“No worries. My camera love shootin

“No worries. My camera love shooting beautiful faces like her. She will absolutely look perfect under my magic hand.” William said confidently. He then turned to Shin Hye and explained the theme of the photo-shoot today. “The theme for the spring collection of Agatha is first love. I don’t need you to have any hard and challenging pose. You just need to be natural and look pure in front of the camera. I just need you to smile naturally and give us the feeling of first love.”

Shin Hye glanced at Min Ho before looking at William and smiled slightly. “I’ll try.” Before the shooting even started, her jaw already felt stiffed and numb. She wasn’t sure she could even smile later.

“Good. Let’s start now.” William said as he walked towards the photo-shooting backdrop.

Shin Hye took several deep breaths as her hands clenched tightly into tight fists. No matter how hard she tried to relax, she just couldn’t calm her nerves.

Min Ho noticed her nervousness as he inched closer and grasped her hand, caressing it soothingly. “You just need to be yourself and smile. You are not alone. I’ll be sitting at the side, supporting you.” He said with a warm smile.

She looked at him for a moment before she nodded.

“No! You don’t smile like that when you saw the person you love. Oh my god! What is wrong with you? You smile like a robot.” William shouted.

Shin Hye bit her lip and hid her hands behind her back, clenched tightly onto the skirt of her dress. The more he shouted at her, the more nervous she becomes. “I…” She held her tongue when she saw the sharp glare from William. She inhaled a deep breath, trying to make herself better but it just doesn’t work.

Min Ho exhaled sharply as he stood up of his chair and when he was about to walk towards William, Manager Jin held his arm, stopping him. “Don’t fight with him. He is very famous with his bad temper but his work is really great. And most importantly, Agatha already stated in the contract that they only want William to be the photographer for the photo-shoot. Agatha is already very angry at Yoona’s incident. We can’t piss them off anymore.”

“But I already told him that Shin Hye is not a professional model. How can he scream at her like that?” He paused at pointed at Shin Hye. “She is the bravest woman I have ever seen but look at her now. Because she wants to help me, she just stood there and let that arrogant jerk to shout at her.” It broke his heart seeing her so nervous and don’t know what to do in this unfamiliar place and job.

“I know but…”

Before Manager Jin could finish his sentence, Min Ho ignored him and walked straight towards William. But he managed to let out a sigh of relief when he saw his boss nodded politely at the photographer with a forced fake smile on his face.

“Can we have a short break? I need to have a moment with Park Shin Hye-sshi.” Min Ho said, trying to sound polite. He was actually gritting his teeth, holding himself from punching his face.

William let out an exaggerated sigh as he looked at Min Ho. “I think you are right. We really need a break before I have a heart attack.” He said as he turned around, throwing the camera to his assistant and walked towards the door.

Shin Hye who was still standing at the backdrop, bowed apologetically to whoever she saw. When she tilted her head up again, everyone in the studio was gone and Min Ho was already standing right in front of her. She pursed her lips and looked down. “I’m sorry. I really want to help but…”

“I love you…”

Shin Hye immediately looked up and was shocked with what she just heard. “Meo?”

Min Ho smirked a little as he moved closer, making her to stepped backward but stopped when her back hit against the wall. She gasped when he bent over and directed his words right against her lips. “I said I love you.”

Shin Hye blinked her eyes several times and looked at him in confusion. She tried to move away but she was caged in between his long arms. Her heart was beating extremely fast that felt like it might explode soon.

“Y-Yah… what are you doing? W-We are in the studio.” She stuttered as the wildly beating pulse contradicted her words.

Min Ho smiled slightly with his eyes looking deep into her eyes. His blood pounded through his veins when he felt her soft breath fanning against his chin. Her sweet addictive scent is driving him crazy.

She moved her hand up, pressing her palms against his hard chest, trying to have a small gap in between them. “W-What are you doing?”

He smiled again. “Do you remember the first time we met?” He asked. “We were also this close together when we were hiding in the storage room, right?”

Shin Hye gazed at him and the memory from seven years ago slowly replayed in her mind.

Dup-dup… dup-dup… dup-dup…

♩ ♪ ♫ ♩ ♪ ♫

It’s confusing, it’s confusing, it’s like I can see her heart but not

You keep going back and forth, stop shaking up my heart

It’s confusing, it’s confusing, it’s like I can see her heart but not

You keep going back and forth, stop shaking up my heart

♩ ♪ ♫ ♩ ♪ ♫

The same heartbeat, the same temperature, the same scents and the same feeling. Min Ho slowly took her hands away and moved forward, pressing his chest against hers. He could clearly feel their mix heartbeats vibrated against their chests. He stared intensely into her eyes before he spoke again.

“Can you feel it now? Do you remember now? The very same feeling I gave you on the first day we met seven years ago. Did I give you the feeling of first love?”

---------------------------------------------------------------

Preview for next chapter…

Manager Jin: She looked stunning in the photo shoot. Agatha is very happy with the pictorial. They said she looked so much better than Yoona. They are willing to pay more if she agrees to extend the contract with them.

Min Ho: Shin Hye is just helping us for this time. She will not extend for the next season of their design. I won’t let my girlfriend to become a model again. Lesson learned.

~~~~~

Min Ho: Yah, Jung Il Woo. Don’t touch her shoulders. Those are my personal assets now.

Il Woo: What? Personal assets? The last time I checked, both of you are still non-exclusive. It means I still stand a chance to fight for her.

Min Ho: Aishhh… if you dare to touch her, I’m going to kill you.

~~~~~

Shin Hye: Lee Min Ho! Did you see the newspaper today? What is this?

