6.2. Pension funding gap understate

6.2. Pension funding gap understatement and state fiscal conditions
We first examine whether the extent to which states understate their pension funding gaps is associated with their fiscal
condition. Table 3 reports the regression results. We find strong evidence that a state's fiscal wellbeing is related to the use
of discretion in calculating pension liabilities. Column [1] shows that when the dependent variable is LIAB_UNDSTMT_DISC,
the coefficient on DEFICIT is positive and significant (0.324, t-statistic of 2.873) and the coefficient on TTLBAL_RATIO is
negative and significant (3.259, t-statistic of 2.043). The magnitudes of the coefficients suggests that a $100 per capita
deficit is associated with a $32.4 per capita understatement in state pension liabilities and a 1% decrease in the ratio of total
fund balance to expenditures is associated with $3.3 per capita increase in pension liability understatement. As expected, we
do not find states manipulating their pension liabilities when they are running surpluses. The coefficient on SURPLUS is not
significant.
We also find that states are more likely to understate pension liabilities when they are issuing short-term debt during the
year, but we do not find any association between long-term debt issuance and pension liability understatements. Since
states usually use short-term debt to finance unexpected budget shortfalls, this result is consistent with our prediction that
relieving a budget constraint is likely to be the first order consideration related to pension accounting manipulation. We also
find that when the gubernatorial election is competitive, states are more likely to understate their pension liability.
Columns [2] and [3] show that none of the incentives are related to asset overstatement or rule related understatement
of pension liability. This result is not surprising given that understatement of pension funding gaps is primarily driven by the

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

6.2 การจัดหาเงินทุนช่องว่างโดดแห่งสถานะทางการเงินเงื่อนไขและเพนชั่นเราตรวจสอบก่อนว่าขอบเขตที่รัฐ understate เพนชั่นของทุนช่องเชื่อมโยงกับบัญชีของพวกเขาเงื่อนไขการ ตารางที่ 3 รายงานผลการถดถอย เราพบหลักฐานที่แข็งแกร่งที่ดีทางการเงินของรัฐเกี่ยวข้องกับการใช้ดุลพินิจในการคำนวณหนี้สินเงินบำนาญของ คอลัมน์ [1] แสดงให้เห็นว่าเมื่อตัวแปรขึ้นอยู่กับ LIAB_UNDSTMT_DISCค่าสัมประสิทธิ์ในดุลเป็นบวก และที่สำคัญ (0.324 สถิติของ 2.873) และค่าสัมประสิทธิ์ใน TTLBAL_RATIOอย่างมีนัยสำคัญ และค่าลบ (3.259 สถิติของ 2.043) แนะนำ magnitudes ของสัมประสิทธิ์ที่เป็นจำนวนเงิน $100 ต่อหัวดุลที่สัมพันธ์กับการ $32.4 ต่อเศรษฐกิจฟิลิปปินส์จึงโดดแห่งในรัฐเพนชั่นหนี้สินและลดลง 1% อัตราส่วนของผลรวมงบกองทุนค่าใช้จ่ายเกี่ยวกับ $3.3 ต่อเศรษฐกิจฟิลิปปินส์จึงโดดแห่งหนี้สินเงินบำนาญเพิ่มขึ้นได้ ตามที่คาดไว้ เราไม่พบอเมริกาจัดการกับหนี้สินเงินบำนาญของพวกเขาเมื่อพวกเขากำลัง surpluses ค่าสัมประสิทธิ์ในส่วนเกินที่ไม่อย่างมีนัยสำคัญเรายังพบอเมริกามัก understate หนี้สินเงินบำนาญเมื่อพวกเขามีหนี้ระยะสั้นในระหว่างปี แต่เราไม่พบความเชื่อมโยงระหว่างหนี้ระยะยาว understatements รับผิดออกและเงินบำนาญ ตั้งแต่อเมริกามักจะใช้หนี้สินระยะสั้นการเงินงบประมาณที่ไม่คาดคิดคาด นี้จะสอดคล้องกับการคาดเดาของเราที่บรรเทาข้อจำกัดงบประมาณมีแนวโน้มที่จะพิจารณาลำดับแรกที่เกี่ยวข้องกับการจัดการบัญชีเพนชั่น เรายังพบว่า เมื่อเลือกตั้ง gubernatorial แข่งขัน อเมริกามัก understate ภาระเงินบำนาญของพวกเขาคอลัมน์ [2] และ [3] แสดงว่าไม่มีแรงจูงใจเกี่ยวข้องกับสินทรัพย์ overstatement หรือกฎโดดแห่งที่เกี่ยวข้องความรับผิดชอบเงินบำนาญ ผลนี้ไม่น่าแปลกใจที่โดดแห่งเพนชั่นทุนช่องถูกควบคุมโดยหลักการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

