IAAO method — Protocol24 hours befo

IAAO method — Protocol
24 hours before the study day, the infants consumed their test สูตร (ที่รวมถึง the specific level of the test amino acid being given for each particular infant) for
adaptation, with the feeding regime conforming to that of the hospital. During the study day, the feeding regime was changed to hourly bolus feeding of the infant's test

สูตรto ensure a metabolic steady state in feed condition. In order to quantify

individual CO2 production, the infants received a primed (14 umol/kg) continuous (9
umol/kg/h) infusion of [13C]bicarbonate (sterile pyrogen free, 99%13C APE;
Cambridge Isotopes, Woburn, MA) for 3 hours (Riedijk, 2005). Directly following the

3 hour bicarbonate infusion, a primed (34 umol/kg) continuous (27 pinol/kg/h) enteral

infusion of L-[1-13C]ฟีนิลอะลานีน (99% 13C APE; Cambridge Isotopes) was given for
4 hours. To minimise invasiveness the tracers were given enterally by means of a gastric tube.

Breath samples were collected by means of the direct sampling method described

by van der Schoor (2004). At baseline, สอง duplicate breath samples were obtained
before tracer infusion. During the last 45 minutes of [13C]bicarbonate infusion, and
during the last hour of L[1-13C]ฟีนิลอะลานีน infusion, duplicated samples were

collected every ten and fifteen minutes, respectively. Samples were stored at room
temperature until monthly shipment to the Netherlands for analysis at the mass
spectrometry laboratory of the Erasmus Medical Center, Rotterdam. Expired 13CO2
enrichment was measured by isotope mass spectrometry (ABCA; Europe Scientific,

van Loenen Instruments, Leiden, the Netherlands), and reported in units of atom

percent excess (APE).
For each participant, the estimated body CO2 production was calculated, as described previously (Riedijk, 2005). The rate of fractional [1-13C]ฟีนิลอะลานีน oxidation was calculated using this equation:
Fractional ฟีนิลอะลานีน oxidation (%) = [IEPHE x iB x IEB] x 100%
Where IEPHE is the excess 13C isotopic enrichment in expired air during [1-
13C]ฟีนิลอะลานีน infusion (APE), iB is the infusion rate of [13C]bicarbonate
(gmol/kg/h), iPHE is the infusion rate of [1-13C]ฟีนิลอะลานีน (umol/kg/h), and IEB is
the excess 13C isotopic enrichment in expired air during [13C]bicarbonate infusion (van Goudoever, 1993).








53
The results of the IAA() studies for อะมิโนแอซิด: ไลซีน, เมไธโอนีน, ธรีโอนีน,
ทริปโตฟาน, วาลีน, ไอโซลิวซีน and ลิวซีน, are described in Examples la-lg, and with
the results also illustrated graphically in Figures 2-8. As ฟีนิลอะลานีน was used as the
indicator amino acid, each of Figures 2-8 plots the oxidation rates of the ฟีนิลอะลานีน 5 (F13CO2) against dietary intake of the test amion aci.d Each point represents an
individual infant who was fed an amino acid based สูตรwhere each essential amino
acid was present in excess except the essential amino acid to be tested, where the test
amino acid was present in an amount ranging from deficient to excess.


10 ecommended dietary intake ranges
The recommended dietary intake range for the อะมิโนแอซิดจำเป็น in each of
Examples la-lg was then determined using the following strategy.
First, the dietary requirement (breakpoint) of the IAA() results was estimated using a biphasic linear regression crossover model and was taken as the primary parameter.
15 To ensure that nearly all individuals meet the amino acid requirements, a safe level
of intake was defined. The safe level of protein intake proposed by the WHO
(WHO/FAO/UNU, 2007) was used, defining the safe level of protein intake as 125% of
the average protein requirement. In this instance, the safe level of amino acid intake
was therefore calculated to be >125% of the primary parameter (breakpoint value)
20 obtained as described above, to reach the population safe requirement value.
An assumption was made that this primary parameter (breakpoint value) is higher
than the requirement of protein bound อะมิโนแอซิด based on the study by Metges
(2000) which showed > 20% higher first pass oxidation rate when free อะมิโนแอซิด are
ingested compared to protein bound อะมิโนแอซิด. Therefore 20% of the estimated
25 requirement was subtracted from the population safe requirement value, which is
believed to be conservative (i.e. , an overestimate rather than underestimate).
The net effect of the above สอง calculations is therefore that the breakpoint equals the recommended intake (measured in mg° kg-1. d-1).
The recommended intake measured in mg. kg-I d' was then converted to units of 30 mg (of amino acid) / 100 mL (ของสูตรทารก). This calculation was made by
dividing the recommended intake (mg. kg-l-d-1) by the volume intake by an infant of
150 mL.kg-i.d-1 (Shaw, 2001) and multiplying by 100. This is described below as the






54
recommended dietary intake for each amino acid, expressed in mg (amino acid) / 100 mL (infant formula).
This recommended dietary intake range was also converted into units of g (amino
acid) / 100 g โปรตีน as follows. The calculations were based onระดับปริมาณโปรตีนที่รับเข้าไป 5 of 0.9 —1.4 g (protein) / 100 mL (infant formula), หรือ 900 — 1,400 mg (protein) / 100 mL
(infant formula) (Koletzko, 2009). This ระดับปริมาณโปรตีนที่รับเข้าไป correlates ถึง 1.4 ถึง 2.1 g
protein / 100 kcal infant สูตรbased on an energy level of 66 kcal ต่อ 100 mL The
recommended dietary intake for the amino acid expressed in mg / 100 mL was
therefore divided by the upper limit of ระดับปริมาณโปรตีนที่รับเข้าไป (1,400 mg / 100 mL) and 10 multiplied by 100 to reach the lower limit of the proposed interval. The recommended
dietary intake for the amino acid expressed in mg / 100 mL was also divided by the lower limit of ระดับปริมาณโปรตีนที่รับเข้าไป (900 mg / 100 mL) and multiplied by 100 to reach the upper limit of the proposed interval.


15 Example la: ไลซีน
Using the method described above, the breakpoint for ไลซีน by a group of 21
infants was estimated to be 130 mg. kg-1 d-' (this is also shown in Figure 2), and the
recommended dietary intake for ไลซีน was then determined to be 87 mg / 100 mL (of
infant formula). Converted into g / 100 g โปรตีน as described above, the result for 20 ไลซีน is 6.2 — 9.7 g / 100 g โปรตีน.


