(...) Let us now consider Right Spe

(...) Let us now consider Right Speech. What a wonderful thing is speech, for just a word can change a man's whole outlook towards good. and evil. Are we not really fortunate in this gift which is denied to animals? Yet how few of us care to use it for our own and others' welfare. Much trouble and misunderstanding could be avoided if only people would be more thoughtful and gentle in what they say and more accurate and sincere in what they write.

Speech is a gift of great value since through it we can express thoughts and ideas which can be shared with others. But if the tongue, which is boneless and pliable, is allowed to become unruly, it can play havoc. Is it not responsible for much strife and trouble from squabbles between families to wars between nations? If man could but tame his tongue, would not the world be a far better place to live in?

Speech should not be dominated by unwholesome thoughts -- by greed, anger, jealousy, pride, selfishness and so on. Much talk certainly prevents calmness and right thinking, and a glib tongue leads to all four types of wrong talk. Says the Buddha: "Monks, there are these five disadvantages and dangers in garrulous speech: the glib talker utters falsehoods, slanders, speaks harsh and idle words, and after death is reborn in an evil state of existence." [1]

1. In the context of right speech, the first virtue is to abstain from falsehood and speak the truth. Such a person, as the Metta sutta says, is straight, nay transparently straight (uju, suju) [2]. He is sincere, upright and dependable. He does not stray from the truth to win fame, or to please another. He may seem strict, but 'truth is one, for there is no second" [3]. 'The Buddha did not say one thing one day and the contrary the next.' [4] 'Because he speaks as he acts and acts as he speaks, he is called Tathagata.' [5] The Master is also known'as Saccanama, 'he whose name is Truth'.

The Buddha was so emphatic with regard to this evil of lying, that his first lesson to little Rahula, the seven-year-old novice, [6] seems to have been on the worthlessness of falsehood (we know that children of tender age, wittingly or not, often speak falsely).

Once the Blessed One visited little Rahula. The latter got a seat ready and water for washing the feet. The Master washed his feet and sat down. Little Rahula paid obeisance to the Blessed One and sat at one side. Then the Master, having poured a little water into a vessel, said:

- Do you, see, Rahula, this little quantity of water left in the vessel ?

- Yes, venerable sir.

- Even so, Rahula, insignificant is the recluseship of those who are not ashamed to lie.

Then the Master having thrown away the water addressed the novice:

- Do you note, Rahula, that little quantity of water thrown away?

- Yes, venerable sir.

- Even so, Rahula, discarded, indeed, is the recluseship of those who are not ashamed to lie.

Then the Master overturned the water vessel and addressed the novice:

- Do you, Rahula, see this vessel that has been overturned?

- Yes, venerable sir.

- Even so, Rahula, overturned, indeed, is the recluseship of those who are not ashamed to lie.

Then the Master having uprighted the vessel addressed the novice:

- Do you, Rahula, see this water vessel that is void, empty?

- Yes, venerable sir.

- Even so, Rahula, void and empty is the recluseship of those who are not ashamed to lie ... Even so, Rahula (citing the simile of a king's elephant) of anyone who is not ashamed to lie, I say that there is no evil that he cannot do. Wherefore, Rahula, thus, indeed, should you train yourself: 'Not even for fun will I tell a lie." [7]

2. Slander or tale-bearing (pisunavaca) is the next evil that the tongue can commit. The Pali word means literally 'breaking up of fellowship'. To slander another is most wicked for it entails making a false statement intended to damage someone's reputation. The slanderer often commits two crimes simultaneously, he says what is false because his report is untrue and then he back-bites.

In Sanskrit poetry the back-biter is compared to a mosquito which though small is noxious. It comes singing, settles on you, draws blood and may, if a female, give you malaria. Again the talebearer's words may be sweet as honey, but his mind is full of poison.

Let us then avoid tale-bearing and slander. which distroy friendships. Instead of causing trouble let us speak words that make for peace and reconciliation. [8] Instead of sowing the seed of dissension, let us bring peace and friendship to those living in discord and enmity. 'Be united; wrangle not,' said the Buddha. "Concord alone is commendable' (samavayo eva sadhu) [9] was inscribed by Asoka on stone. Since we depend on one another, we must learn to live together in peace, friendship and.harmony.

3. The next virtue is to abstain from harsh words and be pleasant and courteous. What we say can bring gain or loss, praise or blame, good repute or ill, misery or happiness. A gentle word can melt the hardest heart, while a harsh word can cause untold agony.

We should think twice before we speak ill of anyone, for it is an attempt to damage his character, his good name. But it does not matter if, when praising another, we slightly overpaint the picture, for this does not lead to unpleasantness and heart-burning., As the Buddha says:

'In man's mouth a hatchet grows
With which fools will cut themselves
When they utter evil words. [10]

In the Buddha's day a festival called 'Simpletons' Holiday (Balamakkhatta) was sometimes held in which only the simple minded took part. For a week they smeared their bodies with ashes and cowdung and wandered about abusing and shouting coarsely at people. Even friends, relatives, ascetics and monks were not spared. People would fling them a few coppers to be rid of them. The devout followers of the Buddha besought the Master not to enter the city until the festival was over. Then the Buddha said: 'Foolish and uninstructed dolts are offensive like that, but the wise cultivate mindfulness and attain the Deathless Nibbana. [11]

Man's speech often indicates his character. A harsh word, an unpleasant gesture, a crooked smile, may turn a good-natured man into a criminal, a friend into a foe.

