ideology, whose foundation is the p

ideology, whose foundation is the private sector, where the importance of management to performance seems virtually self-evident (cf. Lane 1987). In America, Kennedy School professor Mark Moore in 1984 summarized the emerging state of the new public management art that was emerging in the recently formed public policy schools (Moore 1984, 2, 3):
Our conception of “public management” adds responsibility for goal setting and political management to the traditional responsibilities of public administration. . . . Our conception of public management adds some quintessential executive functions such as setting purpose, maintaining credibility with overseers, marshaling authority and resources, and positioning one’s organization in a given political environment as central components of a public manager’s job.
Taking stock of the work of Moore and others from the new public policy schools, James Perry and Kenneth Kraemer (1983, 1) said that “[p]ublic management as a special focus of modernpublic administration is new,”aview echoed by Hal Rainey (1990, 157): “In the past two decades, the topic of public management has come forcefully onto the agenda of those interested in governmental administration,” perhaps, he suggested, because of the growing unpopularity of government.5 Meanwhile, in the real world an accelerating series of global changes was placing new pressures on governments while creating new opportunities for governmental transformation. In Gerald Caiden’s (1991, 1) view, “inherited administrative systems were proving to be sluggish, inflexible and insensitive to changing human needs and novel circumstances.” Martin Minogue (1998, 19) argues that “[w]hat cannot be doubted is that a generic wave of reforms must have a generic stimulus: this we can find in the consistency and similarity across systems of the pressures for change.” These pressures include the (political) necessity for expenditure and cost reductions; consumerist orientations and the demand for quality; and ideological factors in solving conflicting pressures both to improve and to reduce the state (with the risk that the gains may go to individual and group interests rather than to “the public”).6 As Theo Toonen (2004, 188) sees it, the reforms are “commonly understood as a reaction against a perceived economic threat” in the second half of the 1970s and the end of the 1980s and mid-1990s, a “quest for resilience, economic sustainability and innovating capacity.” Many governments took full advantage of these opportunities, and the world-wide pace of governmental change accelerated. The neo-liberal politics of many of these governments introduced a pronounced emphasis on managerialism as an ideology of change and reform. This ideology also proved congenial to international organizations such as the World Bank and the United Nations, which were engaged in promoting economy and efficiency on a world-wide scale. As national governments had once converged on bureaucracy and the rule of law, some observers now went so far as to claim that nations, facing similar transforming pressures, were converging on
NPM

