3. Consequences of investor protect

3. Consequences of investor protection
Three broad areas in which investor protection has been shown to matter are
the ownership of"rms, the development of"nancial markets, and the allocation
of real resources.
3.1. Patterns of ownership and control
The focus on expropriation of investors and its prevention has a number of
implications for the ownership structures of"rms. Consider"rst the concentration of control rights in"rms (as opposed to the dividend or cash#ow rights). At
the most basic level, when investor rights are poorly protected and expropriation is feasible on a substantial scale, control acquires enormous value because
it gives the insiders the opportunity to expropriate e$ciently. When the insiders
actually do expropriate, the so called private bene"ts of control become a substantial share of the"rm's value. This observation raises a question: will control
in such an environment be concentrated in the hands of an entrepreneur or
dispersed among many investors?
The research in this area originates in the work of Grossman and Hart (1988)
and Harris and Raviv (1988), who examine the optimal allocation of voting and
cash#ow rights in a"rm. The speci"c question of how control is likely to be
allocated has not received a clear answer. For several reasons, entrepreneurs
may wish to keep control of their"rms when investor protection is poor.
La Porta et al. (1999) note that if expropriation of investors requires secrecy,
sharing control may restrain the entrepreneur beyond his wishes. Zingales
(1995), La Porta et al. (1999), and Bebchuk (1999) argue that if entrepreneurs
disperse control between many investors, they give up the`private bene"tsa
premium in a takeover. In Bebchuk's (1999) model, di!use control structures are
unstable when investors can concentrate control without fully paying for it.
Finally, an entrepreneur or his family may need to retain control of the"rm
because the family's reputation is needed to raise external funds when the legal
protection of outside investors is poor. For all these reasons,"rms in countries
with poor investor protection may need concentrated control.
Bennedsen and Wolfenzon (2000) make a countervailing argument. When
investor protection is poor, dissipating control among several large investors
}none of whom can control the decisions of the"rm without agreeing with the
others}may serve as a commitment to limit expropriation. When there is no
single controlling shareholder, and the agreement of several large investors (the
board) is needed for major corporate actions, these investors might together
hold enough cash#ow rights to choose to limit expropriation of the remaining
shareholders and pay the pro"ts out as e$cient dividends. When the dissipation
of control reduces ine$cient expropriation, it may emerge as an optimal policy
for a wealth-maximizing entrepreneur.
R. La Porta et al./Journal of Financial Economics 58 (2000) 3}27 13
4The evidence also reveals that control is valued, and speci"cally that voting premiums increase
as shareholder protection deteriorates (see, for example, Modigliani and Perotti, 1998; Nenova,
1999; Zingales, 1994).
An entrepreneur has a number of ways to retain control of a"rm. He can sell
shares with limited voting rights to the outsiders and still retain control by
holding on to the shares with superior voting rights. He can also use a pyramidal
structure, in which a holding company he controls sells shares in a subsidiary
that it itself controls. Wolfenzon (1999) shows that an entrepreneur can then
control the subsidiary without owning a substantial fraction of its cash#ow
rights, and that such schemes are more attractive when the protection of outside
investors is weaker. An entrepreneur can also keep control through crossshareholdings among"rms, which make it harder for outsiders to gain control
of one group"rm without buying all of them.
What about the distribution of cash#ow rights between investors as opposed
to control? If an entrepreneur retains control of a "rm, how can he raise any
external funds from outside investors}for"nancing or for diversi"cation}who
expect to be expropriated? Jensen and Meckling (1976) would suggest that cash
#ow ownership by an entrepreneur reduces incentives for expropriation and
raises incentives to pay out dividends. La Porta et al. (1999b) show that this need
for higher cash#ow ownership as a commitment to limit expropriation is higher
in countries with inferior shareholder protection.
The available evidence on corporate ownership patterns around the world
supports the importance of investor protection. This evidence was obtained for
a number of individual countries, including Germany (Edwards and Fischer,
1994; Gorton and Schmid, 2000), Italy (Barca, 1995), and seven Organization
for Economic Cooperation and Development countries (European Corporate
Governance Network, 1997). La Porta et al. (1998) describe ownership concentration in their sample of 49 countries, while La Porta et al. (1999) examine
patterns of control in the largest"rms from each of 27 wealthy economies. The
data show that countries with poor investor protection typically exhibit more
concentrated control of"rms than do countries with good investor protection.
In the former, even the largest"rms are usually controlled either by the state or
by the families that founded or acquired these"rms. In the latter countries, the
Berle and Means corporation}with dispersed shareholders and professional
managers in control}is more common.4
Claessens et al. (2000) examine a sample of nearly 3,000"rms from 9 East
Asian economies. Except in Japan, which has fairly good shareholder protection, they"nd a predominance of family control and family management of the
corporations in their sample, with some state control as well. They also present
remarkable evidence of`crony capitalismain Asia: outside Japan, the top 10
families in each of the remaining 8 countries studied control between 18 and 58
percent of the aggregate value of listed equities.
14 R. La Porta et al./Journal of Financial Economics 58 (2000) 3}27
5In addition, La Porta et al. (2000) show that better minority shareholder protection is associated
with higher dividend pay-outs in a cross-section of"rms from around the world.
