The short-wave era in commercial lo

The short-wave era in commercial long-distance radio
communication began with the revolutionary discovery of
the “daylight” wave by Guglielmo Marconi in October
1924, when a series of experiments which had begun in the
spring of 1923, systematically culminated in successful daytime
transatlantic communication at 32 m of wavelength.
Soon after Marconi’s epoch-making discovery, short
waves, which in those days were defined as wireless
waves below 200 m, began replacing long waves (in
the 60 kHz–150 kHz range, or 5 km–2 km waves) for
transoceanic communications. Short-wave communication
with 15 m was soon found to be better than that with
32 m. Short waves became the workhorse of worldwide
communications until the late 1960’s, when satellite
communications began replacing its functions. Short-wave
communication was the main medium with which World
War II was conducted.
In this reprinted paper (the record of the address Marconi
delivered on October 17, 1927, in New York City), Marconi
describes the details of this discovery in the context of the
contemporary technological state of wireless communications.
A short time after Marconi’s 1927 address, Appleton explained
the long-distance propagation of the daylight wave
through a new mechanism of ionospheric reflection through
the “F ” layer that often goes by his name (as opposed to
the ionospheric “E” layer, the Heavyside–Kennelly layer
that explained propagation of Marconi’s original transatlantic
propagation of “long” waves). Appleton received the
Nobel prize in physics in 1947 for the discovery of the
ionospheric “F” layer, explaining Marconi’s achievements.
The reader is urged to read this reprint of Marconi’s
address thoroughly to get a first-hand glimpse of the excitement
generated by his pioneering work

