Arriving in what was to be our home

Arriving in what was to be our home away from home in rural Bulgaria, we knew not a soul. But by the time we left Kalofer, a village tucked away in Central Bulgaria, where the livestock population quite possibly outnumbers the number of humans living there, an impromptu farewell committee was wishing us adieu.
As we rolled our bags out of town, over Kalofer’s bumpy roads spotted with droppings from the village’s numerous goat, cow, and horse residents, locals whom we’d not yet met popped their heads out over their fences exclaiming the equivalent of Bon voyage in Bulgarian.
They waved goodbye, flashed wide smiles, and head bobbles that we’d determined to be customary in the region – gestures that are reminiscent of those we encountered in India.
Our time in Kalofer had not been planned. We’d discovered the town accidentally while looking for accommodations nearby in Bulgaria’s second-largest city of Plovdiv. Kalofer seemed to be appreciated among Bulgarians because of its proximity to Bulgaria’s famed lavender and rose-growing fields, its annual Lace Festival, its well-groomed eco-trails, its monastery and convent, and its status as the birthplace of several national heroes and revolutionaries. It was also regarded as a town awash with tradition – one that was even able to retain Bulgarian customs despite nearly five centuries of Ottoman rule.
Shawn and I had been seeking somewhere ‘authentic’, a quiet place in which we could catch up on projects. Rural Kalofer, in the shadows of the Stara Planina mountain range, seemed to fit the bill. Little did we know then that its 3,000 or so residents would serendipitously show us all the Bulgarian culture that we had been seeking. From making homemade yogurt and watching the distilling of brandy, we learned much about Bulgarian cuisine. We also had the opportunity to soak up Bulgarian arts as women spun lace and young musicians played folk tunes on bagpipes.
HOMEMADE BOOTIES, JAM, & BRANDY: THE KINDNESS OF STRANGERS
In Kalofer, we found ourselves touched by the generosity of strangers. Our guesthouse owners filled our arms with flowers and succulent, homegrown tomatoes. Market vendors tossed complimentary zucchini, mini peppers, and carrots into our bag after we’d made our weekly purchases. Several motorists even pulled their cars onto roadsides, to offer us rides when we were out for a walk.
Our first night in Kalofer, we took to the town’s sleepy residential streets, wanting to get a lay of the land and the town’s logistical offerings. We spotted a pair of cows wandering the streets solo, munching on goodies they’d unearthed in garbage cans.
Heading to a Magasin (mini market), we encountered a group of four grandmothers, known as babas in Bulgarian. They were seated outside a brick home, some with canes in hand. They were gossiping, watching the livestock go by, waiting for the summer sun to slumber. We remarked that they’d likely known each other since childhood.
“Dobar den,” Shawn and I said, pulling out a pair of words we’d amassed from our scant Bulgarian-language arsenal. “Good day.”
At this, the grandmothers could not contain themselves. They waved their hands enthusiastically, and tossed out sentences chock-full of unknown Slavic words, as if we had native proficiency of Bulgarian. The granny whom we deemed to have the strongest personality waved her cane in the air to make her points, as her companions giggled. We privately nicknamed her the ‘Alpha Baba’.
As students of North American body language, we instinctively nodded our heads ‘yes’ and shook our heads side to side to signify ‘no’, even while remembering that Bulgarians do precisely the opposite. In Bulgaria, a side-to-side shake or head wobble signifies ‘yes’, while the up-down nod means ‘no.’ This made the conversation ever the more confusing and lighthearted, and all we could do was laugh. Even the Bulgarian grannies chuckled, causing the wooden bench on which they were sitting to shake.
We continued on to the diminutive market just down the dusty street from the babas. With its packed shelves and attendant behind the counter waiting to fulfill our order, the setting evoked images of American general stores of decades bygone. Delightful Pippa, whom we’d come to know over the coming weeks, was curious why we were in Kalofer, a destination that tends to attract more domestic visitors than international ones. She concluded that we must be students learning Bulgarian. From that moment on, she played the role of language instructor extraordinaire, teaching us how to order yogurt, milk, and white-brine cheese (kiselo mljako, mljako, and sirenje). The vocabulary for such staples as bell peppers and bread (chushkis and hleb) would come later.
