2.3 On 13 July 1990, the French leg

2.3 On 13 July 1990, the French legislature passed the so-called "Gayssot Act", which amends the law on the Freedom of the Press of 1881 by adding an article 24 bis; the latter makes it an offence to contest the existence of the category of crimes against humanity as defined in the London Charter of 8 August 1945, on the basis of which Nazi leaders were tried and convicted by the International Military Tribunal at Nuremberg in 1945-1946. The author submits that, in essence, the "Gayssot Act" promotes the Nuremberg trial and judgment to the status of dogma, by imposing criminal sanctions on those who dare to challenge its findings and premises. Mr. Faurisson contends that he has ample reason to believe that the records of the Nuremberg trial can indeed be challenged and that the evidence used against Nazi leaders is open to question, as is, according to him, the evidence about the number of victims exterminated at Auschwitz.

2.4 In substantiation of the claim that the Nuremberg records cannot be taken as infallible, he cites, by way of example, the indictment which charged the Germans with the Katyn massacre, and refers to the introduction by the Soviet prosecutor of documents purporting to show that the Germans had killed the Polish prisoners of war at Katyn (Nuremberg document USSR-054). The Soviet authorship of this crime, he points out, is now established beyond doubt. The author further notes that, among the members of the Soviet Katyn (Lyssenko) Commission, which had adduced proof of the purported German responsibility for the Katyn massacre, were Professors Burdenko and Nicolas, who also testified that the Germans had used gas chambers at Auschwitz for the extermination of four million persons (Document USSR-006). Subsequently, he asserts, the estimated number of victims at Auschwitz has been revised downward to approximately one million.

2.5 Shortly after the enactment of the "Gayssot Act", Mr. Faurisson was interviewed by the French monthly magazine Le Choc du Mois, which published the interview in its Number 32 issue of September 1990. Besides expressing his concern that the new law constituted a threat to freedom of research and freedom of expression, the author reiterated his personal conviction that there were no homicidal gas chambers for the extermination of Jews in Nazi concentration camps. Following the publication of this interview, eleven associations of French resistance fighters and of deportees to German concentration camps filed a private criminal action against Mr. Faurisson and Patrice Boizeau, the editor of the magazine Le Choc du Mois. By judgment of 18 April 1991, the 17th Chambre Correctionnelle du Tribunal de Grande Instance de Paris convicted Messrs. Faurisson and Boizeau of having committed the crime of "contestation de crimes contre l'humanité" and imposed on them fines and costs amounting to FF 326,832.

