Once there was a royal couple who g

Once there was a royal couple who grieved excessively because they had no children. When at last, after long waiting, the queen presented her husband with a little daughter, his majesty showed his joy by giving a christening feast, so grand that the like of it was never known. He invited all the fairies in the land—there were seven altogether—to stand godmothers to the little princess; hoping that each might bestow on her some good gift, as was the custom of good fairies in those days.

After the ceremony, all the guests returned to the palace, where there was set before each fairy-godmother a magnificent covered dish, with an embroidered table-napkin, and a knife and fork of pure gold, studded with diamonds and rubies. But alas! as they placed themselves at table, there entered an old fairy who had never been invited, because more than fifty years since she had left the king’s dominion on a tour of pleasure, and had not been heard of until this day. His majesty, much troubled, desired a cover to be placed for her, but it was of common delf, for he had ordered from his jeweller only seven gold dishes for the seven fairies aforesaid. The elderly fairy thought herself neglected, and muttered angry menaces, which were overheard by one of the younger fairies, who chanced to sit beside her. This good godmother, afraid of harm to the pretty baby, hastened to hide herself behind the tapestry in the hall. She did this, because she wished all the others to speak first—so that if any ill gift were bestowed on the child, she might be able to counteract it.

The six now offered their good wishes—which, unlike most wishes, were sure to come true. The fortunate little princess was to grow up the fairest woman in the world; to have a temper sweet as an angel; to be perfectly graceful and gracious; to sing like a nightingale; to dance like a leaf on a tree; and to possess every accomplishment under the sun. Then the old fairy’s turn came. Shaking her head spitefully, she uttered the wish that when the baby grew up into a young lady, and learned to spin, she might prick her finger with the spindle and die of the wound.

At this terrible prophecy all the guests shuddered; and some of the more tender-hearted began to weep. The lately happy parents were almost out of their wits with grief. Upon which the wise young fairy appeared from behind the tapestry, saying cheerfully “Your majesties may comfort yourselves; the princess shall not die. I have no power to alter the ill-fortune just wished her by my ancient sister—her finger must be pierced; and she shall then sink, not into the sleep of death, but into a sleep that will last a hundred years. After that time is ended, the son of a king will find her, awaken her, and marry her.”

Immediately all the fairies vanished.

The king, in the hope of avoiding his daughter’s doom, issued an edict, forbidding all persons to spin, and even to have spinning-wheels in their houses, on pain of instant death. But it was in vain. One day, when she was just fifteen years of age, the king and queen left their daughter alone in one of their castles, when, wandering about at her will, she came to an ancient donjon tower, climbed to the top of it, and there found a very old woman—so old and deaf that she had never heard of the king’s edict—busy with her wheel.

“What are you doing, good old woman?” said the princess.

“I’m spinning, my pretty child.”

“Ah, how charming! Let me try if I can spin also.”

She had no sooner taken up the spindle than, being lively and obstinate, she handled it so awkwardly and carelessly that the point pierced her finger. Though it was so small a wound, she fainted away at once, and dropped silently down on the floor. The poor frightened old woman called for help; shortly came the ladies in waiting, who tried every means to restore their young mistress, but all their care was useless. She lay, beautiful as an angel, the colour still lingering in her lips and cheeks; her fair bosom softly stirred with her breath: only her eyes were fast closed. When the king her father and the queen her mother beheld her thus, they knew regret was idle—all had happened as the cruel fairy meant. But they also knew that their daughter would not sleep for ever, though after one hundred years it was not likely they would either of them behold her awakening. Until that happy hour should arrive, they determined to leave her in repose. They sent away all the physicians and attendants, and themselves sorrowfully laid her upon a bed of embroidery, in the most elegant apartment of the palace. There she slept and looked like a sleeping angel still.

