Jue Yu quietly measured Xiao Bao wh

Jue Yu quietly measured Xiao Bao who was facing downwards with his eyes: “That day in the serving quarter when I made a guess that the one who put in the poison was the Empress Dowager, I realized that your expression was unusual. I presumed, the Blind Concubine might have told you about this matter.”

Xiao Bao was still facing downwards. With a soft voice, he said: “Young Master Jue Yu is exceedingly smart.”

Jue Yu firmly looked at him closely, his eyes were sharp and penetrating, “Seven years ago, what actually had happened? How did the Blind Concubine’s eyes become blind?”

Xiao Bao hurriedly shook his head, “I… I couldn’t say.”

Jue Yu told him: “You are just looking on helplessly as your Master suffers this hardship?”

Xiao Bao shook his head with all his might, “Master, he, he didn’t allow me to say.”

Jue Yu said: “If you tell me, I could think of a way to save him. If you don’t say anything, if one day someone wanted to harm him again, we all could only helplessly look at him when he dies.”

Xiao Bao closed his eyes tightly. His voice trembled: “Master said, seven years ago, he accidentally witnessed something he shouldn’t have seen. Because of that, his eyes were blinded then he was casted away to the Cold Palace.”

Jue Yu slightly weaved his brows, “This matter, was it related to the demise of the former Emperor and the coronation of the new Emperor?”

Xiao Bao paused, gritted his teeth and nodded his head.

Jue Yu asked: “Did your Master tell you, what this kind of not supposed to see thing was that he witnessed?”

Xiao Bao shook his head, “Master didn’t tell me. Perhaps because of the weight of the matter, it was not appropriate to let me know. Perhaps because he was afraid that it would make me involved and put me in danger so he didn’t tell me about that.”

Jue Yu nodded his head. His pair of eyes under the moonlight had shifted slightly: “That day, the one who tampered with his eyes and made him blind, who is that person actually??”

“This…….” Xiao Bao retreated a step, Couldn’t help but look away, “I…..”

Jue Yu watched closely at his reaction, for quite a while, then lightly said: “It’s alright. You can go back.”

He also warned: “Do not say anything to your Master.”

Jue Yu turned his body. Under the shaded dim light of the night he went to the inner Palace, to the storehouse where the files were stored. He leaped onto the roof lightly, soundlessly he slipped into the storehouse. Each and every folder were placed neatly according to its particular time of record. Stack upon stack were piled up. He searched among the lined up shelves, occasionally extending his arm to get some more files. Under the trifling moonlight, he browsed and looked over the files.

A long while later, on his exquisite face appeared a satisfied smile.

It was already deep in the night.

-----

The Emperor was alone in his Imperial Study, drowned in his thought. The door was creaking, followed by a stepping sound which treaded towards him in the room.

Without opening his eyes, he spoke: “Regarding this matter, you are extremely careful and concerned. Come and go. Go and come.”

Jue Yu pursed his lips, said: “I do this for my own satisfaction.”

The Emperor paused briefly, “Did you find some sign of a positive outcome?”

Jue Yu said slowly: “This matter is only one of the Palace’s piling grievances. It had been buried for a very long time. If Your Majesty didn’t know, it is better to stay not knowing. After all, the suffering one will only be The Blind Concubine. With Your Majesty, it is of no importance. Your Majesty still wants to know?”

The Emperor opened his eyes, his pupils shone sharply, “I want to know.”

