One dollar and eighty-seven cents.

One dollar and eighty-seven cents. That was all. And sixty cents of it was in pennies. Pennies saved one and two at a time by bulldozing the grocer and the vegetable man and the butcher until one's cheeks burned with the silent imputation of parsimony that such close dealing implied. Three times Della counted it. One dollar and eighty- seven cents. And the next day would be Christmas.

There was clearly nothing to do but flop down on the shabby little couch and howl. So Della did it. Which instigates the moral reflection that life is made up of sobs, sniffles, and smiles, with sniffles predominating.

While the mistress of the home is gradually subsiding from the first stage to the second, take a look at the home. A furnished flat at $8 per week. It did not exactly beggar description, but it certainly had that word on the lookout for the mendicancysquad.

In the vestibule below was a letter-box into which no letter would go, and an electric button from which no mortal finger could coax a ring. Also appertaining thereunto was a card bearing the name "Mr. James Dillingham Young."

The "Dillingham" had been flung to the breeze during a former period of prosperity when its possessor was being paid $30 per week. Now, when the income was shrunk to $20, though, they were thinking seriously of contracting to a modest and unassuming D. But whenever Mr. James Dillingham Young came home and reached his flat above he was called "Jim" and greatly hugged by Mrs. James Dillingham Young, already introduced to you as Della. Which is all very good.

Della finished her cry and attended to her cheeks with the powder rag. She stood by the window and looked out dully at a gray cat walking a gray fence in a gray backyard. Tomorrow would be Christmas Day, and she had only $1.87 with which to buy Jim a present. She had been saving every penny she could for months, with this result. Twenty dollars a week doesn't go far. Expenses had been greater than she had calculated. They always are. Only $1.87 to buy a present for Jim. Her Jim. Many a happy hour she had spent planning for something nice for him. Something fine and rare and sterling--something just a little bit near to being worthy of the honor of being owned by Jim.

There was a pier-glass between the windows of the room. Perhaps you have seen a pier-glass in an $8 flat. A very thin and very agile person may, by observing his reflection in a rapid sequence of longitudinal strips, obtain a fairly accurate conception of his looks. Della, being slender, had mastered the art.

Suddenly she whirled from the window and stood before the glass. her eyes were shining brilliantly, but her face had lost its color within twenty seconds. Rapidly she pulled down her hair and let it fall to its full length.

Now, there were two possessions of the James Dillingham Youngs in which they both took a mighty pride. One was Jim's gold watch that had been his father's and his grandfather's. The other was Della's hair. Had the queen of Sheba lived in the flat across the airshaft, Della would have let her hair hang out the window some day to dry just to depreciate Her Majesty's jewels and gifts. Had King Solomon been the janitor, with all his treasures piled up in the basement, Jim would have pulled out his watch every time he passed, just to see him pluck at his beard from envy.

So now Della's beautiful hair fell about her rippling and shining like a cascade of brown waters. It reached below her knee and made itself almost a garment for her. And then she did it up again nervously and quickly. Once she faltered for a minute and stood still while a tear or two splashed on the worn red carpet.

On went her old brown jacket; on went her old brown hat. With a whirl of skirts and with the brilliant sparkle still in her eyes, she fluttered out the door and down the stairs to the street.

Where she stopped the sign read: "Mne. Sofronie. Hair Goods of All Kinds." One flight up Della ran, and collected herself, panting. Madame, large, too white, chilly, hardly looked the "Sofronie."

"Will you buy my hair?" asked Della.

"I buy hair," said Madame. "Take yer hat off and let's have a sight at the looks of it."

Down rippled the brown cascade.

"Twenty dollars," said Madame, lifting the mass with a practised hand.

"Give it to me quick," said Della.

Oh, and the next two hours tripped by on rosy wings. Forget the hashed metaphor. She was ransacking the stores for Jim's present.