Min Ho: I’m sorry. I didn’t know the medias would make a big fuss about this. I didn’t know they would release an article like this.

Shin Hye: Yoona is not going to forgive me. She will think that I’m trying to steal everything away from her.

~~~~~

Yoona: Are you happy now? Everything that used to be mine is now all yours. My boyfriend, my friends and even my career.

Shin Hye: Yoona, it’s not like that.

Yoona: Not like that? Then what? It was my fault for helping you seven years ago. I shouldn’t have brought you back here and let you take everything away from me now. You are a scheming bitch!

Il Woo: Shut up! Don’t always act like you are the innocent one. You are the one who ruined everything yourself. Have you forgotten what you did in the past? You thought you were pregnant and Shin Hye helped you. When you were really pregnant, you purposely fell down of the stairs because you don’t want the baby and blamed Shin Hye tripped you over. You used her guilt to help you when you were in trouble. You even begged us not to tell Min Ho and we still keep it away from him until now. You promised that you will change but what you did? You came back and addicted to d…”

Shin Hye: Il Woo, stop.

Yoona: Stop pretending in front of everyone and acts like a good person.

Min Ho: What happened?

Shin Hye: I’m okay.

Min Ho: Leave…

Yoona: What?

Min Ho: I said leave! Amitié no longer welcome you anymore.

----------------------------------------------------------------

Hello everyone… I’m back again with a new update… first of all, I would like to apologize for MIA without any notice… I was kinda busy with my new job and have to rush everything before I go for a holiday with my family… I just came back from Hong Kong today… so sorry for the long wait and the late reply… this chap will be a long chap to compensate for the long wait…hehehe… :P

Anyway, how you think about this chap? Draggy? Boring? Sorry if it’s not good because it was written in rush since I just came back today… please bear with it first and I’ll try to write better in next chap… :) Thank you so much for still being here with me and continue to support my ffs… I’m grateful to have so many good friends in AFF… I’ll try my best to update soon and not to make all of you wait too long… leave your comments and I’ll reply to you asap… see you guys in the comment section later…XOXO

PS:

The Temperature of Love got featured 4 days ago and it was my second ff that got featured… I was surprised and thank u so much for all the unconditional love and support… I’ll work harder in the future to repay all of u… thank u… ^.^
For those who are waiting for TSFOL, I’m sorry that I skipped it and updated TBT first… TBT was planned much earlier than TSFOL and the storyline was already inside my mind… it’s easier for me to write in rush compared to TSFOL… but I promise to update soon… sorry… :P
