The first problem we encounter when

The first problem we encounter when trying to discover more about the Historical Jesus is the lack of early sources. The earliest sources only reference the clearly fictional Christ of Faith. These early sources, compiled decades after the alleged events, all stem from Christian authors eager to promote Christianity – which gives us reason to question them. The authors of the Gospels fail to name themselves, describe their qualifications, or show any criticism with their foundational sources – which they also fail to identify. Filled with mythical and non-historical information, and heavily edited over time, the Gospels certainly should not convince critics to trust even the more mundane claims made therein.

The methods traditionally used to tease out rare nuggets of truth from the Gospels are dubious. The criterion of embarrassment says that if a section would be embarrassing for the author, it is more likely authentic. Unfortunately, given the diverse nature of Christianity and Judaism back then (things have not changed all that much), and the anonymity of the authors, it is impossible to determine what truly would be embarrassing or counter-intuitive, let alone if that might not serve some evangelistic purpose.

The criterion of Aramaic context is similarly unhelpful. Jesus and his closest followers were surely not the only Aramaic-speakers in first-century Judea. The criterion of multiple independent attestation can also hardly be used properly here, given that the sources clearly are not independent.

Paul’s Epistles, written earlier than the Gospels, give us no reason to dogmatically declare Jesus must have existed. Avoiding Jesus’ earthly events and teachings, even when the latter could have bolstered his own claims, Paul only describes his “Heavenly Jesus.” Even when discussing what appear to be the resurrection and the last supper, his only stated sources are his direct revelations from the Lord, and his indirect revelations from the Old Testament. In fact, Paul actually rules out human sources (see Galatians 1:11-12).

Also important are the sources we don’t have. There are no existing eyewitness or contemporary accounts of Jesus. All we have are later descriptions of Jesus’ life events by non-eyewitnesses, most of whom are obviously biased. Little can be gleaned from the few non-Biblical and non-Christian sources, with only Roman scholar Josephus and historian Tacitus having any reasonable claim to be writing about Jesus within 100 years of his life. And even those sparse accounts are shrouded in controversy, with disagreements over what parts have obviously been changed by Christian scribes (the manuscripts were preserved by Christians), the fact that both these authors were born after Jesus died (they would thus have probably received this information from Christians), and the oddity that centuries go by before Christian apologists start referencing them.

Agnosticism over the matter is already seemingly appropriate, and support for this position comes from independent historian Richard Carrier’s recent defense of another theory — namely, that the belief in Jesus started as the belief in a purely celestial being (who was killed by demons in an upper realm), who became historicized over time. To summarize Carrier’s 800-page tome, this theory and the traditional theory – that Jesus was a historical figure who became mythicized over time – both align well with the Gospels, which are later mixtures of obvious myth and what at least sounds historical.

The Pauline Epistles, however, overwhelmingly support the “celestial Jesus” theory, particularly with the passage indicating that demons killed Jesus, and would not have done so if they knew who he was (see: 1 Corinthians 2:6-10). Humans – the murderers according to the Gospels – of course would still have killed Jesus, knowing full well that his death results in their salvation, and the defeat of the evil spirits.

So what do the mainstream (and non-Christian) scholars say about all this? Surprisingly very little – of substance anyway. Only Bart Ehrman and Maurice Casey have thoroughly attempted to prove Jesus’ historical existence in recent times. Their most decisive point? The Gospels can generally be trusted – after we ignore the many, many bits that are untrustworthy – because of the hypothetical (i.e. non-existent) sources behind them. Who produced these hypothetical sources? When? What did they say? Were they reliable? Were they intended to be accurate historical portrayals, enlightening allegories, or entertaining fictions?