In sum, the evidence has proved to be broadly consistent with the proposition
that the legal environment shapes the value of the private bene"ts of control and
thereby determines the equilibrium ownership structures. Perhaps the main
implications of this evidence for the study of corporate governance are the
relative irrelevance of the Berle and Means corporation in most countries in the
world and the centrality of family control. Indeed, La Porta et al. (1999) and
Claessens et al. (2000)"nd that family-controlled"rms are typically managed by
family members so that the managers appear to be kept on a tighter leash than
what Berle and Means describe. As Shleifer and Vishny (1997) have argued, in
large corporations of most countries, the fundamental agency problem is not the
Berle and Means con#ict between outside investors and managers, but rather
that between outside investors and controlling shareholders who have nearly
full control over the managers.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3. ผลของการป้องกันนักลงทุนพื้นที่กว้าง 3 ในนักลงทุนที่คุ้มครองได้รับการแสดงวัตถุเจ้าของ "rms พัฒนา" ตลาด nancial และการปันส่วนทรัพยากรจริง3.1. รูปแบบการควบคุมเน้น expropriation ของนักลงทุนและป้องกันการมีสำหรับโครงสร้างเป็นเจ้าของบริษัทอาร์เอสที "rms. พิจารณา" ผลความเข้มข้นของการควบคุมสิทธิใน " rms (จำกัดเงินปันผลหรือเงินสด #ow สิทธิ์) ที่ระดับพื้นฐาน สิทธินักลงทุนมีป้องกันไม่ดี และ expropriation จะเป็นไปในระดับที่พบ ควบคุมได้ฝึกฝนมูลค่ามหาศาลเนื่องจากมันทำให้บุคคลภายในจะมีโอกาสที่จะ expropriate e$ ciently เมื่อบุคคลภายในที่จริง expropriate, bene ส่วนตัวสิ่งที่เรียกว่า " ts ของตัวควบคุมจะ พบส่วน" ค่าของ rm สังเกตนี้ระดมคำถาม: จะควบคุมในเช่นสภาพแวดล้อมอย่างเข้มข้นในมือของผู้ประกอบการการ หรือกระจายในหมู่นักลงทุนจำนวนมากหรือไม่การวิจัยในพื้นที่นี้มีต้นกำเนิดในการทำงานของ Grossman และฮาร์ท (1988)และแฮริสและ Raviv (1988), ผู้ตรวจสอบการปันส่วนที่เหมาะสมของการลงคะแนนเสียง และเงินสด #ow สิทธิใน "rm Speci "c ถามที่ว่าจะควบคุมจัดสรรได้รับคำตอบที่ชัดเจน เนื่องด้วยหลายสาเหตุ ผู้ประกอบการอาจต้องการให้ควบคุมพวกเขา "rms เมื่อคุ้มครองนักลงทุนดีลาปอตา et al. (1999) หมายเหตุว่า ถ้า expropriation ของนักลงทุนต้องการความลับใช้การควบคุมร่วมอาจห้ามผู้ประกอบการเกินกว่าความปรารถนาของเขา Zingales(1995), ลาปอตา et al. (1999), และ Bebchuk (1999) โต้แย้งว่า ถ้าผู้ประกอบการกระจายการควบคุมระหว่างนักลงทุนจำนวนมาก พวกเขายอมแพ้ the'private bene "tsaพรีเมี่ยมในการ takeover ในรูปของ Bebchuk (1999) ดิ! จะใช้โครงสร้างควบคุมไม่เสถียรเมื่อนักลงทุนสามารถตั้งควบคุมโดยไม่ต้องจ่ายเต็มเรื่องในที่สุด เป็นผู้ประกอบการหรือครอบครัวอาจต้องการรักษาควบคุมของ "rmเนื่องจากชื่อเสียงของครอบครัวจะต้องเพิ่มเงินภายนอกเมื่อทางกฎหมายคุ้มครองนักลงทุนภายนอกไม่ดี เหตุผลทั้งหมดเหล่านี้ "rms ในประเทศมีนักลงทุนที่ดี ป้องกันอาจต้องควบคุมเข้มข้นBennedsen และ Wolfenzon (2000) ทำให้อาร์กิวเมนต์ countervailing เมื่อป้องกันนักลงทุนไม่ดี dissipating ควบคุมระหว่างทุนขนาดใหญ่} ไม่มีใครสามารถควบคุมการตัดสินใจของ " rm โดยไม่มีเงื่อนไขด้วยการอื่น ๆ } อาจทำหน้าที่เป็นความมุ่งมั่นเพื่อจำกัด expropriation เมื่อมีไม่เดี่ยวถือหุ้นควบคุม และข้อตกลงของใหญ่ทุน(คณะ) เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการดำเนินการขององค์กรใหญ่ นักลงทุนเหล่านี้อาจเข้าด้วยกันกดเงินสดเพียงพอ #ow สิทธิที่จำกัด expropriation ของเหลือผู้ถือหุ้นและจ่ายโป "ts ออกเป็น e$ cient เงินปันผล เมื่อการกระจายของการควบคุมลด ine$ cient expropriation มันอาจเกิดเป็นนโยบายดีที่สุดสำหรับการเพิ่มอีกมากมายให้ผู้ประกอบการอาร์ลาปอตา et al./สมุด รายวันทางการเงินเศรษฐศาสตร์ 58 (2000) 3 } 27 13หลัก 4The ฐานยังแสดงถึงว่าควบคุมบริษัท และ "cally เบี้ยคะแนนเพิ่ม speciเป็นผู้ถือหุ้น ป้องกัน