Song inserted in this chap: Confusing by Jubi and Yi Jeong. (credit to owner)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ไม่ต้องกังวล รักกล้องถ่ายภาพใบหน้าสวยชอบเธอ เธอจะแน่นอนลักษณะที่สมบูรณ์แบบภายใต้มือวิเศษ" William มั่นกล่าว เขาแล้วหันไป Shin Hye และอธิบายรูปแบบของการถ่ายภาพภาพถ่ายวันนี้ "ชุดรูปแบบสำหรับคอลเลกชันฤดูใบไม้ผลิของอกาธาคริเป็นรักครั้งแรก ฉันไม่จำเป็นต้องก่อให้เกิดการท้าทาย และยาก เพียงคุณจำเป็นต้องเป็นธรรมชาติ และดูบริสุทธิ์กล้อง ฉันเพียงแค่คุณยิ้มเป็นธรรมชาติ และให้ความรู้สึกของรักครั้งแรก"ชิน Hye glanced ที่โฮจิมินห์นาทีก่อน William และยิ้มเล็กน้อย "ฉันจะได้" ก่อนจะได้เริ่มต้น ขากรรไกรของเธอแล้วรู้สึก numb และ stiffed เธอไม่แน่ใจว่า เธอไม่สามารถแม้กระทั่งยิ้มในภายหลัง"ดี เริ่มต้นตอนนี้" William กล่าวว่า ขณะที่เขาเดินเข้าไปหาฉากหลังถ่ายภาพHye ชินใช้เวลาหายใจลึกหลายเป็นมือเธอแน่นกัดเป็นหมัดแน่น ไม่ยากเธอพยายามผ่อนคลาย เธอเพียงไม่สงบเส้นประสาทของเธอนาทีโฮพบ nervousness ของเธอเขา inched ใกล้ชิด และ grasped มือของเธอ caressing เงียบ "คุณเพียงแค่ให้ ตัวเองและยิ้ม คุณไม่ใช่คนเดียว ผมจะได้นั่งที่ด้านข้าง สนับสนุนคุณ" เขากล่าวพร้อมรอยยิ้มอบอุ่นเธอมองเขาครู่ก่อนเธอพยักหน้า"ไม่ คุณไม่ยิ้มเช่นนั้นเมื่อคุณเห็นคนที่คุณรัก คุณพระช่วย! มีอะไรผิดปกติกับคุณ คุณยิ้มเช่นหุ่นยนต์" William ตะโกนชิน Hye บิต lip ของเธอ และมือของเธอข้างหลังเธอกลับ ซ่อนกัดแน่นบนกระโปรงของเธอแต่งตัว ยิ่งเขาตะโกนที่เธอ ยิ่งประสาทเธอจะ "ฉัน... " เธอจัดขึ้นลิ้นของเธอเมื่อเธอเห็นแสงจ้าคมชัดจาก William เธอช่วยในลมหายใจ พยายามทำตัวเองดีกว่า แต่ก็เพียงไม่ทำงานโฮจิมินห์นาที exhaled อย่างรวดเร็วขณะที่เขายืนขึ้นของเก้าอี้ของเขา และเมื่อกำลังจะเดินไปทาง William ผู้จัดการโรงแรมจิขึ้นแขนของเขา หยุดเขา "อย่าต่อสู้กับเขา เขามีชื่อเสียงมาก ด้วยโทสะของเขา แต่งานของเขาจะดีจริง ๆ และสำคัญที่สุด อกาธาคริแล้วระบุในสัญญาว่า พวกเขาต้อง William เป็น ช่างภาพสำหรับถ่ายภาพภาพถ่าย อกาธาคริอยู่แล้วโกรธมากที่เหตุการณ์ของ Yoona เราไม่พ้นพวกเขาอีกต่อไป""แต่ฉันบอกเขาว่า Shin Hye ไม่แบบมืออาชีพ วิธีสามารถเขาร้องที่เธอเช่นนั้นหรือ" เขาหยุดชั่วคราวที่ถูกบ่งชี้ Shin Hye "เธอเป็นผู้หญิงเกียรติคุณฉันเคยเห็น แต่ตาของเธอตอนนี้ เพราะเธอต้องการที่จะช่วยฉัน เธอเพียงยืนมี และให้ jerk นั้นหยิ่งไปตะโกนที่เธอ" มันยากจนเห็นเธอหัวใจประสาทดังนั้น และไม่รู้ว่าจะทำในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคยและงานนี้"ฉันรู้ แต่..."ก่อนที่ผู้จัดการโรงแรมเสร็จประโยคของเขา โฮจิมินห์นาทีละเว้นเขา และเดินตรงไปทาง William แต่เขาจัดการให้ออกแยกกันอย่างโล่งอกเมื่อเห็นนายพยักหน้าสุภาพที่ถ่ายภาพด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาปลอมบังคับ"เราจะได้หยุดพักระยะสั้น ฉันได้มีเวลากับ Park Shin Hye-sshi" นาทีโฮจิมินห์กล่าว พยายามเสียงสุภาพ ถือตัวเองจากการเจาะใบหน้าของเขาถ้าเขา gritting ฟันของเขา เป็นจริงWilliam ให้ออกการแยกกัน exaggerated เป็นเขามองหมินทร์ "ผมคิดว่า คุณอาจจะขวา เราจริง ๆ ได้พักก่อนมีหัวใจวาย" เขากล่าวว่า ขณะที่เขาหันไปรอบ ๆ ทิ้งกล้องผู้ช่วยของเขา และเดินเข้าไปหาประตูชิน Hye ที่ยังคงยืนอยู่ที่ฉากหลัง ลง apologetically กับใครก็ตามที่เธอเห็น เมื่อเธอยืดหัวขึ้นอีก ทุกคนในสตูดิโอของเธอได้หายไป และโฮจิมินห์นาทีถูกแล้วยืนอยู่หน้าเธอ นาง pursed ริมฝีปากของเธอ และมองลงไป "ขอโทษ ผมอยากจะช่วย แต่... ""ฉันรักคุณ..."Hye ชินมองขึ้น และตกใจกับสิ่งเธอเพียงได้ยินทันที "แม้ว"นาทีโฮ smirked น้อยเป็นเขาย้ายใกล้ชิด ทำให้เธอก้าวถอยหลัง แต่หยุดเมื่อเธอกลับตีกำแพง เธอ gasped เมื่อเขาเงี้ยว และนำคำพูดของเขาอยู่กับริมฝีปากของเธอ "ฉันกล่าวฉันรักคุณ"ชิน Hye คันนั้นกะพริบตาของเธอหลายครั้ง และมองเขาในความสับสน เธอพยายามที่จะย้าย แต่เธอถูก caged ระหว่างแขนยาวของเขา หัวใจของเธอถูกตีอย่างรวดเร็วมากที่รู้สึกมันอาจระเบิดเร็ว ๆ นี้" Y-Yah...