The wife of a rich man fell sick: a

The wife of a rich man fell sick: and when she felt that her end drew nigh, she called her only daughter to her bedside, and said, “Always be a good girl, and I will look down from heaven and watch over you.” Soon afterwards she shut her eyes and died, and was buried in the garden; and the little girl went every day to her grave and wept, and was always good and kind to all about her. And the snow spread a beautiful white covering over the grave; but by the time the sun had melted it away again, her father had married another wife. This new wife had two daughters of her own: they were fair in face but foul at heart, and it was now a sorry time for the poor little girl. “What does the good-for-nothing thing want in the parlor?” said they; and they took away her fine clothes, and gave her an old frock to put on, and laughed at her and turned her into the kitchen.

Then she was forced to do hard work; to rise early, before daylight, to bring the water, to make the fire, to cook and to wash. She had no bed to lie down on, but was made to lie by the hearth among the ashes, and they called her Cinderella.

It happened once that her father was going to the fair, and asked his wife’s daughters what he should bring to them. “Fine clothes,” said the first. “Pearls and diamonds,” said the second. “Now, child,” said he to his own daughter, “what will you have?” “The first sprig, dear father, that rubs against your hat on your way home,” said she. Then he bought for the two first the fine clothes and pearls and diamonds they had asked for: and on his way home, as he rode through a green copse, a sprig of hazel brushed against him, so he broke it off and when he got home he gave it to his daughter. Then she took it, and went to her mother’s grave and planted it there, and cried so much that it was watered with her tears; and there it grew and became a fine tree, and soon a little bird came and built its nest upon the tree, and talked with her and watched over her, and brought her whatever she wished for.

Now it happened that the king of the land held a feast which was to last three days, and out of those who came to it his son was to choose a bride for himself; and Cinderella’s two sisters were asked to come. So they called Cinderella, and said, “Now, comb our hair, brush our shoes, and tie our sashes for us, for we are going to dance at the king’s feast.” Then she did as she was told, but when all was done she could not help crying, for she thought to herself, she would have liked to go to the dance too, and at last she begged her mother very hard to let her go, “You! Cinderella?” said she; “you who have nothing to wear, no clothes at all, and who cannot even dance—you want to go to the ball?” And when she kept on begging, to get rid of her, she said at last, “I will throw this basinful of peas into the ash heap, and if you have picked them all out in two hours’ time you shall go to the feast too.” Then she threw the peas into the ashes; but the little maiden ran out at the back door into the garden, and cried out—

“Hither, thither, through the sky, turtle-doves and linnets, fly!

Blackbird, thrush, and chaffinch gay, hither, thither, haste away!

One and all, come, help me quick! haste ye, haste ye—pick, pick, pick!”

Then first came two white doves; and next two turtle-doves; and after them all the little birds under heaven came, and the little doves stooped their heads down and set to work, pick, pick, pick; and then the others began to pick, pick, pick, and picked out all the good grain and put it into a dish, and left the ashes. At the end of one hour the work was done, and all flew out again at the windows. Then she brought the dish to her mother. But the mother said, “No, no! indeed, you have no clothes and cannot dance; you shall not go.” And when Cinderella begged very hard to go, she said, “If you can in one hour’s time pick two of these dishes of pease out of the ashes, you shall go too.” So she shook two dishes of peas into the ashes; but the little maiden went out into the garden at the back of the house, and called as before and all the birds came flying, and in half an hour’s time all was done, and out they flew again. And then Cinderella took the dishes to her mother, rejoicing to think that she should now go to the ball. But her mother said, “It is all of no use, you cannot go; you have no clothes, and cannot dance; and you would only put us to shame;” and off she went with her two daughters to the feast.

Now when all were gone, and nobody left at home, Cinderella went sorrowfully and sat down under the hazel-tree, and cried out—

“Shake, shake, hazel-tree, gold and silver over me!”

Then her friend the bird flew out of the tree and brought a gold and silver dress for her, and slippers of spangled silk; and she put them on, and followed her sisters to the feast. But they did not know her, she looked so fine and beautiful in her rich clothes.