Example lb: เมไธโอนีน
Using the method described above, the mean breakpoint for เมไธโอนีน by a group
of 33 infants was estimated to be 38 mg.kg-i.d-1 (this is also shown in Figure 3). It is 25 noted that this estimation was made based on a diet that contained an excess of ซิสเทอีน
(91 mg.kg-1. d.-1). The recommended dietary intake for เมไธโอนีน was then determined
to be 25 mg / 100 mL (ของสูตรทารก). Converted into g / 100 g โปรตีน as described
above, the result for เมไธโอนีน is 1.8 — 2.8 g / 100 g โปรตีน.


30 Example ic: ธรีโอนีน
Using the method described above, the breakpoint for ธรีโอนีน by a group of 32 infants was estimated to be 68 mg• kg-1. d-1 (this is also shown in Figure 4) and the recommended dietary intake for ธรีโอนีน was then determined to be 45 mg / 100 mL






55
(ของสูตรทารก). Converted into g / 100 g โปรตีน as described above, the result for ธรีโอนีน is 3.2 — 5.0 g / 100 g โปรตีน.


Example ld: ทริปโตฟาน
5 Using the method described above, the breakpoint for ทริปโตฟาน by a group of 30
infants was estimated to be 15 mg.kg-1.d-1 (this is also shown in Figure 5) and the
recommended dietary intake for ทริปโตฟาน was then determined to be 10 mg / 100 mL (ของสูตรทารก). Converted into g / 100 g โปรตีน as described above, the result for ทริปโตฟาน is 0.7 —1.1 g / 100 g โปรตีน.
10
Example le: วาลีน
Using the method described above, the breakpoint for วาลีน by a group of 28
infants was estimated to be 110 mg.kg-I.d-1 (this is also shown in Figure 6) and the
recommended dietary intake for วาลีน was then determined to be 73 mg / 100 mL (of 15 infant formula). Converted into g / 100 g โปรตีน as described above, the result for
วาลีน is 5.2 — 8.1 g / 100 g โปรตีน.


Example lf: ไอโซลิวซีน
Using the method described above, the breakpoint for ไอโซลิวซีน by a group of 22 20 infants was estimated to be 105 mg.kg-1- d-1 (this is also shown in Figure 7) and the
recommended dietary intake for ไอโซลิวซีน was then determined to be 70 mg / 100 mL
(ของสูตรทารก). Converted into g / 100 g โปรตีน as described above, the result for
ไอโซลิวซีน is 5.0 — 7.8 g / 100 g โปรตีน.


25 Example lg: Letnine
Using the method described above, the breakpoint for ลิวซีน by a group of 33
infants was estimated to be 140 mg.kg-l.d-1 (this is also shown in Figure 8) and the
recommended dietary intake for ลิวซีน was then determined to be 93 mg / 100 mL (of
infant formula). Converted into g / 100 g โปรตีน as described above, the result for
30 ลิวซีน is 6.6 —10.3 g / 100 g โปรตีน.