6.2 กองทุนบำเหน็จบำนาญพูดช่องว่างและเงื่อนไขทางการคลังของรัฐ
ก่อนอื่นเราตรวจสอบว่าขอบเขตที่รัฐความจริงช่องว่างการระดมทุนของเงินบำนาญของพวกเขามีความเกี่ยวข้องกับงบประมาณของพวกเขา
สภาพ ตารางที่ 3 รายงานผลการถดถอย เราพบหลักฐานที่คุณภาพชีวิตทางการคลังของรัฐที่เกี่ยวข้องกับการใช้
ดุลพินิจในการคำนวณหนี้สินเงินบำนาญ คอลัมน์ [1] แสดงให้เห็นว่าเมื่อตัวแปรตามเป็น LIAB_UNDSTMT_DISC,
ค่าสัมประสิทธิ์ในการขาดดุลเป็นบวกและมีนัยสำคัญ (0.324 t-สถิติ 2.873) และค่าสัมประสิทธิ์ใน TTLBAL_RATIO เป็น
เชิงลบอย่างมีนัยสำคัญ (3.259 t-สถิติ 2.043) เคาะค่าสัมประสิทธิ์การแสดงให้เห็นว่า $ 100 ต่อหัว
ขาดดุลมีความเกี่ยวข้องกับ $ 32.4 ต่อการพูดหัวในรัฐหนี้สินเงินบำนาญและลดลง 1% ในอัตราส่วนรวม
ยอดเงินกองทุนเพื่อค่าใช้จ่ายที่เกี่ยวข้องกับ $ 3.3 ต่อการเพิ่มขึ้นของประชากรในการพูดรับผิดเงินบำนาญ เป็นที่คาดหวังเรา
ไม่พบรัฐจัดการกับหนี้สินเงินบำนาญของพวกเขาเมื่อพวกเขากำลังทำงานทำบุญ ค่าสัมประสิทธิ์ส่วนเกินไม่ได้
อย่างมีนัยสำคัญ.
นอกจากนี้เรายังพบว่ารัฐมีแนวโน้มที่จะพูดน้อยหนี้สินเงินบำนาญเมื่อมีการออกตราสารหนี้ระยะสั้นในช่วง
ปี แต่เราจะไม่พบความสัมพันธ์ระหว่างการออกตราสารหนี้ระยะยาวและเงินบำนาญ understatements รับผิดใด ๆ ตั้งแต่
รัฐมักจะใช้หนี้ระยะสั้นเพื่อเป็นเงินทุนไขงบประมาณที่ไม่คาดคิดผลนี้มีความสอดคล้องกับการคาดการณ์ของเราที่
บรรเทาข้อ จำกัด งบประมาณมีแนวโน้มที่จะพิจารณาสั่งซื้อครั้งแรกที่เกี่ยวข้องกับการจัดการบัญชีเงินบำนาญ นอกจากนี้เรายัง
พบว่าเมื่อมีการเลือกตั้งผู้ว่าการการแข่งขันรัฐมีแนวโน้มที่จะพูดน้อยรับผิดเงินบำนาญของพวกเขา.
คอลัมน์ [2] และ [3] แสดงให้เห็นว่าไม่มีแรงจูงใจที่เกี่ยวข้องกับการคุยโวสินทรัพย์หรือกฎที่เกี่ยวข้องกับการพูด
ของหนี้สินเงินบำนาญ นี่คือผลไม่น่าแปลกใจที่ได้รับการพูดว่าช่องว่างของการระดมทุนเงินบำนาญเป็นแรงผลักดันหลักโดย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

