Development of foreign direct inves

Development of foreign direct investment in Cambodia
Inward FDI into Cambodia can be traced back to the late 1950s (Chap, 2006). During this period, the main countries of origin of these investments were France, China and Japan. These investments were concentrated in industries such as textiles, rubber, plastics, paper, cement, automobile tires, chemicals, metal, and other manufacturing. In 1955, there were 650 investment projects worth 36 million riels. The number of projects increased noticeably and reached 3707 in 1967 with investment amounts rising to 2521 million riels. In the 1970s, investment came to a complete halt as a result of civil wars and the genocidal Pol Pot regime, which was overthrown in January 1979. During 1979–1989, all the remaining enterprises were state-owned, and practically no FDI went into Cambodia as the country suffered from political upheaval, economic embargo and international isolation (Chap, 2006).
Cambodia again succeeded in attracting foreign direct investment in the late 1980s when the country was transformed from a centrally controlled to a free market-oriented economy. In 1989, a foreign investment law was approved by the National Assembly. It was followed by a sub-decree, issued by the Council of Ministers in 1991, which detailed the interpretation and implementation of the investment law. During 1991–1993, the country attracted FDI worth US$ 1200 million into 638 projects (Chap, 2006), concentrated in tourism, banking, construction, manufacturing and agriculture, which mainly came from five economies, namely Thailand, Malaysia, Singapore, Hong Kong, and France. At that time there was already a shift to Asian home countries.
After the UN-backed national election in 1993, which resulted in the creation of the new coalition government, the Council for the Development of Cambodia/Cambodian Investment Board became responsible for approving investment applications. A new law on investment was drafted and subsequently approved by the National Assembly in 1994. Compared to other countries in the region, this new investment law was regarded as quite liberal, offering generous incentive packages to investors, both domestic and foreign, on a non-discriminatory basis (Asian Development Bank, 2006). The 1994 investment law was revised in 2003. As part of the new investment regime, a sub-decree was issued to provide a legal framework to establish Special Economic Zones (SEZs) in late 2005 in order to promote economic and processing activities.
Based on the CIB’s Cambodian Investment Statistics, 1994–2004, Cambodia attracted FDI of about US$ 5313 million in fixed assets during 1994–2004. The main source economies of FDI were ASEAN and other Asian countries, particularly

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พัฒนาลงทุนโดยตรงต่างประเทศในกัมพูชาFDI เข้าด้านในเข้าไปในกัมพูชาสามารถติดตามกลับไปสายมินิ (Chap, 2006) ในช่วงเวลานี้ ประเทศหลักของจุดเริ่มต้นของการลงทุนเหล่านี้ถูกฝรั่งเศส จีน และญี่ปุ่น การลงทุนเหล่านี้ได้เข้มข้นในอุตสาหกรรมสิ่งทอ ยาง พลาสติก กระดาษ ซีเมนต์ ยางรถยนต์ เคมีภัณฑ์ โลหะ และผลิตอื่น ๆ ใน 1955 มีโครงการลงทุน 650 มูลค่า riels 36 ล้านบาท จำนวนโครงการเพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัด และถึง 3707 ใน 1967 มียอดเงินลงทุนที่เพิ่มขึ้นไป riels 2521 ล้าน ในทศวรรษ 1970 ลงทุนมาสะดุดหยุดชะงักให้สมบูรณ์จากสงครามกลางเมืองและระบอบ Pol หม้อ genocidal ซึ่งถูก overthrown ในเดือน 1979 มกราคม ในระหว่างปีค.ศ. 1979 – 1989 ทั้งหมดเหลือองค์กรถูกรัฐ และจริง FDI ไม่เดินเข้าไปในกัมพูชาเป็นประเทศรับความเดือดร้อนจากแรงกระเพื่อมทางการเมือง เศรษฐกิจ embargo และแยกระหว่างประเทศ (Chap, 2006)Cambodia again succeeded in attracting foreign direct investment in the late 1980s when the country was transformed from a centrally controlled to a free market-oriented economy. In 1989, a foreign investment law was approved by the National Assembly. It was followed by a sub-decree, issued by the Council of Ministers in 1991, which detailed the interpretation and implementation of the investment law. During 1991–1993, the country attracted FDI worth US$ 1200 million into 638 projects (Chap, 2006), concentrated in tourism, banking, construction, manufacturing and agriculture, which mainly came from five economies, namely Thailand, Malaysia, Singapore, Hong Kong, and France. At that time there was already a shift to Asian home countries.After the UN-backed national election in 1993, which resulted in the creation of the new coalition government, the Council for the Development of Cambodia/Cambodian Investment Board became responsible for approving investment applications. A new law on investment was drafted and subsequently approved by the National Assembly in 1994. Compared to other countries in the region, this new investment law was regarded as quite liberal, offering generous incentive packages to investors, both domestic and foreign, on a non-discriminatory basis (Asian Development Bank, 2006). The 1994 investment law was revised in 2003. As part of the new investment regime, a sub-decree was issued to provide a legal framework to establish Special Economic Zones (SEZs) in late 2005 in order to promote economic and processing activities.Based on the CIB’s Cambodian Investment Statistics, 1994–2004, Cambodia attracted FDI of about US$ 5313 million in fixed assets during 1994–2004. The main source economies of FDI were ASEAN and other Asian countries, particularly

