Poetry is the kind of thing poets w

Poetry is the kind of thing poets write. — Robert Frost
Man, if you gotta ask, you’ll never know. — Louis Armstrong
A POET IS LIMITED in the materials he can use in creating his works: all he has are words to express
his ideas and feelings. These words need to be precisely right on several levels at once:
• they must sound right to the listener even as they delight his ear
• they must have a meaning which might have been unanticipated, but seems to be
the perfectly right one
• they must be arranged in a relationship and placed on the page in ways that are
at once easy to follow and assist the reader in understanding
• they must probe the depths of human thought, emotion, and empathy, while
appearing simple, self-contained, and unpretentious
Fortunately, the English language contains a wide range of words from which to choose for almost
every thought, and there are also numerous plans or methods of arrangement of these words, called
poetic devices, which can assist the writer in developing cogent expressions pleasing to his readers.
Even though most poetry today is read silently, it must still carry with it the feeling of being spoken
aloud, and the reader should practice “hearing” it in order to catch all of the artfulness with which
the poet has created his work.
the

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทกวีเป็นชนิดของกวีสิ่งที่เขียน - โรเบิร์ตฟรอสต์
ผู้ชายถ้าคุณต้องถามว่าคุณจะไม่เคยรู้ - หลุยส์อาร์มสตรอง
เป็นกวีที่มีข้อ จำกัด ในวัสดุที่เขาสามารถใช้ในการสร้างผลงานของเขา: ทุกอย่างที่เขามีเป็นคำที่จะแสดง
ความคิดและความรู้สึกของเขา คำพูดเหล่านี้จะต้องมีความแม่นยำที่เหมาะสมในหลายระดับในครั้งเดียว:
•พวกเขาจะต้องเสียงที่เหมาะสมที่จะฟังแม้ในขณะที่พวกเขามีความสุขหูของเขา
•พวกเขาจะต้องมีความหมายซึ่งอาจได้รับไม่คาดคิด แต่ดูเหมือนว่าจะเป็น
ทางด้านขวาที่ดีที่สุดที่หนึ่ง
•พวกเขาจะต้อง ได้รับการจัดให้อยู่ในความสัมพันธ์และวางไว้บนหน้าในรูปแบบที่เป็น
ที่ง่ายเมื่อจะปฏิบัติตามและให้ความช่วยเหลือผู้อ่านในการทำความเข้าใจ
•พวกเขาจะต้องตรวจสอบความลึกของความคิดของมนุษย์อารมณ์และความเห็นอกเห็นใจในขณะที่
ปรากฏง่ายตนเองมีและไม่โอ้อวด
โชคดีที่เป็นภาษาอังกฤษที่มีความหลากหลายของคำที่จะเลือกเกือบ
ทุกความคิดและยังมีแผนการต่าง ๆ นานาหรือวิธีการของการจัดของคำเหล่านี้เรียกว่า
อุปกรณ์กวีซึ่งสามารถช่วยให้ผู้เขียนในการพัฒนาการแสดงออกตรงจุดที่ชื่นชอบของเขา ผู้อ่าน.
แม้ว่าบทกวีที่สุดในวันนี้คือการอ่านอย่างเงียบ ๆ ก็ยังคงต้องดำเนินการกับมันความรู้สึกที่ถูกพูด
ออกมาดัง ๆ และผู้อ่านควรปฏิบัติ "ได้ยิน" มันเพื่อที่จะจับทั้งหมดของเล่ห์เหลี่ยมกับที่
กวีได้สร้างการทำงานของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทกวีเป็นกวีที่เขียน - โรเบิร์ต ฟรอสต์เพื่อน ถ้าคุณต้องถาม คุณจะไม่มีทางรู้ - หลุยส์ อาร์มสตรองกวีจำกัดอยู่ในวัสดุที่เขาใช้ในการสร้างผลงานของเขาทั้งหมดที่เขามีคือคำที่จะแสดงความคิดและความรู้สึกของเขา คำพวกนี้ต้องแม่นในระดับหลายในครั้งเดียว :- พวกเขาต้องขวาเสียงไปยังผู้ฟัง แม้ขณะที่พวกเขาพอใจหูของเขา- มันต้องมี ความหมาย ซึ่งอาจจะไม่คาดคิด แต่น่าจะสมบูรณ์คนขวา- พวกเขาจะต้องจัดในความสัมพันธ์ และวางไว้บนหน้าเว็บในรูปแบบที่เป็นที่ง่ายต่อการติดตามและช่วยให้ผู้อ่านในความเข้าใจ- พวกเขาต้องตรวจสอบความลึกของความคิดของมนุษย์ อารมณ์ และความรู้สึก ในขณะที่ปรากฏง่ายอยู่ในตัวเองและไม่โอ้อวดโชคดีที่ภาษาอังกฤษมีหลากหลายคำที่เลือกมาเกือบทุกความคิด และยังมีหลายแผนการหรือวิธีการของการจัดเรียงของคำเหล่านี้ เรียกว่าอุปกรณ์บทกวี ซึ่งสามารถช่วยให้นักเขียนในการพัฒนา cogent นิพจน์เป็นที่ชื่นชอบของผู้อ่านของเขาแม้ว่าส่วนใหญ่กวีนิพนธ์วันนี้อ่านเงียบ ๆ ก็ต้องดำเนินการกับมัน ความรู้สึกที่ถูกพูดดัง และผู้อ่านควรฝึก " ฟัง " เพื่อที่จะจับทั้งหมดของความสามารถ ซึ่งกวีได้สร้างผลงานที่