Chapter 167 – Torrent of terror Sin

Chapter 167 – Torrent of terror



Since the first volley of those concealed weapons had been focused on the palanquin, Jun Mo Xie had clearly understood that he was the intended target of the attackers; and now that the upper part of the palanquin had been smashed to pieces, he was certain that the assassins were simply waiting to see their reaction. If these assassins were to realize that their target has already died, then he was sure that these people would immediately turn around and leave without even coming out in the open!

“We’ll make our way to that corner ten feet away, and then we’ll take the road which leads to the Jun residence.” Jun Hu, the head of the guards immediately whispered his command.

“Good! Now listen to my orders; and you’re not allowed to oppose me! Else you’ll be removed from the Jun Family’s command, understood?!” even though Jun Mo Xie’s voice was barely audible, the severity of his command was evident from his tone.

The eight guards looked rather stumped by his words, but quickly realized that this wasn’t the time to argue and hastily nodded.

Jun Mo Xie had been able to spot that most of the concealed weapons had been issued at the back of golden colored lights, while another five or six had originated from green colored sources. But the most surprising thing was that the number of golden colored sources was almost thrice as many as the green colored ones!

Who is trying to get me killed? Who’s capable of organizing such an expensive line-up?

Jun Mo Xie couldn’t resist drawing a comparison: even the assassination attempt on the princess wasn’t half as strong as this one! Am I an even bigger target than the princess now?

“You will immediately abandon the palanquin; and then you’ll move forward in full speed. I’m their target! You don’t need to worry about me; I’ll make my escape once you’re gone!” Jun Mo Xie calmly instructed.

Jun Hu shook his head as he blankly stared in his master’s direction, we will not abandon the young master under any circumstances…. “This is our only duty! We will not abandon you young master… we’ll defend you till our deaths! We cannot obey that command young master!”

“Nonsense! I’m your master, and as long as I’m alive, you will listen to every word of mine! Now obey the command!” Jun Mo Xie patiently replied: “It was obvious from their attacks that they are much stronger than you guys are, so you won’t be able to do much even if you stay here and fight. However, you will end up becoming a burden for me if you stay! You have to get out now so I can get out of here with ease!”

“We’ll be waiting for you up ahead in that case young master! And we’ll try to attract as many troops as possible towards us!” Jun Hu didn’t hesitate one bit while making up his mind, if the young master dies, then I will not wait for the martial judgement…. I will immediately put a knife to my throat, and I’ll kill myself.

He ordered his men, and the eight silhouettes immediately rushed out.

“I don’t care who you are, nor will I care about your instigator….. since you’ve come to kill me, you should’ve come prepared to face the consequences!”

As Jun Mo Xie watched his eight guards reaching the corner, the long-lost glimmer of a familiar glory shone in his eyes: “It seems that it’s unavoidable to divulge from the ways of my past today! So…..It’s time to kill!”

A monstrous smile surfaced on his face as his body sunk deeper into his seat. Like a snowflake in the summer sun, his body disappeared into the ground below without a trace, leaving the palanquin completely empty……..

The movement of the bodyguards had left the assassins baffled! They had been spying for several days now, and had even gone to the lengths of bribing local peddlers for gathering reliable information about Jun Mo Xie’s activities. They were absolutely convinced that Jun Mo Xie was sitting inside the palanquin!

But why are those guards abandoning the palanquin? Are they just trying to distract our attention?

But that just doesn’t make any sense, ah, they didn’t even peek into the palanquin to see if their master is alive or dead…. They just fled! How could such irresponsible guards exist under this sun? But my sources were sure that these guards are most loyal to the Jun Family, and weren’t even afraid of sacrificing their lives for the sake of their masters!

This is really weird! Could it be that the palanquin…. Is really….. empty?

No that can’t be! Just the elevation of the palanquin was enough to indicate that someone was inside the palanquin! Therefore, someone must still be in there!

But there must be a reason why they are abandoning the palanquin and fleeing!

Even though his head was swarming with several different possibilities, the leader of the assassins immediately issued his orders: “Two teams will go and stop those eight guards, but make sure that you don’t kill them all! At least one man must be taken captive! One team will follow afte

