิบาย "คุณซูเปอร์ฮีโร่ ตำนานมีชีวิตอยู่ ฉัน ... ดีเมื่อเทียบกับผมสักหน่อยไม่มีใคร. "" อย่าพูดอย่างนั้น "เขากล่าวว่าเขาขมวดลึก "คุณไม่ได้ไม่มีใคร และต่อไปผมก็ไม่ได้บอกว่าไม่มีอะไรที่จะมาจากมัน. "เธอยกคิ้วและเขาถอนหายใจ "ความจริงก็คือมาเรีย ... ผมชอบคุณมากเกินไป ฉันทำ. มันก็แค่ ... "เธอเอียงหัวของเธอสงสัยที่โบราณเขาจะออกมาด้วย เธอไม่ได้รับการปฏิเสธจากเด็กอายุเก้าสิบหลายปีดังนั้นนี้จะน่าสนใจ "คุณทำให้ฉันนึกถึงใครบางคน" สตีฟพากันบ่นมองลงมาที่มือของเขาประสานรอบขวด "ใครบางคนซึ่งเป็นสิ่งที่สำคัญมาก ... ให้ฉันกลับมาก่อนที่ผมจะถูกแช่แข็ง และฉันกังวล ... ดีฉันไม่ต้องการที่จะทำให้คุณอยู่ในสถานการณ์ที่ฉันทำร้ายคุณโดยการเปรียบเทียบคุณกับบางคนอื่น ๆ . "เธอย่อยนี้ "สตีฟผม ... " เธอลังเลมองขึ้นไปที่เขาเกือบประสาท "ฉันอยากจะลอง. มากกว่าที่คุณได้รับรู้ว่าฉันสิ่งที่คุณเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับตัวผมที่มากกว่าที่คุณจะคิดว่าฉันเป็นคนที่แตกต่างกันกับเธอ. "เขาพยักหน้าไปที่เธอ "คุณแน่ใจหรือมาเรีย? สิ่งสุดท้ายที่ฉันต้องการจะทำคือการทำร้ายคุณคุณรู้ว่า. "" ที่ฉันทำ "เธอพยักหน้ากลับ "และฉันแน่ใจว่าสตีฟ แม้ว่าจะเป็นเพียงอาหารค่ำด้วยกันถึงแม้ว่ามันจะเป็นเพียงเครื่องดื่มบางครั้งฉันต้องการที่จะใช้เวลาอยู่กับคุณ. "" สามารถ ... "เขากัดริมฝีปากของเขาแก้มของเขาล้างแผ่วเบา "ฉันจะจูบคุณอาจจะ?" เธอพยักหน้าแก้มสีชมพูของเธอเองขณะที่เขาโน้มตัวในทั้งสองพวกเขาเป็นที่น่าอึดอัดใจเป็นเด็กโรงเรียนมัธยมในวันแรก แต่เมื่อริมฝีปากของเขาเบา ๆ จะกดเธอไม่มีทางที่เธอจะเข้าใจผิดเขาสำหรับงุ่มง่ามสิบสี่ปีไม่มี เขาเป็นคนที่แข็งแกร่งและอ่อนโยนและทุกพระเอกclichédในความโรแมนติกที่เคยทุกครั้งและเธอรักมัน เมื่อเขาดึงออกไปเธอก็หน้าแดงและเขาตรวจสอบแก้มของเธอด้วยปลายนิ้วหนึ่ง เขายกขวดของเขาในขนมปังอื่น. "ต้องการมากขึ้นเช่นที่" เขายิ้ม เธอ clinked ขวดของเธอกับเขา. "ต้องการมากขึ้นเช่นนั้น" เธอตกลงเบา ๆ พวกเขาดื่มกันเป็นดวงอาทิตย์ลงไปพูดคุยและการเรียนรู้และความรู้สึกที่จุดเริ่มต้นของสิ่งใหม่ ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ภายในของ Steve Rogers ' Brooklyn ห้องอบอุ่นแปลกๆ มันดูเหมือนกับมาเรียว่า เธอได้ก้าวกลับมาในเวลา ทุกที่ที่เธอมองเป็นที่ระลึกจากศตวรรษที่ยี่สิบต้น เขาไม่มีโทรทัศน์ หรือมีร่องรอยของเทคโนโลยีนอกเหนือจากวิทยุ นั่งอยู่บนโต๊ะ เป็นซุปเปอร์ฮีโร่ผู้ชายแน่ใจอยู่อย่างสงวนชีวิต - โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเทียบกับโทนี่ รึเปล่า " ที่นี่ " สตีฟยิ้ม เธอผ่านเบียร์ " ดูเหมือนคุณจะใช้ " อะไร " ขอบคุณ " เธอยิ้ม ถ่าย และที่พิงหลังเป็นเบาะของโซฟาของเขา " วันแย่ๆ " ไหม " ไม่ก็ " เขาถอนหายใจ นั่งในเก้าอี้ตรงข้ามเธอ " พวกเราคงแย่ไม่มีคุณมีครอบคลุมสำหรับเราวันนี้ มาเรีย" เธอรู้สึกตื่นเต้นที่อบอุ่น เขาใช้ชื่อของเธอ และไปกลับ อาย หัวเราะ " ผมรู้ " เธอยักไหล่ eliciting , ๆจากเขา " สิ่งที่ฉันสามารถพูด ? ผมที่สุด " " คุณต้อง " เขาตกลงยกขวดของเขากับเธอ เธอเลียนแบบท่าทางของเขาดื่ม รึเปล่า " แล้วบอกกัปตันโรเจอร์ " เธอถอนหายใจ มือที่อ่อนล้าวิ่งผ่านเส้นผมของเธอ " ทำไมคุณถึงขอให้ฉันกลับไปที่สถานที่ของคุณ " เธอรู้แน่นอน แต่มันสนุกกว่าที่จะเห็นเขาได้รับทั้งหมดขี้อายและประสาท เช่น เขามักจะทำรอบผู้หญิง แม้จะเป็นไอคอนอเมริกัน ดวงใจของแผ่นดิน อะไร " ดี " เขาบอกว่า นั่งตรงๆ ทหารเสมอ " ฉันต้องการจะรู้จักคุณดีขึ้น เราจะไม่ใช้เวลามากด้วยกัน และฉันคิดว่า เราน่าจะคุยกัน " ไหม เธอยิ้มเธออาจจะสงสัยได้ว่ามีคนอื่นที่พยายามเข้าหาเสน่ห์เข้าไปในกางเกงเธอ แต่กับ สตีฟ ก็แน่นอนว่า ของแท้ รึเปล่า " มาทางนี้ " เธอกล่าวอย่างหนักแน่น ตบโซฟาข้าง ๆเธอ เขา obligingly มานั่งกับเธอ รอยยิ้มที่แทบจะเรียกว่ายิ้มอายๆ ไหม " ผมรู้ว่าคุณอายุ 20 และสิ่งที่ " มาเรีย กล่าวว่า การตัดสินใจที่จะได้รับไปยังจุดที่" และคุณทั้งหมดเกี่ยวกับมารยาทและความรัก และมันวิเศษมาก ฉันคิดว่าฉันต้องการให้คุณรู้ว่าฉันชอบคุณ ชอบ มาก " รึเปล่า เธอรอเขาดูดซึม และเซอร์ไพรส์เธอ เขายิ้ม ทำไม " คุณตรงไปตรงมา " เขาสังเกต ไหม " เสมอ " เธอหัวเราะ . แล้วเขาก็ถอนหายใจและเธอก็คิดว่าเธออาจจะถูก ผิด บางทีเธออาจจะตีความสถานการณ์อย่างสมบูรณ์แบบขอไปที และเขาไม่ได้ชอบเธอ หลังจากทั้งหมด อะไร " มาเรีย " เขากล่าว