Animal agriculture relies heavily o

Animal agriculture relies heavily on antibiotics, both for
disease treatment and growth promotion. Mounting public
concerns of antibiotic resistance include bans on sub
therapeutic antibiotic usage in Europe. There is also a
possibility in the near future in other regions of the world of
increasing pressure to eliminate antibiotic additives in feed
(Reid and Friendship, 2002). A number of antibiotic
substitutes to improve animal health and productivity have
been developed in recent decades. Probiotics, defined as
direct feed micro-organisms or microbial cell preparations,
are beneficial to the host animal by improving its intestinal
microbial balance, thus offering greater potential for the
antibiotic replacement (Fuller, 1989; Rambaud et al., 1993).
Sufficient evidence has demonstrated the effectiveness of
probiotics in improving growth performance, reducing
diarrhea and enhancing the immune system (Reid and
Friendship, 2002; Patterson and Burkholder, 2003; Koenen
et al., 2004; Khaksefidi and Rahimi, 2005). In contrast, the
reports from Watkins and Kratver (1983; 1984) show that
the oral administration of high numbers of different
Lactobacillus strains or introducing commercial
Lactobacillus in drinking water did not have any significant
effects on broiler growth or feed intake. Jin et al. (1998)
demonstrated the failure of probiotic cultures to enhance
chicken production has been attributed to the inability of
micro-organisms to colonize or survive in the
gastrointestinal tract, and their inability to antagonize or
competitively exclude the pathogenic bacteria. Therefore,
the ideal micro-organism for probiotic use must be able to
overcome potential hurdles, such as the low pH of the
stomach, and the presence of bile acids in the intestines. It
must also provide competition against the adhesion of
gastrointestinal pathogens to the intestinal mucosa while
producing organic acids and/or bacteriocin to inhibit
pathogen growth, which can then establish itself and
flourish in the intestine (Kailasapathy and Chin, 2000;
Amit-Romach et al., 2004). Species currently being used in
probiotic preparations are Lactobacillus, Streptococcus,
Bacillus, and yeast (Jones, 1991). Of the lactic acid bacteria
species, members such as the genera Lactobacillus, are normal inhabitants in the intestine and commonly used in most probiotic preparations (Tannock et al., 1999).
The strain of Lactobacillus reuteri Pg4 was isolated
from the gastrointestinal tract of healthy broilers. At first,
this strain was evaluated for probiotic characteristic;
tolerance to the acid and bile of intestinal digesta and
adhesion to intestinal epithelial cells in an in vitro study.
The second study is a feeding trial to investigate the effects
of L. reuteri Pg4 administration on growth performance,
gastrointestinal populations of lactobacilli, intestinal
mucosa histology, and the concentrations of organic acids in
broiler chickens digesta. The micro-organism adherence to
the cecal mucosa was also examined using scanning
electron microscopy (SEM).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สัตว์เกษตรใช้มากในยาปฏิชีวนะ ทั้ง
ส่งเสริมการเจริญเติบโตและรักษาโรค ติดสาธารณ
ความกังวลของการต้านทานยาปฏิชีวนะรวมถึงห้ามบนย่อย
บำบัดการใช้ยาปฏิชีวนะในยุโรป มีการ
เป็นไปได้ในอนาคตอันใกล้ในภูมิภาคอื่น ๆ ของโลก
เพิ่มความดันในการกำจัดยาปฏิชีวนะสารในอาหาร
(Reid และเฟรนด์ชิพ 2002) จำนวนยาปฏิชีวนะ
ทดแทนเพื่อปรับปรุงผลผลิตและสุขภาพสัตว์ได้
ถูกพัฒนาขึ้นในทศวรรษที่ผ่านมาล่าสุด Probiotics กำหนดเป็น
ตรงอาหารไมโครสิ่งมีชีวิตหรือเซลล์จุลินทรีย์เตรียม,
เป็นประโยชน์ต่อสัตว์โฮสต์ โดยการปรับปรุงของลำไส้
สมดุลจุลินทรีย์ จึง เสนอศักยภาพสูงสำหรับการ
แทนยาปฏิชีวนะ (Fuller, 1989 Rambaud et al., 1993) .
หลักฐานที่เพียงพอได้สาธิตประสิทธิภาพของ
probiotics ในการปรับปรุงประสิทธิภาพการเจริญเติบโต ลด
ท้องเสียและเสริมสร้างระบบภูมิคุ้มกัน (Reid และ
มิตรภาพ 2002 Patterson และ Burkholder, 2003 Koenen
et al., 2004 Khaksefidi และ Rahimi, 2005) ในทางตรงกันข้าม การ
รายงานจากเอมส์มิชชั้นและ Kratver (1983, 1984) ดูที่
ดูแลช่องปากจำนวนสูงแตกต่างกัน
สายพันธุ์แลคโตบาซิลลัสหรือพาณิชย์แนะนำ
แลคโตบาซิลลัสในน้ำดื่มไม่มีสำคัญใด ๆ
ผลการบริโภคอาหารหรือเจริญเติบโตของไก่เนื้อ จิ et al. (1998)
แสดงความล้มเหลวของวัฒนธรรมโปรไบโอติกส์เพื่อเพิ่ม
ผลิตไก่มีการบันทึกไม่
