Journal of Exercise Science and Phy

Journal of Exercise Science and Physiotherapy, Vol. 6, No. 1: 22-27, 2010
22
Effect of One-Year Exercise Programme on Psychological State of
Elderly People
Mridha1
, S. & Banerjee2
, A. K.
1Reader, Department of Physical Education, University of Kalyani, West Bengal-741235, E-mail:
[e-mail]

2Vice-Chancellor, University of Kalyani, West Bengal, Pin- 741235
Introduction
The number of elderly people is
rising faster than any other segment of our
population. In the elderly, changes - as a
result of aging, have deleterious impacts
upon bodily systems, those are likely to
be: i) reduced capacity of respiratory
system to take inadequate quantity of
oxygen, ii) reduced efficiency of
gastrointestinal system in extracting
nutrition, iii) diminished output of the
cardiovascular system, due to heart‟s
decreased strength and/or hardening and
shrinking of arteries iv) slowing and
reduced efficiency of urinary system at
excreting toxins and other body waste
(Mahajan, 1997). Decline in these
functions, in turn, have severe
repercussions on the psychosomatic and
psychological performance (Weg, 1983).
The psychological problems faced
by the elderly are complex and numerous.
Three sources are account for the increase
in major psychological problems; because
older people can – i) become exposed to
stress of poor health due to their reduced
physical and mental functioning, ii)
become exposed to economic stress due to
Abstract
Number of elderly people is increasing very fast than any other segment of our population. They
face many problems due to various reasons. Their sufferings are intensified by fixed and reduced income,
dispersal of children and fellow friends, and loss of social support. The purpose of this study was to observe
the effect of one-year exercise programme on psychological state of elderly people.
Twenty male subjects in each of the three groups (Group-A:60-69 years, Group-B:50-59 years
and Group-C:40-49 years) were the subjects of this study. Each group sub-divided into one experimental
group (N=10) and one control group (N=10). All experimental groups (AE, BE & CE) underwent into
individual specific exercise programme (50-70 min/session, 5 sessions/week for one year). Exercise
programme consisted of suppling exercise, jogging/walking, stretching, and cool-down exercise. Control
groups (AC, BC & CC) did not take part in any physical activity programme. Psychological state was
measured by Anxiety (Spielberger‟s State-Trait anxiety Inventory, 1970) and Depression (Depression Scale
– Karim & Tiwary, 1986). Pre- and post-tests were conducted before and after one- year experimental
period. Intra- and inter-group comparisons (pre- and post-test data) were made by paired and independent ttest
and level of significance was set at 0.05 level of confidence.
It was observed after that after one-year experimental period state anxiety and depression level
reduced significantly (p