The king’s son soon came up to her, and took her by the hand and danced with her and no one else; and he never left her hand, but when any one else came to ask her to dance, he said, “This lady is dancing with me.” Thus they danced till a late hour of the night, and then she wanted to go home; and the king’s son said, “I shall go and take care of you to your home,” for he wanted to see where the beautiful maid lived. But she slipped away from him unawares, and ran off towards home, and the prince followed her; then she jumped up into the pigeon-house and shut the door. So he waited till her father came home, and told him that the unknown maiden who had been at the feast had hidden herself in the pigeon-house. But when they had broken open the door they found no one within; and as they came back into the house, Cinderella lay, as she always did, in her dirty frock by the ashes; for she had run as quickly as she could through the pigeon-house and on to the hazel-tree, and had there taken off her beautiful clothes, and laid them beneath the tree, that the bird might carry them away; and had seated herself amid the ashes again in her little old frock.

The next day, when the feast was again held, and her father, mother and sisters were gone, Cinderella went to the hazel-tree, and all happened as the evening before.

The king’s son, who was waiting for her, took her by the hand and danced with her; and, when any one asked her to dance, he said as before, “This lady is dancing with me.” When night came she wanted to go home; and the king’s son went with her, but she sprang away from him all at once into the garden behind her father’s house. In this garden stood a fine large pear-tree; and Cinderella jumped up into it without being seen. Then the king’s son waited till her father came home, and said to him, “The unknown lady has slipped away, and I think she must have sprung into the pear-tree.” The father ordered an axe to be brought, and they cut down the tree, but found no one upon it. And when they came back into the kitchen, there lay Cinderella in the ashes as usual; for she had slipped down on the other side of the tree, and carried her beautiful clothes back to the bird at the hazel-tree, and then put on her little old frock.

The third day, when her father and mother and sisters were gone, she went again into the garden, and said—

“Shake, shake, hazel-tree, gold and silver over me!”

Then her kind friend the bird brought a dress still finer than the former one, and slippers which were all of gold; and the king’s son danced with her alone, and when any one else asked her to dance, he said, “This lady is my partner.” Now when night came she wanted to go home; and the king’s son would go with her, but she managed to slip away from him, though in such a hurry that she dropped her left golden slipper upon the stairs.

So the prince took the shoe, and went the next day to the king, his father, and said, “I will take for my wife the lady that this golden shoe fits.”

Then both the sisters were overjoyed to hear this; for they had beautiful feet, and had no doubt that they could wear the golden slipper. The eldest went first into the room where the slipper was, and wanted to try it on, and the mother stood by. But her big toe could not go into it, and the shoe was altogether much too small for her. Then the mother said, “Never mind, cut it off. When you are queen you will not care about toes; you will not want to go on foot.” So the silly girl cut her big toe off, and squeezed the shoe on, and went to the king’s son. Then he took her for his bride, and rode away with her.

But on their way home they had to pass by the hazel-tree that Cinderella had planted, and there sat a little dove on the branch, singing—

“Back again! back again! look to the shoe!

The shoe is too small, and not made for you!

Prince! prince! look again for thy bride,

For she’s not the true one that sits by thy side.”

Then the prince looked at her foot, and saw by the blood that streamed from it what a trick she had played him. So he brought the false bride back to her home, and said, “This is not the right bride; let the other sister try and put on the slipper.” Then she went into the room and got her foot into the shoe, all but the heel, which was too large. But her mother squeezed it in till the blood came, and took her to the king’s son; and he rode away with her. But when they came to the hazel-tree, the little dove sat there still, and sang as before. Then the king’s son looked down, and saw that the blood streamed from the shoe. So he brought her back again also. “This is not the true bride,” said he to the father; “have you no other daughters?”

Then Cinderella came and she took her clumsy shoe off, and put on the golden slipper, and it fitted as if it had been made for her. And when he drew near and looked at her face the prince knew her, and said, “This is the right bride.”

Then he took Cinderella on hi

Then she was forced to do hard work; to rise early, before daylight, to bring the water, to make the fire, to cook and to wash. She had no bed to lie down on, but was made to lie by the hearth among the ashes, and they called her Cinderella.

It happened once that her father was going to the fair, and asked his wife’s daughters what he should bring to them. “Fine clothes,” said the first. “Pearls and diamonds,” said the second. “Now, child,” said he to his own daughter, “what will you have?” “The first sprig, dear father, that rubs against your hat on your way home,” said she. Then he bought for the two first the fine clothes and pearls and diamonds they had asked for: and on his way home, as he rode through a green copse, a sprig of hazel brushed against him, so he broke it off and when he got home he gave it to his daughter. Then she took it, and went to her mother’s grave and planted it there, and cried so much that it was watered with her tears; and there it grew and became a fine tree, and soon a little bird came and built its nest upon the tree, and talked with her and watched over her, and brought her whatever she wished for.

