Tadaima" I came home expecting my p

Tadaima" I came home expecting my parents to be shouting and ignoring my presence again but today was odd since only silence met my ears as soon as i step in front of the hallway. Hmm that's weird maybe mom still working at this hour, i guess i should greet dad instead.

When I opened my dad's room [ A/N: yes her parents sleep in different rooms since they always fight ] all I see is emptiness filling the whole room. Ehh what the- what is this!?.I inspect every corner of his room and there was nothing that i could find, his clothes, collections, and even the bed sheets are gone.Mom..i should look for mom..no..i..i should look to her room too..I ran to her room but as soon as i opened it the same emptiness i greet me but all i can see inside is a letter left on her bed. Wha- What's happening!? just as I took the letter i then read it quickly.

Akira,

I'm sorry if I too left you. I mean I couldn't stand it anymore. Being at the same house with a man who doesn't love me back isn't working at all. Your father, He...He already left us! and I can't even bear being there anymore. Just thinking about it makes me go crazy. I'm sorry dear please don't hate me for not telling you that i also left. This is also for your sake. I have to work here at America to be able to support you, my income at my work isnt enough for both of us. I'm sorry but don't worry I already called your Aunt to stay there. You remembered your Aunt Ako right? please bear with me 't worry i'll be sending you money through your aunt monthly. Im sorry and I Love You. Bye

Love,

Mom

"Eh? This can't be..right? they..they just left me behind.."

After reading the letter, Tears began to form in my eyes. Why?...Why do they have to leave me!?...here all alone and even let that evil Aunt live with me!...soon just thinking about everything that just happened today made me ran outside home. I continued running till I reach an old park. I sat on one of its swings recollecting my thoughts of what just happened. I stayed there for 3 hours till rain poured down on me. I was just frozen there.

[*END OF FLASHBACK*]

Why...Why does it have to be me...*sob*..This isnt fair..*sob* why?

"They all just left me behind.." I already knew from the start that they didn't care about me but to just leave and abandoned me that's just-...my tears started to overflow in my eyes together with the dripping rain. Until soon enough the rain above me suddenly stopped. ehh?

" Oi! Do you want to die from a cold!?" I looked up to the voice that just spoke to me with puffy eyes. I then saw a the familiar boy with black hair and dark crimson eyes holding up an umbrella to stop the rain from pouring, I just shook my head at him.

"If you don't want to..then let's go over there" he pointed at a big octopus that seemed to be a tunnel. He began to walk and I just followed him behind, when we arrived we both sat together.

"Hey, you know you'll get sick with those in you" He pointed his finger at what i'm wearing with a slight tint of pink on his cheeks. "Here take this before you get yourself sick" He suddenly offered his hoodie to me. Processing on what he said i quickly took his hoodie and made him turn his head so i can change my wet clothes into it. "Tha..thanks" I muttered at him with my trembling lips.

"It's fine..sooo ummmm What are you doing here at this hour?" he said. I never spoke since my thoughts are still focus on what happened.

"Hey, I don't know what happened but everythings going to be fine" he spoke again and this time i turned my head at him.

"Ho..how?" I replied at him still trembling from the cold weather.

"hmm?" He spoke as if he was thinking. "Because I'm here..I'll be your support" He smiled at me.

"Wh-Why? we..we just met.."

"Hmmm? That's because i had this feeling of wanting to protect you." he said

"Ehh? What do you mean?" I told him. confuse on what he said.

"Well you see when i came here and saw you sitting on that swing not moving. as soon as i saw you I look at you as if you were soo fragile and felt the urge to protect you.." He said with a slight tint of pink on his cheeks. "So if there's something wrong then i don't mind listening".

After what he said i suddenly felt this warm feeling inside me that it made me feel comfortable being around him. I then felt my self smiled at him.

"Akira, Fukushima Akira is my name.." I told him. saying with the cold weather gone.

"Ehh? ohh uhh my names Kira Kousuke" He said flusterred that he forgot to tell his name. I just smiled at him and neared him feeling cold with the air that passed by. He noticed then and close the gap between us so that i wont get cold. feeling his comfort, I then told him about what happened and how i was left by my parents and about my evil aunt who will become my guardian from now on. He too opened up and I found out that his dad was abusing him and he has no courage to even fight back, I then discovered that he too played BTOOOM! and i also told him that i played it too. After the long hours that we've been talking suddenly something flickered on my mind.