Jue Yu conveniently pulled a chair in front of him and sat: “If so, please Your Majesty listen to Jue Yu’s story.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Jue Yu เงียบ ๆ วัดเซียวเปาที่เสร็จลง ด้วยตาของเขา: "วันในไตรมาสให้บริการเมื่อทำการเดาใจที่ถูกคนวางยาพิษในพระ จักรพรรดินี ฉันตระหนักว่า นิพจน์ของคุณผิดปกติ กุระ นางสนมตาบอดอาจได้บอกคุณเกี่ยวกับเรื่องนี้"เสี่ยวเปาถูกยังคงเผชิญลงล่าง เสียงนุ่ม เขากล่าวว่า: "หนุ่มต้น Jue Yu เป็นอัจฉริยะเหลือเกิน"Jue Yu แน่นมองเขาอย่างใกล้ชิด ตาของเขาถูกคม และเจาะ "เจ็ดปีที่ผ่านมา จริงมีเกิดอะไรขึ้น วิธีทำดวงตาของนางสนมตาบอดกลายเป็นตาบอด"เสี่ยวเปารีบส่ายหัวของเขา, "ฉัน... ฉันไม่สามารถพูด"Jue Yu บอกเขา: "คุณกำลังบนซมเป็นอาจารย์ของคุณทนทุกข์ทรมานยากลำบากนี้"เสี่ยวเปาส่ายศีรษะของเขา ด้วยทั้งหมดของเขา, "มาสเตอร์ เขา เขาไม่อนุญาตให้พูด"Jue Yu กล่าวว่า: "ถ้าคุณบอกฉัน ฉันวิธีการบันทึกเขา ถ้าคุณไม่พูดอะไร ถ้าวันหนึ่งมีคนอยากจะทำร้ายเขาอีกครั้ง เราสามารถซมเพียงมองไปที่เขาเมื่อเขาตาย"เสี่ยวเปาปิดตาแน่น Trembled เสียงของเขา: "หลักกล่าวว่า ปีเจ็ด เขาบังเอิญเห็นบางสิ่งบางอย่างที่เขาไม่ควรได้เห็น เพราะการที่ ตาของเขาถูกตาบอดเขา ก็หล่อไปวังเย็น"Jue Yu ทอเล็กน้อยคิ้วของเขา "เรื่องนี้ ไม่เกี่ยวข้องกับการตายของอดีตจักรพรรดิและสวมมงกุฎพระจักรพรรดิใหม่"เสี่ยวเปาหยุดชั่วคราว gritted ฟันของเขา และหัวของเขาเลยต้องถามยู Jue: "ได้หลักของคุณบอกคุณ สิ่งนี้ชนิดไม่ควรจะเห็นสิ่ง ที่เขาเห็น"เสี่ยวเปาส่ายหัวของเขา "หลักไม่บอกฉัน อาจจะ เพราะน้ำหนักของเรื่อง ก็ไม่เหมาะสมเพื่อแจ้งให้เราทราบ อาจจะ เพราะเขากลัวว่า มันจะทำให้ฉันมีส่วนร่วม และวางฉันในอันตราย ดังนั้นเขาไม่ได้บอกฉันเกี่ยวกับที่"Jue Yu เลยต้องศีรษะของเขา ตาภายใต้แสงจันทร์คู่ของเขาก็ขยับเล็กน้อย: "วัน หนึ่งที่เปลี่ยนแปลงกับดวงตาของเขา และทำให้เขาตาบอด ใครเป็นคนที่จริง??""