She found it at last. It surely had been made for Jim and no one else. There was no other like it in any of the stores, and she had turned all of them inside out. It was a platinum fob chain simple and chaste in design, properly proclaiming its value by substance alone and not by meretricious ornamentation--as all good things should do. It was even worthy of The Watch. As soon as she saw it she knew that it must be Jim's. It was like him. Quietness and value--the description applied to both. Twenty-one dollars they took from her for it, an

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หนึ่งดอลลาร์ และเจ็ดแปดสิบเซนต์ ที่ถูกทั้งหมด และหกสิบเซ็นต์ของมันในตั้ง ตั้ง บันทึกหนึ่งและสองครั้ง โดย bulldozing คนขายของชำและคนผัก และเนื้อจนแก้มของเขียน ด้วย imputation เงียบของ parsimony ให้เช่นปิดจัดการโดยนัย เดลลาสามครั้งนับได้ หนึ่งดอลลาร์ และเจ็ดแปดสิบเซนต์ และในวันถัดไปจะเป็นวันคริสต์มาสได้อย่างชัดเจนจะทำอะไร แต่ปัดลงบนโซฟาน้อย shabby และเห่าหอน ดังนั้น เดลลาไม่ได้ ซึ่ง instigates สะท้อนคุณธรรมที่ชีวิตถูกทำของ sobs, sniffles และรอย ยิ้ม มี sniffles predominatingในขณะที่ผู้เป็นที่รักของบ้านคือ subsiding จากระยะแรกค่อย ๆ สอง มาดูที่บ้าน ที่ตกแต่งคงที่ที่ $8 ต่อสัปดาห์ มันไม่ได้ไม่ว่าขอทานคำอธิบาย แต่มันมีคำว่ามองหา mendicancysquad แน่นอนใน vestibule ด้านล่างเป็นกล่องแบบอักษรที่ไม่มีตัวอักษรจะไป และที่นิ้วมือมนุษย์ไม่อาจคะยั้นคะยอแหวนปุ่มไฟฟ้า ยัง appertaining thereunto มีการ์ดแบกชื่อ "นาย James Dillingham หนุ่มสาว""Dillingham" ได้ถูกโยนออกไปกับลมช่วงอดีตรุ่งเรืองเมื่อ possessor ของถูกจ่าย $30 ต่อสัปดาห์ ตอนนี้ เมื่อรายได้ถูก shrunk $20 แม้ว่า พวกเขาได้คิดอย่างจริงจังถึง d เจียม และสบาย ๆ การทำสัญญา แต่เมื่อนาย James Dillingham หนุ่มสาวมาบ้าน และถึง เขาแบนข้างบนเขาเรียกว่า "จิม" และมากทุกกอด โดยนาง James Dillingham หนุ่มแนะนำแล้วคุณเป็นเดลลา ซึ่งอย่างดีเดลลาเสร็จเธอร้องไห้ และกับแก้มของเธอด้วยผ้าขี้ริ้วผง เธอยืนอยู่หน้าต่าง และมองหา dully แมวสีเทาเดินรั้วสีเทาในสีเทา พรุ่งนี้จะเป็นวันคริสต์มาส และเธอมีเพียง 1.87 $ ที่ซื้อจิในปัจจุบัน เธอได้รับบันทึกทุกสตางค์สามารถสำหรับเดือน การมีผล 20 ดอลลาร์ ต่อสัปดาห์ไม่ไปไกล ค่าใช้จ่ายได้มากกว่าเธอมีคำนวณ พวกเขาอยู่เสมอ เพียง $1.87 ซื้อปัจจุบันสำหรับจิม