deteriorates (ดู เช่น Modigliani และ Perotti, 1998 Nenovaปี 1999 Zingales, 1994)เป็นผู้ประกอบการมีวิธีการรักษาควบคุม "rm เขาสามารถขายหุ้นกับจำกัดสิทธิบุคคลภายนอกที่ลงคะแนนเสียง และยังคง รักษาควบคุมโดยจับในหุ้นที่ มีสิทธิลงคะแนนเสียงของห้อง เขายังสามารถใช้แบบ pyramidalโครงสร้าง ซึ่งเป็นบริษัทโฮลดิ้งที่เขาควบคุมจำหน่ายหุ้นในบริษัทตัวเองควบคุม Wolfenzon (1999) แสดงว่า เป็นผู้ประกอบการสามารถแล้วควบคุมบริษัทย่อย โดยเป็นเจ้าของเศษพบเงินสดของ #owสิทธิ และแผนงานดังกล่าวน่าสนใจมากขึ้นเมื่อการป้องกันภายนอกนักลงทุนแข็งแกร่งอยู่ เป็นผู้ประกอบการยังสามารถทำให้ควบคุมผ่าน crossshareholdings ระหว่าง "rms ซึ่งทำให้ยากสำหรับบุคคลภายนอกได้รับการควบคุมของกลุ่มหนึ่งกลุ่ม "rm โดยไม่ต้องซื้อทั้งหมดสิ่งที่เกี่ยวกับการกระจายของเงินสด #ow สิทธิระหว่างนักลงทุนเมื่อเทียบการควบคุมหรือไม่ ถ้าเป็นผู้ประกอบการยังคงควบคุมตัว " rm วิธีสามารถเขาเพิ่มใด ๆเงินทุนภายนอกภายนอก} สำหรับ " nancing หรือ diversi " cation } ที่คาดว่าจะถูกเวนคืนหรือไม่ เจนและ Meckling (1976) แนะนำเงินสดนั้น#ow เป็นเจ้าของ โดยเป็นผู้ประกอบการลดแรงจูงใจสำหรับ expropriation และเพิ่มแรงจูงใจที่จะชำระเงินปันผล ลาปอตา et al. (1999b) แสดงว่าความต้องการนี้เงินสดสูง #ow เจ้าเป็นมาจำกัด expropriation มีสูงในประเทศกับผู้ถือหุ้นน้อยหลักฐานมีในรูปแบบความเป็นเจ้าของบริษัททั่วโลกสนับสนุนความสำคัญของการคุ้มครองนักลงทุน หลักฐานนี้ไม่ได้หมายเลขของแต่ละประเทศ รวมทั้งเยอรมนี (เอ็ดเวิร์ดและฟิสเชอร์ปี 1994 Gorton และ Schmid, 2000), อิตาลี (ซ่า 1995), และ 7 องค์กรสำหรับความร่วมมือทางเศรษฐกิจและพัฒนาประเทศ (บริษัทยุโรปกำกับดูแลเครือข่าย 1997) ลาปอตา et al. (1998) อธิบายถึงความเป็นเจ้าของความเข้มข้นในตัวอย่างของประเทศ 49 ขณะตรวจสอบลาปอตา et al. (1999)รูปแบบของการควบคุมในสุด "rms จาก 27 ประเทศที่มั่งคั่ง ที่ข้อมูลแสดงว่า ประเทศที่ มีการป้องกันนักลงทุนที่ดีโดยทั่วไปแสดงเพิ่มเติมควบคุมเข้มข้นของ "rms กว่าประเทศทำกับนักลงทุนที่ดีในอดีต แต่ใหญ่ที่สุด " rms มักถูกควบคุม โดยรัฐใด หรือโดยครอบครัว ที่ก่อตั้งขึ้นมานี้ "rms ในประเทศ หลังการบริษัท Berle และวิธี} มีกระจายและมีผู้ถือหุ้นผู้จัดการในการควบคุม} เป็น common.4 เพิ่มเติมClaessens et al. (2000) ตรวจสอบตัวอย่างเกือบ 3000" rms จากตะวันออก 9เศรษฐกิจเอเชีย ยกเว้นในญี่ปุ่น ซึ่งมีการคุ้มครองผู้ถือหุ้นค่อนข้างดี พวกเขา " nd ความเด่นของครอบครัวควบคุมและบริหารครอบครัวบริษัทในตัวอย่างของพวกเขา ควบคุมบางรัฐเช่น พวกเขายังมีหลักฐานที่โดดเด่น of'crony capitalismain เอเชีย: นอกญี่ปุ่น 10 อันดับครอบครัวใน 8 ประเทศที่เหลือศึกษาควบคุมระหว่าง 18 และ 58เปอร์เซ็นต์ของมูลค่ารวมของหุ้นที่จดทะเบียน14 อาร์ลาปอตา et al./สมุด รายวันทางการเงินเศรษฐศาสตร์ 58 (2000) 3 } 275 นอกจากนี้ ลาปอตาและ al. (2000) ที่ดีคุ้มครองผู้ถือหุ้นส่วนน้อยมีสัมพันธ์มีสูงกว่าเงินปันผลจ่ายลึกหนาบางในระหว่างส่วนของ "rms จากทั่วโลกในผล หลักฐานที่ได้พิสูจน์ให้ทั่วไปสอดคล้องกับข้อเสนอต่อว่า สภาพแวดล้อมทางกฎหมายรูปร่างของ bene ส่วนตัว " ts ควบคุม และจึงกำหนดโครงสร้างสมดุลเป็นเจ้าของ บางทีหลักหลักฐานนี้การกำกับดูแลการศึกษาเป็นการirrelevance ญาติของบริษัท Berle และพาหนะที่ใช้ในประเทศส่วนใหญ่ในการโลกและเอกภาพของครอบครัวควบคุม จริง ลาปอตา et al. (1999) และRms "nd ที่ครอบครัวควบคุม" Claessens et al. (2000) โดยปกติจะถูกจัดการโดยสมาชิกในครอบครัวเพื่อให้ผู้จัดการจะถูกเก็บไว้ในบังคับสัดมากกว่าBerle และวิธีอธิบายอะไร เป็น Vishny (1997) และ Shleifer ได้โต้เถียง ในองค์กรขนาดใหญ่ของประเทศมากที่สุด ปัญหาหน่วยพื้นฐานไม่ใช่การBerle และวิธีติด #ict ระหว่างนักลงทุนภายนอกและผู้จัดการ แต่ค่อนข้างระหว่างนักลงทุนภายนอกและควบคุมผู้ถือหุ้นได้เกือบควบคุมผู้จัดการเต็มรูปแบบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3. ผลของการคุ้มครองผู้ลงทุน
ในส่วนของพื้นที่ในวงกว้างซึ่งคุ้มครองผู้ลงทุนได้รับการแสดงให้เห็นว่าเรื่องนี้เป็น
กรรมสิทธิ์ของ "RMS พัฒนาของ" ตลาดการเงินและการจัดสรร
ทรัพยากรที่แท้จริง.
3.1 รูปแบบของความเป็นเจ้าของและควบคุมการ
มุ่งเน้นไปที่การเวนคืนของนักลงทุนและการป้องกันของมีจำนวนของ
ผลกระทบต่อโครงสร้างความเป็นเจ้าของของ "RMS. พิจารณา" RST ความเข้มข้นของการควบคุมสิทธิใน "RMS (เมื่อเทียบกับการจ่ายเงินปันผลหรือเงินสด # สิทธิโอ๊ย) . ใน
ระดับพื้นฐานที่สุดเมื่อสิทธิของนักลงทุนที่ได้รับความคุ้มครองไม่ดีและการเวนคืนเป็นไปได้ในระดับมากการควบคุมแร่มูลค่ามหาศาลเพราะ
มันจะช่วยให้คนในโอกาสที่จะเวนคืนอี $ ciently. เมื่อภายใน
ไม่จริงเวนคืนที่เรียกว่าส่วนตัว . Bene "ทีเอสของการควบคุมเป็นส่วนแบ่งที่สำคัญของ" ค่า RM ของการสังเกตนี้ทำให้เกิดคำถาม: จะควบคุม
ในสภาพแวดล้อมเช่นจะกระจุกตัวอยู่ในมือของผู้ประกอบการหรือ
? แยกย้ายกันไปในหมู่นักลงทุนจำนวนมาก
วิจัยในพื้นที่นี้มีต้นกำเนิดในการทำงาน ของกรอสแมนและฮาร์ท (1988)
และแฮร์ริสและ Raviv (1988) ที่ตรวจสอบการจัดสรรที่ดีที่สุดของการออกเสียงลงคะแนนและ
สิทธิเงินสด # โอ๊ยใน rm " speci "คำถามคของวิธีการควบคุมมีโอกาสที่จะได้รับการ
จัดสรรไม่ได้รับการตอบที่ชัดเจน. ด้วยเหตุผลหลายผู้ประกอบการ
อาจต้องการที่จะให้การควบคุมของ "RMS เมื่อคุ้มครองผู้ลงทุนไม่ดี.
ลาปอร์ตาและคณะ (1999) ทราบว่าหากการเวนคืนของนักลงทุนต้องมีความลับ
ร่วมกันควบคุมอาจยับยั้งผู้ประกอบการที่อยู่นอกเหนือความปรารถนาของเขา Zingales
(1995), La Porta และคณะ (1999) และ Bebchuk (1999) ยืนยันว่าหากผู้ประกอบการ
สลายการควบคุมระหว่างนักลงทุนจำนวนมาก, พวกเขาให้ขึ้น the`private Bene "tsa
พรีเมี่ยมในการครอบครอง. ใน Bebchuk ของ (1999) รุ่นดิ! ใช้โครงสร้างการควบคุมมีความ
ไม่แน่นอนเมื่อนักลงทุนสามารถ มีสมาธิอย่างเต็มที่โดยไม่ต้องควบคุมการจ่ายเงินสำหรับมัน.
ในที่สุดผู้ประกอบการหรือครอบครัวของเขาอาจจำเป็นต้องรักษาอำนาจของ "RM
เพราะชื่อเสียงของครอบครัวเป็นสิ่งจำเป็นที่จะระดมทุนภายนอกเมื่อทางกฎหมาย
การป้องกันของนักลงทุนนอกไม่ดี ด้วยเหตุผลเหล่านี้ทั้งหมด "RMS ในประเทศที่
มีการป้องกันการลงทุนที่ไม่ดีอาจจะต้องควบคุมความเข้มข้น.