Ehrman and Casey can’t tell you – and neither can any New Testament scholar. Given the poor state of the existing sources, and the atrocious methods used by mainstream Biblical historians, the matter will likely never be resolved. In sum, there are clearly good reasons to doubt Jesus’ historical existence – if not to think it outright improbable.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปัญหาแรกเราพบเมื่อพยายามที่จะค้นพบเพิ่มเติมเกี่ยวกับพระเยซูประวัติศาสตร์ ขาดแหล่งต้น แหล่งแรกสุดอ้างอิงคริสต์ศรัทธาชัดเจนสมมติเท่านั้น แหล่งเหล่านี้ช่วง ทศวรรษหลังเหตุการณ์ถูกกล่าวหา รวบรวมทั้งหมดเกิดจากผู้เขียนคริสเตียนอยากส่งเสริมศาสนาคริสต์ – ที่ให้เหตุผลกับคำถามพวกเขา ผู้เขียนพระวรสารล้มเหลวในการตั้งชื่อตัวเอง อธิบายคุณสมบัติของพวกเขา หรือแสดงวิจารณ์ใด ๆ กับแหล่ง foundational ของพวกเขา – ซึ่งพวกเขายังไม่ระบุ เต็มไป ด้วยตำนาน และประวัติ ศาสตร์ไม่ใช่ข้อมูล และแก้ไขช่วงเวลามาก พระวรสารแน่นอนควรไม่มั่นใจนักวิจารณ์เชื่อแม้อ้างโลกีย์มากที่ทำ thereinวิธีการใช้แกะล้อออกนักเก็ตที่หายากของจริงจากพระวรสารสงสัยได้ เงื่อนไขของความลำบากใจกล่าวว่า ส่วนจะอายสำหรับผู้เขียน มันว่าว่าแท้ อับ ให้ธรรมชาติมีความหลากหลายของศาสนาคริสต์และศาสนายูดายกลับมาแล้ว (สิ่งที่ได้ไม่เปลี่ยนแปลงที่มากมาย), และการเปิดเผยของผู้เขียน ไม่กำหนดอะไรอย่างแท้จริงจะอาย หรือ counter-intuitive ให้เพียงอย่างเดียวหากว่าอาจให้บริการบางวัตถุประสงค์ evangelisticเงื่อนไขของบริบทแอราเมอิกคือแอร์ในทำนองเดียวกัน พระเยซูและพระลูกศิษย์ใกล้ชิดได้ย่อมไม่เท่าภาษาอราเมอิกลำโพงในศตวรรษแรก Judea เงื่อนไขของการรับรองอิสระหลายยังไม่สามารถใช้ได้อย่างถูกต้องที่นี่ ที่แหล่งมาชัดเจนไม่อิสระจดหมายของ Paul เขียนก่อนหน้าพระวรสาร ให้เราไม่มีเหตุผล dogmatically ประกาศพระเยซูต้องมีอยู่ หลีกเลี่ยงเหตุการณ์เอิร์ทลี่ของพระเยซูและคำสอน แม้หลังไม่ได้นั้นสนับสนุนเรียกร้องของเขาเอง Paul เพียงอธิบายเขา "สวรรค์พระเยซู" แม้คุยอะไรจะสามารถฟื้นคืนชีพและซุปเปอร์ล่าสุด แหล่งระบุไว้ของเขาเท่านั้นเขาเปิดเผยโดยตรงจากพระเจ้า และการเปิดเผยของเขาทางอ้อมจากพันธสัญญาเดิม ในความเป็นจริง Paul จริงกฎออกแหล่งมนุษย์ (ดูกาลาเทีย 1:11-12)นอกจากนี้ สำคัญเป็นแหล่งเราไม่ได้ มีผู้เห็นเหตุการณ์ที่มีอยู่หรือบัญชีร่วมสมัยของพระเยซูไม่ เรามีคำอธิบายหลังเหตุการณ์ชีวิตของพระเยซูโดยไม่พยาน