2.6 The conviction was based, inter alia, on the following Faurisson statements:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2.3 ใน 13 1990 กรกฎาคม ทูลเกล้าทูลกระหม่อมฝรั่งเศสผ่านเรียกว่า "Gayssot บัญญัติ" ที่ amends กฎหมายว่าด้วยเสรีภาพสื่อมวลชนของ 1881 โดยเพิ่ม bis มี 24 บทความ หลังทำให้คดีความผิดเกี่ยวกับการแข่งขันมีประเภทของอาชญากรรมต่อมนุษยชาติตามที่กำหนดไว้ในธรรมนูญกรุงลอนดอนว่าด้วย 8 1945 สิงหาคม ตามที่ผู้นำนาซีได้พยายาม และตัดสินลงโทษ โดยศาลทหารระหว่างประเทศที่นูเรมเบิร์กใน 1945-1946 ผู้เขียนส่งที่ ในสาระสำคัญ "กระทำ Gayssot" ส่งเสริมทดลองนูเรมเบิร์กและพิพากษาถึงสถานะของความเชื่อ โดยสง่างามการลงโทษทางอาญาผู้ที่กล้าที่จะท้าทายการค้นพบและสถานที่ นาย Faurisson contends ที่ มีเหตุผลเพียงพอให้เชื่อได้ว่า สามารถท้าทายระเบียนของการพิจารณาคดีเนือร์นแบร์กจริง และหลักฐานที่ใช้กับผู้นำนาซีถูกเปิดคำถาม เป็น ตามเขา หลักฐานเกี่ยวกับจำนวนของเหยื่อ exterminated ที่ Auschwitz2.4 ใน substantiation เคลมที่ระเบียนที่เนือร์นแบร์กไม่ควรผิดพลาดเป็น เขาสแตนดาร์ดชาร์เตอร์ด โดยใช้ตัวอย่าง คำฟ้องร้องที่เยอรมันโดนสังหารหมู่ Katyn และหมายถึงการแนะนำโดยพนักงานอัยการโซเวียตเอกสาร purporting เพื่อแสดงว่า เยอรมันฆ่าที่โปแลนด์เชลยศึกที่ Katyn (เรมเอกสารสหภาพโซเวียต-054) เสียโซเวียตนี้อาชญากรรม เขาชี้ให้เห็น เป็นการก่อตั้งตอนนี้ไม่ต้องสงสัย หมายเหตุผู้เขียนไปที่ สมาชิกคณะ Katyn โซเวียต (Lyssenko) ซึ่งมี adduced หลักฐานที่รับผิดชอบเยอรมันเจตนาสังหารหมู่ Katyn อาจารย์ Burdenko และ Nicolas ที่ยัง testified ที่ เยอรมันได้ใช้ห้องแก๊ส Auschwitz สำหรับกำจัด 4 ล้านคน (สหภาพโซเวียตเอกสาร-006) ในเวลาต่อมา เขายืนยัน จำนวนเหยื่อที่ Auschwitz ประเมินแก้ไขแล้วลงไปประมาณหนึ่งล้าน2.5 หลังจากออก "Gayssot บัญญัติ" นาย Faurisson ถูกสัมภาษณ์ โดยฝรั่งเศสรายเดือนนิตยสารเลอช็อคดู Mois ที่บันทึกการสัมภาษณ์ในการออกหมายเลข 32 1990 กันยายน นอกจากการแสดงของเขากังวลว่า กฎหมายใหม่ทะลักเป็นภัยคุกคามต่อเสรีภาพในการวิจัยและเสรีภาพ ผู้เขียนย้ำความเชื่อมั่นส่วนบุคคลของเขาว่า มีห้องแก๊สไม่ homicidal สำหรับกำจัดชาวยิวในค่ายกักกันนาซี ต่อการเผยแพร่คำสัมภาษณ์ 11 สมาคม ของนักรบต่อต้านฝรั่งเศส และ deportees กับค่ายกักกันเยอรมันยื่นการกระทำทางอาญาส่วนตัวกับนาย Faurisson และ Patrice Boizeau บรรณาธิการของนิตยสารเลอช็อคดู Mois โดยคำพิพากษา 18 1991 เมษายน เดอมอบ Correctionnelle du ศาล 17 อย่างแกรนด์เดอปารีสตั้ง Messrs. Faurisson และ Boizeau ของมีความมุ่งมั่นที่อาชญากรรมของ " contestation de อาชญากรรม contre l'humanité " และเก็บไว้ค่าปรับและค่าใช้จ่ายที่เกิน 326,832 FF2.6 เชื่อมั่นเป็นไปตาม inter alia งบ Faurisson ต่อไปนี้:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2.3 เมื่อวันที่ 13 กรกฎาคม 1990 ที่รัฐสภาฝรั่งเศสผ่านที่เรียกว่า "พระราชบัญญัติ Gayssot" ซึ่งการแก้ไขกฎหมายที่เกี่ยวกับเสรีภาพในการกด 1881 โดยการเพิ่มบทความ 24 ทวิ; หลังทำให้การกระทำผิดกฎหมายการแข่งขันการดำรงอยู่ของประเภทของอาชญากรรมต่อมนุษยชาติตามที่กำหนดไว้ในกฎบัตรลอนดอน 8 สิงหาคม 1945 บนพื้นฐานของการที่ผู้นำนาซีกำลังพยายามและถูกตัดสินโดยศาลทหารระหว่างประเทศที่นูเรมเบิร์กใน 1945-1946 . ผู้เขียนส่งที่ในสาระสำคัญ "Gayssot" พระราชบัญญัติส่งเสริมการพิจารณาคดีนูเรมเบิร์กและการตัดสินสถานะของความเชื่อโดยการจัดเก็บภาษีการลงโทษทางอาญากับผู้ที่กล้าที่จะท้าทายการค้นพบและสถานที่ นาย Faurisson เชื่อว่าเขามีเหตุผลเพียงพอที่จะเชื่อว่าบันทึกการพิจารณาคดีนูเรมเบิร์กแน่นอนสามารถจะท้าทายและว่าหลักฐานที่นำมาใช้กับผู้นำนาซีจะเปิดให้ถามที่เป็นตามที่เขามีหลักฐานเกี่ยวกับจำนวนของผู้ที่ตกเป็นเหยื่อกำจัด ที่ Auschwitz. 2.4 ในการพิสูจน์ของการเรียกร้องที่บันทึกนูเรมเบิร์กไม่สามารถนำมาเป็นความผิดที่เขาอ้างอิงโดยวิธีการเช่นคำฟ้องซึ่งเรียกเก็บเยอรมันกับการสังหารหมู่ทีนและหมายถึงการแนะนำโดยอัยการโซเวียตของเอกสารที่อ้างตัวว่า แสดงให้เห็นว่าชาวเยอรมันได้ฆ่านักโทษโปแลนด์ของสงครามที่ทีน (นูเรมเบิร์กเอกสารล้าหลัง-054) การประพันธ์ของโซเวียตอาชญากรรมนี้เขาชี้ให้เห็นในขณะนี้เป็นที่ยอมรับโดยปราศจากข้อสงสัย ผู้เขียนตั้งข้อสังเกตต่อไปว่าในหมู่สมาชิกของสหภาพโซเวียตทีน (Lyssenko) คณะกรรมการซึ่งได้อ้างถึงหลักฐานการรับผิดชอบเยอรมันอ้างว่าสำหรับการสังหารหมู่ทีนเป็นอาจารย์ Burdenko และนิโคลัสที่ยังเบิกความว่าชาวเยอรมันได้ใช้เตาแก๊สที่ Auschwitz สำหรับขุดรากถอนโคนสี่ล้านคน (เอกสารล้าหลัง-006) ต่อจากนั้นเขาอ้างจำนวนโดยประมาณของผู้ที่ตกเป็นเหยื่อที่ Auschwitz ได้รับการปรับลดประมาณหนึ่งล้าน. 2.5 ไม่นานหลังจากที่การตรากฎหมายของ "Gayssot Act" นาย Faurisson ถูกสอบปากคำโดยนิตยสารรายเดือนภาษาฝรั่งเศส Le Choc du Mois ซึ่งตีพิมพ์ ให้สัมภาษณ์ในจำนวน 32 ปัญหาของเดือนกันยายนปี 1990 นอกจากนี้ยังแสดงความกังวลของเขาว่ากฎหมายใหม่ประกอบด้วยภัยคุกคามต่อเสรีภาพในการวิจัยและเสรีภาพในการแสดงออกที่ผู้เขียนย้ำความเชื่อมั่นส่วนตัวของเขาว่าไม่มีเตาแก๊สฆ่าเพื่อขุดรากถอนโคนของชาวยิวใน ค่ายกักกันนาซี ตามประกาศของการสัมภาษณ์นี้, สมาคมสิบเอ็ดของนักสู้ต้านทานของฝรั่งเศสและหน้าที่ไปยังค่ายกักกันเยอรมันยื่นดำเนินการทางอาญากับนายส่วนตัว Faurisson และ Patrice Boizeau บรรณาธิการของนิตยสาร Le Choc du Mois ตามคำพิพากษาของ 18 เมษายน 1991, 17 Chambre Correctionnelle du ศาลเดอแกรนด์อินสแตนซ์เดอปารีสตัดสินลงโทษลิขสิทธิ์. Faurisson และ Boizeau จากการก่ออาชญากรรมของ "เดต่อสู้อาชญากรรม contre แมงHumanité" และกำหนดไว้ในค่าปรับและค่าใช้จ่ายพวกเขาเป็นจำนวนเงิน 326,832 FF . 2.6 ความเชื่อมั่นที่มีพื้นฐานอนึ่งดังต่อไปนี้งบ Faurisson:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2.3 เมื่อ 13 กรกฎาคม 1990 , รัฐสภาฝรั่งเศสผ่านที่เรียกว่า " กฎหมาย " gayssot ซึ่งการแก้ไขกฎหมายว่าด้วยเสรีภาพของสื่อมวลชนใน 1881 โดยเพิ่มมาตรา 24 ทวิ ; หลังทําความผิดประกวดการดำรงอยู่ของประเภทของการก่ออาชญากรรมต่อมนุษยชาติตามที่กําหนดในลอนดอนกฎบัตร 8 สิงหาคม 1945 ,บนพื้นฐานของการที่ผู้นำนาซีได้พยายามและตัดสินโดยศาลทหารระหว่างประเทศที่เนิร์นแบร์ก ใน 1945-1946 . ผู้เขียนส่งที่ ในสาระสำคัญ , " gayssot Act " ส่งเสริม เนิร์นแบร์ก การทดลองและการตัดสินสถานะของด้อกม่า โดยการลงโทษทางอาญาต่อผู้ที่กล้าท้าทายของการค้นพบและสถานที่ คุณฟอริ น เชื่อว่าเขามีเหตุผลเพียงพอที่จะเชื่อได้ว่าบันทึกของศาลนูเรมเบิร์กแน่นอนสามารถท้าทายและหลักฐานที่ใช้กับผู้นำนาซีจะเปิดให้คำถาม , เป็น , ตามเขา หลักฐานเกี่ยวกับจำนวนของเหยื่อกำจัดที่เอาชวิตซ์

