- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
The Monkey's Pawby W. W. JacobsAn i
The Monkey's Paw
by W. W. Jacobs
An illustration for the story The Monkey's Paw by the author W. W. Jacobs
"Be careful what you wish for, you may receive it." --Anonymous
Part I
Without, the night was cold and wet, but in the small parlour of Laburnum villa the blinds were drawn and the fire burned brightly. Father and son were at chess; the former, who possessed ideas about the game involving radical chances, putting his king into such sharp and unnecessary perils that it even provoked comment from the white-haired old lady knitting placidly by the fire.
"Hark at the wind," said Mr. White, who, having seen a fatal mistake after it was too late, was amiably desirous of preventing his son from seeing it.
"I'm listening," said the latter grimly surveying the board as he stretched out his hand. "Check."
"I should hardly think that he's come tonight, " said his father, with his hand poised over the board.
"Mate," replied the son.
"That's the worst of living so far out," balled Mr. White with sudden and unlooked-for violence; "Of all the beastly, slushy, out of the way places to live in, this is the worst. Path's a bog, and the road's a torrent. I don't know what people are thinking about. I suppose because only two houses in the road are let, they think it doesn't matter."
"Never mind, dear," said his wife soothingly; "perhaps you'll win the next one."
Mr. White looked up sharply, just in time to intercept a knowing glance between mother and son. the words died away on his lips, and he hid a guilty grin in his thin grey beard.
"There he is," said Herbert White as the gate banged to loudly and heavy footsteps came toward the door.
The old man rose with hospitable haste and opening the door, was heard condoling with the new arrival. The new arrival also condoled with himself, so that Mrs. White said, "Tut, tut!" and coughed gently as her husband entered the room followed by a tall, burly man, beady of eye and rubicund of visage.
"Sargeant-Major Morris, " he said, introducing him.
The Sargeant-Major took hands and taking the proffered seat by the fire, watched contentedly as his host got out whiskey and tumblers and stood a small copper kettle on the fire.
At the third glass his eyes got brighter, and he began to talk, the little family circle regarding with eager interest this visitor from distant parts, as he squared his broad shoulders in the chair and spoke of wild scenes and doughty deeds; of wars and plagues and strange peoples.
"Twenty-one years of it," said Mr. White, nodding at his wife and son. "When he went away he was a slip of a youth in the warehouse. Now look at him."
"He don't look to have taken much harm." said Mrs. White politely.
"I'd like to go to India myself," said the old man, just to look around a bit, you know."
"Better where you are," said the Sargeant-Major, shaking his head. He put down the empty glass and sighning softly, shook it again.
"I should like to see those old temples and fakirs and jugglers," said the old man. "what was that that you started telling me the other day about a monkey's paw or something, Morris?"
"Nothing." said the soldier hastily. "Leastways, nothing worth hearing."
"Monkey's paw?" said Mrs. White curiously.
"Well, it's just a bit of what you might call magic, perhaps." said the Sargeant-Major off-handedly.
His three listeners leaned forward eagerly. The visitor absent-mindedly put his empty glass to his lips and then set it down again. His host filled it for him again.
"To look at," said the Sargeant-Major, fumbling in his pocket, "it's just an ordinary little paw, dried to a mummy."
He took something out of his pocket and proffered it. Mrs. White drew back with a grimace, but her son, taking it, examined it curiously.
"And what is there special about it?" inquired Mr. White as he took it from his son, and having examined it, placed it upon the table.
"It had a spell put on it by an old Fakir," said the Sargeant-Major, "a very holy man. He wanted to show that fate ruled people's lives, and that those who interfered with it did so to their sorrow. He put a spell on it so that three separate men could each have three wishes from it."
His manners were so impressive that his hearers were conscious that their light laughter had jarred somewhat.
"Well, why don't you have three, sir?" said Herbert White cleverly.
The soldier regarded him the way that middle age is wont to regard presumptuous youth."I have," he said quietly, and his blotchy face whitened.
"And did you really have the three wishes granted?" asked Mrs. White.
"I did," said the seargent-major, and his glass tapped against his strong teeth.
"And has anybody else wished?" persisted the old lady.
"The first man had his three wishes. Yes, " was the reply, "I don't know what the first two were, but the third was for death. That's how I got the paw."
His tones were so grave that a hush fell upon the group.
"If you've had your three wishes it's no good to you now then Morris," said the old man at last. "What do you keep it for?"
The soldier shook his head. "Fancy I suppose," he said slowly." I did have some idea of selling it, but I don't think I will. It has caused me enough mischief already. Besides, people won't buy. They think it's a fairy tale, some of them; and those who do think anything of it want to try it first and pay me afterward."
"If you could have another three wishes," said the old man, eyeing him keenly," would you have them?"
"I don't know," said the other. "I don't know."
He took the paw, and dangling it between his forefinger and thumb, suddenly threw it upon the fire. White, with a slight cry, stooped down and snatched it off.
"Better let it burn," said the soldier solemnly.
"If you don't want it Morris," said the other, "give it to me."
"I won't." said his friend doggedly. "I threw it on the fire. If you keep it, don't blame me for what happens. Pitch it on the fire like a sensible man."
The other shook his head and examined his possession closely. "How do you do it?" he inquired.
"Hold it up in your right hand, and wish aloud," said the Sargeant-Major, "But I warn you of the consequences."
"Sounds like the 'Arabian Nights'", said Mrs. White, as she rose and began to set the supper. "Don't you think you might wish for four pairs of hands for me."
Her husband drew the talisman from his pocket, and all three burst into laughter as the Seargent-Major, with a look of alarm on his face, caught him by the arm.
"If you must wish," he said gruffly, "Wish for something sensible."
Mr. White dropped it back in his pocket, and placing chairs, motioned his friend to the table. In the business of supper the talisman was partly forgotten, and afterward the three sat listening in an enthralled fashion to a second installment of the soldier's adventures in India.
"If the tale about the monkey's paw is not more truthful than those he has been telling us," said Herbert, as the door closed behind their guest, just in time to catch the last train, "we shan't make much out of it."
"Did you give anything for it, father?" inquired Mrs. White, regarding her husband closely.
"A trifle," said he, colouring slightly, "He didn't want it, but I made him take it. And he pressed me again to throw it away."
"Likely," said Herbert, with pretended horror. "Why, we're going to be rich, and famous, and happy. Wish to be an emperor, father, to begin with; then you can't be henpecked."
He darted around the table, pursued by the maligned Mrs White armed with an antimacassar.
Mr. White took the paw from his pocket and eyed it dubiously. "I don't know what to wish for, and that's a fact," he said slowly. It seems to me I've got all I want."
"If you only cleared the house, you'd be quite happy, wouldn't you!" said Herbert, with his hand on his shoulder. "Well, wish for two hundred pounds, then; that'll just do it."
His father, smiling shamefacedly at his own credulity, held up the talisman, as his son, with a solemn face, somewhat marred by a wink at his mother, sat down and struck a few impressive chords.
"I wish for two hundred pounds," said the old man distinctly.
A fine crash from the piano greeted his words, interrupted by a shuddering cry from the old man. His wife and son ran toward him.
"It moved," he cried, with a glance of disgust at the object as it lay on the floor. "As I wished, it twisted in my hand like a snake."