As we headed back to our guesthouse, we saw a curious lady peering down at us from her second-story window. She had snow-white hair that was wispy, like a wand of cotton candy. We waved and exchanged smiles.
The next night, the same woman, whom we’d come to know as ‘B

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรามาคือให้ เราตื่นในบัลแกเรียชนบท รู้ว่าจิตไม่ แต่ ด้วยเวลาที่เราเหลือ Kalofer หมู่บ้านซุกอยู่ในศูนย์กลางบัลแกเรีย ประชากรปศุสัตว์ที่ค่อนข้างเป็นไป outnumbers ของมนุษย์ที่อาศัยอยู่ที่นั่น มีปฏิภาณอำลากรรมการถูกต้องเราต่างกันขณะที่เรายกกระเป๋าของเราออกจาก เมือง ผ่านถนนเป็นหลุมเป็นบ่อของ Kalofer เห็น ด้วยมูลของหมู่บ้านมากมายแพะ วัว และม้าอาศัย อยู่ คนที่เรายังไม่ได้พบโผล่หัวออกผ่านรั้วของพวกเขา exclaiming เทียบเท่ากับ Bon voyage ในบัลแกเรียพวกเขาโบกลา ประกายยิ้มกว้าง และหัว bobbles ที่เราได้กำหนดเป็นประเพณีในภูมิภาค – ท่าทางที่ชวนให้รำลึกถึงผู้ที่เราพบในอินเดียใน Kalofer ไม่ได้รับการวางแผน เราได้ค้นพบเมืองโดยบังเอิญในขณะที่เอมใกล้เคียงเมืองปลอฟดิฟใหญ่อันดับสองของประเทศบัลแกเรีย Kalofer ดูเหมือนจะนิยมเนื่องจากใกล้กับลาเวนเดอร์ที่มีชื่อเสียงของบัลแกเรียระหว่างบัลแกเรีย และ เติบโตโรฟิลด์ ลูกไม้ของเทศกาล eco เส้นทางของที่พักติดชาย การวัด และคอนแวนต์ และสถานะของเป็นต้นกำเนิดของวีรบุรุษชาติและปฏิวัติหลาย นอกจากนี้มันยังถูกถือเป็นเมือง awash กับประเพณีที่แม้สามารถรักษาศุลกากรที่บัลแกเรียแม้จะเกือบห้าศตวรรษของกฎออตโตมันShawn และมีการหาตำแหน่ง 'ต้นตำรับ' เงียบที่เราไม่สามารถจับขึ้นในโครงการ Kalofer ชนบท ในเงามืดของเทือก Stara Planina ดูเหมือนจะ เหมาะ เล็ก ๆ น้อย ๆ เราทราบแล้วว่า ผู้อยู่อาศัย 3,000 หรือมากกว่านั้นจะ serendipitously แสดงวัฒนธรรมบัลแกเรียทั้งหมดที่เราได้รับการมองหา จากทำโยเกิร์ตโฮมเมด และดูการกลั่นของบรั่นดี เราเรียนรู้มากเกี่ยวกับอาหารบัลแกเรีย นอกจากนี้เรายังมีโอกาสที่จะดื่มด่ำศิลปะบัลแกเรียเป็นผู้หญิงปั่นลูกไม้ และหนุ่มนักดนตรีเล่นเพลงพื้นบ้าน bagpipesระดับบ้าน แยม และบรั่นดี: ความเมตตาของคนแปลกหน้าใน Kalofer เราพบตนเองอย่างลึกซึ้งในความเอื้ออาทรของคนแปลกหน้า เจ้าของเกสต์เฮาส์ของเราเต็มไปด้วยแขน ด้วยดอกไม้และฉ่ำ เทมะเขือเทศของเรา ผู้ค้าตลาดโยนฟรีซูกินี พริกมินิ และแครอทในกระเป๋าของเราหลังจากที่เราได้ทำการซื้อสินค้าของเราทุกสัปดาห์ ผู้ขับขี่หลายแม้ดึงรถลงตามรอยแยกถนน ให้เราขี่เมื่อเราออกเดินคืนแรกของเราใน Kalofer เราเอาเมืองง่วงนอนที่อยู่อาศัยถนน