Every country on earth at the momen

Every country on earth at the moment is reforming public education. There are two reasons for it.

The first of them is economic. People are trying to work out, how do we educate our children to take their place in the economies of the 21st century. How do we do that? Even though we can't anticipate what the economy will look like at the end of next week,as the recent turmoil has demonstrated. How do you do that?

The second though is cultural. Every country on earth on earth is trying to figure out how do we educate our children so they have a sense of cultural identity, so that we can pass on the cultural genes of our communities. While being part of the process globalization, how do you square that circle? The problem is they are trying to meet the future by doing what they did in the past.

And on the way they are alienating millions of kids who don't see any purpose in going to school. When we went to school we were kept there with the story, which is if you worked hard and did well and got a college degree you'd have a job. Our kids don't believe that, and they are right not to by the way.

You are better having a degree than not, but it's not a guarantee anymore. And particularly not if the route to it marginalizes most of the things that you think are important about yourself.

Some people say we have to raise standards if this is a breakthrough. You know... really. Yes, we should. Why would you lower them? You know...I haven't come across an argument that persuades me they've lowered them. But raising them, of course we should raise them.

The problem is that the current system of education was designed and conceived and structured for a different age. It was conceived in the intellectual culture of the Enlightenment, and in the economic circumstances of the Industrial Revolution.

Before the middle of the nineteenth century there were no systems of public education. Not really, you'd get educated by Jesuits if you had the money.

But public education paid for from taxation, compulsory to everybody and free at the point of delivery, that was a revolutionary idea. And many people objected to it. They said it's not possible for many street kids working class children to benefit from public education. They are incapable of learning to read and write and why are we spending time on this?

So there was also built into the whole series of assumptions about social structuring capacity. It was driven by an economic imperative of the time, but running right through it, was an intellectual model of the mind, which was essentially the Enlightenment view of intelligence.

The real intelligence consisted in this capacity for certain type of deductive reasoning, and a knowledge of the Classics originally, what we've come to think of as academic ability. And this is deep in the gene pool of public education.

There are really two types of people. Academic and non academic. Smart people and non smart people. And the consequence of that is that many brilliant people think they are not, because they've been judged against this particular view of the mind. So we have twin pillars, economic and intellectual.

And my view is that this model has caused chaos in many people's lives. And it's been great for some - there've been people who benefited wonderfully from it, but most people have not.

(MOST people)Instead they suffered this. This is the modern epidemic, and it's as misplaced as it is fictitious. This is the plague of ADHD.

[Now this is a map of the instance of ADHD in America. Or prescriptions for ADHD]

Don't mistake me I don't mean to say there is no such thing as attention deficit disorder. I'm not qualified to say if there isn't such a thing.

I know that a great majority of psychologists and paediatricians think there's such a thing. - but it's still a matter of debate.

What I do know for a fact is it's not an epidemic. These kids of being medicated as routinely as we have our tonsils taken out. And on the same whimsical basis and for the same reason medical fashion.

Our children are living in the most intensely stimulating period in the history of the earth. They are being besieged with information and parse their attention from every platform, computers, from iPhones, from advertising holdings from hundreds of television channels.

And we are penalizing them for getting distracted. From what? Boring stuff. At school for the most part It seems to me not a conscience totally that the instance of ADHD has risen in parallel with the growth of standardized testing. And these kids are being given Ritalin and Adderall and all manner of things.

Often quite dangerous drugs to get them focused and calm them down. But according to this attention deficit disorder increases as you travel east across the country. People start losing interest in Oklahoma. (laughs) They can hardly think straight in Arkansas. And by the time they get to Washington they've lost it completely. (laughs) And there are separate reasons for that, I believe. It's a fictitious epidemic. If you think of it, the Arts - and I don't say this is exclusively the Arts, I think it's also true of Science and of Maths. I say about the Arts particularly because they are the victims of this mentality currently.

Particularly. The Arts especially address the idea of Aesthetic experience. An aesthetic experience is one in which your senses are operating at their peak. When you're present in the current moment. When you are resonating with the excitement of this thing that you're experiencing. When you are fully alive.

And anaesthetic is when you shut your senses off, and deaden yourself what's happening. And a lot of these drugs are that. We're getting our children through education by anaesthetising them. And I think we should be doing the exact opposite. We shouldn't be putting them asleep, we should be waking them up, to what they have inside of themselves.

But the model we have is this. It's I believe we have a system of education which is modelled on the interest of industrialism. and in the image of it. I'll give you a couple examples. Schools are still pretty much organised on factory lines. On ringing bells, separate facilities, specialised into separate subjects.

We still educate children by batches. You know, we put them through the system by age group. Why do we do that? You know, why is there this assumption that the most important thing kids have in common is how old they are. You know, it's like the most important thing about them is their date of manufacture.

Well I know kids who are much better than other kids at the same age in different disciplines. You know, or at different times of the day, or better in smaller groups than in large groups or sometimes they want to be on their own.