56
Example 2: ฮิสทิดีน, ฟีนิลอะลานีน, ซิสเทอีน and ไทโรซีน requirements in infants
The IAAO methodology was not performed for the อะมิโนแอซิดจำเป็น: ฮิสทิดีน
and ฟีนิลอะลานีน. Moreover, the IAAO methodology was (cannot) be used for the 5 conditionally อะมิโนแอซิดจำเป็น: ซิสเทอีน and ไทโรซีน. Thus, the levels of these
อะมิโนแอซิด were determined as explained below.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิธี IAAO – โพรโทคอล24 ชั่วโมงก่อนวันเรียน ทารกที่ใช้สูตรการทดสอบ (ที่รวมถึงระดับเฉพาะของกรดอะมิโนการทดสอบที่ได้รับสำหรับทารกแต่ละเฉพาะ) สำหรับ ปรับตัว มีระบอบอาหารที่สอดคล้องกับที่โรงพยาบาล เวลาศึกษา เปลี่ยนระบอบให้อาหารอาหาร bolus ต่อชั่วโมงของการทดสอบของทารกสูตรto มั่นใจท่อนการเผาผลาญในสภาพอาหาร การกำหนดปริมาณCO2 โดย ทารกได้รับยังมีการรอง (14 umol/kg) ต่อเนื่อง (9คอนกรีต umol/kg/h) ของไบคาร์บอเนต [13 C] (pyrogen กอซฟรี 99% 13 C เอาอย่างไอโซโทปของเคมบริดจ์ เบิร์น MA) 3 ชั่วโมง (Riedijk, 2005) โดยตรงต่อการ3 ชั่วโมงไบคาร์บอเนตคอนกรีต มีการรอง (34 umol/kg) ต่อเนื่อง (27 pinol/kg/h) enteralคอนกรีตของ L- [1-13C] ฟีนิลอะลานีน (99% 13C เอาอย่าง เคมบริดจ์ไอโซโทป) ได้รับการ4 ชั่วโมง เพื่อลด invasiveness tracers ที่ได้รับ enterally จากหลอดในกระเพาะอาหารตัวอย่างลมหายใจถูกเก็บรวบรวม โดยวิธีการสุ่มตัวอย่างโดยตรงที่อธิบายโดย van der Schoor (2004) ได้รับตัวอย่างลมหายใจซ้ำสองที่พื้นฐานก่อนที่คอนกรีตติดตาม ในช่วงนาทีสุดท้ายของ [13C] ไบคาร์บอเนตคอนกรีต และในช่วงชั่วโมงสุดท้ายของคอนกรีตฟีนิลอะลานีน L [1-13C] ตัวอย่างซ้ำกันได้รวบรวมทุกสิบ ถึงสิบห้านาที ตามลำดับ ตัวอย่างถูกเก็บไว้ที่ห้องอุณหภูมิจนกระทั่งรายเดือนส่งไปประเทศเนเธอร์แลนด์สำหรับการวิเคราะห์ที่มวลspectrometry ที่ห้องปฏิบัติการศูนย์การแพทย์รัส รอตเตอร์ดัม 13CO2 หมดอายุโดดเด่นถูกวัด โดยไอโซโทปโตรเมทรี (ABCA วิทยาศาสตร์ ยุโรปตู้เครื่อง มือ Loenen ไลเดน เนเธอร์แลนด์), และในอะตอมเกินร้อยละ (APE)สำหรับแต่ละผู้เข้าร่วม ร่างกายประเมินผลิต CO2 คำนวณ ตามที่อธิบายไว้ก่อนหน้านี้ (Riedijk, 2005) อัตราการเกิดออกซิเดชันฟีนิลอะลานีน [1-13C] เศษถูกคำนวณโดยใช้สมการนี้:ฟีนิลอะลานีนเศษส่วนออกซิเดชัน (%) = [IEPHE x iB x IEB] x 100% IEPHE เติมเต็ม isotopic 13C ส่วนเกินในอากาศหมดอายุระหว่าง [1-13 C] ฟีนิลอะลานีนคอนกรีต (APE), iB เป็นคอนกรีตอัตราไบคาร์บอเนต [13 C](gmol/kg/h), iPHE คอนกรีตอัตรา [1-13C] ฟีนิลอะลานีน (umol/kg/h), และ IEBที่เกิน 13C isotopic โดดเด่นในอากาศหมดอายุระหว่าง [13C] ไบคาร์บอเนตคอนกรีต (van Goudoever, 1993) 53ผลการศึกษา IAA() สำหรับอะมิโนแอซิด: ไลซีน เมไธโอนีน ธรีโอนีน ทริปโตฟาน วาลีน ไอโซลิวซีน และ ลิวซีน ไว้ ในตัวอย่างลา-lg และมี ผลลัพธ์ยัง แสดงภาพในรูป 2-8 ฟีนิลอะลานีนถูกใช้เป็น กรดอะมิโนตัวบ่งชี้ แต่ละของตัวเลข 2-8 ลงจุดราคาออกซิเดชันของฟีนิลอะลานีน 5 (F13CO2) กับการบริโภคอาหารของ aci.d amion ทดสอบที่แต่ละจุดแสดงถึงการ เด็กแต่ละคนได้รับกรดอะมิโนที่ใช้ สูตรwhere แต่ละจำเป็นอะมิโน กรดอยู่ในส่วนเกินยกเว้นกรดอะมิโนจำเป็นที่จะทดสอบ ที่ทดสอบ กรดอะมิโนมีอยู่ในจำนวนเงินตั้งแต่ไม่มากเกินไป10 ecommended บริโภคอาหารในช่วงช่วงบริโภคอาหารที่แนะนำสำหรับอะมิโนแอซิดจำเป็นในแต่ละตัวอย่างลา-lg ได้แล้วกำหนดใช้กลยุทธ์ต่อไปนี้ครั้งแรก อาหารความต้องการ (จุดเปลี่ยน) ของผล IAA() ถูกประเมินโดยใช้แบบไขว้ biphasic ถดถอยเชิงเส้น และถูกดำเนินการเป็นพารามิเตอร์หลัก15 เพื่อให้แน่ใจว่า บุคคลเกือบทุกคุณสมบัติกรดอะมิโน ระดับความปลอดภัยของบริโภคได้กำหนดไว้ นำเสนอ โดยผู้บริโภคโปรตีนระดับปลอดภัย(FAO/UNU, 2007) ที่ใช้ การกำหนดระดับของโปรตีนบริโภคปลอดภัยเป็น 125% ของ ความต้องการโปรตีนเฉลี่ย ในกรณีเช่นนี้ ระดับปลอดภัยบริโภคกรดอะมิโน ดังนั้นคำนวณจะ > 125% ของพารามิเตอร์หลัก (จุดเปลี่ยนค่า) ได้ตามที่อธิบายไว้ข้างต้น ค่าความปลอดภัยของประชากรถึง 20 อัสสัมชัญที่ทำว่าพารามิเตอร์นี้หลัก (จุดเปลี่ยนค่า) สูงกว่าความต้องการของโปรตีนผูกอะมิโนแอซิดจากการศึกษา โดย Metges(2000) > 20 แสดงที่%สูงก่อนผ่านอัตราการออกซิเดชันเมื่ออะมิโนแอซิดฟรี กินเปรียบเทียบกับโปรตีนที่ผูกอะมิโนแอซิด ดังนั้น 20% ของการประเมิน ความต้องการ 25 ถูกลบจากประชากรต้องเซฟค่า ซึ่งเป็น เชื่อกันว่าหัวเก่า (เช่น การ overestimate แทนดูถูกดูแคลน)ผลสุทธิของการคำนวณสองข้างจึงว่า จุดเปลี่ยนจะเท่ากับการบริโภคที่แนะนำ (วัดเป็นมิลลิกรัม°กก.-1. d-1)การบริโภคที่แนะนำวัด mg. กก.