นี่..." เสี่ยวเปาสภาพระส่ำขั้นตอน ไม่สามารถช่วย แต่มองออกไป, "ฉันได้... "Jue Yu เฝ้าดูอย่างใกล้ชิดที่ปฏิกิริยาของเขา ครู่ แล้วเบา ๆ กล่าวว่า: "ก็ไม่เป็นไร คุณสามารถกลับไป"เขายังเตือน: "ไม่พูดอะไรให้อาจารย์ของคุณ"Jue Yu เปิดร่างกายของเขา ภายใต้แสงเงาของคืน เขาไปภายในวัง การคลังที่เก็บแฟ้ม เขา leaped บนหลังคาเบา ๆ เงียบกริบเขาเล็ดรอดเข้ามาให้ชมอีก ทุกโฟลเดอร์ถูกวางไว้อย่างเรียบร้อยตามเวลาของเรกคอร์ดเฉพาะ กองหลังกองกำลังคั่ง เขาหาระหว่างชั้นวางเรียงรายขึ้น บางครั้งขยายแขนของเขาจะได้รับแฟ้มบางแฟ้มเพิ่มเติม ใต้แสงจันทร์ trifling เขาเรียกดู และมองไปแฟ้มระยะยาวในภายหลัง ใบหน้าสวยงามปรากฏ รอยยิ้มพอใจมันเป็นอยู่แล้วในเวลากลางคืน-----จักรพรรดิเป็นคนเดียวในห้องอิมพีเรียล จมน้ำในความคิดของเขา ประตูถูก creaking ตาม ด้วยเสียงก้าวที่ treaded ต่อเขาในห้องโดยไม่ต้องเปิดตาของเขา เขาพูด: "เกี่ยวกับเรื่องนี้ คุณได้ระมัดระวัง และกังวลมาก มา และไป ไป และมา"Jue Yu pursed ริมฝีปากของเขา กล่าวว่า: "ฉันสำหรับความพึงพอใจของตัวเอง"จักรพรรดิหยุดชั่วคราวสั้น ๆ "คุณค้นหาบางหมายของผลบวก"Jue Yu พูดช้า: "เรื่องนี้เป็นเพียงหนึ่งในทุกข์ของ Palace เสาเข็ม มันได้ถูกฝังเป็นเวลานานมาก ถ้าพระไม่ทราบ จะดีกว่าการไม่รู้ หลังจากที่ทุก ทุกข์หนึ่งจะเป็นนางสนมคนตาบอด พระ มีความสำคัญไม่ มหาบพิตรยังอยากรู้"จักรพรรดิเปิดตาของเขา ส่องนักเรียนของเขาอย่างรวดเร็ว "ฉันต้องการรู้"Jue Yu เชิญดึงเก้าอี้หน้าเขา และเสาร์: ''ถ้าดังนั้น โปรดมหาบพิตรฟัง Jue Yu เรื่องราว "