If you are interested in the model of learning you don't start from this production line mentality. This is essentially about conformity. Increasingly it's about that as you look at the growth of standardised testing and standardised curricula. and it's about standardisation. I believe we've got go in the exact opposite direction. That's what I mean about changing the paradigm.

There is a great study done recently on divergent thinking - Published a couple years ago. Divergent thinking isn't the same thing as creativity. I define creativity as the process of having original ideas which have value. Divergent thinking isn't a synonym, but it's an essential capacity for creativity. It's the ability to see lots of possible answers to a question. Lots of possible ways of interpreting a question. To think, what Edward de Bono publicly called laterally. To think not just in linear or convergent ways. To see multiple answers and not one.

So I made up a test for this. I mean one called the cod example would be people might be asked to say: How many uses can you think of for a paper clip? Follows routine questions. Most people might come with 10 or 15. People who are good at this might come with 200. And they do that by saying. Well, could the paper clip be 200 foot tall and be made of foam rubber? You know... like does it have to be a paper clip as we know it, Jim?

The test is this. They gave them to 1500 people in a book called Breakpoint and Beyond. And on the protocol of the test if you scored above a certain level, you'd be considered to be a genius of divergent thinking. So my question to you is: what percentage of the people tested of the 1500 scored genius level for divergent thinking? I need to know one more thing about them.

These were kindergarten children.... So what do you think? What percentage of genius level? -80 80, OK? 98% Now the thing about this was a longitudinal study. So they retested the same children five years later, ages of 8-10. What do you think? -50? They retested them again 5 years later, ages 13-15. You can see a trend here coming.

Now, this tells an interesting story. Because you could've imagined they're going the other way. Could you? You start off not being very good but you get better as you get older. But this shows 2 things: One is we all have this capacity and Two: It mostly deteriorates.

Now a lot have happened to these kids as they grown up, a lot. But one of the most important things happened that I'm convinced is that by now they've become educated. They spend 10 years in school being told there is one answer, it's at the back, and don't look. And don't copy because that's cheating. I mean outside school that's called collaboration but, inside schools.

This isn't because teachers wanted this way it's just because it happens that way. It's because it's in the gene pool of education.

We have to think different about human capacity. We have to get over this old conception of academic, non academic. Abstract, theoretical, vocational and see it for what it is: a Myth.

Second, we have to recognize most great learning happens in groups. That collaboration is the stuff of growth.

If w

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทุกประเทศในโลกในขณะนี้คือปฏิรูปการศึกษาสาธารณะ มีอยู่สองประการนั้น

ครั้งแรกของพวกเขาเป็นทางเศรษฐกิจ คนกำลังทำงาน วิธีทำเรารู้เด็ก ๆ ขึ้นของเศรษฐกิจของศตวรรษที่ 21 วิธีทำเราทำอย่างไร ถึงแม้ว่าเราไม่สามารถคาดหวังว่าเศรษฐกิจจะเหมือนที่สุดของสัปดาห์ถัดไป เป็นความวุ่นวายล่าสุดได้แสดง วิธีทำคุณทำอย่างไร

ที่สองแต่มีวัฒนธรรมการ ทุกประเทศในโลกในโลกพยายามคิดหาวิธีทำเรารู้เด็ก ๆ เพื่อให้พวกเขามีความรู้สึกของตัวตนทางวัฒนธรรม เพื่อให้เราสามารถส่งยีนวัฒนธรรมของชุมชนของเรา ในขณะที่เป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการโลกาภิวัตน์ วิธีทำคุณตร.ที่วงกลม ปัญหาคือ พวกเขาพยายามที่จะตอบสนองอนาคต โดยทำสิ่งที่พวกเขาได้ในอดีต

และทาง เป็นล้าน alienating เด็กที่มองไม่เห็นวัตถุประสงค์ใด ๆ ในการไปโรงเรียน เมื่อเราไปโรงเรียน เราได้เก็บไว้มี มี ซึ่งถ้าคุณทำงานหนักได้ดี และมีงานระดับวิทยาลัยที่ต้องการ เด็กของเราไม่เชื่อว่า และพวกเขาไม่ทางไปโดยทาง

คุณดีมีปริญญามากกว่าไม่ แต่ไม่รับประกันอีกต่อไป และไม่โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้ากระบวนการ marginalizes ที่สุดของสิ่งที่คุณคิดว่า มีความสำคัญเกี่ยวกับตัวคุณเอง

บางคนบอกว่า เราต้องยกมาตรฐานนี้ว่าเป็นความก้าวหน้า คุณรู้ว่า...จริง ๆ ใช่ เราควร ทำไมต้องลดพวกเขา เธอรู้นี่ผมยังไม่เจออาร์กิวเมนต์ที่ persuades พวกเขาได้ลดลง แต่เพิ่มพวกเขา แน่นอนเราควรเลี้ยงมันไว้

ปัญหาคือ ปัจจุบันระบบการศึกษาถูกออกแบบมา และรู้สึก และโครงสร้างสำหรับอายุแตกต่างกัน มันไม่รู้สึก ในวัฒนธรรมทางปัญญาตรัสรู้ และ ในสถานการณ์ทางเศรษฐกิจของการปฏิวัติอุตสาหกรรม