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สมุดรายวันของวิทยาศาสตร์การออกกำลังกายและกายภาพ ปี 6 หมายเลข 1:22-27, 201022ผลของโปรแกรมการออกกำลังกาย 1 ปีสถานะทางจิตใจของผู้สูงอายุ Mridha1, S. & Banerjee2อ.เค1Reader กรมพลศึกษา มหาวิทยาลัย Kalyani เบงกอลตะวันตก 741235 อีเมล์:[e-mail]2Vice-ชานเซลเลอร์ มหาวิทยาลัย Kalyani เบงกอลตะวันตก Pin 741235แนะนำจำนวนผู้สูงอายุเพิ่มขึ้นเร็วกว่าส่วนอื่น ๆ ของเราประชากร ในผู้สูง อายุ การเปลี่ยนแปลง - เป็นการผลของอายุ มีผลร้ายเมื่อระบบร่างกาย ผู้ที่มีแนวโน้มได้: ฉัน) ลดกำลังการผลิตของทางเดินหายใจระบบจะใช้ปริมาณไม่เพียงพอออกซิเจน ii) ลดลงประสิทธิภาพของระบบระบบในโภชนาการ iii) ลดลงผลผลิตของการระบบหัวใจและหลอดเลือด จาก heart‟sลดความแข็งแรงและ/หรือแข็ง และหดตัวของหลอดเลือดแดง iv) ชะลอตัว และลดประสิทธิภาพของระบบขับถ่ายปัสสาวะที่excreting สารพิษและของเสียอื่น ๆ ร่างกาย(Mahajan, 1997) ประเทศเหล่านี้ฟังก์ชัน กลับ มีอย่างรุนแรงร้ายบน psychosomatic และจิตใจประสิทธิภาพ (Weg, 1983)ปัญหาทางจิตใจที่ต้องเผชิญโดยผู้สูงอายุมีความซับซ้อน และมากมายแหล่งที่สามคือ บัญชีสำหรับเพิ่มปัญหาทางจิตใจสำคัญ เนื่องจากคนสูงอายุสามารถ – ฉัน) เป็นสัมผัสกับความเครียดสุขภาพไม่ดีเนื่องจากการลดลงกาย และจิตใจทำงาน ii)สัมผัสความเครียดเศรษฐกิจเนื่องบทคัดย่อจำนวนผู้สูงอายุเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วกว่าส่วนอื่น ๆ ของประชากรของเรา พวกเขาประสบปัญหามากมายเนื่องจากสาเหตุต่าง ๆ ความทุกข์มี intensified โดยรายได้คงที่ และลดลงdispersal เด็กเพื่อนเพื่อน และสูญเสียการสนับสนุนทางสังคม วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้คือการ สังเกตผลของการออกกำลังกาย 1 ปีโครงการในสภาวะจิตใจของผู้สูงอายุเรื่องชาย 20 ในแต่ละกลุ่มสาม (กลุ่ม-A:60-69 ปี กลุ่ม-B:50-59 ปีและกลุ่ม-C:40-49 ปี) มีหัวข้อการศึกษานี้ แต่ละกลุ่มย่อยแบ่งหนึ่งทดลองกลุ่ม (N = 10) และกลุ่มควบคุมหนึ่ง (N = 10) กลุ่มทดลองทั้งหมด (AE จะ และ CE) เปลี่ยนเป็นออกกำลังกายเฉพาะแต่ละโครงการ (50-70 นาที/ช่วง ช่วง 5 สัปดาห์ในหนึ่งปี) ออกกำลังกายหลักสูตรประกอบด้วย suppling ออกกำลังกาย วิ่ง/เดิน ยืด และออกกำลังกายเย็นลง ควบคุมกลุ่ม (AC, BC และ CC) ไม่ได้มีส่วนร่วมในโครงการกิจกรรมทางกายภาพใด ๆ มีสภาวะทางจิตใจวัดความกังวล (Spielberger‟s สถานะติดวิตกสต็อก 1970) และภาวะซึมเศร้า (ระดับภาวะซึมเศร้า-Karim & Tiwary, 1986) ก่อน และหลังได้ดำเนินการทดสอบก่อน และ หลัง 1 ปีทดลองรอบระยะเวลา ทำ โดยอิสระ และจัดเป็นคู่ ttest group อินทรา และ inter เปรียบเทียบ (ก่อน และหลังการทดสอบข้อมูล)และตั้งระดับของนัยสำคัญที่ระดับความเชื่อมั่น 0.05ได้สังเกตหลังจากนั้นหลังจากความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้าระดับสถานะรอบระยะเวลาทดลอง 1 ปีลดลงอย่างมีนัยสำคัญ (p < 0.05) ในกลุ่มทดลองทั้งหมดและความวิตกกังวลติดลด AE &กลุ่ม CE และ ในการควบคุมกลุ่มติดความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้าของกลุ่มที่สามและความวิตกกังวลของรัฐของ AC และซีซีเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญหลังจากระยะเวลาหนึ่งปี ดังนั้น จึงอาจสรุปได้ปานกลางที่ปกติกายสามารถลด และรักษาสภาวะจิตใจของผู้สูงอายุคำสำคัญ: ผู้สูงอายุ สภาวะจิตใจผลของโปรแกรมการออกกำลังกาย 