MUTUAL RECOGNITION AGREEMENTSIn ord

MUTUAL RECOGNITION AGREEMENTS

In order to promote their food exports many developing countries have engaged in establishing and implementing export inspection systems. These systems provide for certification of food exports in conformity with international standards where available and so requested, yet in most cases, prior to the Uruguay Round trade agreements (see Box), it was the requirements of importing countries and their regulations that prevailed. Thus, as a rule, inspection and certification were carried out to meet the buyer's specifications and depended largely on end-product testing. Such systems have existed in many countries, developed to varying degrees of sophistication. The Uruguay Round agreements, which place the greatest reliance on the international standards of the Codex Alimentarius Commission, have for once provided a level playing field for all concerned. In the context of these agreements, to facilitate trade the exporting and importing countries may enter into mutual recognition agreements (MRAs) which would establish that the inspection and certification system of one country is equivalent to that of the other, providing the same level of protection. To see that one-sided so-called "mutual" agreements between the buyer and the seller become a thing of the past, the concerned Codex committees have to play a crucial role in elaborating objective and scientific principles which alone should govern international trade.

MRAs have several benefits. They provide, among others:

assurance of an adequate level of protection for the consumer;
better utilization of pooled resources to ensure food safety;
facilitation of trade and elimination of delays at point of entry;
reduced dependence on routine checking at point of import and hence savings in the monitoring resources of the importing country;
harmonization of food regulations and control systems in different countries;
the establishment of a consultative mechanism between the two parties for rapid resolution of problems in conformity assessment and related issues.
As many countries are anxious to take full advantage of the expanding global economy and liberalized food trade environment, it is appropriate that they look into the implications of the trade agreements vis-à-vis their national food regulatory systems. The task of ensuring food quality and safety is huge and quite complex. It calls for shared responsibility among international trading partners. Unfortunately, because of the lack of scientific data and technical personnel trained in the techniques of risk analysis the task for many developing countries may not be easy. The situation is more difficult for small-scale manufacturers who also lack resources and technical expertise in conformity assessment procedures which might be laid down by importing countries. This article attempts