"Well, I don't see the money," said his son, as he picked it up and placed it on the table, "and I bet I never shall."
"It must have been your fancy, father," said his wife, regarding him anxiously.
He shook his head. "Never mind, though; there's no harm done, but it gave me a shock all the same."
They sat down by the fire again while the two men finished their pipes. Outside, the wind was higher than ever, an the old man started nervously at the sound of a door banging upstairs. A silence unusual and depressing settled on all three, which lasted until the old couple rose to retire for the rest of the night.
"I expect you'll find the cash tied up in a big bag in the middle of your bed," said Herbert, as he bade them good night, " and something horrible squatting on top of your wardrobe watching you as you pocket your ill-gotten gains."
He sat alone in the darkness, gazing at the dying fire, and seeing faces in it. The last was so horrible and so simian that he gazed at it in amazement. It got so vivid that, with a little uneasy laugh, he felt on the table for a glass containing a little water to throw over it. His hand grasped the monkey's paw, and with a little shiver he wiped his hand on his coat and went up to bed.
Part II
In the brightness of the wintry sun next morning as it streamed over the breakfast table he laughed at his fears. There was an air of prosaic wholesomeness about the room which it had lacked on the previous night, and the dirty, shriveled little paw was pitched on the side-board with a carelessness which betokened no gre
by W. W. Jacobs
An illustration for the story The Monkey's Paw by the author W. W. Jacobs
"Be careful what you wish for, you may receive it." --Anonymous
Part I
Without, the night was cold and wet, but in the small parlour of Laburnum villa the blinds were drawn and the fire burned brightly. Father and son were at chess; the former, who possessed ideas about the game involving radical chances, putting his king into such sharp and unnecessary perils that it even provoked comment from the white-haired old lady knitting placidly by the fire.
"Hark at the wind," said Mr. White, who, having seen a fatal mistake after it was too late, was amiably desirous of preventing his son from seeing it.
"I'm listening," said the latter grimly surveying the board as he stretched out his hand. "Check."
"I should hardly think that he's come tonight, " said his father, with his hand poised over the board.
"Mate," replied the son.
"That's the worst of living so far out," balled Mr. White with sudden and unlooked-for violence; "Of all the beastly, slushy, out of the way places to live in, this is the worst. Path's a bog, and the road's a torrent. I don't know what people are thinking about. I suppose because only two houses in the road are let, they think it doesn't matter."
"Never mind, dear," said his wife soothingly; "perhaps you'll win the next one."
Mr. White looked up sharply, just in time to intercept a knowing glance between mother and son. the words died away on his lips, and he hid a guilty grin in his thin grey beard.
"There he is," said Herbert White as the gate banged to loudly and heavy footsteps came toward the door.
The old man rose with hospitable haste and opening the door, was heard condoling with the new arrival. The new arrival also condoled with himself, so that Mrs. White said, "Tut, tut!" and coughed gently as her husband entered the room followed by a tall, burly man, beady of eye and rubicund of visage.
"Sargeant-Major Morris, " he said, introducing him.
The Sargeant-Major took hands and taking the proffered seat by the fire, watched contentedly as his host got out whiskey and tumblers and stood a small copper kettle on the fire.
At the third glass his eyes got brighter, and he began to talk, the little family circle regarding with eager interest this visitor from distant parts, as he squared his broad shoulders in the chair and spoke of wild scenes and doughty deeds; of wars and plagues and strange peoples.
"Twenty-one years of it," said Mr. White, nodding at his wife and son. "When he went away he was a slip of a youth in the warehouse. Now look at him."
"He don't look to have taken much harm." said Mrs. White politely.
"I'd like to go to India myself," said the old man, just to look around a bit, you know."
"Better where you are," said the Sargeant-Major, shaking his head. He put down the empty glass and sighning softly, shook it again.
"I should like to see those old temples and fakirs and jugglers," said the old man. "what was that that you started telling me the other day about a monkey's paw or something, Morris?"
"Nothing." said the soldier hastily. "Leastways, nothing worth hearing."
"Monkey's paw?" said Mrs. White curiously.
"Well, it's just a bit of what you might call magic, perhaps." said the Sargeant-Major off-handedly.
His three listeners leaned forward eagerly. The visitor absent-mindedly put his empty glass to his lips and then set it down again. His host filled it for him again.
"To look at," said the Sargeant-Major, fumbling in his pocket, "it's just an ordinary little paw, dried to a mummy."
He took something out of his pocket and proffered it. Mrs. White drew back with a grimace, but her son, taking it, examined it curiously.
"And what is there special about it?" inquired Mr. White as he took it from his son, and having examined it, placed it upon the table.
"It had a spell put on it by an old Fakir," said the Sargeant-Major, "a very holy man. He wanted to show that fate ruled people's lives, and that those who interfered with it did so to their sorrow. He put a spell on it so that three separate men could each have three wishes from it."
His manners were so impressive that his hearers were conscious that their light laughter had jarred somewhat.
"Well, why don't you have three, sir?" said Herbert White cleverly.
The soldier regarded him the way that middle age is wont to regard presumptuous youth."I have," he said quietly, and his blotchy face whitened.
"And did you really have the three wishes granted?" asked Mrs. White.
"I did," said the seargent-major, and his glass tapped against his strong teeth.
"And has anybody else wished?" persisted the old lady.
"The first man had his three wishes. Yes, " was the reply, "I don't know what the first two were, but the third was for death. That's how I got the paw."
His tones were so grave that a hush fell upon the group.
"If you've had your three wishes it's no good to you now then Morris," said the old man at last. "What do you keep it for?"
The soldier shook his head. "Fancy I suppose," he said slowly." I did have some idea of selling it, but I don't think I will. It has caused me enough mischief already. Besides, people won't buy. They think it's a fairy tale, some of them; and those who do think anything of it want to try it first and pay me afterward."
"If you could have another three wishes," said the old man, eyeing him keenly," would you have them?"
"I don't know," said the other. "I don't know."
He took the paw, and dangling it between his forefinger and thumb, suddenly threw it upon the fire. White, with a slight cry, stooped down and snatched it off.
"Better let it burn," said the soldier solemnly.
"If you don't want it Morris," said the other, "give it to me."
"I won't." said his friend doggedly. "I threw it on the fire. If you keep it, don't blame me for what happens. Pitch it on the fire like a sensible man."
The other shook his head and examined his possession closely. "How do you do it?" he inquired.
"Hold it up in your right hand, and wish aloud," said the Sargeant-Major, "But I warn you of the consequences."
"Sounds like the 'Arabian Nights'", said Mrs. White, as she rose and began to set the supper. "Don't you think you might wish for four pairs of hands for me."
Her husband drew the talisman from his pocket, and all three burst into laughter as the Seargent-Major, with a look of alarm on his face, caught him by the arm.
"If you must wish," he said gruffly, "Wish for something sensible."
Mr. White dropped it back in his pocket, and placing chairs, motioned his friend to the table. In the business of supper the talisman was partly forgotten, and afterward the three sat listening in an enthralled fashion to a second installment of the soldier's adventures in India.
"If the tale about the monkey's paw is not more truthful than those he has been telling us," said Herbert, as the door closed behind their guest, just in time to catch the last train, "we shan't make much out of it."