When this misfortune happened, the kindly young fairy who had saved the princess by changing her sleep of death into this sleep of a hundred years, was twelve thousand leagues away in the kingdom of Mataquin. But being informed of everything, she arrived speedily, in a chariot of fire drawn by dragons. The king was somewhat startle

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เคยเป็นคู่รอยัลที่เสียใจมากเกินไปเนื่องจากพวกเขาไม่มีเด็ก เมื่อในที่สุด หลังจากรอนาน ราชินีเสนอสามีกับลูกสาวน้อย พระแสดงให้เห็นความสุขของเขา โดยให้มีพิธีฉลอง แกรนด์ว่า ไม่ทราบเหมือนของมัน เขาได้เชิญนางฟ้าทั้งหมดในแผ่นดินซึ่งมีทั้งหมดเจ็ด — ยืน godmothers กับเจ้าหญิงน้อย หวังว่า แต่ละคนอาจประทานเธอบางดี ของขวัญเป็นของนางฟ้าที่ดีในวันนั้นหลังจากพิธี ทุกท่านกลับไปวัง มีตั้งค่าก่อนนางละจานปกคลุมสวยงาม การปักตารางเช็ด ปาก มีด และส้อมของทองคำบริสุทธิ์ studded ด้วยเพชรและทับทิม แต่อนิจจา ขณะที่พวกเขาวางไว้เองในตาราง มีป้อนเป็นนางฟ้าเก่าที่ได้เคยรับเชิญ เพราะกว่าห้าสิบปีตั้งแต่เธอได้ทิ้งอาณาจักรของกษัตริย์ในทัวร์ของความสุข และไม่ได้ยินของจนถึงวันนี้ สมเด็จ ลำบากมาก ที่ต้องการฝาครอบที่วางสำหรับเธอ แต่มันเป็นของทั่วไป delf สำหรับเขาสั่งจากเขาประดับอาหารทองเพียงเจ็ดเจ็ดนางฟ้าดังกล่าว นางฟ้าผู้สูงอายุคิดว่า ตัวเองถูกละเลย และญี่ปุ่นโกรธ menaces ซึ่งถูก overheard โดยหนึ่งในนางฟ้าน้อง ใครได้ถือโอกาสนั่งข้างเธอ นี้เนื้อดี กลัวเป็นอันตรายต่อทารกสวย พริบเพื่อซ่อนตัวเองอยู่เบื้องหลังพรมในห้องโถง เธอทำอย่างนี้ เพราะเธอปรารถนาอื่น ๆ ทั้งหมดที่พูดก่อน — ดังนั้นถ้าได้พระราชทานของขวัญใด ๆ ป่วยในเด็ก เธออาจจะรับมือกับมันหกขณะนี้มีความปรารถนาดีของพวกเขา — ซึ่งแตกต่างจากความปรารถนาส่วนใหญ่ ถูกใจจริง เจ้าหญิงน้อยที่โชคดีได้เติบโตขึ้นในโลก ผู้หญิงธรรม มีอารมณ์หวานเป็นเทวดา สง่างามอย่างสมบูรณ์แบบ และ น้ำใจ การร้องเพลงเช่นไนติงเกล การเต้นรำเช่นใบไม้บนต้นไม้ และมีความสำเร็จทุกอาทิตย์ แล้ว นางฟ้าเก่าเปิดมา หัวของเธอสั่น spitefully เธอพูดในที่ว่า เมื่อทารกเติบโตเข้ากับหญิงสาว และเรียนรู้ในการหมุน เธออาจ prick ของเธอนิ้วแกนและตายของบาดแผลที่คำทำนายนี้น่ากลัว