A LONG long time ago there lived an

A LONG long time ago there lived an old man and an old woman. One day the old man went to the mountains to cut grass; and the old woman went to the river to wash clothes. While she was washing a great thing came tumbling and splashing down the stream. When the old woman saw it she was very glad, and pulled it to her with a piece of bamboo that lay near by. When she took it up and looked at it she saw that it was a very large peach. She then quickly finished her washing and returned home intending to give the peach to her old man to eat.

When she cut the peach in two, out came a child from the large kernel. Seeing this the old couple rejoiced, and named the child Momotaro, or Little Peachling, because he came out of a peach. As both the old people took good care of him, he grew and became strong and enterprising. So the old couple had their expectations raised, and bestowed still more care on his education.

Momotaro finding that he excelled everybody in strength, determined to cross over to the island of the devils, take their riches, and come back. He at once consulted with the old man and the old woman about the matter, and got them to make him some dumplings. These he put in his pouch. Besides this he made every kind of preparation for his journey to the island of the devils and set out.

Then first a dog came to the side of the way and said, "Momotaro! What have you there hanging at your belt ?" He replied, "I have some of the very best Japanese millet dumplings." "Give me one and I will go with you," said the dog. So Momotaro took a dumpling out of his pouch and gave it to the dog. Then a monkey came and got one the same way. A pheasant also came flying and said, "Give me a dumpling too, and I will go along with you." So all three went along with him. In no time they arrived at the island of the devils, and at once broke through the front gate; Momotaro first; then his three followers. Here they met a great multitude of the devils' retainers who showed fight, but they pressed still inwards, and at last encountered the chief of the devils, called Akandoji. Then came the tug of war. Akandoji hit at Momotaro with an iron club, but Momotaro was ready for him, and dodged him adroitly. At last they grappled each other, and without difficulty Momotaro just crushed down Akandoji and tied him with a rope so tightly that he could not even move. All this was done in a fair fight.

After this Akandoji the chief of the devils said he would surrender all his riches. "Out with your riches then," said Momotaro laughing. Having collected and ranged in order a great pile of precious things, Momotaro took them, and set out for his home, rejoicing, as he marched bravely back, that, with the help of his three companions, to whom he attributed all his success, he had been able so easily to accomplish his end.

Great was the joy of the old man and the old woman when Momotaro came back. He feasted everybody bountifully, told many stories of his adventure, displayed his riches, and at last became a leading man, a man of influence, very rich and honorable; a man to be very much congratulated indeed!

