Protein efficiency ratio (PER)The P

Protein efficiency ratio (PER)
The PER value of sodium caseinate was reduced by the
heat treatment from 2.8$0.2 for the unheated to
2.6$0.2 and 2.4$1 for the samples heated at 120 and
1323C for 60 min, respectively.The differences were signi"cant
(P(0.05). There was no signi"cant difference in
the treated samples (P'0.05).The effects of heating on the digestibility of proteins
have been discussed by Cheftel (1979), Visser (1981),
Renner (1983), Mauron (1982), Schaafsma (1989) and
Friedman (1992).Moderate heat treatments may improve
protein digestibility, especially for cereal and vegetable
proteins and even for whey proteins (Guo, Fox,
Flynn & Kindstedt, 1995) due to the denaturation of
enzyme inhibitors and changes in protein conformation.
However, the effect depends on the heating conditions
and the assay used.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อัตราส่วนประสิทธิภาพโปรตีน (ต่อ)ค่าต่อ caseinate โซเดียมลดลงตามรักษาความร้อนจาก 2.8$ 0.2 สำหรับการว่ายเพื่อ2.6$ 0.2 และ 2.4$ 1 สำหรับตัวอย่างความร้อนที่ 120 และ1323C สำหรับ 60 นาที ตามลำดับ มีความแตกต่าง "ต้อน signi(P(0.05) มีไม่ signi "ต้อนความแตกต่างในตัวอย่างการบำบัด (P'0.05) ผลของความร้อนบน digestibility ของโปรตีนได้กล่าวถึง โดย Cheftel (1979), Visser (1981),เรนเนอร์ (1983), Mauron (1982) Schaafsma (1989) และฟรีดแมน (1992) อาจปรับปรุงการรักษาความร้อนปานกลางโปรตีน digestibility โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับธัญพืชและผักโปรตีน และแม้โปรตีนเวย์ (กัว ฟ็อกซ์ฟลินน์และ Kindstedt, 1995) จาก denaturation ของเอนไซม์ inhibitors และเปลี่ยนแปลง conformation โปรตีนอย่างไรก็ตาม ผลขึ้นอยู่กับสภาพความร้อนและวิเคราะห์การใช้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อัตราส่วนประสิทธิภาพโปรตีน (PER)
ค่า PER ของโซเดียมเคซีเนตลดลง
การรักษาความร้อนจาก 2.8 $ 0.2 สำหรับวักไป
2.6 $ 0.2 และ 2.4 $ 1 สำหรับตัวอย่างความร้อนที่ 120 และ
1323C เป็นเวลา 60 นาที, ความแตกต่างตามลำดับมีนัยสำคัญ "ลาดเท
(P (0.05). ไม่มีนัยสำคัญ "ความแตกต่างในลาดเทเป็น
ตัวอย่างที่ได้รับการรักษา (P'0.05) ผลกระทบของความร้อนได้โดยเริ่มต้นในการย่อยของโปรตีนที่
ได้รับการกล่าวโดย Cheftel (1979) ไขควง (1981)
Renner (1983) , Mauron (1982) Schaafsma (1989) และ
ฟรีดแมน (1992) การรักษาความร้อน .Moderate อาจปรับปรุง
การย่อยโปรตีนโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับธัญพืชผักและ
โปรตีนและแม้กระทั่งสำหรับโปรตีนเวย์ (Guo, ฟ็อกซ์
ฟลินน์และ Kindstedt, 1995) เนื่องจากการสูญเสียสภาพธรรมชาติ ของ
สารยับยั้งเอนไซม์และการเปลี่ยนแปลงในโครงสร้างโปรตีน.
แต่ผลที่ได้ขึ้นอยู่กับสภาพความร้อน
และการทดสอบที่ใช้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อัตราส่วนประสิทธิภาพโปรตีน ( ต่อ )

ต่อค่าของโซเดียมเคซีเนตลดลง
ความร้อนจาก 2.8 $ 0.2 สำหรับสด

2.6 $ 0.2 และ 2.4 $ 1 สำหรับตัวอย่างที่อุณหภูมิ 120
1323c และ 60 นาที ตามลำดับ ความแตกต่างคือ signi " ลาดเท
( P ( 0.05 ) . ไม่มี signi " ความแตกต่างลาดเทใน
ตัวอย่างได้รับการรักษา ( p '0.05 ) ผลของความร้อนต่อการย่อยได้ของโปรตีน
ได้รับการกล่าวถึงโดย cheftel ( 1979 ) , วิสเซอร์ ( 1981 ) ,
เรนเนอร์ ( 1983 ) , mauron ( 1982 ) , schaafsma ( 1989 ) และ
ฟรีดแมน ( 1992 ) ความร้อนปานกลางอาจปรับปรุง
การย่อยโปรตีน โดยเฉพาะโปรตีน ผัก ธัญพืช และโปรตีนเวย์
และแม้แต่ ( Guo , จิ้งจอก
ฟลินน์ & kindstedt , 1995 ) เนื่องจากการ ( ของ
ตัวยับยั้งเอนไซม์และการเปลี่ยนแปลงในโครงสร้างของโปรตีน .
อย่างไรก็ตามผลขึ้นอยู่กับสภาพความร้อน


และวิธีใช้