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จือยูอย่างเงียบ ๆ วัดเสี่ยวเปาที่ถูกคว่ำลงกับตาของเขา: "วันนั้นในไตรมาสที่ให้บริการเมื่อฉันทำเดาว่าคนที่ใส่ในพิษเป็นอัครมเหสีฉันตระหนักว่าการแสดงออกของคุณเป็นเรื่องผิดปกติ ผมสันนิษฐานคนตาบอดเมียน้อยอาจจะบอกคุณเกี่ยวกับเรื่องนี้. " Xiao Bao ยังคงคว่ำลง ด้วยเสียงนุ่มเขากล่าวว่า "หนุ่มโทจือหยูเป็นสมาร์ทเหลือเกิน." จือยูมองมั่นไปที่เขาอย่างใกล้ชิดดวงตาของเขามีความคมและแหลม "เจ็ดปีที่ผ่านมาสิ่งที่เป็นจริงที่เกิดขึ้น? ไม่ตาคนตาบอดเมียน้อยกลายเป็นวิธีตาบอด "? เสี่ยวเปารีบส่ายหัว" ฉัน ... ฉันไม่สามารถพูดว่า ". จือหยูบอกเขาว่า:" คุณเพียงแค่มองในซมเป็นอาจารย์ของท่านได้รับความทุกข์ยากลำบากนี้ " เสี่ยวเปาส่าย หัวของเขามีทั้งหมดอาจของเขา ". โทเขาเขาไม่อนุญาตให้ผมพูดว่า" จือหยูกล่าวว่า: "ถ้าคุณบอกฉันฉันจะคิดวิธีที่จะประหยัดเขา หากคุณไม่ได้พูดอะไรถ้ามีคนวันหนึ่งอยากจะเป็นอันตรายต่อเขาอีกครั้งที่เราทุกคนสามารถเฉพาะอย่างช่วยไม่ได้มองไปที่เขาเมื่อเขาตาย. " เสี่ยวเปาหลับตาแน่น เสียงของเขาสั่นสะท้าน "โทกล่าวว่าเจ็ดปีที่ผ่านมาเขาไม่ได้ตั้งใจเป็นสักขีพยานในสิ่งที่เขาไม่ควรจะได้เห็น เพราะการที่ดวงตาของเขาได้พบแล้วเขาถูกหล่อออกไปวังเย็น. " จือยูทอเล็กน้อยคิ้วของเขา" เรื่องนี้มันเป็นที่เกี่ยวข้องกับการตายของอดีตจักรพรรดิและพิธีบรมราชาภิเษกของจักรพรรดิใหม่ได้หรือไม่ " เสี่ยว เบ้าหยุดชั่วคราว gritted ฟันของเขาและพยักหน้า. จือยูถามว่า: "ไม่ได้ปริญญาโทของคุณบอกคุณสิ่งที่ชนิดของนี้ไม่ควรที่จะเห็นสิ่งที่เป็นที่ที่เขาได้เห็น?" เสี่ยวเปาส่ายหัว "นายไม่บอกฉัน . บางทีอาจเป็นเพราะน้ำหนักของเรื่องมันก็ไม่เหมาะสมที่จะแจ้งให้เราทราบ บางทีอาจเป็นเพราะเขากลัวว่ามันจะทำให้ฉันมีส่วนร่วมและทำให้ฉันอยู่ในอันตรายเพื่อให้เขาไม่ได้บอกฉันเกี่ยวกับว่า. " จือยูพยักหน้า คู่ของเขาดวงตาใต้แสงจันทร์ขยับเล็กน้อย: "วันนั้นเป็นผู้หนึ่งที่ดัดแปลงด้วยตาของเขาและทำให้เขาตาบอดซึ่งเป็นบุคคลที่จริง ??" . "นี้ ...... " เสี่ยวเปาถอยขั้นตอนไม่สามารถ ช่วย แต่มองออกไป "ฉัน ... .. " จือยูจับตาดูอย่างใกล้ชิดในการเกิดปฏิกิริยาของเขามากในขณะที่แล้วเบา ๆ กล่าวว่า "มันไม่เป็นไร คุณสามารถกลับไป ". นอกจากนี้เขายังเตือน:". อย่าพูดอะไรกับอาจารย์ของท่าน " จือยูหันร่างกายของเขา ภายใต้แสงสลัวสีเทาของคืนเขาไปพระราชวังชั้นในเพื่อจะโกดังที่ไฟล์ที่ถูกเก็บไว้ เขากระโดดไปบนหลังคาเบาเงียบกริบเขาเล็ดรอดเข้าคลัง