2.4 ในการพิสูจน์ของอ้างว่า เนิร์นแบร์ก บันทึกไม่ได้ ได้รับถูกต้องเป็น , เขาอ้าง ,โดยวิธีการเช่นข้อกล่าวหาที่กล่าวหาเยอรมันกับทีนหมู่ และหมายถึงการแนะนำโดยอัยการของโซเวียตเอกสาร purporting แสดงที่เยอรมันได้สังหารเชลยศึกชาวโปแลนด์ที่ทีน ( Nuremberg เอกสาร ussr-054 ) ประพันธ์โซเวียตของอาชญากรรมนี้ เขาชี้จัดตั้งขึ้นในขณะนี้เกินสงสัย ผู้เขียนบันทึกเพิ่มเติมที่ของสมาชิกสหภาพโซเวียต ( lyssenko ทีน ) คณะกรรมการซึ่งมี adduced การพิสูจน์เจตนา เยอรมันรับผิดชอบทีนหมู่ เป็นอาจารย์และ burdenko นิโคลัส ที่ยังยืนยันว่าเยอรมันได้ใช้ห้องแก๊สที่เอาชวิตซ์สำหรับการทำลายล้างสี่ล้านคน ( เอกสาร ussr-006 ) ต่อมาเขายืนยันโดยจำนวนเหยื่อที่เอาชวิตซ์ ได้ปรับลดลงไปประมาณหนึ่งล้าน

