Gulp.A gulping sound was heard. It

Gulp.

A gulping sound was heard. It was Jo Minjoon. He looked at the chips that were coming out of the boxes with a serious face. Blue team one, red team one. Blue team eleven, red team eleven. It was at the moment when they each had seventeen chips, with a total of thirty four coming out when Alan opened his mouth.

“Now, one of the boxes doesn’t have any more chips.”

The participants just heard that as a declaration. Alan looked at Jacob.

“Jacob. Do you think that your team will win?”
“Yes.”
“And what’s the reason for you to be saying that?”
“I believe in my teammates.”
“Do you think that you have performed the role of the head chef well?”
“It’s a difficult question for me to answer. I think that my teammates would be having the answer.”

Alan just looked at Jacob. His eyes seemed intricate and nervous rather than gentle. Jacob didn’t evade his sight. Alan said in a low tone of voice.

“If you have to pick someone from your team that performed the best, who would you pick?”
“…….It’s troublesome. It would be too simple to say that everyone did well. Fine. I will pick Marco. Because it was the only dish we didn’t even have to wash.”
“Then, if you have to pick the person that performed the worst, who would you pick?”

Jacob couldn’t reply immediately. He could only be like that. Because if he named someone, in the end, that person would only get hurt. And there were no particular people that made such a mistake as to bad mouth like that. Jacob replied with an awkward voice.

“I will pick myself. I tried to adjust to the head chef’s seat, but I don’t get the feeling to have completed my role well.”

At those words, Alan didn’t say anything. In the middle of the nervousness, only silence could be heard, and only after a while did Alan smile.

“You seemed to be replying trying to evade my question, but your answer seems to be quite true. I won’t refute that. I will only say a word. Jacob. You have done the best as a head chef. Remember that.”
“Thank you.”

As the conversation between the two ended, Kaya’s face became ugly. Because it was obvious who Alan was going to target next. Alan turned his head to look at Kaya. Chloe that was next to her, wiped the sweat that was on Kaya’s forehead with a towel nervously. Alan that was looking at them expressionlessly opened his mouth.

“Kaya. I will also make the same question to you. Do you think that you are going to win?”
“I don’t know. Because in the end, you just have to look at the results. So why are you asking me this? If you ask me if I’m going to lose I would reply that I wasn’t confident, but if I say that I’m going to win, then it will be a proofless confidence. Isn’t that right?”

At Kaya’s bold question, almost all of the people that were next to her laughed bitterly. They knew well about Kaya’s temperament, but they never thought that she would be able to speak so challengingly to a judge like Alan. Was it a bluff? Or did she only know to reply like that?

Alan didn’t get angry. Because those words weren’t so harsh for him to get angry. She had just hit the mark. And Kaya’s eyes were also slanting, but there was no need to point out things like this one by one. Because he was a judge and not a teacher. Alan said unconcernedly.