Bennedsen และ Wolfenzon (2000) ทำให้อาร์กิวเมนต์ countervailing. เมื่อ
คุ้มครองผู้ลงทุนเป็นคนยากจนสลายการควบคุมในหมู่นักลงทุนขนาดใหญ่หลาย
} ไม่มีใครสามารถควบคุมการตัดสินใจของ rm "โดยไม่เห็นด้วยกับ
คนอื่น ๆ } อาจเป็นความมุ่งมั่นที่จะ จำกัด การเวนคืน เมื่อไม่มี
ผู้ถือหุ้นควบคุมเดียวและข้อตกลงของนักลงทุนขนาดใหญ่หลาย (
บอร์ด) ที่จำเป็นสำหรับการดำเนินการขององค์กรที่สำคัญนักลงทุนเหล่านี้อาจร่วมกัน
ถือครองสิทธิ์เงินสดเพียงพอ # โอ๊ยจะเลือกที่จะ จำกัด การเวนคืนที่เหลือ
ผู้ถือหุ้นและจ่ายโปร " ts ออกเป็นอี $ เงินปันผลเพียงพอ. เมื่อการกระจาย
ของการควบคุมลดครับ $ เวนคืนเพียงพอก็อาจจะออกมาเป็นนโยบายที่ดีที่สุด
สำหรับผู้ประกอบการเพิ่มความมั่งคั่ง.
อาลาปอร์ตา et al. / วารสารเศรษฐศาสตร์การเงิน 58 (2000) 3 } 27 13
หลักฐาน 4The ยังแสดงให้เห็นว่าการควบคุมที่มีมูลค่าและ speci "ถอนรากถอนโคนที่พรีเมี่ยมที่มีสิทธิออกเสียงเพิ่มขึ้น
การป้องกันผู้ถือหุ้นเสื่อม (ดูตัวอย่างเช่น Modigliani และ Perotti 1998; Nenova,
1999; Zingales, 1994).
ผู้ประกอบการมีจำนวน วิธีที่จะรักษาอำนาจของ "Rm. เขาสามารถขาย
หุ้นที่มีสิทธิออกเสียงลงคะแนน จำกัด ให้กับบุคคลภายนอกและยังคงรักษาอำนาจโดย
การถือครองหุ้นที่มีสิทธิออกเสียงที่ดีกว่า. นอกจากนี้เขายังสามารถใช้เสี้ยม
โครงสร้างซึ่งเป็น บริษัท โฮลดิ้เขา การควบคุมการขายหุ้นใน บริษัท ย่อย
ที่ตัวเองควบคุม Wolfenzon (1999) แสดงให้เห็นว่าผู้ประกอบการก็จะสามารถ
ควบคุม บริษัท ย่อยโดยการเป็นเจ้าของส่วนมากของเงินสด # โอ๊ย
สิทธิและว่าโครงการดังกล่าวมีความน่าสนใจมากขึ้นเมื่อการป้องกันของนอก
นักลงทุนจะลดลง ผู้ประกอบการยังสามารถให้การควบคุมผ่าน crossshareholdings ในหมู่ "RMS ซึ่งทำให้มันยากสำหรับบุคคลภายนอกที่จะได้รับการควบคุม
ของกลุ่มหนึ่ง rm "โดยไม่ต้องซื้อทั้งหมดของพวกเขา.
สิ่งที่เกี่ยวกับการกระจายตัวของสิทธิเงินสด # โอ๊ยระหว่างนักลงทุนเมื่อเทียบกับ
การควบคุม? หากผู้ประกอบการยังคงมีการควบคุมของ "RM, วิธีการที่เขาสามารถเพิ่มใด ๆ
เงินทุนจากนักลงทุนภายนอกนอก} สำหรับ "จัดหาเงินหรือต่างๆ" ไอออนบวก} ที่
คาดว่าจะได้รับการเวนคืน? เซ่นและ Meckling (1976) ขอแนะนำว่าเงินสด
เป็นเจ้าของ #ow โดย ผู้ประกอบการจะช่วยลดแรงจูงใจในการเวนคืนและ
ก่อให้เกิดแรงจูงใจที่จะจ่ายเงินปันผล. La Porta et al. (1999b) แสดงให้เห็นว่าความต้องการนี้
สำหรับเงินสดที่เพิ่มขึ้น # เจ้าของโอ๊ยเป็นความมุ่งมั่นที่จะ จำกัด การเวนคืนจะสูงกว่า
ในประเทศที่มีการป้องกันผู้ถือหุ้นด้อยกว่า.
หลักฐานที่มี ในรูปแบบการเป็นเจ้าขององค์กรทั่วโลก
สนับสนุนความสำคัญของการคุ้มครองผู้ลงทุนหลักฐานนี้ได้รับสำหรับ.
จำนวนของแต่ละประเทศรวมทั้งเยอรมนี (เอ็ดเวิร์ดและฟิชเชอร์,
1994; กอตและชมิด, 2000), อิตาลี (Barca, 1995) และเจ็ด องค์การ
สำหรับประเทศความร่วมมือทางเศรษฐกิจและการพัฒนา (ยุโรปองค์กร
เครือข่ายธรรมาภิ, 1997). La Porta et al. (1998) อธิบายความเข้มข้นเป็นเจ้าของในตัวอย่างของพวกเขาจาก 49 ประเทศในขณะที่ลาปอร์ตาและคณะ (1999) ตรวจสอบ
รูปแบบของการควบคุมในที่ใหญ่ที่สุด "RMS จากแต่ละ 27 เศรษฐกิจที่ร่ำรวย.
ข้อมูลที่แสดงให้เห็นว่าประเทศที่มีการคุ้มครองนักลงทุนที่ไม่ดีมักจะแสดงมากขึ้น
การควบคุมความเข้มข้นของ "RMS กว่าประเทศที่มีการป้องกันที่ดีของนักลงทุน.
ในอดีตแม้ ที่ใหญ่ที่สุด "RMS มักจะควบคุมทั้งโดยรัฐหรือ
ครอบครัวที่ก่อตั้งขึ้นหรือได้มาเหล่านี้ "RMS ในประเทศหลัง
เบิร์ลและหมายถึง บริษัท } กับผู้ถือหุ้นกระจายและเป็นมืออาชีพ
ผู้จัดการในการควบคุมมากขึ้น} common.4
Claessens และคณะ (2000) ได้ตรวจสอบตัวอย่างเกือบ 3,000 "RMS จาก 9 ตะวันออก
เศรษฐกิจเอเชีย. ยกเว้นในประเทศญี่ปุ่นซึ่งมีการป้องกันผู้ถือหุ้นอย่างเป็นธรรมที่ดีพวกเขา "ครั้งที่เด่นของการควบคุมและการจัดการครอบครัวครอบครัวของ
บริษัท ในกลุ่มตัวอย่างของพวกเขาด้วยการควบคุมของรัฐบางส่วน ได้เป็นอย่างดี นอกจากนี้ยังนำเสนอ
หลักฐานที่น่าทึ่ง of`crony capitalismain เอเชียนอกประเทศญี่ปุ่น, 10 อันดับแรกของ
ครอบครัวในแต่ละส่วนที่เหลืออีก 8 ประเทศการศึกษาการควบคุมระหว่าง 18 และ 58
เปอร์เซ็นต์ของมูลค่ารวมของหุ้นจดทะเบียน.
14 อาลาปอร์ตาและคณะ / วารสาร. เศรษฐศาสตร์การเงิน 58 (2000) 3} 27
5IN นอกจากนี้ลาปอร์ตาและคณะ (2000) แสดงให้เห็นว่าการคุ้มครองผู้ถือหุ้นส่วนน้อยที่ดีขึ้นมีความเกี่ยวข้อง
กับการจ่ายเงินปันผลที่สูงขึ้นในข้ามส่วนของ "RMS จากทั่วโลก.
โดยสรุปหลักฐานที่ได้พิสูจน์แล้วว่ามีความสอดคล้องกับข้อเสนอในวงกว้าง
ว่าสภาพแวดล้อมทางกฎหมายรูปร่าง มูลค่าของผลประโยชน์ส่วนตัว "ทีเอสของการควบคุมและ
จึงกำหนดเป็นเจ้าของโครงสร้างสมดุล บางทีอาจจะเป็นหลักของ
ความหมายของหลักฐานนี้สำหรับการศึกษาของการกำกับดูแลกิจการที่มีการ
ลวงญาติของ บริษัท เบิร์ลและวิธีการในประเทศส่วนใหญ่ใน
โลกและเป็นศูนย์กลางของการควบคุมครอบครัว อันที่จริงลาปอร์ตาและคณะ (1999) และ
Claessens และคณะ (2000) "ครั้งที่ครอบครัวควบคุม" RMS มีการจัดการโดยทั่วไป
สมาชิกในครอบครัวเพื่อให้ผู้จัดการปรากฏจะถูกเก็บไว้ในบังคับที่เข้มงวดมากขึ้นกว่า
สิ่งที่เบิร์ลและวิธีการอธิบาย ในฐานะที่เป็น Shleifer และ Vishny (1997) ได้มีการถกเถียงกันอยู่ใน
บริษัท ขนาดใหญ่ของประเทศส่วนใหญ่ปัญหาที่หน่วยงานพื้นฐานไม่ได้
เบิร์ลและวิธี ict แย้ง # ระหว่างนักลงทุนนอกและผู้จัดการ แต่
ว่าระหว่างนักลงทุนและผู้ถือหุ้นที่อยู่นอกการควบคุมที่มีเกือบ
ควบคุมเต็มรูปแบบ กว่าผู้จัดการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3 . ผลของการป้องกัน
นักลงทุนสามกว้างพื้นที่ซึ่งคุ้มครองนักลงทุนได้แสดงเป็นกรรมสิทธิ์ของเรื่อง
" RMS , การพัฒนาของตลาด nancial และการจัดสรรทรัพยากรจริง
.