ก่อนกลางศตวรรษ มีไม่มีระบบการศึกษาสาธารณะ ไม่ได้จริง ๆ คุณจะได้รับการศึกษา โดยคณะเยสุอิตถ้าคุณมีเงิน

แต่สาธารณจ่ายสำหรับจากภาษี ฟรีณขณะจัดส่ง และบังคับให้ทุกคนที่มีความคิดปฏิวัติ และหลายคน objected ไป พวกเขากล่าวว่า เป็นไปไม่ได้สำหรับเด็กชั้นทำงานถนนเด็กจำนวนมากได้ประโยชน์จากการศึกษาสาธารณะ จะไม่สามารถเรียนการอ่าน และเขียน และเหตุเราใช้เวลานี้

จึงมียังอยู่ในชุดของสมมติฐานเกี่ยวกับกำลังการจัดโครงสร้างสังคมทั้งหมด มันถูกขับเคลื่อน โดยความจำเป็นเศรษฐกิจของเวลา แต่ทำงานถึงมัน แบบจำลองทางปัญญาของจิตใจ ซึ่งเป็นธรรมมองของปัญญาได้

ปัญญาจริงประกอบด้วยความสามารถนี้บางชนิดใช้เหตุผล deductive และคลาสสิคเดิม สิ่งที่เราได้มาคิดว่า เป็นความสามารถทางวิชาการความรู้ในการ และนี่คือลึกในกลุ่มยีนของสาธารณ

จริง ๆ มีสองประเภทของคน วิชาการ และไม่วิชาการ สมาร์ทคนและคนที่ไม่ใช่สมาร์ท และสัจจะซึ่งเป็นที่ยอดเยี่ยมหลายคนคิดว่า ไม่ เพราะพวกเขาได้ถูกตัดสินจากมุมมองเฉพาะของจิตใจ ดังนั้น เรามีเตียงเสา เศรษฐกิจ และปัญญา

และมุมมองของฉันคือ ว่า รุ่นนี้ได้เกิดความวุ่นวายในชีวิตของผู้คนจำนวนมาก และแล้วดีบาง- เคยมีคนได้รับประโยชน์จากมันเยี่ยมยอด แต่คนส่วนใหญ่ไม่มี

(MOST people) แทนที่พวกเขาทุกข์ทรมานนี้ นี้ได้ระบาดสมัยใหม่ และเรื่องตามหาก็สมมติ กาฬโรคของภาระผูกพันอยู่

[ตอนนี้แผนที่ของอินสแตนซ์ของภาระผูกพันในอเมริกาอยู่ หรือสถานีตำรวจสำหรับภาระผูกพัน]

ไม่ผิดฉันฉันไม่ได้หมายถึง ว่า ไม่มีสิ่งดังกล่าวเป็นโรคขาดดุลความสนใจ ฉันไม่ไปว่า ถ้า ไม่มีสิ่งใด

ฉันรู้ว่า ส่วนใหญ่นักจิตวิทยาและกุมารดีคิดว่า สิ่ง - แต่ก็ยังคงเป็นเรื่องของการอภิปราย

ไม่ว่าฉันรู้ความจริงว่ามันเป็นโรคระบาด เด็กเหล่านี้ของการจำหน่ายเป็นประจำ ตามที่เรามีทอนซิลของเรานำออกมา และใช้จินตนาการตามเหมือนกัน และ สำหรับแฟชั่นการแพทย์เหตุผลกัน

เด็ก ๆ อาศัยอยู่ในที่สุดความกระตุ้นรอบระยะเวลาในประวัติศาสตร์ของโลก พวกเขาจะถูกล้อม ด้วยข้อมูล และแยกความสนใจจากทุกแพลตฟอร์ม คอมพิวเตอร์ จาก iPhones จากโฆษณาโฮลดิ้งจากทีวี

และเราจะโทษสำหรับการฟุ้งซ่าน จากอะไรบ้าง เบื่อสิ่ง โรงเรียน ส่วนใหญ่ดูเหมือนฉันไม่จิตสำนึกทั้งหมดที่อินสแตนซ์ของภาระผูกพันได้เกิดขึ้นไปพร้อม ๆ กับการเติบโตของการทดสอบมาตรฐาน การ และเด็กเหล่านี้กำลังได้ Ritalin และ Adderall และลักษณะทั้งหมดของสิ่ง