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อุดมการณ์ มูลนิธิเป็นเอกชน ที่ความสำคัญของการจัดการเพื่อประสิทธิภาพการทำงานดูเหมือนว่า ถูกจริง (cf. 1987 เลน) ในอเมริกา ศาสตราจารย์โรงเรียนเคนเนดีหมายมัวร์ในปี 1984 สรุปรัฐเกิดใหม่ของศิลปะการจัดการสาธารณะที่ถูกเกิดขึ้นใหม่ในโรงเรียนเกิดขึ้นเมื่อเร็ว ๆ นี้นโยบายสาธารณะ (Moore 1984, 2, 3): ความคิดของ "การจัดการสาธารณะ" เราเพิ่มความรับผิดชอบสำหรับการตั้งเป้าหมายและการจัดการทางการเมืองหน้าที่ดั้งเดิมของรัฐประศาสนศาสตร์. ... ความคิดของการจัดการสาธารณะเราเพิ่มบางฟังก์ชันเป็นผู้บริหารเช่นการตั้งวัตถุประสงค์ การรักษาความน่าเชื่อถือกับคุม marshaling อำนาจ และทรัพยากร และการวางตำแหน่งขององค์กรในสภาพแวดล้อมทางการเมืองเป็นส่วนประกอบของงานของผู้จัดการที่สาธารณะกลาง การสต็อกของการทำงานของมัวร์และอื่น ๆ จากนโยบายสาธารณะโรงเรียนใหม่ เจมส์เพอร์รีและเคนเนธ Kraemer (1983, 1) กล่าวว่า "การจัดการ ublic [p] เป็นเน้นบริหาร modernpublic เป็นใหม่ aview echoed โดย Hal Rainey (1990, 157): "ในสองทศวรรษที่ผ่านมา หัวข้อการจัดการสาธารณะได้มาประลงวาระการประชุมของผู้ที่สนใจในการดูแลของรัฐบาล , "บางที เขาแนะนำ เนื่องจาก unpopularity เจริญเติบโตของ government.5 ในขณะเดียวกัน ในโลกจริง ชุดเร่งการเปลี่ยนแปลงถูกวางใหม่ดันในรัฐบาลขณะสร้างโอกาสใหม่สำหรับการเปลี่ยนแปลงรัฐบาล ใน Gerald Caiden (1991, 1) ดู "ระบบบริหารที่สืบทอดมาได้พิสูจน์ให้เป็นที่ซบเซา ไม่ยืดหยุ่น และถึงการเปลี่ยนแปลงความต้องการของมนุษย์และนวนิยายสถานการณ์" Minogue มาร์ติน (1998, 19) ระบุว่า "ไม่สงสัย [w] หมวกคือ คลื่นทั่วไปของการปฏิรูปต้องมีการกระตุ้นทั่วไป: นี้เราสามารถหาความสอดคล้องและความคล้ายคลึงกันในระบบของแรงดันเปลี่ยนแปลงได้" แรงกดดันเหล่านี้รวมถึงความจำเป็นสำหรับค่าใช้จ่ายและต้นทุนลดลง (การเมือง) consumerist ทิศทางและความต้องการคุณภาพ และปัจจัยอุดมการณ์ในการแก้ความกดดันความขัดแย้ง เพื่อปรับปรุง และลดสถานะ (มีความเสี่ยงที่อาจไปกำไรที่แต่ละบุคคล และกลุ่มความสนใจ แทน "สาธารณะ") .6 เป็น Theo Toonen (2004, 188) เห็นมัน การปฏิรูป "ทั่วไปเข้าใจเป็นปฏิกิริยาต่อต้านการคุกคามทางเศรษฐกิจรับรู้" ในครึ่งหลังของทศวรรษ 1970 และปลายทศวรรษ 1980 และนิวเจอร์ซีย์ การ "แสวงหาความยืดหยุ่น ความยั่งยืนทางเศรษฐกิจ และความสามารถในการสร้างสรรค์" รัฐบาลในหลายประเทศเอาประโยชน์จากโอกาสเหล่านี้ และเร่งจังหวะทั่วโลกของการเปลี่ยนแปลงรัฐบาล การเมืองเสรีนิยมนีโอของหลายรัฐบาลเหล่านี้แนะนำการออกเสียงเน้น managerialism เป็นอุดมการณ์เปลี่ยนแปลงและปฏิรูป อุดมการณ์นี้ยังพิสูจน์เข้ากับองค์กรระหว่างประเทศเช่นธนาคารโลกและสหประชาชาติ ซึ่งมีหมั้นในการส่งเสริมเศรษฐกิจและประสิทธิภาพในระดับโลก เป็นรัฐบาลแห่งชาติมีครั้งรวมที่ระบบราชการและกฎหมาย ผู้สังเกตการณ์บางตอนนี้ไปดังไกลถึงอ้างว่า มีโมโหประเทศ หันดันเปลี่ยนคล้าย NPM

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อุดมการณ์ที่มีรากฐานที่เป็นภาคเอกชนที่สำคัญของการจัดการผลการดำเนินงานที่ดูเหมือนว่าแทบจะชัดเจนในตัวเอง (cf เลน 1987) ในอเมริกาเคนเนดีโรงเรียนศาสตราจารย์มาร์คมัวร์ในปี 1984 สรุปรัฐที่เกิดขึ้นใหม่ของศิลปะการจัดการสาธารณะใหม่ที่เกิดขึ้นใหม่ในที่เกิดขึ้นเมื่อเร็ว ๆ นี้โรงเรียนนโยบายสาธารณะ (มัวร์ 1984, 2, 3):
ความคิดของเรา "การบริหารจัดการสาธารณะ" เพิ่มความรับผิดชอบต่อเป้าหมาย การตั้งค่าและการจัดการทางการเมืองที่จะรับผิดชอบแบบดั้งเดิมของการบริหารจัดการภาครัฐ . . . ความคิดของเราในการจัดการภาครัฐเพิ่มฟังก์ชั่นผู้บริหารบางส่วนที่เป็นแก่นสารเช่นการตั้งวัตถุประสงค์การรักษาความน่าเชื่อถือกับผู้ดูแลและเรียบเรียงอำนาจและทรัพยากรและการวางตำแหน่งองค์กรหนึ่งในสภาพแวดล้อมทางการเมืองให้เป็นองค์ประกอบของกลางของงานเป็นผู้จัดการของประชาชน.