“I won’t mind about what you reply. Just do so. Are you confident?”
“I told you. That you have to see to know. I don’t know.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อึกGulping เสียงที่ได้ยิน มันเป็น Jo Minjoon เขาดูชิที่มาจากกล่องที่มีใบหน้าที่จริงจัง สีฟ้าทีม แดงคนหนึ่ง สีฟ้าทีม eleven แดงทีมสิบเอ็ด ในขณะที่เมื่อพวกเขาแต่ละมีชิสิบเจ็ด มีทั้งหมดสามสิบสี่ออกมาเมื่ออลันเปิดปากได้"ตอนนี้ กล่องหนึ่งไม่มีเกล็ดใด ๆ เพิ่มเติม"ผู้เข้าร่วมเพียงได้ยินว่าเป็นการประกาศ อลันมองที่จาค็อบ"จาค็อบ คุณคิดว่า ทีมของคุณจะชนะ""ใช่""และอะไรคือเหตุผลที่คุณจะพูดว่าที่""ผมเชื่อในเพื่อนร่วมทีมของฉัน""คุณคิดว่า คุณทำบทบาทของหัวหน้าพ่อครัวดี""มันเป็นคำถามที่ยากจะตอบ ผมคิดว่า เพื่อนร่วมทีมของฉันจะมีคำตอบอลันเพียงมองที่จาค็อบ ตาของเขาดูเหมือนซับซ้อน และประสาท มากกว่าอ่อนโยน จาค็อบไม่หลบเลี่ยงสายตาของเขา อลันพูดในน้ำเสียงต่ำ"ถ้าคุณจะต้องรับคนจากทีมที่ดำเนินการที่ดีสุด ที่คุณจะเลือก""...ก็ลำบาก มันจะง่ายเกินไปที่จะบอกว่า ทุกคนได้เป็นอย่างดี ปรับ ฉันจะเลือก Marco เพราะมันเป็นจานเดียวที่เราไม่จำเป็นต้องล้าง""แล้ว ถ้าคุณต้องเลือกคนที่ทำร้าย ที่คุณจะเลือก"จาค็อบไม่ตอบกลับทันที เขาอาจจะต้องการ เพราะถ้าเขาตั้งชื่อคน ในสุด บุคคลนั้นจะได้รับบาดเจ็บ และมีไม่เฉพาะกับคนที่ทำผิดเป็นปากที่ไม่ดีเช่นนั้น จาค็อบตอบกลับ ด้วยเสียงน่าอึดอัดใจ"ผมจะเลือกเอง ฉันพยายามที่จะปรับที่นั่งของหัวหน้าพ่อครัวของ แต่ฉันไม่ได้รับความรู้สึกที่จะเสร็จสิ้นบทบาทของฉันด้วย"ในคำเหล่านั้น อลันไม่ได้พูดอะไร ตรงกลางของความกังวลใจ ความเงียบเท่านั้นอาจจะได้ยิน และหลังจากครู่ได้อลันยิ้ม"คุณดูเหมือนจะตอบพยายามหลบเลี่ยงคำถามของฉัน แต่ดูเหมือนว่าคำตอบของคุณเป็นจริงค่อนข้าง ผมจะไม่โต้ที่ ฉันเพียงจะบอกว่า คำ จาค็อบ คุณได้ทำดีสุดเป็นหัวหน้าพ่อครัว จำไว้ว่า""ขอบคุณค่ะ"เป็นการสนทนาระหว่างสองสิ้น ใบหน้าของคาย่ากลายเป็นน่าเกลียด เพราะมันเห็นได้ชัดที่อลันไปเป้าหมายถัดไป อลันหันหัวของเขามอง Kaya Chloe ที่ข้าง ๆ เธอ เช็ดเหงื่อที่หน้าผากของ Kaya กับผ้าขนหนูกรุงเทพฯ อลันที่มองที่พวกเขา expressionlessly เปิดปากของเขา"คาย่า ฉันจะทำให้คำถามเดียวกันกับคุณ คุณคิดว่า คุณจะชนะ""ฉันไม่ทราบ เพราะในตอนท้าย คุณเพียงแค่ต้องดูผลการ ดังนั้น ทำไมคุณขอฉันนี้หรือไม่ ถ้าคุณถามฉันว่า ฉันจะสูญเสีย ผมจะตอบว่า ผมไม่มั่นใจ แต่ถ้าฉันพูดว่า ฉันจะชนะ แล้วมันจะเชื่อมั่น proofless ไม่ใช่หรือ"ที่ถามตัวหนาของ Kaya เกือบทั้งหมดของบุคคลที่ถัดไปของเธอหัวเราะดี ๆ พวกเขารู้ดีเกี่ยวกับอารมณ์ของ Kaya แต่พวกเขาไม่เคยคิดว่า เธอจะสามารถพูดกับผู้พิพากษาเช่นอลัน challengingly ดังนั้น เป็นการหลอกลวง เธอเท่านั้นรู้ไหมตอบกลับเช่นนั้นอลันไม่ได้โกรธ เนื่องจากคำเหล่านั้นไม่รุนแรงเพื่อให้เขาได้รับโกรธ นอกจากนี้เธอก็ได้ตีเครื่องหมาย และยังถูก slanting ตาของ Kaya แต่ก็ไม่จำเป็นต้องชี้ให้เห็นเช่นนี้หนึ่งโดยหนึ่ง เพราะพระองค์เป็นผู้พิพากษาและไม่เป็นครู Unconcernedly อลันกล่าว"ฉันจะไม่คิดเกี่ยวกับสิ่งที่คุณตอบ เพียงทำ คุณมั่นใจได้อย่างไร""ผมบอกคุณ ว่า คุณต้องเห็นรู้ ฉันไม่ทราบ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อึก.

เสียงกลืนก็ได้ยินเสียง มันเป็นโจ Minjoon เขามองไปที่ชิปที่ถูกออกจากกล่องมาด้วยใบหน้าที่ร้ายแรง ทีมสีฟ้า, สีแดงทีมหนึ่ง สิบเอ็ดทีมสีฟ้า, สีแดงทีมสิบเอ็ด มันเป็นช่วงเวลาที่พวกเขาแต่ละคนมีเจ็ดชิปมีจำนวนสามหมื่นสี่ออกมาเมื่ออลันเปิดปากของเขา.

"ตอนนี้หนึ่งในกล่องไม่ได้มีชิปมากขึ้น."

ผู้เข้าร่วมเพียงแค่ได้ยินว่าเป็นประกาศ . อลันมองที่จาค็อบ.

"จาค็อบ คุณคิดว่าทีมงานของคุณจะเป็นผู้ชนะ? "
" ใช่. "
" และสิ่งที่เป็นเหตุผลสำหรับคุณที่จะบอกว่า? "
" ผมเชื่อมั่นในเพื่อนร่วมทีมของฉัน. "
" คุณคิดว่าคุณได้แสดงบทบาทของหัวเชฟดี ? "
" มันเป็นคำถามที่ยากสำหรับผมที่จะตอบ ผมคิดว่าเพื่อนร่วมทีมของผมจะต้องมีคำตอบ. "

อลันเพียงแค่มองไปที่จาค็อบ ดวงตาของเขาดูเหมือนซับซ้อนและประสาทมากกว่าอ่อนโยน จาค็อบไม่ได้หลบเลี่ยงสายตาของเขา อลันกล่าวว่าในเสียงต่ำเสียง.