ทุกท่านสั่น และบางส่วนของการเติมเงินใจเริ่มร้อง พ่อแม่มีความสุขเมื่อเร็ว ๆ นี้เกือบได้จากปัญญาของพวกเขาด้วยความเศร้าโศก ตามที่ นางฟ้าที่หนุ่มฉลาดปรากฏจากด้านหลังของพรม พูดงสดของสมเด็จอาจห้องตัวเอง เจ้าหญิงจะไม่ตาย มีอำนาจในการเปลี่ยนแปลงโชคร้ายด้วยหวังที่ปรารถนาเพียงเธอ โดยน้องโบราณ — ต้องทะลุนิ้วมือของเธอ และเธอจะแล้ว จม ไม่นอนหลับตาย แต่ เป็นการนอนหลับที่จะร้อยปี หลังจากเวลาสิ้นสุด บุตรของกษัตริย์จะพบเธอ ปลุกเธอ และแต่งงานกับเธอ"นางฟ้าทั้งหมดหายไปทันทีกษัตริย์ ความหวังว่าการหลีกเลี่ยงการลงโทษลูกสาวของเขา ออกพระราชกฤษฎีกาแห่ง ห้ามทุกคนใน การหมุน และแม้กระทั่งมีการหมุนของล้อในบ้านของพวกเขา on pain of ตายทันที แต่มันเป็นการเสียเปล่า วันหนึ่ง เมื่อเธอถูกเพียงสิบห้าปีของอายุ คิง และควีนซ้ายของลูกสาวคนเดียวในปราสาทของพวกเขา อย่างใดอย่างหนึ่งเมื่อ หลงเกี่ยวกับเธอจะ การทาวเวอร์เป็นหอคอยโบราณ ปีนขึ้นไปด้านบนของมัน และมีพบผู้หญิงอายุมาก — ดังนั้นเก่า และหูหนวกว่า เธอก็ไม่เคยได้ยินพระราชกฤษฎีกาของกษัตริย์แห่ง — วุ่นวายกับล้อของเธอ"จะทำอะไร หญิงดี" กล่าวว่า เจ้าหญิง"ฉัน:ปั่น เด็กสวย"" Ah วิธีแห่ง ให้ฉันหากฉันสามารถหมุนยัง"เธอได้แล้วนำค่าแกนมากกว่า มีชีวิตชีวา และ obstinate เธอจัดการจึงเก้ ๆ และพิจารณาว่า จุดแทงนิ้วของเธอ แผลขนาดเล็กมาก เธอยังออกไปในครั้งเดียว และลดลงเงียบลงบนพื้น หญิงชราที่เรียกว่าความช่วยเหลือ กลัวยากจน มารอในผู้หญิง ที่พยายามทุกวิธีการคืนค่าของชู้หนุ่ม ในไม่ช้า แต่ดูแลตนก็ไร้ประโยชน์ เธอวาง เทวดา สียัง lingering ในริมฝีปากและแก้ม ของเธอสวยงาม คู่หูของเธอยุติธรรมกวนเบา ๆ กับลมหายใจของเธอ: เพียงดวงตาของเธอได้อย่างรวดเร็ว ปิด เมื่อพระบิดาและพระราชินีแม่ของเธอทั้งเธอดังนั้น พวกเขารู้เสียใจไม่ได้ใช้งาน — ทั้งหมดเกิดเป็นนางฟ้าโหดร้ายหมายถึง แต่พวกเขาก็รู้ว่า ลูกสาวของพวกเขาจะไม่นอนเคย แต่หลังจากหนึ่งร้อยปีก็ไม่มีแนวโน้มที่พวกเขาต้องการเถิดตื่นขึ้น จนกว่าชั่วโมงแห่งความสุขที่ควรมาถึง พวกเขามุ่งมั่นที่จะปล่อยให้เธอในโปรแกรมต่าง ๆ พวกเขาส่งแพทย์และพนักงานต้อนรับบน และตัวเองด้วยควรวางเธอเตียงของเย็บปักถักร้อย อพาร์ตเมนต์หรูหราที่สุดของพระราชวัง มีเธอนอน และดูเหมือนเทวดานอนนิ่งเมื่อโชคร้ายนี้เกิดขึ้น