Now it happened that the king of the land held a feast which was to last three days, and out of those who came to it his son was to choose a bride for himself; and Cinderella’s two sisters were asked to come. So they called Cinderella, and said, “Now, comb our hair, brush our shoes, and tie our sashes for us, for we are going to dance at the king’s feast.” Then she did as she was told, but when all was done she could not help crying, for she thought to herself, she would have liked to go to the dance too, and at last she begged her mother very hard to let her go, “You! Cinderella?” said she; “you who have nothing to wear, no clothes at all, and who cannot even dance—you want to go to the ball?” And when she kept on begging, to get rid of her, she said at last, “I will throw this basinful of peas into the ash heap, and if you have picked them all out in two hours’ time you shall go to the feast too.” Then she threw the peas into the ashes; but the little maiden ran out at the back door into the garden, and cried out—

“Hither, thither, through the sky, turtle-doves and linnets, fly!

Blackbird, thrush, and chaffinch gay, hither, thither, haste away!

One and all, come, help me quick! haste ye, haste ye—pick, pick, pick!”

Then first came two white doves; and next two turtle-doves; and after them all the little birds under heaven came, and the little doves stooped their heads down and set to work, pick, pick, pick; and then the others began to pick, pick, pick, and picked out all the good grain and put it into a dish, and left the ashes. At the end of one hour the work was done, and all flew out again at the windows. Then she brought the dish to her mother. But the mother said, “No, no! indeed, you have no clothes and cannot dance; you shall not go.” And when Cinderella begged very hard to go, she said, “If you can in one hour’s time pick two of these dishes of pease out of the ashes, you shall go too.” So she shook two dishes of peas into the ashes; but the little maiden went out into the garden at the back of the house, and called as before and all the birds came flying, and in half an hour’s time all was done, and out they flew again. And then Cinderella took the dishes to her mother, rejoicing to think that she should now go to the ball. But her mother said, “It is all of no use, you cannot go; you have no clothes, and cannot dance; and you would only put us to shame;” and off she went with her two daughters to the feast.

Now when all were gone, and nobody left at home, Cinderella went sorrowfully and sat down under the hazel-tree, and cried out—

“Shake, shake, hazel-tree, gold and silver over me!”

Then her friend the bird flew out of the tree and brought a gold and silver dress for her, and slippers of spangled silk; and she put them on, and followed her sisters to the feast. But they did not know her, she looked so fine and beautiful in her rich clothes.

The king’s son soon came up to her, and took her by the hand and danced with her and no one else; and he never left her hand, but when any one else came to ask her to dance, he said, “This lady is dancing with me.” Thus they danced till a late hour of the night, and then she wanted to go home; and the king’s son said, “I shall go and take care of you to your home,” for he wanted to see where the beautiful maid lived. But she slipped away from him unawares, and ran off towards home, and the prince followed her; then she jumped up into the pigeon-house and shut the door. So he waited till her father came home, and told him that the unknown maiden who had been at the feast had hidden herself in the pigeon-house. But when they had broken open the door they found no one within; and as they came back into the house, Cinderella lay, as she always did, in her dirty frock by the ashes; for she had run as quickly as she could through the pigeon-house and on to the hazel-tree, and had there taken off her beautiful clothes, and laid them beneath the tree, that the bird might carry them away; and had seated herself amid the ashes again in her little old frock.

The next day, when the feast was again held, and her father, mother and sisters were gone, Cinderella went to the hazel-tree, and all happened as the evening before.

The king’s son, who was waiting for her, took her by the hand and danced with her; and, when any one asked her to dance, he said as before, “This lady is dancing with me.” When night came she wanted to go home; and the king’s son went with her, but she sprang away from him all at once into the garden behind her father’s house. In this garden stood a fine large pear-tree; and Cinderella jumped up into it without being seen. Then the king’s son waited till her father came home, and said to him, “The unknown lady has slipped away, and I think she must have sprung into the pear-tree.” The father ordered an axe to be brought, and they cut down the tree, but found no one upon it. And when they came back into the kitchen, there lay Cinderella in the ashes as usual; for she had slipped down on the other side of the tree, and carried her beautiful clothes back to the bird at the hazel-tree, and then put on her little old frock.

