All three concepts of space are imp

All three concepts of space are important in shaping the way humans
experience and interact with the world, and each plays a role in human geography. A major misconception that has caused some to doubt the
continued relevance of geography is that it is concerned with absolute
space only. Globalization is altering the way time–space operates and is
perceived. Time–space geography has formed an important subdiscipline
since the groundbreaking work of Hägerstrand (1968, 1975). Building on
this foundation, there are three interlinked ways of thinking
geographically about the relationship between space and time.
● Time–space convergence
● Time–space distanciation
● Time–space compression
Time–space convergence refers to the decrease in the friction of distance
between places. Coined by Donald Janelle in the late 1960s (1968, 1969,
1973), it referred to the apparent convergence of settlements linked by
transport technology. As transport evolved travel time would be reduced
between them, giving the sensation that they had moved closer together.
The velocity at which settlements are moving together may be called the
time–space convergence rate. Using Edinburgh and London he noted that
they had converged at a rate of thirty minutes per year over a 200-year
period. This measure emphasizes the importance of relative distance and
how this is shifted by technology (see Map 1.1 for an example of this
approach).
Time–space distanciation refers to the stretching of social systems across
space and time. The term was coined by sociologist Anthony Giddens
(1990) and refers to the interpenetration of people and places over
increasingly large distances. Echoing McLuhan’s work (see global village
section above) Giddens argues that people interact in two ways: face to
face, and remotely through transport and communications technologies.
The second has become increasingly important, ‘distanciating’ the
relations between people. Thus people who are not actually physically
present in absolute space can be important social actors. Giddens does
not argue that this process leads to homogenization, indeed greater
distanciation increases the potential for humans to restructure global
scale systems. Massey (1991) builds on this concept when she discusses
the ‘global sense of the local’ which pervades our everyday experiences.
Time–space compression – refers to the annihilation of space through
time that lies at the core of capitalism (Harvey, 1989). Concepts of
convergence and distanciation do not offer an explanation for why social
relations are stretched across space. Geographer David Harvey, in The
Condition of Postmodernity (1989), provided an argument which has been of central influence in the way geographers think about the
relationship between time–space and globalization. He suggests:
that we have been experiencing, these last two decades, an intense phase
of time–space compression that has had a disorienting and disruptive
impact upon political-economic practices, the balance of class power,
as well as upon social and cultural life.
(p. 284)
He goes on to argue that time–space convergence and distanciation
are results of the expansion of capitalist relations of production across
the globe. Given that ‘time is money’, capitalists are constantly seeking
ways to speed up the circuit of capital to reduce the ‘turnover time of
capital’ – the amount of time it takes to convert investment into a profit.
This search for reduced turnover time has led to the development of
technologies and policies which facilitate time–space compression.
Barriers have been removed through neoliberal discourse and technology
has advanced to make capital, goods and people as rapidly transportable
as possible. He notes the following outcomes for example:
● Between 1960 and 1990 operating costs per mile for world airlines fell
by 60 per cent.
● Between 1970 and 1990 the cost of an international phone call fell by
90 per cent.
● In 1970 only 50,000 computers existed in the world. By 1998 the
internet was being used by 150 million people worldwide, up from
fifty million in 1995.