"Hey, I just remembered something. Were'nt you that boy who's always absent in class? you know you'll soon drop out from class won't your dad get mad?" I told him when i remembered that he was at the same class as me. I knew this cause the teacher keeps on telling his name and how he isnt coming to class at all.

"Ahh" after hearing his dad's name i saw him tremble at his place. I then realized what i had said.

"Ahh ummm..gomen.." I apologize to him knowing that i said something wrong..

"That's fine. He already knew about it and got mad. But thanks for telling me..don't worry I'll start attending next week anyway." He said to me.

"I'm really sorry. And here you were the one who comforted me and yet I-" he suddenly interrupted me.

"I said its fine. Hmmm how about we make a promise?"

"Ehh? hmm what would that be?" I said wondering what promise would be.

"Let's promise together that will fight and live together till the end." After saying it he then smiled at me.

"Yeah..Let's promise then that'll we'll be together forever!" I said happy about the promise I then held my pinky finger. "Pinky Promise?"

"Pinky Promise!" He said as he held my pinky finger with his.

"Then from now on we'll be BEST FRIENDS FOREVER!" I told him giggling.

"yeah..BEST FRIENDS FOREVER!" He said it with a high-pitched voice. I laughed at this cause it sounded so funny, noticing this he also laugh.

after a couple of hours talking and laughing. The sun began to rise indicating that morning is almost up. Knowing this we both then began walking home since after that talking we knew that our houses were just a couple of blocks away. As we arrive in front of my house i smiled and bid him goodbye then i went inside and up to my room to sleep with a smile on my face since today is a weekend..

