Barbier's system was difficult, but

Barbier's system was difficult, but it gave Louis on idea. He worked
night after night to make a simple system with dots. By age fifteen, he
hod finished his system. He showed it to other students in the school,
and they loved it/ They called it Braille, after him. At age seventeen,
Louis graduated from the school and become q teacher there. In his free
time, he copied books into Braille. Someone read to Louis while he
made the dots. He copied the books of Shakespeare and other writers
into Braille. The students read all the books and wonted more. The
school did not want a fifteen-year-old boy's invention to be better than
their own heavy books and would not let students read Braille books.
Nevertheless, the students continued to read them. Finally, after twenty
years, the school agreed to use Braille.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ระบบ Barbier เป็นเรื่องยาก แต่มันทำให้หลุยส์กับความคิด
เขาทำงานคืนแล้วคืนเล่าที่จะทำให้ระบบที่ง่ายมีจุด
โดยอายุสิบห้าเขาฮอดเสร็จระบบของเขา เขาแสดงให้นักเรียนคนอื่น ๆ
ในโรงเรียนและพวกเขารักมัน/ พวกเขาเรียกมันอักษรเบรลล์หลังจากเขา ตอนอายุสิบเจ็ด,
หลุยส์จบการศึกษาจากโรงเรียนและกลายเป็นครูที่มีคิว
ว่างของเขาในเวลาที่เขาถูกคัดลอกลงในหนังสืออักษรเบรลล์
มีคนอ่านให้หลุยส์ในขณะที่เขาทำจุด
เขาคัดลอกหนังสือของเช็คสเปียร์และนักเขียนคนอื่นเข้ามาในอักษรเบรลล์ นักเรียนอ่านหนังสือทุกเล่มเป็นนิสัยและอื่น ๆ อีกมากมาย โรงเรียนไม่ต้องการสิ่งประดิษฐ์ที่เด็กสิบห้าปีที่จะเป็นดีกว่าหนังสือหนักของตัวเองและจะไม่ปล่อยให้นักเรียนอ่านหนังสืออักษรเบรลล์. แต่นักเรียนยังคงอ่าน ในที่สุดหลังจากยี่สิบปีที่ผ่านมาโรงเรียนได้ตกลงที่จะใช้อักษรเบรลล์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ระบบ barbier เป็นเรื่องยาก แต่ก็ทำให้ หลุยส์ ในความคิด เขาทำงาน
ทุกคืนเพื่อให้ระบบง่าย ด้วยจุด ด้วยวัยเพียงสิบห้าปี เขา
H เสร็จระบบของเขา เขาให้นักเรียนคนอื่น ๆในโรงเรียน
และพวกเขารักมัน / พวกเขาเรียกมันด้วย หลังเขา ที่ 17 อายุ
หลุยส์จบการศึกษาจากโรงเรียนและกลายเป็น Q ครูที่นั่น ในเวลาว่าง
เขาคัดลอกหนังสือเป็นอักษรเบรลล์ใครอ่านหลุยส์ในขณะที่เขา
ทำจุด เขาคัดลอกหนังสือของเชคสเปียร์ และนักเขียนคนอื่น
เป็นอักษรเบรลล์ นักเรียนอ่านหนังสือและปกติมากขึ้น
โรงเรียนไม่ได้ต้องการสิ่งประดิษฐ์ของเด็กอายุสิบห้าปี จะดีกว่า
หนังสือของตัวเองหนักและจะไม่ปล่อยให้นักเรียนอ่านหนังสืออักษรเบรลล์ .
แต่นักเรียนยังอ่าน ในที่สุด หลังจากยี่สิบ
ปีโรงเรียนตกลงที่จะใช้อักษรเบรลล์