"ถ้าคุณต้องเลือกใครบางคนจากทีมงานของคุณที่ดำเนินการที่ดีที่สุดที่คุณจะเลือก?"
" ...... มันลำบาก มันจะง่ายเกินไปที่จะบอกว่าทุกคนได้เป็นอย่างดี ละเอียด. ฉันจะรับมาร์โก เพราะมันเป็นอาหารจานเดียวที่เราไม่ได้มีการล้าง. "
" แล้วถ้าคุณต้องเลือกคนที่ดำเนินการที่เลวร้ายที่สุดที่คุณจะเลือกใคร? "

จาค็อบไม่สามารถตอบได้ทันที เขาเท่านั้นที่จะเป็นเช่นนั้น เพราะถ้าเขาชื่อใครสักคนในท้ายที่สุดแล้วคนที่จะได้รับบาดเจ็บเท่านั้น และไม่มีคนใดที่ทำผิดพลาดดังกล่าวเป็นไปที่ปากที่ไม่ดีเช่นนั้น ยาโคบตอบด้วยเสียงที่น่าอึดอัดใจ.

"ผมจะเลือกตัวเอง ผมพยายามที่จะปรับตัวให้นั่งหัวหน้าพ่อครัว แต่ผมไม่ได้รับความรู้สึกที่จะได้เสร็จสิ้นบทบาทของฉันดี. "

ในคำพูดเหล่านั้นอลันไม่ได้พูดอะไร ในช่วงกลางของความกังวลใจเพียงความเงียบอาจจะได้ยินและหลังจากที่ในขณะที่ไม่ได้อลันรอยยิ้ม.

"คุณดูเหมือนจะตอบกลับพยายามที่จะหลบเลี่ยงคำถามของฉัน แต่คำตอบของคุณน่าจะเป็นความจริงทีเดียว ผมจะไม่ปฏิเสธว่า ฉันจะพูดอะไรสักคำ จาค็อบ คุณได้ทำสิ่งที่ดีที่สุดในฐานะที่เป็นหัวหน้าพ่อครัว โปรดจำไว้ว่า. "
" ขอบคุณ. "

ในฐานะที่เป็นบทสนทนาระหว่างสองสิ้นสุดวันที่ใบหน้า Kaya กลายเป็นน่าเกลียด เพราะมันเป็นสิ่งที่ชัดเจนที่อลันเป็นไปเป้าหมายต่อไป อลันหันหัวของเขาไปดูที่ Kaya Chloe ว่าเป็นคนถัดไปที่เธอปาดเหงื่อที่อยู่บนหน้าผากของ Kaya ด้วยผ้าขนหนูประหม่า อลันที่ถูกมองที่พวกเขา expressionlessly เปิดปากของเขา.

"ยะ ฉันยังจะทำให้คำถามเดียวกันกับคุณ คุณคิดว่าคุณจะชนะ? "
" ผมไม่ทราบว่า เพราะในท้ายที่สุดคุณก็ต้องมองไปที่ผลการค้นหา ดังนั้นทำไมคุณขอให้ฉันนี้หรือไม่? หากคุณถามฉันว่าฉันจะสูญเสียผมจะตอบว่าผมไม่ได้มีความมั่นใจ แต่ถ้าผมบอกว่าผมจะชนะแล้วมันจะเป็นความเชื่อมั่น proofless ไม่ถูกต้องหรือไม่? "

ในคำถามที่เป็นตัวหนา Kaya เกือบทั้งหมดของประชาชนที่อยู่ติดกับเธอหัวเราะอย่างขมขื่น พวกเขารู้ดีเกี่ยวกับอารมณ์ Kaya แต่พวกเขาไม่เคยคิดว่าเธอจะมีความสามารถในการพูดเพื่อให้ challengingly ที่จะตัดสินเช่นอลัน คือมันตรงไปตรงมาหรือไม่? หรือเธอไม่เพียง แต่รู้ที่จะตอบเช่นนั้น?

อลันไม่ได้โกรธ เพราะคำพูดเหล่านั้นไม่ได้รุนแรงดังนั้นสำหรับเขาที่จะได้รับโกรธ เธอได้เพียงแค่กดเครื่องหมาย และตายะก็ยังเอียง แต่ก็มีความจำเป็นที่จะชี้ให้เห็นสิ่งเช่นนี้โดยหนึ่งไม่มี เพราะเขาเป็นผู้พิพากษาและไม่ได้เป็นครู อลันกล่าวอย่างไม่แยแส.

"ผมจะไม่คิดเกี่ยวกับสิ่งที่คุณตอบกลับ เพียงแค่ทำเช่นนั้น คุณมีความมั่นใจ? "
" ผมบอกคุณ ที่คุณต้องดูไปรู้ ผมไม่ทราบว่า. "