No matter where they went, the snow

No matter where they went, the snow went up to their knees. To make matters worse, the horses that the expedition had prepared had frozen and died. Needless to say, they were tired and reached the end of the rope!
“I’m just going to close my eyes.”
“It’s too far to walk without knowing the exact location.”
People became tired of the tedious and painful expedition one after another.
They were looking forwards to adventure and fighting, but instead they were starving and deliberately avoiding monsters.
They couldn’t tell which monsters were strong or weak.
That was because of the lack of information.
They dispatched a group to gather information about the surrounding area but contact with them had broken off.
“I’m better off just going back.”
“I’m sick of this.”
They were divided and confused!
Each guild began to branch off and do their own activities. Although it was the Cold Roses Guild that led the expedition, they had already lost many because of lack of trust. The expedition was going to rapidly collapse. It was on the verge of collapse because everyone was doing whatever they pleased. Many of the mid-level players that made up the expedition had also failed to come back.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไม่ว่าที่จะไป หิมะไปค่าเข่าของพวกเขา เพื่อให้เรื่องแย่ ม้าที่มีเตรียมการเดินทางมีแช่แข็ง และเสียชีวิต จำเป็นต้องพูด พวกเขาเหนื่อย และถึงจุดสิ้นสุดของเชือก"ฉันเพิ่งจะปิดตาของฉัน""ก็ไกลเดินโดยไม่ทราบตำแหน่งแน่นอน"คนกลายเป็นเหนื่อยกับการเดินทางน่าเบื่อ และความเจ็บปวดหนึ่งพวกเขากำลังมองข้างการผจญภัยและการต่อสู้ แต่แทน ที่อดอยาก และโดยเจตนาหลีกเลี่ยงมอนสเตอร์พวกเขาไม่สามารถบอกได้มอนสเตอร์ที่แข็งแกร่ง หรืออ่อนแอที่ได้เนื่องจากขาดข้อมูลพวกเขาส่งกลุ่มรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับบริเวณ ได้ติดต่อกับพวกเขาได้หัก"ฉันดีกว่าแค่จะกลับ""ฉันป่วยนี้"พวกเขาถูกแบ่ง และสับสนแต่ละสมาคมเริ่มสาขาออก และทำกิจกรรมของตนเอง แต่สมาคมกุหลาบเย็นที่ความรีบเร่ง พวกเขาได้สูญหายไปแล้วจำนวนมากเนื่องจากการขาดความน่าเชื่อถือ ความรีบเร่งที่จะยุบอย่างรวดเร็ว ได้บริหารล่ม เพราะทุกคนทำสิ่งที่พวกเขาพอใจ ผู้เล่นระดับกลางที่ประกอบด้วยความรีบเร่งมากมายได้ยังไม่สามารถกลับมา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไม่ว่าพวกเขาเดินหิมะขึ้นไปที่หัวเข่าของพวกเขา เพื่อให้เรื่องเลว, ม้าที่เดินทางได้เตรียมได้แช่แข็งและเสียชีวิต จำเป็นต้องพูดพวกเขาเหนื่อยและถึงจุดสิ้นสุดของเชือก!
"ฉันแค่ไปที่จะปิดตาของฉัน."
"มันไกลเกินไปที่จะเดินไปโดยไม่ทราบตำแหน่งที่แน่นอน."
กลายเป็นคนเหนื่อยกับการเดินทางที่น่าเบื่อและเจ็บปวดอย่างใดอย่างหนึ่ง หลังจากที่อื่น.
พวกเขากำลังมองไปข้างหน้าในการผจญภัยและการต่อสู้ แต่พวกเขากำลังหิวโหยและจงใจหลีกเลี่ยงมอนสเตอร์.
พวกเขาไม่สามารถบอกได้ว่ามอนสเตอร์ที่แข็งแกร่งหรืออ่อนแอ.
นั่นเป็นเพราะการขาดข้อมูล.
พวกเขาส่งกลุ่มเพื่อรวบรวมข้อมูล เกี่ยวกับพื้นที่โดยรอบ แต่ติดต่อกับพวกเขาได้หักออก.
"ฉันดีกว่าเพิ่งจะกลับมา."
"ฉันป่วยจากนี้."
พวกเขาถูกแบ่งออกและสับสน!
กิลด์แต่ละคนเริ่มที่จะปิดสาขาและทำกิจกรรมของตัวเอง แม้ว่ามันจะเป็นสมาคมกุหลาบเย็นที่นำคณะเดินทางพวกเขาได้หายไปแล้วจำนวนมากเนื่องจากการขาดความไว้วางใจ การเดินทางเป็นไปอย่างรวดเร็วยุบ มันก็จะพังทลายเพราะทุกคนกำลังทำสิ่งที่พวกเขาพอใจ หลายคนของผู้เล่นระดับกลางที่ทำขึ้นมีการเดินทางก็ล้มเหลวที่จะกลับมา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไม่ว่าพวกเขาจะไปที่ไหน หิมะขึ้นไปที่หัวเข่าของพวกเขา เพื่อให้เรื่องเลวร้าย , ม้าที่สำรวจได้เตรียมได้แข็งตายไปแล้ว จำเป็นต้องพูดพวกเขาเหนื่อยและถึงจุดสิ้นสุดของเชือก
" ฉันกำลังจะหลับตา "
" มันไกลเกินไปที่จะเดินโดยไม่รู้ตำแหน่งที่แน่นอน "
คนเหนื่อยจากการเดินทางที่น่าเบื่อและเจ็บปวด
หนึ่งหลังจากที่อื่นพวกเขามองไปที่การผจญภัยและการต่อสู้ แต่พวกเขาอดอยากและจงใจหลีกเลี่ยงมอนสเตอร์
พวกเขาไม่สามารถบอกซึ่งมอนสเตอร์ที่แข็งแกร่งหรืออ่อนแอ .
เพราะขาดข้อมูล .
พวกเขาส่งกลุ่มเพื่อรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับพื้นที่โดยรอบ แต่การติดต่อกับพวกเขาได้แตกออก .
" ฉัน จะดีกว่าที่เพิ่งจะกลับมา "
" ฉันเบื่อ "
.พวกเขาถูกแบ่งออกและสับสน
แต่ละกิลด์เริ่มปิดสาขาและทำกิจกรรมของตนเอง ถึงแม้ว่ามันเป็นกุหลาบเย็นสมาคมที่นำการเดินทาง พวกเขาได้สูญเสียมากเพราะขาดความเชื่อถือ การเดินทางเป็นไปอย่างรวดเร็ว ยุบ มันเกือบจะล้มเพราะทุกคนทำในสิ่งที่พวกเขาพอใจหลายของระดับผู้เล่นที่สร้างขึ้น การสำรวจยังล้มเหลวที่จะกลับมา