ต้องวางของที่ดินและเมืองจิสติกส์ออนไลน์ เราเห็นคู่ของวัวพเนจรเดียวถนน munching ในสารพัดที่พวกเขาได้ขุดพบในกระป๋องขยะเราเดินทางไป Magasin (ตลาดมินิ), พบกลุ่มของคุณยายที่สี่ เรียกว่า babas ในบัลแกเรีย พวกเขาได้นั่งนอกบ้านอิฐ กับอ้อยในมือ พวกเขาเป็น gossiping ชมปศุสัตว์โดย รอฤดูร้อนดวงอาทิตย์นิทรา เราตั้งข้อสังเกตว่า พวกเขาได้มีโอกาสรู้จักกันตั้งแต่เด็ก"Do แถบเด็น Shawn และกล่าวว่า ดึงออกคู่ของคำที่เราได้สจากอาร์เซนอลภาษาบัลแกเรียของเราไม่เพียงพอ "วันดี"ที่นี้ คุณยายอาจไม่ประกอบด้วยตัวเอง พวกเขาโบกมือเกียร์ และโยนออกรวมรู้จักสลาคำ ประโยคเช่นถ้าเรามีความเชี่ยวชาญดั้งเดิมของบัลแกเรีย ยายที่เราถือว่ามีบุคลิกที่แข็งแกร่งโบกไม้เท้าของเธอในอากาศจะทำให้คะแนนของเธอ เป็นคู่หูของเธอกระดี๊กระด๊าไป เราเอกชนชื่อเล่นเธอ 'บาอัลฟา'นักเรียนของอเมริกาเหนือภาษากาย เราสัญชาตญาณเลยต้องหัวของเรา 'ใช่' และส่ายหัวของเราไปด้านข้างจะมีความหมายว่า 'ไม่' แม้ในขณะที่การจดจำว่า บัลแกเรียทำได้อย่างแม่นยำตรงกันข้าม ในบัลแกเรีย เขย่าตัวไปข้าง หรือโยกเยกหัวหมายถึง 'ใช่' ในขณะที่วิธีพยักหน้าขึ้นลง 'เลข' ทำการสนทนาเคยมากขึ้นสับสน และเบาสมอง และทั้งหมดที่เราสามารถทำเป็นหัวเราะ บัลแกเรียในการเบ้อเริ่มเบา ๆ ทำให้ม้านั่งไม้ที่พวกเขานั่งสั่นเราต่อสู่ตลาดแคระลงถนนฝุ่นจากการ babas ชั้นบรรจุและ attendant หลังเคาน์เตอร์ที่กำลังรอการตอบสนองของเราสั่ง ค่า evoked ภาพของร้านค้าทั่วไปอเมริกันของทศวรรษที่ผ่านมาอดีต Pippa รื่นรมย์ ซึ่งเราจะได้รู้ผ่านกี่สัปดาห์ คืออยากรู้เหตุผลใน Kalofer ปลายทางที่มีแนวโน้มที่จะดึงดูดนักท่องเที่ยวในประเทศมากขึ้นกว่าคนต่างชาติ เธอสรุปว่า เราต้องเป็นนักเรียนที่เรียนบัลแกเรีย เลย เธอเล่นบทบาทของนัก ภาษาอาจารย์สอนเราวิธีการสั่งซื้อโยเกิร์ต นม และเนยแข็งสีขาวเกลือ (kiselo mljako, mljako และ sirenje) คำศัพท์สำหรับเช่นลวดเย็บกระดาษเป็นพริกและขนมปัง (chushkis และเฮล็บ) จะมาในภายหลังและเรากลับไปที่เกสต์เฮาส์ของเรา เราเห็นผู้หญิงอยากรู้อยากเห็นลงทุกทีที่เราจากหน้าต่างชั้นสองของเธอ เธอมีผมหิมะที่ wispy เช่นไม้กายสิทธิ์ของขนม เราโบก และแลกรอยยิ้มคืนถัดไป ผู้หญิงเดียวกัน คนที่เราจะมารู้ว่าเป็น ' B

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เดินทางมาถึงในสิ่งที่จะเป็นบ้านของเราออกจากบ้านในชนบทของบัลแกเรียเรารู้ไม่ได้จิตวิญญาณ แต่เมื่อถึงเวลาที่เราเหลือ Kalofer หมู่บ้านซุกอยู่ในภาคกลางของบัลแกเรียที่มีประชากรปศุสัตว์ค่อนข้างเป็นไปได้ outnumbers จำนวนมนุษย์ที่อาศัยอยู่ที่นั่นคณะกรรมการอำลาทันควันปรารถนาให้เราลา.