'Speak not harshly to anyone,
For those accosted will retort;
Painful is vindictive talk,
You may receive blows in exchange. [12]

One of the past stories of the Bodhisatta tells how he weaned his otherwise good mother from harsh speech. It is said that she was rude and ill-tongued, but that her son, aware of the weakness, did not want to hurt her by speaking too plainly. One day the Bodhisatta, who was then king of Benares, went to a park with his mother and retainers. On the way a blue jay screeched so discordantly that all covered their ears and cried: 'What a harsh call, what a screech! Don't let us hear that again.' Now it happened later that when the Bodhisatta was strolling in the pleasance with his mother and retainers, an Indian cuckoo called so sweetly that the people were happy and hoped that it would sing again.

This was the moment for which the Bodhisatta had been,waiting. He said: 'Mother dear, the jay's cry was dreadful and we covered our ears rather than listen to it. No one delights in a coarse language. Though dark and without beauty the cuckoo won the love and attention of all with its pleasing call. One's speech, therefore, should be friendly and restrained, calm and full of meaning....' Thus exhorted by her son, the mother became refined in speech and elegant in manners. [13]

Pleasant and courteous speech attracts and is an asset to society, yet how often is beauty marred by rude talk. 'The language of the heart, the language which couies from the heart, is always simple, graceful and full of power.' [14]

4. The fourth and last virtue concerned with right speech is to abstain from frivolous talk or gossip which brings no profit to anyone, anywhere. People are too fond of idle talk, of maliciously disparaging others. The papers in their gossip columns are just as bad. Men and women with time on their hands indulge in endless chatter, amusing themselves at the expense of others. As J. L. Hollard says: 'Gossip is always a personal confession either of malice or imbecility. It is a low, frivolous and too often a dirty business in which neighbours are made enemies for life'. The Buddha's golden advice is: 'When, monks, you have gathered together there are two things to be done, either talk about the Dhamma (the Doctrine) or keep nobly silent '. [15]

The Buddha was very critical of idle chatter, scandal and rumour for they disturb serenity and concentration. 'Better than a thousand sentences -- a mere jumble of meaningless words -- is one sensible phrase on hearing which one is pacified." [16]

A sage is sometimes called by the Pali word muni which means one who keeps silent. Yes, 'silence is golden' so do not speak unless you are sure you can improve on silence.

'Much talking is a source of danger,
Through silence misfortune is avoided.
The talkative parrot in a cage is shut,
While birds that cannot talk fly freely.' [17]

'One does not become a wise man just by talking a lot; [18] neither is he versed in the doctrine (Dhammadhara) because he speaks much.' [19] And lest one should misunderstand the silence of the muni, the Buddha also says: 'To keep silent does not turn a foolish ignoramus into a sage, (muni)" [20]

In conclusion let us listen to the discourse on 'Good Speech': [21]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