The third day, when her father and mother and sisters were gone, she went again into the garden, and said—

“Shake, shake, hazel-tree, gold and silver over me!”

Then her kind friend the bird brought a dress still finer than the former one, and slippers which were all of gold; and the king’s son danced with her alone, and when any one else asked her to dance, he said, “This lady is my partner.” Now when night came she wanted to go home; and the king’s son would go with her, but she managed to slip away from him, though in such a hurry that she dropped her left golden slipper upon the stairs.

So the prince took the shoe, and went the next day to the king, his father, and said, “I will take for my wife the lady that this golden shoe fits.”

Then both the sisters were overjoyed to hear this; for they had beautiful feet, and had no doubt that they could wear the golden slipper. The eldest went first into the room where the slipper was, and wanted to try it on, and the mother stood by. But her big toe could not go into it, and the shoe was altogether much too small for her. Then the mother said, “Never mind, cut it off. When you are queen you will not care about toes; you will not want to go on foot.” So the silly girl cut her big toe off, and squeezed the shoe on, and went to the king’s son. Then he took her for his bride, and rode away with her.

But on their way home they had to pass by the hazel-tree that Cinderella had planted, and there sat a little dove on the branch, singing—

“Back again! back again! look to the shoe!

The shoe is too small, and not made for you!

Prince! prince! look again for thy bride,

For she’s not the true one that sits by thy side.”

Then the prince looked at her foot, and saw by the blood that streamed from it what a trick she had played him. So he brought the false bride back to her home, and said, “This is not the right bride; let the other sister try and put on the slipper.” Then she went into the room and got her foot into the shoe, all but the heel, which was too large. But her mother squeezed it in till the blood came, and took her to the king’s son; and he rode away with her. But when they came to the hazel-tree, the little dove sat there still, and sang as before. Then the king’s son looked down, and saw that the blood streamed from the shoe. So he brought her back again also. “This is not the true bride,” said he to the father; “have you no other daughters?”

Then Cinderella came and she took her clumsy shoe off, and put on the golden slipper, and it fitted as if it had been made for her. And when he drew near and looked at her face the prince knew her, and said, “This is the right bride.”