แต่ละคนและทุกโฟลเดอร์ถูกวางไว้อย่างเป็นระเบียบตามระยะเวลาโดยเฉพาะอย่างยิ่งของการบันทึก สแต็คบนสแต็คที่ถูกซ้อนขึ้น เขาค้นหาในหมู่ชั้นวางเรียงรายขึ้นบางครั้งการขยายแขนของเขาที่จะได้รับบางไฟล์อื่น ๆ อีกมากมาย ภายใต้แสงจันทร์จิ๊บจ๊อยเขาเรียกดูและมองข้ามไฟล์. ในขณะที่ยาวต่อมาบนใบหน้าที่สวยงามของเขาปรากฏรอยยิ้มพอใจ. มันเป็นอยู่แล้วลึกลงไปในเวลากลางคืน. ----- จักรพรรดิเป็นคนเดียวในการศึกษาอิมพีเรียลของเขาจมน้ำตาย ในความคิดของเขา ประตูถูกเอี๊ยดตามด้วยเสียงซึ่งถูกบดขยี้ก้าวต่อเขาในห้องพัก. โดยไม่ต้องเปิดตาของเขาเขาพูด: "เกี่ยวกับเรื่องนี้เป็นอย่างมากที่คุณใช้ความระมัดระวังและความกังวล มาและไป. ไปและเข้ามา ". จือยูเม้มริมฝีปากของเขากล่าวว่า". ฉันทำเช่นนี้เพื่อความพึงพอใจของตัวเอง " ? จักรพรรดิหยุดชั่วคราวในเวลาสั้น ๆ " คุณพบสัญญาณของผลบวกบางคน " จือหยูบอกว่าช้า:" เรื่องนี้เป็นเพียง หนึ่งในพระราชวังของความคับข้องใจเสาเข็ม มันได้รับการฝังอยู่เป็นเวลานานมาก ถ้ามหาบพิตรไม่ทราบว่ามันจะดีกว่าที่จะอยู่ไม่ทราบว่า หลังจากที่ความทุกข์ทรมานเพียงหนึ่งเดียวที่จะเป็นคนตาบอดเมียน้อย ด้วยพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณก็ไม่สำคัญ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณยังคงต้องการที่จะรู้ "? จักรพรรดิเปิดตาของเขานักเรียนของเขาส่องอย่างรวดเร็ว" ผมต้องการที่จะรู้ ". จือยูสะดวกดึงเก้าอี้ในด้านหน้าของเขาและนั่ง:" ถ้าเป็นเช่นนั้นโปรดมหาบพิตรฟังจือยู เรื่อง."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จู ยู เสี่ยวเปา ที่เงียบๆ วัดหันลงมา ด้วยตาของเขา : " วันนั้น ในการให้บริการลดลงเมื่อผมเดาว่าคนที่ใส่พิษเป็นจักรพรรดินีหม้าย ผมรู้ดีว่าสีหน้าเป็นปกติ ผมเชื่อว่า , นางสนมตาบอดอาจจะบอกคุณเกี่ยวกับเรื่องนี้ . "เสี่ยวเปาก็ยังคงเผชิญกับปัญหา ด้วยเสียงนุ่ม เขากล่าวว่า : " คุณชาย จู ยู ฉลาดเหลือเกิน "จู ยู แน่นมองเขาใกล้ๆ ดวงตาของเขาแหลมคมและเจาะ " เมื่อ 7 ปีก่อน แล้วเกิดอะไรขึ้น ? ทำไมคนตาบอดของเจ้าจอมดวงตากลายเป็นคนตาบอด ? "เสี่ยวเปารีบส่ายหัว " ฉัน . . . ฉันบอกไม่ได้ "จู ยู บอกเขาว่า : " คุณเป็นเพียงการมองหาหนทางอย่างที่อาจารย์ของคุณจะประสบความยากลำบากนี้ "เสี่ยวเปาส่ายหัวอย่างสุดกำลัง " อาจารย์ เขาไม่อนุญาตให้ฉันว่าจู ยู กล่าวว่า " ถ้าคุณบอกผม ผมจะหาทางช่วยเขา ถ้าคุณไม่พูดอะไรเลย ถ้าวันหนึ่งคนที่ต้องการทำร้ายเขาอีก เราสามารถที่จะมองเขาเมื่อเขาตาย .