Harvey links this increased time–space compression to a crisis in
accumulation of capitalism as we move from the modern to the
postmodern era (see Chapter 4). He is careful to draw out the cultural
roots and implications of this. Capitalism itself is a culture, and the
impacts of time–space compression in the cultural sphere are important
as identity ‘melts into air’ and people search for ‘secure moorings
and longer-lasting values in a shifting world’ (p. 293). Ultimately the
argument places an economic rationale at the core and this has been
criticized by new cultural geographers especially. The links with his
ideas and WST are apparent when he says: ‘We have, in short, witnessed
another fierce round in that process of annihilation of space through time
that has always lain at the centre of capitalism’s dynamic’ (p. 293).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนวคิดทั้งสามทั้งหมดของพื้นที่ที่มีความสำคัญในการสร้างมนุษย์ทางประสบการณ์ และโต้ตอบกับโลก และทุกคนมีบทบาทในวิชาภูมิศาสตร์มนุษย์ เข้าใจผิดสำคัญที่ทำให้เกิดสงสัยบางอย่างเกี่ยวข้องอย่างต่อเนื่องของภูมิศาสตร์คือ มันเกี่ยวข้องกับแอบโซลูทพื้นที่เท่านั้น โลกาภิวัตน์ถูกดัดแปลงทางเวลา – พื้นที่ทำงาน และเป็นรับรู้ เวลา – พื้นที่ภูมิศาสตร์จัด subdiscipline เป็นสำคัญตั้งแต่การทำงานที่แหวกแนวของ Hägerstrand (1968, 1975) อาคารมูลนิธินี้ มีสามคนเชื่อมโยงวิธีการคิดทางภูมิศาสตร์เกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างพื้นที่และเวลา●เวลา – พื้นที่ร่วม●เวลา – พื้นที่ distanciation●เวลา – พื้นที่การบีบอัดเวลา – พื้นที่ร่วมหมายถึงการลดลงของแรงเสียดทานของระยะระหว่างสถาน แต่ง โดย Donald แน็ใน (1968, 1969มันเรียกว่าการบรรจบกันที่ชัดเจนของการชำระเงินที่เชื่อมโยงโดย 1973),เทคโนโลยีการขนส่ง เป็นพัฒนาขนส่ง เวลาจะลดลงระหว่าง ให้ความรู้สึกที่ก็ใกล้ชิดกันความเร็วที่การชำระเงินจะย้ายไปด้วยกันอาจเรียกว่าการเวลา – พื้นที่ร่วมอัตรา เขาใช้เอดินบะระและลอนดอน กล่าวที่พวกเขามี converged ในอัตราสามสิบนาทีต่อปีมากกว่า 200 ปีระยะเวลาการ วัดนี้เน้นความสำคัญของระยะทางสัมพัทธ์ และวิธีนี้จะเลื่อนขึ้น โดยเทคโนโลยี (ดูแผนที่ 1.1 สำหรับตัวอย่างนี้แนวทางการ)เวลา – พื้นที่ distanciation หมายถึงยืดของระบบสังคมผ่านพื้นที่และเวลา ระยะเวลาแต่ง โดย sociologist Anthony Giddens(1990) และอ้างถึง interpenetration คน และสถานที่ผ่านระยะทางที่ใหญ่ขึ้น ระวังของ McLuhan ทำงาน (ดูหมู่บ้านโลกส่วนที่ด้านบน) Giddens แย้งว่า คนที่โต้ตอบในสองวิธี: เผชิญไปใบหน้า และเทคโนโลยีการขนส่งและการสื่อสารผ่านจากระยะไกลที่สองกลายเป็นมากขึ้นเรื่อย ๆ สิ่งสำคัญ 'distanciating'ความสัมพันธ์ระหว่างคน ดังนั้นคนที่ไม่จริงปัจจุบันในพื้นที่ความสามารถนักแสดงสังคมที่สำคัญ ไม่ Giddensไม่เถียงว่า กระบวนการนี้นำไปสู่ homogenization แน่นอนมากขึ้นdistanciation เพิ่มศักยภาพสำหรับมนุษย์การทั่วโลกขนาดระบบ แมส (1991) สร้างขึ้นตามแนวคิดนี้เมื่อเธอกล่าวถึง'โลกรู้สึกท้องถิ่น' ที่ขจรขจายประสบการณ์ในชีวิตประจำวันของเราพื้นที่เวลา – อัด – หมายถึงทำลายล้างพื้นที่ผ่านเวลาที่อยู่ในหลักของทุนนิยม (ฮาร์วีย์ 1989) แนวคิดของบรรจบกันและ distanciation มีคำอธิบายสำหรับเหตุผลทางสังคมความสัมพันธ์จะถูกยืดในพื้นที่ ภาพ David ฮาร์วีย์ ในการสภาพของ Postmodernity (1989), ให้อาร์กิวเมนต์ซึ่งได้ของกลางในแบบ geographers คิดเกี่ยวกับ การความสัมพันธ์ระหว่างพื้นที่เวลา – และโลกาภิวัตน์ เขาแนะนำ:ที่เราได้รับประสบ เหล่านี้สองทศวรรษ เป็นระยะรุนแรงเวลา – พื้นที่การบีบอัดที่มีความ disorienting และขวัญกระทบที่มีต่อวิธีปฏิบัติทางการเมืองเศรษฐกิจ ความสมดุลของระดับพลังงานเช่นเดียวกับกับชีวิตสังคม และวัฒนธรรม(p. 284)เขาไปในการโต้เถียงที่บรรจบ – พื้นที่เวลา และ distanciationผลของการขยายตัวของทุนนิยมความสัมพันธ์ของการผลิตทั่วทุกมุมโลก กำหนดว่า 'เวลาเป็นเงิน' นายกำลังเสาะหาวิธีวงจรของการลดทุน ' เวลาหมุนเวียนทุน ' – เวลาที่ใช้ในการแปลงทุนเป็นกำไรค้นหานี้หมุนเวียนลดลงเวลานำในการพัฒนาเทคโนโลยีและนโยบายที่เอื้ออำนวยให้เวลา – พื้นที่การบีบอัดอุปสรรคจะถูกเอาออกผ่านวาทกรรม neoliberal และเทคโนโลยีมีขั้นสูงการทำทุน สินค้า และผู้คนเป็นอย่างรวดเร็วขนส่งเป็นไปได้ เขาบันทึกผลลัพธ์ต่อไปนี้ตัวอย่างเช่น:●ระหว่าง 1960 และ 1990 ทุนต่อไมล์สำหรับสายการบินของโลกลดลงโดย 60 ร้อย●ระหว่างปี 1970-1990 ค่าโทรศัพท์ระหว่างประเทศลดลงร้อยละ 90●ในคอมพิวเตอร์เพียง 50,000 1970 ที่มีอยู่ในโลก โดยปีนี้อินเทอร์เน็ตการใช้ 150 ล้านคนทั่วโลก ค่าจากห้าสิบล้านในปี 1995ฮาร์วี่ลิงค์อัด – พื้นที่เวลานี้เพิ่มภาวะวิกฤตในสะสมของทุนนิยมเราย้ายจากความทันสมัยเพื่อการยุคหลังสมัยใหม่ (ดูบทที่ 4) เขาจะระมัดระวังเพื่อดึงกับวัฒนธรรมรากและผลกระทบนี้ ทุนนิยมเองเป็นวัฒนธรรม และผลกระทบของการบีบอัดเวลา – พื้นที่ในทรงกลมทางวัฒนธรรมมีความสำคัญรหัสประจำตัว 'ละลายในอากาศ' และผู้ค้นหา ' ปลอดภัยซ้อมและค่านานในโลกขยับ ' (p. 293) ในที่สุดการอาร์กิวเมนต์มีเหตุผลทางเศรษฐกิจหลัก และได้รับวิจารณ์ โดย geographers วัฒนธรรมใหม่โดยเฉพาะ การเชื่อมโยงกับแนวคิดและ WST ได้ชัดเจนเมื่อเขากล่าวว่า: ' เราในระยะสั้น ได้ เห็นอื่นรุนแรงรอบในของการทำลายล้างของพื้นที่ผ่านเวลาที่มีเสมอกิโลเมตรเป็นศูนย์กลางของระบบทุนนิยมแบบ ' (p. 293)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทั้งสามแนวคิดของพื้นที่ที่มีความสำคัญในการสร้างวิธีที่มนุษย์
ประสบการณ์และมีปฏิสัมพันธ์กับโลกและแต่ละคนมีบทบาทในทางภูมิศาสตร์มนุษย์ ความเข้าใจผิดที่สำคัญที่ได้ก่อให้เกิดบางอย่างเพื่อให้สงสัย
ความสัมพันธ์กันอย่างต่อเนื่องของภูมิศาสตร์คือว่ามันเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับสัมบูรณ์
พื้นที่เท่านั้น โลกาภิวัตน์เป็นวิธีการแก้ไขเวลาพื้นที่ดำเนินการและมีการ
รับรู้ ภูมิศาสตร์ Time พื้นที่ได้จัดตั้ง subdiscipline สำคัญ
ตั้งแต่งานบุกเบิกของHägerstrand (1968, 1975) อาคาร
มูลนิธินี้มีสามวิธีเชื่อมโยงกันของการคิด
ทางภูมิศาสตร์เกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างพื้นที่และเวลา.