สุดคนจะเห็นภาพได้ น้อยจะคาดการจากบาง คัมภีร์ไม่ใช่ และไม่ใช่คริสเตียนแหล่ง เฉพาะ Josephus โรมันนักวิชาการและนักประวัติศาสตร์ Tacitus มีร้องใด ๆ เหมาะสมที่จะเขียนเกี่ยวกับพระเยซูภายใน 100 ปีของชีวิต และบัญชีเหล่านั้นแม้แต่บ่อมีป่าไม้ในถกเถียง กับความขัดแย้งเหนือส่วนใดอย่างชัดเจนมีการเปลี่ยนแปลงโดยภาพคริสเตียน (ต้นฉบับถูกเก็บรักษาไว้ โดยคริสเตียน), ความจริงที่ว่าผู้เขียนทั้งสองนี้เกิดหลังจากพระเยซูเสียชีวิต (พวกเขาจะทำได้คงได้รับข้อมูลนี้จากคริสเตียน), และพิเศษที่ศตวรรษที่ไปก่อน apologists คริสเตียนเริ่มอ้างอิงเหล่านั้นลัทธิอไญยนิยมมากกว่าเรื่องเหมาะแล้วดูเหมือนว่า และสนับสนุนสำหรับตำแหน่งนี้มาจากนักประวัติศาสตร์อิสระป้องกันล่าสุดริชาร์ดผู้ขนส่งของทฤษฎีอื่น — คือ เริ่มต้นของความเชื่อในพระเยซูเป็นความเชื่อในคนเพียงอย่างเดียว ถูก (ที่ถูกฆ่า โดยปีศาจในเป็นขอบเขตบน), ที่เป็น historicized ช่วงเวลา สรุปประเทศเซาตูเม 800 หน้าของบริษัทขนส่ง ทฤษฎีนี้ และ ทฤษฎีดั้งเดิม – ว่า พระเยซูคือ ภาพประวัติศาสตร์ที่เป็น mythicized เวลา – ทั้งสองตำแหน่งกับพระวรสาร ซึ่งเป็นเรื่องชัดเจนและสิ่งน้อยเสียงประวัติศาสตร์ภายหลังผสมจดหมายสาว แต่ overwhelmingly สนับสนุนทฤษฎี "ฑูตพระเยซู" โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ด้วยการระบุเส้นทางว่า ปีศาจฆ่าพระเยซู และจะไม่ทำนั้นถ้าพวกเขารู้ว่าที่เขา (ดู: 1 โครินธ์ 2:6-10) มนุษย์ – murderers ตามพระวรสาร – แน่นอนจะยังได้ฆ่าพระเยซู รู้อยู่เต็มอกว่า ตายผลในความรอด ความพ่ายแพ้ของวิญญาณชั่วร้ายดังนั้น อย่างไรนักปราชญ์สำคัญ (และไม่ใช่คริสเตียน) พูดเกี่ยวกับทั้งหมดนี้ น่าแปลกใจเล็กน้อยของสารต่อไป อย่างละเอียดเฉพาะ Bart Ehrman และมอริเคซี่ย์ได้พยายามพิสูจน์อยู่ประวัติศาสตร์ของพระเยซูในครั้งล่าสุด จุดเด็ดขาดที่สุดของพวกเขา พระวรสารโดยทั่วไปจะไว้ใจได้หลังจากเราละเว้นมากมาย หลายบิตที่มียิ่ง – แหล่ง (เช่นไม่มีอยู่) สมมุติเบื้องหลัง แหล่งเหล่านี้สมมุติผลิตที่ เมื่อ พวกเขาไม่ได้พูดอะไร พวกเขาเชื่อถือได้หรือไม่ พวกเขาถูกใช้ให้ ถูกต้องและประวัติศาสตร์ enlightening allegories หรือบันเทิง fictionsEhrman และเคซี่ย์ไม่บอก – และไม่สามารถนักวิชาการพระคัมภีร์ใหม่ใด ๆ กำหนดสถานะดีของแหล่งอยู่ และใช้ โดยนักประวัติศาสตร์พระคัมภีร์หลักวิธีการโหดร้าย เรื่องจะมีแนวโน้มไม่สามารถแก้ไขปัญหา ในผล มีเหตุผลชัดเจนดีสงสัยมีเยซูประวัติศาสตร์ – ถ้าไม่คิดจัด improbable