1 ปีสถานะทางจิตใจของผู้สูงอายุ--Mridha และ Banerjeeal23รายได้คงที่ และลดลงซึ่งจะพบปะเพิ่มขึ้นค่าใช้จ่ายทางการแพทย์ และ iii) ขาดทุนสนับสนุนทางสังคมเนื่องจากการตายของคู่สมรสและเพื่อน dispersal เด็กเนื่องจากการงานหรือการสมรส และdisengagement จากชีวิตสังคม (Harba etal., 1997) จากยุคกลางเป็นต้นไปบุคคลกับความเปลี่ยนแปลงในสังคมสภาพแวดล้อมและ ในร่าง กายของเขาทางกายภาพซึ่งต้อง readjustment บนเขารูปแบบพฤติกรรมการ ในผู้สูงอายุเพิ่มขึ้นของปัญหาทางจิตใจชอบ – ต่ำนับถือตนเอง ความวิตกกังวล และภาวะซึมเศร้าเป็นเรื่องธรรมดา อย่างไรก็ตาม เหล่านี้ปัญหาที่สามารถแก้ไขโดยการความเพียงพอของ individual‟s สังคมสนับสนุน ครอบครัว เพื่อน เพื่อนคนสมาชิกและเพื่อนสามารถผ่อนคลายภาระงาน แต่ถ้าหนึ่งถูกตัดของจากงานจากเด็ก และคู่ สมรส การการเปลี่ยนแปลงของการบาดเจ็บเพิ่มขึ้นมากมาย(Chadha & Khuble, 1997)เนื่องจากสาเหตุต่าง ๆ เป็นจำนวนมากเป็น 25% ของประชากรผู้สูงอายุ suffersจากไมลด์บรรเทาภาวะซึมเศร้า วิตกกังวลและความผิดปกติทางอารมณ์อื่น ๆ (Sheperd ร้อยเอ็ดal., 1987) เข้าร่วมกิจกรรมทางกายภาพโดยผู้ใหญ่อายุที่สัมพันธ์กับคุณภาพและปริมาณของสิ่งมีชีวิต จึงช่วยลดความวิตกกังวลและภาวะซึม เศร้า ปรับปรุงอารมณ์ และความรู้สึกของความเป็นอยู่ด้วยปรับปรุงที่กาย และจิตใจระดับ (นักร้อง 1992 Rikli, 2000)ประโยชน์ของการออกกำลังกายเป็นส่วนใหญ่ตรีพับ มัน-i) การส่งเสริมสุขภาพ ii) หลีกเลี่ยงโรค และiii) หมายถึงความพึงพอใจกับชีวิต(Paffenberger et al., 1996) การศึกษา(Blumemthal et al., 1989 Mossess et al.,1989 กากกะรุน & Gatz, 1990) ที่เกี่ยวข้องกับการผลของการออกกำลังกาย มีรูปแบบต่าง ๆความรุนแรง และช่วงเวลาระบบแตกต่างกันกลุ่มคนสร้างทางกายภาพที่กิจกรรมเป็นการแทรกแซงที่ดีสำหรับจิตใจสุขภาพของผู้สูงอายุแต่ ไม่ขาดแคลนการศึกษาทางวิทยาศาสตร์ในพื้นที่เช่นผลของการออกกำลังกายระยะยาวสภาพจิตใจของผู้สูงอายุคนในประเทศของเรา พร้อมนี้พื้นหลัง การศึกษาปัจจุบันได้ดำเนินการวัสดุและวิธีการหัวข้อ: อาสาสมัครชายหกได้ให้สามกลุ่มตามอายุมีอาสาสมัครชาย 20 ในแต่ละกลุ่มสาม (กลุ่ม a: 60-69ปี กลุ่ม b: 50-59 ปีและ GroupC:40-49 ปี) แต่ละกลุ่มได้อีกเท่า ๆ กัน ย่อยแบ่งสุ่มหนึ่งกลุ่มทดลอง (n = 10) และกลุ่มควบคุม (n = 10) เรื่องได้พิจารณาจากปริมณฑลของ Kalyaniมหาวิทยาลัย Kalyani เวสต์เบงกอล อินเดียประสาทสถานะ: สภาวะทางจิตใจเรื่องถูกวัดโดยความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้า ทั้งสองใช้มากที่สุดมาตรการสำหรับการคาดการณ์ทางจิตใจสถานะของบุคคล (นักร้อง 1992) StateTraitคงวิตกกังวล (Spielberger etal., 1970), รู้จักกันทั่วไปเป็น STAIใช้สำหรับการวัดสถานะและความวิตกกังวลติดSTAI อาจจะเป็นอย่างกว้างขวางมากที่สุดมือถือสูง และใช้สำหรับการประเมินสถานะและติดความวิตกกังวลในพื้นที่ของการตรวจสอบทางจิตวิทยา(ข่าว 1980) STAI ประกอบแยกต่างหากตนเองรายงานระดับวัดสองแนวคิดวิตกกังวลแตกต่างกัน: รัฐความวิตกกังวลและความวิตก กังวลติด แต่ละมียี่สิบงบ ผู้ตอบจะต้องการจัดอันดับตัวเองในระดับสี่แฉก"ไม่อยู่ที่การ"อาการมาก so‟, all‟ซึ่งพวกเขามีประสบการณ์การ ภาวะซึมเศร้าได้วัดตามระดับภาวะซึมเศร้า (Karim และTiwari, 1986) มาตราส่วนคือ รายงานตัวด้วยตนเองวัดที่ใช้ในการประเมินพฤติกรรมลักษณะของภาวะซึมเศร้า ประกอบด้วยรายการที่ 96 