จิมของเธอ ชั่วโมงมีความสุขมากเธอได้ใช้เวลาวางแผนสำหรับสิ่งที่ดีสำหรับเขา สิ่งที่ดี และหายาก และ สเตอร์ลิง - บางสิ่งบางอย่างเพียงเล็กน้อยอยู่ใกล้เป็นน่าเกียรติของการเป็นเจ้าของจิมมีท่าเรือ-แก้วระหว่างหน้าต่างของห้องพัก บางทีคุณได้เห็นท่าเรือแก้วใน $8 แบน คนบางมาก และคล่องตัวมากอาจ โดยการสังเกตของเขาสะท้อนในลำดับอย่างรวดเร็วของแถบตามยาว รับความคิดของเขาดูค่อนข้างถูก เดลลา ถูกเรียว ได้เข้าใจศิลปะจู่ ๆ เธอ whirled จากหน้าต่าง และยืนอยู่ก่อนแก้ว ดวงตาของเธอถูกส่องเก่ง แต่ใบหน้าของเธอได้สูญเสียสีของภายในยี่สิบวินาที อย่างรวดเร็วเธอดึงผมของเธอ และปล่อยให้มันตกถึงความยาวของตอนนี้ มีทรัพย์สินสองของ Youngs Dillingham James ที่ซึ่งพวกเขาทั้งสองเอาความภาคภูมิใจอันยิ่งใหญ่ หนึ่งคือนาฬิกาทองของจิมที่บิดาและปู่ของเขา อื่น ๆ ถูกผมของเดลลา มีราชินีเชอบาอาศัยอยู่ในแบนที่ผ่านการ airshaft เดลลาจะมีให้ผมแขวนหน้าต่างบางวันแห้งการเสื่อมแห่งอัญมณีและของขวัญ กษัตริย์โซโลมอนได้ janitor มีสมบัติทั้งหมดของเขากองอยู่ชั้นใต้ดิน จิมจะมีดึงออกดูของเขาทุกครั้งที่เขาผ่านไป เพียงเพื่อดูเขาถอนที่หนวดเคราของเขาจากความอิจฉาตอนนี้ ผมสวยงามของเดลลาตกเกี่ยวกับเธอ rippling และส่องแสงเช่นน้ำตกน้ำสีน้ำตาล มันถึงใต้หัวเข่าของเธอ และทำเกือบเสื้อผ้าของเธอเอง แล้ว เธอก็ขึ้นอีกอย่างกังวล และรวดเร็ว เมื่อเธอเดินลังเลสำหรับนาที และยืนนิ่งในขณะที่น้ำตา หรือสอง splashed บนพรมแดงสวมใส่บนก็เสื้อสีน้ำตาลเก่าของเธอ บนไปหมวกสีน้ำตาลของเก่า วนของกระโปรง และประกายสดใสในดวงตาของเธอ เธอ fluttered ประตู และ ลงบันไดไปยังถนนที่เธอหยุดลงอ่าน: "Mne Sofronie ผมสินค้าทุกชนิด" เครื่องบินหนึ่งอัพเดลลาวิ่ง และรวบรวมตัวเอง panting มาดาม ใหญ่ เกินไป เย็น ขาวแทบไม่มอง "Sofronie""คุณจะซื้อผม" ถามเดลลา"ซื้อผม มาดามกล่าว "ถอดหมวก yer และให้มีสายตาที่มองมัน"ลงคลื่นเรียงซ้อนสีน้ำตาล"ยี่สิบดอลลาร์ มาดาม ยกน้ำหนัก ด้วยมือ practised กล่าว"ให้ผมด่วน เดลลากล่าวโอ้ และถัดไปสองชั่วโมงใดตัดไฟหรือโดยบนปีกสี ลืมอุปมาแฮ เธอถูก ransacking ร้านค้าสำหรับปัจจุบันของจิมเธอพบมันในที่สุด มันย่อมมีขึ้นสำหรับจิมและไม่มีใคร มีอื่น ๆ ไม่เช่นนั้นในทุกร้าน และเธอก็หันไปด้านในออก มันเป็นโซ่ fob แพลทินัมเรียบง่าย และบริสุทธิ์ในการออกแบบ อย่างถูกต้องกับค่า โดยสารเพียงอย่างเดียว และไม่ โอบ meretricious - เป็นสิ่งดีควรทำ ก็ยังน่าดู ทันทีที่เธอเห็น เธอรู้ว่า มันต้องเป็นของจิม