นางฟ้าสาวโปรดที่บันทึกไว้เจ้าหญิง โดยการนอนหลับของเธอเสียชีวิตลงในนี้นอนร้อยปี เปลี่ยน เป็นสิบสองหมื่นโยชน์ในราชอาณาจักร Mataquin แต่ได้รับแจ้งทุกอย่าง เธอมาอย่างรวดเร็ว ในราชรถที่วาด โดยมังกรไฟ ค่อนข้างถูก startle กษัตริย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อมีพระราชคู่ที่เศร้ามากเกินไป เพราะพวกเขาไม่มีบุตร เมื่อในที่สุด หลังจากที่ยาวรอราชินีเสนอสามีกับลูกสาวคนเล็ก ฝ่าบาททรงแสดงความสุขของเขา โดยให้ขนานนามเทศกาล ดังนั้น แกรนด์ ที่เหมือนมันไม่เคยที่รู้จักกัน เขาเชิญนางฟ้าทั้งหมดในแผ่นดินมีอยู่เจ็ดทั้งหมดยืน godmothers กับเจ้าหญิงน้อย หวังว่าแต่ละอาจจะมอบให้เธอบางดีของขวัญ เพราะธรรมเนียมของนางฟ้าที่ดีในวันเหล่านั้นหลังเสร็จพิธี แขกทั้งหมดเดินทางกลับวัง ที่ถูกตั้งไว้ก่อนที่แต่ละนางฟ้างดงามปกคลุมจาน กับ ปัก ผ้าเช็ดปากและมีดและส้อมของทองคำบริสุทธิ์ ประดับเพชรและทับทิม แต่อนิจจา ! ตามที่พวกเขาวางเองที่โต๊ะ มีป้อนแก่นางฟ้าที่ไม่เคยได้รับเชิญเพราะกว่าห้าสิบปีนับตั้งแต่เธอออกจากการปกครองของกษัตริย์ในทัวร์ของความสุข และไม่เคยได้ยิน จนทุกวันนี้ ฝ่าบาท , มากปัญหา ฝาครอบถูกวางไว้ที่เธอต้องการ แต่มันเป็น ทั่วไป เดล์ฟ เขาสั่งจากเพชรพลอยของเขาเพียงเจ็ดทองอาหารสำหรับเจ็ดนางฟ้าดังกล่าวข้างต้น นางฟ้าผู้สูงอายุคิดว่าตัวเองถูกทอดทิ้ง และพึมพำ menaces โกรธที่ถูกได้ยินโดยหนึ่งในนางฟ้าสาว ที่ได้นั่งข้างเธอ อุปถัมภ์ดี กลัวอันตรายกับเด็กน่ารัก รีบซ่อนตัวเองอยู่หลังม่านในห้องโถง เธอทำแบบนี้เพราะ อยากให้คนอื่นพูดก่อนแล้วว่า ถ้าไม่ดี ของขวัญถูกมอบให้กับเด็ก เธออาจจะสามารถแก้ได้6 ตอนนี้เสนอความปรารถนาดีของพวกเขา ซึ่งแตกต่างจากความปรารถนาที่สุดแน่ใจว่าเป็นจริง องค์หญิงน้อยโชคดีได้เติบโตขึ้นเป็นผู้หญิงที่น่ากลัวที่สุด ในโลก ได้อารมณ์หวาน เป็นเทวดา เป็นอย่างสมบูรณ์สง่างามและสง่างาม ; ร้องเหมือนนกไนติงเกล ; เต้นเหมือนใบไม้บนต้นไม้ และครอบครองทุกความสำเร็จภายใต้ดวงอาทิตย์ แล้วเปิดเก่านางฟ้ามา spitefully สั่นศีรษะ เธอพึมพำว่าเมื่อทารกเติบโตขึ้นเป็นหญิงสาว และได้เรียนรู้ที่จะหมุน เธออาจจะทิ่มนิ้วของเธอกับแกนหมุน และตายจากบาดแผลที่คำทำนายอันเลวร้ายนี้ บรรดาแขกตัวสั่น และบางที่มีจิตใจอ่อนโยนเริ่มร้องไห้ เมื่อเร็ว ๆ นี้ มีความสุข พ่อแม่เกือบขาดสติกับความโศกเศร้า