ยาเสพติดมักจะค่อนข้างอันตรายจะเน้น และให้สงบสติอารมณ์ แต่ตามโรคขาดดุลนี้ความสนใจเพิ่มขึ้นเป็นทางตะวันออกทั่วประเทศ คนเริ่มหมดความสนใจในโอคลาโฮมา (หัวเราะ) นอกจากนี้พวกเขาไม่สามารถคิดตรงในรัฐอาร์คันซอ และการจะไปวอชิงตัน จะหลงมันอย่างสมบูรณ์ (หัวเราะ) และมีแยกสาเหตุที่ ผมเชื่อว่า เป็นโรคระบาดที่สมมติ ถ้าคุณคิดว่า ของมัน ศิลปะ - และอย่าพูดโดยเฉพาะศิลปะ ฉันคิดว่า มันก็เป็นความจริง ของวิทยาศาสตร์ และคณิตศาสตร์ ฉันพูดเกี่ยวกับศิลปะโดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื่องจากพวกเขาตกเป็นเหยื่อของความคิดนี้ในปัจจุบัน

โดยเฉพาะอย่างยิ่งการ ศิลปะโดยเฉพาะอย่างยิ่งความคิดของประสบการณ์สุนทรียะ ประสบการณ์สุนทรียะเป็นหนึ่งซึ่งท่านมีปฏิบัติการที่สูงสุดของพวกเขา เมื่อคุณกำลังอยู่ในปัจจุบัน เมื่อคุณมี resonating กับของสิ่งนี้ที่คุณกำลังประสบ เมื่อคุณจะมีชีวิตอยู่อย่างสมบูรณ์

และยาสลบเมื่อคุณปิดความรู้สึกของคุณ และระงับตัวเองสิ่งที่เกิดขึ้น และล็อตของยาเหล่านี้อยู่ที่ เราได้รับเด็กของเราได้ผ่านการศึกษา โดย anaesthetising พวกเขา และผมคิดว่า เราควรจะทำตรงข้ามแน่นอน เราไม่ควรจะวางพวกเขาหลับ เราควรจะตื่นพวกเขา พวกเขา มีในตัวเอง

แต่เรามีแบบนี้ด้วย มันของผมเชื่อว่า เรามีระบบการศึกษาที่ถูกคือ แบบจำลองสำหรับดอกเบี้ยของ industrialism และ ในรูปของมัน จะให้ตัวอย่างที่สอง โรงเรียนโดยทั่วไปยังสวยมากจัดบรรทัดโรงงาน บน ringing ระฆัง แยกสิ่งอำนวยความสะดวก เฉพาะในหัวข้อที่แยกต่างหาก

เรายังคงรู้เด็ก โดยชุดการ คุณรู้ว่า เราทำให้พวกเขาผ่านระบบตามกลุ่มอายุ ทำไมทำเราทำอย่างไร คุณทราบ มีเหตุนี้อัสสัมชัญที่มีเด็กสิ่งที่สำคัญที่สุดที่เหมือนกันคือ อายุจะ คุณรู้ เช่นวันผลิตเป็นสิ่งสำคัญที่สุดเกี่ยวกับพวกเขา

ฉันรู้จักเด็กที่ดีกว่าเด็กอื่นในอายุเดียวกันในสาขาวิชาต่าง ๆ คุณทราบ หรือในเวลาอื่นของวัน หรือดีกว่าในกลุ่มที่มีขนาดเล็กกว่า ในกลุ่มใหญ่ หรือบางครั้ง พวกเขาต้องการได้ด้วยตนเอง

หากคุณสนใจในรูปแบบของการเรียนรู้ คุณไม่เริ่มต้นจากความคิดสายการผลิตนี้ นี่คือหลักเกี่ยวกับการให้สอดคล้อง มากขึ้นได้ว่าคุณดูการเติบโตของแบบทดสอบและหลักสูตรแบบ และเกี่ยวกับมาตรฐาน ผมเชื่อว่า เราได้ไปแน่นอนอยู่ตรงข้ามกับทิศทางในการ นั่นคือสิ่งที่ผมหมายถึงเกี่ยวกับการเปลี่ยนกระบวนทัศน์การ

มีการศึกษาดีเสร็จเพิ่งคิดขันติธรรม - เผยแพร่เมื่อสองปีที่ผ่านมา ขันติธรรมคิดไม่เหมือนกับความคิดสร้างสรรค์ กำหนดความคิดสร้างสรรค์เป็นกระบวนการของการมีความคิดเดิมที่มีค่า ขันติธรรมคิดไม่เหมือนตัว แต่ก็เป็นกำลังสำคัญสำหรับความคิดสร้างสรรค์ จึงสามารถที่จะดูได้คำตอบของคำถามมากมาย จำนวนวิธีที่เป็นไปได้ของการตีความคำถาม คิด เดออะไรเอ็ดเวิร์ด Bono สาธารณะเรียกว่าแนวนอน การคิดไม่เพียงในรูปแบบเชิงเส้น หรือ convergent เห็นหลายคำตอบและไม่หนึ่ง

ให้ฉันขึ้นทดสอบนี้ หมายถึง หนึ่งเรียกว่า cod คนอาจจะถามว่า อย่างจะ: การใช้สามารถคุณคิดสำหรับคลิปกระดาษ ตามคำถามประจำ คนส่วนใหญ่อาจจะ มี 10 หรือ 15 คนดีนี้อาจจะ มี 200 และพวกเขาทำ ด้วยการพูด ดี หนีบกระดาษอาจ 200 ฟุต และมีโฟมยาง คุณรู้...เช่นจะต้องเป็นหนีบกระดาษเรารู้ว่า จิม