(...) ให้เราพิจารณาคำพูดขวาตอนนี้ อะไรเป็นสิ่งที่ดีเป็นคำพูด คำเพียงสามารถเปลี่ยนของ outlook ทั้งหมดต่อดี และความชั่วร้าย ใจเราไม่โชคดีจริง ๆ ที่นี้ของขวัญที่ถูกปฏิเสธหรือสัตว์หรือไม่ แต่ว่าไม่กี่ของเราดูแลจะใช้มันสำหรับเราเองและของคนอื่นสวัสดิการ ปัญหามากและเข้าใจผิดอาจจะหลีกเลี่ยงถ้าเดียวคนจะยิ่งเด่น และอ่อนโยนในสิ่งที่เขาพูด และยิ่งถูกต้อง และจริงใจในสิ่งที่พวกเขาเขียนเสียงเป็นของขวัญของดีเนื่องจากที่ผ่านนั้น เราสามารถแสดงความคิดและความคิดที่สามารถใช้ร่วมกับผู้อื่น แต่ถ้าลิ้น ซึ่งเป็นที่ไม่มีกระดูก และ pliable ได้รับอนุญาตให้เป็นวินัย มันสามารถเล่นความเสียหาย ไม่ชอบมากมิดและปัญหาจาก squabbles ระหว่างครอบครัวกับสงครามระหว่างประเทศหรือไม่ ถ้าคนไม่เชื่องลิ้นของเขา แต่ไม่โลกจะเป็นสถานที่ดีอยู่ในพูดควรไม่ถูกครอบงำ โดยความคิด unwholesome - โดยความโลภ ความโกรธ พระ ภูมิใจ ความเห็นแก่ตัวและ พูดมากแน่นอนป้องกันความเงียบและความคิดที่ถูกต้อง และลิ้น glib ลูกค้าเป้าหมายทั้งหมดสี่ประเภทพูดไม่ถูกต้อง กล่าวว่า พระ: "พระสงฆ์ มีห้าข้อเสียและอันตรายเหล่านี้ในการพูด garrulous: glib talker utters falsehoods, slanders พูดคำที่รุนแรง และไม่ได้ใช้งาน และหลังจากตายแห้งในสถานะชั่วร้ายของการดำรงอยู่" [1]1. ในบริบทของสัมมาวาจา คุณธรรมแรกคือการ งด falsehood และพูดความจริง คนเช่นนี้ เป็นสูตรเมตตากล่าวว่า ไม่ตรง นายโปร่งใสตรง (uju, suju) [2] เขาจะจริงใจ ตรง และเชื่อถือได้ นอกจากนี้เขาไม่หลงจากความจริงชนะชื่อเสียง หรือการอื่น เขาอาจดูเหมือนเข้มงวด แต่ "ความจริงเป็นหนึ่ง เป็นที่สองไม่มี" [3] 'พระพุทธเจ้าไม่ได้ไม่ว่า สิ่งหนึ่งหนึ่งวันและตรงกันข้ามต่อไป' [4] 'เนื่องจากเขาพูดเขาทำหน้าที่ และทำหน้าที่เป็นพูด เขาเรียกว่า Tathagata ' [5] หลักยังเป็น known'as Saccanama 'เขาที่มีชื่อเป็นความจริง'พระพุทธเจ้าได้ดังนั้นอย่างหนักแน่นกับความชั่วร้ายนี้โกหก เขาบทเรียนแรกน้อย Rahula สามเณรปีเจ็ด, [6] ดูเหมือนว่าจะ ได้รับใน worthlessness ของ falsehood (เรารู้ว่า เด็กอายุเงิน wittingly หรือ ไม่ มักพูดเท็จ)เมื่อความสุขหนึ่งชม Rahula น้อย หลังได้พร้อมที่นั่งและน้ำสำหรับล้างเท้า หลักการล้างเท้า และนั่งลง Rahula น้อยจ่าย obeisance เพื่อความสุขหนึ่ง และนั่งด้านหนึ่ง แล้วหลัก มีเนอร์เล็กน้อยลงในเรือ กล่าวว่า:-คุณ ดู Rahula ปริมาณนี้น้อยของน้ำอยู่ในเรือหรือไม่-ใช่ มินท์รัก-ดังนั้นแม้ Rahula สำคัญเป็น recluseship คนไม่ละอายที่จะนอนแล้ว แบบที่เก็บมีโยนน้ำอยู่มือใหม่:-คุณทราบ Rahula ปริมาณเล็กน้อยของน้ำขึ้นไป-ใช่ มินท์รัก-มาก Rahula ละทิ้ง แน่นอน เป็น recluseship คนไม่ละอายที่จะนอนแล้วแบบ overturned เรือน้ำ และสามเณรที่อยู่:-คุณ Rahula เห็นเรือนี้ที่มีการเกิด-ใช่ มินท์รัก-มาก Rahula เกิด แน่นอน เป็น recluseship คนไม่ละอายที่จะนอนแล้ว แบบมี uprighted เรืออยู่มือใหม่:-คุณ Rahula เห็นเรือนี้น้ำที่เป็นโมฆะ ว่างเปล่า-ใช่ มินท์รัก-แม้ Rahula โมฆะ และว่างอยู่ recluseship คนไม่ละอายที่จะนอน... ถึงกระนั้น Rahula (อ้างถึงคำพระช้าง) ของใครก็ตามที่ไม่ละอายโกหก ฉันบอกว่า มีไม่มีความชั่วร้ายที่เขาทำไม่ Wherefore, Rahula ดังนั้น จริง ๆ ควร คุณไฟ: ' ไม่ได้เพื่อความสนุกสนาน จะฉันโกหก " [7]2. ใส่ร้ายป้ายสี หรือเรื่องเรือง (pisunavaca) คือ ความชั่วร้ายถัดไปที่ลิ้นสามารถกระทำ คำบาลีหมายความว่า อักษร 'ทำลายค่าตัด' ประมาทอีกสุดคนชั่วสำหรับกระบวนคำเท็จที่ตั้งใจทำลายชื่อเสียงของบุคคลอื่น Slanderer ที่มักจะทำสองอาชญากรรมพร้อมกัน เขากล่าวว่า อะไรคือเท็จเนื่องจากรายงานของเขาจริงและเขาแล้วกลับกัดในบทกวีสันสกฤต biter กลับถูกเปรียบเทียบกับยุงที่ว่า เล็กจะสลายตัว มันมาร้องเพลง จับคู่กับคุณ ดึงเลือด และอาจ หญิง ถ้าให้คุณมาลาเรีย อีก คำของ talebearer อาจจะหวานเป็นน้ำผึ้ง แต่จิตใจของเขาจะเต็มไปด้วยยาพิษให้เราแล้วหลีกเลี่ยงเรื่องเรืองและใส่ร้ายป้ายสี องค์ใด distroy แทนที่จะสร้างปัญหาให้เราพูดคำที่ทำให้สงบสุขปรองดอง [8] แทนของ sowing เมล็ดของความไม่เห็นด้วย เรานำสันติภาพและมิตรภาพกับผู้อยู่อาศัยในความบาดหมางและความเป็นปฏิปักษ์ ' ถูกสหรัฐ ไม่ wrangle' กล่าวว่า พระพุทธเจ้า "คอนคอร์ดเพียงอย่างเดียวคือ commendable' (samavayo eva sadhu) [9] อโศกมหาราชที่จารึกบนหิน เนื่องจากเราพึ่งกัน เราต้องเรียนรู้การอยู่ร่วมกันในความสงบ มิตรภาพ and.harmony3.