Then he took Cinderella on hi

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

ภรรยาของคนรวยล้มป่วย: และเมื่อเธอรู้สึกว่า เธอสิ้นสุดดึงคืน เธอเรียกลูกสาวของเธอเท่านั้นเธอข้างเตียง กล่าว ว่า "เป็นผู้หญิงที่ดี และฉันจะมองลงจากสวรรค์ และดูแลคุณ" มิช้ามินานเธอปิดดวงตาของเธอเสียชีวิต และถูกฝังในสวน และสาวน้อยไปทุกวันศพของเธอร้องไห้ และ ถูกเสมอชนิดที่เกี่ยวกับเธอ และหิมะกระจายตัวสวยสีขาวครอบคลุมกว่าศพ แต่ ด้วยเวลาดวงอาทิตย์ได้ละลายได้อีก พ่อของเธอได้แต่งงานภรรยาอื่น ภรรยาใหม่นี้มีสองลูกสาวของตนเอง: พวกแฟร์ในหน้าแต่เหม็นที่หัวใจ และก็ตอนนี้เวลาขอลูกสาวจน "อะไรไม่สิ่งขี้กะโล้โท้ลบใน parlor" กล่าวว่า พวกเขา และพวกเขาเอาเสื้อผ้าของเธอดี ให้เธอ frock ตัวเก่าใส่ และหัวเราะที่เธอ และเธอเปิดเข้าไปในห้องครัวจากนั้น เธอถูกบังคับให้ทำงานหนัก จะเพิ่มขึ้นก่อน ก่อน นำน้ำ ทำไฟ การปรุงอาหาร และล้าง เธอไม่มีเตียงนอนมี แต่จะนอนตามพื้นเตาระหว่างขี้เถ้า และพวกเขาเรียกเธอซินเดอเรลล่ามันเกิดขึ้นครั้งที่พ่อของเธอกำลังจะยุติธรรม และถามลูกสาวของภรรยาเขาควรนำไปด้วย "ปรับผ้า กล่าวว่า ครั้งแรก "ไข่มุกและเพชร ว่า ที่สอง "ตอนนี้ เด็ก กล่าวว่า เขากับลูกสาวของเขาเอง "อะไรจะมีไหม" "แรก sprig รักพ่อ ที่ขัดกับหมวกของคุณในแบบที่บ้านของคุณ กล่าวว่า เธอ แล้วเขาซื้อสำหรับหนึ่งสองปรับผ้า และเมย์ และ diamonds จะมีขอ: และบนเขาบ้าน ตามเขาขี่ผ่าน copse สีเขียว sprig ของททาสี เขาเพื่อให้เขาหยุดลง และเมื่อเขากลับมาถึงบ้าน เขาให้มันไปยังลูกสาวของเขา แล้วเธอก็ และไปที่ศพของแม่ของเธอปลูกมี และร้องมากว่า จะถูกผู้ ด้วยน้ำตาของเธอ มีมันเติบโต และกลายเป็นทรีดี และเร็ว ๆ นี้เป็นนกขนาดเล็ก และสร้างรังของมันขึ้นต้นไม้ และ พูดคุยกับเธอดูเธอมากกว่า และทำให้เธอเธอสิ่งปรารถนาสำหรับการตอนนี้ มันเกิดขึ้นที่พระมหากษัตริย์ของแผ่นดินจัดงานฉลองซึ่งจะสามวัน และจากผู้ที่มาพร้อมกับ ลูกชายของเขาถูกเลือกสาวตน และซินเดอเรลล่าของสองสาวพี่น้องได้ถามมา ดังนั้นพวกเขาเรียกว่าซินเดอเรลล่า และกล่าว ว่า "ตอนนี้ หวีผมของเรา แปรงรองเท้าของเรา และผูก sashes ของเราสำหรับเรา สำหรับพวกเราจะไปเต้นในงานเลี้ยงของพระราชา" แล้วเธอก็ ตามเธอได้บอก แต่เมื่อทั้งหมดเสร็จ เธอไม่สามารถช่วยเหลือร้องไห้ สำหรับเธอคิดว่า เพื่อตัวเอง เธอจะชอบไปเต้นรำมากเกินไป และในที่สุด เธอขอร้องแม่เธอยากให้เธอไป "คุณ ซินเดอเรลล่า "กล่าวว่า เธอ "คุณที่ไม่มีอะไรสวมใส่ เสื้อผ้าไม่มีเลย และที่ไม่ได้เต้น — คุณต้องไปลูก? " และเมื่อเธอเก็บไว้ในอ้อน การกำจัดของเธอ เธอบอกว่า ในที่สุด "ฉันจะโยนนี้ basinful ของถั่วลันเตาเป็นกองเถ้า และถ้าคุณได้รับพวกเขาออกทั้งหมดในเวลา 2 ชั่วโมง คุณจะไปงานเลี้ยงเกินไป" แล้ว เธอโยนถั่วลันเตาที่เป็นขี้เถ้า แต่หญิงสาวน้อยวิ่งออกที่ประตูหลังเข้าไปในสวน และทูล —"Hither, thither ผ่านฟ้า เต่านก และ linnets บินBlackbird เชื้อรา และ chaffinch เกย์ hither, thither รีบเก็บถ้วน มา ช่วยด่วน haste เย haste เย — รับ เบิก รับ! "แรกมาสองนกสีขาว และเต่าถัดไปสอง นก หลังจากนั้น มานกน้อยภายใต้สวรรค์ และนกน้อย stooped หัวของพวกเขาลง และตั้งค่าการทำงาน รับ รับ รับ แล้วคนอื่น ๆ เริ่มรับ เบิก รับ เบิกออกเมล็ดข้าวที่ดี และใส่ลงในจาน และเหลือขี้เถ้า จบหนึ่งชั่วโมง ทำงาน และทั้งหมดบินออกอีกที่ แล้ว เธอนำอาหารกับแม่ของเธอ แต่แม่ว่า "ไม่มี ไม่มี แน่นอน คุณมีเสื้อผ้าไม่มี และไม่ เต้น คุณจะไม่ไป" และเมื่อซินเดอเรลล่าขอร้องน้อยไป เธอบอก "ถ้าคุณสามารถในเวลาหนึ่งชั่วโมงรับสองจานนี้ pease จากขี้เถ้า คุณจะไปเกินไป" ดังนั้น เธอจับจานที่สองของถั่วลันเตาเป็นขี้เถ้า แต่หญิงสาวน้อยออกไปในสวนท้ายบ้าน และเรียกว่าเป็นก่อนนกจะมาบิน และในครึ่งของชั่วโมงทำเวลาทั้งหมด และออกจะบินอีกครั้ง แล้ว ซินเดอเรลล่าเอาอาหารให้แม่ของเธอ rejoicing คิดว่า เธอควรนำไปใช้เพื่อลูก แต่แม่ของเธอกล่าว ว่า "มันคือทั้งหมดไม่ใช้ คุณไม่สามารถ ไป คุณมีเสื้อผ้าไม่ และไม่ เต้น และคุณจะเท่าเราให้อับอาย และปิดเธอไปกับลูกสาวทั้งสองของเธอไปงานเลี้ยงตอนนี้ทั้งหมดได้หายไป และไม่มีใครออกจากบ้าน ซินเดอเรลล่าไปด้วยนั่งลงใต้ต้นไม้ท และทูล —"เขย่า สั่น ทรีท โกลด์ และซิลเวอร์ข้า"เพื่อนนกบินจากต้นไม้ แล้วนำตุ๊กตาทอง และเงินสำหรับเธอ และรองเท้าแตะผ้าไหมงเกิ้ล และเธอเก็บของ และน้องสาวของเธอตามไปงานเลี้ยง แต่พวกเขาไม่รู้จักเธอ เธอดูดี และสวยงามในเสื้อผ้าของเธอรวยดังนั้นโอรสาธิราชเร็ว ๆ นี้มาให้เธอ เอาเธอ โดยมือ และเต้นกับเธอและไม่มีใคร และเขาไม่เคยปล่อยมือของเธอ แต่เมื่อมีใครมาชวนเธอไปเต้นรำ พูด "นี้ผู้หญิงจะเต้น รำกับฉัน" ดังนั้น พวกเขาเต้นจนถึงชั่วโมงที่ล่าช้าของ และเธออยากกลับบ้าน และโอรสาธิราช