And no longer could people say they

And no longer could people say they felt "blue" or were "green" with envy or had a "green" thumb. So what they said and how they said it began to change. Some people said violet was now the most important color in the world because it was everywhere. Others said that violet had no importance at all because there was too much of it. They discussed and argued, joined clubs, held debates, wrote books, and produced movies all about the issue of the importance or unimportance of the color violet.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

และไม่สามารถพูดจะรู้สึก "สีน้ำเงิน" หรือมี "สีเขียว" ด้วย envy หรือมีนิ้วหัวแม่มือ "สีเขียว" ดังนั้น สิ่งที่พวกเขากล่าวว่า และว่าพวกเขากล่าวว่า มันเริ่มเปลี่ยน บางคนกล่าวว่า ม่วงไม่ตอนนี้สีสำคัญที่สุดในโลกเนื่องจากมันเป็นทุก คนอื่นพูดว่า ม่วงมีความสำคัญไม่ทั้งหมดเพราะมีมากเกินไปของมัน พวกเขากล่าวโต้เถียง เข้าร่วมชมรม จัดดำเนิน เขียนหนังสือ และผลิตภาพยนตร์ทั้งหมดเกี่ยวกับปัญหาของความสำคัญหรือ unimportance ของม่วงสี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

และไม่สามารถที่จะมีคนบอกว่าพวกเขารู้สึกว่า "สีน้ำเงิน" หรือเป็น "สีเขียว" ด้วยความอิจฉาหรือมี "สีเขียว" นิ้วหัวแม่มือ ดังนั้นสิ่งที่พวกเขากล่าวว่าและวิธีการที่พวกเขากล่าวว่ามันเริ่มมีการเปลี่ยนแปลง บางคนกล่าวว่าสีม่วงเป็นสีที่ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดในโลกเพราะมันเป็นทุกที่ อื่น ๆ กล่าวว่าสีม่วงมีความสำคัญที่ทุกคนเพราะมีมากเกินไปของมัน พวกเขาพูดคุยและถกเถียงกันอยู่ร่วมสโมสรจัดขึ้นอภิปรายเขียนหนังสือและผลิตภาพยนตร์ทั้งหมดเกี่ยวกับปัญหาความสำคัญหรือไม่สำคัญของสีม่วง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

และไม่อาจพูดพวกเขาว่า " ฟ้า " หรือ " สีเขียว " ด้วยความอิจฉา หรือมี " นิ้วหัวแม่มือสีเขียว " ดังนั้นสิ่งที่พวกเขาพูดและวิธีที่พวกเขากล่าวว่ามันเริ่มเปลี่ยนไป บางคนบอกว่า ตอนนี้สีม่วงที่สำคัญที่สุดในโลก เพราะมันอยู่ทุกที่ คนอื่นบอกว่า แดงไม่มีความสำคัญเลย เพราะมันมีมากเกินไป พวกเขากล่าวถึงและถกเถียงกันอยู่ เข้าร่วม คลับ จัดโต้วาทีเขียนหนังสือและผลิตหนังทุกเรื่อง ปัญหาสําคัญหรือขัดที่มีสีม่วง