กำลังทำอะไรอยู่ W-เราอยู่ในสตูดิโอ " เธอ stuttered เป็นตีที่อาละวาดชีพจร contradicted คำของเธอโฮจิมินห์นาทียิ้มเล็กน้อยกับดวงตาของเขามองลึกเข้าไปในตาของเธอ เลือดของเขาคั่วผ่านหลอดเลือดดำของเขาเมื่อเขารู้สึกว่าลมหายใจของเธอนุ่มแฟนนิงกับคางของเขา กลิ่นของเธอเสพติดหวานจะขับเขาบ้าเธอย้ายขึ้น กดปาล์มของเธอกับหน้าอกของเขายาก มือของเธอพยายามที่จะมีช่องว่างเล็ก ๆ ระหว่างพวกเขา "W-อะไรคุณทำหรือไม่"เขายิ้มอีกครั้ง "คุณจำครั้งแรกที่เราได้พบหรือไม่" เขาถาม "เราแนะนำนี้กันเมื่อเราถูกซ่อนอยู่ในห้องเก็บ ขวา"โซร์ Hye ชินจ้องที่เขาและหน่วยความจำจากเจ็ดปีที่ผ่านมาอย่างช้า ๆ ในใจของเธอซ้ำกันของ-dup. .. ซ้ำกันของ-dup. .. dup. ซ้ำกันของ...♩ ♪ ♫ ♩ ♪ ♫อย่างไรก็ดี อย่างไร จะต้องสามารถเห็นหัวใจของเธอไม่คุณให้ไปและกลับ หยุดเขย่าหัวใจอย่างไรก็ดี อย่างไร จะต้องสามารถเห็นหัวใจของเธอไม่คุณให้ไปและกลับ หยุดเขย่าหัวใจ♩ ♪ ♫ ♩ ♪ ♫การเต้นที่เดียวกัน อุณหภูมิเดียวกัน กลิ่นเดียวกัน และจะ โฮจิมินห์นาทีช้าเอามือของเธอ และย้ายไปข้างหน้า กดหน้าอกของเขากับเธอ เขาชัดเจนสามารถรู้สึกการเต้นผสม vibrated กับทรวงอกของพวกเขา เขาเริ่มเจี๊ยบเข้าไปในตาของเธอก่อนพูดอีก"สามารถคุณรู้สึกจะตอนนี้หรือไม่ คุณจำตอนนี้ ความรู้สึกเดียวกันมากที่ผมให้คุณในวันแรกที่เราพบเมื่อเจ็ดปีที่ผ่านมา ไม่ฉันให้ความรู้สึกของรักครั้งแรกหรือไม่"---------------------------------------------------------------แสดงตัวอย่างสำหรับบทต่อไป...ผู้จัดการโรงแรมจิ: เธอดูสวยงามในการถ่าย อกาธาคริมีความสุขมากกับการใช้ภาพประกอบ พวกเขากล่าวว่า เธอดูดีมากมากกว่า Yoona พวกเขายินดีที่จะจ่ายมากขึ้นถ้าเธอตกลงที่จะขยายสัญญากับพวกเขานาทีที่โฮจิมินห์: Shin Hye เป็นแค่ช่วยเราเวลานี้ เธอไม่จะขยายออกไปในฤดูกาลถัดไปของการออกแบบของพวกเขา ฉันจะไม่ให้แฟนเป็น แบบอีกครั้ง บทเรียนที่เรียนรู้~~~~~นาทีโฮจิมินห์: Yah จุงอิลวู อย่าแตะไหล่เธอ ผู้มีสินทรัพย์ส่วนตัวของฉันตอนนี้อิลวู: อะไร สินทรัพย์ส่วนบุคคล ครั้งสุดท้ายฉันเลือก ทั้งของคุณจะยังคงไม่ผูกขาด มันหมายความ ยังยืนโอกาสที่จะสู้เพื่อเธอนาทีที่โฮจิมินห์: Aishhh...ถ้าคุณกล้าที่จะสัมผัสเธอ ฉันจะฆ่าคุณ~~~~~ชิน Hye: Lee Min โฮ คุณไม่ได้ดูหนังสือพิมพ์วันนี้ นี้คืออะไรนาทีที่โฮจิมินห์: ผมเสียใจ ผมไม่ทราบ medias จะทำให้ยุ่งยากใหญ่เกี่ยวกับเรื่องนี้ ฉันไม่รู้ว่า พวกเขาจะปล่อยบทความนี้ชิน Hye: Yoona คือจะยกโทษให้ฉัน เธอจะคิดว่า ฉันกำลังพยายามขโมยทุกอย่างไปจากเธอ~~~~~Yoona: ก็คุณมีความสุข ทุกอย่างที่เคยเป็นเหมืองอยู่ตอนนี้ทุกคน แฟนฉัน เพื่อนของฉัน และแม้กระทั่งอาชีพของฉันชิน Hye: Yoona ไม่เช่นนั้นYoona: ไม่เช่นนั้น แล้วอะไร มันเป็นความผิดของฉันช่วยเจ็ดปีที่ผ่านมา ฉันไม่ควรได้นำคุณกลับมาที่นี่ และให้คุณใช้ทุกอย่างไปจากฉันเดี๋ยวนี้ คุณจะบ้า schemingIl Woo: Shut up! Don’t always act like you are the innocent one. You are the one who ruined everything yourself. Have you forgotten what you did in the past? You thought you were pregnant and Shin Hye helped you. When you were really pregnant, you purposely fell down of the stairs because you don’t want the baby and blamed Shin Hye tripped you over. You used her guilt to help you when you were in trouble. You even begged us not to tell Min Ho and we still keep it away from him until now. You promised that you will