คุณธรรมถัดไปงดคำที่รุนแรง และจะ ดีได้ สิ่งที่เราพูดสามารถนำกำไร หรือขาดทุน สรรเสริญ หรือตำหนิ ชื่อดี หรือร้าย ความทุกข์ยาก หรือความสุข คำอ่อนโยนสามารถละลายหัวใจที่ยากที่สุด ในขณะที่คำรุนแรงอาจทำให้เกิดทุกข์ทรมานแห่งเราควรคิดก่อนเราพูดป่วยของทุกคน มีความพยายามที่จะทำลายอักขระของเขา ของเขาชื่อ แต่ก็ไม่ว่า เมื่อสรรเสริญอีก เราเล็กน้อย overpaint ภาพ สำหรับการนี้ไม่นำไปสู่ unpleasantness และห้องเผาไหม้., ตามที่พระพุทธเจ้ากล่าวว่า:' ในปากชาย hatchet เติบโตขึ้นที่คนโง่จะตัดเองเมื่อพวกเขาส่งคำชั่วร้าย [10]ในวันพระ เทศกาลที่เรียกว่า 'Simpletons' ฮอลิเดย์ (Balamakkhatta) บางครั้งจัดขึ้นที่เพียงนำราคาเอาส่วนนั้น สำหรับสัปดาห์ ที่ป้ายศพ ด้วยขี้เถ้าและ cowdung และได้เดินไปมาเหยียดหยาม และหยาบตะโกนที่คน แม้เพื่อน ญาติ ascetics และพระก็ช่วยไม่ คนจะโยนพวกเขากี่ coppers เพื่อกำจัดของพวกเขา ลูกศิษย์ที่เคร่งศาสนาพุทธ besought หลักการป้อนเมืองจนได้งาน แล้วพระพุทธเจ้ากล่าวว่า: " Foolish และ uninstructed dolts ไม่เหมาะสมเช่นนั้น แต่ wise ฝึกฝนสติ และบรรลุนิบบาน่าเล็ก [11]คำพูดของมนุษย์มักจะบ่งชี้ว่า เขา รุนแรงคำ การขจัดรูปแบบลายเส้น ยิ้ม คดอาจเปลี่ยนคน good-natured เป็นอาญา เพื่อนเป็นศัตรู' พูดไม่ดุกับคนในบรรดา accosted จะตอบโต้เจ็บปวดเป็น vindictive ทอล์คคุณอาจได้รับหมัดแลกเปลี่ยน [12]เรื่องราวที่ผ่านมาของ Bodhisatta หนึ่งบอกว่า เขาหย่านมถึงแม่ดีหรือจากคำพูดที่รุนแรง กล่าวกันว่า เธอคือหยาบ และป่วย tongued แต่ว่า ลูกชายของเธอ ตระหนักถึงความอ่อนแอ ไม่ต้องไปทำร้ายเธอ โดยพูดไปเถิด วันหนึ่ง Bodhisatta เจ้าแล้วพระเจ้ามหา ไปสวนกับแม่ของเขาและยึด ทาง เจบลู screeched discordantly เพื่อให้ครอบคลุมหูของพวกเขา และร้อง: ' อะไรโทรที่รุนแรง screech อะไร ไม่ให้เราได้ยินว่าอีก ' ตอนนี้มันเกิดขึ้นในภายหลังว่า เมื่อ Bodhisatta ได้สนุกใน pleasance กับแม่ของเขาและยึด cuckoo ที่อินเดียเรียกว่าดังเพราะว่า คนมีความสุข และหวังที่จะร้องเพลงอีกครั้งนี้ขณะที่ Bodhisatta ที่ได้ รอได้ เขากล่าวว่า: ' รักแม่ ของเจย์ร้องถูก dreadful และเราครอบคลุมหูของเรา มากกว่ามันฟัง ไม่มีความสุขในภาษาหยาบ แม้มืด และไม่ มีความงาม cuckoo ที่ชนะความรักและความสนใจของทั้งหมดโดยการเรียกความพอใจ ของเสียง ดังนั้น ควรจะเป็นมิตร และ ยับยั้ง สงบและเต็มไปด้วยความหมาย...' จึง ได้เคี่ยวเข็ญ โดยลูกชายของเธอ แม่เป็นในการพูด และหรูหราในมารยาท [13]คำพูดที่ ดีดึงดูด และเป็นสินทรัพย์เพื่อสังคม ได้บ่อยเป็นความงาม marred โดยพูดหยาบ 'ภาษากลาง ภาษา couies ที่ห้อง จะง่าย สง่างาม และเต็มไปด้วยพลังงาน' [14]4.สี่ และล่าสุดประเสริฐกังวล มีสัมมาวาจางดพูดไม่สำคัญหรือนินทาซึ่งนำกำไรไม่ให้ทุกคน ทุกได้ คนเกินไปแอบรู้ถึง ของ disparaging โดยผู้อื่นได้ เอกสารในคอลัมน์ซุบซิบของพวกเขาจะไม่เป็นเพียง ชายและหญิง ด้วยเวลาในมือของพวกเขาเพลิดเพลินไปกับเรื่องไร้สาระโคตร สนุกตัวเองค่าใช้จ่ายอื่น ๆ เป็น J. L. Hollard กล่าวว่า: ' ซุบซิบจะสารภาพบุคคล ใดเจ็บแค้นหรือ imbecility ต่ำ ไม่สำคัญและบ่อยเกินไปเพื่อนจะกลายศัตรูชีวิตธุรกิจสกปรก ' มีพระทองคำแนะนำ: 'เมื่อ พระสงฆ์ คุณรวบรวมได้พร้อมกันมีสองสิ่งที่ต้องทำ พูดคุยเกี่ยวกับธรรมะ (ลัทธิ) หรือเก็บเงียบ nobly' [15]พระพุทธเจ้าสำคัญเรื่องไร้สาระว่าง สแกนดัล และซุบซิบที่มุ่งร้ายสำหรับรบกวนความสงบและสมาธิ ดีกว่าประโยคพัน -เป็นเพียง jumble ของคำต่าง ๆ - เป็นหนึ่งวลีที่เหมาะสมกับการได้ยินซึ่งเป็น pacified " [16]บางครั้งมีการเรียกว่าเป็นปราชญ์ โดยหลักคำบาลีหมายความว่าใครเก็บเงียบ ใช่ 'เงียบเป็นทอง' เพื่อพูดเว้นแต่คุณจะแน่ใจว่า คุณสามารถปรับปรุงในความเงียบ' พูดมากเป็นอันตรายผ่านความเงียบ จะหลีกเลี่ยงความอับนกแก้วช่างพูดในกรงถูกปิดในขณะที่นกที่ไม่สามารถพูดได้อย่างอิสระบิน ' [17]' หนึ่งกลายเป็นธีรไม่เพียงแค่พูดมาก [18] ไม่เป็นท่านผู้หญิงและเด็กในหลักคำสอน (Dhammadhara) เพราะพูดมาก' [19] และเกรงว่าหนึ่งควรหลงผิดความเงียบของหลักการ พระพุทธเจ้ายังกล่าวว่า: ' เก็บเงียบไม่เปิด ignoramus โง่เป็นปราชญ์, (muni) " [20]เบียดเบียน เราฟังวาทกรรมบน 'เสียงดี': [21]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

