Elderly people are more likely than

Elderly people are more likely than younger patients to develop cognitive impairment as a result of taking medications. This reflects age- and disease-associated changes in brain neurochemistry and drug handling. Delirium (acute confusional state) is the cognitive disturbance most clearly associated with drug toxicity, but dementia has also been reported. The aetiology of cognitive impairment is commonly multifactorial, and it may be difficult to firmly establish a causal role for an individual medication. In studies of elderly hospital patients, drugs have been reported as the cause of delirium in 11 to 30% of cases. Medication toxicity occurs in 2 to 12% of patients presenting with suspected dementia. In some cases CNS toxicity occurs in a dose-dependent manner, often as a result of interference with neurotransmitter function. Drug-induced delirium can also occur as an idiosyncratic complication. Finally, delirium may occur secondary to iatrogenic complications of drug use. Almost any drug can cause delirium, especially in a vulnerable patient. Impaired cholinergic neurotransmission has been implicated in the pathogenesis of delirium and of Alzheimer's disease. Anticholinergic medications are important causes of acute and chronic confusional states. Nevertheless, polypharmacy with anticholinergic compounds is common, especially in nursing home residents. Recent studies have suggested that the total burden of anticholinergic drugs may determine development of delirium rather than any single agent. Also, anticholinergic effects have been identified in many drugs other than those classically thought of as having major anticholinergic effects. Psychoactive drugs are important causes of delirium. Narcotic agents are among the most important causes of delirium in postoperative patients. Long-acting benzodiazepines are the commonest drugs to cause or exacerbate dementia. Delirium was a major complication of treatment with tricyclic antidepressants but seems less common with newer agents. Anticonvulsants can cause delirium and dementia. Drug-induced confusion with nonpsychoactive drugs is often idiosyncratic in nature, and the diagnosis is easily missed unless clinicians maintain a high index of suspicion. Histamine H2 receptor antagonists, cardiac medications such as digoxin and beta-blockers, corticosteroids, non-steroidal anti-inflammatory agents and antibiotics can all cause acute, and, less commonly, chronic confusion. Drug-induced confusion can be prevented by avoiding polypharmacy and adhering to the saying 'start low and go slow'. Special care is needed when prescribing for people with cognitive impairment. Early diagnosis of drug-induced confusion, and withdrawal of the offending agent or agents is essential.