เป็นการทดสอบนี้ พวกเขาให้พวกเขา 1500 คน ในหนังสือเรียกว่าจุดเปลี่ยน และเหนือ และบนโพรโทคอลการทดสอบ ถ้าคุณทำคะแนนเหนือระดับ คุณจะถือ เป็นอัจฉริยะความคิดขันติธรรม จึงยัง: เปอร์เซ็นต์ของคนทดสอบระดับอัจฉริยะ 1500 คะแนนสำหรับขันติธรรมคิด ฉันจำเป็นต้องรู้อย่างหนึ่งเกี่ยวกับพวกเขา

เป็นเด็กอนุบาล... ดังนั้น สิ่งที่คุณคิดว่า เปอร์เซ็นต์ของระดับอัจฉริยะ -80 80, OK 98% ตอนนี้สิ่งที่เรื่องนี้เป็นการศึกษาระยะยาว ดังนั้น พวกเขา retested เด็กเดียวกันห้าปี อายุ 8-10 เธอคิดว่าไง -50 พวกเขา retested ไปอีก 5 ปีต่อมา อายุ 13-15 คุณสามารถดูแนวโน้มมาที่นี่

ตอนนี้ นี้บอกเรื่องราวน่าสนใจ เนื่องจากคุณไม่ได้จินตนาการ ว่ากำลังวิธีอื่น ๆ ไม่คุณ คุณเริ่มต้นไม่ดี แต่คุณได้รับดีกว่าได้รับ แต่นี้แสดงสิ่งที่ 2: คือเรามีกำลังการผลิตนี้และสอง: ส่วนใหญ่ deteriorates

ตอนนี้ มากได้เกิดขึ้นกับเด็กเหล่านี้เป็นพวกเขาเติบโตขึ้น มากขึ้น แต่ของสำคัญสิ่งที่เกิดขึ้นว่า ผม convinced ว่าโดยตอนนี้พวกเขาได้กลายเป็นศึกษาการ พวกเขาใช้เวลา 10 ปีในโรงเรียนที่รับการบอกเป็นคำตอบหนึ่ง ห้องด้านหลัง และดูไม่ และไม่ต้องคัดลอก เพราะที่ถูกโกง ผมหมายถึง นอกโรงเรียนที่เรียกว่าความร่วมมือ แต่ ภาย ในโรงเรียน

นี้ไม่ใช่ เพราะครูต้องวิธีนี้ก็เพียงเพราะว่ามันเกิดขึ้นด้วยวิธีการ เนื่องจากมีกลุ่มยีนการศึกษาได้

เราจะต้องคิดแตกต่างเกี่ยวกับกำลังคน เราต้องได้รับมากกว่านี้ความคิดเก่าของวิชาการ วิชาการไม่ บทคัด ย่อ ทฤษฎี อาชีพ และดูสิ่งที่เกิด: ตำนาน

สอง เราต้องรู้จักเรียนรู้มากที่สุดเกิดขึ้นในกลุ่ม ที่ทำงานร่วมกันเป็นสิ่งที่เจริญเติบโต

ถ้า w

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทุกประเทศบนโลกในขณะนี้คือ การปฏิรูปการศึกษาสาธารณะ มีอยู่สองเหตุผล

ครั้งแรกของพวกเขา คือ เศรษฐกิจ คนพยายามที่จะทำงานออกวิธีการทำเราให้เด็กของเราที่จะใช้สถานที่ของพวกเขาในประเทศในศตวรรษที่ 21 เราจะทำอย่างนั้นได้ยังไง ? ถึงแม้ว่าเราไม่สามารถคาดหวังว่าเศรษฐกิจจะเหมือนในปลายสัปดาห์หน้า ขณะที่ความวุ่นวายล่าสุดได้แสดงให้เห็นถึงนายทำแบบนั้นได้ยังไง ?

2 นะ คือวัฒนธรรม ทุกประเทศบนโลก พยายามที่จะคิดออกว่าเราสอนเด็กของเราให้พวกเขามีความรู้สึกของอัตลักษณ์ทางวัฒนธรรม เพื่อให้เราสามารถส่งผ่านยีนทางวัฒนธรรมของชุมชนของเรา ในขณะที่เป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการโลกาภิวัตน์ คุณสี่เหลี่ยมที่วงกลมปัญหาคือพวกเขาพยายามที่จะพบกับอนาคตโดยการทำสิ่งที่เขาทำในอดีต

และวิธีที่พวกเขาจะแปลกแยกล้านของเด็กที่ไม่มีจุดมุ่งหมายในการไปโรงเรียน เมื่อเราไปโรงเรียนเราอยู่ด้วยเรื่องราว ซึ่งถ้าคุณขยันและทำได้ดี และได้รับปริญญาวิทยาลัย คุณจะได้งาน เด็กของเราไม่เชื่อว่า เขามีสิทธิที่จะไม่โดยวิธี