ซึ่งเมื่อนางฟ้าเด็กปัญญาปรากฏจากหลังผ้าม่าน พูดอย่างร่าเริง " ฝ่าบาทอาจปลอบใจตัวเอง ; เจ้าหญิงจะไม่ตาย ผมไม่มีอำนาจที่จะเปลี่ยนโชคชะตาของเธอป่วย ขอให้พี่สาวของฉันโบราณที่นิ้วเธอต้องแทง เธอจะจมไม่ลง นอนเสียชีวิต แต่เข้าไปนอน จะอยู่เป็นร้อยปี หลังจากนั้นเวลาจะสิ้นสุด โอรสของกษัตริย์จะพบของเธอปลุกเธอ และจะแต่งงานกับเธอ "ทันทีทั้งหมดที่นางฟ้าหายไปกษัตริย์ในความหวังของการหลีกเลี่ยงการลงโทษของลูกสาว ออกพระราชกฤษฎีกา ห้ามทุกคนไปปั่น และแม้จะมีการปั่นล้อในบ้าน , ประหารทันที แต่มันก็ไร้ประโยชน์ วันนึงเมื่อเธออายุสิบห้าปี กษัตริย์และราชินี ทิ้งลูกสาวคนเดียวในหนึ่งของปราสาท เมื่อเดินตามเธอ เธอมาถึงหอคอยป้อมปราการชั้นในโบราณ ปีนขึ้นไปบนนั้น แล้วเจอผู้หญิงแก่มาก แก่และหูหนวก เธอ ไม่เคย ได้ยินว่า พระโองการยุ่งกับล้อเธอ" คุณจะทำอะไร ผู้หญิงเก่าดี ? " เจ้าหญิงพูด" ผมปั่นลูกที่น่ารักของฉัน "" อ๊ะ มีเสน่ห์อย่างไร ให้ฉันลองถ้าผมปั่นยัง . "เธอไม่มีเร็วขึ้นแกนมากกว่าการมีชีวิตชีวาและดื้อดึง เธอจัดการมันเก้ๆกังๆและลวกที่จุดแทงที่นิ้วเธอ แม้ว่ามันช่างเล็ก บาดแผล เธอหมดสติไปทันที และทำอย่างเงียบ ๆ ลงบนพื้น คนจน กลัวหญิงชราเรียกช่วย ไม่นานมาสุภาพสตรีในรอ ที่พยายามทุกวิถีทางที่จะเรียกคืนนายหญิงของพวกเขา แต่การดูแลของพวกเขาไร้ประโยชน์ เธอนอนที่สวยงามเป็นนางฟ้า สีที่ยังค้างคาอยู่ในริมฝีปากและแก้มเธอเบา ๆที่อกยุติธรรม ; กวนกับลมหายใจของเธอเท่านั้น เธอหลับตาอย่างรวดเร็วปิด เมื่อพระราชาและราชินีแม่ของเธอเห็นเธอจึงรู้ว่าเสียใจคือไม่ได้ใช้งานทั้งหมดที่เกิดขึ้นอย่างโหดร้าย นางฟ้า หมายถึง แต่พวกเขาก็รู้ว่าลูกสาวของพวกเขาจะไม่นอนเป็นนิตย์ แม้หลังจาก 100 ปี มันไม่อาจจะให้พวกเขาเห็นกระตุ้นเธอ จนช่วงเวลาแห่งความสุขจะมาถึง พวกเขาตัดสินใจที่จะปล่อยให้เธออยู่ในอารมณ์สงบ พวกเขาส่งทั้งหมดแพทย์และพนักงานและตัวเองเศร้าโศกวางเธอบนเตียงของเย็บปักถักร้อย , อพาร์ทเม้นที่หรูหราที่สุดของพระราชวัง เธอนอนเหมือนนางฟ้าที่หลับไหลอยู่เมื่อความโชคร้ายนี้เกิดขึ้น , กรุณาเด็กนางฟ้าที่ช่วยเจ้าหญิง โดยเปลี่ยนนอนเธอเสียชีวิตในการนอนหลับของร้อยปี คือ 12 , 000 ไมล์ไปในอาณาจักรของ mataquin . แต่ได้รับแจ้งทุกอย่าง เธอมาถึงอย่างรวดเร็วในราชรถเพลิงวาดโดยมังกร ที่คิน