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปัญหาแรกที่เราพบเมื่อพยายามที่จะค้นพบเพิ่มเติมเกี่ยวกับพระเยซูประวัติศาสตร์คือการขาดแหล่งต้น แหล่งที่มาที่เก่าแก่ที่สุดเพียงอ้างอิงคริสต์สวมอย่างชัดเจนของความศรัทธา แหล่งที่มาเช้านี้รวบรวมทศวรรษที่ผ่านมาหลังจากเหตุการณ์ที่ถูกกล่าวหาลำต้นทั้งหมดจากผู้เขียนคริสเตียนกระตือรือร้นที่จะส่งเสริมศาสนาคริสต์ - ซึ่งจะช่วยให้เรามีเหตุผลที่จะถามพวกเขา ผู้เขียนพระวรสารล้มเหลวในการตั้งชื่อตัวเองอธิบายคุณสมบัติของพวกเขาหรือแสดงการวิจารณ์ใด ๆ กับแหล่งที่มาพื้นฐานของพวกเขา - ที่พวกเขายังไม่สามารถระบุ เต็มไปด้วยข้อมูลที่เป็นตำนานและไม่ใช่ประวัติศาสตร์และแก้ไขอย่างหนักในช่วงเวลาที่พระวรสารแน่นอนไม่ควรโน้มน้าวให้นักวิจารณ์ให้ความไว้วางใจแม้การเรียกร้องโลกมากขึ้นทำนั้น. วิธีการใช้แบบดั้งเดิมที่จะหยอกล้อออกนักเก็ตที่หายากของความจริงจากพระวรสารที่มีพิรุธ เกณฑ์ของความลำบากใจบอกว่าถ้าส่วนจะเป็นที่น่าอายสำหรับผู้เขียนก็มีโอกาสมากขึ้นที่แท้จริง แต่น่าเสียดายที่กำหนดลักษณะที่มีความหลากหลายของศาสนาคริสต์และศาสนายิวกลับมาแล้ว (สิ่งที่ยังไม่ได้เปลี่ยนทั้งหมดที่มาก) และตัวตนของผู้เขียนก็เป็นไปไม่ได้ที่จะตรวจสอบสิ่งที่แท้จริงที่จะเป็นที่น่าอายหรือเคาน์เตอร์ให้อยู่คนเดียวว่าอาจจะไม่ ให้บริการบางจุดประสงค์คอลเล็ค. เกณฑ์ของบริบทอราเมอิกเป็นช่วยเหลือในทำนองเดียวกัน พระเยซูและผู้ติดตามที่ใกล้เคียงที่สุดของเขาได้ก็ไม่ได้เป็นเพียงอราเมอิกลำโพงในศตวรรษแรกแคว้นยูเดีย เกณฑ์การรับรองอิสระหลายยังสามารถแทบจะไม่ถูกนำมาใช้อย่างถูกต้องที่นี่ที่ระบุว่าแหล่งที่มาอย่างชัดเจนไม่เป็นอิสระ. Epistles พอลเขียนก่อนหน้านี้กว่าพระวรสารให้เรามีเหตุผลที่จะดันทุรังประกาศพระเยซูไม่ต้องมีชีวิตอยู่ หลีกเลี่ยงของพระเยซูเหตุการณ์และคำสอนของโลกแม้ในขณะที่หลังจะได้หนุนการเรียกร้องของตัวเองพอเพียงอธิบายของเขา "พระเยซูบนสวรรค์." แม้เมื่อพูดถึงสิ่งที่ดูเหมือนจะฟื้นคืนชีพและอาหารมื้อเย็นที่ผ่านมาระบุแหล่งที่มาของเขาเป็นเพียงการเปิดเผยของเขาโดยตรง จากพระเจ้าและการเปิดเผยทางอ้อมของเขาจากพันธสัญญาเดิม ในความเป็นจริงพอลจริงออกกฎแหล่งที่มาของมนุษย์ (ดูกาลาเทีย 1: 11-12). ที่สำคัญยังเป็นแหล่งที่เราไม่ได้มี ไม่มีพยานที่มีอยู่หรือบัญชีร่วมสมัยของพระเยซูเป็น ทั้งหมดที่เราต้องมีรายละเอียดต่อมาของเหตุการณ์ชีวิตของพระเยซูโดยที่ไม่แสวงหาพยานซึ่งส่วนใหญ่จะลำเอียงอย่างเห็นได้ชัด เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่สามารถรวบรวมได้จากไม่กี่ที่ไม่ใช่พระคัมภีร์และแหล่งที่มาไม่ใช่คริสเตียนมีนักวิชาการโรมันเพียงฟัสและนักประวัติศาสตร์ทาสิทัสที่มีการเรียกร้องใด ๆ ที่เหมาะสมเพื่อจะเขียนเกี่ยวกับพระเยซูภายใน 100 ปีที่ผ่านมาในชีวิตของเขา และแม้ผู้ที่บัญชีเบาบางจะปกคลุมไปด้วยความขัดแย้งกับความขัดแย้งมากกว่าสิ่งที่ชิ้นส่วนที่ได้รับการเห็นได้ชัดว่ามีการเปลี่ยนแปลงโดยกรานคริสเตียน (ต้นฉบับที่ถูกเก็บรักษาไว้โดยคริสเตียน) ความจริงที่ว่าทั้งผู้เขียนเหล่านี้เกิดขึ้นหลังจากพระเยซูสิ้นพระชนม์ (พวกเขาจะได้รับจึงอาจนี้ . ข้อมูลจากคริสเตียน) และเหตุการณ์ที่แปลกประหลาดที่หลายศตวรรษไปโดยก่อนที่จะ apologists คริสเตียนเริ่มอ้างอิงพวกเขาAgnosticism มากกว่าเรื่องที่มีอยู่แล้วเหมาะสมที่ดูเหมือนและการสนับสนุนสำหรับตำแหน่งนี้มาจากการป้องกันที่ผ่านมานักประวัติศาสตร์อิสระริชาร์ดและตัวแทนจำหน่ายของอีกทฤษฎีหนึ่ง - คือว่าความเชื่อ ในพระเยซูเริ่มต้นเป็นความเชื่อในความเป็นอยู่บนท้องฟ้าได้อย่างหมดจด (ที่ถูกฆ่าตายโดยปีศาจในดินแดนบน) ซึ่งกลายเป็นที่ historicized เมื่อเวลาผ่านไป เพื่อสรุปผู้ขนส่งเล่ม 800 หน้าทฤษฎีนี้และทฤษฎีแบบดั้งเดิม - ว่าพระเยซูเป็นประวัติศาสตร์ร่างที่กลายเป็น mythicized เมื่อเวลาผ่านไป - ทั้งจัดได้ดีกับพระวรสารซึ่งเป็นสารผสมต่อมาของตำนานที่เห็นได้ชัดและสิ่งที่อย่างน้อยเสียงประวัติศาสตร์. พอลลีน Epistles แต่โด่งสนับสนุน "สวรรค์พระเยซู" ทฤษฎีโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับเนื้อเรื่องแสดงให้เห็นว่าปีศาจฆ่าพระเยซูและจะไม่ได้ทำดังนั้นหากพวกเขารู้ว่าเขาเป็นใคร (ดู: 1 โครินธ์ 2: 6-10) มนุษย์ - ฆาตกรให้เป็นไปตามพระวรสาร - แน่นอนจะยังคงได้ฆ่าพระเยซูทรงทราบดีว่าผลการตายของเขาในความรอดของพวกเขาและความพ่ายแพ้ของวิญญาณชั่วร้าย. ดังนั้นสิ่งที่สำคัญ (และไม่ใช่คริสเตียน) นักวิชาการพูดเกี่ยวกับ ทั้งหมดนี้? น่าแปลกที่น้อยมาก - ของสารต่อไป เฉพาะบาร์ต Ehrman และมอริสเคซี่ย์ได้พยายามอย่างละเอียดเพื่อพิสูจน์การดำรงอยู่ในประวัติศาสตร์ของพระเยซูในครั้งล่าสุด จุดแตกหักมากที่สุดของพวกเขา พระวรสารโดยทั่วไปสามารถเชื่อถือได้ - หลังจากที่เราไม่สนใจหลายชิ้นหลายอย่างที่ไม่น่าไว้วางใจ - เนื่องจากสมมุติ (คือไม่มีอยู่จริง) แหล่งที่อยู่เบื้องหลังพวกเขา ผู้ผลิตแหล่งสมมุติเหล่านี้หรือไม่ เมื่อไหร่? พวกเขาพูดว่าอะไร? พวกเขาเชื่อถือได้? พวกเขาตั้งใจที่จะถ่ายภาพประวัติศาสตร์ที่ถูกต้อง allegories enlightening หรือ fictions สนุกสนาน? Ehrman และเคซี่ย์ไม่สามารถบอกคุณ - และไม่สามารถใด ๆ นักวิชาการพันธสัญญาใหม่ ได้รับสภาพของแหล่งที่มาที่มีอยู่และวิธีการที่เลวร้ายที่ใช้โดยนักประวัติศาสตร์ในพระคัมภีร์ไบเบิลเป็นหลักไม่ว่าจะมีแนวโน้มที่ไม่เคยได้รับการแก้ไข โดยสรุปมีเหตุผลที่ดีอย่างเห็นได้ชัดที่จะสงสัยการดำรงอยู่ในประวัติศาสตร์ของพระเยซู - ถ้าไม่คิดว่ามันไม่น่าจะเป็นตรงไปตรงมา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปัญหาแรกที่เราพบเมื่อพยายามที่จะค้นพบเพิ่มเติมเกี่ยวกับประวัติของพระเยซูคือการขาดแหล่งที่มาก่อน แหล่งอ้างอิงที่ชัดเจนที่สุด เพียงพระคริสต์สวมแห่งศรัทธา แหล่งรวบรวมต้นเหล่านี้ ทศวรรษที่ผ่านมา หลังจากเหตุการณ์ที่ถูกกล่าวหา , ก้านจาก คริสเตียน ผู้เขียนอยากส่งเสริมศาสนาคริสต์–ซึ่งจะช่วยให้เรามีเหตุผลที่จะถามพวกเขาผู้เขียนพระวรสารล้มเหลวในชื่อตนเอง อธิบายคุณสมบัติของตนเอง หรือแสดงการวิพากษ์วิจารณ์ใด ๆที่มีพื้นฐานที่มา–ที่พวกเขายังไม่สามารถระบุได้ ที่เต็มไปด้วยตำนานและไม่มีข้อมูลทางประวัติศาสตร์ และ หนัก แก้ไขตลอดเวลา พระวรสารแน่นอน อย่าให้วิจารณ์ เชื่อแม้การเรียกร้องเพิ่มเติมเกี่ยว