การสต็อกจากการทำงานของมัวร์ และอื่น ๆ จากโรงเรียนนโยบายสาธารณะใหม่เจมส์เพอร์รี่และเคนเน็ ธ Kraemer (1983, 1) กล่าวว่า "[P] จัดการ ublic เป็นความสำคัญเป็นพิเศษในการบริหาร modernpublic ใหม่" aview สะท้อนโดยฮัลเรนนีย์ (1990, 157): " ในอดีตสองทศวรรษที่ผ่านมาหัวข้อของการจัดการภาครัฐที่มีมาอย่างแข็งขันเข้าสู่วาระการประชุมของผู้ที่สนใจในการบริหารงานภาครัฐ "บางทีเขาบอกว่าเพราะความนิยมที่เพิ่มขึ้นของ government.5 ในขณะเดียวกันในโลกแห่งความจริงชุดเร่งของโลก การเปลี่ยนแปลงที่ถูกวางแรงกดดันใหม่ในรัฐบาลขณะที่การสร้างโอกาสใหม่ ๆ สำหรับการเปลี่ยนแปลงของรัฐบาล ในมุมมองของเจอราลด์ Caiden ของ (1 1991) "ได้รับการถ่ายทอดระบบบริหารพิสูจน์ให้เป็นที่ซบเซายืดหยุ่นและรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงความต้องการของมนุษย์และสถานการณ์นวนิยาย." มาร์ตินมิโนค (1998, 19) ระบุว่า "[W] หมวกไม่สามารถสงสัยคือ ที่คลื่นทั่วไปของการปฏิรูปจะต้องมีมาตรการกระตุ้นเศรษฐกิจทั่วไป:. นี้เราสามารถ fi ND ในความสอดคล้องและความคล้ายคลึงกันในระบบของแรงกดดันสำหรับการเปลี่ยนแปลง "แรงกดดันเหล่านี้รวมถึง (ทางการเมือง) เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับค่าใช้จ่ายและค่าใช้จ่ายลดลง; แนวบริโภคและความต้องการที่มีคุณภาพ; และปัจจัยที่มีอุดมการณ์ในการแก้ความกดดันที่ขัดแย้งกันทั้งในการปรับปรุงและลดรัฐ (ที่มีความเสี่ยงที่กำไรอาจจะไปเพื่อผลประโยชน์ของบุคคลและกลุ่มมากกว่าที่จะ "ประชาชน"). 6 ธีโอ Toonen (2004, 188) เห็นมัน การปฏิรูปที่จะ "เข้าใจกันทั่วไปว่าเป็นปฏิกิริยาต่อต้านภัยคุกคามทางเศรษฐกิจการรับรู้" ในช่วงครึ่งหลังของปี 1970 และจุดสิ้นสุดของปี 1980 และในช่วงกลางปี 1990 ส่วน "การแสวงหาความยืดหยุ่นยั่งยืนทางเศรษฐกิจและความสามารถในการสร้างนวัตกรรม." หลายรัฐบาลเอาเต็ม ประโยชน์จากโอกาสเหล่านี้และก้าวทั่วโลกของการเปลี่ยนแปลงของรัฐบาลเร่ง การเมืองเสรีนิยมใหม่ของหลายรัฐบาลเหล่านี้นำมาให้ความสำคัญเด่นชัดในการจัดการเกี่ยวเป็นอุดมการณ์ของการเปลี่ยนแปลงและปฏิรูป อุดมการณ์นี้ยังพิสูจน์พอใจให้กับองค์กรระหว่างประเทศเช่นธนาคารโลกและสหประชาชาติซึ่งมีส่วนร่วมในการส่งเสริมเศรษฐกิจและประสิทธิภาพในระดับทั่วโลก ในฐานะที่เป็นรัฐบาลแห่งชาติได้แปรสภาพครั้งเดียวในราชการและกฎของกฎหมายนักสังเกตการณ์บางคนตอนนี้ไปไกลเท่าที่จะอ้างว่าประเทศเผชิญแรงกดดันการปฏิรูปที่คล้ายกันถูกบรรจบ
NPM