change but what you did? You came back and addicted to d…”Shin Hye: Il Woo, stop.Yoona: Stop pretending in front of everyone and acts like a good person.Min Ho: What happened?Shin Hye: I’m okay.Min Ho: Leave…Yoona: What?Min Ho: I said leave! Amitié no longer welcome you anymore. ----------------------------------------------------------------Hello everyone… I’m back again with a new update… first of all, I would like to apologize for MIA without any notice… I was kinda busy with my new job and have to rush everything before I go for a holiday with my family… I just came back from Hong Kong today… so sorry for the long wait and the late reply… this chap will be a long chap to compensate for the long wait…hehehe… :PAnyway, how you think about this chap? Draggy? Boring? Sorry if it’s not good because it was written in rush since I just came back today… please bear with it first and I’ll try to write better in next chap… :) Thank you so much for still being here with me and continue to support my ffs… I’m grateful to have so many good friends in AFF… I’ll try my best to update soon and not to make all of you wait too long… leave your comments and I’ll reply to you asap… see you guys in the comment section later…XOXOPS:The Temperature of Love got featured 4 days ago and it was my second ff that got featured… I was surprised and thank u so much for all the unconditional love and support… I’ll work harder in the future to repay all of u… thank u… ^.^For those who are waiting for TSFOL, I’m sorry that I skipped it and updated TBT first… TBT was planned much earlier than TSFOL and the storyline was already inside my mind… it’s easier for me to write in rush compared to TSFOL… but I promise to update soon… sorry… :PSong inserted in this chap: Confusing by Jubi and Yi Jeong. (credit to owner)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ไม่ต้องกังวล ความรักของฉันกล้องถ่ายภาพใบหน้าที่สวยงามเหมือนเธอ เธออย่างแน่นอนจะมีลักษณะที่สมบูรณ์แบบภายใต้มือวิเศษของฉัน. "วิลเลียมกล่าวว่ามีความมั่นใจ จากนั้นเขาก็หันไปชินเฮและอธิบายรูปแบบของวันนี้ภาพที่ถ่าย "รูปแบบสำหรับคอลเลกชันฤดูใบไม้ผลิของอกาธาเป็นความรักครั้งแรก ฉันไม่ต้องการให้คุณมีท่าใดยากและท้าทาย คุณเพียงแค่ต้องเป็นไปตามธรรมชาติและมองบริสุทธิ์ในด้านหน้าของกล้อง ฉันเพียงแค่ต้องการให้คุณยิ้มได้ตามธรรมชาติและให้เราความรู้สึกของความรักครั้งแรก. " ชินเฮเหลือบมองไปที่มินโฮก่อนที่จะมองไปที่วิลเลียมและยิ้มเล็กน้อย "ผมจะพยายาม." ก่อนที่จะถ่ายภาพเริ่มกรามของเธอแล้วรู้สึกแข็งเหนียวและชา เธอไม่แน่ใจว่าเธอยังสามารถยิ้มได้ในภายหลัง. "ดี ขอเริ่มต้นขณะนี้. "วิลเลียมกล่าวว่าขณะที่เขาเดินไปที่ฉากหลังภาพการถ่ายภาพ. ชินเฮเอาหายใจลึกหลายมือของเธอกำแน่นเข้าไปหมัดแน่น ไม่ว่าเธอพยายามอย่างหนักที่จะผ่อนคลายเธอก็ไม่สามารถสงบประสาทของเธอ. มินโฮสังเกตเห็นความกังวลใจของเธอในขณะที่เขาขยับใกล้ชิดและคว้ามือเธอจูบมันปลอบโยน "คุณเพียงแค่ต้องเป็นตัวเองและรอยยิ้ม คุณไม่ได้คนเดียว ผมจะนั่งอยู่ที่ด้านข้างสนับสนุนคุณ. "เขากล่าวด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่น. เธอมองไปที่เขาสักครู่ก่อนที่เธอจะพยักหน้า. "ไม่! คุณไม่ยิ้มเหมือนว่าเมื่อคุณเห็นคนที่คุณรัก