The dystopian setting of these film

The dystopian setting of these films has nothing to do with reality. In spite of vague satirical swipes at reality television and fashion, this cinematic world is basically a heady concoction of wilful absurdities. A daft fictional evil regime that is a monstrous blend of Terry Gilliam's Brazil and The X Factor downtreads its noble innocent victims until they fight back. The whole thing is rooted in teenagers' sensibilities and its images of politics are there to drive up dramatic tension, and sell more DVDs. Job done.

As a political analysis The Hunger Games is, I grant, perhaps a tiny bit more realistic than V for Vendetta, in which Britain is a fascist state and the only way to fight it is to plant a bomb under parliament. Yeah man, that's so like today it's uncanny.

Bring back Marxism – at least it tried to think things through. Marx himself would have thought the emptiness of today's radical imagery beneath scorn. The Hunger Games is mass entertainment, not a manual for changing the world.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การตั้งค่า dystopian ของภาพยนตร์เหล่านี้มีอะไรกับความเป็นจริง แม้คลุม satirical swipes โทรทัศน์ความเป็นจริงและแฟชั่น โลกที่ผลงานชิ้นนี้เป็นพื้น concoction heady ของ wilful ไร้สาระ งี่เง่าสมมติชั่วร้ายระบอบการปกครองที่ผสมผสานระหว่าง Gilliam เทอร์รี่ไบค์ของบราซิลและ X ปัจจัย downtreads ของเหยื่อผู้บริสุทธิ์สูงส่งจนกว่าพวกเขาต่อสู้กลับ สิ่งทั้งหมดเป็นสิ่ง ๆ sensibilities ของวัยรุ่น และภาพของเมืองมีการ ขับรถขึ้นความตึงเครียดอย่างมาก และขายมากกว่าดีวีดีงานทำ

เป็นการวิเคราะห์ทางการเมืองหิวเกม ฉันให้ บางที เล็กจิ๋วยิ่งกว่า V สำหรับ Vendetta ในซึ่ง สหราชอาณาจักรเป็นรัฐ fascist และวิธีเดียวที่จะต่อสู้ จึงปลูกระเบิดภายใต้รัฐสภา ใช่คน ที่เป็นดังเช่นวันนี้จะเป็นพลังดึง

นำลัทธิมากซ์ไป – น้อย ก็พยายามคิดว่า สิ่งที่ผ่าน Marx เองจะคิดว่า สิ่งที่ว่างเปล่าของวันนี้ถ่ายรุนแรงใต้ชน เกมส์หิวไม่ด้วยตนเองสำหรับการเปลี่ยนโลก บันเทิงโดยรวมได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การตั้งค่า dystopian ของภาพยนตร์เหล่านี้มีอะไรจะทำอย่างไรกับความเป็นจริง ทั้งๆที่มีการเหน็บแนม swipes คลุมเครือที่โทรทัศน์ความเป็นจริงและแฟชั่นโลกในโรงภาพยนตร์นี้เป็นพื้นผสมมึนเมาของเหลวไหลจงใจ ระบอบการปกครองที่ชั่วร้ายบ้าสมมติว่าเป็นการผสมผสานกันอย่างมหึมาของเทอร์รี่กิลเลียมของบราซิลและปัจจัย downtreads เหยื่อผู้บริสุทธิ์ของขุนนางจนกว่าพวกเขาจะกลับมาต่อสู้ สิ่งที่ทั้งมีรากมาจากความรู้สึกอ่อนไหววัยรุ่น 'และภาพของการเมืองจะมีการขับรถขึ้นความตึงเครียดอย่างมากและขายดีวีดีมากขึ้น งานทำในขณะที่การวิเคราะห์ทางการเมืองเกมหิวคือฉันให้อาจจะเป็นบิตขนาดเล็กเป็นจริงมากขึ้นกว่า V อาฆาตซึ่งในสหราชอาณาจักรเป็นรัฐเผด็จการและวิธีเดียวที่จะต่อสู้กับมันคือการวางระเบิดภายใต้รัฐสภา ใช่คนที่เป็นเช่นนั้นเช่นวันนี้ก็แปลกนำกลับมาร์กซ์ - อย่างน้อยก็พยายามที่จะคิดว่าสิ่งที่ผ่าน มาร์กซ์เองก็มีความคิดความว่างเปล่าของภาพรุนแรงในปัจจุบันภายใต้การดูถูก Hunger Games เป็นความบันเทิงมวลไม่ได้คู่มือสำหรับการเปลี่ยนโลก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การตั้งค่าภาพยนตร์ dystopian เหล่านี้ไม่เกี่ยวกับความเป็นจริง ทั้งๆที่ความเป็นจริงและคลุมเครือเสียดสีผ่านโทรทัศน์ ภาพยนตร์ แฟชั่น โลกนี้เป็นพื้นผสมเข้มข้นของความจงใจบ้าบอคอแตก . โง่สวมเป็นระบอบชั่วร้ายที่เป็นส่วนผสมของ เทอร์รี่ กิลเลียม บราซิลมหึมาและ X Factor downtreads อริยเหยื่อที่บริสุทธิ์จนกว่าพวกเขาจะต่อสู้กลับเรื่องทั้งหมดมีรากในวัยรุ่น ' อารมณ์และภาพการเมืองมีขับขึ้นแรง เร้าใจ และขาย DVD เพิ่มเติม เสร็จงาน

เป็นการเมืองการวิเคราะห์เกมส์ความหิว ผมให้ บางทีนิดมีเหตุผลมากกว่า V for Vendetta ที่อังกฤษเป็นรัฐฟาสซิสต์และวิธีเดียวที่จะต่อสู้กับมัน วางระเบิดไว้ภายใต้รัฐสภา ใช่นั่นมันเหมือนวันนี้มันแปลก

กลับมาลัทธิมาร์กซ–อย่างน้อยพยายามที่จะคิดว่าสิ่งที่ผ่าน มาร์กซ์เองก็มีความคิดแบบหัวรุนแรงภายใต้ความว่างเปล่าของวันนี้หรอก เกมส์หิวเป็นมวลความบันเทิง ไม่ใช่คู่มือ เพื่อเปลี่ยนแปลงโลก