● Time พื้นที่บรรจบ
● Time พื้นที่ distanciation
●การบีบอัด Time พื้นที่
Time พื้นที่บรรจบกันหมายถึงการลดลงของแรงเสียดทานของระยะทาง
ระหว่าง สถานที่ ประกาศเกียรติคุณจากโดนัลด์แน็ในช่วงปลายทศวรรษที่ 1960 (1968, 1969,
1973) ก็หมายถึงการบรรจบกันที่เห็นได้ชัดของการตั้งถิ่นฐานการเชื่อมโยงด้วย
เทคโนโลยีการขนส่ง การขนส่งการพัฒนาเวลาในการเดินทางจะลดลง
ระหว่างพวกเขาให้ความรู้สึกว่าพวกเขาได้ย้ายไปอยู่ใกล้ชิดกัน.
ความเร็วที่ตั้งถิ่นฐานกำลังจะย้ายไปอยู่ด้วยกันอาจจะเรียกว่า
อัตราการบรรจบ Time พื้นที่ ใช้เอดินบะระและลอนดอนเขาสังเกตเห็นว่า
พวกเขาได้แปรสภาพในอัตราสามสิบนาทีต่อปีกว่า 200 ปี
ระยะเวลา มาตรการนี้เน้นความสำคัญของญาติห่าง ๆ และ
วิธีการนี้จะเปลี่ยนโดยเทคโนโลยี (ดูแผนที่ 1.1 เช่นนี้
วิธีการ).
distanciation Time พื้นที่หมายถึงการยืดของระบบสังคมทั่ว
พื้นที่และเวลา คำประกาศเกียรติคุณโดยแอนโธนี Giddens สังคมวิทยา
(1990) และหมายถึงการแทรกซึมของผู้คนและสถานที่ในช่วง
ระยะทางขนาดใหญ่มากขึ้น สะท้อนการทำงานของ McLuhan (ดูหมู่บ้านทั่วโลก
ส่วนบน) Giddens ระบุว่าผู้คนมีปฏิสัมพันธ์ในสองวิธีใบหน้าเพื่อ
. ใบหน้าและระยะไกลผ่านการขนส่งและเทคโนโลยีการสื่อสาร
ที่สองได้กลายเป็นความสำคัญมากขึ้น 'distanciating ฯ
ความสัมพันธ์ระหว่างผู้คน ดังนั้นคนที่ไม่ได้จริงทางร่างกาย
อยู่ในพื้นที่ที่แน่นอนสามารถเป็นนักแสดงทางสังคมที่สำคัญ Giddens ไม่
ไม่เถียงว่ากระบวนการนี้นำไปสู่การทำให้เป็นเนื้อเดียวกันจริงมากขึ้น
distanciation เพิ่มศักยภาพในการที่จะปรับโครงสร้างมนุษย์ทั่วโลก
ระบบขนาด Massey (1991) สร้างขึ้นบนแนวคิดนี้เมื่อเธอกล่าว
ว่า 'ความรู้สึกทั่วโลกของท้องถิ่นซึ่งขจรขจายประสบการณ์ในชีวิตประจำวันของเรา.
บีบอัด Time พื้นที่ - หมายถึงการทำลายล้างของพื้นที่ผ่าน
เวลาที่อยู่ในหลักของทุนนิยม (ฮาร์วีย์ 1989) เดอะ . แนวคิดของ
การบรรจบกันและ distanciation ไม่ให้คำอธิบายว่าทำไมสังคม
ความสัมพันธ์จะยืดทั่วพื้นที่ ภูมิศาสตร์เดวิดฮาร์วีย์ใน
สภาพ Postmodernity (1989) ให้การโต้แย้งซึ่งได้รับอิทธิพลของกลางในทางภูมิศาสตร์คิดเกี่ยวกับการที่
ความสัมพันธ์ระหว่างเวลาพื้นที่และโลกาภิวัตน์ เขาแสดงให้เห็น:
การที่เราได้รับประสบการณ์เหล่านี้สองทศวรรษที่ผ่านขั้นตอนการรุนแรง
ของการบีบอัดเวลาพื้นที่ที่ได้มีการสับสนและทำลาย
ผลกระทบต่อการปฏิบัติทางการเมืองเศรษฐกิจและความสมดุลของพลังงานในชั้นเรียน
เช่นเดียวกับเมื่อชีวิตทางสังคมและวัฒนธรรม .