โอ้พระเจ้าของฉัน! ผิดกับคุณคืออะไร? คุณยิ้มได้เหมือนหุ่นยนต์. "วิลเลียมตะโกน. ชินเฮกัดริมฝีปากของเธอและมือของเธอซ่อนตัวอยู่ด้านหลังของเธอกำแน่นลงบนกระโปรงของการแต่งกายของเธอ ยิ่งเขาตะโกนใส่เธอประสาทมากขึ้นเธอจะกลายเป็น "ฉัน ... " เธอจัดขึ้นลิ้นของเธอเมื่อเธอเห็นแสงจ้าที่คมชัดจากวิลเลียม เธอสูดดมหายใจลึก ๆ พยายามที่จะทำให้ตัวเองดีขึ้น แต่ก็ไม่ได้ผล. มินโฮหายใจออกอย่างรวดเร็วในขณะที่เขาลุกขึ้นยืนจากเก้าอี้ของเขาและเมื่อเขากำลังจะเดินไปทางวิลเลียมผู้จัดการจินที่จัดขึ้นแขนของเขาหยุดเขา "อย่าต่อสู้กับเขา เขาเป็นคนที่มีชื่อเสียงมากที่มีอารมณ์ร้ายของเขา แต่ผลงานของเขาเป็นที่ดีจริงๆ และที่สำคัญที่สุดของอกาธาระบุไว้แล้วในสัญญาว่าพวกเขาต้องการที่จะเป็นวิลเลียมช่างภาพสำหรับภาพที่ถ่าย อกาธาคอยู่แล้วโกรธมากที่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นของยุนอา เราไม่สามารถปัสสาวะพวกเขาออกอีกต่อไป. " "แต่ผมแล้วบอกเขาว่าชินเฮไม่ได้เป็นแบบมืออาชีพ วิธีการที่เขาสามารถกรีดร้องที่เธอเช่นนั้น? "เขาหยุดชั่วคราวที่แหลมที่ชินเฮ "เธอเป็นผู้หญิงที่กล้าหาญที่ผมเคยเห็น แต่มองไปที่เธอตอนนี้ เพราะเธอต้องการที่จะช่วยให้ฉันเธอก็ยืนอยู่ที่นั่นและให้ที่หยิ่งเหวี่ยงไปร้องที่เธอ. "มันทำลายหัวใจของเขาเห็นเธอตื่นเต้นมากและไม่ทราบว่าจะทำอย่างไรในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคยและงาน. "ฉันรู้ แต่ ... " ก่อนที่ผู้จัดการจินจะพูดจบประโยคของเขา, มินโฮไม่สนใจเขาและเดินตรงไปยังวิลเลียม แต่เขามีการจัดการเพื่อให้ออกถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อเขาเห็นเจ้านายของเขาพยักหน้าอย่างสุภาพที่ช่างภาพด้วยรอยยิ้มปลอมบังคับบนใบหน้าของเขา. "เราจะมีการพักผ่อนระยะสั้น? ฉันจำเป็นต้องมีช่วงเวลาที่มีปาร์คชินเฮดีโอ. "มินโฮกล่าวว่าพยายามที่จะเสียงสุภาพ เขาได้รับจริง gritting ฟันของเขาถือตัวเองจากการไล่ใบหน้าของเขา. วิลเลียมให้ออกถอนหายใจที่พูดเกินจริงในขณะที่เขามองไปที่มินโฮ "ผมคิดว่าคุณมีสิทธิ จริงๆเราต้องหยุดพักก่อนที่จะมีอาการหัวใจวาย. "เขากล่าวว่าในขณะที่เขาหันไปรอบ ๆ โยนกล้องไปยังผู้ช่วยของเขาและเดินไปที่ประตู. ชินเฮซึ่งยังคงยืนอยู่ที่ฉากหลังโค้งคำนับขอโทษให้กับใครก็ตามที่เธอเห็น เมื่อเธอเอียงศีรษะของเธอขึ้นมาอีกครั้งทุกคนในสตูดิโอก็หายไปและมินโฮได้แล้วที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ เธอเม้มริมฝีปากของเธอและมองลงไป "ฉันขอโทษ ผมอยากจะช่วย แต่ ... " "ผมรักคุณ ... " ชินเฮทันทีเงยหน้าขึ้นและตกใจกับสิ่งที่เธอได้ยินเพียง "แม้ว" มินโฮ smirked เล็ก ๆ น้อย ๆ ในขณะที่เขาขยับเข้าไปใกล้ทำให้เธอก้าวไปข้างหลัง แต่หยุดเมื่อเธอกลับตีกับผนัง เธออ้าปากค้างเมื่อเขาก้มลงและกำกับการแสดงคำพูดของเขาที่เหมาะสมกับริมฝีปากของเธอ "ผมบอกว่าผมรักคุณ." ชินเฮกระพริบตาตาของเธอหลายครั้งและมองไปที่เขาอยู่ในความสับสน เธอพยายามที่จะย้ายออกไป แต่เธอก็ขังในระหว่างแขนยาวของเขา หัวใจของเธอเต้นเร็วมากที่รู้สึกว่ามันอาจเกิดการระเบิดในเร็ว ๆ นี้. "Y-ย่ะ ... สิ่งที่คุณกำลังทำอะไรอยู่? W-เราอยู่ในสตูดิโอ. "เธอพูดติดอ่างเป็นลำพองเต้นชีพจรขัดแย้งกับคำพูดของเธอ. มินโฮยิ้มเล็กน้อยกับดวงตาของเขามองลึกเข้าไปในดวงตาของเธอ พระโลหิตของพระองค์โขลกผ่านทางหลอดเลือดดำของเขาเมื่อเขารู้สึกว่าลมหายใจของเธออ่อนพัดกับคางของเขา กลิ่นหอมหวานของเธอเสพติดคือการขับรถเขาบ้า. เธอย้ายมือของเธอขึ้นกดฝ่ามือของเธอกับหน้าอกอย่างหนักของเขาพยายามที่จะมีช่องว่างเล็ก ๆ ในระหว่างพวกเขา "W-สิ่งที่คุณกำลังทำอะไร?" เขายิ้มอีกครั้ง "คุณจำได้ว่าครั้งแรกที่เราได้พบกับ?" เขาถาม "เรายังใกล้นี้ด้วยกันตอนที่เรากำลังซ่อนตัวอยู่ในห้องเก็บของใช่มั้ย?" ชินเฮจ้องไปที่เขาและหน่วยความจำจากเจ็ดปีที่ผ่านมาย้อนไปอย่างช้า