(... ) ให้เราพิจารณาคำพูดที่ถูกต้อง อะไรเป็นสิ่งที่ยอดเยี่ยมเป็นคำพูดเพียงคำสามารถเปลี่ยนมุมมองทั้งของมนุษย์ที่มีต่อดี และความชั่วร้าย ที่เราไม่ได้จริงๆโชคดีในการขายของที่ระลึกซึ่งถูกปฏิเสธกับสัตว์? แต่วิธีการที่ไม่กี่ของเราสนใจที่จะใช้สำหรับสวัสดิการของเราเองและผู้อื่น ปัญหามากและความเข้าใจผิดอาจจะหลีกเลี่ยงถ้าคนเท่านั้นที่จะมีมากขึ้นความคิดและอ่อนโยนในสิ่งที่เขาพูดและถูกต้องมากขึ้นและมีความจริงใจในสิ่งที่พวกเขาเขียน. คำพูดเป็นของขวัญที่มีค่ามากตั้งแต่ผ่านมันเราสามารถแสดงความคิดและความคิดที่สามารถนำมาใช้ร่วมกัน กับคนอื่น ๆ แต่ถ้าลิ้นซึ่งเป็นกระดูกและยืดหยุ่นได้รับอนุญาตให้กลายเป็นเกเรก็สามารถเล่นความเสียหาย มันจะไม่รับผิดชอบต่อความขัดแย้งมากและปัญหาจากการทะเลาะวิวาทระหว่างครอบครัวไปสู่สงครามระหว่างประเทศ? หรือไม่ถ้ามนุษย์สามารถ แต่เชื่องลิ้นของเขาจะไม่โลกเป็นสถานที่ที่ดีกว่าที่จะอยู่ในคำพูดที่ไม่ควรจะถูกครอบงำโดยความคิดที่ไม่ดี - โดยความโลภความโกรธความอิจฉาริษยาความภาคภูมิใจของความเห็นแก่ตัวและอื่น ๆ พูดมากอย่างแน่นอนจะช่วยป้องกันความสงบและความคิดที่ถูกต้องและลิ้นลมนำไปสู่การทั้งสี่ประเภทของการพูดคุยที่ไม่ถูกต้อง กล่าวว่าพระพุทธรูป "พระสงฆ์ที่มีเหล่านี้ห้าข้อเสียและอันตรายในการพูดพูดพล่าม: พูดกะล่อนเอ่ยเท็จใส่ร้ายพูดคำพูดที่รุนแรงและไม่ได้ใช้งานและหลังจากการตายคือเกิดในรัฐชั่วร้ายของการดำรงอยู่". [1] 1 ในบริบทของคำพูดที่ถูกต้องคุณธรรมแรกคือการละเว้นจากความเท็จและพูดความจริง บุคคลดังกล่าวเป็นกรณียเมตตสูตรกล่าวว่าตรงแต่ว่าโปร่งใสตรง (Uju, suju) [2] เขาเป็นคนจริงใจซื่อตรงและเชื่อถือได้ เขาไม่ได้หลงไปจากความจริงที่จะชนะชื่อเสียงหรือเพื่อโปรดอีก เขาอาจดูเหมือนเข้มงวด แต่ 'ความจริงก็คือหนึ่งเพราะไม่มีสอง "[3].' พระพุทธรูปไม่ได้บอกว่าสิ่งหนึ่งที่วันหนึ่งและขัดต่อไป. ' [4] เพราะเขาพูดในขณะที่เขาทำหน้าที่และการกระทำในขณะที่เขาพูดเขาจะเรียกว่า Tathagata. ' [5] เดอะมาสเตอร์ยัง known'as Saccanama 'เขามีชื่อเป็นความจริง'. พระพุทธรูปเป็นสำคัญดังนั้นในเรื่องเกี่ยวกับความชั่วร้ายของการโกหกนี้ว่าบทเรียนแรกของเขาที่จะ Rahula น้อยสามเณรเจ็ดปี [ 6] ดูเหมือนว่าจะได้รับในความเหลวแหลกของความเท็จ (เรารู้ว่าเด็กวัยอ่อนโยนโดยเจตนาหรือไม่มักจะพูดเท็จ). เมื่อหนึ่งความสุขเล็ก ๆ น้อย ๆ เข้าเยี่ยมชม Rahula. หลังมีที่นั่งพร้อมและน้ำล้างเท้า .. โทล้างเท้าและนั่งลงเขาเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่จ่าย Rahula ไหว้พระหนึ่งและนั่งอยู่ที่ด้านใดด้านหนึ่งแล้วโทมีการเทน้ำน้อยลงในเรือกล่าวว่า: - คุณเห็น Rahula นี้ปริมาณเพียงเล็กน้อยของ ? น้ำที่เหลืออยู่ในเรือ. - ใช่ครับที่เคารพ. - ดังนั้นแม้ Rahula, ไม่มีนัยสำคัญเป็น recluseship ของผู้ที่ไม่ละอายที่จะนอนแล้วโทได้โยนทิ้งไปน้ำที่สามเณร: - คุณทราบ Rahula, ? ที่ปริมาณเล็กน้อยของน้ำทิ้ง. - ใช่ครับที่เคารพ. - ดังนั้นแม้ Rahula ทิ้งแน่นอนเป็น recluseship ของผู้ที่ไม่ละอายที่จะนอนแล้วพลิกคว่ำเรือโทน้ำและสามเณรที่: - ทำ คุณ Rahula, เห็นเรือนี้ที่ได้รับการพลิกคว่ำ? - ใช่ครับที่เคารพ. -. ดังนั้นแม้ Rahula พลิกคว่ำแน่นอนเป็น recluseship ของผู้ที่ไม่ละอายที่จะนอนแล้วโทมี uprighted เรือที่สามเณร : - คุณ, Rahula, เห็นนี้เรือน้ำที่เป็นโมฆะว่างเปล่า- ใช่ครับที่เคารพ. - ดังนั้นแม้ Rahula, โมฆะและว่างเปล่าเป็น recluseship ของผู้ที่ไม่ละอายใจที่จะอยู่ ... ดังนั้นแม้ Rahula (อ้างคำอุปมาของช้างของพระราชา) ของทุกคนที่เป็นไม่ละอายที่จะโกหกผมพูดได้ว่ามีความชั่วร้ายที่เขาไม่สามารถทำไม่มี เหตุไฉน Rahula จึงแน่นอนคุณควรจะฝึกตัวเอง: 'ไม่ได้เพื่อความสนุกสนานและเราจะโกหก "[7]. 2. ใส่ร้ายหรือเรื่องแบก (pisunavaca) เป็นความชั่วร้ายที่ถัดไปที่ลิ้นสามารถกระทำบาลี. คำหมายถึงตัวอักษร 'ทำลายขึ้นของการคบหา'. ในการใส่ร้ายอื่นเป็นคนชั่วร้ายมากที่สุดสำหรับมัน entails การเท็จตั้งใจที่จะทำลายชื่อเสียงของใครบางคน. ใส่ร้ายมักจะกระทำสองอาชญากรรมพร้อมกันเขากล่าวว่าสิ่งที่เป็นเท็จเพราะรายงานของเขาเป็นความจริงแล้วเขา กลับกัด. ในบทกวีภาษาสันสกฤตกลับกัดเมื่อเทียบกับยุงซึ่งแม้ว่าจะมีขนาดเล็กเป็นพิษ. มันมาร้องเพลง settles กับคุณดึงเลือดและอาจถ้าหญิงให้คุณมาลาเรีย. อีกครั้งคำกระซิบนินทาอาจจะหวาน เหมือนน้ำผึ้ง แต่ใจของเขาที่เต็มไปด้วยยาพิษ. แล้วให้เราหลีกเลี่ยงเรื่องแบกและใส่ร้าย. ซึ่ง distroy มิตรภาพ. แทนที่จะก่อให้เกิดปัญหาในการให้เราพูดคำที่ทำให้เพื่อสันติภาพและความสมานฉันท์. [8] แทนการหว่านเมล็ดพันธุ์แห่งความไม่ลงรอยกัน ให้เรานำความสงบสุขและมิตรภาพกับผู้ที่อาศัยอยู่ในความขัดแย้งและเป็นปฏิปักษ์ต่อกัน 'สมัครสมาน; โต้เถียงไม่ได้กล่าวว่าพระพุทธรูป "คองคอร์ดเพียงอย่างเดียวเป็นที่น่ายกย่อง '(samavayo Eva Sadhu) [9] ถูกจารึกโดยอโศกบนหิน. เนื่องจากเราขึ้นอยู่กับอีกคนหนึ่งที่เราต้องเรียนรู้ที่จะอยู่ร่วมกันอย่างสันติ, and.harmony มิตรภาพ. 