ว่า, "ฉันจะไปดูแลคุณถึงบ้าน, " สำหรับเขาอยากดูที่สะอาดสวยงามอยู่ แต่เธอเล็ดรอดจากเขา unawares และวิ่งออกไปทางบ้าน และเจ้าชายตามเธอ แล้วเธอไปค่าเข้าบ้านนกพิราบ และปิดประตู ดังนั้นเขารอจนถึงบ้านมาพ่อของเธอ และบอกว่า หญิงสาวไม่ทราบที่มีงานเลี้ยงมีซ่อนตัวเองในบ้านนกพิราบ แต่เมื่อพวกเขาได้เสียเปิดประตูที่พวกเขาพบใครภายใน ความเป็นพวกเขากลับมาเข้าบ้าน ซินเดอเรลล่า เป็นเธอเสมอได้ ใน frock เธอสกปรกโดยขี้เถ้า สำหรับเธอได้ทำงานได้เร็วอย่างที่เธอสามารถ ผ่าน บ้านนกพิราบ และ ระบบท- ทรี และมีมาจากเสื้อผ้าของเธอสวยงาม และวางไว้ใต้ต้นไม้ ว่า นกอาจเฉี่ยวให้ และมีที่นั่งตัวเองท่ามกลางขี้เถ้าใน frock อายุน้อยของเธออีกครั้งวันถัดไป เมื่องานเลี้ยงถูกจัดขึ้นอีกครั้ง และเธอพ่อ แม่ และน้องสาวหายไป ซินเดอเรลล่าไป ทรีท และทั้งหมดที่เกิดขึ้นเป็นช่วงเย็นก่อนพระบุตร ผู้กำลังรอสำหรับเธอ เอาเธอ โดยมือ และเต้นกับเธอ และ เมื่อใดขอให้เต้น เขากล่าวว่า เป็นก่อน "หญิงนี้จะเต้นรำกับฉัน" เมื่อคืน เธออยากกลับบ้าน และพระบุตรไปกับเธอ แต่เธอ sprang จากเขากันในสวนหลังบ้านของพ่อของเธอ ในสวนนี้ยืนดีมากแพร์ และซินเดอเรลล่าไปขึ้นมา โดยไม่มีการเห็น โอรสาธิราชแล้ว รอจนกว่าพ่อของเธอมาบ้าน และกล่าวว่าเขา "ผู้หญิงไม่รู้จักมีเล็ดรอดออกไป และฉันคิดว่า เธอต้องผุดเป็นต้นลูกแพร์" พ่อสั่งขวานผ่าซากเพื่อนำ และพวกเขาโค่นต้นไม้ แต่พบไม่ไว้ และเมื่อพวกเขากลับมาเป็นห้องครัว มีเลซินเดอเรลล่าในขี้เถ้าตามปกติ สำหรับเธอมีเล็ดรอดลงในด้านอื่น ๆ ของต้นไม้ และทำเธอ เสื้อผ้าสวยงามกลับไปยังนกที่ต้นท และวางไว้บนเธอ frock อายุน้อยสามวัน เมื่อพ่อของเธอ และแม่ และน้องสาวหายไป เธอเดินเข้าไปในสวนอีกครั้ง และกล่าวว่า —"เขย่า สั่น ทรีท โกลด์ และซิลเวอร์ข้า"Then her kind friend the bird brought a dress still finer than the former one, and slippers which were all of gold; and the king’s son danced with her alone, and when any one else asked her to dance, he said, “This lady is my partner.” Now when night came she wanted to go home; and the king’s son would go with her, but she managed to slip away from him, though in such a hurry that she dropped her left golden slipper upon the stairs.So the prince took the shoe, and went the next day to the king, his father, and said, “I will take for my wife the lady that this golden shoe fits.”Then both the sisters were overjoyed to hear this; for they had beautiful feet, and had no doubt that they could wear the golden slipper. The eldest went first into the room where the slipper was, and wanted to try it on, and the mother stood by. But her big toe could not go into it, and the shoe was altogether much too small for her. Then the mother said, “Never mind, cut it off. When you are queen you will not care about toes; you will not want to go on foot.” So the silly girl cut her big toe off, and squeezed the shoe on, and went to the king’s son. Then he took her for his bride, and rode away with her.But on their way home they had to pass by the hazel-tree that Cinderella had planted, and there sat a little dove on the branch, singing—“Back again! back again! look to the shoe!The shoe is too small, and not made for you!Prince! prince! look again for thy bride,For she’s not the true one that sits by thy side.”Then the prince looked at her foot, and saw by the blood that streamed from it what a trick she had played him. So he brought the false bride back to her home, and said, “This is not the right bride; let the other sister try and put on the slipper.” Then she went into the room and got her foot into the shoe, all but the heel, which was too large. But her mother squeezed it in till the blood came, and took her to the king’s son; and he rode away with her. But when they came to the hazel-tree, the little dove sat there still, and sang as before. Then the king’s son looked down, and saw that the blood streamed from the shoe. So he brought her back again also. “This is not the true bride,” said he to the father; “have you no other daughters?”Then Cinderella came and she took her clumsy shoe off, and put on the golden slipper, and it fitted as if it had been made for her. And when he drew near and looked at her face the prince knew her, and said, “This is the right bride.”Then he took Cinderella on hi