"Did you give anything for it, father?" inquired Mrs. White, regarding her husband closely.
"A trifle," said he, colouring slightly, "He didn't want it, but I made him take it. And he pressed me again to throw it away."
"Likely," said Herbert, with pretended horror. "Why, we're going to be rich, and famous, and happy. Wish to be an emperor, father, to begin with; then you can't be henpecked."
He darted around the table, pursued by the maligned Mrs White armed with an antimacassar.
Mr. White took the paw from his pocket and eyed it dubiously. "I don't know what to wish for, and that's a fact," he said slowly. It seems to me I've got all I want."
"If you only cleared the house, you'd be quite happy, wouldn't you!" said Herbert, with his hand on his shoulder. "Well, wish for two hundred pounds, then; that'll just do it."
His father, smiling shamefacedly at his own credulity, held up the talisman, as his son, with a solemn face, somewhat marred by a wink at his mother, sat down and struck a few impressive chords.
"I wish for two hundred pounds," said the old man distinctly.
A fine crash from the piano greeted his words, interrupted by a shuddering cry from the old man. His wife and son ran toward him.
"It moved," he cried, with a glance of disgust at the object as it lay on the floor. "As I wished, it twisted in my hand like a snake."
"Well, I don't see the money," said his son, as he picked it up and placed it on the table, "and I bet I never shall."
"It must have been your fancy, father," said his wife, regarding him anxiously.
He shook his head. "Never mind, though; there's no harm done, but it gave me a shock all the same."
They sat down by the fire again while the two men finished their pipes. Outside, the wind was higher than ever, an the old man started nervously at the sound of a door banging upstairs. A silence unusual and depressing settled on all three, which lasted until the old couple rose to retire for the rest of the night.
"I expect you'll find the cash tied up in a big bag in the middle of your bed," said Herbert, as he bade them good night, " and something horrible squatting on top of your wardrobe watching you as you pocket your ill-gotten gains."
He sat alone in the darkness, gazing at the dying fire, and seeing faces in it. The last was so horrible and so simian that he gazed at it in amazement. It got so vivid that, with a little uneasy laugh, he felt on the table for a glass containing a little water to throw over it. His hand grasped the monkey's paw, and with a little shiver he wiped his hand on his coat and went up to bed.
Part II
In the brightness of the wintry sun next morning as it streamed over the breakfast table he laughed at his fears. There was an air of prosaic wholesomeness about the room which it had lacked on the previous night, and the dirty, shriveled little paw was pitched on the side-board with a carelessness which betokened no gre
0/5000
ตีนของลิงโดย W. W. เจคอปส์ภาพประกอบในเรื่องลิงของตีนโดยผู้เขียน W. W. เจคอปส์"ระวังอะไรคุณต้องการให้ คุณอาจได้รับมัน" - ไม่ระบุชื่อส่วนฉันไม่ มี คืนเย็น และเปียก แต่ในห้องนั่งเล่นเล็ก ๆ ของต้น วิลล่ามู่ลี่ถูกวาดและไฟย่างสดใส บิดาและบุตรอยู่ในหมากรุก ในอดีต ที่ต้องคิดเกี่ยวกับเกมที่เกี่ยวข้องกับโอกาสที่รุนแรง ทำให้พระราชาเข้าเช่นภัยคม และไม่จำเป็นว่า มันแม้แต่ท่านคิดจากขาว haired หญิง placidly ถัก ด้วยไฟ"Hark ที่ลม กล่าวว่า นายขาว เจ้า ไม่เห็นความผิดพลาดร้ายแรงหลังจากที่มันสายเกินไป amiably ผู้ที่ต้องการป้องกันไม่ให้ลูกชายของเขาเห็น"ฉันกำลังฟัง กล่าวว่า หลัง grimly สำรวจบอร์ดเขาเหยียดมือของเขา "ตรวจสอบ""จะไม่คิดว่า เขามาคืนนี้ กล่าวว่า พ่อ ด้วยมือของเขาเตรียมพร้อมที่ผ่านคณะกรรมการ"เมท ตอบบุตร"ก็ร้ายอยู่จนออก balled นายขาว มีความรุนแรงอย่างฉับพลัน และ unlooked-for "ทั้งหมดที่ beastly, slushy นอกสถานที่ใน วิธีการนี้เป็นร้าย เส้นทางของตัวบ็อก และถนนของ torrent ฉันไม่รู้ว่ามีคนคิดเกี่ยวกับอะไร สมมติ เพราะจะให้อยู่บ้านเพียง 2 พวกเขาคิดว่า มันไม่ได้เรื่อง ""ไม่เคยคิด รัก กล่าวว่า ภรรยาของเขาเงียบ "บางทีคุณจะชนะถัดไป"นายขาวมองขึ้นอย่างรวดเร็ว ในเวลาสกัดคร่าว ๆ รู้ระหว่างมารดาและบุตร คำว่าสงบลงบนริมฝีปากของเขา และเขาซ่อนรอบ ๆ ไร้ผิดในเคราสีเทาของเขาบาง"เขามี กล่าวว่า สีขาวเฮอร์เบิร์ตประตูตีจะดัง และมาหนักเท้าไปทางประตูคนโรสทันใจดี และเปิดประตู ได้ยิน condoling ที่มาใหม่ มาใหม่ยัง condoled กับตัวเอง เพื่อให้นางขาวกล่าวว่า, "ตันคาเมน ประกอบ! " และไอเบา ๆ สามีป้อนห้องตามความสูง burly คน beady ของตา และ rubicund ของ visage"วิชา Sargeant มอร์ริส เขากล่าวว่า แนะนำเขาวิชา Sargeant เอามือ และการนั่ง proffered ด้วยไฟ ดู contentedly เป็นโฮสต์ของเขามีวิสกี้และ tumblers และยืนกาต้มน้ำทองแดงขนาดเล็กบนไฟที่สามแก้ว ตาได้สว่าง และเขาเริ่มพูดคุย วงครอบครัวน้อยเกี่ยวข้อง มีความกระตือรือร้นสนใจเยี่ยมชมนี้จากส่วนที่ไกล เป็นเขาลอการิทึมไหล่กว้างของเขาเก้าอี้และพูดถึงฉากป่าและความ doughty สงครามโรคระ และคนแปลก"เมืองทองธานีปีนี้ กล่าวว่า นายขาว nodding ที่ภรรยาและลูกชายของเขา "เมื่อเขาออกไป เขาได้ใบของเยาวชนในคลังสินค้า ตอนนี้ ดูเขา""เขาดูไม่มีอันตรายมากนำ" กล่าวว่า สีขาวนางสุภาพ"อยากไปอินเดียด้วยตัวเอง กล่าวว่า คนเก่า เพียงมองไปรอบ ๆ บิต คุณรู้""ดีกว่าที่คุณเป็น ว่า Sargeant-วิชา สั่นศีรษะของเขา เขาใส่ลงแก้วเปล่า และ sighning เบา ๆ จับมันอีก"ฉันควรต้องดูที่วัดเก่า และ fakirs และ jugglers กล่าวว่า คน "อะไรนะที่คุณเริ่มต้นบอกฉันในวันอื่น ๆ เกี่ยวกับตีนของลิงหรือบางสิ่งบางอย่าง มอร์ริส""ไม่" กล่าวว่า ทหารรีบ " Leastways ไม่มีอะไรน่าฟัง""ตีนลิง" ว่า นางขาว curiously"ดี มันเป็นเพียงเล็กน้อยของสิ่งคุณอาจเรียกเวทมนตร์ บางที" กล่าวที่ Sargeant หลักปิด-handedlyฟังเขาสามก็เอนไปข้างหน้าวัน ผู้เข้าชม absent-mindedly วางแก้วของเขาว่างเปล่าริมฝีปากของเขา และจากนั้น ตั้งค่าลงอีก โฮสต์ของเขาเต็มไปว่าเขาอีก"การดู ว่า Sargeant-วิชา fumbling ในกระเป๋าของเขา "มันเป็นเพียงความธรรมดาน้อยตีน แห้งจะเป็นมัมมี่"เขาเอาบางสิ่งบางอย่างจากกระเป๋าของเขา และ proffered มัน นางขาวดึงกลับ ด้วย grimace เป็น ได้ลูกชาย นำ ตรวจสอบมัน curiously"และอะไรเป็นพิเศษเกี่ยวกับเรื่องนี้" ทูลนายขาวเขาเอาจากลูกชายของเขา และมีการตรวจสอบ วางไว้ตามตารางการ"มันมีการสะกดที่ใส่มัน โดยการ Fakir เก่า ว่า Sargeant-หลัก "มนุษย์ศักดิ์สิทธิ์มากขึ้น เขาอยากแสดงว่าชะตากรรมเส้นบรรทัดของชีวิต และว่า ผู้ที่ติดมันไม่ให้กับความเสียใจของพวกเขา เขาแช่งมันให้สามแยกผู้ชายอาจมีความปรารถนาสามจากนั้น"ครัยที่พูดได้ว่า เสียงหัวเราะของพวกเขาอ่อนมี jarred ค่อนข้างใส่ใจมารยาทของเขาได้"ดี ทำไมไม่มีสาม รักไหม" กล่าวว่า สีขาวของเฮอร์เบิร์ตคำนึงทหารถือพระองค์แบบที่เคยชินถือถือดีเยาวชนวัยกลางคน" มี เขากล่าวอย่างเงียบ ๆ และหน้าของเขา blotchy whitened"และคุณจริง ๆ ต้องให้สนองความต้องการสาม" ถามนางขาว"ฉันไม่ได้ กล่าวว่า วิชา seargent และเขาแก้วเคาะกับฟันของเขา"และมีใครอื่นปรารถนา" เลดี้เก่าที่ยังคงอยู่"มนุษย์คนแรกมีความปรารถนาของเขา 3 ใช่ "การตอบ, "ไม่รู้สองคนแรกที่ได้ แต่ที่สามสำหรับการตาย ที่เป็นไรผมตีน"เสียงของเขาดังนั้นภัยที่ปิดการตกตามกลุ่มได้"ถ้าคุณเคยปรารถนาสาม ก็ไม่ดีกับคุณตอนนี้แล้วมอร์ริส กล่าวว่า คนในที่สุด "อะไรทำคุณให้มันสำหรับ"ทหารจับศีรษะของเขา "แฟนซีดีฉัน เขากล่าวช้า" ไม่มีความคิดบางอย่างขายได้ แต่ฉันไม่คิดว่า ฉันจะ มันเกิดฉันร้ายพอแล้ว นอกจาก คนไม่ซื้อ พวกเขาคิดว่า มันเป็นเทพนิยาย บางส่วนของพวกเขา และคนที่คิดอะไรของมัน ต้องลองก่อนจ่ายฉันหลังจากนั้น""ถ้าคุณสามารถมีความปรารถนาสามอื่น เฒ่า eyeing keenly เขากล่าวว่า" คุณต้องการให้? ""ฉันไม่รู้ กล่าวว่า อีก "อย่า"เขาเอาตีน และ dangling ระหว่างนิ้วชี้และนิ้วหัวแม่มือ เขาก็โยนมันขึ้นไฟ สีขาว มีร้องไห้เล็กน้อย stooped ลง และกระชากออก"ดีกว่าให้มันเผาไหม้, " กล่าวว่า ทหารสาบาน"ถ้าคุณไม่ต้องการมอร์ริส กล่าวว่า อีก "มอบให้แก่ฉัน""ฉันไม่" กล่าวว่า เพื่อนของเขา doggedly "ฉันก็ได้โยนไฟ ถ้าคุณเก็บไว้ อย่าตำหนิฉันสำหรับสิ่งที่เกิดขึ้น Pitch มันไฟเช่นคนที่เหมาะสม"อื่น ๆ จับศีรษะของเขา และตรวจสอบการครอบครองของเขาอย่างใกล้ชิด "วิธีทำคุณทำยังไง" เขาทูลถาม"เก็บค่าในมือขวาของคุณ และต้องออกเสียง กล่าวว่า หลัก Sargeant "แต่ผมเตือนคุณผล""เสียงเหมือน 'คืนอาหรับ' " กล่าวว่า นางสีขาว เป็นเธอกุหลาบ และเริ่มที่จะตั้งที่ซุปเปอร์ "ไม่คุณคิดว่า คุณอาจต้องคู่สี่มือสำหรับฉัน"สามีดึงสแมนที่จากกระเป๋าของเขา และทั้งสามออกมาเป็นเสียงหัวเราะเป็น Seargent-วิชา มีลักษณะของสัญญาณบนใบหน้าของเขา เขาจับที่แขน"ถ้าคุณต้องต้อง เขากล่าวว่า gruffly "ต้องหาสิ่งที่เหมาะสม"นายขาวลดลงในกระเป๋าของเขา และวางเก้าอี้ motioned เพื่อนของเขาลงในตาราง ในธุรกิจของ supper สแมนถูกบางส่วนลืม และหลังจากนั้นทั้งสามนั่งฟังในแฟชั่นที่ enthralled จะงวดที่สองของการผจญภัยของทหารอินเดีย"ถ้าเรื่องเกี่ยวกับตีนของลิงไม่สุจริตใจยิ่งกว่าที่เขามีการบอกเรา กล่าวว่า เฮอร์เบิร์ต เป็นประตูปิดหลังแขกของพวกเขา ในเวลาการจับรถไฟขบวนสุดท้าย "เรา shan't ได้มากจากมัน""ก็คุณให้อะไรมัน พ่อ" ทูลนางขาว เกี่ยวกับสามีของเธออย่างใกล้ชิด"มีทรัยเฟิล กล่าวว่า เขา ให้สีเล็กน้อย "เขาไม่ต้องการ แต่เขาก็ทำ และเขากดฉันอีกต้องทิ้งมันไป""ดูเหมือนว่า กล่าวว่า เฮอร์เบิร์ต กับสยองขวัญ pretended "ทำไม เรากำลังจะ รวย และมีชื่อเสียง และมีความสุข ต้องการที่จะเป็นจักรพรรดิ พ่อ จะเริ่มต้นด้วย แล้ว คุณไม่สามารถ henpecked "เขาพุ่งตัวตามรอบตัว ติดตาม โดย maligned ที่นางขาวอาวุธ ด้วยการ antimacassarนายขาวเอาตีนที่จากกระเป๋าของเขา และตา dubiously "ฉันไม่รู้ว่าสิ่งที่ต้องการ และที่เป็นความจริง เขากล่าวว่า ช้า ผมดูเหมือนฉันมีทุกอยาก""ถ้าคุณล้างบ้านเท่านั้น คุณจะค่อนข้างมีความสุข ไม่คุณ" กล่าวว่า เฮอร์เบิร์ต ด้วยมือของเขาบนไหล่เขา "ดี ต้องการสองร้อยปอนด์ แล้ว ที่จะเพียงแค่ทำมัน"บิดา ยิ้ม shamefacedly ที่ credulity ของเขาเอง ขึ้นค่าสแมน เป็นบุตร หน้าบุด ค่อนข้าง marred โดยอดที่แม่ของเขา นั่งลง แล้วหลง chords กี่น่าประทับใจ"ฉันต้องการสำหรับสองร้อยปอนด์ กล่าวว่า คนอย่างเห็นได้ชัดความผิดพลาดที่ดีจากเปียโนรับการต้อนรับคำของเขา ขัดจังหวะ โดยการประกอบ shuddering จากคน ภรรยาและบุตรของเขาวิ่งไปทางเขา"ก็ย้ายไป เขาร้องเรียก ด้วยความรวดเร็วของความขยะแขยงที่วัตถุจะวางบนชั้น "เป็นฉันปรารถนา มันบิดในมือเช่นงู""ดี อย่าเห็นเงิน กล่าวว่า บุตร เขาเลือกขึ้น และวางบนโต๊ะ "และฉันเดิมพันไม่เคยต้องการ""มันต้องมีการนึกคิดของคุณ พ่อ, " กล่าวว่า ภรรยาของเขา เกี่ยวกับเขากังวลใจเขาจับหัวของเขา "ไม่เป็นไร แต่ ไม่มีอันตรายไม่ทำ แต่มันให้ผมช็อตเดียวกัน"พวกเขานั่งลง ด้วยไฟอีกในขณะที่ชายทั้งสองเสร็จสิ้นการท่อ ภายนอก ลมสูงขึ้นกว่าที่เคย เป็นคนเริ่มต้นคนที่เสียงประตูพวกชั้นบน เงียบผิดปกติ และ depressing ตัดสินทั้งสาม ซึ่งกินเวลาจนกระทั่งคู่รักเก่าโรสจะเกษียณสำหรับส่วนเหลือของคืน นั้น"I expect you'll find the cash tied up in a big bag in the middle of your bed," said Herbert, as he bade them good night, " and something horrible squatting on top of your wardrobe watching you as you pocket your ill-gotten gains."He sat alone in the darkness, gazing at the dying fire, and seeing faces in it. The last was so horrible and so simian that he gazed at it in amazement. It got so vivid that, with a little uneasy laugh, he felt on the table for a glass containing a little water to throw over it. His hand grasped the monkey's paw, and with a little shiver he wiped his hand on his coat and went up to bed.Part IIIn the brightness of the wintry sun next morning as it streamed over the breakfast table he laughed at his fears. There was an air of prosaic wholesomeness about the room which it had lacked on the previous night, and the dirty, shriveled little paw was pitched on the side-board with a carelessness which betokened no gre
การแปล กรุณารอสักครู่..
พาวลิงโดย WW จาคอบส์ภาพประกอบสำหรับเรื่องพาวลิงโดยผู้เขียนWW จาคอบส์"ระวังสิ่งที่คุณต้องการสำหรับคุณอาจได้รับมัน." --Anonymous Part I โดยไม่ต้องคืนหนาวและเปียก แต่ในห้องนั่งเล่นเล็ก ๆ ของวิลล่า Laburnum ผ้าม่านถูกดึงและไฟเผาสดใส พ่อและลูกชายอยู่ในหมากรุก; อดีตที่มีความคิดเกี่ยวกับเกมที่เกี่ยวข้องกับโอกาสที่รุนแรงวางกษัตริย์ของเขาเข้าไปในภัยดังกล่าวที่คมชัดและไม่จำเป็นที่มันยังกระตุ้นความคิดเห็นจากการถักหญิงชราผมสีขาวสงบด้วยไฟ. "ฟังที่ลม" นายกล่าวว่า สีขาวที่ได้เห็นความผิดพลาดร้ายแรงหลังจากที่มันก็สายเกินไปเป็นที่พึงปรารถนาอย่างสุภาพในการป้องกันลูกชายของเขาจากการได้เห็นมัน. "ฉันฟัง" กล่าวว่าหลังคณะกรรมการการสำรวจเคร่งขรึมในขณะที่เขายื่นมือออก "ตรวจสอบ." "ฉันควรจะแทบจะไม่คิดว่าเขามาคืนนี้" กล่าวว่าพ่อของเขาด้วยมือของเขาทรงตัวเหนือของบอร์ด. "คู่" ตอบบุตร. "นั่นคือที่เลวร้ายที่สุดของที่อยู่อาศัยเพื่อให้ห่างไกลออก" กำนายขาว กับฉับพลันและจู่ๆสำหรับความรุนแรง "ของทุกสัตว์ป่าที่เฉอะแฉะออกจากสถานที่วิธีการที่จะอยู่ในนี้เป็นที่เลวร้ายที่สุด. เส้นทางเป็นที่ลุ่มและฝนตกหนักถนน. ฉันไม่ทราบว่าสิ่งที่ผู้คนคิดเกี่ยวกับ. ฉันคิดว่าเพราะเพียงบ้านสองหลังใน . ถนนจะช่วยให้พวกเขาคิดว่ามันไม่สำคัญ "" ไม่เป็นไรที่รัก "กล่าวว่าภรรยาของเขาปลอบโยน; "บางทีคุณอาจจะชนะหนึ่งต่อไป." นาย สีขาวเงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็วเพียงแค่ในเวลาที่จะสกัดกั้นได้อย่างรวดเร็วรู้ระหว่างแม่และลูกชาย คำที่เสียชีวิตไปบนริมฝีปากของเขาและเขาซ่อนรอยยิ้มมีความผิดในเคราสีเทาของเขาบาง. "เขาคือ" เฮอร์เบิร์สีขาวเป็นประตูกระแทกจะเสียงดังและเสียงฝีเท้าหนักมาต่อประตู. กล่าวว่าชายชราเพิ่มขึ้นด้วยความเร่งรีบอัธยาศัยและการเปิดประตูก็ได้ยินเสียง condoling กับการมาถึงใหม่ การมาถึงใหม่นี้ยังสงสารกับตัวเองเพื่อให้นางสีขาวกล่าวว่า "ตุตันคาเมน, จุ๊!" และไอเบา ๆ ขณะที่สามีของเธอเข้ามาในห้องตามด้วยสูงชายร่างกำยำ, วาวตาและแดงก่ำของใบหน้า. "Sargeant เมเจอร์มอร์ริส" เขากล่าวแนะนำเขา. Sargeant เมเจอร์เอามือและสละที่นั่งยื่นโดย ไฟดูสมถะเป็นเจ้าภาพของเขาได้ออกจากวิสกี้และแก้วยืนกาต้มน้ำทองแดงขนาดเล็กบนไฟ. ที่แก้วสามตาของเขามีความสว่างและเขาก็เริ่มที่จะพูดคุยวงกลมครอบครัวเล็ก ๆ น้อย ๆ เกี่ยวกับการที่มีความสนใจกระตือรือร้นที่ผู้เข้าชมจากที่ห่างไกลนี้ ส่วนในขณะที่เขายืดไหล่กว้างของเขาในเก้าอี้และพูดถึงฉากป่าและการกระทำที่กล้าหาญ; ของสงครามและภัยพิบัติและประชาชนที่แปลก. "ยี่สิบเอ็ดปีของมัน" นายไวท์กล่าวว่าที่พยักหน้าภรรยาและบุตรชายของเขา "เมื่อเขาไปเขาก็ลื่นของเยาวชนในคลังสินค้าได้. ตอนนี้ดูเขา." "เขาไม่ได้ดูจะมีอันตรายมาก." กล่าวว่านางสุภาพสีขาว. "ผมอยากที่จะไปอินเดียตัวเอง" กล่าวว่าชายชราเพียงแค่มองไปรอบ ๆ บิตคุณรู้ว่า. "" ดีที่คุณมีว่า "Sargeant เมเจอร์สั่นศีรษะของเขากล่าวว่า . เขาใส่ลงไปในแก้วที่ว่างเปล่าและ sighning เบา ๆ จับมันอีกครั้ง. "ผมอยากจะเห็นวัดเก่าแก่เหล่านั้นและ fakirs และโยน" กล่าวว่าคนเก่า. "สิ่งที่เป็นที่คุณเริ่มบอกฉันในวันอื่น ๆ เกี่ยวกับลิง ตีนหรือสิ่งที่มอร์ริส? "" ไม่มีอะไร. "กล่าวว่าทหารรีบ." อย่างน้อยไม่มีอะไรคุ้มค่าการได้ยิน. "" ตีนลิง? "นางขาวกล่าวว่าอยากรู้อยากเห็น." ดีก็เพียงเล็กน้อยของสิ่งที่คุณอาจจะเรียกมายากลบางที . "กล่าวว่า Sargeant เมเจอร์ออกเดียวดาย. สามฟังเขาโน้มตัวไปข้างหน้ากระหาย. ผู้เข้าชมอย่างเลื่อนลอยใส่แก้วที่ว่างเปล่าของเขาไปที่ริมฝีปากของเขาแล้วตั้งค่าลงอีกครั้ง. โฮสต์ของเขาเต็มไปด้วยความมันสำหรับเขาอีกครั้ง." เพื่อดูที่ "กล่าวว่า Sargeant เมเจอร์, อึกอักในกระเป๋าของเขา" มันเป็นเพียงตีนเล็ก ๆ น้อย ๆ ธรรมดาแห้งมัมมี่. "เขาเอาบางสิ่งบางอย่างออกมาจากกระเป๋าของเขาและยื่นมัน. นางขาวดึงกลับมาพร้อมกับหน้าตาบูดบึ้ง แต่ลูกชายของเธอ ใช้มันตรวจสอบมันอยากรู้อยากเห็น. "และสิ่งที่มีที่พิเศษเกี่ยวกับมันได้หรือไม่" ถามนายสีขาวในขณะที่เขาเอามันมาจากลูกชายของเขาและมีการตรวจสอบมันวางมันลงบนโต๊ะ. "มันมีคาถาใส่มันโดย แตเก่า "กล่าวว่า Sargeant เมเจอร์" เป็นคนที่ศักดิ์สิทธิ์มาก เขาต้องการที่จะแสดงให้เห็นว่าชะตากรรมปกครองชีวิตของผู้คนและว่าผู้ที่แทรกแซงมันก็เพื่อความเศร้าโศกของพวกเขา เขาวางคาถากับมันเพื่อให้ทั้งสามคนอาจแยกจากกันแต่ละคนมีความปรารถนาสามจากมัน. "มารยาทของเขาเพื่อให้ผู้ฟังที่น่าประทับใจที่เขามีสติที่แสงเสียงหัวเราะของพวกเขาค่อนข้างจาร์เรด." ดีทำไมคุณไม่มีสามครับ ? "เฮอร์เบิร์สีขาวอย่างชาญฉลาด. กล่าวว่าทหารได้รับการยกย่องให้เขาวิธีการที่วัยกลางคนเป็นเคยชินที่จะเชื่อว่าเยาวชนเกรงใจได้." ผมมี "เขากล่าวอย่างเงียบ ๆ และใบหน้ามีรอยของเขาขาว." และคุณไม่ได้จริงๆมีสามความปรารถนาได้รับ? " ให้นางสีขาว. "ฉันไม่ได้" กล่าวว่า SEARGENT สำคัญและแก้วของเขาเคาะกับฟันที่แข็งแกร่งของเขา. "และมีคนอื่นอยาก?" ยืนกรานหญิงชรา. "ชายคนแรกมีสามความปรารถนาของเขา ใช่ "คือคำตอบว่า" ผมไม่ทราบว่าสิ่งแรกที่ทั้งสองได้ แต่ที่สามคือการเสียชีวิต นั่นเป็นวิธีที่ผมได้ตีน. "เสียงของเขาคือหลุมฝังศพเพื่อให้สุดยอดลดลงเมื่อกลุ่ม." หากคุณมีสามความปรารถนาของคุณก็ไม่ดีกับคุณในขณะนี้จากนั้นมอร์ริส "ชายชราที่ผ่านมากล่าวว่า." สิ่งที่ทำ คุณเก็บไว้หรือไม่? "ทหารส่ายหัว." แฟนซีฉันคิดว่า "เขาบอกว่าช้า." ผมมีความคิดที่จะขายมันบาง แต่ฉันไม่คิดว่าฉันจะ มันได้ก่อให้เกิดความเสียหายผมพออยู่แล้ว นอกจากนี้คนจะไม่ซื้อ พวกเขาคิดว่ามันเป็นเทพนิยายบางส่วนของพวกเขา; และผู้ที่ไม่คิดว่าสิ่งที่มันต้องการที่จะลองมันเป็นครั้งแรกและจ่ายเงินให้ฉันหลังจากนั้น. "" ถ้าคุณสามารถมีอีกสามปรารถนา "กล่าวว่าคนเก่า eyeing เขาอย่างดีที่สุด" คุณจะมีพวกเขา? "" ฉันทำไม่ได้ รู้ว่า "คนอื่น ๆ กล่าวว่า." ผมไม่ทราบว่า. "เขาเอาตีนและห้อยไว้ระหว่างนิ้วชี้และนิ้วหัวแม่มือของเขาก็โยนมันลงบนกองไฟ. สีขาว, ด้วยเสียงเล็กน้อยก้มลงและคว้ามันออก"ดีกว่าปล่อยให้มันเผา" ทหารเคร่งขรึมกล่าวว่า. "ถ้าคุณไม่ต้องการให้มอร์ริส" กล่าวว่าอื่น ๆ "ให้มันอยู่กับฉัน." "ฉันจะไม่." กล่าวว่าเพื่อนของเขาเชื่อฟัง. "ฉันโยนมัน บนกองไฟ ถ้าคุณเก็บมันไม่โทษฉันสำหรับสิ่งที่เกิดขึ้น สนามมันลงบนกองไฟเหมือนคนสมเหตุสมผล. "อื่นๆ ส่ายหัวและตรวจสอบความครอบครองของเขาอย่างใกล้ชิด." คุณจะทำหรือไม่ "เขาถาม." จับมันขึ้นมาในมือข้างขวาของคุณและต้องการที่ออกเสียง "Sargeant กล่าวว่า รายใหญ่ "แต่ผมเตือนคุณของผลที่ตามมา." "เสียงเหมือน 'อาหรับราตรี" กล่าวว่านางสีขาวขณะที่เธอลุกขึ้นและเริ่มที่จะตั้งค่าอาหารมื้อเย็น. "คุณไม่คิดว่าคุณอาจต้องการให้สี่คู่ ของมือสำหรับฉัน. "สามีของเธอดึงยันต์จากกระเป๋าของเขาและทั้งสามออกมาเป็นเสียงหัวเราะเป็นSeargent ใหญ่ที่มีลักษณะของการเตือนภัยบนใบหน้าของเขาจับเขาด้วยแขน." ถ้าคุณต้องหวังว่า "เขา gruffly กล่าวว่า "อยากหาสิ่งที่เหมาะสม." นายไวท์ลดลงกลับมาอยู่ในกระเป๋าของเขาและวางเก้าอี้ motioned เพื่อนของเขาไปยังตาราง. ในธุรกิจของอาหารมื้อเย็นยันต์ถูกลืมส่วนหนึ่งและหลังจากนั้นทั้งสามนั่งฟังใน หลงระเริงแฟชั่นไปงวดที่สองของการผจญภัยของทหารในอินเดีย. "ถ้าเรื่องเกี่ยวกับตีนลิงไม่ได้เป็นความจริงมากขึ้นกว่าที่เขาได้รับการบอกเรา" กล่าวว่าเฮอร์เบิร์เป็นประตูปิดอยู่ด้านหลังของผู้เข้าพักของพวกเขาเพียงแค่ในเวลาที่จะจับ รถไฟขบวนสุดท้ายที่ว่า "เราจะไม่ทำให้มากออกมาจากมัน." "คุณให้อะไรมันพ่อ?" นางสีขาวสอบถามเกี่ยวกับสามีของเธออย่างใกล้ชิด. "เรื่องเล็ก" กล่าวว่าเขาสีเล็กน้อย "เขา ไม่อยากให้มัน แต่ฉันทำให้เขาใช้มัน และเขากดฉันอีกครั้งที่จะโยนมันออกไป. "" น่าจะ "เฮอร์เบิร์แกล้งด้วยความกลัว." ทำไมเรากำลังจะได้รับที่อุดมไปด้วยและมีชื่อเสียงและมีความสุขกล่าวว่า ต้องการที่จะเป็นจักรพรรดิพ่อจะเริ่มต้นด้วย; แล้วคุณจะไม่สามารถถูกด่าว่า. "เขาพุ่งไปรอบๆ โต๊ะที่ไล่ตาม maligned นางสีขาวติดอาวุธด้วยผ้าปูโต๊ะ. นายไวท์เอาตีนมาจากกระเป๋าของเขาและตามันน่าสงสัย." ผมไม่ทราบว่าสิ่งที่ต้องการ และนั่นคือความเป็นจริง "เขาบอกว่าช้า. มันดูเหมือนว่าฉันฉันทั้งหมดที่ฉันต้องการ." "ถ้าคุณจะล้างบ้านคุณจะมีความสุขมากที่คุณจะไม่!" กล่าวว่าเฮอร์เบิร์ด้วยมือของเขาบนไหล่ของเขา "ดีต้องการ£ 200 แล้ว. ที่เพิ่งจะทำมัน" พ่อของเขายิ้ม shamefacedly ที่งมงายของตัวเองขึ้นมาสักยันต์ที่เป็นลูกชายของเขาด้วยใบหน้าเคร่งขรึมเฉียดบ้างโดยพริบที่ของเขา แม่นั่งลงและหลงคอร์ดที่น่าประทับใจไม่กี่. "ผมต้องการให้£ 200" กล่าวว่าคนเก่าอย่างเห็นได้ชัด. ผิดพลาดที่ดีจากเปียโนได้รับการต้อนรับคำพูดของเขาถูกขัดจังหวะด้วยการร้องไห้ตัวสั่นจากชายชรา ภรรยาและบุตรชายของเขาวิ่งเข้าไปหาเขา. "มันย้าย" เขาร้องไห้ด้วยความรวดเร็วของการรังเกียจที่วัตถุที่มันวางอยู่บนพื้น "ขณะที่ผมอยากให้มันบิดในมือของฉันเหมือนงู." "ดีฉันไม่เห็นเงิน" กล่าวว่าลูกชายของเขาในขณะที่เขาหยิบมันขึ้นมาและวางมันลงบนโต๊ะ "และฉันเดิมพันที่ฉันไม่เคยจะต้อง . "" มันต้องได้รับการจินตนาการของคุณพ่อ "กล่าวว่าภรรยาของเขาเกี่ยวกับเขาอย่างใจจดใจจ่อ. เขาส่ายหัว "ไม่เป็นไร แต่; มีอันตรายทำไม่ได้ แต่มันทำให้ผมตกใจเหมือนกันทั้งหมด." พวกเขานั่งลงโดยไฟอีกครั้งในขณะที่ทั้งสองคนของพวกเขาเสร็จสิ้นการท่อ นอกลมสูงกว่าที่เคยเป็นชายชราเริ่มหงุดหงิดเมื่อได้ยินเสียงของประตูการต่อสู้ที่ชั้นบน เงียบผิดปกติและตกต่ำตัดสินทั้งสามซึ่งกินเวลาจนถึงคู่เก่าที่จะเกษียณอายุเพิ่มขึ้นสำหรับส่วนที่เหลือของคืน. "ผมคาดหวังว่าคุณจะพบเงินสดมัดในถุงขนาดใหญ่อยู่ตรงกลางของเตียงของคุณ" กล่าวว่า เฮอร์เบิร์ในขณะที่เขาสั่งให้พวกเขาคืนที่ดี "และบางสิ่งบางอย่างที่น่ากลัวนั่งยอง ๆ อยู่ด้านบนของตู้เสื้อผ้าของคุณดูคุณในขณะที่คุณกระเป๋าเงินร้อนของคุณ." เขานั่งอยู่คนเดียวในความมืดจ้องที่ไฟกำลังจะตายและเห็นใบหน้าในนั้น สุดท้ายคือเพื่อให้น่ากลัวและเพื่อให้ลิงว่าเขาจ้องมองไปที่มันด้วยความประหลาดใจ มันมีที่สดใสเพื่อให้พร้อมกับหัวเราะไม่สบายใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เขารู้สึกว่าบนโต๊ะสำหรับแก้วที่มีน้ำน้อยจะโยนมากกว่านั้น มือของเขาจับตีนลิงและมีตัวสั่นเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เขาเช็ดมือของเขาในเสื้อคลุมของเขาและเดินขึ้นไปที่เตียง. Part II ในความสว่างของดวงอาทิตย์ฤดูหนาวเช้าวันรุ่งขึ้นขณะที่มันสตรีมผ่านโต๊ะอาหารเช้าที่เขาหัวเราะเยาะความกลัวของเขา มีอากาศบริสุทธ์ของน่าเบื่อเกี่ยวกับห้องพักที่ได้ขาดในคืนก่อนหน้านี้และสกปรกหดตีนเล็ก ๆ น้อย ๆ แหลมทางด้านบอร์ดประมาทซึ่ง betokened GRE ไม่มี
การแปล กรุณารอสักครู่..
