This paper examines the impact of t

This paper examines the impact of the weakening of the extended family on the education of double orphans in Lesotho through in-depth interviews with participants from 3 of the 10 districts in Lesotho. The findings reveal that in Lesotho the extended family has not yet disintegrated as the literature suggests. However, it shows signs of rupturing, as many orphans reported that they are being taken into extended family households, the incentive for these households being, presumably, the financial and other material assistance that they receive from the government and non-governmental organisations (NGOs) which supplements household income and material wellbeing. The findings show that financial and other assistance given by the government and NGOs have resulted in conflict between the orphans and caregivers. This has also prompted many extended families to shift responsibilities to the government and NGOs. Most of the extended households provided the orphans with poor living conditions, such as unhygienic houses, poor nutrition, and little or no provision of school materials, which has had a negative impact on the education of the orphans. The combined effects of economic crisis and HIV and AIDS have resulted in extended families not being able to care for the needs of the orphans adequately, whilst continuing to accept them into their households. It is recommended that although extended families are still accepting orphans, the government should strengthen and recognise the important role played by families and the communities in caring for these vulnerable children. The government should also introduce social grants for orphans and other vulnerable children and review the current meagre public assistance (R100) it provides for orphans and vulnerable children in Lesotho. Other stakeholders should concentrate on strengthening the capacity of families and communities through programmes and projects which could be more sustainable than the current handouts given by many NGOs.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กระดาษนี้ตรวจสอบผลกระทบของการลดลงของครอบครัวขยายในการศึกษาของเด็กกำพร้าคู่ในเลโซโทผ่านการสัมภาษณ์เชิงลึกกับผู้เข้าร่วมจาก 3 เขต 10 ในเลโซโท ผลการวิจัยเปิดเผยว่า ในเลโซโท ครอบครัวขยายมีไม่ยังค่ากลับเป็นวรรณคดีแนะนำ อย่างไรก็ตาม จะแสดงสัญญาณออกไป เป็นเด็กกำพร้าหลายแห่งรายงานว่า พวกเขาจะนำเข้าไปในครัวเรือนครอบครัวขยาย จูงสำหรับครัวเรือนเหล่านี้จะ น่าจะ การเงินและอื่น ๆ ความช่วยเหลือที่ได้รับจากรัฐบาลและองค์กรเอกชน (Ngo) ซึ่งผลิตภัณฑ์เสริมอาหารรายได้ในครัวเรือนและวัสดุดี ดูผลการวิจัยที่ให้ความช่วยเหลือทางการเงิน และอื่น ๆ ที่กำหนด โดยรัฐบาลและองค์กรพัฒนาเอกชนทำให้เกิดความขัดแย้งระหว่างเด็กกำพร้าและเรื้อรัง นอกจากนี้นี้ยังมีให้ครอบครัวในการรับผิดชอบกะให้รัฐบาลและองค์กรพัฒนาเอกชน ส่วนใหญ่ของครัวเรือนเพิ่มเติมให้เด็กกำพร้า มีฐานะยากจนสภาพความเป็นอยู่ บ้าน unhygienic โภชนาการที่ดี และน้อย หรือไม่มีบทบัญญัติของโรงเรียนวัสดุ ซึ่งมีผลกระทบเชิงลบในการศึกษาของเด็กกำพร้า ผลรวมของวิกฤตเศรษฐกิจ และเอชไอวี และเอดส์ทำให้ครอบครัวไม่สามารถดูแลความต้องการของเด็กกำพร้าเพียงพอ ขณะต่อไปยอมรับพวกเขาเข้าไปในเรือน แนะนำว่า แม้ครอบครัวจะยังคงยอมรับเด็กกำพร้า รัฐบาลควรเสริมสร้าง และรู้สำคัญบทบาทครอบครัวและชุมชนในการดูแลเด็กเหล่านี้เสี่ยงต่อการ รัฐบาลยังควรแนะนำทุนทางสังคมสำหรับเด็กกำพร้าและเด็กที่มีความเสี่ยงอื่น ๆ และตรวจสอบในปัจจุบัน meagre ประชาชนขอความช่วยเหลือ (R100) สำหรับเด็กกำพร้าและเด็กที่มีความเสี่ยงในเลโซโท