มีห้าอ็อพชันสำหรับแต่ละสินค้า "ไม่เลย" ให้กับ "มาก"ภาวะซึมเศร้าต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับอาการ สมุดรายวันของวิทยาศาสตร์การออกกำลังกายและกายภาพ ปี 6 หมายเลข 1:22-27, 201024ซึ่งแต่ละประสบการณ์ ระดับโรคซึมเศร้าของอาสาสมัครได้คะแนน percentile ที่ได้รับจากการรวมของคะแนนสินค้า 96แทรกแซง: สามทดลองแต่ละกลุ่มในโปรแกรมออกกำลังกายระยะเวลา 1 ปี (5 วัน/สัปดาห์) ในเริ่มต้น โปรแกรมออกกำลังกายสำหรับคนกลุ่ม 45 - 55 นาที/รอบเวลาการ และแต่ละช่วงออกกำลังกายประกอบด้วย supplingการออกกำลังกาย และการยืดของกล้ามเนื้อใหญ่ --2 นาที แรงเหลือ 10 นาทีเดิน/วิ่งแอท 1 km/10 นาที-@1km/15 นาที 20-30 นาที พักผ่อน -5นาที และคลาย และ callisthenics-5 นาที หลังจากสามเดือนเดิน/วิ่งออกกำลังกายเวลาขึ้น โดย 5นาที และในที่สุดระยะเวลาของการเซสชันถูก 65-75 นาทีออกแบบ: มีระยะเวลาของการศึกษาหนึ่งปี อาสาสมัครทดสอบสองครั้งทดสอบก่อนและหลังการทดสอบ เช่น ระยะเวลา 1 ปีในระหว่างการ กลุ่มทดลองตามโปรแกรมการออกกำลังกายเฉพาะกลุ่มอายุของพวกเขาและโหลดเพิ่มขึ้นหลังจากช่วง 3 เดือน และกลุ่มควบคุมใช้การดำเนินการงานประจำวันปกติ ออกแบบสุ่มกลุ่มใช้วิธีนี้การวิเคราะห์ข้อมูล: ข้อมูลที่ได้วิเคราะห์โดยใช้โปรแกรมเวอร์ชัน 10.0 เฉลี่ย และมาตรฐานความแตกต่างใช้เป็นสื่อสถิติสำหรับกลุ่มทั้งหมด ขึ้นอยู่กับ t-ทดสอบใช้ในการทำนายความแตกต่างระหว่างกลุ่มและคู่ t-ทดสอบใช้ภายในกลุ่มความแตกต่างของคะแนนก่อน-หลังการทดสอบและการมีการตั้งค่าระดับความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญที่P < ระดับ 0.05ผลลัพธ์ตารางที่ 1 แสดงผลของสถิติพรรณนาโดยหมายถึง มูลค่า และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานของความกังวลของรัฐระดับกลุ่มอายุ (ทั้งสามทดลอง และกลุ่มควบคุม) ที่ข้อมูลเปิดเผยที่สูงอายุสูงคือระดับของความวิตกกังวลของรัฐในการ ตาราง – 1: การเปรียบเทียบข้อมูลก่อน และหลังการทดสอบของความวิตกกังวลของรัฐGroupPre Test Post Test t-value(Intra-group)t-value(Inter-group)Mean ±SD Mean ±SD Pre vs Post Pre PostAE 44.73 7.68 38.45 6.39 4.281*0.528 3.426*AC 47.20 12.10 52.20 10.4 3.497*BE 36.33 3.92 32.22 2.82 3.426*0.528 3.426*BC 35.00 5.71 36.70 4.15 1.537CE 34.00 3.35 29.40 2.37 6.147*0.828 2.930*CC 32.40 4.74 34.70 4.88 3.997* * Significant at 0.05 levelsubjects of this study. Significantreduction (p<0.05) in state anxiety isobserved in the three experimental groupsduring post-test. On the contrary, there isa significant increase of state anxietylevels of the two control groups (Group-A& Group-C) during post-test. Data of thisstudy also reveal that there is nodifference in state anxiety level betweenexperimental and control groups of thethree age category during pre-test. But,significant change is observed in the stateanxiety level of experimental and controlsubjects after the end of one-yearexperimental period.Table – 2: Comparison of Pre- and Post-test Data of Trait AnxietyGroupPre Test Post Test t-value(Intra-group)t-value(Inter-group)Mean SD Mean SD Pre vs Post Pre PostAE 42.55 7.61 48.18 7.72 6.690*0.279 2.381*AC 49.30 9.56 51.6 8.83 3.735*BE 39.22 5.29 36.11 3.21 1.921