3. คุณธรรมต่อไปคือการละเว้น จากคำพูดที่รุนแรงและเป็นที่พอใจและสุภาพ. สิ่งที่เราบอกว่าสามารถนำกำไรหรือขาดทุนจากการสรรเสริญหรือตำหนิชื่อเสียงที่ดีหรือไม่ดีความทุกข์หรือความสุข. คำอ่อนโยนสามารถละลายหัวใจที่ยากที่สุดในขณะที่คำที่รุนแรงอาจทำให้เกิดความทุกข์ทรมานนับไม่ถ้วน. เรา ควรคิดว่าสองครั้งก่อนที่เราจะพูดไม่ดีของทุกคนเพราะมันเป็นความพยายามที่จะสร้างความเสียหายให้ตัวละครของเขาชื่อที่ดีของเขา. แต่มันไม่สำคัญว่าถ้าเมื่อยกย่องอื่นเราเล็กน้อย overpaint ภาพสำหรับนี้ไม่นำไปสู่ความไม่ราบรื่นและหัวใจ -burning ในฐานะที่เป็นพระพุทธรูปพูดว่า:. 'ในปากของมนุษย์ขวานเติบโตด้วยการที่คนโง่จะตัดตัวเอง. เมื่อพวกเขาเปล่งคำชั่วร้าย [10] ในพระพุทธวันเทศกาลที่เรียกว่า 'เซ่อซ่า' ฮอลิเดย์ (Balamakkhatta) ที่จัดขึ้นในบางครั้งซึ่ง เพียงเข้ามามีส่วนง่ายใจ. สำหรับสัปดาห์ที่พวกเขาป้ายร่างกายของพวกเขาด้วยขี้เถ้าและ cowdung และเดินเกี่ยวกับการเหยียดหยามและตะโกนหยาบที่คน แม้แต่เพื่อนญาติฤาษีและพระสงฆ์ที่ได้รับไม่ได้หวง คนจะโยนพวกเขาทองแดงไม่กี่คนที่ได้รับการกำจัดของพวกเขา ติดตามศรัทธาของพระพุทธเจ้าได้ขอร้องให้โทไม่ให้เข้ามาในเมืองจนเทศกาลถูกกว่า จากนั้นพระพุทธเจ้ากล่าวว่า: 'dolts โง่และ uninstructed เป็นที่น่ารังเกียจเช่นนั้น แต่ฉลาดปลูกฝังสติและบรรลุอมตะนิพพาน [11] คำพูดของผู้ชายมักจะแสดงให้เห็นตัวละครของเขา คำรุนแรงท่าทางที่ไม่พึงประสงค์และรอยยิ้มที่คดเคี้ยวอาจจะกลายเป็นคนที่มีอัธยาศัยดีเป็นความผิดทางอาญาเพื่อนเป็นศัตรู. 'พูดไม่ได้อย่างรุนแรงกับทุกคนสำหรับผู้ที่จะย้อนทัก; เจ็บปวดพูดคุยพยาบาท, คุณอาจได้รับ พัดในการแลกเปลี่ยน [12] หนึ่งในเรื่องราวที่ผ่านมาของพระโพธิสัตว์บอกว่าเขาหย่านมแม่ที่ดีอย่างอื่นของเขาจากคำพูดที่รุนแรง มันบอกว่าเธอเป็นคนหยาบคายและไม่ดีปากร้าย แต่ที่ลูกชายของเธอตระหนักถึงความอ่อนแอ, ไม่ต้องการที่จะทำร้ายเธอโดยการพูดชัดถ้อยชัดคำมากเกินไป วันหนึ่งพระโพธิสัตว์ซึ่งตอนนั้นพระมหากษัตริย์ของเบนาไปสวนกับแม่และผู้ติดตามของเขา เกี่ยวกับวิธีการสีฟ้า jay เบรกเพื่อ discordantly ที่ปกคลุมหูของพวกเขาและร้องไห้: 'อะไรโทรรุนแรงสิ่งที่ร้องเสียงกรี๊ด! อย่าปล่อยให้เราได้ยินว่าอีกครั้ง. ' ตอนนี้มันเกิดขึ้นในภายหลังว่าเมื่อพระโพธิสัตว์ได้รับการเดินเล่นในความปิติยินดีกับแม่และผู้ติดตามของเขานกกาเหว่าอินเดียเรียกว่าหวานว่าคนที่มีความสุขและหวังว่ามันจะร้องเพลงอีกครั้ง. นี้เป็นช่วงเวลาที่พระโพธิสัตว์ได้รับการรอ . เขากล่าวว่า 'ที่รักแม่ร้องไห้ของเจย์เป็นที่น่ากลัวและเราครอบคลุมหูของเรามากกว่าที่จะฟังมัน ไม่มีใครพระทัยในภาษาหยาบ แม้ว่าความมืดและความงามโดยไม่ต้องนกกาเหว่าได้รับรางวัลความรักและความสนใจของทั้งหมดที่มีการเรียกร้องที่ชื่นชอบของ คำพูดของคน ๆ หนึ่งจึงควรจะเป็นมิตรและยับยั้งความสงบและเต็มไปด้วยความหมาย .... 'จึงกลับตัวกลับใจโดยลูกชายของเธอกลายเป็นแม่กลั่นในการพูดและสง่างามในมารยาท [13] คำพูดที่สุภาพหอมดึงดูดและเป็นสินทรัพย์ให้กับสังคม แต่วิธีการที่มักจะถูกความงามด้วยการพูดคุยหยาบคาย ภาษาของหัวใจภาษาที่ couies จากหัวใจอยู่เสมอเรียบง่ายสง่างามและเต็มไปด้วยพลัง. ' [14] 4 อาศัยอำนาจที่สี่และครั้งสุดท้ายที่เกี่ยวข้องกับคำพูดที่ถูกต้องคือการละเว้นจากการพูดคุยเล็ก ๆ น้อย ๆ หรือเรื่องซุบซิบที่นำกำไรให้กับทุกคนที่ไม่มีที่ใดก็ได้ ผู้คนมีความรักมากเกินไปของการพูดคุยไม่ได้ใช้งานของประสงค์ร้ายดูถูกคนอื่น เอกสารในคอลัมน์ซุบซิบของพวกเขาเป็นเพียงไม่ดีเท่า ชายและหญิงที่มีเวลาในมือของพวกเขาหลงระเริงในเรื่องไร้สาระไม่มีที่สิ้นสุดขบขันตัวเองที่ค่าใช้จ่ายของผู้อื่น ในฐานะที่เป็น JL Hollard พูดว่า: 'Gossip อยู่เสมอสารภาพส่วนบุคคลอย่างใดอย่างหนึ่งของการปองร้ายหรือโง่ มันเป็นเรื่องที่ต่ำเล็ก ๆ น้อย ๆ และบ่อยเกินไปสกปรกที่เพื่อนบ้านจะทำศัตรูเพื่อชีวิต ' คำแนะนำทองของพระพุทธเจ้าคือเมื่อพระสงฆ์คุณได้รวมตัวกันมีสองสิ่งที่จะต้องทำอย่างใดอย่างหนึ่งพูดคุยเกี่ยวกับธรรม (คำสอน) หรือเก็บเงียบอย่างสง่างาม ' [15] พระพุทธรูปมีความสำคัญมากในการพูดพล่อยไม่ได้ใช้งาน, เรื่องอื้อฉาวและข่าวลือสำหรับพวกเขารบกวนความสงบสุขและความเข้มข้น 'ดีกว่าพันประโยค - สับสนเพียงความหมายของคำ -. เป็นหนึ่งในวลีที่เหมาะสมในการได้ยินเป็นที่หนึ่งที่ปิดปาก "[16] . ปัญญาชนบางครั้งเรียกว่าโดยมุนีคำภาษาบาลีซึ่งหมายความว่าเป็นผู้หนึ่งที่ช่วยให้เงียบใช่ 'ความเงียบเป็นสีทอง' จึงไม่พูดจนกว่าคุณจะแน่ใจว่าคุณสามารถปรับปรุงในความเงียบ. 'มากพูดเป็นแหล่งที่มาของอันตรายผ่านโชคร้ายที่ความเงียบจะหลีกเลี่ยง. นกแก้วช่างพูดในกรงถูกปิด, ในขณะที่นกที่ไม่สามารถพูดคุยบินได้อย่างอิสระ . ' [17] 'หนึ่งไม่ได้กลายเป็นคนที่ฉลาดเพียงโดยการพูดคุยมาก; [18] ไม่เป็นที่เขามีประสบการณ์ในการสอน (Dhammadhara) เพราะเขาพูดมาก.' [19] และเกรงว่าใครควรจะเข้าใจผิดเงียบของมุนีพระพุทธรูปยังพูดว่า: 'เพื่อให้เงียบไม่ได้เปิดโง่โง่เป็นปัญญาชน (มุนี) "[20] โดยสรุปให้เราฟังวาทกรรม ' คำพูดที่ดี ': [21]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