มันเป็นเหมือนเขา ความเงียบสงบและคำอธิบายใช้ทั้งมูลค่า เอ็ดดอลลาร์พวกเขาเอาจากเธอ การ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หนึ่งดอลลาร์และ 87 เซนต์ นั่นคือทั้งหมดที่ หกสิบเซ็นต์ของมันอยู่ในเพนนี เพนนีบันทึกหนึ่งและสองในเวลาโดย bulldozing ขายของชำและมนุษย์ผักและเนื้อจนแก้มหนึ่งของการเผาไหม้ที่มีการใส่ร้ายเงียบประหยัดที่ใกล้ชิดเช่นการจัดการโดยนัย สามครั้ง Della นับว่าเป็น หนึ่งดอลลาร์และแปดสิบเจ็ดเซ็นต์ และในวันถัดไปจะเป็นคริสมาสต์. มีอะไรที่จะทำ แต่ปัดลงบนที่นอนเล็ก ๆ น้อย ๆ โทรมและเห่าหอนอย่างชัดเจน ดังนั้น Della ไม่ได้ ซึ่งกระตุ้นการสะท้อนคุณธรรมว่าชีวิตถูกสร้างขึ้นจากเสียงสะอื้นจามและรอยยิ้มกับ sniffles ประกอบ. ขณะที่นายหญิงของบ้านจะค่อยๆทรุดจากขั้นตอนแรกที่สองให้ดูที่บ้าน แบนพร้อมเฟอร์นิเจอร์ที่ $ 8 ต่อสัปดาห์ มันก็ไม่ได้คำอธิบายขอทานว่า แต่แน่นอนมันมีคำว่าระวังสำหรับ mendicancysquad ที่. ในห้องโถงด้านล่างเป็นตัวอักษรลงในกล่องที่ไม่มีตัวอักษรที่จะไปและปุ่มไฟฟ้าจากการที่ไม่มีนิ้วคู่อาฆาตสามารถเกลี้ยกล่อมแหวน นอกจากนี้ยัง appertaining ทรงเป็นบัตรแบกชื่อ "นายเจมส์ Dillingham หนุ่ม." "การ Dillingham" ได้รับการเหวี่ยงไปสายลมในช่วงระยะเวลาของความเจริญรุ่งเรืองในอดีตเมื่อครอบครองถูกจ่าย $ 30 ต่อสัปดาห์ ตอนนี้เมื่อมีรายได้ก็หด $ 20, แม้ว่าพวกเขามีความคิดอย่างจริงจังของผู้ทำสัญญาจะเจียมเนื้อเจียมตัวและถ่อมตัวดี แต่เมื่อใดก็ตามที่นายเจมส์ Dillingham หนุ่มมาที่บ้านและถึงเขาแบนข้างต้นเขาถูกเรียกว่า "จิม" และกอดอย่างมากโดยนาง . เจมส์ Dillingham หนุ่มแนะนำแล้วให้คุณเป็น Della ซึ่งเป็นสิ่งที่ดีมาก. Della เสร็จเธอร้องไห้และเข้าเรียนที่แก้มของเธอกับเศษผง เธอยืนอยู่ที่หน้าต่างและมองออกไปไม่เป็นเรื่องที่แมวสีเทาเดินรั้วสีเทาในสนามหลังบ้านสีเทา พรุ่งนี้จะเป็นวันคริสต์มาสและเธอมีเพียง $ 1.87 ที่จะซื้อจิมปัจจุบัน เธอได้รับการบันทึกเงินทุกที่เธอสามารถทำได้สำหรับเดือนนี้กับผล ยี่สิบดอลลาร์ต่อสัปดาห์ไม่ได้ไปไกล ค่าใช้จ่ายที่ได้รับมากกว่าที่เธอได้คำนวณ พวกเขามักจะมี เพียง $ 1.87 ซื้อของขวัญสำหรับจิม จิมของเธอ หลายชั่วโมงแห่งความสุขที่เธอได้ใช้เวลาในการวางแผนสำหรับสิ่งที่ดีสำหรับเขา บางสิ่งบางอย่างที่ดีและหายากและสเตอร์ลิง -. บางสิ่งบางอย่างเพียงเล็กน้อยใกล้จะเป็นสมควรได้รับเกียรติในการเป็นเจ้าของโดยจิมมีท่าเรือแก้วระหว่างหน้าต่างของห้องพักที่เป็น บางทีคุณอาจจะได้เห็นการท่าเรือแก้วใน $ 8 แบน คนบางมากและคล่องตัวมากอาจโดยการสังเกตการสะท้อนของเขาในลำดับอย่างรวดเร็วของแถบยาวได้รับความคิดที่ถูกต้องเป็นธรรมของรูปลักษณ์ของเขา Della เป็นเรียวได้เข้าใจศิลปะ. ทันใดนั้นเธอหมุนจากหน้าต่างมายืนอยู่หน้ากระจก ดวงตาของเธอได้รับการส่องแสงเรืองรอง แต่ใบหน้าของเธอได้สูญเสียสีของมันภายในยี่สิบวินาที อย่างรวดเร็วเธอดึงลงผมของเธอและปล่อยให้มันตกอยู่กับความยาวเต็มรูปแบบ. ตอนนี้มีสองดินแดนของเจมส์ Dillingham Youngs ในการที่พวกเขาทั้งสองเอาความภาคภูมิใจอันยิ่งใหญ่ หนึ่งคือนาฬิกาทองจิมที่ได้รับพ่อของเขาและปู่ของเขา อีกคนหนึ่งคือผม Della ของ มีสมเด็จพระราชินีแห่งเชบาอาศัยอยู่ในแนวราบ airshaft ที่ Della ได้จะช่วยให้ผมของเธอแขวนออกไปนอกหน้าต่างบางวันให้แห้งเพียงเพื่อลดค่ารัตนากรของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวและของขวัญ ได้กษัตริย์ซาโลมอนรับการภารโรงที่มีสมบัติทั้งหมดของเขาซ้อนขึ้นในชั้นใต้ดินที่จิมจะมีการดึงออกมาจากนาฬิกาของเขาทุกครั้งที่เขาผ่านไปเพียงเพื่อดูเขากล้าหาญที่เคราของเขาจากความอิจฉา. ดังนั้นตอนนี้ผมสวย Della ลดลงเกี่ยวกับ rippling ของเธอและ ส่องแสงเหมือนน้ำตกของน้ำทะเลสีน้ำตาล ถึงใต้เข่าของเธอและทำให้ตัวเองเกือบจะเป็นเสื้อผ้าสำหรับเธอ และแล้วเธอก็ทำมันขึ้นมาอีกครั้งประหม่าและรวดเร็ว เมื่อเธอสะดุดนาทีและยังคงยืนอยู่ในขณะที่การฉีกขาดหรือสองสาดบนพรมแดงสวมใส่. เมื่อวันที่ไปแจ็คเก็ตสีน้ำตาลเก่าของเธอ; บนไปหมวกสีน้ำตาลเก่าของเธอ ด้วยการวนของกระโปรงและมีประกายสดใสยังคงอยู่ในดวงตาของเธอเธอเบาโผบินออกจากประตูและลงบันไดไปที่ถนน. ที่เธอหยุดป้ายอ่านได้: "... Mne Sofronie ผมสินค้าทุกชนิด" หนึ่งเที่ยวบินขึ้น Della วิ่งและรวบรวมตัวเองหอบ มาดามขนาดใหญ่สีขาวเกินไปที่อากาศหนาวเย็นแทบจะไม่มอง "Sofronie." "คุณจะซื้อผม?" ถาม Della. "ผมซื้อผม," แหม่มกล่าวว่า "เอาหมวก YER ออกและปล่อยให้มีสายตาที่ลักษณะของมัน." ลงเป็นระลอกคลื่นน้ำตกสีน้ำตาล. "ยี่สิบดอลลาร์" มาดามกล่าวว่าการยกมวลด้วยมือปฏิบัติ. "ให้มันกับผมอย่างรวดเร็ว" เดลลากล่าวว่าOh, และสองชั่วโมงถัดไปสะดุดบนปีกเป็นสีดอกกุหลาบ ลืมอุปมาถก เธอได้รับการ ransacking ร้านค้าสำหรับจิมปัจจุบัน. เธอพบว่ามันที่สุดท้าย แน่นอนมันได้รับการทำจิมและไม่มีใคร ไม่มีอื่น ๆ เช่นมันในใด ๆ ของร้านค้าและเธอได้หันทั้งหมดของพวกเขาภายในออก มันเป็นห่วงโซ่ FOB ทองคำขาวง่ายและบริสุทธิ์ในการออกแบบอย่างถูกต้องประกาศความคุ้มค่าโดยสารเพียงอย่างเดียวและไม่ได้โดยการตกแต่งโข่ง - เป็นสิ่งที่ดีที่ทุกคนควรทำ มันก็ยิ่งคุ้มค่าของนาฬิกา ทันทีที่เธอเห็นมันเธอรู้ว่ามันจะต้องเป็นของจิม มันเป็นเหมือนเขา ความสงบและความคุ้มค่า - คำอธิบายที่ใช้กับทั้งสอง ยี่สิบเอ็ดดอลลาร์ที่พวกเขาเอามาจากเธอให้มันเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หนึ่งดอลลาร์ และ 87 เซนต์ นั่นคือทั้งหมด หกสิบเซนต์มันอยู่ในเหรียญ เหรียญปลอดภัยหนึ่งและสองที่ เวลา โดย bulldozing คนขายของชำและผักและเนื้อจนเป็นแก้มเผาด้วย เงียบมั้ยตำหนิไหมของไหมตระหนี่ไหมเช่นปิดการซื้อขายโดยนัย สามครั้ง เดลลา นับมัน หนึ่งดอลลาร์ ( - เจ็ดเซ็นต์ และในวันถัดไปจะเป็นคริสต์มาสมันชัดเจนไม่ได้ แต่ล้มลงบนที่นอนโทรมเล็กน้อย และเสียงหอน ดังนั้น เดลล่าทำ ซึ่ง instigates การสะท้อนชีวิตทางศีลธรรมที่ถูกสร้างขึ้นจากการร่ำไห้สะอึกสะอื้น สะอื้น และรอยยิ้มที่มีไว้ predominating .ขณะที่ นายหญิงของบ้าน จะค่อยๆ ลดลง จากเวทีแรก ที่สอง ไปดูที่บ้าน ตกแต่งแฟลตที่ 8 $ ต่อสัปดาห์ มันไม่เหมือนขอทานคําอธิบาย แต่มันก็มีคำนี้ในระวังสำหรับรึเปล่า mendicancysquad .ในตะแกรงด้านล่างเป็นกล่องจดหมายเข้า จดหมายที่ไม่ไป และปุ่มไฟฟ้า ซึ่งไม่มีมนุษย์นิ้วสามารถเกลี้ยกล่อมให้แหวน ยัง appertaining ทรงมีการ์ดชื่อ " แบริ่ง เจมส์ ดิลลิงแฮมยอง ." ดิลลิงแฮม " ถูกเหวี่ยงให้สายลมในช่วงเวลาอดีตของความเจริญรุ่งเรืองเมื่อผู้ครอบครองถูกจ่าย $ 30 ต่อสัปดาห์ ตอนนี้ เมื่อรายได้หดไป $ 20 , แม้ว่า พวกเขาคิดอย่างจริงจังของสัญญาที่จะเจียมเนื้อเจียมตัวและนอบน้อมดี แต่เมื่อใดก็ตามที่คุณเจมส์ ดิลลิงแฮมยองกลับถึงแฟลตข้างบนเขาถูกเรียกว่า " จิม " และยิ่งกอดคุณนายเจมส์ ดิลลิงแฮมยอง แล้ว แนะนำให้คุณเป็นเดลลา . ซึ่งเป็นสิ่งที่ดีมากเดลลาเสร็จเธอร้องและร่วมไปแก้มกับเศษผง เธอยืนอยู่ริมหน้าต่าง มองออกไปที่รั้ว เดินเร็วแมวสีเทาสีเทาในสนามหลังบ้านของสีเทา พรุ่งนี้ก็จะเป็นวันคริสต์มาส เธอมีเพียง $ 1.87 ที่จะซื้อจิม ขวัญ เธอได้รับการบันทึกทุกเพนนี เธออาจเป็นเดือนที่มีผลนี้ ยี่สิบดอลลาร์สัปดาห์ไม่ไปไกล ค่าใช้จ่ายมีมากขึ้นกว่าที่เธอเคยคำนวณไว้ พวกเขาเป็นอย่างนั้นเสมอ เพียง $ 1.87 เพื่อซื้อของขวัญให้จิม นางจิม หลายชั่วโมงของความสุขที่เธอได้ใช้เวลาวางแผนทำอะไรดีๆ ให้เขา สิ่งที่ดีและหายากและเงินสเตอร์ลิง -- บางสิ่งบางอย่างเพียงเล็กน้อยใกล้จะคู่ควรกับเกียรติของการเป็นเจ้าของโดยจิมมีท่าเรือกระจกระหว่างหน้าต่างของห้อง บางทีคุณอาจจะได้เห็นท่าเรือใน $ 8 แก้วแบน เป็นคนผอมและว่องไวมากคนอาจจะโดยการสังเกตการสะท้อนของเขาในลำดับอย่างรวดเร็วของแถบตามยาว ได้รับความคิดที่ถูกต้องเป็นธรรมของหน้าตา เดลลาถูกเรียวได้เข้าใจศิลปะอยู่ๆเธอก็ Whirled จากหน้าต่างและยืนอยู่หน้ากระจก ตาของเธอส่องประกายเรืองรอง แต่ใบหน้าเธอได้สูญเสียสีภายใน 20 วินาที อย่างรวดเร็ว เธอดึงลง ผมของเธอและปล่อยให้มันตกไปเต็มความยาวของมันตอนนี้ มี สอง ข้าวของของเจมส์ ดิลลิงแฮม ( ซึ่งพวกเขาทั้งสองเอาความภาคภูมิใจอันยิ่งใหญ่ หนึ่งคือจิมนาฬิกาเรือนทองที่ถูกพ่อและปู่ของเขา อื่น ๆคือ เดลลา ของเส้นผม มีราชินีแห่งชีบา อาศัยอยู่ในแฟลตผ่าน airshaft เดลลา , จะปล่อยผมของเธอออกไปนอกหน้าต่างซักวันให้แห้ง แค่อะไรเสื่อมอะไรพลอย พระมเหสีและของขวัญ มีกษัตริย์ซาโลมอนเป็นภารโรงด้วยสมบัติทั้งหมดของเขาที่ถูกทับถมในดิน จิมก็ดึงออกมาดูเขาทุกครั้งที่เขาเดินผ่าน แค่เห็นเขาดึงเคราของเขาด้วยความอิจฉาดังนั้นตอนนี้ เดลลา สวยงาม ผมตกลงกับเธอกระเพื่อมและส่องแสงเหมือนน้ำตก น้ำสีน้ำตาล มันถึงด้านล่างหัวเข่าของเธอและทำให้ตัวเองเกือบจะเป็นเสื้อผ้าให้เธอ แล้วเธอทำมันขึ้นมาอีกครั้งอย่างหงุดหงิด และรวดเร็ว เมื่อเธอสะดุดสำหรับนาทีและยืนนิ่งในขณะที่น้ำตาหรือสองกระเด็นใส่สีแดงพรมบนไปที่แจ็คเก็ตสีน้ำตาลแก่เธอ เมื่อเธอเดินหมวกสีน้ำตาลแก่ กับการหมุนของกระโปรงและด้วยความสดใสแวววาวอยู่ในดวงตา เธอสะบัดปีกออกประตูลงบันไดไปยังถนนที่เธอหยุดเครื่องหมายอ่าน " MMORPG . sofronie . ผมสินค้าทุกชนิด " หนึ่งเที่ยวบินขึ้น เดลลา วิ่งและเก็บเอง . . . มาดาม , ขนาดใหญ่ , ขาว , ด้วยเย็นแทบจะมอง " sofronie ”" คุณจะซื้อผมของฉัน " ถาม เดลลา ." ผมซื้อผมกล่าวว่า " มาดาม " เอาหมวกออก และให้เจ้ามีสายตาที่ดูแล้ว "ลงเป็นระลอกคลื่นน้ำตกสีน้ำตาล" ยี่สิบดอลลาร์ กล่าวว่า มาดาม ยกมวลด้วยฝึกมือ" เอามาให้ฉันเร็ว " บอกว่า เดลลา .โอ้ และอีกสองชั่วโมง สะดุด โดย ปีกสีชมพู . ลืมแฮชที่อุปมา เธอรื้อค้นร้านค้าสำหรับของขวัญของจิมเธอพบมันแล้ว มันต้องได้รับการทำสำหรับจิมและไม่มีใครอื่นอีก ไม่มีอื่น ๆเช่นในใด ๆของร้านค้า และเขาได้ทำให้พวกเขาทั้งหมดภายใน มันเป็นแพลทตินั่มรึเปล่า FOB ทำไมโซ่ที่เรียบง่ายและบริสุทธิ์ในการออกแบบอย่างถูกต้องประกาศค่าโดยสารเพียงอย่างเดียว และไม่ได้หลอกลวงอะไรไหมประดับ -- เป็นสิ่งที่ดี ควรทำ มันควรค่าของนาฬิกา ทันทีที่เธอเห็นมัน เธอรู้ว่ามันต้องเป็น Jim มันเหมือนเขา ความเงียบและค่า -- อธิบายใช้กับทั้ง ยี่สิบหนึ่งดอลลาร์ที่พวกเขาเอาไปจากเธอมันเป็น