6.2 . บำนาญกองทุนการพูดช่องว่างและสภาพเงื่อนไขทางการเงิน
เราแรกตรวจสอบว่าขอบเขตที่อเมริกากล่าวถึงอย่างไม่เต็มที่ของพวกเขาบำนาญเดิม ช่องว่างที่เกี่ยวข้องกับภาวะการคลัง
. ตารางที่ 3 รายงานการผล เราพบหลักฐานว่าสุขภาพการคลังของรัฐ ที่เกี่ยวข้องกับการใช้ดุลยพินิจในการคำนวณหนี้สิน
Pensionคอลัมน์ [ 1 ] แสดงให้เห็นว่าเมื่อตัวแปร liab_undstmt_disc
ขาดดุล , สัมประสิทธิ์เป็นบวก ( 0.324 t-statistic , ของ 2.873 ) และสัมประสิทธิ์ ttlbal_ratio คือ
ลบ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( 3.259 t-statistic , ของ 2.043 ) ขนาดของสัมประสิทธิ์บ่งบอกว่า $ 100 ต่อคน
ดุลเกี่ยวข้องกับ $ 324 ต่อหัวการพูดในรัฐเพนหนี้สินและ 1% ลดลงในอัตราส่วนที่สมดุล
กองทุนรวม ค่าใช้จ่าย เกี่ยวข้องกับ $ 3.3 ต่อหัวเพิ่มขึ้นในการพูดบำนาญหนี้สิน ตามที่คาดไว้ , เรา
ไม่พบรัฐจัดการหนี้สินเงินบำนาญของพวกเขาเมื่อพวกเขากำลังส่วนเกิน . สัมประสิทธิ์ในส่วนเกินไม่ได้

ที่สำคัญนอกจากนี้เรายังพบว่ามีแนวโน้มที่จะกล่าวถึงอย่างไม่เต็มที่หนี้สินเงินบำนาญเมื่อมีการออกตราสารหนี้ระยะสั้นในช่วง
ปี แต่เราไม่พบความสัมพันธ์ระหว่างการออกตราสารหนี้ระยะยาว และบำนาญหนี้สิน understatements . ตั้งแต่
รัฐมักจะใช้หนี้ระยะสั้นการเงิน shortfalls งบประมาณที่ไม่คาดคิด ผลที่ได้นี้สอดคล้องกับการคาดการณ์ของเราที่
การงบประมาณ ข้อจำกัดคือมักจะเป็นคำสั่งแรกของการพิจารณาที่เกี่ยวข้องกับการจัดการบัญชีบำนาญ นอกจากนี้เรายังพบว่า เมื่อการเลือกตั้งผู้ว่าการรัฐ
แข่งขันรัฐมีแนวโน้มที่จะกล่าวถึงอย่างไม่เต็มที่บำนาญหนี้สินของพวกเขา .
คอลัมน์ [ 2 ] และ [ 3 ] แสดงให้เห็นว่าไม่มีของแรงจูงใจที่เกี่ยวข้องกับสินทรัพย์การกล่าวเกินจริงหรือกฎที่เกี่ยวข้องพูด
บํานาญ ความรับผิดผลที่ได้นี้ไม่น่าแปลกใจที่ได้รับการพูดช่องว่างของทุนบำเหน็จบำนาญเป็นหลักขับเคลื่อนด้วย