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 167 – Torrent ของความหวาดกลัว เนื่องจาก palanquin ที่รับได้เน้นวอลเล่ย์แรกของอาวุธเหล่านั้นซ่อน Mo Xie มิ.ย.ชัดเจนเข้าใจว่า เขาเป็นเป้าหมายของการโจมตี ที่ตั้งใจ และตอนนี้ที่ส่วนบนของ palanquin ที่ได้รับถูกทุบเป็นชิ้น เขาก็แน่นอนว่า มือสังหารได้เพียงแค่รอดูปฏิกิริยาของพวกเขา ถ้ากาฬเหล่านี้จะ รู้ว่า เป้าหมายของพวกเขาเสียชีวิตแล้ว เขา ก็แน่ใจว่าที่ คนเหล่านี้จะหมุนทันที และออกจากไม่ได้ออกมาในการเปิด"เราจะให้มุมที่สิบเมตร และเราจะเข้าถนนซึ่งนำไปสู่ที่พัก Jun" Jun Hu หัวหน้ายามทันทีกระซิบสั่งของเขาดี ตอนนี้ ฟังฉัน และคุณไม่ได้รับอนุญาตให้ต่อต้านฉัน อื่น คุณจะถูกลบออกจากคำสั่งของครอบครัว Jun เข้าใจ!"แม้เสียงมิ.ย. Mo Xie เสียงแทบไม่ ความรุนแรงของคำสั่งของเขาได้เห็นได้จากเสียงของเขายามแปดดูค่อนข้างลงดาต้าเบส โดยคำพูดของเขา แต่อย่างรวดเร็วตระหนักว่า นี่ไม่ใช่เวลาที่จะเถียง และเลยต้องรีบมิ.ย. Mo Xie เคยจุดที่มีการออกของอาวุธซ่อนด้านหลังไฟสีทอง ในขณะที่อีก ห้าหรือหกคนถือกำเนิดขึ้นจากแหล่งข้อมูลสีเขียว แต่สิ่งน่าประหลาดใจ ว่าหมายเลขของแหล่งสีทองเกือบสามครั้งเป็นจำนวนมากเป็นคนสีเขียวที่พยายามที่จะได้รับฉันฆ่า ที่มีความสามารถในการจัดระเบียบดังกล่าวมีราคาแพงอยู่ในปัจจุบันมิ.ย. Mo Xie ไม่สามารถต้านทานเปรียบเทียบ: แม้ความพยายามลอบสังหารในเจ้าหญิงไม่ได้ครึ่งเข้มแข็งเช่นนี้ ผมมีเป้าหมายที่ยิ่งใหญ่กว่าเจ้าหญิงตอนนี้"คุณจะทันทีละทิ้ง palanquin และจากนั้น คุณจะย้ายไปข้างหน้าในความเร็วเต็ม ผมเป้าหมายของพวกเขา คุณไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับฉัน ฉันจะทำให้หลบหนีของฉันเมื่อคุณกำลังหายไป" สั่ง Jun Mo Xie ใจเย็นJun Hu ส่ายหัวของเขาเขาจ้อง blankly ในทิศทางหลักของเขา เราจะไม่ละทิ้งหลักหนุ่มภายใต้สถานการณ์ใด ๆ ... เป็นหน้าที่ของเราเท่านั้น เราจะไม่ละทิ้งคุณหนุ่มหลัก...เราจะปกป้องคุณจนตายของเรา เราไม่เชื่อฟังที่โทหนุ่มสั่ง""เหลวไหล ผมต้นแบบของคุณ และตราบใดที่ฉันมีชีวิตอยู่ คุณจะฟังทุกคำของฉัน ตอนนี้ เชื่อฟังคำสั่ง" มิ.ย. Mo Xie อดทนตอบ: "ก็เห็นได้ชัดจากการโจมตีของพวกเขาว่า พวกเขามีมากยิ่งกว่าพวกคุณจะ ดังนั้นคุณจะไม่สามารถทำอะไรได้มากแม้ว่าคุณอยู่ที่นี่ และต่อสู้ อย่างไรก็ตาม คุณจะสิ้นสุดลงกลายเป็น ภาระสำหรับคุณ คุณต้องการออกจากตอนนี้เพื่อฉันจะได้รับจากที่นี่ได้ง่าย""เราจะรอคุณค่าล่วงหน้าในกรณีที่หนุ่มหลัก และเราจะพยายามดึงดูดกองทหารมากที่สุดต่อเรา" Jun Hu ไม่ลังเลหนึ่งบิตในขณะที่การขึ้นใจของเขา ถ้ามาสเตอร์หนุ่มตาย แล้วฉันจะไม่รอคำพิพากษาต่อสู้... ทันทีเราจะใส่มีดที่คอของฉัน และฉันจะฆ่าตัวเองHe ordered his men, and the eight silhouettes immediately rushed out.“I don’t care who you are, nor will I care about your instigator….. since you’ve come to kill me, you should’ve come prepared to face the consequences!”As Jun Mo Xie watched his eight guards reaching the corner, the long-lost glimmer of a familiar glory shone in his eyes: “It seems that it’s unavoidable to divulge from the ways of my past today! So…..It’s time to kill!”A monstrous smile surfaced on his face as his body sunk deeper into his seat. Like a snowflake in the summer sun, his body disappeared into the ground below without a trace, leaving the palanquin completely empty……..The movement of the bodyguards had left the assassins baffled! They had been spying for several days now, and had even gone to the lengths of bribing local peddlers for gathering reliable information about Jun Mo Xie’s activities. They were absolutely convinced that Jun Mo Xie was sitting inside the palanquin!But why are those guards abandoning the palanquin? Are they just trying to distract our attention?But that just doesn’t make any sense, ah, they didn’t even peek into the palanquin to see if their master is alive or dead…. They just fled! How could such irresponsible guards exist under this sun? But my sources were sure that these guards are most loyal to the Jun Family, and weren’t even afraid of sacrificing their lives for the sake of their masters!This is really weird! Could it be that the palanquin…. Is really….. empty?No that can’t be! Just the elevation of the palanquin was enough to indicate that someone was inside the palanquin! Therefore, someone must still be in there!But there must be a reason why they are abandoning the palanquin and fleeing!Even though his head was swarming with several different possibilities, the leader of the assassins immediately issued his orders: “Two teams will go and stop those eight guards, but make sure that you don’t kill them all! At least one man must be taken captive! One team will follow afte

