“Those bunch of grandsons!” Hou Ge

“Those bunch of grandsons!” Hou Ge cursed!

Hu Fei’s face was also sullen, “Little Zhang, have you called the person who contacted you?”

“Well, I was just about to call.” Zhang Ye called the woman from the Couplet Organization who had contacted him from before, “Hello, I’m Zhang Ye.”

There was a lot of noise on her side. She was probably busy. “Zhang Ye? Oh, Teacher Zhang Ye. Why haven’t you entered? Can’t you come? Our preliminaries have just begun.”

Zhang Ye said, “I’m already here, but I can’t enter.” He explained the situation.

The woman clearly did not know of the situation. She was stunned, “How can that be? The Writers’ Association should have done the necessary work for you. Alright, I’ll give them a call. I’ll try to arrange it for you.”

After hanging up, Zhang Ye said, “Why don’t all of you go in first?”

“If you aren’t going, what’s the point of us going?” Xiao Lu said, “If we are going in, we must all go in together!”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ผู้ที่พวงของของ" Hou Ge ซวยใบหน้าหูเฟยก็คือ "จางน้อย มีคุณเรียกบุคคลที่ได้รับการติดต่อได้อย่างไร""ดี ผมเกือบจะเรียก" จางเย่เรียกผู้หญิงจาก Couplet องค์กรที่ได้รับการติดต่อมาจากก่อน, "สวัสดี ผมจางเย่"สัญญาณรบกวนบนด้านข้างของเธอจำนวนมากได้ เธออาจจะไม่ว่าง "จางเย โอ้ ครูจางเย่ ทำไมคุณไม่ได้ป้อน มาหรือไม่ ขั้นของเราเริ่ม"จางเย่กล่าวว่า "ผมอยู่ที่นี่ แต่ฉันไม่สามารถป้อน" เขาอธิบายสถานการณ์ผู้หญิงชัดเจนไม่ทราบของสถานการณ์ เธออึ้ง "ที่จะได้อย่างไร สมาคมนักเขียนควรได้ทำงานที่จำเป็นสำหรับคุณ ไม่เป็นไร ฉันจะโทรหาพวกเขา ฉันจะพยายามจัดให้คุณ"หลังจากวางสาย จาง เยกล่าว "ทำไมไม่ทั้งหมดของคุณไปก่อน"ถ้าคุณไม่ไป คืออะไรจุดของเราไป" Xiao Lu กล่าว "ถ้าเราจะใน เราต้องไปทั้งหมดในโดด"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"พวงของหลานชายเหล่านั้น!" Hou Ge สาปแช่ง!

ใบหน้าหูเฟก็ยังบูดบึ้ง "ลิตเติ้ลจางมีคุณเรียกว่าคนที่ติดต่อคุณ?"

"อืมผมก็จะโทร." จางเจ้าเรียกว่าผู้หญิงคนหนึ่งจากองค์การโคลงที่ได้ติดต่อเขาจากก่อน "Hello ผมจางเจ้า. "

มีจำนวนมากของเสียงอยู่บนด้านข้างของเธอ เธอก็อาจจะไม่ว่าง "จางเจ้า? โอ้ครูจางเจ้า ทำไมคุณยังไม่ได้เข้ามา? คุณไม่สามารถมา? รอบคัดเลือกโซนของเราเพิ่งเริ่มต้น. "

จางเจ้ากล่าวว่า" ผมอยู่ที่นี่แล้ว แต่ฉันไม่สามารถป้อน. "เขาอธิบายสถานการณ์

ผู้หญิงคนนั้นอย่างชัดเจนไม่ได้รู้สถานการณ์ เธอตะลึง "วิธีที่สามารถ? สมาคมนักเขียนควรจะได้ทำผลงานที่จำเป็นสำหรับคุณ เอาล่ะฉันจะให้พวกเขาเรียก ผมจะพยายามจัดให้คุณ. "

หลังจากแขวนขึ้นจางเจ้ากล่าวว่า" ทำไมไม่ทั้งหมดของคุณไปในครั้งแรก? "

" ถ้าคุณจะไม่ได้สิ่งที่จุดของเราไปได้หรือไม่ "เสี่ยวหลู กล่าวว่า "ถ้าเราจะไปในที่เราทุกคนต้องไปด้วยกัน!"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" พวกหลาน ! " หูเกอ ถูกสาปแช่งหน้าหูเฟยยังอึมครึม " น้อยจาง คุณโทรหาคนที่ติดต่อคุณ ? "" อืม ฉันกำลังจะโทรหา " จาง ท่านเรียกว่าผู้หญิงจากโคลงขององค์กรที่ติดต่อเขาก่อน " สวัสดีครับ ผมจางเย .มีหลายเสียงในด้านของเธอ เธออาจจะยุ่ง " จาง " โอ้ อาจารย์จาง " ทำไมไม่เข้ามา ? มาไม่ได้ งานของเราเพิ่งจะเริ่มต้น "จาง ท่านกล่าวว่า " ผมมาที่นี่แล้ว แต่ไม่สามารถระบุ . " เขาอธิบายสถานการณ์ผู้หญิงที่ชัดเจนไม่ได้รู้สถานการณ์ เธอตะลึง " ได้ยังไง ? สมาคมนักเขียนควรจะทำงานที่จำเป็นสำหรับคุณ โอเค ฉันจะโทรหาพวกนั้น ฉันจะจัดการให้คุณ . "หลังจากวางสาย จางเจ้ากล่าวว่า " ทุกคนก็เข้าไปก่อน "" ถ้าเธอไม่ไป อะไรคือจุดประสงค์ของพวกเราไป " เสี่ยวลู่ กล่าวว่า " ถ้าเราเข้าไป เราทุกคนจะต้องไปด้วยกัน "