Famous theoristsTheorists associate

Famous theorists

Theorists associated with postmodernism often used the term to mark a new cultural epoch in the West. For philosopher Jean-François Lyotard, the postmodern condition was defined as “incredulity towards metanarratives”; that is, a loss of faith in science and other emancipatory projects within modernity, such as Marxism.

Marxist literary theorist Fredric Jameson famously argued postmodernism was “the cultural logic of late capitalism” (by which he meant post-industrial, post-Fordist, multi-national consumer capitalism).

In his 1982 essay Postmodernism and Consumer Society, Jameson set out the major tropes of postmodern culture.

These included, to paraphrase: the substitution of pastiche for the satirical impulse of parody; a predilection for nostalgia; and a fixation on the perpetual present.

In Jameson’s pessimistic analysis, the loss of historical temporality and depth associated with postmodernism was akin to the world of the schizophrenic.

Postmodern visual art

In the visual arts, postmodernism is associated with a group of New York artists – including Sherrie Levine, Richard Prince and Cindy Sherman – who were engaged in acts of image appropriation, and have since become known as The Pictures Generation after a 1977 show curated by Douglas Crimp.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทฤษฎีที่มีชื่อเสียงทฤษฎีที่เกี่ยวข้องกับลัทธิหลังสมัยใหม่มักจะใช้คำว่าเพื่อทำเครื่องหมายยุควัฒนธรรมใหม่ในเวสต์ สำหรับนักปรัชญา Jean-François Lyotard สภาพหลังสมัยใหม่ที่ถูกกำหนดให้เป็น "ความกังขาต่อ metanarratives"; ว่ามีการสูญเสียความเชื่อมั่นในด้านวิทยาศาสตร์และโครงการปลดปล่อยอื่น ๆ ภายในทันสมัยเช่นมาร์กซ์. ทฤษฎีวรรณกรรมมาร์กซ์เฟรดริกเจมสันที่ถกเถียงกันอยู่ที่มีชื่อเสียงลัทธิหลังสมัยใหม่คือ "ตรรกะทางวัฒนธรรมของทุนนิยมปลาย" (โดยที่เขาหมายถึงการโพสต์อุตสาหกรรมโพสต์ Fordist, . ลัทธิทุนนิยมบริโภคข้ามชาติ) ในปี 1982 การทดลองของเขา Postmodernism และผู้บริโภคสังคม Jameson ตั้ง tropes ออกที่สำคัญของวัฒนธรรมหลังสมัยใหม่. เหล่านี้รวมถอดความ: ทดแทน pastiche สำหรับแรงกระตุ้นของการล้อเลียนเสียดสีนั้น สมัครใจสำหรับความคิดถึง; และตรึงในปัจจุบันตลอดก. ในการวิเคราะห์ในแง่ร้ายของเจมสันสูญเสียชั่วคราวประวัติศาสตร์และความลึกที่เกี่ยวข้องกับลัทธิหลังสมัยใหม่ก็คล้ายกับโลกของจิตเภท. the ศิลปะหลังสมัยใหม่ภาพในทัศนศิลป์ลัทธิหลังสมัยใหม่มีความเกี่ยวข้องกับกลุ่มศิลปินนิวยอร์ก- รวมทั้งเชอร์รี่ Levine, ริชาร์ดเจ้าชายและซินดี้เชอร์แมน - ผู้ที่มีส่วนร่วมในการกระทำของการจัดสรรภาพและได้กลายเป็นที่รู้จักในฐานะคนรุ่นรูปภาพหลังจากที่ 1977 แสดง curated โดยดักลาสจีบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่มีชื่อเสียงนัก

ทฤษฎีเกี่ยวข้องกับแนวคิดหลังสมัยใหม่มักจะใช้คำที่แสดงวัฒนธรรมยุคใหม่ในตะวันตก สำหรับนักปราชญ์ ฌอง ฟรองซัวส์ลีโอตาร์ , โพสต์โมเดิร์น สภาพถูกนิยามว่า " ความไม่เชื่อถือต่อ metanarratives " ; นั่นคือการสูญเสียศรัทธาในวิทยาศาสตร์และโครงการอื่น ๆ emancipatory ภายในความทันสมัย เช่น การจี้ .

มาร์กซ์วรรณกรรมทฤษฎีเฟรดริค เจม นได้เสนอแนวคิดหลังสมัยใหม่ " ตรรกะทางวัฒนธรรมของลัทธิทุนนิยมสาย " ( ซึ่งเขาตั้งใจโพสต์อุตสาหกรรม โพสต์ fordist ทุนนิยมบริโภคข้ามชาติ )

ใน 1982 และเรียงความหลังสังคมผู้บริโภค เจมิสัน ชุดออก tropes สาขาวัฒนธรรมหลังสมัยใหม่ .

เหล่านี้รวมถอดความ :ทดแทนที่สำหรับแรงกระตุ้นของการล้อเลียนเสียดสี ; predilection สำหรับความคิดถึง และการตรึงบนปัจจุบันตลอด

ในการวิเคราะห์ในแง่ร้ายของเจมิสัน การสูญเสียของประวัติศาสตร์ชั่วคราวและความลึกที่เกี่ยวข้องกับแนวคิดหลังสมัยใหม่คล้ายกับโลกของผู้ป่วยจิตเภท



ภาพศิลปะหลังสมัยใหม่ในงานทัศนศิลป์แนวคิดหลังสมัยใหม่ที่เกี่ยวข้องกับกลุ่มของนิวยอร์กศิลปิน–รวมทั้งเชอร์รีเลอวีน , ริชาร์ด เจ้าชาย กับ ซินดี้ เชอร์แมน–ที่มีส่วนร่วมในการกระทำของภาพตามความเหมาะสม และได้กลายเป็นตั้งแต่ที่รู้จักกันเป็นภาพยุคหลัง 2520 แสดง curated โดยดักลาสจีบ .