-ฉัน d' แล้วแปลงหน่วย ของ 30 มก. (กรดอะมิโน) / 100 mL (ของสูตรทารก) การคำนวณนี้ทำโดย แบ่งการบริโภคที่แนะนำ (mg. กก.-l-d-1) โดยปริมาณการบริโภคโดยทารกของ 150 mL.kg-i.d-1 (Shaw, 2001) และคูณ ด้วย 100 นี้มีอธิบายไว้ด้านล่างเป็นการ 54แนะนำให้บริโภคอาหารในแต่ละกรดอะมิโน แสดง ใน (กรดอะมิโน) mg / 100 mL (สูตรทารก)นี้แนะนำให้บริโภคอาหารช่วงยังแปลงหน่วยของ g (อะมิโน กรด) / 100 กรัมโปรตีนเป็นไป ที่คำนวณได้ตาม onระดับปริมาณโปรตีนที่รับเข้าไป 5 ของ 0.9 – 1.4 g (โปรตีน) / 100 mL (สูตรทารก), หรือ 900 – 1400 มิลลิกรัม (โปรตีน) / 100 mL (ทารกสูตร) (Koletzko, 2009) ระดับปริมาณโปรตีนที่รับเข้าไปนี้คู่ถึง 1.4 ถึง 2.1 g โปรตีน / 100 กิโลแคลอรี สูตรbased ทารกในการระดับพลังงาน 66 กิโลแคลอรีต่อ 100 mL แนะนำการบริโภคอาหารสำหรับกรดอะมิโนที่แสดงใน mg / 100 mL เป็น ดังนั้น หาร ด้วยขีดจำกัดบนของระดับปริมาณโปรตีนที่รับเข้าไป (1400 mg/100 mL) และคูณ ด้วย 100 ถึงขีดจำกัดล่างของช่วงเวลานำเสนอ 10 ที่แนะนำแสดงปริมาณอาหารสำหรับกรดอะมิโนใน mg / 100 mL ยังแบ่งตามขีดจำกัดล่างของระดับปริมาณโปรตีนที่รับเข้าไป (900 mg/100 mL) และคูณ ด้วย 100 ถึงขีดจำกัดบนของช่วงนำเสนอลาตัวอย่าง 15: ไลซีนใช้วิธีการอธิบายไว้ข้างต้น จุดสั่งหยุดสำหรับไลซีน โดย 21 ทารกได้ประมาณ 130 mg. กก.-1 d-' (นี้แสดงอยู่ในรูปที่ 2), และ บริโภคอาหารแนะนำสำหรับไลซีนแล้วกำหนดเป็น 87 mg/100 mL ( ทารกสูตร) แปลงเป็นกรัม/ 100 กรัมโปรตีนอธิบายไว้ข้างต้น ผล 20 ไลซีน 6.2 — โปรตีน 9.7 g/100 gปอนด์ตัวอย่าง: เมไธโอนีนใช้วิธีการอธิบายไว้ข้างต้น จุดเปลี่ยนเมไธโอนีนโดยหมายถึง ของทารก 33 ถูกประเมินเป็น 38 mg.kg-i.d-1 (นี้แสดงอยู่ในรูปที่ 3) เป็น 25 กล่าวว่า การประเมินนี้ทำตามในอาหารที่ประกอบด้วยมากเกินซิสเทอีน (91 mg.kg-1. d. 1) การบริโภคอาหารที่แนะนำสำหรับเมไธโอนีนแล้วกำหนด เป็น 25 mg/100 mL (ของสูตรทารก) แปลงเป็นกรัม / 100 กรัมโปรตีนเป็นอธิบาย เหนือ ผลเมไธโอนีนเป็น 1.8 – โปรตีน 2.8 g/100 gตัวอย่าง 30 ic: ธรีโอนีนใช้วิธีการอธิบายไว้ข้างต้น จุดสั่งหยุดสำหรับธรีโอนีนโดย 32 ทารกได้ประมาณจะ mg• 68 กก.-1 d-1 (นี้แสดงอยู่ในรูปที่ 4) และการบริโภคอาหารที่แนะนำสำหรับธรีโอนีนแล้วกำหนดให้ 45 mg/100 mL 55(ของสูตรทารก) แปลงเป็นกรัม/ 100 กรัมโปรตีนอธิบายไว้ข้างต้น ผลธรีโอนีน 3.2 — โปรตีน 5.0 g/100 gLd ตัวอย่าง: ทริปโตฟาน5 ใช้วิธีการอธิบายไว้ข้างต้น จุดสั่งหยุดสำหรับทริปโตฟานโดย 30ทารกได้ประมาณ 15 mg.kg-1.d-1 (นี้แสดงอยู่ในรูปที่ 5) และบริโภคอาหารแนะนำสำหรับทริปโตฟานแล้วที่ถูกกำหนดให้ 10 mg/100 mL (ของสูตรทารก) แปลงเป็นกรัม/ 100 กรัมโปรตีนอธิบายไว้ข้างต้น ผลทริปโตฟาน 0.7 — โปรตีน 1.1 g/100 g10อย่างเลอ: วาลีนใช้วิธีการอธิบายไว้ข้างต้น จุดสั่งหยุดสำหรับวาลีน โดย 28ทารกได้ประมาณ 110 mg.kg-I.d-1 (นี้แสดงอยู่ในรูปที่ 6) และบริโภคอาหารแนะนำสำหรับวาลีนแล้วกำหนดเป็น 73 mg/100 mL (ของ 15 สูตรทารก) แปลงเป็นกรัม / 100 กรัมโปรตีนตามที่อธิบายไว้ข้างต้น ผล วาลีนเป็น 5.2 – โปรตีน 8.1 g/100 gLf ตัวอย่าง: ไอโซลิวซีนใช้วิธีการอธิบายไว้ข้างต้น จุดสั่งหยุดสำหรับไอโซลิวซีน โดย 22 20 ทารกได้ประมาณ 105 mg.kg-1-d-1 (นี้แสดงอยู่ในรูปที่ 7) และ บริโภคอาหารแนะนำสำหรับไอโซลิวซีนแล้วกำหนดให้ 70 mg/100 mL (ของสูตรทารก) แปลงเป็นกรัม / 100 กรัมโปรตีนตามที่อธิบายไว้ข้างต้น ผล ไอโซลิวซีนเป็น 5.0 – โปรตีน 7.8 g/100 g25 อย่าง lg: Letnineใช้วิธีการอธิบายไว้ข้างต้น จุดสั่งหยุดสำหรับลิวซีน โดย 33ทารกได้ประมาณ 140 mg.kg-l.d-1 (นี้แสดงอยู่ในรูปที่ 8) และบริโภคอาหารแนะนำสำหรับลิวซีนแล้วกำหนดให้ 93 mg/100 mL ( ทารกสูตร) แปลงเป็นกรัม / 100 กรัมโปรตีนตามที่อธิบายไว้ข้างต้น ผล 30 ลิวซีนเป็น 6.6 – โปรตีน 10.3 g/100 g 56ตัวอย่างที่ 2: ฮิสทิดีน ฟีนิลอะลานีน ซิสเทอีน และไทโรซีนความต้องการในทารกไม่ได้ทำวิธี IAAO สำหรับอะมิโนแอซิดจำเป็น: ฮิสทิดีน และฟีนิลอะลานีน นอกจากนี้ ถูกวิธี IAAO (ไม่) สามารถใช้ใน 5 อย่างมีเงื่อนไขอะมิโนแอซิดจำเป็น: ซิสเทอีน และไทโรซีนได้ ดังนั้น ในระดับนี้ อะมิโนแอซิดถูกกำหนดตามที่อธิบายไว้ด้านล่าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิธี IAAO - พิธีสาร
24 ชั่วโมงก่อนวันการศึกษาทารกบริโภคทดสอบของพวกเขาสูตร (ที่รวมถึงระดับที่เฉพาะเจาะจงของการทดสอบกรดอะมิโนที่ได้รับในแต่ละทารกโดยเฉพาะ) สำหรับ