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผู้สูงอายุมีแนวโน้มมากขึ้นกว่าผู้ป่วยอายุน้อยการพัฒนาสติปัญญาเป็นผลจากการใช้ยา สะท้อนให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงสัมพันธ์อายุ และโรคในสมองและประสาทเคมีและการควบคุมยาเสพติด เพ้อ (เฉียบพลันรัฐ confusional) รบกวนทางปัญญาที่เกี่ยวข้องกับความเป็นพิษของยาได้ชัดเจนที่สุด แต่ยังมีการรายงานภาวะสมองเสื่อม ชครอบของสติปัญญาเป็น multifactorial ทั่วไป และมันอาจจะยากที่จะมั่นคงบทบาทเชิงสาเหตุของยาแต่ละตัว ในการศึกษาของผู้ป่วยโรงพยาบาลผู้สูงอายุ ยาเสพติดได้รับรายงานจากสาเหตุของการเพ้อใน 11 ถึง 30% ของผู้ป่วย ยาพิษที่เกิดขึ้นใน 2-12% ของผู้ป่วยที่ มีภาวะสมองเสื่อมที่สงสัยว่าการนำเสนอ ในบางกรณี ความเป็นพิษต่อระบบประสาทส่วนกลางเกิดขึ้นในลักษณะขึ้นอยู่กับปริมาณ มักจะเป็นผลรบกวนการทำงานของสารสื่อประสาท ยาที่กระตุ้นให้เพ้อยังเกิดเป็นภาวะแทรกซ้อนมีนิสัย ในที่สุด เพ้ออาจเกิดรอง iatrogenic ภาวะแทรกซ้อนใช้ยาเสพติด ยาเกือบทุกชนิดอาจทำให้เพ้อ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในผู้ป่วยที่เสี่ยงต่อ บกพร่อง cholinergic neurotransmission มีการเกี่ยวข้องในพยาธิกำเนิด ของเพ้อ และโรคอัลไซเม ยา anticholinergic เป็นสาเหตุสำคัญของอเมริกา confusional เฉียบพลัน และเรื้อรัง แต่ polypharmacy กับสาร anticholinergic อยู่ทั่วไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งในคนชรา การศึกษาล่าสุดได้แนะนำว่า ภาระรวมของยา anticholinergic อาจกำหนดพัฒนาของเพ้อมากกว่าใด ๆ เดียวแทน ยัง ผล anticholinergic ได้ระบุยาเสพติดจำนวนมากอื่น ๆ กว่าคลาสสิกว่า เป็นมีผล anticholinergic ที่สำคัญ ยาเสพติดทางจิตเป็นสาเหตุสำคัญของการเพ้อ ตัวแทนยาเสพติดเป็นหนึ่งในสาเหตุสำคัญของการเพ้อในผู้ป่วยหลังผ่าตัด ทำหน้าที่ยาวเบนโซยาพบมากที่สุดเป็นสาเหตุ หรือทำให้รุนแรงภาวะสมองเสื่อมได้ เพ้อเป็นอาการแทรกซ้อนที่สำคัญของการรักษาด้วยอาการซึมเศร้า tricyclic แต่ดูเหมือนว่าไม่ค่อย มีตัวแทนใหม่ Anticonvulsants อาจทำให้เพ้อและภาวะสมองเสื่อม ยาเสพติดเกิดความสับสนกับยา nonpsychoactive มักนิสัยในธรรมชาติ และการวินิจฉัยได้ไม่เว้นแต่ว่าแพทย์รักษาดัชนีสูงความสงสัย ฮีสตามีคู่อริตัวรับ H2 ยาโรคหัวใจเช่นดิจอกซินและปิด corticosteroids ไม่ steroidal ต้านการอักเสบแทนยาปฏิชีวนะสามารถทุกสาเหตุเฉียบพลัน และ น้อยมาก ความสับสนเรื้อรัง ยาที่กระตุ้นให้ความสับสนสามารถป้องกันได้ โดยหลีกเลี่ยง polypharmacy และยึดมั่นว่า 'เริ่มต่ำ และไปช้า' จำเป็นต้องดูแลเป็นพิเศษเมื่อกำหนดสำหรับคนที่มีความบกพร่องทางสติปัญญา