Chapter 50 - The Eerie CourtyardWhi

Chapter 50 - The Eerie Courtyard

While the main door was opening, the trio anxiously faced it. Bai Xiaochun was panicking, pulling out protective seals and sticking them on his body one after the other.

The figure that appeared held a lantern in its hand, blocking the entrance. It seemed to merge with the darkness, gazing at the trio in front.

“To what does the Luo Household owe this visit?”

Under the light of the lantern, the trio saw a youth with a pale face and calm eyes, clothed in a long cyan robe.

Seeing that it was just a human, Feng Yan and Du Lingfei let out a sigh of relief, the previous anxiety gradually subsiding.

“Fellow cultivator, we three are sect disciples of the Spirit River Sect. We came to ask some questions…” Feng Yan began talking.

When Du Lingfei noticed a layer of protective light covering Bai Xiaochun, her brows furrowed.

Not paying attention to Du Lingfei, Bai Xiaochun felt intense danger from the mansion and the youth.

“Ah, friends from the Spirit River Sect… Come in.” The youth spoke softly as the lantern swayed, the glow it was emitting occasionally lit up his face as he took a few steps back, and turned to leave.

The main door was opened, as if welcoming the trio.

Feng Yan hesitated shortly before going in first with Du Lingfei following behind him. Bai Xiaochun, on the other hand, surveyed the surroundings, gnashing his teeth as he vigilantly followed the two into the mansion.

The door closed shut as soon as they entered, the two lanterns on the wall rocked even more violently. Underneath the lanterns were the two lion statues, their eyes rolled as it turned blood-red.

Inside the mansion, a jadestone path was surrounded by vegetation and breakstone. The suroundings were dark and concealed even under the moonlight. Their only guide was the youth with the lantern in front of them, swaying with each and every step.

Feeling isolated from everything else, the four followed the path engulfed by silence.

On the right were fruit trees, swaying their red fruits despite the absence of wind.

Du Lingfei and Feng Yan warily looked about, staring at the rustling trees in particular, the eeriness they exuded was unsettling. Bai Xiaochun was walking behind them.

Slowly, a faint scent of blood reached his nose.

Surprised, Bai Xiaochun was just about to open his mouth.

Suddenly, the fruits on the trees started dropping down one after the other, rolling toward them after landing on the ground. On each of the fruits, there were faces of smiling children, as though drawn onto them. They started laughing as they made their way to the four of them.

“Lalala, Good evening.”

The fruits started growing arms and legs, and held their hands together while running towards the trio, surrounding the pale-faced Bai Xiaochun, Du Lingfei, and Feng Yan as they laughed merrily.

“Aunty said to be good kids! We can’t cry, we can’t wail, smiling fruits are most swell!” The fruits skipped around them in circles, their voices carrying a creepy laughter.

As they neared, a sweet fragrance spread in the air. This smell, however, was so unpleasant to the nose that one would feel like vomiting out their organs.

Some of the fruits even ran up to the youth who seemed oblivious to their laughter and songs as he stepped on them, crushing them in the process. However, the fruit pieces quickly reformed themselves with their smiles and song uninterrupted.

“What the hell?” Feng Yan’s eyes were wide as he swept his sleeve, a gust formed and blew away the fruits, crushing them upon impact with the ground. However, they reformed once again, their laughter constantly lingering in the air.

Bai Xiaochun was covered in goosebumps. His exterior defensive light barriers were all activated.

Du Lingfei was even paler, staring at the dancing fruits with sheer terror, she held down her vomit as she clenched her teeth. Just as she was about to gesticulate with her fingers for an attack, the fruits put on terrified faces.

“Aunty is coming!” They sprinted back to the fruit trees and jumped back up to their former positions, their smiling faces disappeared as they turned into normal fruits again.

“These are spirit fruits that my ancestors brought back from the deep parts of the mountain. They never stop singing. Did you three like it?” The youth in front of them did not turn his head and continued his advance towards the source of the voice.

After briefly hesitating, Du Lingfei and Feng Yan sighed before following the youth again.