อุ้งเท้าของลิงโดย W . W . Jacobs
ภาพประกอบเรื่องอุ้งเท้าของลิงที่เขียนโดย W . W . Jacobs
" ระวังสิ่งที่คุณปรารถนา คุณอาจได้รับมัน . " -- ไม่ประสงค์ออกนาม
ส่วนผม
ไม่มี กลางคืน หนาวและเปียก แต่ในห้องนั่งเล่นเล็ก ๆของ laburnum วิลล่า ผ้าม่านถูกไฟเผาและสว่างไสว พ่อและลูกชายอยู่ในหมากรุก ; อดีตใครมีความคิดเกี่ยวกับเกมที่เกี่ยวข้องกับโอกาสที่รุนแรง ทำให้กษัตริย์ของเขาเป็นเช่นที่คมชัดและเป็นอันตรายจนทำให้ความคิดเห็นจากขนสีขาวถักสงบโดยไฟเก่า
" ฟังที่ลม กล่าวว่า นายขาว ที่เห็นมีผิดพลาดร้ายแรง หลังจากที่มันสายไปแล้ว มันอย่างเป็นมิตรพึงปรารถนาป้องกันลูกชายเห็น
" ฉันกำลังฟังอยู่กล่าวว่า หลังสำรวจบอร์ดแสยะยิ้ม เขายื่นมือออก . " ตรวจสอบ "
" ฉันก็ไม่คิดว่าเขาจะมาคืนนี้ กล่าวว่า พ่อ กับ มือ ทรงตัวบนกระดาน
" เพื่อน " ตอบลูกชาย
" ที่เลวร้ายที่สุดของชีวิตเพื่อให้ห่างไกลออกไป " นายขาวอย่าง unlooked balled และความรุนแรง ; " ของบรรดาสัตว์ป่าเฉอะแฉะ , ออกจากทางที่อยู่ นี่มันแย่ที่สุดเส้นทางของบึงและถนนฝนตกหนัก ผมไม่รู้ว่าคนอื่นคิดยังไง ฉันคิดว่าเพราะเพียงสองบ้านในถนนจะปล่อยให้พวกเขาคิดว่ามันไม่สำคัญ . . . "
" ไม่เป็นไรจ๊ะ " กล่าวว่าภรรยาของเขาปลอบโยน ; บางทีคุณอาจจะชนะถัดไป "
นายขาวเงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็วเพียงในเวลาที่จะขัดขวางรู้ได้อย่างรวดเร็วระหว่างแม่กับลูก . คำพูดที่เสียชีวิตไปบนริมฝีปากของเขาและเขาซ่อนรอยยิ้มมีความผิดในเคราสีเทาของเขาบาง ๆ
" เขากล่าวว่า " เฮอร์เบิร์ต สีขาวเป็นประตูกระแทกให้ดังและเสียงฝีเท้าหนักๆเดินเข้าหาประตู
ผู้ชายโอลด์โรสกับอัธยาศัยและรีบเปิดประตูก็ได้ยิน condoling กับมาใหม่ การมาถึงใหม่ยัง condoled กับตัวเอง เพื่อให้นางขาวพูด " อ๊ะ อ๊ะ !" แล้วไอเบาๆเป็นสามีของเธอเข้ามาในห้อง ตามด้วยร่างสูง แข็งแกร่งชาย , เทือกเขาหิมาลัยของตาและแดงของใบหน้า . .
" นายสิบสาขา มอร์ริส , " เขากล่าวว่า การแนะนำเขา
นายสิบ เมเจอร์ จับมือ และสละที่นั่ง proffered โดยไฟดูสมถะเป็นเจ้าภาพออกมาวิสกี้ และ และ รหัสยืนกาต้มน้ำทองแดงขนาดเล็กบนไฟ
ที่แก้วที่สาม ตาก็สว่างและเขาเริ่มที่จะพูดเล็กน้อยเกี่ยวกับครอบครัววงกลมที่มีความสนใจกระตือรือร้นนี้ผู้เข้าชมจากส่วนที่ไกลออกไป ที่เขาพร้อม ไหล่กว้างของเขาในเก้าอี้ และพูดถึงฉากป่าและกล้าหาญการกระทำของสงครามและภัยพิบัติและประชาชนแปลก
" ยี่สิบเอ็ดปีแล้ว กล่าวว่า นายขาว พยักหน้าที่ภรรยาของเขา และลูกชาย " เมื่อเขาจากไป เขาเป็นสลิปของเยาวชนในคลังสินค้า แล้วดูเขาตอนนี้
"" เขาดูไม่ได้เอาอันตรายมาก . " คุณนายขาวสุภาพ
" ผมอยากไปอินเดียเอง " ชายชราว่า เพียงแค่มองไปรอบ ๆนิดหน่อย คุณรู้มั้ย . . . "
" ดีกว่า ที่คุณ กล่าวว่า นายสิบ หลัก สั่นศีรษะของเขา เขาวางแก้วที่ว่างเปล่าและ sighning เบา สั่นอีก
" ฉันชอบที่จะเห็นวัดเก่า และ fakirs และลึก " ชายชราว่า" แล้วที่เธอเริ่มบอกฉันในวันอื่น ๆเกี่ยวกับอุ้งเท้าของลิง หรืออะไร มอส ?
" ไม่มีอะไร " กล่าวว่า " ทหารอย่างรีบเร่ง leastways ไม่มีอะไรน่าได้ยิน "
" อุ้งเท้าของลิง ? " คุณนายขาวอย่างสงสัย
" มันเป็นเพียงบิตของสิ่งที่คุณอาจจะเรียกเวทมนตร์ , บางที " กล่าวว่า นายสิบ หลักจาก handedly
ฟังสามเขาค้อมตัวให้อย่างกระตือรือร้น
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- 4.ประเทศลาว (Laos)เมืองหลวง : นครหลวงเวี
- จำนวนครั้งที่สั่งซื้อ
- The noise at night disturbing friends in
- je joue aux jeux video.
- มันสำคัญมากในการทำงานร่วมกันเป็นทีม
- 4. ทำให้หน้าผิวค่อยๆ แลดูกระจ่างใส พร้อม
- มีหลายเรื่องที่ไม่ดี
- Peach
- look at the map and find the price
- I'm walking because my school is near
- If you don’t know then let start to know
- ผมดูฟุตบอล
- Hope so
- เจ็ด
- อโดโบ้
- ฉันทำหน้าที่ควบคุมและจัดการเกี่ยวกับขบวน
- กลัวโฟมหัก
- เกี่ยวกับสิ่งที่คุณได้โพสต์ในกระดาษของคุ
- When farmers are injured at work, theyne
- พูดไปก็ไม่เชื่อ
- Type Confirm to load farm This will eras
- บทละครของพวกเราไม่มีความแน่นอน
- the shochu possessed improved aroma and
- สวัสดีค่ะท่านผู้ชมทุกท่านวันนี้เรามาพบกั