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Tadaima"มาบ้านต้องพ่อตะโกน และละเว้นสถานะของฉันอีก แต่วันนี้เป็นคี่ตั้งแต่เงียบเฉพาะตรงหูของฉันทันทีที่ผมก้าวหน้าเสียงพูด อืมมก็แปลกทีแม่ยัง ทำงานในชั่วโมงนี้ ผมคิดว่า ผมควรทักทายพ่อแทนเมื่อเปิดห้องของพ่อ [A / n:ใช่นอนหลับในห้องพ่อแม่ของเธอเนื่องจากพวกเขามักจะต่อสู้] เห็นเป็นเปล่าบรรจุห้องพักทั้งหมด Ehh สิ่งนี้ - สิ่งนี้? ผมตรวจสอบทุกมุมของห้องพัก และมีอะไรที่ฉันได้พบเขาเสื้อผ้า ชุด และแม้กระทั่งแผ่นนอนหายไป คุณแม่... ผมควรหาแม่... ไม่ใช่ ฉัน... ฉันควรมองไปที่ห้องของเธอเกินไป... ฉันวิ่งไปที่ห้องของเธอ แต่ทันทีที่เปิด it เปล่าเดียวฉันทักทายฉัน แต่สามารถเห็นภายในเป็นตัวอักษรไว้บนเตียงของเธอ Wha-สิ่งที่เกิดขึ้น เหมือนฉันเอาจดหมายฉันอ่านแล้วมันได้อย่างรวดเร็วอากิระขอโทษถ้าฉันเกินไปจากคุณ หมายถึง ฉันไม่สามารถยืนอีกต่อไป บ้านเดียวกันกับคนที่ไม่รักฉันไม่ทำงานหลังเลย คุณพ่อ เขา... เขาแล้วทิ้งเรา และฉันไม่สามารถแม้แต่หมีมีอีกต่อไป เพียงแค่คิดมันทำให้ฉันไปบ้า ฉันขอรักโปรดอย่าเกลียดฉันในไม่บอกคุณว่า ผมยังไป นี่คือยังสำหรับคุณสาเก มีการทำงานที่นี่ในอเมริกาได้ให้สนับสนุนคุณ รายได้ของฉันในการทำงานของฉันไม่เพียงพอสำหรับเราทั้งสอง ผมเสียใจ แต่ไม่ต้องกังวลแล้วเรียกคุณป้าพัก คุณจำขวา Ako ป้า โปรดหมีกับฉันไม่ต้องกังวลผมจะส่งคุณผ่านคุณป้าเดือน ขอ Im และฉันรักคุณ ลาก่อนความรักหม่อม"เอ๊ะ ไม่สามารถ... ขวาหรือไม่ พวกเขา... พวกเขาเพียงแค่ทิ้งฉัน.."หลังจากอ่านจดหมาย น้ำตาเริ่มฟอร์มในตาของฉัน ทำไม? ... ทำไมพวกเขามีให้ ... .here ทั้งหมดคนเดียว และแม้แต่ให้ป้าที่ชั่วร้ายที่อยู่กับฉัน!...เร็ว ๆ นี้เพียงแค่คิดเกี่ยวกับทุกอย่างที่เพิ่งเกิดขึ้นวันนี้ทำฉันวิ่งนอกบ้าน ยังคงทำงานจนฉันถึงเป็นสวนเก่า ฉันนั่งกระเช้าชิงช้าของ recollecting ความคิดของฉันเกิดขึ้นเพียงอย่างใดอย่างหนึ่ง โรงแรมมี 3 ชั่วโมงจนฝน poured ลงกับฉัน ฉันมีเพียงแช่มี[* สิ้นสุดของรำลึกความหลัง]ทำไม... ทำไมมันไม่ได้เป็น me. .. * sob * ... นี้ไม่เป็นธรรม... *sob* ทำไม"พวกเขาเพียงแค่ทิ้งฉัน.." ฉันแล้วรู้ตั้งแต่เริ่มต้นที่พวกเขาไม่ได้ดูแล เกี่ยวกับฉัน แต่ปล่อย และละทิ้งฉันที่เพียง-...น้ำตาของฉันเริ่มท่วมในตาของฉันพร้อมกับสายฝนแฉะ จนกระทั่งเร็ว ๆ นี้ พอฝนเหนือผมก็หยุด ehh"Oi คุณต้องตายจากหวัด?" ผมมองขึ้นไปเสียงที่พูดเพียงให้ฉัน ด้วยดวงตาป่อง ผมเห็นแล้วเด็กคุ้นเคยกับผมสีดำเข้มดวงตาสีแดงเข้มถือขึ้นร่มยั้งสายฝนจากเท ฉันเพียงแค่จับหัวของฉันที่เขา"ถ้าคุณไม่ต้องการ... แล้ว ลองไปโน่น"เขาชี้ที่ปลาหมึกขนาดใหญ่ที่ดูเหมือนเป็น อุโมงค์ เขาเริ่มเดิน และฉันตามเขาอยู่เบื้องหลัง เมื่อเรามาถึงเราทั้งสองนั่งกัน"Hey, you know you'll get sick with those in you" He pointed his finger at what i'm wearing with a slight tint of pink on his cheeks. "Here take this before you get yourself sick" He suddenly offered his hoodie to me. Processing on what he said i quickly took his hoodie and made him turn his head so i can change my wet clothes into it. "Tha..thanks" I muttered at him with my trembling lips."It's fine..sooo ummmm What are you doing here at this hour?" he said. I never spoke since my thoughts are still focus on what happened."Hey, I don't know what happened but everythings going to be fine" he spoke again and this time i turned my head at him."Ho..how?" I replied at him still trembling from the cold weather."hmm?" He spoke as if he was thinking. "Because I'm here..I'll be your support" He smiled at me."Wh-Why? we..we just met..""Hmmm? That's because i had this feeling of wanting to protect you." he said"Ehh? What do you mean?" I told him. confuse on what he said."Well you see when i came here and saw you sitting on that swing not moving. as soon as i saw you I look at you as if you were soo fragile and felt the urge to protect you.." He said with a slight tint of pink on his cheeks. "So if there's something wrong then i don't mind listening".After what he said i suddenly felt this warm feeling inside me that it made me feel comfortable being around him. I then felt my self smiled at him."Akira, Fukushima Akira is my name.." I told him. saying with the cold weather gone."Ehh? ohh uhh my names Kira Kousuke" He said flusterred that he forgot to tell his name. I just smiled at him and neared him feeling cold with the air that passed by. He noticed then and close the gap between us so that i wont get cold. feeling his comfort, I then told him about what happened and how i was left by my parents and about my evil aunt who will become my guardian from now on. He too opened up and I found out that his dad was abusing him and he has no courage to even fight back, I then discovered that he too played BTOOOM! and i also told him that i played it too. After the long hours that we've been talking suddenly something flickered on my mind."Hey, I just remembered something. Were'nt you that boy who's always absent in class? you know you'll soon drop out from class won't your dad get mad?" I told him when i remembered that he was at the same class as me. I knew this cause the teacher keeps on telling his name and how he isnt coming to class at all."Ahh" after hearing his dad's name i saw him tremble at his place. I then realized what i had said."Ahh ummm..gomen.." I apologize to him knowing that i said something wrong.."That's fine. He already knew about it and got mad. But thanks for telling me..don't worry I'll start attending next week anyway." He said to me."I'm really sorry. And here you were the one who comforted me and yet I-" he suddenly interrupted me."I said its fine. Hmmm how about we make a promise?""Ehh? hmm what would that be?" I said wondering what promise would be."Let's promise together that will fight and live together till the end." After saying it he then smiled at me."Yeah..Let's promise then that'll we'll be together forever!" I said happy about the promise I then held my pinky finger. "Pinky Promise?""Pinky Promise!" He said as he held my pinky finger with his."Then from now on we'll be BEST FRIENDS FOREVER!" I told him giggling."yeah..BEST FRIENDS FOREVER!" He said it with a high-pitched voice. I laughed at this cause it sounded so funny, noticing this he also laugh.after a couple of hours talking and laughing. The sun began to rise indicating that morning is almost up. Knowing this we both then began walking home since after that talking we knew that our houses were just a couple of blocks away. As we arrive in front of my house i smiled and bid him goodbye then i went inside and up to my room to sleep with a smile on my face since today is a weekend..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กลับมาแล้ว " ฉันกลับมาบ้าน หวังว่าพ่อแม่จะตะโกนและละเว้นการแสดงตนของฉันอีกครั้ง แต่วันนี้แปลกเพราะมีเพียงความเงียบเจอหูของฉันทันทีที่ฉันขั้นตอนในด้านหน้าของห้องโถง อืมแปลกนะ บางทีแม่ยังทำงานอยู่ในเวลานี้ ฉันคิดว่าฉันควรทักทายพ่อแทน

