Objective: To determine personal an

Objective: To determine personal and work related factors contributing to physician health and stress in men and women physicians in a university hospital. Method: Mail survey of 161 hospital-based Canadian academic physicians (51 women, 110 men). Results: Women compared to men, physicians were younger (M=43 years, S.D.=7.4 vs. M=48 years, S.D.=8.64; P=.001) and fewer had spouses (76% vs. 90%; P=.01) and children (76% vs. 91%; P=.02). A five-item scale measured somatic symptoms, the dependent variable. Among physicians of both gender, the somatic symptoms scale was significantly correlated with satisfaction with amount of time spent working and scales of mental health (five items), work satisfaction (five items), workload (five items), healthy lifestyle (five items), coping abilities (three items) and support-in-stress (two items). On stepwise regression analysis, for women physicians, 70% of the variance in somatic symptoms was explained by support from colleagues when stressed, and workload. For men, 42% of the variance was explained by healthy lifestyle, mental health, support from colleagues when stressed, and workload. Regardless of gender, the majority of physicians reported an excessive workload but the sources of support when stressed varied by gender. Conclusion: Different strategies are needed for women and men physicians to reduce their stress levels.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัตถุประสงค์: กำหนดว่าส่วนตัว และงานที่เกี่ยวข้องปัจจัยสุขภาพแพทย์ และความเครียดในแพทย์ชายและหญิงในโรงพยาบาลมหาวิทยาลัย วิธีการ: ส่งแบบสำรวจของ 161 ตามโรงพยาบาลแคนาดาศึกษาแพทย์ (ผู้หญิง 51, 110 คน) ผลลัพธ์: ผู้หญิงเมื่อเทียบกับผู้ชาย แพทย์ที่มีอายุน้อยกว่า (M = 43 ปี S.D.=7.4 เทียบกับ M = 48 ปี S.D.=8.64 P =. 001) และน้อยมีคู่สมรส (76% เทียบกับ 90% P =. 01) และเด็ก (76% เทียบกับ 91% P =. 02) ขนาดสินค้า 5 วัดอาการ somatic ตัวแปรขึ้นอยู่กับ ระหว่างแพทย์ของทั้งสอง เพศ อาการ somatic สเกลถูกมาก correlated พอใจกับจำนวนเวลาที่ใช้ในการทำงานและระดับของสุขภาพจิต (5 รายการ) การทำงานความพึงพอใจ (5 รายการ), ปริมาณงาน (5 รายการ), สุขภาพ (5 รายการ), เผชิญความสามารถ (3 รายการ) และสนับสนุนในความเครียด (2 รายการ) ในการวิเคราะห์การถดถอย stepwise สำหรับแพทย์หญิง 70% ของความแปรปรวนในอาการ somatic ถูกอธิบาย โดยการสนับสนุนจากเพื่อนร่วมงานเมื่อเน้น และปริมาณ สำหรับผู้ชาย 42% ของความแปรปรวนที่อธิบายความสุขภาพ สุขภาพจิต การสนับสนุนจากเพื่อนร่วมงานเมื่อเน้น และปริมาณ โดยไม่คำนึงถึงเพศ ส่วนใหญ่แพทย์รายงานปริมาณที่มากเกินไป แต่แหล่งมาของการสนับสนุนเมื่อเน้นแตกต่างกันตามเพศ สรุป: กลยุทธ์ต่าง ๆ มีความจำเป็นสำหรับผู้หญิงและผู้ชายแพทย์เพื่อลดระดับความเครียดของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาปัจจัยส่วนบุคคลและการทำงานที่เกี่ยวข้องกับการบริจาคเพื่อสุขภาพแพทย์และความเครียดในผู้ชายและผู้หญิงแพทย์ในโรงพยาบาลมหาวิทยาลัย วิธีการ: การสำรวจจดหมายของ 161 โรงพยาบาลตามแพทย์ทางวิชาการแคนาดา (51 หญิง 110 คน) ผล: ผู้หญิงเมื่อเทียบกับผู้ชายแพทย์อายุน้อย (M = 43 ปี, SD = 7.4 เทียบกับ M = 48 ปี, SD = 8.64; P = 0.001) และน้อยกว่ามีคู่สมรส (76% เทียบกับ 90%; p = 01) และเด็ก (76% เทียบกับ 91%; p = 0.02) ระดับห้ารายการที่วัดอาการร่างกาย, ตัวแปรตาม ในบรรดาแพทย์ของเพศทั้งสองอาการร่างกายขนาดมีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญกับความพึงพอใจกับปริมาณของเวลาที่ใช้ในการทำงานและเครื่องชั่งน้ำหนักของสุขภาพจิต (ห้ารายการ), ความพึงพอใจในการทำงาน (ห้ารายการ) ภาระงาน (ห้ารายการ) วิถีการดำเนินชีวิตที่มีสุขภาพดี (ห้ารายการ) ความสามารถในการรับมือ (สามรายการ) และการสนับสนุนในความเครียด (สองรายการ) ในการวิเคราะห์การถดถอยแบบขั้นตอนสำหรับแพทย์หญิง 70% ของความแปรปรวนในอาการร่างกายได้รับการอธิบายโดยการสนับสนุนจากเพื่อนร่วมงานเมื่อเครียดและภาระงาน สำหรับผู้ชาย 42% ของความแปรปรวนได้รับการอธิบายโดยการดำเนินชีวิตที่มีสุขภาพดี, สุขภาพจิต, การสนับสนุนจากเพื่อนร่วมงานเมื่อเครียดและภาระงาน โดยไม่คำนึงถึงเพศส่วนใหญ่ของแพทย์ที่มีการรายงานปริมาณงานที่มากเกินไป แต่แหล่งที่มาของการสนับสนุนเมื่อเครียดแตกต่างกันโดยเพศ สรุป: กลยุทธ์ที่แตกต่างกันมีความจำเป็นสำหรับผู้หญิงและผู้ชายแพทย์เพื่อลดระดับความเครียดของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัตถุประสงค์ : เพื่อศึกษาส่วนบุคคลและปัจจัยที่เอื้อต่อสุขภาพแพทย์และความเครียดในชายและหญิงของแพทย์ในโรงพยาบาลมหาวิทยาลัย วิธีการ : จดหมายจากการสำรวจของโรงพยาบาลแพทย์นักวิชาการชาวแคนาดา ( 161 ผู้หญิง 51 110 คน ) ผลลัพธ์ : ผู้หญิงเมื่อเทียบกับผู้ชาย หมอน้อง ( M = 43 ปี , S.D . = 7.4 vs M = 48 ปี , S.D . = 8.64 , p = . 001 ) และน้อยลงมีคู่สมรส ( 76% vs 90%p = . 01 ) และเด็ก ( 76% vs . 91 % ; p = . 01 ) 5 รายการ แบบวัดอาการทางกาย และตัวแปรตาม ในหมู่แพทย์ของทั้งสองเพศ แบบประเมินอาการทางกาย มีความสัมพันธ์กับความพึงพอใจกับปริมาณของเวลาที่ใช้ในการทำงานและระดับสุขภาพจิต ( 5 รายการ ) ความพึงพอใจในงาน ( 5 รายการ ) ภาระงาน ( 5 รายการ ) , สุขภาพ ( 5 รายการ )ความสามารถในการเผชิญปัญหา ( 3 รายการ ) และการสนับสนุนในความเครียด ( 2 รายการ ) ในการวิเคราะห์การถดถอยแบบขั้นตอน สำหรับแพทย์หญิง 70% ของความแปรปรวนในอาการทางกายก็สามารถอธิบายได้ด้วยการสนับสนุนจากเพื่อนร่วมงานเมื่อตรึงเครียด และปริมาณงาน สำหรับผู้ชาย , 42 % ของความแปรปรวนถูกอธิบายโดยวิถีชีวิตมีสุขภาพดี สุขภาพจิต การสนับสนุนจากเพื่อนร่วมงานเมื่อตรึงเครียด และปริมาณงาน ไม่ว่าเพศส่วนใหญ่ของแพทย์มีภาระงานมากเกินไป แต่แหล่งที่มาของการสนับสนุนเมื่อตรึงเครียดหลากหลายโดยเพศ สรุป : กลยุทธ์ที่แตกต่างกันที่จำเป็นสำหรับผู้หญิงและผู้ชายแพทย์เพื่อลดระดับความเครียดของพวกเขา