Water loss increases with increase

Water loss increases with increase in the surface area of fruit pieces. Panagiotou et al. (1998) observed that the
size of fruit samples had a negative effect on water loss during osmotic treatment. Rahman (1992) observed that
the distribution coefficient of water decreased with increasing temperature and surface area and it increased with
the increase in syrup concentration and thickness of minimum geometric dimension. In general, a sample size of
3 mm to a maximum of 10 mm in rectangle, ring or cube shape was suggested for the use in osmotic dehydration
process.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สูญเสียน้ำเพิ่มขึ้น ด้วยการเพิ่มพื้นที่ผิวของผลไม้ชิ้น Panagiotou et al. (1998) สังเกตที่การขนาดของตัวอย่างผลไม้มีผลกระทบในการสูญเสียน้ำระหว่างรักษาการออสโมติก Rahman (1992) สังเกตที่ค่าสัมประสิทธิ์การกระจายของน้ำลดลง ด้วยการเพิ่มพื้นผิวและอุณหภูมิจะเพิ่มขึ้นด้วยเพิ่มความเข้มข้นของน้ำเชื่อมและความหนาของรูปทรงเรขาคณิตขนาดต่ำสุด โดยทั่วไป ขนาดตัวอย่าง3 มม.สูง 10 มม.รูปทรงสี่เหลี่ยม วงแหวน หรือ cube แนะนำสำหรับใช้ในการคายน้ำการออสโมติกกระบวนการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การสูญเสียน้ำเพิ่มขึ้นกับการเพิ่มขึ้นของพื้นที่ผิวของชิ้นผลไม้ Panagiotou et al, (1998)
ตั้งข้อสังเกตว่าขนาดของตัวอย่างผลไม้ที่มีผลกระทบในทางลบต่อการสูญเสียน้ำในระหว่างการรักษาออสโมติก เราะห์มาน (1992) พบว่าค่าสัมประสิทธิ์การกระจายของน้ำลดลงเมื่ออุณหภูมิเพิ่มขึ้นและพื้นที่ผิวและมันก็เพิ่มขึ้นด้วยการเพิ่มขึ้นของความเข้มข้นของน้ำเชื่อมและความหนาของมิติเรขาคณิตขั้นต่ำ โดยทั่วไปขนาดของกลุ่มตัวอย่างของ3 มมสูงสุด 10 มมสี่เหลี่ยมผืนผ้าแหวนหรือรูปร่างก้อนได้รับการแนะนำสำหรับการใช้งานในการคายน้ำดันกระบวนการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การสูญเสียน้ำที่เพิ่มขึ้น เพิ่มพื้นที่ผิวของชิ้นผลไม้ panagiotou et al . ( 1998 ) พบว่าขนาดของตัวอย่างผลไม้
มีผลกระทบต่อการสูญเสียน้ำในระหว่างการรักษา ราห์มาน ( 1992 ) สังเกตว่า
ค่าสัมประสิทธิ์การกระจายตัวของน้ำเพิ่มขึ้น เมื่ออุณหภูมิเพิ่มขึ้น
พื้นที่ผิวการเพิ่มความเข้มข้นของน้ำเชื่อมและความหนาต่ำสุดเรขาคณิตมิติ โดยทั่วไปตัวอย่างของ
3 มม. 10 มม. สี่เหลี่ยมผืนผ้า แหวน หรือก้อนรูปร่างเป็นข้อเสนอแนะ เพื่อใช้ในกระบวนการออสโมติกดี
.