คุณเป็นคนดีมีการศึกษาระดับปริญญามากกว่า แต่มันไม่รับประกันแล้ว และโดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าเส้นทางนั้น marginalizes ส่วนใหญ่ของสิ่งที่คุณคิดว่าสำคัญมากเกี่ยวกับตัวเอง

บางคนบอกว่าเราต้องยกระดับมาตรฐานถ้านี้คือความก้าวหน้า คุณรู้ . . . . . . . จริง ๆ ใช่ เราควร ทำไมคุณต่ำกว่าพวกเขา คุณรู้ . . . . . . .ผมยังไม่เคยเจอการโต้แย้งที่ชวนให้ฉัน เค้าลดให้ แต่การเพิ่มพวกเขา แน่นอน เราต้องเลี้ยงมันด้วย

มีปัญหาว่า ระบบการศึกษาในปัจจุบัน ถูกออกแบบและรู้สึกและมีโครงสร้างสำหรับอายุที่แตกต่างกัน มันรู้สึกในวัฒนธรรมทางปัญญาแห่งการตรัสรู้ และในสถานการณ์ทางเศรษฐกิจของการปฏิวัติอุตสาหกรรม

ก่อนกลางศตวรรษที่สิบเก้าไม่มีระบบการศึกษาสาธารณะ ไม่หรอก , คุณจะได้รับการศึกษาจากคณะเยซูอิต ถ้าคุณมีเงิน .

แต่การศึกษาสาธารณะเงินจากภาษีอากร บังคับให้ทุกคน และ ฟรี ณจุดส่งมอบที่คิดปฏิวัติ และหลายคนคัดค้านมันพวกเขากล่าวว่ามันเป็นไปไม่ได้สำหรับหลายถนนเด็กทำงานห้องเรียนเด็กจะได้รับประโยชน์จากการศึกษาสาธารณะ พวกเขาจะไม่สามารถเรียนรู้ที่จะอ่านและเขียนและทำไมเราถึงกลายมาเป็นแบบนี้ล่ะ ?

แล้วยังมีสร้างเป็นทั้งชุดของสมมติฐานเกี่ยวกับความจุของโครงสร้างทางสังคม มันถูกขับเคลื่อนโดยการขวางเศรษฐกิจของเวลา แต่วิ่งผ่านมันคือแบบจำลองทางปัญญาของจิต ซึ่งเป็นมุมมองของวิปัสสนาปัญญา

ความจริงในเรื่องนี้มีความจุสำหรับบางชนิดของการให้เหตุผลแบบนิรนัย และความรู้ของศาสนาเดิม สิ่งที่เราได้กลับมาคิดตามความสามารถทางวิชาการ และนี้คือ ลึกเข้าไปในยีนพูลของการศึกษาสาธารณะ

มีจริงสองชนิดของผู้คนวิชาการและไม่วิชาการ คนฉลาดและสมาร์ทไม่คน และผลของการเป็นคนฉลาดหลายคนคิดว่าพวกเขาไม่ได้เพราะพวกเขาได้รับการวินิจฉัยกับมุมมองนี้โดยเฉพาะของจิตใจ ดังนั้นเราจึงมีเสาแฝด ทางเศรษฐกิจ และทางปัญญา

และมุมมองของฉันคือ ว่า รุ่นนี้ได้ก่อให้เกิดความสับสนวุ่นวายในชีวิตหลายคนและมันดีมากสำหรับบาง - เคยมีคนได้ประโยชน์ อย่างจากมัน แต่คนส่วนใหญ่ไม่ได้

( คนส่วนใหญ่ ) แต่พวกเขาได้รับนี้ นี่มันโรคระบาดใหม่ และมันก็ถูกใส่ผิดที่มันเป็นสิ่งสมมติ นี้เป็นโรคสมาธิสั้น .

[ นี่เป็นแผนที่ของอินสแตนซ์ของอาการสมาธิสั้นในอเมริกา ยาสำหรับผู้ป่วยสมาธิสั้น ]

หรืออย่าเข้าใจผิดนะ ผมไม่ได้หมายความว่าไม่มีสิ่งเช่นสมาธิสั้น . ฉันไม่สามารถพูดได้ถ้าไม่มีสิ่งดังกล่าว

ฉันรู้ว่าส่วนใหญ่ที่ดีของนักจิตวิทยาและกุมารแพทย์คิดว่าไม่มีสิ่งดังกล่าว - แต่ก็ยังคงเป็นเรื่องของการอภิปราย

สิ่งที่ฉันทำว่ามันไม่ใช่โรคระบาดเด็กพวกนี้เป็นยาเป็นประจำ ตามที่เรามีต่อมทอนซิลของเราแล้ว และบนพื้นฐานที่แปลกเหมือนกัน และสำหรับเหตุผลเดียวกันทางการแพทย์แฟชั่น