การวินิจฉัยสับสนที่เกิดจากยาเสพติด และการถอนตัวแทนหรือตัวแทนกระทำผิดเป็นสำคัญ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผู้สูงอายุมีแนวโน้มมากขึ้นกว่าผู้ป่วยที่มีอายุน้อยกว่าที่จะพัฒนาความบกพร่องทางสติปัญญาเป็นผลมาจากการใช้ยา นี้สะท้อนให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงอายุและโรคที่เกี่ยวข้องในÃÐÊÒ·à¤ÁÕสมองและการจัดการยาเสพติด เพ้อ (เฉียบพลันรัฐสับสน) คือการรบกวนความรู้ความเข้าใจที่เกี่ยวข้องอย่างชัดเจนมากที่สุดกับความเป็นพิษของยาเสพติด แต่ภาวะสมองเสื่อมยังได้รับรายงาน สาเหตุของความบกพร่องทางสติปัญญาเป็น multifactorial ทั่วไปและมันอาจจะยากที่จะสร้างมั่นบทบาทสาเหตุสำหรับยาแต่ละบุคคล ในการศึกษาของผู้ป่วยในโรงพยาบาลผู้สูงอายุ, ยาเสพติดได้รับการรายงานว่าเป็นสาเหตุของความเพ้อ 11 ถึง 30% ของกรณี ความเป็นพิษของยาที่เกิดขึ้นใน 2 ถึง 12% ของผู้ป่วยที่มีภาวะสมองเสื่อมที่ต้องสงสัยว่า ในบางกรณีความเป็นพิษต่อระบบประสาทส่วนกลางที่เกิดขึ้นในลักษณะที่ปริมาณขึ้นอยู่กับมักจะเป็นผลมาจากการรบกวนการทำงานของสารสื่อประสาท เพ้อยาเสพติดที่เกิดขึ้นนอกจากนี้ยังสามารถเกิดขึ้นได้ในฐานะที่เป็นภาวะแทรกซ้อนที่มีนิสัยแปลก สุดท้ายเพ้ออาจเกิดขึ้นรองไปสู่ภาวะแทรกซ้อน iatrogenic ของการใช้ยา เกือบยาเสพติดใด ๆ ที่สามารถก่อให้เกิดความคุ้มคลั่งโดยเฉพาะอย่างยิ่งในผู้ป่วยที่มีความเสี่ยง ความบกพร่องทางการ neurotransmission cholinergic มีส่วนเกี่ยวข้องในการเกิดโรคของเพ้อและของโรคอัลไซเม ยา anticholinergic เป็นสาเหตุสำคัญของการเฉียบพลันและเรื้อรังสับสน อย่างไรก็ตาม polypharmacy ด้วยสาร anticholinergic เป็นเรื่องธรรมดาโดยเฉพาะอย่างยิ่งในที่อาศัยอยู่ในบ้านพักคนชรา การศึกษาล่าสุดชี้ให้เห็นว่าภาระทั้งหมดของยาเสพติด anticholinergic อาจกำหนดพัฒนาเพ้อมากกว่าตัวแทนใด ๆ เดียว นอกจากนี้ผลกระทบ anticholinergic ได้รับการระบุในยาเสพติดอื่น ๆ อีกมากมายกว่าที่คิดว่าคลาสสิกของที่มีผลกระทบที่สำคัญ anticholinergic ยาเสพติดออกฤทธิ์ทางจิตที่เป็นสาเหตุสำคัญของการเพ้อ ตัวแทนยาเสพติดเป็นหนึ่งในสาเหตุที่สำคัญที่สุดของเพ้อในผู้ป่วยหลังผ่าตัด เบนโซออกฤทธิ์ยาวเป็นยาเสพติดที่พบมากที่สุดที่จะทำให้เกิดหรือทำให้รุนแรงภาวะสมองเสื่อม เพ้อเป็นภาวะแทรกซ้อนที่สำคัญของการรักษาด้วย tricyclic ซึมเศร้า แต่ดูเหมือนน้อยร่วมกับตัวแทนคนใหม่ ยากันชักสามารถก่อให้เกิดความคุ้มคลั่งและภาวะสมองเสื่อม ความสับสนที่เกิดจากยากับยาเสพติด nonpsychoactive มักจะมีนิสัยแปลกในธรรมชาติและการวินิจฉัยพลาดได้ง่ายเว้นแต่แพทย์รักษาดัชนีสูงของความสงสัย ฮีสตามี H2 คู่อริยาหัวใจเช่นดิจอกซินและเบต้า blockers, corticosteroids, ไม่ steroidal สารต้านการอักเสบและยาปฏิชีวนะทุกคนสามารถทำให้เกิดเฉียบพลันและน้อยกว่าปกติสับสนเรื้อรัง ความสับสนที่เกิดจากยาที่สามารถป้องกันได้โดยหลีกเลี่ยง polypharmacy และยึดมั่นในว่า 