Bai Xiaochun felt a chill ran down his spine as he proceeded following them again. As they walked, Bai Xiaochun noticed that there were an extra set of footsteps...

Before they knew it, the footsteps no longer belonged to four, but five people!

Perhaps it had been this way ever since they entered the mansion, but the fruits had distracted them. The following silence would make the fifth set of footsteps much more audible.

Bai Xiaochun listened carefully, realizing that the footsteps were

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 50 - ลานน่าขนลุกในขณะที่กำลังเปิดประตูหลัก trio เฝ้าเผชิญกับมัน หวาน Xiaochun ไบตื่นตระหนก ดึงออกซีลป้องกัน และยึดติดในร่างกายของเขาหนึ่งหลังจากอื่นตัวเลขที่ปรากฏถือโคมไฟในมือของ ปิดกั้นทางเข้า ที่ผสานกับความมืด เฝ้ามองทั้งสามคนหน้าเหมือน"เพื่ออะไรไม่บ้าน Luo เป็นหนี้ชมนี้"ภายใต้แสงของโคมไฟ trio เห็นเยาวชน ด้วยใบหน้าซีดและตาสงบ สวมในเสื้อคลุมตัวยาวสีฟ้าเห็นว่ามันเป็นเพียงแค่มนุษย์ Feng Yan และ Du Lingfei ให้ออกแยกกันความบรรเทา ความวิตกกังวลก่อนหน้า subsiding ค่อย ๆ"เกษตรกรเพื่อน เราสามเป็นสาวกนิกายนิกายวิญญาณแม่น้ำ เรามาถามคำถาม" Feng Yan เริ่มพูดคุยเมื่อ Du Lingfei สังเกตเห็นชั้นของแสงป้องกันที่ครอบคลุมใบหวาน Xiaochun คิ้วเธองุ่นง่านไม่สนใจกับ Du Lingfei หวาน Xiaochun ไบรู้สึกอันตรายรุนแรงจากคฤหาสน์และเยาวชน"อา เพื่อนจากนิกายแม่วิญญาณ. ... มาใน" เยาวชนพูดเบา ๆ เป็นโคมไฟที่เปี่ยมไป เรืองแสงที่มันถูกเปล่งแสงใบหน้าของเขาบางครั้งเขาเอากี่ตอน และหันไปออกประตูหลักเปิด เป็นถ้าปล่อยต้อนรับFeng Yan ลังเลก่อนที่จะไปในครั้งแรกกับ Du Lingfei ต่อหลังเขา ไบหวาน Xiaochun คง สำรวจสภาพแวดล้อม ฟูมฟันของเขาไป ตามเขาวิตกตามทั้งสองเข้าไปปิดประตูปิดเร็วที่สุดเท่าที่พวกเขาป้อน โคมสองผนังโยกอย่างรุนแรงยิ่งขึ้น ภายใต้โคมไฟมีรูปปั้นสิงโตสอง ตารีดเป็นเปิดสีแดงเลือดภายในแมนชั่น jadestone เส้นทางถูกล้อมรอบ ด้วยพรรณไม้และ breakstone Suroundings มีมืด และปกปิดแม้กระทั่งภายใต้แสงจันทร์ คู่มือเฉพาะของพวกเขาเป็นเยาวชน ด้วยโคมไฟหน้าของพวกเขา กับทุกขั้นตอนความรู้สึกแยกจากทุกสิ่งทุกอย่าง สี่ตามเส้นทางที่โอบล้อม ด้วยความเงียบด้านขวามีต้นผลไม้ ผลไม้สีแดงของพวกเขาแม้จะลมไหวDu Lingfei และ Feng Yan เหตุถล่มจาการ์ตามองเกี่ยวกับ จ้องต้นไม้ rustling โดยเฉพาะอย่างยิ่ง eeriness พวกเขา exuded เป็นไม่มั่นคง หวาน Xiaochun ไบได้เดินอยู่ด้านหลังช้า