เด็กของเราจะอยู่ในช่วงการกระตุ้นมากที่สุดในประวัติศาสตร์ของโลก พวกเขากำลังถูกล้อมด้วยข้อมูลและแยกความสนใจจากแพลตฟอร์มทุกคอมพิวเตอร์จาก iphoneจากผู้ถือครองโฆษณาจากหลายร้อยช่องโทรทัศน์

และเราจะลงโทษพวกเขาได้รับฟุ้งซ่าน จากอะไร ? น่าเบื่อ ที่โรงเรียนส่วนใหญ่ดูเหมือนจะไม่สำนึกเลยว่า อินสแตนซ์ของอาการสมาธิสั้นได้เพิ่มขึ้นควบคู่กับการเจริญเติบโตของการทดสอบมาตรฐาน และเด็กเหล่านี้จะได้รับยายากระตุ้น และทั้งหมดและลักษณะของสิ่งที่ .

มักจะค่อนข้างอันตรายยาเสพติดเพื่อให้พวกเขามุ่งเน้นและพวกเขาสงบลง แต่ตามนี้สมาธิสั้นเพิ่มตามที่คุณเดินทางตะวันออก ข้ามประเทศ คนเริ่มสูญเสียความสนใจในโอคลาโฮมา ( หัวเราะ ) ก็คิดว่าตรงในอาร์คันซอ และโดยเวลาที่พวกเขาได้รับในวอชิงตันที่พวกเขาได้หายไปอย่างสมบูรณ์ ( หัวเราะ ) แล้วก็มีสาเหตุที่แยกนั้น ผมเชื่อมันระบาดปลอม ถ้าคุณคิดว่ามัน , ศิลปะ - และฉันไม่ได้พูดอย่างนี้ โดยเฉพาะศิลปะ ฉันคิดว่า มันก็จริงของวิทยาศาสตร์และคณิตศาสตร์ ฉันพูดเกี่ยวกับศิลปะ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพราะพวกเขาเป็นเหยื่อของความคิดนี้ในขณะนี้

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ศิลปะโดยเฉพาะอย่างยิ่งอยู่ความคิดประสบการณ์ทางสุนทรียะประสบการณ์สุนทรียะ ซึ่งเป็นหนึ่งในความรู้สึกของคุณเป็นปฏิบัติการที่จุดสูงสุดของพวกเขา เมื่อคุณกำลังอยู่ในช่วงเวลาปัจจุบัน เมื่อคุณก่อนกับความตื่นเต้นของสิ่งนี้ที่คุณกำลังประสบ เมื่อคุณได้ครบอยู่

และ ยา คือ เมื่อคุณปิดประสาทสัมผัสของคุณออกและ deaden ตัวเองว่าเกิดอะไรขึ้น และมากของยาเสพติดเหล่านี้ที่เรารับเด็กของเราผ่านการศึกษาโดย anaesthetising พวกเขา และฉันคิดว่าเราควรจะทำในสิ่งที่ตรงกันข้าม เราไม่ควรทำให้พวกเขาหลับ เราควรจะปลุกเขาให้ตื่น เพื่อสิ่งที่พวกเขามีในตัวเอง

แต่รุ่นเราต้องเป็นแบบนี้ ก็ฉันเชื่อว่าเรามีระบบการศึกษาซึ่งจำลองในความสนใจของอุตสาหกรรม . และในรูปของผมจะให้คุณเป็นคู่รักตัวอย่าง โรงเรียนยังคงสวยมากจัดสายโรงงาน เมื่อกระดิ่ง แยกเครื่อง เฉพาะในวิชาที่แยกต่างหาก

เรายังให้การศึกษาแก่เด็ก โดยกลุ่ม คุณก็รู้ , เราใส่ผ่านระบบ โดยกลุ่มอายุ ทำไมเราถึงทำแบบนั้น ? คุณรู้มั้ย ทำไมมีสมมุติฐานว่า เด็ก ๆสิ่งที่สำคัญที่สุดมีเหมือนกันคือพวกเขาอายุเท่าไหร่คุณรู้มั้ย มันเหมือนเรื่องที่สำคัญที่สุดของพวกเขาคือวันผลิต

ผมรู้ว่าเด็กที่ได้ดีกว่าเด็กอื่นในวัยเดียวกันในสาขาที่แตกต่างกัน คุณรู้ หรือในเวลาที่แตกต่างกันของวัน หรือดีกว่าในกลุ่มที่มีขนาดเล็กกว่าในกลุ่มใหญ่ หรือบางครั้งพวกเขาก็ต้องการให้ตนเอง

ถ้าคุณมีความสนใจในรูปแบบการเรียน คุณไม่เริ่มจากสายการผลิตนี้เอาไว้ นี้เป็นหลักเกี่ยวกับการสอดคล้องกัน มากขึ้นคือเรื่องที่คุณมองไปที่การเจริญเติบโตของมาตรฐานการทดสอบและมาตรฐานหลักสูตร . และมันเกี่ยวกับให้ได้มาตรฐาน . ผมเชื่อว่าเราต้องไปในทิศทางที่ตรงข้ามแน่นอน นั่นคือสิ่งที่ฉันคิดเกี่ยวกับการเปลี่ยนกระบวนทัศน์ .

