I could never seem to read as fast

I could never seem to read as fast as my best friend.
When we would spend time reading at weekends, he seemed to devour one book after another while I slowly chugged through. What took him hours to read might take me days.
I began to borrow his books rather than read my own in the misguided belief that it was his books, rather than his reading skills, that governed how quickly he could read. That didn’t help: I read his books at my own dogged pace and concluded (falsely) that he would just always be a faster reader.
I believed this fallacy for the next 20 years. As I advanced through college, and as the length and complexity of the texts I read increased, it took me longer and longer to complete assignments. I just accepted as fact that it would take me a long time to read anything, and I spent hours every night trying to finish my work. I had falsely accepted the fact that my reading pace was fixed; I wasn’t aware that it could be improved.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันไม่สามารถอ่านดูเหมือนจะเป็นอย่างรวดเร็วเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน.
เมื่อเราจะใช้เวลาอ่านเวลาที่วันหยุดสุดสัปดาห์ดูเหมือนว่าเขาจะกินหนังสือเล่มหนึ่งหลังจากที่ในขณะที่อีกไม่ช้า chugged ผ่าน สิ่งพาเขาชั่วโมงในการอ่านอาจจะพาฉันไปวัน.
ฉันเริ่มยืมหนังสือของเขามากกว่าอ่านของตัวเองในความเชื่อเข้าใจผิดว่ามันเป็นหนังสือของเขามากกว่าทักษะการอ่านของเขาที่อยู่ภายใต้วิธีการอย่างรวดเร็วที่เขาจะได้อ่านที่ไม่ได้ช่วยฉันอ่านหนังสือของเขาที่ก้าวพากเพียรของตัวเองและได้ข้อสรุป (ตู่) ว่าเขาเพียงแค่เสมอจะอ่านได้เร็วขึ้น
ผมเชื่อว่าการเข้าใจผิดนี้ต่อไปอีก 20 ปี. ที่ฉันก้าวเข้าไปในวิทยาลัยและในขณะที่ความยาวและความซับซ้อนของข้อความที่ผมอ่านที่เพิ่มขึ้นมันเอาฉันอีกต่อไปและอีกต่อไปที่ได้รับมอบหมายให้เสร็จสมบูรณ์ผมยอมรับว่าเป็นข้อเท็จจริงที่ว่ามันจะพาฉันเวลานานในการอ่านอะไรและฉันใช้เวลาหลายชั่วโมงทุกคืนพยายามที่จะเสร็จสิ้นการทำงานของฉัน ฉันได้รับการยอมรับความจริงที่ว่าตู่ก้าวอ่านของฉันถูกแก้ไขนั้นฉันก็ไม่ทราบว่ามันอาจจะดีขึ้น
.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันไม่สามารถดูเหมือนจะเป็นอย่างรวดเร็วของฉันดีที่สุดเพื่อนได้อ่าน
เมื่อเราจะใช้เวลาอ่านเวลาในวันหยุดสุดสัปดาห์ ดูการกินเล่มหลังจากที่อื่นในขณะที่ฉันช้า chugged ผ่านได้ ว่าเขาใช้เวลาในการอ่านอาจใช้เวลาฉันวันนั้น
เริ่มยืมหนังสือของเขา มากกว่าที่อ่านของตัวเองในการ misguided ความเชื่อที่ว่า เป็นหนังสือ แทนทักษะของเขาอ่าน ที่ควบคุมความเร็วคงสามารถอ่านได้ ที่ไม่ได้ช่วย: อ่านหนังสือที่ตัวเอง dogged ก้าว และ concluded (แอบ) ว่า เขาเพียงเสมอจะเป็นเร็วอ่าน.
ฉันเชื่อเข้าใจผิดนี้ 20 ปีถัดไป ผมขั้นสูง ผ่านวิทยาลัย และความยาว และความซับซ้อนของข้อความที่อ่านเพิ่มขึ้น มันเอาฉันอีกต่อไป และอีกต่อไปการกำหนดเสร็จสมบูรณ์ เพียงฉันยอมรับเป็นความจริงว่า มันจะพาฉันนานอ่านอะไร และผมใช้เวลาชั่วโมงทุกคืนที่พยายามที่จะเสร็จงาน ฉันแอบได้ยอมรับความจริงที่ว่าฉันอ่านก้าวกำหนด ผมไม่ทราบว่า ได้มีการปรับปรุงการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันไม่สามารถดูการอ่านอย่างรวดเร็วในฐานะเพื่อนที่ดีที่สุดของผม.
เมื่อเราจะใช้ช่วงเวลาการอ่านในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์ดูเหมือนเขาจะสวาปามหนึ่งหนังสือหลังจากอีกรายหนึ่งในขณะที่ผมอย่างช้าๆ chugged ผ่าน สิ่งที่ทำให้เขาไปอ่านอาจจะมาวัน.
ผมเริ่มจะขอยืมหนังสือของเขามากกว่าอ่านของผมเองในความเชื่อหลงผิดที่ได้รับหนังสือของเขามากกว่าทักษะการอ่านหนังสือของเขาที่อยู่ ภายใต้ การได้อย่างรวดเร็วเขาอาจจะอ่านหนังสือที่ก็ไม่ช่วยให้ผมอ่านหนังสือของเขาวิ่งด้วยจังหวะก้าวเมื่อลงแข่งที่ติดตามของผมเองและได้ข้อสรุปว่า(ผิด(เท้า))ว่าเขาจะเป็นตัวอ่านได้เร็วขึ้นอยู่เสมอ.~ผมเชื่อว่าเหตุผลนี้เป็นเวลา 20 ปีถัดไปที่ ที่ผมขั้นสูงผ่านทางวิทยาลัยและเป็นความซับซ้อนและความยาวของข้อความที่อ่านเพิ่มขึ้นมันทำให้ผมได้อีกต่อไปและอีกต่อไปเพื่อทำการโอนฉันไม่ได้รับการยอมรับว่าเป็นข้อเท็จจริงที่จะพาผมมานานจะอ่านอะไรเลยและผมใช้เวลาหลายชั่วโมงทุกคืนจะพยายามทำงานของฉัน ผมก็ไม่ถูกต้องตามกฎหมายได้รับการยอมรับความจริงที่ว่าด้วยการอ่านหนังสือของผมเป็นแบบคงที่ผมไม่ทราบว่าจะเป็นการปรับปรุง.