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่ 167 –ฝนตกหนักแห่งความหวาดกลัวตั้งแต่เริ่มยิงที่พกอาวุธได้เน้นเกี้ยว จุนโมเซี่ยมีความเข้าใจที่ชัดเจนว่าเขาเป็นเป้าหมายของการโจมตี และตอนนี้ที่ส่วนบนของเกี้ยวถูกทุบเป็นชิ้นๆ เขามั่นใจว่า นักฆ่าเพียงแค่รอดูปฏิกิริยาของพวกเขา ถ้านักฆ่าเหล่านี้ตระหนักดีว่า เป้าหมายของพวกเขาได้ตายไปแล้ว เขามั่นใจว่าคนเหล่านี้จะหันหลังและจากไปโดยไม่แม้แต่จะออกมาในการเปิด" เราจะทำวิธีของเราที่ห่าง 10 ฟุต มุม และเราจะใช้ถนนที่นำไปสู่ จุน เรสซิเดนซ์ " จุนโฮ หัวหน้าองครักษ์ทันที กระซิบกับคำสั่งของเขา" ดี ! ! ! ตอนนี้ฟังคำสั่งของฉัน และคุณไม่ได้รับอนุญาตให้ต่อต้านฉัน มิฉะนั้นคุณจะถูกลบออกจากคำสั่ง , จุนครอบครัวเข้าใจมั้ย ? " แม้ว่าเสียงของจุนโมเซี่ยเสียงแทบความรุนแรงของคำสั่งของเขาได้ชัดเจน จากน้ำเสียงของเขาแปดยามมองค่อนข้างสับสนจากคำพูดของเขา แต่อย่างรวดเร็วตระหนักว่า นี่ไม่ใช่เวลามาทะเลาะกันและรีบพยักหน้าจุนโมเซี่ยได้รับการสามารถที่จะจุดที่ปกปิดอาวุธออกมาที่ด้านหลังของไฟสีทอง ส่วนอีกห้าหรือหกมีที่มาจากแหล่งข้อมูลสีเขียวสี แต่เรื่องที่น่าประหลาดใจมากที่สุดนั่นคือหมายเลขของสีทองสีแหล่งเกือบสามเท่า สีเขียวสีคนที่พยายามจะฆ่าผมเหรอ ? ที่มีความสามารถในการจัดระเบียบดังกล่าวมีราคาแพงขึ้น ?จุนโมเซี่ยไม่สามารถต้านทานเขียนเปรียบเทียบ : แม้แต่การลอบสังหารเจ้าหญิงไม่ได้ครึ่งหนึ่งเป็นอย่างนี้ ฉันเป็นยิ่งกว่าเป้าหมายกว่าเจ้าหญิงแล้ว" คุณทันทีจะละทิ้งไป แล้วคุณจะย้ายไปข้างหน้าในความเร็วเต็ม ฉันเป็นเป้าหมายของพวกเขา คุณไม่ต้องเป็นห่วงฉัน ฉันจะหนีออกไปเมื่อคุณจากไป " จุน โม เซี่ย ๆสั่งจุน โฮส่ายหัว เขาจ้องมองอย่างว่างเปล่าในทิศทางที่เจ้านายของเขา เราจะไม่ละทิ้งนายน้อยภายใต้สถานการณ์ใด ๆ . . . . . . . " นี่เป็นหน้าที่เดียวของเรา พวกเราจะไม่ทิ้งท่าน นายน้อย . . . . . . . เราจะปกป้องคุณจนถึงวันตายของเรา เราก็ทำตามนั้น นายน้อย ! "" ไร้สาระ ! ฉันเป็นเจ้านายของเธอ และตราบใดที่ผมยังมีชีวิตอยู่ คุณจะรับฟังทุกคำพูดของฉัน ตอนนี้ทำตามสั่ง ! " จุน โมเซียอย่างอดทน ตอบว่า " มันเห็นได้ชัดจากการโจมตีของพวกเขาที่พวกเขาจะแข็งแกร่งกว่าพวกเธอ เธอคงทำอะไรไม่ได้มากนัก ถ้าคุณอยู่ที่นี่และต่อสู้ อย่างไรก็ตาม , คุณจะสิ้นสุดขึ้นกลายเป็นภาระสำหรับฉัน ถ้านายได้อยู่ คุณต้องออกไปตอนนี้ฉันสามารถออกไปจากที่นี่ได้อย่างง่ายดาย ! "" เรากำลังรอคุณอยู่ข้างหน้าในกรณีนี้ นายน้อย ! และเราก็พยายามที่จะดึงดูดความสนใจของทหารตามที่เป็นไปได้ที่มีต่อเรา " จุน โฮ ไม่ลังเลเลยสักนิด ในขณะที่ตัดสินใจ ถ้าเจ้านายตาย ข้าจะไม่รอการตัดสินใจการต่อสู้ . . . . . . . ฉันทันทีจะเอามีดจ่อคอของฉัน และฉันก็จะฆ่าตัวตายเขาสั่งให้คนของเขาและแปดเงาทันที รีบออกมา" ผมไม่สนใจว่าคุณเป็นใคร หรือผมจะแคร์ . . . . . อ่อนโยนของคุณ ตั้งแต่คุณมาฆ่าผม คุณควรเตรียมที่จะเผชิญหน้ากับมัน ! "เป็นจุนโมเซี่ยดูของเขายามแปดถึงมุมหายไปนานชาติของเกียรติที่คุ้นเคย ส่องแสงในสายตาของเขา : " มันดูเหมือนว่า มันเลี่ยงไม่ได้ที่จะเปิดเผยจากทางอดีตของฉันในวันนี้ ! ดังนั้น . . . . . ถึงเวลาที่จะฆ่า "รอยยิ้มปีศาจที่โผล่ขึ้นมาบนใบหน้า ขณะที่ร่างของเขาจมลึกเข้าไปในที่นั่งของเขา เหมือนเกล็ดหิมะในฤดูร้อนดวงอาทิตย์ , ร่างกายของเขาหายไปในพื้นดินด้านล่าง โดยไม่มีร่องรอย ออกจากเกี้ยว . . . . . ว่างเปล่าอย่างสมบูรณ์การเคลื่อนไหวขององครักษ์ซ้ายนักฆ่างงงัน ! พวกเขาถูกสอดแนมหลายวันแล้ว และมีแม้กระทั่งไปความยาวของติดสินบนพ่อค้าเร่ท้องถิ่นสำหรับการรวบรวมข้อมูลที่เชื่อถือได้เกี่ยวกับ จุน โม เซี่ย กิจกรรม พวกเขามีความมั่นใจอย่างที่จุนโมเซียนั่งอยู่ในเกี้ยวแต่ทำไมพวกยามทิ้งเกี้ยวล่ะ พวกเขาเพียงแค่พยายามที่จะเบี่ยงเบนความสนใจของเราแต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกใด ๆ อ่า . . . พวกเขาไม่ได้แอบมองเข้าไปในเกี้ยวเพื่อดูว่าเจ้านายของตนจะอยู่หรือตาย . . . . . . . พวกเขาหนีไปแล้ว ! ทำไมไม่มีความรับผิดชอบ ทหารอยู่ภายใต้ดวงอาทิตย์นี้ แต่แหล่งข่าวมั่นใจว่าทหารเหล่านี้จะซื่อสัตย์ที่สุดของครอบครัว จุน และไม่ได้กลัวการเสียสละชีวิตของตนเองเพื่อประโยชน์ของเจ้านายของพวกเขานี่มันแปลกจริงๆ อาจจะเป็นว่า เกี้ยว . . . . . . . ถูกจริงๆ . . . . . ว่างเปล่าไม่ ทำอย่างนั้นไม่ได้ ! แค่การเกี้ยวก็เพียงพอที่จะระบุว่าใครคือภายในเกี้ยว ดังนั้นต้องมีใครบางคนอยู่ในนั้นแต่มันต้องมีเหตุผลว่าทำไมพวกเขาจึงทิ้งเกี้ยวและหลบหนี !แม้ว่าหัวของเขาเต็มไปด้วยความเป็นไปได้ที่แตกต่างกันหลาย หัวหน้านักฆ่าทันที คำสั่งของเขา : " สองทีมจะไปและหยุดพวกยามแปด แต่ให้แน่ใจว่าคุณ ดอน