ไมโครชีวิต ไป colonize อยู่รอดในการ
ระบบทางเดิน และไม่สามารถ antagonize หรือ
สามารถแข่งขันได้แยกแบคทีเรียอุบัติ ดังนั้น,
ที่เหมาะไมโครมีชีวิตสำหรับการใช้โปรไบโอติกส์ต้องการ
เอาชนะอุปสรรคที่อาจเกิดขึ้น เช่น pH ต่ำการ
ท้อง และสถานะของกรดน้ำดีในลำไส้ มัน
ต้องการแข่งขันกับการยึดเกาะของ
โรคระบบการ mucosa ลำไส้ขณะ
ผลิตกรดอินทรีย์หรือ bacteriocin ยับยั้ง
การศึกษาการเจริญเติบโต ซึ่งสามารถแล้วสร้างเอง และ
งอกงามในลำไส้ (Kailasapathy และชิน 2000;
Amit Romach et al., 2004) สายพันธุ์ที่กำลังใช้ใน
เตรียมโปรไบโอติกส์มีแลคโตบาซิลลัส อุณหภูมิ,
คัด และยีสต์ (Jones, 1991) ของแบคทีเรียกรดแลกติก
พันธุ์ สมาชิกเช่นสกุลแลคโตบาซิลลัส เป็นคนปกติในลำไส้ และใช้กันทั่วไปในส่วนใหญ่เตรียมโปรไบโอติกส์ (Tannock et al., 1999) .
สายพันธุ์แลคโตบาซิลลัส reuteri Pg4 ถูกแยก
จากระบบทางเดินของไก่เนื้อเพื่อสุขภาพ ตอนแรก,
ต้องใช้นี้ถูกประเมินลักษณะโปรไบโอติกส์;
ยอมรับกรดและน้ำดีลำไส้ digesta และ
ยึดเกาะกับเซลล์ลำไส้ epithelial ในการเพาะเลี้ยงศึกษา
การศึกษาที่สองเป็นการทดลองให้อาหารการตรวจสอบผล
ของ L. reuteri Pg4 ดูแลการเจริญเติบโตประสิทธิภาพ,
ประชากรระบบของ lactobacilli ลำไส้
mucosa มิญชวิทยา และความเข้มข้นของกรดอินทรีย์ใน
digesta ไก่ไก่เนื้อ ติดไมโครสิ่งมีชีวิตไป
cecal mucosa ถูกตรวจสอบยังใช้สแกน
microscopy อิเล็กตรอน (SEM)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเกษตรสัตว์อาศัยอย่างมากในการใช้ยาปฏิชีวนะทั้งสำหรับ
การรักษาโรคและการส่งเสริมการเจริญเติบโต ยึดประชาชน
กังวลของความต้านทานยาปฏิชีวนะรวมถึงเรย์แบนย่อย
การใช้ยาปฏิชีวนะในการรักษาในยุโรป นอกจากนี้ยังมี
ความเป็นไปได้ในอนาคตอันใกล้ในภูมิภาคอื่น ๆ ของโลกของ
ความดันที่เพิ่มขึ้นในการกำจัดสารปฏิชีวนะในอาหาร
(เรดและเพื่อน, 2002) จำนวนของยาปฏิชีวนะ
ทดแทนเพื่อปรับปรุงสุขภาพสัตว์และการผลิตที่ได้
รับการพัฒนาขึ้นในช่วงทศวรรษที่ผ่านมา โปรไบโอติก, กำหนดให้เป็น
อาหารโดยตรงจุลินทรีย์หรือการเตรียมเซลล์จุลินทรีย์
เป็นประโยชน์ต่อสัตว์เป็นเจ้าภาพโดยการปรับปรุงของลำไส้
ความสมดุลของจุลินทรีย์จึงเสนอที่มีศักยภาพมากขึ้นสำหรับ
การเปลี่ยนยาปฏิชีวนะ (ฟุลเลอร์, 1989. Rambaud, et al, 1993)
หลักฐานที่เพียงพอ ได้แสดงให้เห็นความมีประสิทธิผลของ
โปรไบโอติกในการปรับปรุงประสิทธิภาพของการเจริญเติบโตลด
อาการท้องเสียและเสริมสร้างระบบภูมิคุ้มกันของร่างกาย (เรดและ
เพื่อน, 2002; แพตเตอร์สันและ Burkholder 2003; Koenen
et al, 2004. Khaksefidi และ Rahimi 2005) ในทางตรงกันข้าม
รายงานจาก Watkins และ Kratver (1983; 1984) แสดงให้เห็นว่า
การบริหารช่องปากของตัวเลขที่แตกต่างกันสูงของ
แลคโตบาซิลลัสสายพันธุ์หรือการแนะนำในเชิงพาณิชย์
แลคโตบาซิลลัสในน้ำดื่มไม่ได้มีความสำคัญใด ๆ ที่
มีผลกระทบต่อการเจริญเติบโตของไก่เนื้อหรือกินอาหาร จินและคณะ (1998)
แสดงให้เห็นถึงความล้มเหลวของวัฒนธรรมโปรไบโอติกเพื่อเพิ่ม
การผลิตไก่ที่ได้รับการบันทึกให้กับการไร้ความสามารถของ
จุลินทรีย์ที่อพยพไปตั้งถิ่นฐานหรืออยู่รอดได้ใน
ระบบทางเดินอาหารและไม่สามารถที่จะทำให้ไม่ถูกกันหรือ
แข่งขันไม่รวมแบคทีเรียก่อโรค จึง
เหมาะอย่างยิ่งจุลินทรีย์สำหรับการใช้โปรไบโอติกจะต้องสามารถที่จะ
เอาชนะอุปสรรคที่อาจเกิดขึ้นเช่นค่า pH ต่ำของ
กระเพาะอาหารและการปรากฏตัวของกรดน้ำดีในลำไส้ มัน
ยังต้องจัดให้มีการแข่งขันกับการยึดเกาะของ
เชื้อก่อโรคในระบบทางเดินอาหารที่เยื่อบุลำไส้ในขณะที่
การผลิตกรดอินทรีย์และ / หรือโปรตีนในการยับยั้ง
การเจริญเติบโตของเชื้อโรคซึ่งก็จะสามารถสร้างตัวเองและ
เจริญเติบโตในลำไส้ (Kailasapathy และคาง 2000;
Amit-Romach และคณะ ., 2004) สายพันธุ์ที่กำลังถูกนำมาใช้ใน
การเตรียมการเป็นโปรไบโอติกแลคโตบาซิลลัส, Streptococcus,
Bacillus และยีสต์ (โจนส์, 1991) ของแบคทีเรียกรดแลคติก
สายพันธุ์ที่สมาชิกเช่นแลคโตบาซิลลัสจำพวกที่มีคนที่อาศัยอยู่ในลำไส้ปกติและใช้กันทั่วไปในการเตรียมโปรไบโอติกมากที่สุด (Tannock et al., 1999)
สายพันธุ์ของเชื้อ Lactobacillus reuteri PG4 ถูกแยกออก
จากระบบทางเดินอาหารที่ดีต่อสุขภาพของ ไก่เนื้อ ตอนแรก
สายพันธุ์นี้ได้รับการประเมินลักษณะโปรไบโอติก;
ทนทานต่อกรดและน้ำดีของ Digesta ลำไส้และ
การยึดเกาะกับเซลล์เยื่อบุผิวลำไส้ในการศึกษาในหลอดทดลอง
การศึกษาที่สองคือการทดลองการให้อาหารที่จะตรวจสอบผลกระทบ
ของการบริหาร L. reuteri PG4 ที่ การเจริญเติบโต
ของประชากรในทางเดินอาหารของแลคโต, ลำไส้
เนื้อเยื่อเยื่อเมือกและความเข้มข้นของกรดอินทรีย์ใน
ไก่เนื้อ Digesta การยึดมั่นจุลินทรีย์ที่
เยื่อเมือก cecal ยังถูกตรวจสอบโดยใช้การสแกน
กล้องจุลทรรศน์อิเล็กตรอน (SEM)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เกษตรกรรมสัตว์อาศัยอย่างหนักในยาปฏิชีวนะทั้ง
รักษาและส่งเสริมการเจริญเติบโตโรค ติดตั้งสาธารณะ
ความกังวลของความต้านทานยาปฏิชีวนะ รวมถึงห้ามใช้ยาปฏิชีวนะรักษาโรค
ย่อยในยุโรป ยังมี
ความเป็นไปได้ในอนาคตของภูมิภาคอื่นๆ ของโลก ของการเพิ่มความดันเพื่อขจัดสารปฏิชีวนะ