มีที่ดีในการคิดแบบอเนกนัยศึกษาเมื่อเร็วๆนี้เผยแพร่เมื่อสองสามปีก่อน ใช่การคิดแบบอเนกนัยไม่เหมือนกับการสร้างสรรค์ ผมนิยามความคิดสร้างสรรค์เป็นกระบวนการของการมีความคิดเดิมซึ่งมีมูลค่า ใช่การคิดแบบอเนกนัย ไม่ใช่คำที่เกี่ยวข้อง แต่ก็มีความจุที่จำเป็นสำหรับการสร้างสรรค์ มันคือความสามารถในการมองเห็นมากที่สุด ตอบ คำถามหลายวิธีที่เป็นไปได้ของการตีความคำถาม จะคิดว่าสิ่งที่เอ็ดเวิร์ด เดอ โบโน ทั่วไปเรียกว่า ขวาง คิดว่าไม่เพียง แต่ในการเชิงเส้นหรือวิธี เห็นตอบหลายและไม่หนึ่ง

งั้นฉันขึ้นสำหรับการทดสอบนี้ ฉันหมายถึงหนึ่งเรียกว่า ซีโอดี เช่น คนอาจจะถามว่าใช้กี่คุณสามารถคิดสำหรับกระดาษคลิป ตามคำถามตามปกติคนส่วนใหญ่อาจจะ 10 หรือ 15 คนที่เก่งมาด้วย 200 และพวกเขาทำมันด้วยการพูดว่า ดี สามารถหนีบกระดาษ 200 ฟุตสูงและทำจากโฟมยาง คุณรู้ . . . . . . . เหมือนมันมีคลิปหนีบกระดาษที่เรารู้จัก จิม

แบบทดสอบนี้ พวกเขาให้ 1 , 500 คน ในหนังสือเรียกว่า คนบ้านเดียวกัน และเกินและในขั้นตอนของการทดสอบถ้าคุณได้คะแนนสูงกว่าระดับหนึ่ง ก็จะถือว่าเป็นอัจฉริยะของการคิดแบบอเนกนัย . ดังนั้นคำถามของฉันคือ : อะไรร้อยละของผู้ทดสอบของ 1500 คะแนน อัจฉริยะด้านการคิดแบบอเนกนัย ? ผมอยากรู้อีกเรื่องหนึ่งเกี่ยวกับพวกเขา

นี่ . . . . . . . เด็กอนุบาล ดังนั้นสิ่งที่คุณคิดว่า ? อะไรร้อยละของระดับอัจฉริยะ - 80 80 , โอเค ?98% ตอนนี้สิ่งที่เกี่ยวกับเรื่องนี้คือการศึกษาตามยาว ดังนั้นพวกเขา retested เด็กเดียวกันห้าปีต่อมาเมื่ออายุ 8-10 . คุณคิดอย่างไร ? - 50 พวกเขา retested อีก 5 ปีต่อมา อายุ 13-15 ปี คุณสามารถดูแนวโน้มที่นี่มา

นี่จะบอกเรื่องราวที่น่าสนใจ เพราะคุณอาจจะคิดว่าพวกเขาจะไปทางอื่น คุณช่วย ?คุณเริ่มต้นไม่ค่อยดี แต่คุณได้รับดีกว่าที่คุณได้รับเก่า แต่นี้แสดงให้เห็น 2 สิ่งหนึ่งที่เราทุกคนมีความสามารถนี้ และสอง : ส่วนใหญ่มันเสื่อม

ตอนนี้มากได้เกิดขึ้นกับเด็กเหล่านี้เช่นที่พวกเขาเติบโตขึ้นเยอะเลย แต่หนึ่งในสิ่งที่สำคัญที่สุดเกิดขึ้นที่ผมมั่นใจว่าตอนนี้พวกเขาได้กลายเป็นการศึกษา พวกเขาใช้เวลา 10 ปีในโรงเรียน มีการบอกมีคนหนึ่งตอบมันอยู่ด้านหลัง และอย่าดู และก็ไม่ลอก เพราะมันโกง ผมหมายถึงนอกโรงเรียนนั่นเรียกว่าความร่วมมือแต่ภายในโรงเรียน

นี่ไม่ใช่เพราะครูอยากให้วิธีนี้เป็นเพียงเพราะมันเกิดขึ้นแบบนั้น เพราะมันอยู่ในยีนพูลของการศึกษา

เราต้องคิดแตกต่างกันเกี่ยวกับความสามารถของมนุษย์ เราต้องยอมรับความคิดเก่าๆ ของวิชาการและไม่วิชาการนามธรรม , ทฤษฎี อาชีวศึกษา และเข้าใจว่ามันคืออะไร : ตำนาน

สอง เราต้องรู้จักการเรียนรู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่เกิดขึ้นในกลุ่ม ทำงานร่วมกันคือเรื่องของการเจริญเติบโต

ถ้า W