เสี่ยวเปา หลับตาแน่น เสียงของเขาสั่น " อาจารย์บอก เมื่อเจ็ดปีก่อน เขาบังเอิญได้เห็นอะไรบางอย่างที่เขาไม่ควรเห็น เพราะเห็นว่า ดวงตาของเขาพร่ามัว แล้วเขาก็ร่ายไปวังเย็น "จู ยู เล็กน้อยทอคิ้วของเขา " เรื่องนี้มันเกี่ยวข้องกับการตายของจักรพรรดิในอดีต และพิธีบรมราชาภิเษกของจักรพรรดิใหม่ "เสี่ยวเปาหยุด gritted ฟันของเขาพลางพยักหน้าจู ยู ถามว่า " แล้วเจ้านายของคุณบอกคุณ อะไรประเภทนี้ ไม่ควรที่จะเห็นสิ่งที่เขาเห็น ? "เสี่ยวเปาส่ายหัว " นายไม่ได้บอกฉัน บางทีอาจเป็นเพราะน้ำหนักของเรื่อง จึงไม่เหมาะสมที่จะแจ้งให้เราทราบ บางทีอาจเป็นเพราะว่าเขากลัวว่ามันจะทำให้ผมเกี่ยวข้อง และทำให้ฉัน ตกอยู่ในอันตราย เขาไม่ได้บอกฉันเรื่องนั้น "จู ยู พยักหน้า . ดวงตาคู่นี้ของเขาภายใต้แสงจันทร์ได้เปลี่ยนเล็กน้อย : " วันนั้น คนที่มายุ่งกับตาของเขา และทำให้เขาตาบอด คนๆนั้นจริงๆ ? "" . . . . . . . " เสี่ยวเปาถอยกลับขั้นตอน ไม่สามารถช่วย แต่มองไป " ฉัน . . . . "จู ยู ดูอย่างใกล้ชิดที่ปฏิกิริยาของเขา สักพัก แล้วค่อย ๆ กล่าวว่า " ไม่เป็นไร คุณสามารถกลับไป”นอกจากนี้เขายังเตือนว่า " อย่าพูดให้เจ้านายของคุณจู ยู เปิดตัวของเขา ภายใต้แสงสลัวแรเงาของคืนเขาไปในวัง เพื่อเก็บของที่ไฟล์ถูกเก็บไว้ เขากระโดดลงบนหลังคาเบาๆ อยู่เงียบ ๆเขาจะแอบเข้าไปในโกดัง แต่ละคนและทุกโฟลเดอร์ที่ถูกวางไว้อย่างเรียบร้อยตามเวลาที่เฉพาะเจาะจงของการบันทึก กองเมื่อกองอยู่เป็นภูเขา เขาค้นในเรียงรายขึ้นชั้น บางครั้งขยายแขนของเขาที่จะได้รับไฟล์บางไฟล์เพิ่มเติม ภายใต้แสงจันทร์เล็กน้อย เขาเรียกดู และค้นหาผ่านไฟล์สักพักต่อมา บนใบหน้าที่งดงามของเขาปรากฏรอยยิ้มพอใจ .มันอยู่ลึกในเวลากลางคืน-----พระราชาอยู่ในการศึกษาหลวงของเขาจมอยู่ในความคิดของเขา ประตูถูกแง้ม ตามมาด้วยเสียง ซึ่ง treaded ก้าวต่อ เขาอยู่ในห้องโดยไม่ต้องเปิดดวงตาของเขา เขาพูด : " เกี่ยวกับเรื่องนี้ คุณจะระมัดระวังและกังวล มาและไป ไปและมา " .จู ยู pursed ริมฝีปากของเขา , กล่าวว่า : " ผมทำเพื่อความพึงพอใจของฉันเอง "พระราชาหยุดสั้น ๆ " คุณพบบางสัญญาณบวก ? "จู ยู พูดช้าๆ " เรื่องนี้เป็นเพียงหนึ่งในพระราชวังของเสาเข็ม ความคับข้องใจ มันถูกฝังไว้นาน ถ้าฝ่าบาทไม่ทรงทราบว่า มันจะดีกว่าที่จะอยู่ไม่รู้ หลังจากทั้งหมด ทุกข์จะเป็นสนม ตาบอด กับฝ่าบาท มันไม่มีความสำคัญ ฝ่าบาทยังอยากจะรู้ "จักรพรรดิเปิดตาของเขานักเรียนของเขาส่องอย่างรวดเร็ว " ฉันอยากรู้ "จู ยู เดินทางสะดวก ดึงเก้าอี้ที่อยู่ตรงหน้าเขา และนั่ง " ถ้าเป็นเช่นนั้น โปรดทรงฟังเรื่องราวของจู ยู "