การปรับตัวกับระบอบการปกครองที่สอดคล้องกับการให้อาหารของโรงพยาบาล ในระหว่างวันการศึกษาระบอบการให้อาหารก็เปลี่ยนไปให้อาหารยาลูกกลอนชั่วโมงของการทดสอบของทารกสูตรเพื่อให้แน่ใจว่าสภาวะการเผาผลาญอาหารในสภาพที่ เพื่อให้ปริมาณการผลิต CO2 แต่ละทารกที่ได้รับการลงสีพื้น (14 UMOL / กก.) อย่างต่อเนื่อง (9 UMOL / กก. / เอช) แช่ [13C] ไบคาร์บอเนต (ผ่านการฆ่าเชื้อ pyrogen ฟรี 99% 13C APE; ไอโซโทปเคมบริดจ์, เคมบริดจ์ ) เป็นเวลา 3 ชั่วโมง (Riedijk 2005) โดยตรงต่อไปแช่ไบคาร์บอเนต 3 ชั่วโมง, ลงสีพื้น (34 UMOL / กก.) อย่างต่อเนื่อง (27 Pinol / กิโลกรัม / ชั่วโมง) ทางเดินอาหารแช่ L- [1-13C] ฟีนิลอะลานีน (99% 13C APE; เคมบริดจ์ไอโซโทป) ได้รับสำหรับ4 ชั่วโมง เพื่อลดการแพร่กระจายสืบหาได้รับ enterally โดยวิธีการของท่อกระเพาะอาหาร. ตัวอย่างลมหายใจที่ถูกเก็บรวบรวมโดยวิธีการของวิธีการสุ่มตัวอย่างโดยตรงอธิบายโดยแวนเดอร์ Schoor (2004) ที่ baseline สองตัวอย่างลมหายใจที่ซ้ำกันได้รับก่อนที่จะแช่ติดตาม ในช่วง 45 นาทีสุดท้ายของ [13C] แช่ไบคาร์บอเนตและในช่วงชั่วโมงสุดท้ายของ L [1-13C] ฟีนิลอะลานีนแช่ตัวอย่างซ้ำถูกเก็บรวบรวมทุกสิบและสิบห้านาทีตามลำดับ ตัวอย่างที่ถูกเก็บไว้ที่ห้องอุณหภูมิจนการจัดส่งเป็นรายเดือนไปยังประเทศเนเธอร์แลนด์สำหรับการวิเคราะห์ที่มวลห้องปฏิบัติการ spectrometry ของราสมุสศูนย์การแพทย์ตเตอร์ดัม หมดอายุ 13CO2 การตกแต่งโดยวัดจากไอโซโทปมวลสาร (ABCA; ยุโรปวิทยาศาสตร์, รถตู้ Loenen Instruments, Leiden, เนเธอร์แลนด์) และรายงานในหน่วยของอะตอมส่วนที่เกินร้อยละ (APE). สำหรับผู้เข้าร่วมแต่ละการผลิต CO2 ประมาณร่างกายที่คำนวณได้เป็น อธิบายไว้ก่อนหน้า (Riedijk 2005) อัตราเศษส่วน [1-13C] ฟีนิลอะลานีนออกซิเดชันที่คำนวณโดยใช้สมการนี้: Fractional ฟีนิลอะลานีนออกซิเดชัน (%) = [x IEPHE iB x IEB] x 100% ในกรณีที่เป็น IEPHE 13C ส่วนเกิน การตกแต่งไอโซโทปในอากาศที่หมดอายุในช่วง [1 13C] ฟีนิลอะลานีนยา (APE) iB เป็นอัตราการแช่ของ [13C] ไบคาร์บอเนต(gMol / กิโลกรัม / ชั่วโมง) iPHE อัตราแช่ [1-13C ] ฟีนิลอะลานีน (UMOL / กก. / เอช) และ IEB เป็นส่วนเกิน 13C การตกแต่งไอโซโทปในอากาศที่หมดอายุในช่วง [13C] แช่ไบคาร์บอเนต (รถตู้ Goudoever, 1993). 53 ผลการ IAA () การศึกษาสำหรับอะ มิโนแอซิด: ไลซีน, เมไธโอนีน, ธ รีโอนีน, ทริปโตฟาน, วาลีน, ไอโซลิวซีนลิวซีนและมีการอธิบายไว้ในตัวอย่าง la-LG และมียังแสดงให้เห็นผลชัดเจนในรูปที่ 2-8 ในฐานะที่เป็นฟีนิลอะลานีนถูกใช้เป็นกรดอะมิโนตัวบ่งชี้แต่ละตัวเลข 2-8 แปลงอัตราการเกิดออกซิเดชันของฟีนิลอะลานีนที่ 5 (F13CO2) กับการบริโภคสารอาหารของ amion ทดสอบ aci.d แต่ละจุดแสดงให้เห็นถึงทารกบุคคลที่เป็นอาหารกรดอะมิโนตามสูตรที่แต่ละอะมิโนจำเป็นกรดถูกนำเสนอในส่วนที่เกินยกเว้นกรดอะมิโนจำเป็นที่จะต้องมีการทดสอบที่ทดสอบกรดอะมิโนที่ถูกนำเสนอในปริมาณตั้งแต่ขาดส่วนเกิน. 10 ecommended ช่วงการบริโภคสารอาหารช่วงการบริโภคสารอาหารที่แนะนำสำหรับการอะมิโนแอซิดจำเป็นในแต่ละตัวอย่าง la-ๆ lg ถูกกำหนดแล้วใช้ยุทธศาสตร์ต่อไปนี้. ครั้งแรกที่ความต้องการอาหาร (เบรกพอยต์) ของ IAA () ผลเป็นที่คาดกันโดยใช้การถดถอยเชิงเส้น biphasic รูปแบบครอสโอเวอร์และถูกนำมาเป็นพารามิเตอร์หลัก. 15 เพื่อให้มั่นใจว่าเกือบทุกคนตอบสนองความต้องการกรดอะมิโนซึ่งเป็นระดับที่ปลอดภัยของการบริโภคที่ถูกกำหนดไว้ ระดับที่ปลอดภัยของการบริโภคโปรตีนที่เสนอโดยองค์การอนามัยโลก(WHO / FAO / UNU 2007) ถูกนำมาใช้กำหนดระดับความปลอดภัยของการบริโภคโปรตีนเป็น 125% ของความต้องการโปรตีนเฉลี่ย ในกรณีนี้ในระดับที่ปลอดภัยของการบริโภคกรดอะมิโนที่คำนวณได้จึงจะเป็น> 125% ของพารามิเตอร์หลัก (ค่าเบรกพอยต์) 20 ได้ตามที่อธิบายไว้ข้างต้นไปถึงค่าความต้องการของประชากรที่ปลอดภัย. ได้ทำสมมติฐานว่าพารามิเตอร์หลักนี้ ( ค่าเบรกพอยต์) สูงกว่าเกณฑ์ของโปรตีนที่ถูกผูกไว้อะมิโนแอซิดจากการศึกษาโดย Metges (2000) ซึ่งแสดงให้เห็น> 20% อัตราการเกิดออกซิเดชันที่สูงขึ้นผ่านครั้งแรกเมื่อฟรีอะมิโนแอซิดจะกินเมื่อเทียบกับโปรตีนที่ถูกผูกไว้ อะมิโนแอซิด ดังนั้น 20% ของประมาณ25 ต้องการถูกหักออกจากค่าความต้องการของประชากรที่ปลอดภัยซึ่งเป็นที่เชื่อกันว่าเป็นอนุรักษ์นิยม (เช่นประเมินค่าสูงมากกว่าที่ต่ำกว่า). ผลสุทธิของการคำนวณที่สองดังกล่าวข้างต้นจึงเป็นจุดพักที่เท่ากับปริมาณที่แนะนำ (วัดมก°กิโลกรัม-1. D-1). ปริมาณที่แนะนำวัดในมก. กก-I d 'เป็นแปลงแล้วให้หน่วยงานของ 30 มิลลิกรัม (จากกรดอะมิโน) / 100 มิลลิลิตร (ของสูตรทารก) การคำนวณนี้ถูกสร้างขึ้นโดยการหารปริมาณที่แนะนำ (มก. กก-LD-1) โดยปริมาณการบริโภคโดยทารก150 mL.kg-ID-1 (ชอว์, 2001) และคูณด้วย 100 ซึ่งอธิบายไว้ด้านล่าง54 แนะนำสำหรับการบริโภคสารอาหารกรดอะมิโนแต่ละแสดงใน mg (กรดอะมิโน) / 100 มิลลิลิตร (สูตรทารก). นี้ช่วงแนะนำการบริโภคสารอาหารที่ถูกดัดแปลงยังเป็นหน่วยของกรัม (อะมิโนกรด) / 100 กรัมโปรตีนดังต่อไปนี้ การคำนวณอยู่บนพื้นฐานของระดับปริมาณโปรตีนที่รับเข้าไป 5 0.9 -1.4 กรัม (โปรตีน) / 100 มิลลิลิตร (สูตรทารก) หรือ 900 - 1,400 มก. (โปรตีน) / 100 มิลลิลิตร(สูตรทารก) (Koletzko 2009) นี้ระดับปริมาณโปรตีนที่รับเข้าไปมีความสัมพันธ์ถึง 1.4 ถึง 2.1 กรัมโปรตีน / 100 กิโลแคลอรีสำหรับทารกสูตรขึ้นอยู่กับระดับพลังงาน 66 กิโลแคลอรีต่อ 100 มลแนะนำสำหรับการบริโภคสารอาหารกรดอะมิโนที่แสดงออกในมก. / 100 มิลลิลิตรจึงแบ่งออกจากด้านบน ขีด จำกัด ของระดับปริมาณโปรตีนที่รับเข้าไป (1,400 มก. / 100 มิลลิลิตร) และ 10 คูณด้วย 100 จะไปให้ถึงขีด จำกัด ล่างของช่วงเวลาที่นำเสนอ แนะนำสำหรับการบริโภคสารอาหารกรดอะมิโนที่แสดงออกในมก. / 100 มลถูกแบ่งออกโดยขีด จำกัด ล่างของระดับปริมาณโปรตีนที่รับเข้าไป (900 มก. / 100 มิลลิลิตร) และคูณด้วย 100 จะไปให้ถึงขีด จำกัด บนของช่วงเวลาที่นำเสนอ. 15 ตัวอย่างลา: ไลซีนโดยใช้วิธีการที่อธิบายข้างต้นสำหรับเบรกพอยต์ไลซีนโดยกลุ่ม 21 ทารกก็จะประมาณ 130 มิลลิกรัม กก. 1 D- (นี้ยังแสดงให้เห็นในรูปที่ 2) และการบริโภคอาหารที่แนะนำสำหรับไลซีนเป็นความมุ่งมั่นแล้วจะเป็น 87 มิลลิกรัม / 100 มิลลิลิตร (จากสูตรเด็ก) แปลงเป็นกรัม / 100 กรัมโปรตีนตามที่อธิบายไว้ข้างต้นผล 20 ไลซีนเป็น 6.2-9.7 กรัม / 100 กรัมโปรตีน. ตัวอย่างปอนด์: เมไธโอนีนโดยใช้วิธีการที่อธิบายข้างต้นหมายถึงจุดพักสำหรับเมไธโอนีน โดยกลุ่ม33 ทารกก็จะประมาณ 38 mg.kg-ID-1 (นี้ยังจะแสดงในรูปที่ 3) มันคือ 25 ตั้งข้อสังเกตว่าการประมาณนี้ถูกสร้างขึ้นบนพื้นฐานของการรับประทานอาหารที่มีส่วนเกินของซิสเทอีน(91 mg.kg-1. D. -1) การบริโภคสารอาหารที่แนะนำสำหรับการเมไธโอนีนเป็นความมุ่งมั่นแล้วจะเป็น 25 มิลลิกรัม / 100 มิลลิลิตร (ของสูตรทารก) แปลงเป็นกรัม / 100 กรัมโปรตีนตามที่อธิบายไว้ข้างต้นผลสำหรับเมไธโอนีนคือ 1.8 - 2.8 กรัม / 100 กรัมโปรตีน. 30 ตัวอย่างไอซี: ธ รีโอนีนโดยใช้วิธีการที่อธิบายข้างต้นเบรกพอยต์สำหรับ ธ รีโอ นีนโดยกลุ่ม 32 ทารกก็จะประมาณ 68 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม•-1 d-1 (นี้ยังแสดงให้เห็นในรูปที่ 4) และการบริโภคสารอาหารที่แนะนำสำหรับการ ธ รีโอนีนเป็นความมุ่งมั่นแล้วจะเป็น 45 มก. / 100 มล55 (ของสูตรทารก) แปลงเป็นกรัม / 100 กรัมโปรตีนตามที่อธิบายไว้ข้างต้นผลสำหรับ ธ รีโอนีนเป็น 3.2-5.0 กรัม / 100 กรัมโปรตีน. ตัวอย่าง LD: ทริปโตฟาน5 โดยใช้วิธีการที่อธิบายข้างต้นเบรกพอยต์สำหรับทริป โตฟานโดยกลุ่ม 30 ทารกก็จะประมาณ 15 mg.kg-1.d-1 (นี้ยังแสดงให้เห็นในรูปที่ 5) และการบริโภคอาหารที่แนะนำสำหรับทริปโตฟานมุ่งมั่นแล้วจะเป็น 10 มิลลิกรัม / 100 มิลลิลิตร (ของสูตรทารก) แปลงเป็นกรัม / 100 กรัมโปรตีนตามที่อธิบายไว้ข้างต้นผลสำหรับทริปโตฟานคือ 0.7 -1.1 กรัม / 100 กรัมโปรตีน. 10 ตัวอย่าง le: วาลีนโดยใช้วิธีการที่อธิบายข้างต้นเบรกพอยต์สำหรับวาลีนโดย กลุ่ม 28 ทารกก็จะประมาณ 110 mg.kg-Id-1 (นี้ยังแสดงให้เห็นในรูปที่ 6) และการบริโภคอาหารที่แนะนำสำหรับวาลีนแล้วก็ตัดสินใจที่จะเป็น 73 มิลลิกรัม / 100 มิลลิลิตร (15 สูตรทารก) . แปลงเป็นกรัม / 100 กรัมโปรตีนตามที่อธิบายไว้ข้างต้นผลการวาลีนเป็น 5.2-8.1 กรัม / 100 กรัมโปรตีน. ตัวอย่าง LF: ไอโซลิวซีนโดยใช้วิธีการที่อธิบายข้างต้นเบรกพอยต์สำหรับไอโซลิวซีนโดยกลุ่ม 22 20 ทารกก็จะประมาณ 105 mg.kg-1 d-1 (นี้ยังแสดงให้เห็นในรูปที่ 7) และการบริโภคอาหารที่แนะนำสำหรับไอโซลิวซีนมุ่งมั่นแล้วจะเป็น 70 มิลลิกรัม / 100 มิลลิลิตร(ของสูตร ทารก) แปลงเป็นกรัม / 100 กรัมโปรตีนตามที่อธิบายไว้ข้างต้นผลการไอโซลิวซีนเป็น 5.0-7.8 กรัม / 100 กรัมโปรตีน. 25 ตัวอย่าง LG: Letnine โดยใช้วิธีการที่อธิบายข้างต้นเบรกพอยต์สำหรับลิวซีนโดยกลุ่ม 33 ทารก ก็จะประมาณ 140 mg.kg-LD-1 (นี้ยังมีการแสดงในรูปที่ 8) และการบริโภคสารอาหารที่แนะนำสำหรับการลิวซีนมุ่งมั่นแล้วจะเป็น 93 มิลลิกรัม / 100 มิลลิลิตร (จากสูตรเด็ก) แปลงเป็นกรัม / 100 กรัมโปรตีนตามที่อธิบายไว้ข้างต้นผลการลิวซีน 30 คือ 6.6 -10.3 กรัม / 100 กรัมโปรตีน. 56 ตัวอย่างที่ 2: ฮิสทิดีน, ฟีนิลอะลานีน, ซิสเทอีนและ ไทโรซีนความต้องการในทารกวิธี IAAO ไม่ได้ดำเนินการสำหรับอะมิโนแอซิดจำเป็น: ฮิสทิดีนและฟีนิลอะลานีน นอกจากนี้วิธีการ IAAO เป็น (ไม่) จะใช้สำหรับ 5 เงื่อนไขอะมิโนแอซิดจำเป็น: ซิสเทอีนและไทโรซีน ดังนั้นระดับของเหล่านี้อะมิโนแอซิดได้รับการพิจารณาตามที่อธิบายไว้ด้านล่าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