1 . รูปแบบของการเป็นเจ้าของและการควบคุม
เน้นการของนักลงทุนและการป้องกันของมันมีจํานวน
สำหรับความเป็นเจ้าของโครงสร้างของ " RMS .พิจารณา " น่ะ ความเข้มข้นของสิทธิมนุษยชนใน " RMS ( ตรงข้ามกับเงินปันผลหรือเงิน#โอ๊ยสิทธิ ) ที่
ระดับพื้นฐานที่สุด เมื่อสิทธิของนักลงทุนและการเวนคืนไม่ดีเป็นไปได้ในระดับมาก การควบคุมมีคุณค่ามหาศาลเพราะ
ให้ภายในโอกาสที่จะยึด E $ ciently . เมื่อครั้งที่แล้ว ก็ยึด
,ที่เรียกว่าส่วนตัวดี " TS ของการควบคุมเป็นหุ้นที่สําคัญของ " ค่า RM . การสังเกตนี้เพิ่มคำถาม : จะควบคุม
ในสภาพแวดล้อมเช่น จากในมือของผู้ประกอบการหรือ
กระจายในหมู่นักลงทุนมากมาย
การวิจัยในพื้นที่นี้มาในงานของกรอสแมนและ Hart ( 1988 ) และ แฮริส และ raviv
( 1988 ) ที่ศึกษาการจัดสรรที่เหมาะสมของการลงคะแนนและ
เงินสด#โอ๊ยสิทธิใน " RM . ส่วนประเภท " C คำถามวิธีการควบคุมมีแนวโน้มที่จะ
จัดสรรยังไม่ได้รับคำตอบที่ชัดเจน ด้วยเหตุผลหลายประการ ผู้ประกอบการ
อาจต้องควบคุมค่าของพวกเขา " เมื่อนักลงทุนป้องกันไม่ดี
La Porta et al . ( 1999 ) สังเกตว่า ถ้าการเวนคืนของนักลงทุนต้องมีความลับ ,
ร่วมกันควบคุมอาจยับยั้งผู้ประกอบการเกินความปรารถนาของเขา zingales
( 1995 )La Porta et al . ( 1999 ) , และ bebchuk ( 1999 ) ยืนยันว่าหากผู้ประกอบการ
กระจายการควบคุมระหว่างนักลงทุนมาก พวกเขาให้ " ดี " ส่วน TSA
พรีเมี่ยมในการครอบครอง . ใน bebchuk ( 1999 ) รุ่น ดิ ! ใช้โครงสร้างควบคุม
ไม่เสถียรเมื่อนักลงทุนสามารถมุ่งควบคุมอย่างเต็มที่โดยไม่จ่ายเงินสำหรับมัน .
ในที่สุด ผู้ประกอบการหรือครอบครัวของเขาจะต้องรักษาควบคุมของ " RM
เพราะชื่อเสียงของครอบครัวจะต้องระดมเงินทุนภายนอกเมื่อมีกฎหมายคุ้มครอง
ของนักลงทุนภายนอกที่ไม่ดี ด้วยเหตุผลทั้งหมดเหล่านี้ " ค่าคุ้มครองนักลงทุนในประเทศ
กับไม่ดีอาจต้องควบคุมเข้มข้น และ
bennedsen wolfenzon ( 2000 ) ให้ตอบโต้กัน เมื่อ
คุ้มครองผู้ลงทุนมีฐานะยากจน การสลายของนักลงทุน
ขนาดใหญ่หลายควบคุม} ไม่มีบุคคลที่สามารถควบคุมการตัดสินใจของ " RM โดยไม่เห็นด้วยกับ
คนอื่น } อาจเป็น มุ่งมั่นที่จะ จำกัด การเวนคืน เมื่อไม่มี
เดียวส่วนใหญ่ และข้อตกลงของนักลงทุนขนาดใหญ่หลาย (
Board ) เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการกระทำขององค์กรหลัก นักลงทุนเหล่านี้จะร่วมกัน
ถือเงินสดเพียงพอ#โอ๊ยสิทธิที่จะเลือกที่จะ จำกัด การเวนคืนของที่เหลือ
และผู้ถือหุ้นจ่ายโปร " TS เป็น E $ cient ปันผล เมื่อการสลาย
ควบคุมลด e $ cient เวนคืน อาจออกมาเป็นนโยบายที่เหมาะสมสำหรับความมั่งคั่งสูงสุด

R . La Porta ผู้ประกอบการ et al . / วารสารเศรษฐศาสตร์การเงิน 58 ( 2000 ) 3 } 27 13
4the หลักฐานยังพบว่า การควบคุมมีมูลค่าและประเภท " คอลลี่ที่โหวตเบี้ยเพิ่ม
เป็นการคุ้มครองผู้ถือหุ้นเสื่อม ( เห็นตัวอย่าง และ nenova โมดิ perotti , 1998 , 1999 ;
; zingales , 1994 ) .
ผู้ประกอบการมีหลายวิธีในการรักษาควบคุมของ " RM . เขาสามารถขาย
หุ้นที่มีสิทธิออกเสียง จำกัด ให้บุคคลภายนอกและยังคงรักษาควบคุมโดย
ต้องถือหุ้นที่มีสิทธิออกเสียง ที่เหนือกว่า เขายังสามารถใช้โครงสร้างเสี้ยม
,ที่บริษัทเขาควบคุมการขายหุ้นในเครือ
ที่ตัวเองควบคุม wolfenzon ( 2542 ) พบว่า ผู้ประกอบการสามารถ
ควบคุมย่อยได้โดยไม่ต้องเป็นเจ้าของส่วนมากของเงินสด#โอ้ว
สิทธิ และว่า โครงการดังกล่าวจะน่าสนใจมากขึ้นเมื่อการคุ้มครองนักลงทุนนอก
เป็น weaker .ผู้ประกอบการยังสามารถควบคุมผ่าน crossshareholdings ระหว่าง " RMS ซึ่งทำให้มันยากขึ้นสำหรับบุคคลภายนอกที่จะได้รับการควบคุม
กลุ่มหนึ่ง " RM โดยไม่ต้องซื้อทั้งหมดของพวกเขา .