มีกลิ่นเลือดจาง ๆ ถึงจมูกของเขาประหลาดใจ หวาน Xiaochun ไบเป็นเพียงเกี่ยวกับการ เปิดปากของเขาทันใดนั้น ผลไม้บนต้นไม้เริ่มลงหนึ่งหลังจากอื่น กลิ้งต่อพวกเขาหลังจากลงจอดบนพื้นดิน บนแต่ละผลไม้ ได้ใบหน้าของเด็ก รอยยิ้มราวกับวาดลงบนพวกเขา พวกเขาเริ่มต้นหัวเราะพวกเขาทำทางของพวกเขาที่สี่ของพวกเขา"Lalala เย็นดีด้วย"ผลไม้เริ่มเติบโตแขนและขา และจัดมือกันขณะทำงานต่อสาม รอบที่หน้าซีดไบหวาน Xiaochun, Du Lingfei และ Feng Yan เป็นเยาะ merrily"ป้าว่า จะเป็นเด็กดี เราไม่ร้องไห้ เราไม่สามารถ wail ผลไม้ยิ้มจะบวมมากที่สุด" ผลไม้ข้ามรอบตัวพวกเขาในวงการ เสียงของพวกเขาพกเสียงหัวเราะน่าขนลุกขณะที่พวกเขา neared กลิ่นหอมหวานที่แพร่กระจายในอากาศ กลิ่นนี้ อย่างไรก็ตาม คือไม่พึงประสงค์ดังนั้นการชิมที่หนึ่งรู้สึกเหมือนอาเจียนออกอวัยวะของพวกเขาผลไม้บางอย่างก็วิ่งขึ้นเพื่อให้เยาวชนที่ดูเหมือนจะหัวเราะและเพลงเขาเหยียบพวกเขา บดในกระบวนการ อย่างไรก็ตาม ชิ้นผลไม้เร็วขึ้นเอง ด้วยรอยยิ้มและเพลงต่อเนื่อง"อะไรนรก" ตา Feng Yan ได้กว้างเขากวาดแขนของเขา gust ที่เกิดขึ้น และพัดไป ผลไม้บดเมื่อกระทบกับพื้นดิน อย่างไรก็ตาม พวกเขาขึ้นอีกครั้งหนึ่ง เสียงหัวเราะของพวกเขาอย่างต่อเนื่อง lingering ในอากาศชมรมขนหัวลุกคลุมหวาน Xiaochun ไบ อุปสรรคแสงป้องกันภายนอกของเขาทั้งหมดถูกเปิดใช้งานDu Lingfei คือแม้จาง จ้องผลไม้เต้นด้วยความหวาดกลัวที่แท้จริง เธอค้างอาเจียนของเธอ ตามที่เธอกัดฟันของเธอ เพียง เพราะประมาณบุ้ยใบ้ ด้วยนิ้วของเธอโจมตี ผลไม้ใส่กลัวใบหน้า"ป้าจะมา" พวกเขา sprinted กลับไปยังต้นไม้ผลไม้ และกระโดดกลับไปตำแหน่งเดิมของพวกเขา พวกเขายิ้มหายไปเป็นพวกเขากลายเป็นผลไม้ปกติอีกครั้ง"เหล่านี้เป็นผลไม้วิญญาณที่บรรพบุรุษของฉันกลับมาจากส่วนลึกของเขา พวกเขาไม่เคยหยุดร้องเพลง คุณสามชอบ" เยาวชนหน้าไม่เปิดหัวของเขา และต่อเงินต่อแหล่งที่มาของเสียงหลังจากอย่าลังเลใจสั้น ๆ Du Lingfei และ Feng Yan ถอนหายใจก่อนเยาวชนอีกครั้งBai Xiaochun felt a chill ran down his spine as he proceeded following them again. As they walked, Bai Xiaochun noticed that there were an extra set of footsteps...Before they knew it, the footsteps no longer belonged to four, but five people!Perhaps it had been this way ever since they entered the mansion, but the fruits had distracted them. The following silence would make the fifth set of footsteps much more audible.Bai Xiaochun listened carefully, realizing that the footsteps were