iaao วิธี - ขั้นตอน
24 ชั่วโมงก่อนที่จะเรียน วัน ทารกบริโภคสูตรการทดสอบ ( ที่รวมถึงระดับที่เฉพาะเจาะจงของการทดสอบกรดอะมิโนได้รับสำหรับแต่ละเฉพาะทารก ) สำหรับ
การปรับตัว กับระบบการเลี้ยงตามนโยบายของโรงพยาบาล ระหว่างการศึกษาวัน ระบบการเลี้ยงที่เปลี่ยนไปให้อาหารเพิ่ม

รายชั่วโมงของการทดสอบของทารกสูตรมั่นใจ steady state สลายในสภาพอาหาร เพื่อที่จะหา

แต่ละ CO2 การผลิตทารกได้รับการลงสีพื้น ( 14 โดยวิธีกิโลกรัม ) อย่างต่อเนื่อง ( 9
โดยวิธี / kg / h ) infusion [ 13C ] ไบคาร์บอเนต ( ปราศจากสารก่อไข้ฟรี 99% 13C ลิง ;
เคมบริดจ์ไอโซโทป วอบเบิร์น , MA ) เป็นเวลา 3 ชั่วโมง ( riedijk , 2005 ) โดยตรงต่อ

3 ชั่วโมง ( ฉีด ,( โดยวิธี primed 34 กิโลกรัม ) ต่อเนื่อง ( 27 pinol / kg / h ) สูตร