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วารสารวิทยาศาสตร์การออกกำลังกายและกายภาพบำบัดฉบับ 6, ฉบับที่ 1: วันที่ 22-27, 2010
ที่ 22 ผลของหนึ่งปีโครงการการออกกำลังกายทางจิตวิทยาในรัฐผู้สูงอายุMridha1 เอสแอนด์ Banerjee2, AK 1Reader กรมพลศึกษามหาวิทยาลัย Kalyani รัฐเบงกอลตะวันตก-741235, E -mail: [e-mail] 2Vice อธิการบดีมหาวิทยาลัย Kalyani รัฐเบงกอลตะวันตก Pin- 741235 บทนำจำนวนผู้สูงอายุจะเพิ่มขึ้นเร็วกว่าส่วนอื่นๆ ของเราประชากร ในผู้สูงอายุ, การเปลี่ยนแปลง - เป็นผลของริ้วรอยมีผลกระทบอันตรายเมื่อระบบของร่างกายผู้ที่มีแนวโน้มที่จะเป็น: i) กำลังการผลิตที่ลดลงของระบบทางเดินหายใจระบบที่จะใช้ในปริมาณที่ไม่เพียงพอของออกซิเจนii) การลดประสิทธิภาพของระบบทางเดินอาหารในการสกัดโภชนาการiii) การลดลงการส่งออกของระบบหัวใจและหลอดเลือดเนื่องจากหัวใจ"s ลดลงความแข็งแรงและ / หรือการแข็งตัวและการหดตัวของหลอดเลือดแดงiv) การชะลอตัวและมีประสิทธิภาพที่ลดลงของระบบทางเดินปัสสาวะที่สารพิษและของเสียขับถ่ายของร่างกายอื่นๆ(จัน, 1997) เหล่านี้ลดลงในฟังก์ชั่นในการเปิดอย่างรุนแรงมีผลกระทบในจิตใจและ. ผลการดำเนินงานทางด้านจิตใจ (Weg, 1983) ปัญหาทางด้านจิตใจต้องเผชิญโดยผู้สูงอายุที่มีความซับซ้อนและจำนวนมาก. สามแหล่งที่มาบัญชีสำหรับการเพิ่มขึ้นในปัญหาทางจิตใจที่สำคัญ เพราะผู้สูงอายุสามารถ - i) กลายเป็นสัมผัสกับความเครียดจากสุขภาพที่ไม่ดีเนื่องจากการลดลงของพวกเขาทำงานทางร่างกายและจิตใจii) กลายเป็นสัมผัสกับความเครียดทางเศรษฐกิจอันเนื่องมาจากบทคัดย่อจำนวนผู้สูงอายุที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วกว่าส่วนอื่นๆ ของประชากรของเรา พวกเขาต้องเผชิญกับปัญหามากมายเนื่องจากเหตุผลต่างๆ ความทุกข์ยากของพวกเขาจะทวีความรุนแรงมากโดยรายได้คงที่และลดการแพร่กระจายของเด็กและเพื่อนเพื่อนและการสูญเสียการสนับสนุนทางสังคม วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้คือการสังเกตผลของโปรแกรมการออกกำลังกายหนึ่งปีต่อสภาพจิตใจของผู้สูงอายุ. ยี่สิบอาสาสมัครชายในแต่ละสามกลุ่ม (กลุ่ม A: 60-69 ปี, กลุ่ม B: 50-59 ปีและกลุ่ม C: 40-49 ปี) เป็นเรื่องของการศึกษานี้ แต่ละกลุ่มย่อยแบ่งออกเป็นการทดลองหนึ่งกลุ่ม (ยังไม่มี = 10) และกลุ่มควบคุม (ยังไม่มี = 10) ทุกกลุ่มทดลอง (AE พ.ศ. และซีอี) ได้รับการเข้าสู่โปรแกรมการออกกำลังกายที่เฉพาะเจาะจงของแต่ละบุคคล(50-70 นาที / ครั้ง 5 ครั้ง / สัปดาห์เป็นเวลาหนึ่งปี) การออกกำลังกายโปรแกรมประกอบด้วยการออกกำลังกาย suppling, วิ่ง / เดินยืดและการออกกำลังกายเย็นลง ควบคุมกลุ่ม (AC, BC & CC) ไม่ได้มีส่วนร่วมในโปรแกรมการออกกำลังกายใด ๆ สภาพจิตใจที่ถูกวัดจากความวิตกกังวล (Spielberger "s สินค้าคงคลังความวิตกกังวลของรัฐลักษณะ, 1970) และภาวะซึมเศร้า (อาการซึมเศร้าชั่ง - คาริมและ Tiwary, 1986) ก่อนและหลังการทดสอบได้ดำเนินการก่อนและหลังการทดลองหนึ่งปีระยะเวลา Intra- และการเปรียบเทียบระหว่างกลุ่ม (ข้อมูลก่อนและหลังการทดสอบ) ที่ถูกสร้างขึ้นโดยการจับคู่และ ttest อิสระและระดับนัยสำคัญตั้งอยู่ที่0.05 ระดับความเชื่อมั่น. มันเป็นข้อสังเกตหลังจากนั้นหลังจากระยะเวลาการทดลองหนึ่งปีความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้าของรัฐ ระดับลดลงอย่างมีนัยสำคัญ(p <0.05) ในทุกกลุ่มทดลองและความวิตกกังวลที่ลดลงอย่างมีนัยสำคัญลักษณะใน AE และกลุ่มซีอี และในกลุ่มควบคุมลักษณะความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้าของสามกลุ่มและความวิตกกังวลของรัฐของ AC & CC หลังจากที่เพิ่มขึ้นอย่างมากในช่วงระยะเวลาหนึ่งปี ดังนั้นจึงอาจสรุปได้ว่าปกติในระดับปานกลาง. การออกกำลังกายสามารถลดและรักษาสภาพจิตใจของผู้สูงอายุคำสำคัญ: ผู้ดูแลผู้สูงอายุจิตวิทยารัฐผลของหนึ่งปีโครงการการออกกำลังกายทางจิตวิทยาในรัฐผู้สูงอายุ People-- Mridha และ Banerjeeal 23 คงที่และลดลง รายได้ที่จะตอบสนองความต้องการที่เพิ่มขึ้นของค่าใช้จ่ายทางการแพทย์และiii) การสูญเสียการสนับสนุนทางสังคมเพราะการตายของคู่สมรสและเพื่อนๆ กระจายของเด็กที่เกิดจากการทำงานของพวกเขาและ/ หรือการสมรสและหลุดพ้นจากชีวิตทางสังคม(Harba et al., 1997) จากวัยกลางคนเป็นต้นไปคนเผชิญหน้ากับการเปลี่ยนแปลงในสังคมและสิ่งแวดล้อมในร่างกายของเขาซึ่งต้องใช้การจัดรูปของเขาบนรูปแบบพฤติกรรม ในผู้สูงอายุที่เพิ่มขึ้นของปัญหาสุขภาพจิตเช่น- ต่ำความนับถือตนเอง, ความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้าเป็นเรื่องธรรมดา แต่เหล่านี้ปัญหาสามารถดัดแปลงโดยความเพียงพอของแต่ละบุคคล"ของสังคมสนับสนุน เพื่อน, เพื่อนร่วมงานครอบครัวสมาชิกและเพื่อนบ้านสามารถบรรเทาภาระ แต่หากมีการตัดจากการทำงานจากเด็กและคู่สมรสที่มีการเปลี่ยนแปลงของการบาดเจ็บเพิ่มขึ้นมากมาย(Chadha และ Khuble, 1997). เนื่องจากปัจจัยต่างๆเป็นจำนวนมากถึง 25% ของประชากรผู้สูงอายุได้รับความทุกข์จากการอ่อนถึงปานกลางภาวะซึมเศร้าวิตกกังวลและความผิดปกติทางอารมณ์อื่น ๆ (Sheperd et al., 1987) การมีส่วนร่วมการออกกำลังกายโดยผู้สูงอายุที่มีความเกี่ยวข้องกับคุณภาพและปริมาณของชีวิตดังนั้นจึงช่วยลดความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้า; ช่วยเพิ่มอารมณ์และความรู้สึกของความเป็นอยู่ที่ดีพร้อมกับการปรับปรุงที่ร่างกายและจิตใจระดับ(นักร้อง, 1992; Rikli, 2000). ประโยชน์ของการออกกำลังกายส่วนใหญ่จะเป็นไตรพับ; มัน- i) การส่งเสริมสุขภาพ ii) การหลีกเลี่ยงการเกิดโรคและiii) หมายถึงความพึงพอใจกับการใช้ชีวิต. (Paffenberger, et al, 1996) การศึกษา(Blumemthal et al, 1989;. Mossess, et al. 1989; Emery และ Gatz, 1990) ที่เกี่ยวข้องกับผลกระทบของการออกกำลังกายที่มีรูปแบบที่แตกต่างกันของความรุนแรงและระยะเวลาในการที่แตกต่างกันกลุ่มคนกำหนดว่าทางกายภาพกิจกรรมเป็นที่ดีสำหรับการแทรกแซงทางด้านจิตใจเป็นอยู่ที่ดีของผู้สูงอายุ. แต่มีความขาดแคลนของการศึกษาทางวิทยาศาสตร์ในพื้นที่เช่นผลกระทบของการออกกำลังกายในระยะยาวเกี่ยวกับสภาพจิตใจของผู้สูงอายุคนในประเทศของเรา ด้วยวิธีนี้พื้นหลังการศึกษานี้ได้รับการดำเนินการ. และวิธีการศึกษาวิชา: หกสิบอาสาสมัครชายที่ถูกกำหนดให้กับสามกลุ่มตามอายุ. มียี่สิบอาสาสมัครชายได้ในแต่ละสามกลุ่ม (กลุ่ม A: 60-69 ปีกลุ่ม -B: 50-59 ปีและ GroupC: 40-49 ปี) แต่ละกลุ่มอีกอย่างเท่าเทียมกันแบ่งออกสุ่มเป็นหนึ่งในกลุ่มทดลอง(n = 10) และเป็นหนึ่งในกลุ่มควบคุม(n = 10) วิชาที่ได้รับการคัดเลือกจากบริเวณใกล้เคียงของ Kalyani มหาวิทยาลัย Kalyani รัฐเบงกอลตะวันตกอินเดีย. จิตวิทยารัฐ: รัฐทางจิตวิทยาของอาสาสมัครที่ผ่านการวัดความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้า; ที่ใช้มากที่สุดสองมาตรการในการทำนายทางจิตวิทยารัฐของบุคคล(นักร้อง, 1992) StateTrait สินค้าคงคลังความวิตกกังวล (Spielberger et al., 1970) หรือที่รู้จักกันทั่วไปว่าเป็น STAI ถูกใช้สำหรับการวัดของรัฐและความวิตกกังวลลักษณะ. STAI อาจจะเป็นมากที่สุดอย่างกว้างขวางและใช้เครื่องมือที่ได้รับการยกย่องอย่างสูงสำหรับการประเมินของรัฐและความวิตกกังวลลักษณะในพื้นที่ของการสืบสวนทางจิตวิทยาใดๆ(Levitt, 1980) STAI ประกอบด้วยแยกต่างหากเกล็ดรายงานตนเองสำหรับการวัดสองแนวความคิดความวิตกกังวลที่แตกต่าง: ความวิตกกังวลของรัฐและความวิตกกังวลลักษณะแต่ละคนมียี่สิบงบ ผู้ตอบแบบสอบถามจะต้องให้คะแนนตัวเองในระดับสี่จุด"ไม่ได้เลย" เป็น "อย่างมาก" อาการที่พวกเขามีประสบการณ์ อาการซึมเศร้าได้รับการวัดจากภาวะซึมเศร้าขนาด (Karim & ทิวา, 