เสียควรเน้นเพิ่มกำลังการผลิตของครอบครัวและชุมชนผ่านโครงการและโครงการจะยั่งยืนมากขึ้นกว่าปัจจุบันคู่มือโดย Ngo ต่าง ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กระดาษนี้จะตรวจสอบผลกระทบของความอ่อนแอของครอบครัวขยายเกี่ยวกับการศึกษาของเด็กกำพร้าในเลโซโทคู่ผ่านการสัมภาษณ์ในเชิงลึกกับผู้เข้าร่วมจาก 3 จาก 10 อำเภอในเลโซโท ผลการวิจัยแสดงให้เห็นว่าในเลโซโทครอบครัวขยายยังไม่ได้ชำรุดทรุดโทรมยังเป็นวรรณกรรมที่แสดงให้เห็น แต่ก็แสดงให้เห็นสัญญาณของการตะปบเป็นเด็กกำพร้าหลายรายงานว่าพวกเขาจะถูกนำมาขยายครัวเรือนครอบครัวแรงจูงใจสำหรับผู้ประกอบการเหล่านี้ถูกสมมุติให้ความช่วยเหลือทางการเงินและวัสดุอื่น ๆ ที่พวกเขาได้รับจากภาครัฐและองค์กรพัฒนาเอกชน (เอ็นจีโอ ) ซึ่งช่วยเพิ่มรายได้ของครัวเรือนและสุขภาพที่ดีของวัสดุ ผลการวิจัยแสดงให้เห็นว่าความช่วยเหลือทางการเงินและอื่น ๆ ที่ได้รับจากรัฐบาลและองค์กรพัฒนาเอกชนที่มีผลในความขัดแย้งระหว่างเด็กกำพร้าและผู้ดูแลผู้ป่วย นี้ได้รับแจ้งยังครอบครัวขยายจำนวนมากที่จะเปลี่ยนความรับผิดชอบต่อภาครัฐและองค์กรพัฒนาเอกชน ส่วนใหญ่ของผู้ประกอบการขยายการให้เด็กกำพร้าที่มีสภาพความเป็นอยู่ที่ยากจนเช่นบ้านที่ไม่ถูกสุขลักษณะ, โภชนาการที่ไม่ดีและการให้น้อยหรือไม่มีเลยของวัสดุที่โรงเรียนซึ่งมีผลกระทบในทางลบต่อการศึกษาของเด็กกำพร้า ผลรวมของวิกฤตเศรษฐกิจและเอชไอวีและผู้ป่วยเอดส์ที่มีผลในครอบครัวขยายไม่สามารถที่จะดูแลความต้องการของเด็กกำพร้าอย่างเพียงพอในขณะที่อย่างต่อเนื่องที่จะยอมรับพวกเขาเป็นผู้ประกอบการของพวกเขา ขอแนะนำว่าแม้ว่าครอบครัวขยายยังคงยอมรับเด็กกำพร้ารัฐบาลควรสร้างความเข้มแข็งและการรับรู้บทบาทสำคัญของครอบครัวและชุมชนในการดูแลเด็กที่เปราะบางเหล่านี้ รัฐบาลยังควรแนะนำทุนทางสังคมสำหรับเด็กกำพร้าและเด็กที่เปราะบางอื่น ๆ และตรวจสอบการช่วยเหลือประชาชนในปัจจุบันน้อย (R100) จะให้เด็กกำพร้าและเด็กที่เปราะบางในเลโซโท ผู้มีส่วนได้เสียอื่น ๆ ควรมีสมาธิในการเสริมสร้างความสามารถของครอบครัวและชุมชนผ่านโปรแกรมและโครงการซึ่งอาจจะมีความยั่งยืนกว่าเอกสารประกอบคำบรรยายในปัจจุบันที่กำหนดโดยองค์กรพัฒนาเอกชนจำนวนมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทความนี้มุ่งพิจารณาถึงผลกระทบของการลดลงของครอบครัวในการศึกษาของเด็กกำพร้าในเลโซโทสองผ่านการสัมภาษณ์เชิงลึกกับผู้เข้าร่วมจาก 3 ใน 10 เขต ใน เลโซโท . ผลการศึกษาพบว่า ใน เลโซโท และครอบครัวยังไม่ได้แยกชิ้นส่วนเป็นวรรณกรรมชี้ให้เห็น แต่มันแสดงให้เห็นสัญญาณของการแตกออก ,เป็นหลายเด็กกำพร้ารายงานว่าพวกเขาถูกนำตัวเข้าไปในครัวเรือนครอบครัวขยาย แรงจูงใจสำหรับครัวเรือนที่ถูกสันนิษฐาน , การเงินและวัสดุอื่น ๆที่พวกเขาได้รับความช่วยเหลือจากองค์กรภาครัฐและองค์กรพัฒนาเอกชน ( เอ็นจีโอ ) ที่เสริมรายได้ และคุณภาพชีวิต วัสดุที่ใช้ในครัวเรือนผลการศึกษาแสดงให้เห็นว่า ทางการเงิน และความช่วยเหลืออื่นที่ได้รับจากรัฐบาลและองค์กรพัฒนาเอกชนได้ส่งผลให้เกิดความขัดแย้งระหว่างเด็กและผู้ดูแล นี้ยังกระตุ้นให้หลายครอบครัวที่จะเปลี่ยนความรับผิดชอบของรัฐบาลและองค์กรพัฒนาเอกชน ที่สุดของการขยายครอบครัวให้เด็กกำพร้ากับสภาพความเป็นอยู่ที่ยากจน เช่น บ้านไม่ถูกสุขลักษณะ โภชนาการยากจนและน้อยหรือไม่จัดหาวัสดุโรงเรียน ซึ่งมีผลกระทบทางลบต่อการศึกษาของเด็กกำพร้า ผลรวมของวิกฤตเศรษฐกิจและผู้ติดเชื้อเอชไอวีและผู้ป่วยเอดส์ ทำให้ครอบครัวไม่สามารถที่จะดูแลความต้องการของเด็กกำพร้าอย่างเพียงพอ ขณะที่ยังคงยอมรับพวกเขาเป็นครอบครัวขอแนะนําว่า ถึงแม้ครอบครัวจะยังคงรับเด็กกำพร้า รัฐบาลควรส่งเสริมและยอมรับบทบาทที่สำคัญเล่นโดยครอบครัวและชุมชนในการดูแลเด็กที่เปราะบางเหล่านี้รัฐบาลควรแนะนำแก่สังคมสำหรับเด็กกำพร้าและเด็กเสี่ยงอื่น ๆและทบทวนปัจจุบันขาดแคลนภาครัฐให้ความช่วยเหลือ ( r100 ) ให้เด็กกำพร้าและเด็กที่เสี่ยงในเลโซโท .ผู้มีส่วนเกี่ยวข้องควรมุ่งเน้นการเสริมสร้างศักยภาพของครอบครัวและชุมชน ผ่านโครงการ และโครงงาน ซึ่งอาจจะยั่งยืนมากกว่าในปัจจุบัน เอกสารที่ได้รับจากหลายองค์กร .