( ตัวรีดและมิตรภาพ , 2002 )หมายเลขของทดแทนยาปฏิชีวนะ
เพื่อปรับปรุงสุขภาพสัตว์และผลผลิตมี
ได้รับการพัฒนาในทศวรรษที่ผ่านมา โปรไบโอติกหมายถึง
จุลินทรีย์อาหารโดยตรง หรือการเตรียมเซลล์จุลินทรีย์
เป็นประโยชน์ต่อโฮสต์ของสัตว์โดยการปรับปรุงสมดุลของจุลินทรีย์ในลำไส้
จึงเสนอศักยภาพมากขึ้นสำหรับ
แทนยาปฏิชีวนะ ( ฟูลเลอร์ , 1989 ; rambaud et al . , 1993 ) .
หลักฐานได้แสดงให้เห็นถึงประสิทธิภาพของ
โปรไบโอติกในการปรับปรุงการเจริญเติบโตลด
ท้องเสียและเสริมสร้างระบบภูมิคุ้มกัน ( รี้ดกับ
มิตรภาพ , 2002 ; แพทเทอร์สัน และ เบิร์กโฮลเดอร์ , 2003 ; koenen
et al . , 2004 ; khaksefidi และ rahimi , 2005 ) ในทางตรงกันข้าม ,
รายงานจากวัต kratver และ ( 2526 ; 1984 ) แสดงให้เห็นว่า
ช่องปากการบริหารสูง ตัวเลขที่แตกต่างกัน
สายพันธุ์ Lactobacillus หรือแนะนำพาณิชย์
แลคโตบาซิลลัสในน้ำดื่มไม่มีความผลในไก่การเจริญเติบโตหรือการบริโภคอาหาร จิน et al . ( 1998 ) แสดงให้เห็นถึงความล้มเหลวของวัฒนธรรม