1986) ขนาดเป็นรายงานตนเองมาตรการใช้ในการประเมินพฤติกรรมอาการของภาวะซึมเศร้า มันมี96 รายการที่มีห้าตัวเลือกสำหรับแต่ละรายการ; "ไม่ได้เลย" เป็น "มาก" ในภาวะซึมเศร้าอาการต่างๆ ที่เกี่ยวข้อง, วารสารวิทยาศาสตร์การออกกำลังกายและกายภาพบำบัดฉบับ 6, ฉบับที่ 1: วันที่ 22-27, 2010 24 ซึ่งประสบการณ์ของแต่ละบุคคล ระดับของภาวะซึมเศร้าของอาสาสมัครเป็นคะแนนเปอร์เซ็นต์ที่ได้จากผลรวมของคะแนนของ96 รายการ. แทรกแซง: สามทดลองกลุ่มเปลี่ยนไปในโปรแกรมการออกกำลังกายระยะเวลาหนึ่งปี(5 วัน / สัปดาห์) ในการเริ่มต้นโปรแกรมการออกกำลังกายเป็นเวลาสามกลุ่มคือ45-55 นาที / ครั้ง และในแต่ละช่วงการออกกำลังกายประกอบด้วย suppling การออกกำลังกายและยืดของกล้ามเนื้อใหญ่ - 10 นาทีที่เหลือ -2 นาทีเร็วเดิน/ วิ่ง @ 1 km / 10 นาที - @ 1 กม. / 15 นาที 20-30 นาทีส่วนที่เหลือ -5 นาทีและคลายและเพาะกาย - 5 นาที หลังจากที่ทุกสามเดือนเดินที่ / เวลาวิ่งจ๊อกกิ้งเพิ่มขึ้น 5 นาทีและในที่สุดก็ในช่วงระยะเวลาหนึ่งของเซสชั่นเป็น 65-75 นาที. ออกแบบ: ระยะเวลาของการศึกษาคือหนึ่งปี อาสาสมัครได้รับการทดสอบครั้งที่สองคือการทดสอบก่อนและหลังการทดสอบระยะเวลาหนึ่งปีในระหว่าง กลุ่มทดลองตามโปรแกรมการออกกำลังกายที่เฉพาะเจาะจงกับกลุ่มอายุของพวกเขาและโหลดได้ที่เพิ่มขึ้นหลังจากช่วงเวลา3 เดือน และกลุ่มควบคุมถูกนำมาใช้ในการดำเนินการของพวกเขาทำงานปกติในชีวิตประจำวัน การออกแบบเป็นกลุ่มสุ่มถูกนำมาใช้ในลักษณะนี้. วิเคราะห์ข้อมูล: วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้รุ่นSPSS 10.0 หมายถึงมาตรฐานและค่าเบี่ยงเบนถูกนำมาใช้เป็นพรรณนาสถิติทุกกลุ่ม อิสระ t-test ถูกใช้ในการคาดการณ์ความแตกต่างระหว่างกลุ่มและคู่ t-test ได้ถูกใช้ในระหว่างกลุ่มความแตกต่างของคะแนนก่อนและหลังการทดสอบ. ระดับของความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญเป็นที่ตั้งP <0.05 ระดับ. ผลตารางที่ 1 แสดงให้เห็นถึงผลของการใช้สถิติเชิงพรรณนาโดยค่าเฉลี่ยและค่าเบี่ยงเบนมาตรฐานของความวิตกกังวลของรัฐระดับของทั้งสามกลุ่มอายุ(ทั้งการทดลองและกลุ่มควบคุม) ข้อมูลที่แสดงให้เห็นว่าสูงกว่าอายุที่สูงขึ้นเป็นระดับของความวิตกกังวลของรัฐในตาราง- 1: เปรียบเทียบก่อนและหลังการทดสอบข้อมูลของรัฐความวิตกกังวลของกลุ่มก่อนโพสต์การทดสอบการทดสอบค่าที(ภายในกลุ่ม) เสื้อค่า(Inter-กลุ่ม) เฉลี่ย± SD Mean ± SD ก่อนครับโพสต์ก่อนโพสต์AE 44.73 7.68 38.45 6.39 4.281 * 0.528 3.426 * AC 47.20 12.10 52.20 10.4 3.497 * พ.ศ. 36.33 3.92 32.22 2.82 3.426 * 0.528 3.426 * BC 35.00 5.71 36.70 4.15 1.537 CE 34.00 3.35 29.40 2.37 6.147 * 0.828 2.930 * CC 32.40 4.74 34.70 4.88 3.997 * * * * * * * * ที่สําคัญที่ระดับ 0.05 เรื่องของการศึกษาครั้งนี้ อย่างมีนัยสำคัญลดลง (p <0.05) ในสภาพความวิตกกังวลเป็นที่สังเกตในสามกลุ่มทดลองในช่วงหลังการทดสอบ ในทางตรงกันข้ามมีการเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญของความวิตกกังวลของรัฐระดับของทั้งสองกลุ่มควบคุม(กลุ่ม-A และกลุ่ม C) ในช่วงหลังการทดสอบ ข้อมูลนี้การศึกษายังแสดงให้เห็นว่าไม่มีความแตกต่างในระดับความวิตกกังวลของรัฐระหว่างกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมของสามประเภทอายุระหว่างการทดสอบก่อน แต่การเปลี่ยนแปลงที่สำคัญเป็นที่สังเกตในรัฐระดับความวิตกกังวลของการทดลองและการควบคุมเรื่องหลังจากการสิ้นสุดของหนึ่งปีระยะเวลาการทดลอง. - ตารางที่ 2: เปรียบเทียบก่อนและหลังการทดสอบข้อมูลของลักษณะความวิตกกังวลของกลุ่มก่อนโพสต์การทดสอบการทดสอบค่าที(ภายในกลุ่ม) เสื้อมูลค่า(อินเตอร์กลุ่ม) Mean SD Mean SD ก่อนครับโพสต์โพสต์ก่อนAE 42.55 7.61 48.18 7.72 6.690 * 0.279 2.381 * AC 49.30 9.56 51.6 8.83 3.735 * พ.ศ. 39.22 5.29 36.11 3.21 1.921