แต่เธอตัดเขาออกด้วยคลื่นจากมือเธอ ไหม " ไม่เป็นไร " เธอถอนหายใจ dismissively . " ผมไม่ได้คาดหวังว่าอะไรจะตามมาเอง " " คุณหมายถึงอะไร ? " ขมวดคิ้ว ทำไม " นายเป็นกัปตันอเมริกา" เธอเสนอ เป็นวิธีการอธิบาย " นายเป็นยอดมนุษย์ ตำนานที่มีชีวิต . ฉัน . . . . . . . . อืม ถ้าฉันเป็นบิตไม่มีใคร " ไหม " ไม่พูด " เขากล่าว เขาขมวดคิ้วลึก . " เธอไม่ใช่ใคร ยังไงก็ตาม ฉันไม่ได้ว่าอะไรจะตามมาเอง " รึเปล่า เธอยกคิ้ว เขาถอนใจ " ความจริงคือ มาเรีย . . . . . . . ฉันชอบเธอจริงๆด้วย ที่ผมทำ มันก็แค่ . . . . . . . " เธอรึเปล่าเธอเอียงหัวสงสัยที่สำนักนายกรัฐมนตรีเขาจะออกมาด้วย เธอไม่ได้ถูกปฏิเสธโดยมาก 90 ปี olds , ดังนั้นนี้จะน่าสนใจไหม " คุณทำให้ฉันนึกถึงใครบางคน " สตีฟพึมพำมองมือของเขากุมรอบขวด " ใคร . . . . . . . สำคัญมาก ก่อนที่ฉันจะถูกแช่แข็ง และฉันก็เป็นห่วง . . . . . . . อืมผมไม่อยากให้คุณในสถานการณ์ที่ฉันทำร้ายเธอโดยการเปรียบเทียบกับคนอื่น " ทำไมเธอย่อยนี้ " สตีฟ ฉัน . . . " เธอลังเล มองไปที่เขาแทบประสาท " ฉันต้องการที่จะลอง ยิ่งคุณได้รู้จักผมมากขึ้น สิ่งที่คุณรู้เกี่ยวกับผม ยิ่งคุณจะคิดว่าฉันเป็นคนที่แตกต่างกับเธอ " ไหม เขาพยักหน้าไปที่เธอ " คุณแน่ใจนะว่า มาเรียสิ่งสุดท้ายที่ผมอยากทำคือทำร้ายคุณ คุณรู้ว่า " ทำไม " ฉันทำ " เธอพยักหน้ากลับมา " และฉันแน่ใจว่า สตีฟ ถ้ามันแค่กินข้าวด้วยกัน แม้ว่าจะเป็นแค่ดื่มบางครั้ง ผมอยากใช้เวลาอยู่กับคุณ . " อะไร " . . . " เขากัดริมฝีปากของเขา เขาล้างแก้มแผ่วเบา " ฉันสามารถจูบคุณงั้นเหรอ ? " ทำไม เธอพยักหน้า แก้มสีชมพูของเธอเองเมื่อเขาเอนในทั้งสองของพวกเขาเป็นอึดอัดเป็นเด็กม.ปลายในเดทแรก แต่เมื่อริมฝีปากของเขากดเบาๆกับเธอ ไม่มีทางที่เธอจะเข้าใจเขาผิด มี gangly สิบสี่ปี เขาเข้มแข็งและอ่อนโยน ทุกสำนวนจำเจ D พระเอกทุกความรักที่เคย เธอชอบมันไหม เมื่อเขาดึงออกไป เธอหน้าแดง และเขาติดตามแก้มด้วย ปลายหนึ่งนิ้ว เขายกขวดของเขาในขนมปังปิ้งอีก" แบบนั้น " เขายิ้ม เธอ clinked ขวดของเธอกับเขา . " แบบนั้น " เธอตกลงเบาๆ ทำไมพวกเขาดื่มกันเป็นดวงอาทิตย์ลงไปพูดคุย และการเรียนรู้ และความรู้สึกที่เป็นจุดเริ่มต้นของสิ่งใหม่