เมื่อฉันเปิดของพ่อในห้อง [ / N :ใช่พ่อแม่เธอนอนคนละห้องเนื่องจากพวกเขามักจะต่อสู้ ] สิ่งที่ผมเห็นคือความว่างเปล่า เต็มทั้งห้อง เอ๋เกิดอะไรแบบนี้ ใช่ไหมครับ ผมตรวจสอบทุกมุมของห้อง และมีอะไรที่ฉันสามารถหาเสื้อผ้า , คอลเลกชัน , และแม้กระทั่งเตียงแผ่นหายไปแล้ว แม่ . . . ผมจะหาแม่ . . . . . . . . . . . . ฉันควรจะมองไปที่ห้องของเธอด้วย . . . . . . .ฉันวิ่งเข้าไปในห้อง แต่พอเปิดมันเหมือนว่างเปล่า ผมทักทายฉัน แต่ฉันสามารถเห็นภายในเป็นจดหมายทิ้งไว้บนเตียงของเธอ เกิดอะไรขึ้น ! ? ฉันเอาจดหมายที่ฉันอ่านมันเร็วๆ

อากิระ

ขอโทษถ้าฉันก็ทิ้งคุณไป ฉันหมายถึง ฉันไม่สามารถทนได้อีกต่อไปแล้ว อยู่บ้านเดียวกันกับผู้ชายที่ไม่ได้รัก ฉันกลับไม่ทำงานที่ทั้งหมด พ่อของเขา . . . เขาก็ทิ้งเราและผมไม่สามารถทนอยู่ตรงนั้นได้อีกต่อไป แค่คิดก็ทำให้ฉันเป็นบ้า ขอโทษที่รักได้โปรดอย่าเกลียดผมไม่ได้บอกคุณว่าฉันยังเหลือ นี่ก็เพื่อประโยชน์ของคุณ ฉันต้องไปทำงานที่อเมริกาจะสามารถสนับสนุนคุณ รายได้ของฉันทำงานของฉันไม่เพียงพอสำหรับเราทั้งคู่ ฉันขอโทษ แต่ไม่ต้องห่วงฉันโทรบอกป้าไปพักที่นั่น คุณจำได้ใช่ป้าโกะ ?โปรดอดทนกับฉันไม่ได้นะ ฉันจะส่งเงินผ่านป้ารายเดือนของคุณ ขอโทษครับผมรักคุณ บาย

ความรัก

แม่

" เอ๋ ? นี้ไม่สามารถ . . . . . . . ใช่มั้ย ? พวกเขา . . พวกเขาทิ้งฉันไว้ . . . . . . . "

หลังจากอ่านจดหมาย น้ำตาเริ่มฟอร์มในสายตาของฉัน ทำไม ? . . . . . . . ทำไมเขาถึงต้องทิ้งฉัน ! ? . . . . . . . ที่นี่คนเดียวและปล่อยให้ความชั่วร้ายที่ป้าอยู่ด้วย . . . . . . .