to deal with some of the issues and to make a case of how an MRA or a memorandum of understanding (MOU) between the importing and exporting countries might be developed to help further trade prospects. No attempt is made to provide any structured framework of a draft agreement or protocol which lies within the terms of reference of the Codex Committee on Food Import and Export Certification and Inspection Systems and for which several proposals are in the process of development (FAO/WHO, 1997a,c).

PREREQUISITES FOR ENSURING FOOD QUALITY

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ข้อตกลงรับรู้ร่วมกันเพื่อส่งเสริมการส่งออกอาหารของ ประเทศกำลังพัฒนาจำนวนมากได้มีส่วนร่วมในการสร้าง และการใช้ระบบตรวจสอบการส่งออก ระบบเหล่านี้ให้สำหรับใบรับรองการส่งออกอาหารตามมาตรฐานสากลมีอยู่ และร้องขอดังนั้น แต่ในกรณีส่วนใหญ่ รอบอุรุกวัยก่อนการตกลงทางค้า (ดูกล่อง), มันเป็นความต้องการของการนำเข้าประเทศและกฎระเบียบของพวกเขาที่แผ่ขยายไป ดังนั้น เป็นกฎ ตรวจสอบและรับรองดำเนินการตามข้อกำหนดของผู้ซื้อ และขึ้นกับอยู่การทดสอบผลิตภัณฑ์สุดท้าย ระบบดังกล่าวมีอยู่ในหลายประเทศ พัฒนาให้แตกต่างกันของความซับซ้อน เมื่อข้อตกลงรอบอุรุกวัย ซึ่งพึ่งพามากที่สุดมาตรฐานสากลของคณะกรรมาธิการ Codex Alimentarius ได้ให้ระดับการเล่นฟิลด์ทั้งหมดที่เกี่ยวข้อง ในบริบทของข้อตกลง เพื่ออำนวยความสะดวกทางการค้า ส่งออกและนำประเทศอาจเข้าข้อตกลงรับรู้ร่วมกัน (MRAs) ซึ่งจะกำหนดว่า ระบบการตรวจสอบและรับรองของประเทศหนึ่งจะเท่ากับของอื่น ๆ ให้การป้องกันในระดับเดียว กัน จะเห็นว่า ด้านเดียวเรียกว่า "ร่วมกัน" ตกลงระหว่างผู้ซื้อและผู้ขายกลายเป็น เรื่องของอดีต คณะ Codex เกี่ยวข้องจะต้องมีบทบาทสำคัญในบรรยากาศวัตถุประสงค์และหลักการทางวิทยาศาสตร์ซึ่งเพียงอย่างเดียวควรควบคุมการค้าระหว่างประเทศMRAs มีประโยชน์หลาย พวกเขาให้ หมู่คนอื่น ๆ:มั่นใจในระดับเพียงพอของการป้องกันสำหรับผู้บริโภคดีกว่าการใช้ประโยชน์จากทรัพยากร pooled อาหารปลอดภัยอำนวยความสะดวกของการค้าและการกำจัดของความล่าช้าในจุดของรายการพึ่งตรวจประจำ ณจุดนำเข้าลดลง และด้วยเหตุนี้เงินออมในการตรวจสอบทรัพยากรของประเทศนำเข้าของกฎหมายอาหารและระบบควบคุมในประเทศต่าง ๆการจัดตั้งกลไก consultative ระหว่างสองฝ่ายอย่างรวดเร็วความละเอียดของปัญหาในการประเมินความสอดคล้องและประเด็นที่เกี่ยวข้องเป็นหลายประเทศกังวลที่จะใช้ประโยชน์จากการขยายตัวเศรษฐกิจโลกและสภาพแวดล้อมการค้าเสรีอาหาร ไม่เหมาะสมที่พวกเขามองเข้าไปในผลกระทบของการค้าข้อตกลงข้อ--พิพาทแห่งชาติกำกับดูแลระบบ งานของคุณภาพอาหารและความปลอดภัยเป็นการใหญ่ และค่อนข้างซับซ้อน มันเรียกสำหรับรับผิดชอบร่วมกันในหมู่คู่ค้าต่างประเทศ อับ เนื่องจากขาดข้อมูลทางวิทยาศาสตร์และเทคนิคของการวิเคราะห์ความเสี่ยงการฝึกอบรมบุคลากรด้านเทคนิค งานสำหรับประเทศกำลังพัฒนาจำนวนมากอาจไม่ได้ง่าย สถานการณ์ได้ยากสำหรับผู้ผลิตขนาดเล็กที่ยัง ขาดทรัพยากรและความเชี่ยวชาญทางเทคนิคในขั้นตอนการประเมินความสอดคล้องซึ่งอาจวางลง โดยการนำเข้าประเทศ บทความนี้พยายาม จะจัดการกับบางส่วนของปัญหา และทำให้กรณีของวิธีการ MRA หรือในบันทึกความเข้าใจ (MOU) ระหว่างการนำเข้าและส่งออกประเทศอาจได้รับการพัฒนาเพื่อช่วยเพิ่มโอกาสทางการค้า