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ยุคคลื่นสั้นวิทยุทางไกลเชิงพาณิชย์การสื่อสารเริ่มต้นด้วยการค้นพบการปฏิวัติว่า"กลางวัน" คลื่นลูกที่จากมาร์โคนี Guglielmo ในเดือนตุลาคมปี1924 เมื่อชุดการทดลองที่ได้เริ่มในฤดูใบไม้ผลิของปี1923 ระบบ culminated ในเวลากลางวันที่ประสบความสำเร็จข้ามมหาสมุทรแอตแลนติกการสื่อสารที่ 32 ม. ความยาวคลื่น. ไม่นานหลังจากการค้นพบยุคทำมาร์โคนีสั้นคลื่นซึ่งในสมัยนั้นถูกกำหนดให้เป็นแบบไร้สายคลื่นต่ำกว่า200 เมตรเริ่มเปลี่ยนคลื่นยาว (ใน60 เฮิร์ทซ์-150 ช่วงเฮิร์ทซ์หรือ 5 กม. 2 คลื่นกม.) สำหรับการสื่อสารข้ามมหาสมุทร การสื่อสารคลื่นสั้นกับ 15 เมตรก็พบว่าเร็ว ๆ นี้จะดีกว่าว่ามี 32 เมตร คลื่นสั้นกลายเป็นของเทียมทั่วโลกการสื่อสารจนกระทั่งปลายปี 1960 เมื่อดาวเทียมสื่อสารเริ่มเปลี่ยนฟังก์ชั่น คลื่นสั้นสื่อสารเป็นสื่อหลักที่โลกสงครามโลกครั้งที่สองได้ดำเนินการ. ในกระดาษนี้พิมพ์ (บันทึกของที่อยู่ Marconi ส่งวันที่ 17 ตุลาคม 1927 ในนิวยอร์กซิตี้), มาร์โคนีอธิบายรายละเอียดของการค้นพบนี้ในบริบทของรัฐเทคโนโลยีร่วมสมัยของการสื่อสารไร้สาย. เวลาสั้น ๆ หลังจาก 1927 ที่อยู่มาร์โคนีของแอปเปิลตันอธิบายขยายพันธุ์ระยะยาวของคลื่นกลางวันผ่านกลไกใหม่ของการสะท้อนionospheric ผ่านว่า"F" ชั้นที่มักจะไปตามชื่อของเขา (ตรงข้าม เพื่อionospheric "E" ชั้นชั้น Heavyside-Kennelly อธิบายว่าการขยายพันธุ์ของมาร์โคนีของมหาสมุทรแอตแลนติกเดิมการขยายพันธุ์ของ "ยาว" คลื่น) แอปเปิลตันได้รับรางวัลโนเบลสาขาฟิสิกส์ในปี 1947 สำหรับการค้นพบของ ionospheric "F" ชั้นอธิบายความสำเร็จของมาร์โคนี. อ่านจะกระตุ้นให้อ่านพิมพ์ Marconi นี้อยู่อย่างละเอียดเพื่อให้ได้รับเหลือบมือแรกของความตื่นเต้นที่เกิดจากการสำรวจของเขางาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ยุคคลื่นสั้นในการสื่อสารวิทยุ
ทางไกลพาณิชย์เริ่มต้นด้วยการค้นพบของการปฏิวัติ
" กลางวัน " คลื่นโดยกูกลีเอลโม มาร์โคนีในเดือนตุลาคม
1924 เมื่อชุดของการทดลองซึ่งได้เริ่มขึ้นในฤดูใบไม้ผลิของปี 1923
,
สำเร็จอย่างเป็นระบบ culminated ในเวลากลางวันมหาสมุทรแอตแลนติกในการสื่อสารที่ 32 M
หลังจากที่มาร์โคนีเป็นความยาวคลื่น ลบศักราชค้นพบสั้น
คลื่นซึ่งในวันดังกล่าวได้ เช่น คลื่นไร้สาย
กว่า 200 เมตร เริ่มเปลี่ยนยาวคลื่น (
60 kHz – 150 kHz ช่วง หรือ 5 กิโลเมตร และ 2 กิโลเมตร คลื่น )
) ซึ่งข้ามมหาสมุทร . คลื่นสั้นสื่อสาร
15 เมตร พบมีกว่า 32 เมตรด้วย
คลื่นวิทยุเป็น workhorse ของการสื่อสารทั่วโลก
จนกระทั่งปลายทศวรรษ 1960 เมื่อดาวเทียม
การสื่อสารเริ่มแทนที่ฟังก์ชันของ การสื่อสารคลื่น
สั้นเป็นสื่อหลักที่โลก

ในสงครามโลกครั้งที่สองเป็น นี้พิมพ์กระดาษ ( บันทึกที่อยู่ มาร์โคนี
ส่งในวันที่ 17 ตุลาคม 2470 ใน New York City ) , มาร์โค
อธิบายรายละเอียดของการค้นพบนี้ในบริบทของรัฐ
เทคโนโลยีร่วมสมัยของการสื่อสารไร้สาย
หลังจากนั้นไม่นาน มาร์โคนีเป็น 1927 ที่อยู่ แอปเปิลอธิบาย
การเผยแพร่ทางไกลของแสงคลื่น
ผ่านกลไกใหม่ขึ้นสะท้อนผ่าน
" F " ชั้นมักจะไปโดยชื่อของเขา ( เป็นนอกคอก
S " E " ชั้น , heavyside –เคนเนลลีชั้น
ที่อธิบายขยายพันธุ์ขยายพันธุ์ข้ามมหาสมุทรแอตแลนติก
ต้นฉบับมาร์โคนีของ " ยาวนาน " คลื่น )แอปเปิลได้รับรางวัลโนเบลสาขาฟิสิกส์ในปี 1947

สำหรับการค้นพบของ S " F " ชั้นอธิบาย มาร์โคนีสำเร็จ
ผู้อ่านจะกระตุ้นให้อ่านหนังสือพิมพ์ที่อยู่ของ Marconi
อย่างละเอียดเพื่อได้รับเหลือบแรกของความตื่นเต้น
ที่สร้างขึ้นโดยการสำรวจงานของเขา