( . . . ) ให้เราพิจารณา สัมมาวาจา อะไรเป็นสิ่งที่ยอดเยี่ยมคือคำพูด แค่คำที่สามารถเปลี่ยนมุมมองทั้งหมดของมนุษย์ในทางที่ดี และความชั่วร้าย ทำไมเราไม่โชคดีจริงๆในนี้ของขวัญที่ถูกปฏิเสธไปยังสัตว์ แต่ไม่กี่ของเราดูแลการใช้ของเราเองและผู้อื่นสวัสดิการปัญหามากและความเข้าใจผิดอาจจะหลีกเลี่ยง ถ้าเพียงแต่คนก็ต้องรอบคอบมากขึ้นและนุ่มนวลในสิ่งที่พวกเขาพูด และเพิ่มเติมถูกต้องและจริงใจในสิ่งที่พวกเขาเขียน

คำพูดเป็นของขวัญที่มีคุณค่าตั้งแต่ผ่านมันเราสามารถแสดงความคิดและความคิดที่สามารถใช้ร่วมกันกับผู้อื่น แต่ถ้าลิ้นซึ่งเป็นกระดูก และยืดหยุ่นได้ อนุญาตให้กลายเป็น เกเร มันสามารถเล่นความเสียหาย .มันไม่รับผิดชอบมากและปัญหาจากการปะทะกันระหว่างครอบครัวกับ squabbles สงครามระหว่างประชาชาติ ถ้ามนุษย์ได้แต่เชื่องลิ้นของเขาจะไม่ใช่โลกเป็นสถานที่ที่ดีกว่าที่จะอยู่ใน ?