โปรไบโอติกเพื่อเพิ่มการผลิตไก่ที่ได้รับมาประกอบกับการไร้ความสามารถของจุลินทรีย์ที่จะอพยพหรือ

อยู่ในทางเดินอาหาร และตนไม่สามารถทำลายหรือ
สามารถแยกแบคทีเรียก่อโรค . จึงเหมาะสำหรับใช้สิ่งมีชีวิตขนาดเล็ก

โปรไบโอติกสามารถผ่านอุปสรรคที่อาจเกิดขึ้น เช่น ค่า pH ต่ำของ
กระเพาะอาหาร และการปรากฏตัวของกรดน้ำดีในลำไส้ มันยังต้องมีการแข่งขันกับ

ส่วนยึดเกาะของเชื้อโรคที่จะเยื่อบุลำไส้ในขณะที่
การผลิตกรดอินทรีย์ และ / หรือ แบคทีริโอซินในการยับยั้ง
การเจริญเติบโตของเชื้อโรค ซึ่งสามารถสร้างเองและ
เจริญในลำไส้ ( kailasapathy และคาง , 2000 ;
มิต romach et al . , 2004 ) สายพันธุ์ปัจจุบันถูกใช้ในการเตรียมเชื้อโปรไบโอติกแลคโตบาซิลลัส

, , จุลินทรีย์และยีสต์ ( Jones , 1991 ) ของแบคทีเรียกรดแลคติกชนิด
สมาชิก เช่น แลคโตบาซิลัสสกุล ,ปกติจะอาศัยอยู่ในลำไส้และใช้กันทั่วไปในการเตรียมโปรไบโอติกมากที่สุด ( tannock et al . , 1999 ) .
สายพันธุ์ Lactobacillus รัฐฟลอริดา pg4 แยก
จากทางเดินอาหารของไก่เนื้อเพื่อสุขภาพ ตอนแรก
สายพันธุ์นี้ได้ทำการโปรไบโอติกลักษณะ ;
ทนกับกรดน้ำดีในลำไส้และ digesta และ
การยึดเกาะกับผนังลำไส้เยื่อบุผิวเซลล์ในการศึกษาในหลอดทดลอง .
การศึกษาที่สองคือการให้ทดลองเพื่อศึกษาผลของการบริหาร รัฐฟลอริดา pg4

ส่วนประชากรต่อการเจริญเติบโต ของแลคโตบาซิลัส ซึ่งเยื่อบุลำไส้
, , และความเข้มข้นของกรดอินทรีย์ใน
ไก่ digesta . ในสิ่งมีชีวิตขนาดเล็ก
เยื่อบุลำไส้ใหญ่ซีคัมถูกตรวจสอบด้วยกล้องจุลทรรศน์อิเล็กตรอนแบบส่องกราด ( SEM )
.