ในฐานะที่เรารีดถุงของเราออกจากเมืองเหนือ Kalofer ของ ถนนเป็นหลุมเป็นบ่อพบกับมูลจากแพะหลายวัวและประชาชนม้าของหมู่บ้านชาวบ้านผู้ที่เราต้องการไม่ได้พบโผล่หัวของพวกเขาออกไปรั้วของพวกเขาอุทานเทียบเท่าบอนเดินทางในบัลแกเรีย.
พวกเขาโบกมือลาประกายรอยยิ้มกว้างและ หัว bobbles ที่เราอยากมุ่งมั่นจะเป็นประเพณีในภูมิภาค. - ท่าทางที่ชวนให้นึกถึงคนที่เราพบในอินเดีย
เวลาของเราในการ Kalofer ไม่ได้รับการวางแผน เราจะค้นพบเมืองโดยบังเอิญขณะที่กำลังมองหาที่พักอยู่ในเมืองที่ใหญ่เป็นอันดับสองของบัลแกเรียของ Plovdiv Kalofer ดูเหมือนจะได้รับการชื่นชมในหมู่บัลแกเรียเพราะมันอยู่ใกล้กับลาเวนเดอร์ที่มีชื่อเสียงของบัลแกเรียและดอกกุหลาบที่เติบโตเขตประจำปีของเทศกาลลูกไม้ดูแลเป็นอย่างดีเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมเส้นทางของวัดและอารามของตนและสถานะของการเป็นบ้านเกิดของวีรบุรุษหลายชาติและ ปฎิวัติ นอกจากนั้นยังได้รับการยกย่องว่าเป็นเมืองที่จมอยู่ใต้น้ำกับประเพณี -. หนึ่งที่ยังสามารถรักษาศุลกากรบัลแกเรียแม้จะเกือบห้าศตวรรษของออตโตมันกฎ
Shawn และฉันได้รับการแสวงหาที่ไหนสักแห่ง 'ของแท้' สถานที่เงียบสงบในการที่เราสามารถจับได้ในโครงการ . ชนบท Kalofer ในเงาของเทือกเขา Stara Planina ที่ดูเหมือนจะพอดีกับการเรียกเก็บเงิน ไม่น้อยที่เรารู้แล้วที่ 3,000 หรือเพื่อให้ประชาชน serendipitously จะแสดงให้พวกเราทุกคนวัฒนธรรมบัลแกเรียที่เราได้รับการแสวงหา จากการทำโยเกิร์ตโฮมเมดและดูกลั่นของบรั่นดีเราได้เรียนรู้มากเกี่ยวกับอาหารบัลแกเรีย นอกจากนี้เรายังมีโอกาสที่จะดื่มด่ำกับศิลปะบัลแกเรียเป็นผู้หญิงปั่นลูกไม้และหนุ่มนักดนตรีที่เล่นเพลงพื้นบ้านในปี่.
บู้ทโฮมเมดแยมและบรั่นดีความเมตตาของคนแปลกหน้า
ใน Kalofer เราพบว่าตัวเองสัมผัสได้ด้วยความเอื้ออาทรของคนแปลกหน้า เจ้าของเกสท์เฮ้าส์ของเราเต็มไปด้วยแขนของเราด้วยดอกไม้และฉ่ำมะเขือเทศพื้นบ้าน ผู้ค้าตลาดโยนฟรีบวบพริกขนาดเล็กและแครอทลงในถุงของเราหลังจากที่เราต้องการทำซื้อสินค้าประจำสัปดาห์ของเรา หลายผู้ขับขี่รถยนต์แม้กระทั่งดึงรถของพวกเขาบนเทวดาที่จะให้เราขี่เมื่อเราออกมาเดินเล่น.
คืนแรกของเราใน Kalofer เราเอาไปเมืองถนนที่อยู่อาศัยที่เงียบสงบต้องการที่จะได้รับการวางของแผ่นดินและเมืองการให้บริการโลจิสติก เราเห็นคู่ของวัวเดินไปตามถนนเดี่ยว munching ในสารพัดที่พวกเขาต้องการที่ขุดพบในถังขยะ.