) L - [ 1-13c ] ฟีนิลอะลานีน ( 99% 13C ลิง ; เคมบริดจ์ไอโซโทป ) ให้
4 ชั่วโมง ลดการผ่าตัดและการได้รับ enterally โดยใช้หลอดกระเพาะอาหาร

ตัวอย่างลมหายใจ เก็บข้อมูลโดยวิธีการของโดยตรง ) โดยอธิบาย

โดย ฟาน เดอร์ schoor ( 2004 ) ที่พื้นฐานสองซ้ำลมหายใจจำนวนรับ
ก่อนที่ Tracer infusion ในช่วง 45 นาทีสุดท้ายของ [ 13C ] ไบคาร์บอเนตฉีดและ
ในชั่วโมงสุดท้ายของ L [ 1-13c ] ฟีนิลอะลานีนฉีดซ้ำจำนวน

รวบรวมทุกสิบและสิบห้านาที ตามลำดับ จำนวนที่อุณหภูมิห้องจนกว่าจะส่งสินค้าไปยังเนเธอร์แลนด์ รายเดือน

สำหรับการวิเคราะห์ที่มวลห้องปฏิบัติการของศูนย์การแพทย์อีราสมุส spectrometry , Rotterdam . หมดอายุ 13co2
เสริมวัดโดยไอโซโทปมวลสาร ( abca ; ยุโรปทางวิทยาศาสตร์

รถตู้โลเนนเครื่องมือ ไลเดน , เนเธอร์แลนด์ ) , และรายงานในหน่วยของอะตอม

) ส่วนเกิน ( ลิง ) .
สำหรับผู้เข้าร่วมแต่ละคน ซึ่งร่างกายผลิต CO2 คำนวณตามที่อธิบายไว้ก่อนหน้านี้ ( riedijk , 2005 )อัตราเศษส่วน [ 1-13c ] ฟีนิลอะลานีนเกิดคำนวณโดยใช้สมการนี้ :
. ฟีนิลอะลานีนออกซิเดชัน ( % ) = [ iephe x IB x ieb ] x 100 %
iephe ไอโซโทปที่เป็นส่วนเกินในอากาศระหว่างการ 13C หมดอายุ [ 1 ] -
13C ฟีนิลอะลานีน infusion ( APE ) , IB คืออัตราการให้ยาของ [ 13C ] )
( gmol / kg / h )iphe คืออัตราการให้ยา [ 1-13c ] ฟีนิลอะลานีน ( โดยวิธี / kg / h ) และ ieb คือ
13C ส่วนเกินในอากาศระหว่างการหมดอายุไอโซโทป [ 13C ] ไบคาร์บอเนต infusion ( รถตู้ goudoever , 1993 ) .








53
ผลลัพธ์ของ iaa() ศึกษาเพื่ออะมิโนแอซิด : ไลซีนเมไธโอนีนธรีโอนีน
, , , ทริปโตฟานวาลีนไอโซลิวซีนลิวซีน , , และ ,อธิบายไว้ในตัวอย่างลา LG และ
ผลยังแสดงกราฟิกในตัวเลขที่ 2-8 . เป็นฟีนิลอะลานีนใช้
บ่งชี้กรดอะมิโนแต่ละตัวเลข 2-8 แปลงอัตราออกซิเดชันของฟีนิลอะลานีน 5 ( f13co2 ) กับการบริโภคของการทดสอบ amion ACI D แต่ละจุดเป็น
บุคคลทารกที่ได้รับกรดอะมิโนที่ใช้สูตรซึ่งแต่ละจำเป็นกรดอะมิโน
กรดอยู่ในส่วนที่เกิน ยกเว้นกรดอะมิโนจะถูกทดสอบที่ทดสอบ
กรดอะมิโนอยู่ในจํานวนตั้งแต่ขาดเกิน



10 ecommended การบริโภคอาหารช่วงแนะนำการบริโภคอาหารเพื่ออะมิโนแอซิดจำเป็นในช่วง แต่ละ
ตัวอย่างลา LG ก็ตัดสินใจใช้กลยุทธ์ต่อไปนี้ .
แรก ความต้องการอาหาร ( คนบ้านเดียวกัน ) ของ iaa() ผลประมาณ โดยใช้แบบจำลองการถดถอยเชิงเส้นและ biphasic นำมาเป็นพารามิเตอร์หลัก .
15 เพื่อให้แน่ใจว่า เกือบทั้งหมดเป็นบุคคลที่ตอบสนองความต้องการกรดอะมิโน ,
ระดับความปลอดภัยของการบริโภคคือกำหนดระดับความปลอดภัยของการบริโภคโปรตีนที่เสนอโดยผู้
( ใคร / FAO / ที่ผิดปกติ , 2007 ) ที่ใช้ การกำหนดระดับความปลอดภัยของการบริโภคโปรตีนเป็น 125% ของ
ความต้องการโปรตีนเฉลี่ย ในตัวอย่างนี้ ระดับปลอดภัยของกรดอะมิโนไอดี
จึงคิดเป็น > 125% ของพารามิเตอร์หลัก ( ค่า breakpoint )
20 ได้ตามที่อธิบายไว้ข้างต้น ที่จะเข้าถึงประชากรปลอดภัยความต้องการค่า
สมมติฐานที่ถูกสร้างขึ้นที่พารามิเตอร์หลักนี้ ( ค่า breakpoint ) ที่สูงกว่าความต้องการของโปรตีนผูกพัน
อะมิโนแอซิดตามการศึกษาโดย metges
( 2000 ) ซึ่งพบ > 20% สูงกว่าครั้งแรกผ่านออกซิเดชันเท่ากันเมื่ออะมิโนแอซิดฟรี
กินเมื่อเทียบกับโปรตีนผูกพันอะมิโนแอซิด . ดังนั้น 20% ของประมาณการ
25 ความต้องการถูกหักออกจากประชากรปลอดภัยค่าความต้องการ ซึ่งเชื่อว่าเป็นอนุรักษ์นิยม
( ได้แก่ การประเมินมากเกินไปแทนที่จะประมาท ) .
ผลสุทธิของการคำนวณสองข้างต้นจึงเท่ากับปริมาณที่แนะนำ ( วัดในมิลลิกรัม / kg-1 . 1 ) .
แนะนำการบริโภควัดในมิลลิกรัม