ทำนั้นวิธีการแบบดั้งเดิมที่ใช้แหย่ออกมานักเก็ตที่หายากของความจริงจากพระวรสารมีพิรุธ เกณฑ์ของความอึดอัดใจว่า ถ้าส่วนที่น่าอายสำหรับผู้เขียน มีโอกาสมากกว่าของแท้ แต่ด้วยธรรมชาติที่หลากหลายของศาสนาคริสต์และศาสนายิวในตอนนั้น ( สิ่งที่ยังไม่ได้เปลี่ยนเลย ) และตัวตนของผู้เขียนมันเป็นไปไม่ได้ที่จะตรวจสอบสิ่งที่แท้จริงจะน่าอับอาย หรือเคาน์เตอร์ที่ใช้งานง่าย มาคนเดียว ถ้ามันไม่อาจใช้บางคอลเล็คจุดประสงค์

เกณฑ์ของภาษาอราเมอิกบริบทจะเปล่าประโยชน์ เช่น พระเยซูและสาวกใกล้ชิดของเขาย่อมไม่เพียงแต่ผู้พูดภาษาอราเมอิกในศตวรรษแรกที่แคว้นยูเดีย . เกณฑ์การรับรองอิสระหลายสามารถแทบจะไม่ได้ถูกใช้อย่างถูกต้องที่นี่ระบุว่าแหล่งที่มาอย่างชัดเจน ไม่อิสระ

พอลจดหมาย เขียนเร็วกว่าพระวรสารให้เราไม่มีเหตุผลจะหัวรั้นประกาศพระเยซูต้องมีอยู่จริง หลีกเลี่ยงเหตุการณ์และคำสอนของพระเยซู แม้ว่าหลังจะหนุนการเรียกร้องของเขาเอง พอล แค่อธิบาย " สวรรค์พระเยซู . " แม้เมื่อพูดถึงสิ่งที่ปรากฏจะฟื้นคืนชีพ และมื้อสุดท้ายเขากล่าวเพียงแหล่งข่าวเปิดเผยของเขาโดยตรงจากพระเจ้า และการเปิดเผยทางอ้อมของเขาจากพระคัมภีร์ไบเบิลฉบับเก่า ในความเป็นจริง , พอลจริงออกกฎแหล่งมนุษย์ ( ดูกาลาเทีย 1:11-12 )

และที่สำคัญเป็นแหล่งที่เราไม่มี มีบัญชีที่มีอยู่ พยาน หรือร่วมสมัยของพระเยซู ทั้งหมดเราได้ในภายหลังคำอธิบายของพระเยซูชีวิตโดย ไม่มีพยานส่วนใหญ่ที่เห็นได้ชัดว่าลำเอียง เล็ก ๆน้อย ๆสามารถรวบรวมจากคัมภีร์ และไม่ไม่ไม่แหล่งข้อมูลคริสเตียน กับนักวิชาการและนักประวัติศาสตร์โจซีฟัสโรมันแทซิทัสมีเพียงที่เหมาะสมใด ๆเรียกร้องให้เขียนเรื่องพระเยซูภายใน 100 ปีของชีวิตของเขา และแม้ผู้ที่ขึ้นบัญชีเป็น shrouded ในข้อพิพาทกับความขัดแย้งเรื่อง อะไหล่มีแน่นอนเปลี่ยนแปลงโดยคริสเตียนธรรมาจารย์ ( ต้นฉบับถูกเก็บรักษาไว้โดยคริสเตียน ) , ความจริงที่ว่าผู้เขียนทั้งสองนี้เกิดหลังจากที่พระเยซูสิ้นพระชนม์ ( พวกเขาจึงอาจจะได้รับข้อมูลนี้จากคริสเตียน ) , และพิเศษที่หลายศตวรรษผ่านไปก่อนคริสต์ apologists เริ่ม

อ้างอิงเหล่านั้นอไญยนิยมเรื่องนี้แล้วดูเหมือนที่เหมาะสมและสนับสนุนตำแหน่งนี้มาจากอิสระนักประวัติศาสตร์ริชาร์ดพาหะล่าสุดป้องกันอีกทฤษฎี - คือว่า ความเชื่อในพระเยซู เริ่มต้นจากความเชื่อในหมดจดเป็นสวรรค์ที่ถูกฆ่าตายโดยปีศาจในดินแดนบน ) , คนที่กลายเป็น historicized ตลอดเวลา สรุปส่ง 800 หน้า Tome ,ทฤษฎีและทฤษฎีดั้งเดิม ( ที่พระเยซูเป็นประวัติศาสตร์ที่เป็น mythicized ตลอดเวลา ( ทั้งจัดได้ดีกับพระวรสาร ซึ่งหลังจากนั้นผสมชัดเจนเรื่องอะไร อย่างน้อยเสียงประวัติศาสตร์

พอลลีน Epistles , อย่างไรก็ตาม , นำโด่งสนับสนุน " สวรรค์พระเยซู " ทฤษฎี โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับเส้นทางที่ระบุว่าปีศาจ ฆ่าพระเยซู