จะเดินทางไปยัง Magasin (ตลาดมินิ) เราพบกลุ่มสี่ยายที่เรียกว่า Babas ในบัลแกเรีย พวกเขากำลังนั่งอยู่นอกบ้านอิฐบางคนที่มีอ้อยในมือ พวกเขาถูกนินทา, ดูปศุสัตว์ไปโดยรอให้ดวงอาทิตย์ฤดูร้อนที่จะนอนหลับ เราตั้งข้อสังเกตว่าพวกเขาต้องการที่รู้จักกันมีแนวโน้มที่แต่ละอื่น ๆ ตั้งแต่วัยเด็ก.
"Dobar นั้น" Shawn และฉันกล่าวว่าดึงออกมาจากคู่ของคำที่เราต้องการไว้ด้วยกันจากคลังแสงบัลแกเรียภาษาขาดแคลนของเรา "วันดี."
ตอนนี้ยายไม่สามารถมีตัวเอง พวกเขาโบกมือมือของพวกเขาอย่างกระตือรือร้นและโยนออกประโยคหนุนเต็มรูปแบบของคำสลาฟที่ไม่รู้จักเช่นถ้าเรามีความสามารถชาวบัลแกเรีย ยายผู้ที่เราถือว่ามีบุคลิกที่แข็งแกร่งโบกมืออ้อยของเธอในอากาศที่จะทำให้จุดที่เธอเป็นเพื่อนของเธอหัวเราะคิกคัก เราเอกชนชื่อเล่นของเธอ 'อัลฟาบาบา'.
ในฐานะที่เป็นนักเรียนของภาษากายอเมริกาเหนือเราสัญชาตญาณพยักหน้า "ใช่" หัวของเราและส่ายหัวของเราด้านข้างเพื่อมีความหมายว่า 'ไม่' แม้ในขณะที่การจดจำว่าบัลแกเรียทำอย่างแม่นยำตรงข้าม ในบัลแกเรียด้านหนึ่งไปอีกด้านเขย่าหรือหัวส่ายหมาย 'ใช่' ในขณะที่พยักหน้าขึ้นลงหมายความว่าไม่มี. นี้ทำให้การสนทนาที่เคยทำให้เกิดความสับสนมากขึ้นและในเฟซบุ๊คและทุกสิ่งที่เราทำได้ก็คือหัวเราะ แม้ grannies บัลแกเรียหัวเราะทำให้ม้านั่งไม้ที่พวกเขากำลังนั่งอยู่ที่จะเขย่า.
เราต่อไปยังตลาดที่เล็กเพียงลงถนนเต็มไปด้วยฝุ่นจาก Babas มีชั้นวางบรรจุและดูแลหลังเคาน์เตอร์รอที่จะตอบสนองคำสั่งของเราตั้งค่าปรากฏภาพของร้านค้าทั่วไปของชาวอเมริกันอดีตทศวรรษที่ผ่านมา รื่นรมย์ Pippa ซึ่งเราจะมาทำความรู้จักกับในช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมาอยากรู้ว่าทำไมพวกเราอยู่ใน Kalofer ปลายทางที่มีแนวโน้มที่จะดึงดูดผู้เข้าชมในประเทศมากขึ้นกว่าคนที่ต่างประเทศ เธอสรุปว่าเราจะต้องเรียนรู้ของนักศึกษาบัลแกเรีย นับจากวินาทีนั้นเธอเล่นบทบาทของผู้สอนภาษาทึ่งสอนเราวิธีการสั่งซื้อโยเกิร์ตนมและเนยแข็งสีขาวน้ำเกลือ (kiselo mljako, mljako และ sirenje) คำศัพท์สำหรับลวดเย็บกระดาษเช่นพริกและขนมปัง (chushkis และ Hleb) จะมาในภายหลัง.
ในฐานะที่เรามุ่งหน้ากลับไปเกสท์เฮ้าส์ของเราเราเห็นผู้หญิงที่อยากรู้อยากเห็น peering ลงที่เราจากหน้าต่างชั้นสองของเธอ เธอมีผมสีขาวหิมะที่เป็นตัวเล็กเหมือนดินแดนแห่งลูกอมผ้าฝ้าย เราโบกมือและแลกเปลี่ยนรอยยิ้ม.
ในคืนถัดมาผู้หญิงคนเดียวกัน