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วารสารวิทยาศาสตร์การออกกำลังกายและกายภาพบำบัด , ปีที่ 6 , ฉบับที่ 1 : 18 , 2010 22

ผลของโปรแกรมการออกกำลังกายในหนึ่งปี สภาพจิตใจของผู้สูงอายุ mridha1


, S . & banerjee2
, A . K .
1reader ภาควิชาพลศึกษา มหาวิทยาลัย kalyani ตะวันตก bengal-741235 E-mail :
sanjib_mridha @ rediffmail . com

2vice อธิการบดี มหาวิทยาลัย kalyani , เวสต์เบงกอล พิน - 741235

แนะนำจำนวนผู้สูงอายุจะเพิ่มขึ้นเร็วกว่าอีก
ส่วนใด ๆของประชากรของเรา

ในผู้สูงอายุ การเปลี่ยนแปลง - เป็น
ผลของอายุ คงได้ผลกระทบ
เมื่อระบบร่างกาย เหล่านั้นมัก

: I ) ลดความจุของระบบทางเดินหายใจ
ใช้ปริมาณไม่เพียงพอของ
ออกซิเจน 2 ) ประสิทธิภาพของระบบลดลง ส่วนในการสกัด

โภชนาการ 3 ) ลดลง ผลผลิตของ
ระบบหลอดเลือดและหัวใจ เนื่องจากหัวใจ‟ S
ลดลงความแข็งแรงและ / หรือการหดตัวของหลอดเลือดแข็งและ

4 . ชะลอและลดประสิทธิภาพของระบบทางเดินปัสสาวะในการขับถ่ายสารพิษและของเสียในร่างกาย

( mahajan , 1997 ) ลดลงเหล่านี้
ฟังก์ชัน ในการเปิด จะมีผลกระทบรุนแรงต่อสุขภาพจิตและ

ผลทางจิตวิทยา ( ถนน , 1983 ) .

ประสบปัญหาทางจิตวิทยาโดยผู้สูงอายุจะซับซ้อนและจำนวนมาก .
3 แหล่งมีบัญชีสำหรับการเพิ่มขึ้นในปัญหาทางด้านจิตใจที่สำคัญ

; เพราะว่าคนรุ่นเก่าสามารถ–ฉัน ) กลายเป็นตาก
ความเครียดของสุขภาพที่ไม่ดี เนื่องจากร่างกาย และจิตใจ การทำงานลดลง
2 )
กลายเป็นตากความเครียดทางเศรษฐกิจเนื่องจากตัวเลขนามธรรม

ของผู้สูงอายุ คนเพิ่มมากขึ้นอย่างรวดเร็วกว่าส่วนอื่น ๆของประชากรของเรา พวกเขา
เผชิญปัญหามากมายเนื่องจากเหตุผลต่างๆ ความทุกข์เหล่านี้จะทวีความรุนแรงมากโดยถาวร และการกระจายรายได้
เด็กและเพื่อนเพื่อน และการสนับสนุนทางสังคม การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อสังเกต
ผลของโปรแกรมการออกกำลังกายในที่สภาพจิตใจของผู้สูงอายุ .
20 ชายวิชาในแต่ละสามกลุ่ม ( กลุ่ม : 60-69 ปี , 50-59 ปี
group-b :และ group-c : 40-49 ปี ) การศึกษานี้ แต่ละกลุ่มย่อยแบ่งออกเป็นกลุ่มทดลอง
( n = 10 ) และกลุ่มควบคุม ( N = 10 ) กลุ่มทั้งหมด ( เอ จะ& CE ) รับเป็นบุคคลเฉพาะการออกกำลังกาย
รายการ ( 50-70 นาที / ครั้ง , 3 ครั้ง / สัปดาห์เป็นเวลาหนึ่งปี ) โปรแกรมการออกกำลังกาย
ประกอบด้วย suppling ออกกำลังกาย , วิ่ง / เดิน ยืด และเย็นลง ออกกำลังกาย