2.5 หลังจากการประกาศใช้ " พระราชบัญญัติ gayssot " คุณ ฟอริ นเคยให้สัมภาษณ์กับนิตยสารรายเดือน ฝรั่งเศส เลอ ชอค ดู เดือน ซึ่งตีพิมพ์บทสัมภาษณ์จำนวน 32 ฉบับกันยายน 2533นอกจากนี้ยังแสดงความกังวลของเขาว่ากฎหมายใหม่บัญญัติการคุกคามเสรีภาพของงานวิจัยและเสรีภาพในการแสดงออก ผู้เขียนยืนยันส่วนตัวของเขาเชื่อมั่นว่าไม่มีก๊าซ / ห้องสำหรับการทำลายล้างของชาวยิวในค่ายกักกันของนาซี ต่อไปนี้การประกาศของการสัมภาษณ์นี้11 สมาคมนักสู้ผู้ต่อต้านฝรั่งเศสและในหน้าที่การงานในค่ายกักกันเยอรมันยื่นส่วนการดำเนินคดีอาญากับนาย ฟอริ นและ Patrice boizeau บรรณาธิการของนิตยสาร Le Choc ดูเดือน . โดยการตัดสินใจของ 18 เมษายน 1991 , 17 chambre correctionnelle ดู่ศาลเดอแกรนด์ อินสแตนซ์ เดอ ปารีส ว่า Messrs .และ ฟอริ น boizeau มีความมุ่งมั่นอาชญากรรมของ " การต่อสู้ เดอ อาชญากรรม contre l'humanit é " และบังคับให้เสียค่าปรับและค่าใช้จ่ายที่เป็น FF 326832

2.6 ความเชื่อมั่นอยู่ระหว่าง Alia , ใน ฟอริ นข้อความต่อไปนี้ :