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

ภรรยาของคนรวยป่วย และเมื่อเธอรู้สึกว่าจบเธอเข้ามาใกล้ เธอโทรหาลูกสาวคนเดียวของเธอไปข้างเตียงของนางและกล่าวว่า " ก็เป็นเด็กดี และผมจะมองลงมาจากฟ้าสวรรค์ และคอยเฝ้าดูคุณ . " หลังจากนั้นเธอปิดตาของเธอและตาย และถูกฝังอยู่ใน สวน ; และสาวน้อยไปทุกวันเพื่อที่หลุมศพของแม่และร้องไห้ และเป็นเสมอดีและชนิดทั้งหมดเกี่ยวกับเธอและหิมะกระจายครอบคลุมสีขาวสวยงามเหนือหลุมศพ แต่โดยเวลาที่ดวงอาทิตย์ละลายมันทิ้งอีก พ่อของเธอได้แต่งงานกับภรรยาอีกคน . ภรรยาใหม่นี้มีบุตรสาวสองคนของเธอเอง เป็นยุติธรรม แต่เหม็นหน้าที่หัวใจ และมันคือตอนนี้เวลาขอโทษสาวน้อยที่น่าสงสาร " แล้วไม่มีอะไรดี สิ่งต้องการในร้าน ? " บอกว่า เขาเอาเสื้อผ้าที่ดีของเธอแล้วให้เธอใส่ชุดเก่า และหัวเราะเยาะเธอ และทำให้เธอเข้าไปในครัว

