The Decameron (From the Greek: δέκα

The Decameron (From the Greek: δέκα - ten & μέρα - day) (Italian: Decameron [deˈkaːmeron; dekameˈrɔn; dekameˈron] or Decamerone [dekameˈroːne]), subtitled Prince Galehaut (Old Italian: Prencipe Galeotto [ˈprentʃipe ɡaleˈɔtto; ˈprɛntʃipe]), is a collection of novellas by the 14th-century Italian author Giovanni Boccaccio (1313–1375). The book is structured as a frame story containing 100 tales told by a group of seven young women and three young men sheltering in a secluded villa just outside Florence to escape the Black Death, which was afflicting the city. Boccaccio probably conceived the Decameron after the epidemic of 1348, and completed it by 1353. The various tales of love in The Decameron range from the erotic to the tragic. Tales of wit, practical jokes, and life lessons contribute to the mosaic. In addition to its literary value and widespread influence (for example on Chaucer's The Canterbury Tales), it provides a document of life at the time. Written in the vernacular of the Florentine language, it is considered a masterpiece of classical early Italian prose

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตำนานสิบราตรี (จากภาษากรีก: δέκα - สิบและμέρα - วัน) (อิตาลี: ตำนานสิบราตรี [deˈkaːmeron; dekameˈrɔn; dekameˈron] หรือ Decamerone [dekameˈroːne]), ชื่อ Prince Galehaut (เก่าอิตาลี: Prencipe Galeotto [ˈprentʃipe ɡaleˈɔtto; ˈprɛntʃipe]), คือ novellas โดยผู้เขียนศตวรรษที่ 14 อิตาลี Giovanni ควอดแฟมิลี่ (1313-1375) หนังสือมีโครงสร้างเป็นโครงเรื่องที่ประกอบด้วย 100 นิทานบอกหญิงสาวเจ็ดและสามหนุ่มปกป้องในวิลล่าส่วนตัวนอกฟลอเรนซ์เพื่อหนีความตายของดำ ซึ่งมีวีธีแก้เมือง ควอดแฟมิลี่อาจจะรู้สึกตำนานสิบราตรีหลังจากการแพร่ระบาดของ 1348 และเสร็จสมบูรณ์ โดย 1353 เรื่องราวต่าง ๆ ของความรักในตำนานสิบราตรีช่วงจากเร้าอารมณ์เศร้า นิทาน เรื่องตลกจริง และบทเรียนชีวิตสู่การโมเสค นอกจากการค่าวรรณกรรมและอิทธิพลอย่างแพร่หลาย (เช่นบนของ Chaucer ในแคนเตอร์บรี), จะให้เอกสารของชีวิตในเวลา เขียนใน vernacular ภาษา Florentine นับเป็นผลงานชิ้นเอกของร้อยแก้วอิตาลีช่วงคลาสสิก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Decameron (มาจากภาษากรีก: δέκα - สิบและμέρα - วัน) (อิตาลี: Decameron [dekaːmeron; dekamerɔn; dekameron] หรือ Decamerone [dekameroːne]) มีชื่อเจ้าชาย Galehaut (เก่าอิตาลี: Prencipe Galeotto [prentʃipeɡaleɔtto; prɛntʃipe]) คือชุดของโนเวลลาศตวรรษที่ 14 ผู้เขียนอิตาเลียน Giovanni Boccaccio (1313-1375) หนังสือเล่มนี้มีโครงสร้างเป็นเรื่องที่มีกรอบ 100 การบอกเล่าโดยกลุ่มของหญิงสาวเจ็ดคนและชายหนุ่มสามคนพักอาศัยในบ้านพักที่เงียบสงบนอกฟลอเรนซ์ที่จะหลบหนีความตายสีดำซึ่งได้รับความเจ็บปวดรวดร้าวเมือง Boccaccio อาจได้แนวจาก Decameron หลังจากการแพร่ระบาดของ 1348 และเสร็จสมบูรณ์ได้โดย 1353. นิทานต่างๆของความรักในช่วง Decameron จากกามอนาถ นิทานของปัญญาเล่นตลกและบทเรียนชีวิตที่นำไปสู่​​กระเบื้องโมเสค นอกจากนี้ค่าวรรณกรรมและมีอิทธิพลอย่างกว้างขวาง (ตัวอย่างเช่นในชอเซอร์นิทานแคนเทอร์) ก็ให้เอกสารของชีวิตในช่วงเวลานั้น เขียนในภาษาพื้นเมืองของภาษาฟลอเรนซ์ก็ถือว่าเป็นงานชิ้นเอกของคลาสสิกร้อยแก้วอิตาเลี่ยนต้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อำนาจบริหาร ( จากกรีก : δέκα 10 & μέρα - วัน ) ( อิตาลี : ดิแคเมอรอน [ de ˈค่ะːรอน ; dekame ˈ R ɔ N ; dekame ˈรอน ] หรือ decamerone [ dekame ˈโรː NE ] ) ซับอังกฤษ เจ้าชาย galehaut เก่า ( อิตาลี : prencipe galeotto [ ˈ prent ʃ IPE ɡˈɔเบียร์ tto ; ˈ PR ɛ NT ʃ IPE ] ) เป็นคอลเลกชันของ novellas โดยนักเขียนชาวอิตาลีศตวรรษที่ 14 เดวิด ลิฟวิงสโตน ( 1313 – 1281 ) หนังสือมีโครงสร้างเป็นกรอบที่มี 100 เรื่องราวนิทานเล่าโดยกลุ่มของเจ็ดเด็กสตรีและสามหนุ่มอันร่มรื่นในบ้านพักเงียบสงบนอกเมืองฟลอเรนซ์เพื่อหนีความตายสีดำซึ่งเสียเมือง boccaccio อาจรู้สึกอำนาจบริหารหลังจากการแพร่ระบาดของ 1348 และเสร็จสิ้นด้วยแต่ . เรื่องราวต่างๆของความรักในอำนาจบริหารช่วงจากกามกับโศกนาฏกรรม นิทานของปัญญา , เรื่องตลกในทางปฏิบัติและบทเรียนชีวิตให้โมเสค นอกเหนือไปจากคุณค่าทางวรรณศิลป์และแพร่หลายอิทธิพล ( ตัวอย่างเช่น ชอเซอร์ของตำนานเก็นจิ ) ก็มีเอกสารของชีวิตในตอนนั้น เขียนในภาษาพื้นถิ่นของ Florentine ถือว่าเป็นผลงานชิ้นเอกของร้อยแก้วอิตาเลียนคลาสสิกก่อน