พูดไม่ควร dominated โดยความคิด -- แสลงโดยความโลภ ความโกรธ ความอิจฉาริษยา ความเห็นแก่ตัว ความเย่อหยิ่ง และ พูดมากก็ป้องกันความสงบและคิดถูกและลิ้นกะล่อนนักทั้งหมดสี่ประเภทของพูดผิด พระพุทธองค์ทรงตรัสไว้ " พระสงฆ์ , มีห้าข้อเสียและอันตรายในการพูด : พูดคล่องแคล่วพูดจ้อความเท็จใส่ร้าย , พูดรุนแรงและใช้คำพูด และหลังความตาย คือ เกิดในสถานะที่ชั่วร้ายของการดำรงอยู่ . " [ 1 ]

1 ในบริบทของการพูด , คุณธรรมก่อน คือการละเว้นจากการพูดเท็จ พูดความจริงบุคคลดังกล่าว เป็นเมตตาโยนหัวโยนก้อยว่าตรงเปล่าโปร่งใสตรง ( uju SuJu , ) [ 2 ] เขาจริงใจ ตรง และเชื่อถือได้ เขาไม่หลงทางจากความจริงชนะชื่อเสียง หรือเพื่อช่วยคนอื่น เขาอาจจะดูเข้มงวด แต่ความจริงเป็นหนึ่ง ไม่มีสอง " ' [ 3 ] พระพุทธเจ้าไม่ได้พูดสิ่งหนึ่งที่วันหนึ่งและเป็นวันถัดไป ' [ 4 ] เพราะเขาพูดเหมือนเขา การกระทำและการกระทำตามที่เขาพูดเค้าเรียกว่าตถาคต ' [ 5 ] อาจารย์ยัง known'as saccanama ' เขามีชื่อว่า ความจริง

พระพุทธเจ้าจึงสำคัญกับเรื่องร้ายนี้ โกหกว่าบทเรียนแรกของเขาเล็ก ๆน้อย ๆ rahula , เจ็ดปี สามเณร , [ 6 ] ดูเหมือนจะได้รับในความไร้ค่าของ ความเท็จ ( เรารู้ว่าเด็กที่อ่อนโยนอายุ อย่างเจตนา หรือ ไม่ มักจะพูดเท็จ ) .

เมื่อผู้เข้าชม rahula หนึ่งเล็ก ๆน้อย ๆ . หลังมีที่นั่งพร้อม และน้ำสำหรับล้างเท้า นายล้างเท้าของเขาและนั่งลง จ่ายน้อย rahula นมัสการพร และนั่งที่ด้านใดด้านหนึ่ง แล้วอาจารย์ มีการเทน้ำเล็กน้อยลงในภาชนะ , กล่าวว่า :

คุณ เห็นไหม rahula นี้ปริมาณเล็กน้อยของน้ำที่เหลือในถัง ?

- ครับ

- rahula แม้ดังนั้น ,ความหมาย คือ recluseship ของผู้ไม่ละอาย โกหก

แล้วอาจารย์มีโยนทิ้งน้ำส่งสามเณร :

- คุณโน๊ต rahula ที่ปริมาณเล็กน้อยของน้ำทิ้ง ?

- ครับ

-- แม้ดังนั้น rahula , ยกเลิก , แน่นอน , เป็น recluseship ของผู้ไม่ละอาย โกหก

แล้วนายเหนือน้ำเรือ และส่งสามเณร :