As a general rule, however, it's be

As a general rule, however, it's best to use characters that speakers of the language are already familiar with. For example, don't use Burmese if speakers know roman letters.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นกฎทั่วไป อย่างไรก็ตาม ได้ใช้อักขระที่มีอยู่แล้วคุ้นเคยกับลำโพงของภาษา ตัวอย่างเช่น ไม่ใช้พม่าลำโพงรู้อักษรโรมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นกฎทั่วไป แต่ดีที่สุดที่จะใช้ตัวอักษรว่าลำโพงของภาษาที่มีอยู่แล้วคุ้นเคยกับ ยกตัวอย่างเช่นไม่ได้ใช้พม่าถ้าลำโพงรู้ว่าตัวอักษรโรมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในฐานะที่เป็นกฎทั่วไป แต่มันเป็นดีที่สุดที่จะใช้ตัวอักษรที่ผู้พูดภาษาคุ้นเคยกับ ตัวอย่างเช่น อย่าใช้พม่าถ้าผู้พูดรู้จักตัวอักษรโรมัน