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ระยะเวลานานที่ผ่านมาอาศัยอยู่ที่นั่นชายชราและหญิงชรา อยู่มาวันหนึ่งชายชราไปภูเขาไปตัดหญ้า และหญิงชราไปแม่น้ำไปซักเสื้อผ้า ขณะที่เธอกำลังล้างสิ่งที่ดีมาไม้ลอยและสาดลงสตรีม เมื่อหญิงชราเห็นมันเธอดีใจมากและดึงมันให้เธอกับชิ้นส่วนของไม้ไผ่ที่วางอยู่ใกล้ ๆ เมื่อเธอหยิบมันขึ้นมาและมองมันเธอเห็นว่ามันเป็นลูกพีชมีขนาดใหญ่มาก จากนั้นเธอก็เสร็จซักผ้าได้อย่างรวดเร็วของเธอและกลับบ้านที่มีความประสงค์ที่จะให้ลูกพีชกับผู้ชายคนเก่าของเธอที่จะกิน. เมื่อเธอตัดลูกพีชในสองออกมาเด็กจากเมล็ดขนาดใหญ่ ที่เห็นนี้คู่เก่าเปรมปรีดิ์และตั้งชื่อเด็กโมโมทาโร่หรือลิตเติ้ล Peachling เพราะเขาออกมาจากลูกพีช ขณะที่ทั้งสองคนเฒ่าคนแก่เอาดูแลที่ดีของเขาเขาเติบโตและกลายเป็นที่แข็งแกร่งและกล้าได้กล้าเสีย ดังนั้นคู่เก่ามีความคาดหวังของพวกเขายกขึ้นและยังคงมอบให้ดูแลเพิ่มเติมเกี่ยวกับการศึกษาของเขา. โมโมทาโร่พบว่าเขาเก่งทุกคนในความแข็งแรงมุ่งมั่นที่จะข้ามไปยังเกาะของปีศาจที่ใช้ความมั่งคั่งของพวกเขาและกลับมา เขาได้รับการพิจารณาในครั้งเดียวกับชายชราและหญิงชราคนหนึ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้และมีพวกเขาที่จะทำให้เขาเกี๊ยวบาง เหล่านี้ที่เขาใส่ในกระเป๋าของเขา นอกจากนี้เขาทำทุกชนิดของการเตรียมการสำหรับการเดินทางของเขาไปยังเกาะของปีศาจและออก. จากนั้นสุนัขแรกมาถึงด้านข้างของวิธีการและกล่าวว่า "โมโมทาโร่! ได้สิ่งที่คุณมีที่แขวนอยู่ที่เข็มขัดของคุณ?" เขาตอบว่า "ผมมีบางส่วนของที่ดีที่สุดเกี๊ยวข้าวฟ่างญี่ปุ่น." "ให้ฉันหนึ่งและฉันจะไปกับคุณ" สุนัขกล่าวว่า ดังนั้นโมโมทาโร่เอาเกี๊ยวออกมาจากกระเป๋าของเขาและมอบมันให้กับสุนัข แล้วลิงมาและมีหนึ่งในลักษณะเดียวกัน ไก่ฟ้าบินก็มาและกล่าวว่า "ให้ฉันเกี๊ยวเกินไปและฉันจะไปพร้อมกับคุณ." ดังนั้นทั้งสามไปพร้อมกับเขา ในเวลาไม่นานพวกเขามาถึงที่เกาะของปีศาจและยากจนในครั้งเดียวผ่านประตูด้านหน้า โมโมทาโร่แรก แล้วสามลูกน้องของเขา ที่นี่พวกเขาได้พบกับความหลากหลายที่ดีของการยึดปีศาจ 'ซึ่งแสดงให้เห็นการต่อสู้ แต่พวกเขายังคงกดเข้ามาและที่สุดท้ายที่พบหัวหน้าของปีศาจที่เรียกว่า Akandoji จากนั้นก็มาชักเย่อ Akandoji ตีโมโมทาโร่กับสโมสรเหล็ก แต่โมโมทาโร่ก็พร้อมสำหรับเขาและหลบเขาช่ำชอง ที่สุดท้ายที่พวกเขาเจตนารมณ์แต่ละอื่น ๆ และโมโมทาโร่ได้โดยไม่ยากเพียงแค่บดลง Akandoji และผูกด้วยเชือกเขาแน่นจนว่าเขาจะไม่ได้ย้าย ทั้งหมดนี้ได้ทำในการต่อสู้ที่ยุติธรรม. หลังจากนี้ Akandoji นายผีบอกว่าเขาจะยอมแพ้ความร่ำรวยของเขาทั้งหมด "ออกมาพร้อมกับทรัพย์สมบัติของคุณแล้ว" โมโมทาโร่หัวเราะกล่าวว่า มีการเก็บรวบรวมและอยู่ระหว่างในการสั่งซื้อกองที่ดีของสิ่งที่มีค่าโมโมทาโร่จึงพาเขาออกบ้านของเขาดีใจในขณะที่เขาเดินกลับมาอย่างกล้าหาญว่าด้วยความช่วยเหลือของสามสหายของเขาซึ่งเขาประกอบความสำเร็จของเขาทั้งหมด เขาได้รับสามารถได้อย่างง่ายดายเพื่อให้บรรลุจุดสิ้นสุดของเขา. ที่ดีเป็นความสุขของชายชราและหญิงชราเมื่อโมโมทาโร่กลับมา เขาเลี้ยงทุกคนดื่นดาษบอกเรื่องราวมากมายของการผจญภัยของเขาแสดงความร่ำรวยของเขาและในที่สุดก็กลายเป็นคนชั้นนำคนหนึ่งเป็นคนที่มีอิทธิพลมากที่อุดมไปด้วยและมีเกียรติ; คนที่จะได้รับการแสดงความยินดีมากจริง ๆ !

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นานนานมาแล้ว มี อยู่ ชายชราและหญิงชรา วันหนึ่ง ชายชราไปที่ภูเขาเพื่อตัดหญ้า และหญิงชราไปที่แม่น้ำเพื่อล้างเสื้อผ้า ในขณะที่เธอกำลังล้างสิ่งยิ่งใหญ่มาไม้ลอยและสาดลงไปตามลำธาร เมื่อหญิงชราเห็นเธอดีใจมาก และดึงให้เธอกับชิ้นส่วนของไม้ไผ่ที่วางใกล้โดยเมื่อเธอหยิบมันขึ้นมาดู ก็เห็นมันเป็นลูกพีช ที่ใหญ่มาก เธอรีบล้างเสร็จและกลับมาบ้านตั้งใจจะให้ลูกพีชเธอตาแก่กิน

ตอนเธอตัดพีชสอง ออกมาเป็นเด็กจากเมล็ดขนาดใหญ่ เห็นคู่เก่าก็ตั้งชื่อเด็กโมโมทาโร่ หรือ peachling เล็กน้อย เพราะเขาออกมาจากลูกพีชเป็นทั้ง คนแก่ ดูแลเขาอย่างดี เขาเติบโตขึ้นและกลายเป็นที่แข็งแกร่งและกล้าได้กล้าเสีย ดังนั้นคู่เก่ามีความคาดหวังของตนเองขึ้นมา และมอบให้ดูแลยังเพิ่มเติมในการศึกษาของเขา . . . . . .

ฉลองการหาที่เขา excelled ทุกคนกำลังมุ่งมั่นที่จะข้ามไปยังเกาะปีศาจ เอาทรัพย์สมบัติของพวกเขา และกลับมา