แล้วเธอถูกบังคับให้ต้องทำงานหนัก ให้ลุกขึ้นแต่เช้า ก่อนที่ตะวันจะเอาน้ำ ทำให้ไฟในการปรุงอาหารและล้าง เธอไม่มีเตียงให้นอน แต่ให้นอนโดยครอบครัวในกองขี้เถ้าและพวกเขาเรียกว่าซินเดอเรลล่าเธอ

มันเกิดขึ้นเมื่อพ่อของเธอจะไปงานและถามภรรยาของเขาว่าเขาควรพาลูกสาวไป " เสื้อผ้าดี กล่าวว่า ครั้งแรก " ไข่มุกและเพชร " กล่าวว่า 2 " ตอนนี้เด็ก” เขาพูดกับลูกสาวของเขาเอง คุณจะดื่มอะไร ? " ครั้งแรกที่วัยรุ่นพระบิดาที่ rubs กับหมวกของคุณกลับบ้าน " เธอกล่าว แล้วเขาซื้อสำหรับครั้งแรกสองดีผ้าและไข่มุกและเพชร พวกเขาได้ถามว่า :แล้วระหว่างทางกลับบ้านของเขาที่เขาขี่ผ่านพงไม้สีเขียว , วัยรุ่นของเฮเซลแปรงกับเขา เพื่อให้เขาเลิก และเมื่อเขากลับมาเขาให้มันกับลูกสาวของเขา แล้วเธอก็เก็บมัน และไปที่หลุมฝังศพของแม่ของเธอและฝังมันไว้ที่นั่นและร้องไห้มากมันถูกอาบไปด้วยน้ำตาของเธอ และมันก็เติบโตกลายเป็นต้นไม้ได้ และในไม่ช้านกน้อยมาและสร้างรังบนต้นไม้และพูดคุยกับเธอและดูแลเธอ และพาเธอสิ่งที่เธอปรารถนา

ตอนนี้มันเกิดขึ้นว่า ในหลวงของแผ่นดิน จัดเลี้ยงซึ่งเป็นสามวัน และในบรรดาคนที่มาหามันที่ลูกชายของเขาจะเลือกเจ้าสาวด้วยตัวเอง และสองสาวถูกถามของซินเดอเรลล่า มา ดังนั้นพวกเขาเรียกว่าซินเดอเรลล่า และกล่าวว่า " ตอนนี้ หวีผมของเรา , แปรงรองเท้าของเรา และผูกผ้าคาดเอวของเราให้เราสำหรับ เรา จะ ไป เต้น ในงานฉลองพระ " แล้วเธอขณะที่เธอกำลังบอก แต่เมื่อทุกอย่างเรียบร้อย เธออดไม่ได้ที่จะร้องไห้ เพราะคิดว่าตัวเอง เธอจะชอบไปเต้นรำด้วย และในที่สุดเธอขอร้องแม่เธอยากที่จะปล่อยเธอไป " คุณ ! ซินเดอเรลล่า " บอกว่า " คุณไม่มีอะไรที่จะต้องสวมใส่ ไม่มีเสื้อผ้าเลย และที่ไม่สามารถ เต้น คุณต้องการไปที่ลูกบอล" และเมื่อเธอเอาแต่อ้อนวอน เพื่อกำจัดเธอ เธอตอบ " ข้าจะโยนมัน basinful ถั่วลงในกองขี้เถ้า และถ้าคุณได้รับพวกเขาทั้งหมดออกในอีก 2 ชั่วโมง เวลาคุณจะไปงานเลี้ยงด้วย " แล้วเธอก็โยนถั่วเป็นเถ้าถ่าน แต่ หญิงสาวตัวเล็กวิ่งออกไปที่ประตู กลับเข้าสวน และร้องออกมา -

" ที่นี่ ที่นั่น ผ่านท้องฟ้า นกพิราบ และ นกลินเน็ตเต่า ,

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.