'เริ่มต้นต่ำและไปช้า' การดูแลเป็นพิเศษเป็นสิ่งจำเป็นเมื่อสั่งจ่ายยาสำหรับผู้ที่มีความบกพร่องทางสติปัญญา การวินิจฉัยของความสับสนที่เกิดจากยาและการถอนตัวของตัวแทนที่กระทำผิดกฎหมายหรือตัวแทนเป็นสิ่งจำเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผู้สูงอายุมากกว่าผู้ป่วยเด็ก เพื่อพัฒนาความบกพร่องทางสติปัญญาที่เป็นผลจากการใช้ยา นี้สะท้อนให้เห็นถึงอายุและโรคที่เกี่ยวข้องในการเปลี่ยนแปลงยาประสาทชีวเคมีทางสมอง และการจัดการ อาการเพ้อคลั่ง ( ภาวะสับสนฉับพลัน ) คือ การรับรู้การรบกวนได้อย่างชัดเจนมากที่สุดที่เกี่ยวข้องกับความเป็นพิษของยา แต่จิตยังได้รับรายงาน ส่วนการศึกษาที่เกี่ยวกับสาเหตุของความบกพร่องทางสติปัญญา โดย multifactorial และอาจจะยากที่จะให้สร้างบทบาทเชิงสาเหตุสำหรับยาแต่ละตัว ในการศึกษาของผู้สูงอายุ ผู้ป่วย โรงพยาบาล ยา มีรายงานว่าสาเหตุของการเพ้อใน 11 ถึง 30% ของกรณี ยาพิษเกิดขึ้นใน 2 ถึง 12 % ของผู้ป่วยที่นำเสนอด้วย สงสัยสมองเสื่อม ในบางกรณี หรือพิษเกิดขึ้นในลักษณะปิดกั้น มักเป็นผลจากการรบกวนด้วยฟังก์ชันการตรวจสอบ . เกิดจากยาเพ้อยังสามารถเกิดขึ้นเป็นภาวะแทรกซ้อนมี . สุดท้าย อาจเกิดภาวะแทรกซ้อน iatrogenic เพ้อรองของการใช้ยา เกือบยาใด ๆสามารถเกิดอาการคุ้มคลั่ง โดยเฉพาะในผู้ป่วยที่มีช่องโหว่ บกพร่องชนะขาดลอยนิวโรทราน ิสชั่นเข้าไปพัวพัน กับการเกิดภาวะสับสนเฉียบพลันและโรคอัลไซเม แอนติโคลิเนอร์จิก เป็นสาเหตุสำคัญของโรคแบบเฉียบพลันและเรื้อรัง รูมเมท . อย่างไรก็ตาม polypharmacy กับแอนติโคลิเนอร์จิกสารประกอบทั่วไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสถานพยาบาลที่อาศัยอยู่ การศึกษาล่าสุดชี้ให้เห็นว่ามีภาระทั้งหมดของแอนติโคลิเนอร์จิกยาเสพติดอาจตรวจสอบการพัฒนาเพ้อมากกว่าตัวแทนใด ๆเดียว นอกจากนี้ ข้อมูลและความเชื่อที่ได้รับการระบุในยาอื่น ๆสูงกว่าคลาสสิกคิดเป็นมีฤทธิ์ต้านโคลีนย์สาขามากมาย ยาเป็นสาเหตุสำคัญของการคุ้มคลั่ง ยาเสพติดตัวแทนเป็นหนึ่งในสาเหตุสำคัญของภาวะสับสนเฉียบพลันในผู้ป่วยหลังผ่าตัด ที่เป็นยาออกฤทธิ์นาน benzodiazepines commonest สาเหตุหรือ exacerbate อาการความจำเสื่อม เพ้อเป็นหลัก ภาวะแทรกซ้อนของการรักษาด้วย Tricyclic antidepressants แต่ดูเหมือนว่าน้อยกว่าทั่วไปกับตัวแทนใหม่ ยาต้านอาการชัก จะเกิดอาการคุ้มคลั่งและโรคสมองเสื่อม เกิดจากยาสับสนกับ nonpsychoactive ยามักมีในธรรมชาติ และการวินิจฉัยเป็นพลาดได้ง่าย ถ้าแพทย์รักษาดัชนีสูงของความสงสัย มีน H2 ได้รับยากลุ่ม โรคหัวใจ เช่น ยา และ ยาต้านเบต้า ยาคลายกล้าม ไม่ใช่ตัวแทนต้านการอักเสบสเตียรอยด์และยาปฏิชีวนะสามารถก่อให้เกิดเฉียบพลันและเรื้อรังน้อยกว่าปกติ , ความสับสน ยาเกิดความสับสนสามารถป้องกันได้ โดยหลีกเลี่ยง polypharmacy และยึดมั่นในว่า " เริ่มต้นต่ำและช้าไป " การดูแลพิเศษที่จำเป็นเมื่อใช้สำหรับผู้ที่มีความบกพร่องในการเรียนรู้ การวินิจฉัยของยา - เทพ ความสับสน และการถอนตัวของโพตัวแทนหรือตัวแทนที่สำคัญ