“Because we do not know when we wil

“Because we do not know when we will die, we get to think of life as an inexhaustible well and yet everything happens only a certain number of times, and a very small number, really. How many more times will you remember a certain afternoon of your childhood? An afternoon that is so deeply a part of your being that you can't even conceive of your life without it? Perhaps four or five times more. Perhaps not even that. How many more times will you watch the full moon rise? Perhaps twenty. And yet it all seems limitless.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"เพราะเราไม่รู้ว่าเมื่อเราจะตาย เราจะคิดว่า ชีวิตเป็นเช่นเป็นแหล่ง และยัง ทุกอย่างเกิดขึ้นเพียงจำนวนหนึ่งของเวลา และจำนวนน้อยมาก จริง ๆ จำนวนครั้งที่เพิ่มเติมคุณจะจำช่วงบ่ายบางของวัยเด็กของคุณ ช่วงบ่ายที่ลึกเพื่อเป็นส่วนหนึ่งของที่คุณไม่สามารถตั้งครรภ์แม้แต่ชีวิตของคุณโดยไม่ได้ บางที น้อยสี่ห้าครั้ง บางทีอาจจะไม่ก็ จำนวนครั้งที่มากขึ้นคุณจะดูเต็มดวง บางทียี่สิบ และยัง ดูไร้ขีดจำกัด"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"เพราะเราไม่ทราบว่าเมื่อเราจะตายเราจะไปคิดว่าชีวิตเป็นอย่างดีและยังไม่รู้จักเหนื่อยทุกอย่างที่เกิดขึ้นเฉพาะบางจำนวนครั้งและจำนวนน้อยมากจริงๆ ครั้งวิธีการอื่น ๆ อีกมากมายที่คุณจะจำช่วงบ่ายบางอย่างในวัยเด็กของคุณหรือไม่ ช่วงบ่ายที่เป็นลึกเพื่อเป็นส่วนหนึ่งของความเป็นอยู่ของคุณที่คุณไม่สามารถแม้แต่จะตั้งครรภ์ในชีวิตของคุณโดยไม่ได้หรือไม่? บางทีสี่หรือห้าครั้ง บางทีอาจจะไม่ได้ว่า วิธีการหลายครั้งที่คุณจะได้ชมพระจันทร์เต็มดวงเพิ่มขึ้น? บางทียี่สิบ และยังจะทุกอย่างดูเหมือนจะไร้ขีด จำกัด . "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" เพราะเราไม่รู้ว่าเราจะตาย เราต้องคิดว่าชีวิตเป็นอย่างดี และยังไม่สิ้นสุด ทุกอย่างเกิดขึ้นเพียงจำนวนหนึ่งของเวลา และมีจำนวนน้อยมากจริงๆ กี่ครั้งที่คุณจะได้จำบ่ายหนึ่งของวัยเด็กของคุณหรือไม่ ช่วงบ่ายที่ลึกซึ้งเป็นส่วนหนึ่งของของคุณที่คุณไม่สามารถคิดชีวิตโดยไม่ได้ บางที สี่หรือห้าครั้ง บางทีอาจจะไม่ใช่แบบนั้น กี่ครั้งที่คุณจะได้ชมดวงจันทร์ ขึ้นเต็ม บางที 20 แต่ทุกอย่างดูเหมือนจะไร้ขีด จำกัด .