ๆ ในใจของเธอ. Dup-dup ... dup-dup ... dup-dup ... ♩ ♪♫♩♪♫ มันสับสนมันสับสนมันก็เหมือนฉันสามารถมองเห็นหัวใจของเธอ แต่ไม่คุณเก็บจะกลับมาหยุดเขย่าหัวใจของฉันมันสับสนมันสับสนมันก็เหมือนฉันสามารถมองเห็นหัวใจของเธอ แต่ไม่คุณให้ไป กลับมาหยุดเขย่าหัวใจของฉัน♩♪♫♩♪♫ การเต้นของหัวใจเดียวกันอุณหภูมิเดียวกันกลิ่นเดียวกันและความรู้สึกเดียวกัน มินโฮค่อย ๆ เอามือของเธอออกไปและเดินไปข้างหน้ากดหน้าอกของเขากับเธอ เขาได้อย่างชัดเจนจะรู้สึกหัวใจของพวกเขาสั่นสะเทือนผสมกับทรวงอกของพวกเขา เขาจ้องมองอย่างเข้มข้นเข้าไปในดวงตาของเธอก่อนที่เขาจะพูดอีกครั้ง. "คุณสามารถรู้สึกว่ามันตอนนี้หรือไม่ คุณจำตอนนี้หรือไม่ ความรู้สึกเดียวกันมากฉันให้คุณในวันแรกที่เราได้พบเจ็ดปีที่ผ่านมา ผมให้ความรู้สึกของความรักครั้งแรกได้หรือไม่ " --------------------------------------- ------------------------ ตัวอย่างสำหรับบทต่อไป ... ผู้จัดการจิน: เธอมองที่สวยงามในการถ่ายภาพ อกาธาคมีความสุขมากกับภาพ พวกเขากล่าวว่าเธอมองมากดีกว่ายุนอา พวกเขายินดีที่จะจ่ายมากขึ้นถ้าเธอตกลงที่จะขยายสัญญากับพวกเขา. มินโฮ: ชินเฮเป็นเพียงการช่วยให้เราในครั้งนี้ เธอจะไม่ขยายสำหรับฤดูกาลต่อไปของการออกแบบของพวกเขา ฉันจะไม่ยอมให้แฟนของฉันจะกลายเป็นรูปแบบอีกครั้ง บทเรียน. ~~~~~ มินโฮ: ย่ะ Jung Il Woo อย่าสัมผัสไหล่ของเธอ ผู้ที่มีสินทรัพย์ส่วนบุคคลของฉันตอนนี้. Il Woo: อะไรนะ? สินทรัพย์ส่วนบุคคล? ครั้งสุดท้ายที่ผมตรวจสอบทั้งสองของคุณยังคงไม่ผูกขาด มันหมายความว่าฉันยังคงมีโอกาสที่จะต่อสู้เพื่อเธอ. มินโฮ: Aishhh ... ถ้าคุณกล้าที่จะสัมผัสเธอ, ฉันจะฆ่าคุณ. ~~~~~ ชินเฮ: ลีมินโฮ! คุณเห็นหนังสือพิมพ์วันนี้? นี้คืออะไร? มินโฮ: ฉันขอโทษ ผมไม่ทราบว่าสื่อจะทำให้เอะอะใหญ่เกี่ยวกับเรื่องนี้ ผมไม่ทราบว่าพวกเขาจะปล่อยบทความเช่นนี้. ชินเฮ: ยุนอาจะไม่ยกโทษให้ฉัน เธอจะคิดว่าฉันพยายามที่จะขโมยทุกอย่างไปจากเธอ. ~~~~~ ยุนอา: คุณมีความสุขตอนนี้หรือไม่ ทุกอย่างที่เคยเป็นเหมืองอยู่ในขณะนี้ของคุณทั้งหมด แฟนฉัน, เพื่อนของฉันและแม้กระทั่งอาชีพของฉัน. ชินเฮ: ยุนอาก็ไม่ได้ต้องการที่. ยุนอา: ไม่เช่นนั้น? แล้วสิ่งที่? มันเป็นความผิดของฉันสำหรับการช่วยให้คุณเจ็ดปีที่ผ่านมา ผมไม่ควรจะนำคุณกลับมาที่นี่และช่วยให้คุณสามารถใช้ทุกอย่างไปจากฉันในขณะนี้ คุณเป็นผู้หญิงเลววางแผน! Il Woo: หุบปาก! ไม่เคยทำหน้าที่เหมือนคุณเป็นคนบริสุทธิ์ คุณเป็นคนหนึ่งที่ทำลายทุกอย่างด้วยตัวเอง คุณลืมสิ่งที่คุณทำในอดีตหรือไม่ คุณคิดว่าคุณเป็นตั้งครรภ์และชินเฮช่วยคุณ เมื่อคุณตั้งครรภ์จริงๆคุณจงใจล้มลงบันไดเพราะคุณไม่ต้องการให้เด็กและโทษชินเฮสะดุดคุณมากกว่า คุณใช้ความผิดของเธอที่จะช่วยให้คุณเมื่อคุณอยู่ในปัญหา คุณยังขอร้องไม่ให้เราบอกมินโฮและเรายังคงให้มันออกไปจากเขาจนถึงตอนนี้ คุณสัญญาว่าคุณจะเปลี่ยน แต่สิ่งที่คุณทำ? คุณกลับมาและติดยาเสพติดง ... " ชินเฮ: Il Woo หยุด. ยุนอา: หยุดทำท่าในด้านหน้าของทุกคนและทำหน้าที่เหมือนเป็นคนดี. มินโฮ: เกิดอะไรขึ้น? ชินเฮ: ผมโอเค. มินโฮ: ฝาก ... ยุนอา: อะไรมินโฮ: ผมกล่าวออก! Amitiéไม่ต้อนรับคุณอีกต่อไป. ------------------------------------------- --------------------- สวัสดีครับทุกคน ... ฉันกลับมาอีกครั้งกับการปรับปรุงใหม่ ... ก่อนอื่นผมอยากจะขอโทษสำหรับ MIA โดยไม่ต้องแจ้งให้ทราบล่วงหน้า ... ฉัน กำลังยุ่งนะกับงานใหม่ของฉันและต้องรีบเร่งทุกอย่างก่อนที่จะไปสำหรับวันหยุดกับครอบครัวของฉัน ... ฉันเพิ่งกลับมาจากฮ่องกงในวันนี้ ... ขอโทษสำหรับการรอคอยที่ยาวนานและตอบช้า ... เด็กชายนี้จะเป็นเด็กชายนานในการ ชดเชยการรอคอยมานาน ... อิอิอิ ... : P อย่างไรก็ตามวิธีการที่คุณคิดเกี่ยวกับเด็กชายนี้หรือไม่? Draggy? น่าเบื่อ? ขออภัยถ้ามันไม่ได้เป็นสิ่งที่ดีเพราะมันถูกเขียนขึ้นในการวิ่งตั้งแต่ผมเพิ่งกลับมาวันนี้ ... โปรดอดทนกับมันเป็นครั้งแรกและฉันจะพยายามที่จะเขียนได้ดีขึ้นในขากรรไกรต่อไป ... :) ขอบคุณมากสำหรับการที่ยังคงอยู่ที่นี่กับฉันและจะดำเนินการต่อ สนับสนุน FFS ของฉัน ... ฉันดีใจที่จะมีเพื่อนที่ดีมากดังนั้นใน AFF ... ฉันจะพยายามทำให้ดีที่สุดในการปรับปรุงเร็ว ๆ นี้และจะไม่ทำให้ทุกท่านรอนานเกินไป ... ใส่ความคิดเห็นของคุณและฉันจะตอบคุณโดยเร็ว ... เห็น พวกคุณในส่วนความคิดเห็นในภายหลัง ... XOXO PS: อุณหภูมิของความรักได้ให้ความสำคัญ 4 วันที่ผ่านมาและมันก็เป็น FF ที่สองของฉันที่ได้ให้ความสำคัญ ... ฉันรู้สึกประหลาดใจและขอขอบคุณท่านมากสำหรับทุกความรักที่ไม่มีเงื่อนไขและการสนับสนุน ... ฉันจะทำงาน ยากในอนาคตที่จะชำระคืนทั้งหมดของยู ... ขอบคุณนะ ... ^. ^ สำหรับผู้ที่กำลังรอคอยการ TSFOL ฉันขอโทษที่ฉันข้ามมันและมีการปรับปรุง TBT แรก ... TBT มีการวางแผนมากก่อนหน้านี้กว่า TSFOL และโครงเรื่องที่มีอยู่แล้วภายใน ใจของฉัน ... มันง่ายสำหรับผมที่จะเขียนในการวิ่งเมื่อเทียบกับ TSFOL ... แต่ฉันสัญญาว่าจะปรับปรุงเร็ว ๆ นี้ ... ขอโทษ ... : P แทรกอยู่ในเพลงนี้เด็กชาย: สับสนโดย Jubi และยี่จอง (เครดิตให้กับเจ้าของ)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ไม่ต้องเป็นห่วง กล้องรักการถ่ายภาพหน้าสวยเหมือนเธอ เธอจะดูสมบูรณ์แบบภายใต้มือวิเศษ " วิลเลี่ยมพูดอย่างมั่นใจ จากนั้นเขาก็หันไปหาชินเฮและอธิบายรูปแบบของการถ่ายรูปในวันนี้ " ชุดรูปแบบสำหรับคอลเลกชันฤดูใบไม้ผลิของ Agatha เป็นรักแรก ฉันไม่ต้องการให้คุณมี ใด ๆที่ยาก และท้าทายให้โพสคุณต้องเป็นธรรมชาติ และดูบริสุทธิ์ในด้านหน้าของกล้อง ฉันแค่อยากให้คุณยิ้มได้อย่างเป็นธรรมชาติ และให้ความรู้สึกของความรักครั้งแรก "

ชินเฮดูมินโฮ ก่อนจะมองที่ วิลเลียม และยิ้มเล็กน้อย " ฉันจะพยายาม " ก่อนที่จะเริ่มยิง ขากรรไกรของเธอแล้วรู้สึกอึ้งไปเลย และชา เธอไม่แน่ใจว่าเธอสามารถยิ้มได้นะ

" เริ่มกันเลย" วิลเลี่ยมพูดขณะที่เขาเดินไปถ่ายภาพฉากหลัง

ชินเฮเอาหลายลึก breaths เป็นมือของเธอกำแน่นเข้า แน่น กำปั้น ไม่ว่าเธอพยายามที่จะผ่อนคลาย เธอก็ไม่อาจสงบสมองของเธอ

มินโฮสังเกตเห็นเธอหงุดหงิดเขานิ้วใกล้และคว้ามือของเธอ ล่วงเกินมันปลอบโยน . " คุณเพียงแค่ต้องเป็นตัวของตัวเอง และยิ้ม คุณจะไม่โดดเดี่ยวผมจะนั่งที่ด้านข้าง สนับสนุนคุณ . " เขากล่าวด้วยรอยยิ้มอบอุ่น

เธอมองเขาครู่หนึ่ง ก่อนที่เธอจะพยักหน้า

" ไม่ ! เธออย่ายิ้มแบบนั้น เมื่อคุณเห็นคนที่คุณรัก โอ้พระเจ้า ! ! ! ! ! เกิดอะไรขึ้นกับคุณ ? คุณยิ้มเหมือนหุ่นยนต์ " วิลเลี่ยมตะโกน

ชินเฮบิตของเธอริมฝีปากและซ่อนมือด้านหลังของเธอกลับกำแน่นลงบนกระโปรงของชุดของเธอยิ่งเขาตะโกนใส่เธอ ยิ่งตื่นเต้น เธอกลายเป็น " ฉัน . . . " เธอเอาลิ้นของเธอ เมื่อเธอเห็นสายตาคมจากวิลเลี่ยม เธอสูดลมหายใจลึกๆ พยายามที่จะทำให้ตัวเองดีขึ้น แต่มันไม่เวิร์ค

มินโฮหายใจออกอย่างรวดเร็วเมื่อเขายืนขึ้นจากเก้าอี้ของเขา และเมื่อเขากำลังจะเดินต่อ วิลเลียม ผู้จัดการจินกอดแขนของเขา หยุดเขา " อย่าไปมีเรื่องกับเขาเขามีชื่อเสียงมากกับอารมณ์ร้ายๆของเขา แต่การทำงานของเขาเยี่ยมจริงๆ และที่สำคัญที่สุด เธอได้ระบุไว้ในสัญญาที่พวกเขาเพียงต้องการให้วิลเลี่ยมเป็นช่างภาพสำหรับถ่ายภาพ เธอกำลังโกรธมากที่แสดงเหตุการณ์ เราไม่สามารถทำให้พวกเขาออกอีกแล้ว "

" แต่ผมก็บอกเค้าแล้วว่าชินเฮจะไม่ได้เป็นนางแบบมืออาชีพ เขาตะโกนใส่เธอแบบนั้น