ไม่พยายามที่จะให้มีกรอบโครงสร้างของร่างข้อตกลงหรือโพรโทคอลซึ่งอยู่ในเงื่อนไขของการอ้างอิงของคณะ Codex ในอาหารนำเข้า และส่งออกใบรับรอง และตรวจสอบระบบ และข้อเสนอต่าง ๆ ที่อยู่ในกระบวนการพัฒนา (FAO / ที่ 1997a, c)ข้อกำหนดเบื้องต้นสำหรับรับประกันคุณภาพอาหาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สัญญารับรู้ร่วมกันในการส่งเสริมการส่งออกอาหารของพวกเขาหลายประเทศกำลังพัฒนามีส่วนร่วมในการสร้างและการใช้ระบบการตรวจสอบการส่งออก ระบบเหล่านี้ให้การรับรองการส่งออกอาหารให้สอดคล้องกับมาตรฐานสากลที่มีอยู่และการร้องขอ แต่ในกรณีส่วนใหญ่ก่อนที่จะมีข้อตกลงการค้ารอบอุรุกวัย (ดูกล่อง) มันเป็นความต้องการของประเทศผู้นำเข้าและกฎระเบียบของพวกเขาที่ชนะ ดังนั้นจึงเป็นกฎการตรวจสอบและรับรองได้ดำเนินการเพื่อตอบสนองความต้องการของผู้ซื้อและขึ้นอยู่ส่วนใหญ่เกี่ยวกับการทดสอบแบบ end-สินค้า ระบบดังกล่าวมีอยู่ในหลายประเทศที่พัฒนาขึ้นเพื่อองศาที่แตกต่างของความซับซ้อน ข้อตกลงรอบอุรุกวัยซึ่งวางความเชื่อมั่นมากที่สุดเกี่ยวกับมาตรฐานระหว่างประเทศของคณะกรรมาธิการ Codex Alimentarius ได้เป็นครั้งแรกที่ให้บริการสนามเด็กเล่นระดับสำหรับทุกคนที่เกี่ยวข้อง ในบริบทของข้อตกลงเหล่านี้เพื่ออำนวยความสะดวกการค้าการส่งออกและประเทศผู้นำเข้าอาจเข้าทำข้อตกลงยอมรับร่วม (MRAs) ซึ่งจะกำหนดว่าการตรวจสอบและรับรองระบบของประเทศใดประเทศหนึ่งจะเทียบเท่ากับที่อื่น ๆ ที่ให้บริการในระดับเดียวกันของการป้องกัน . จะเห็นว่าด้านเดียวเรียกว่า "ร่วมกัน" ข้อตกลงระหว่างผู้ซื้อและผู้ขายได้กลายเป็นสิ่งที่ผ่านมาคณะกรรมการ Codex เกี่ยวข้องจะต้องมีบทบาทสำคัญในการขยายหลักการวัตถุประสงค์และวิทยาศาสตร์ซึ่งคนเดียวควรควบคุมการค้าระหว่างประเทศ. MRAs มีประโยชน์หลายประการ พวกเขาให้กลุ่มอื่น ๆ : การประกันในระดับที่เพียงพอของการป้องกันสำหรับผู้บริโภค; การใช้ทรัพยากรที่ดีขึ้นสำรองเพื่อความปลอดภัยของอาหารการอำนวยความสะดวกด้านการค้าและการกำจัดของความล่าช้าที่จุดของรายการ; ลดการพึ่งพาการตรวจสอบประจำ ณ จุดนำเข้าและด้วยเหตุนี้ เงินฝากออมทรัพย์ในทรัพยากรการตรวจสอบของประเทศที่นำเข้า; การประสานกันของกฎระเบียบอาหารและระบบการควบคุมในประเทศที่แตกต่างกัน. การจัดตั้งกลไกการให้คำปรึกษาระหว่างทั้งสองฝ่ายสำหรับการแก้ปัญหาอย่างรวดเร็วของปัญหาในการประเมินความสอดคล้องและปัญหาที่เกี่ยวข้องขณะที่หลายประเทศมีความกังวลที่จะใช้ ประโยชน์จากเศรษฐกิจโลกขยายตัวและการเปิดเสรีการค้าอาหารสภาพแวดล้อมก็มีความเหมาะสมที่พวกเขามองเข้าไปในผลกระทบของข้อตกลงการค้า Vis-a-Vis อาหารของชาติระบบการกำกับดูแลของพวกเขา งานของการสร้างความมั่นใจในคุณภาพและความปลอดภัยอาหารเป็นอย่างมากและค่อนข้างซับซ้อน มันเรียกร้องให้มีความรับผิดชอบร่วมกันระหว่างคู่ค้าต่างประเทศ แต่น่าเสียดายเพราะการขาดข้อมูลทางวิทยาศาสตร์และบุคลากรทางเทคนิคการฝึกอบรมในเทคนิคของการวิเคราะห์ความเสี่ยงงานสำหรับประเทศกำลังพัฒนาจำนวนมากอาจจะไม่ง่าย สถานการณ์เป็นเรื่องยากมากสำหรับผู้ผลิตขนาดเล็กที่ยังขาดทรัพยากรและความเชี่ยวชาญทางเทคนิคในขั้นตอนการประเมินตามที่อาจจะวางไว้โดยประเทศผู้นำเข้า บทความนี้พยายามที่จะจัดการกับบางส่วนของปัญหาและเพื่อให้กรณีของวิธีการที่ MRA หรือบันทึกความเข้าใจ (MOU) ระหว่างการนำเข้าและประเทศผู้ส่งออกอาจจะมีการพัฒนาเพื่อช่วยให้โอกาสการค้าต่อไป ไม่มีความพยายามที่จะทำเพื่อให้กรอบโครงสร้างใด ๆ ของร่างข้อตกลงหรือโปรโตคอลที่อยู่ในเงื่อนไขของการอ้างอิงของคณะกรรมการ Codex อาหารนำเข้าและส่งออกการรับรองและระบบการตรวจสอบและที่หลายข้อเสนอที่อยู่ในขั้นตอนของการพัฒนาแห่งสหประชาชาติ (FAO / WHO , 1997a, C). ข้อกำหนดเบื้องต้นสำหรับการประกันคุณภาพอาหาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ข้อตกลงการยอมรับร่วมกันเพื่อส่งเสริมการส่งออกอาหารของหลายประเทศได้มีส่วนร่วมในการสร้าง และการใช้ระบบการตรวจสอบการส่งออก ระบบเหล่านี้ให้สำหรับการรับรองสินค้าอาหารให้สอดคล้องกับมาตรฐานสากลที่ใช้ได้ และได้ร้องขอให้ แต่ในกรณีส่วนใหญ่ ก่อนอุรุกวัยข้อตกลงทางการค้า ( เห็นกล่อง ) มันคือความต้องการของประเทศผู้นำเข้า และกฎระเบียบของตนเองที่ทำได้ ดังนั้นจึงเป็นกฎการตรวจสอบ และรับรอง ได้ดำเนินการเพื่อตอบสนองความต้องการของผู้ซื้อและขึ้นอยู่กับส่วนใหญ่ในการทดสอบผลิตภัณฑ์ที่สิ้นสุด ระบบดังกล่าวมีอยู่ในหลายๆ ประเทศ ที่พัฒนาขึ้นเพื่อองศาที่แตกต่างกันของความซับซ้อน ข้อตกลงรอบอุรุกวัย ซึ่งสถานที่ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในการพึ่งพามาตรฐานของ Codex Alimentarius Commission ได้สักครั้ง ให้ระดับการเล่นฟิลด์สำหรับทุกคนที่เกี่ยวข้อง ในบริบทของข้อตกลงเหล่านี้เพื่ออำนวยความสะดวกการค้า การส่งออก และการนำเข้าประเทศอาจใส่ลงไปในข้อตกลงยอมรับร่วมกัน ( อาศัยอยู่ ) ซึ่งจะสร้างการตรวจสอบและการรับรองระบบหนึ่งประเทศ เทียบเท่ากับที่ของอื่น ๆที่ให้ในระดับเดียวกันของการป้องกัน ที่เห็นด้านเดียวเรียกว่า " ร่วมกัน " ข้อตกลงระหว่างผู้ซื้อและผู้ขายเป็นสิ่งที่อดีต คือ Codex คณะกรรมการต้องมีบทบาทสำคัญในวัตถุประสงค์และหลักการทางวิทยาศาสตร์ ซึ่งเนื่องจากคนเดียวควรควบคุมการค้าระหว่างประเทศอาศัยอยู่มีข้อดีหลาย พวกเขาให้กลุ่มอื่น ๆ :ประกันที่เพียงพอของระดับของการป้องกันสำหรับผู้บริโภคดีกว่าการใช้ทรัพยากรด้านความปลอดภัยอาหารการอำนวยความสะดวกด้านการค้าและขจัดความล่าช้าที่จุดของรายการ ;ลดการพึ่งพาการตรวจสอบตามปกติ ณจุดนำเข้า และดังนั้นในการประหยัดทรัพยากรของประเทศผู้นำเข้า ;การประสานกันของกฎระเบียบอาหารและควบคุมระบบในประเทศต่างๆสถานประกอบการของกลไกการปรึกษาระหว่างทั้งสองฝ่ายเพื่อแก้ไขปัญหาในการประเมินและประเด็นที่เกี่ยวข้องขณะที่หลายประเทศกังวลที่จะใช้ประโยชน์จากการเปิดเสรีทางการค้าและเศรษฐกิจ สิ่งแวดล้อม อาหาร มันเป็นที่เหมาะสมที่พวกเขามองในความหมายของข้อตกลงทางการค้า Vis Vis ของต้นทุนอาหารแห่งชาติกำกับดูแลระบบ งานตรวจสอบคุณภาพและความปลอดภัยของอาหาร มีมากและค่อนข้างซับซ้อน มันเรียกหาความรับผิดชอบร่วมกันระหว่างพันธมิตรการค้าระหว่างประเทศ ขออภัย เนื่องจากขาดข้อมูลทางวิทยาศาสตร์และบุคลากรด้านเทคนิคการฝึกอบรมในเทคนิคการวิเคราะห์ความเสี่ยงงานสำหรับหลายประเทศอาจจะไม่ง่าย เป็นสถานการณ์ที่ยากสำหรับผู้ผลิตขนาดเล็ก ที่ยังขาดทรัพยากรและความเชี่ยวชาญทางเทคนิคในขั้นตอนการประเมินความสอดคล้อง ซึ่งอาจจะมีการวางไว้โดยประเทศผู้นำเข้า บทความนี้พยายามที่จะจัดการกับบางส่วนของปัญหาและเพื่อให้กรณีว่า MRA หรือบันทึกความเข้าใจ ( MOU ) ระหว่างการนำเข้าและการส่งออกของประเทศอาจจะพัฒนาขึ้นเพื่อช่วยลูกค้าการค้าต่อไป ไม่พยายามให้มีโครงสร้างกรอบร่างข้อตกลงหรือระเบียบซึ่งอยู่ภายในเงื่อนไขของการอ้างอิงของคณะกรรมการ Codex ในการนำเข้าอาหารและหนังสือรับรองการส่งออกและระบบการตรวจสอบและที่ข้อเสนอหลายในกระบวนการของการพัฒนา ( FAO / WHO 1997a , C )สิ่งที่มั่นใจคุณภาพอาหาร