แล้วกระจายเงินสด#โอ๊ยสิทธิระหว่างนักลงทุนตรงข้าม
เพื่อควบคุม ถ้าผู้ประกอบการยังคงมีการควบคุมของ " RM , วิธีการที่เขาสามารถเลี้ยง
ภายนอกเงินทุนจากนักลงทุน } นอก " nancing หรือ DIVERSI " ไอออนบวก } ใคร
คาดว่าจะถูกเวนคืน ? เจนเซ่น และ meckling ( 1976 ) แนะนำให้สด
#โอยความเป็นเจ้าของโดยผู้ประกอบการลดแรงจูงใจในการเพิ่มแรงจูงใจและ
จ่ายปันผล La Porta et al . ( 1999b ) แสดงว่าต้องการ
สูงกว่าเงินสด#โอยความเป็นเจ้าของเป็นความมุ่งมั่นที่จะ จำกัด การเวนคืนที่สูง
ในประเทศที่มีการคุ้มครองผู้ถือหุ้นด้อยกว่า
หลักฐานที่มีอยู่ในรูปแบบเจ้าของบริษัททั่วโลก
สนับสนุนความสำคัญของการคุ้มครองผู้ลงทุน หลักฐานนี้ได้สำหรับ
ตัวเลขของแต่ละประเทศ ได้แก่ เยอรมนี ( Edwards และฟิชเชอร์ ,
1994 ; กอต และ ชมิด , 2000 ) , อิตาลี ( Barca , 1995 ) และ 7 องค์กร
สำหรับประเทศความร่วมมือทางเศรษฐกิจและการพัฒนา ( องค์กร
ธรรมาภิบาลเครือข่ายยุโรป , 1997 ) La Porta et al . ( 1998 ) อธิบายสมาธิความเป็นเจ้าของในตัวอย่างของ 49 ประเทศ ในขณะที่ La Porta et al . ( 1999 ) ตรวจสอบ
รูปแบบการควบคุม RMS ที่ใหญ่ที่สุด " จากทั้ง 27 ประเทศที่ร่ำรวย
ข้อมูลแสดงให้เห็นว่าประเทศที่มีการคุ้มครองผู้ลงทุนยากจนมักจะมีมากขึ้น
เข้มข้นควบคุม " RMS มากกว่าประเทศที่มีการปกป้องนักลงทุนที่ดี
ในอดีต แม้แต่ที่ใหญ่ที่สุด " อาร์เอ็มเอส มักจะควบคุมโดยรัฐหรือ
โดยครอบครัวที่ก่อตั้งขึ้นหรือได้รับข้อมูลเหล่านี้ " ในประเทศหลัง
เบิร์ล และหมายถึงบริษัท } ด้วยกระจายผู้ถือหุ้นและผู้จัดการมืออาชีพในการควบคุมทั่วไป
} 4
claessens et al .( 2 ) ตรวจสอบจำนวนเกือบ 3 , 000 " RMS จากเศรษฐกิจเอเชีย 9 ตะวันออก

ยกเว้นในญี่ปุ่น ซึ่งมีการคุ้มครองผู้ถือหุ้นค่อนข้างดี พวกเขา " ND มีความเด่นของการควบคุมของครอบครัวและการจัดการของ บริษัท ในตัวอย่างของ
กับบางรัฐควบคุมเช่นกัน พวกเขายังเสนอหลักฐานที่น่าทึ่งของ `
เพื่อนสนิท capitalismain เอเชีย : ด้านบน 10
นอกญี่ปุ่นครอบครัวในแต่ละ ที่เหลืออีก 8 ประเทศ ศึกษาการควบคุมระหว่าง 18 และ 58
ร้อยละของมูลค่ารวมของหลักทรัพย์จดทะเบียน
14 . La Porta al / วารสารเศรษฐศาสตร์การเงิน 58 ( 2000 ) 3 } 5
5in นอกจากนี้ La Porta et al . ( 2000 ) พบว่า ผู้ถือหุ้นส่วนน้อยดีกว่าการป้องกัน เกี่ยวข้องกับการจ่ายเงินปันผลสูงกว่า
มือตกในส่วนตัดขวางของ " ข้อมูลจากทั่วโลก .
ในผลรวมหลักฐานที่ได้พิสูจน์แล้วว่าเป็นวงกว้างที่สอดคล้องกับข้อเสนอ
ว่าสภาพแวดล้อมทางกฎหมายรูปร่างคุณค่าของ Bene ส่วนตัว " TS ของการควบคุมและกำหนดสมดุล
จึงเป็นเจ้าของโครงสร้าง บางทีหลัก
ความหมายของหลักฐานการศึกษาของบรรษัทภิบาลเป็น
และญาติของเบิร์ลและวิธีการ บริษัท ในประเทศส่วนใหญ่ใน
โลกและควบคุมศูนย์กลางของครอบครัว แน่นอน , La Porta et al . ( 1999 ) และ
claessens et al . ( 2000 ) " ND ที่ครอบครัวควบคุม " RMS มักจะจัดการโดย
ครอบครัวดังนั้นผู้จัดการที่ปรากฏจะถูกเก็บไว้บน leash แน่นกว่า
อะไรเบิร์ลและวิธีการอธิบาย และเป็น shleifer vishny ( 1997 ) ได้เสนอ ใน บริษัท ขนาดใหญ่ของประเทศ
ส่วนใหญ่หน่วยงานพื้นฐานไม่ใช่ปัญหา
เบิร์ลและวิธีการ ICT # con ระหว่างนักลงทุนนอกและผู้จัดการ แต่ระหว่างที่ข้างนอก
นักลงทุนและผู้ถือหุ้นที่มีการควบคุมเต็มรูปแบบผ่านเกือบ
ผู้จัดการ