(P. 284)
เขาก็จะอ้างว่าลู่เวลาพื้นที่และ distanciation
เป็นผลจากการขยายตัวของความสัมพันธ์ของทุนนิยมของการผลิตทั่ว
โลก ระบุว่า 'เวลาเป็นเงิน' นายทุนมีอย่างต่อเนื่องที่กำลังมองหา
วิธีที่จะเพิ่มความเร็วในวงจรของเงินทุนที่จะลดเวลาการหมุนเวียนของ
เงินทุน -. จำนวนของเวลาที่ใช้ในการแปลงการลงทุนเป็นกำไร
ค้นหาเวลาที่ผลประกอบการลดลงนี้มี นำไปสู่การพัฒนาของ
เทคโนโลยีและนโยบายที่อำนวยความสะดวกในการบีบอัดเวลาพื้นที่.
ปัญหาและอุปสรรคได้ถูกลบออกผ่านวาทกรรมเสรีนิยมใหม่และเทคโนโลยี
ขั้นสูงที่จะทำให้เงินทุนสินค้าและผู้คนอย่างรวดเร็วการขนส่ง
ที่เป็นไปได้ เขาตั้งข้อสังเกตผลต่อไปตัวอย่างเช่น:
●ระหว่าง 1960 และ 1990 ค่าใช้จ่ายในการดำเนินงานต่อไมล์สำหรับสายการบินทั่วโลกลดลง
. โดยร้อยละ 60
●ระหว่าง 1970 และ 1990 ค่าใช้จ่ายของการโทรระหว่างประเทศลดลง
. ร้อยละ 90
●ในปี 1970 เพียง 50,000 คอมพิวเตอร์ มีชีวิตอยู่ในโลก โดย 1998
อินเทอร์เน็ตถูกใช้ 150 ล้านคนทั่วโลกเพิ่มขึ้นจาก
ห้าสิบล้านในปี 1995
ฮาร์วีย์เชื่อมโยงการบีบอัดนี้เพิ่มเวลาว่างให้เป็นวิกฤตใน
การสะสมของทุนนิยมในขณะที่เราย้ายจากที่ทันสมัยกับ
ยุคหลังสมัยใหม่ (ดูบทที่ 4) . เขาเป็นคนที่ระมัดระวังในการวาดออกวัฒนธรรม
รากและผลกระทบนี้ ทุนนิยมตัวเองเป็นวัฒนธรรมและ
ผลกระทบของการบีบอัดเวลาพื้นที่ในรูปทรงกลมทางวัฒนธรรมที่มีความสำคัญ
เป็นตัวตน 'ละลายไปในอากาศและมีผู้ค้นหา' เรือที่เชื่อถือได้
และค่าติดทนนานในโลกขยับ '(P. 293) ในท้ายที่สุด
การโต้แย้งวางเหตุผลทางเศรษฐกิจที่เป็นแกนหลักและนี้ได้รับการ
วิพากษ์วิจารณ์จากนักภูมิศาสตร์วัฒนธรรมใหม่โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การเชื่อมโยงกับเขา
ความคิดและ WST ชัดเจนเมื่อเขาพูดว่า: 'เราได้ในระยะสั้นเห็น
รอบที่รุนแรงอื่นในกระบวนการของการทำลายล้างของพื้นที่ที่ผ่านช่วงเวลา
ที่ได้นอนเสมอที่ศูนย์ของระบบทุนนิยมของแบบไดนามิก' (P 293).

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ถนนผดุงราษฎร์ตำบลหล่มสัก