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การพัฒนาของการลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศในประเทศกัมพูชาลงทุนจากต่างประเทศเข้ามาในประเทศกัมพูชาขาเข้าสามารถสืบย้อนกลับไปในช่วงปลายปี 1950 (บทที่ 2006)
ในช่วงเวลานี้ประเทศหลักของแหล่งที่มาของเงินลงทุนเหล่านี้เป็นฝรั่งเศสจีนและญี่ปุ่น เงินลงทุนเหล่านี้มีความเข้มข้นในอุตสาหกรรมเช่นสิ่งทอ, ยาง, พลาสติก, กระดาษ, ซีเมนต์, ยางรถยนต์, สารเคมี, โลหะและการผลิตอื่น ๆ ในปี 1955 มี 650 โครงการมูลค่าการลงทุน 36 ล้าน Riels จำนวนโครงการเพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัดและถึง 3707 ในปี 1967 ที่มีจำนวนการลงทุนเพิ่มขึ้นถึง 2521000000 Riels ในปี 1970 การลงทุนมาหยุดที่สมบูรณ์เป็นผลมาจากสงครามกลางเมืองและระบอบการปกครองของซ้ำร้ายการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ที่ถูกล้มล้างในเดือนมกราคมปี 1979 ในช่วง 1979-1989 ทั้งหมดในสถานประกอบการที่เหลืออยู่ที่รัฐเป็นเจ้าของและการลงทุนโดยตรงในทางปฏิบัติไม่เดินเข้าไปในห้อง กัมพูชาเป็นประเทศที่ได้รับความเดือดร้อนจากการเปลี่ยนแปลงทางการเมือง, การคว่ำบาตรทางเศรษฐกิจและแยกระหว่างประเทศ (Chap 2006).
ประเทศกัมพูชาอีกครั้งประสบความสำเร็จในการดึงดูดการลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศในช่วงปลายทศวรรษที่ 1980 เมื่อประเทศได้เปลี่ยนจากการควบคุมจากส่วนกลางไปสู่เศรษฐกิจที่มุ่งเน้นตลาดเสรี ในปี 1989 ซึ่งเป็นกฎหมายการลงทุนต่างประเทศได้รับการอนุมัติโดยสมัชชาแห่งชาติ ตามมาด้วยย่อยพระราชกฤษฎีกาที่ออกโดยคณะรัฐมนตรีในปี 1991 ซึ่งมีรายละเอียดการตีความและการดำเนินการตามกฎหมายการลงทุน ในช่วง 1991-1993 ซึ่งเป็นประเทศที่ดึงดูดการลงทุนโดยตรงมูลค่า $ 1200000000 ลงใน 638 โครงการ (Chap 2006), ความเข้มข้นในการท่องเที่ยว, การธนาคาร, การก่อสร้าง, การผลิตและการเกษตรซึ่งส่วนใหญ่มาจากเศรษฐกิจที่ห้า ได้แก่ ไทย, มาเลเซีย, สิงคโปร์, ฮ่องกง ฮ่องกงและฝรั่งเศส ในเวลานั้นมีอยู่แล้วให้มีการเปลี่ยนแปลงไปยังประเทศบ้านเอเชีย.
หลังจากการเลือกตั้งแห่งชาติของสหประชาชาติได้รับการสนับสนุนในปี 1993 ซึ่งจะมีผลในการสร้างพรรคร่วมรัฐบาลใหม่ที่สภาเพื่อการพัฒนากัมพูชา / กัมพูชาคณะกรรมการการลงทุนกลายเป็นผู้รับผิดชอบในการอนุมัติการลงทุน การใช้งาน กฎหมายใหม่เกี่ยวกับการลงทุนถูกเกณฑ์ทหารและได้รับการอนุมัติในภายหลังโดยสมัชชาแห่งชาติในปี 1994 เมื่อเทียบกับประเทศอื่น ๆ ในภูมิภาคกฎหมายการลงทุนใหม่นี้ถูกมองว่าเป็นเสรีนิยมมากเสนอแพคเกจแรงจูงใจที่มีน้ำใจให้กับนักลงทุนทั้งในประเทศและต่างประเทศในบุหรี่ พื้นฐาน -discriminatory (ธนาคารพัฒนาเอเชีย 2006) กฎหมายการลงทุน 1994 แก้ไขในปี 2003 เป็นส่วนหนึ่งของระบอบการปกครองการลงทุนใหม่พระราชกฤษฎีกาย่อยออกเพื่อให้มีกรอบกฎหมายที่จะสร้างเขตเศรษฐกิจพิเศษ (SEZs) ในปลายปี 2005 เพื่อส่งเสริมกิจกรรมทางเศรษฐกิจและการประมวลผล.
จาก CIB ของกัมพูชาลงทุนสถิติ 1994-2004 กัมพูชาดึงดูดการลงทุนโดยตรงของประมาณ US $ 5313000000 ในสินทรัพย์ถาวรในช่วง 1994-2004 เศรษฐกิจแหล่งที่มาของการลงทุนโดยตรงเป็นอาเซียนและประเทศอื่น ๆ ในเอเชียโดยเฉพาะอย่างยิ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การพัฒนาของการลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศในกัมพูชา
การลงทุนทางตรงจากต่างประเทศในกัมพูชาสามารถ traced กลับไปที่ปลายปี 1950 ( CHAP , 2006 ) ช่วงนี้ ประเทศหลักของแหล่งที่มาของการลงทุนเหล่านี้ คือ ฝรั่งเศส จีน และญี่ปุ่น การลงทุนเหล่านี้มีความเข้มข้นในอุตสาหกรรม เช่น สิ่งทอ ยาง พลาสติก กระดาษ ปูนซีเมนต์ ยาง รถยนต์ , เคมี , โลหะ , และการผลิตอื่น ๆ ในปี 1955มี 650 โครงการลงทุนมูลค่า 36 ล้าน riels . จำนวนโครงการเพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัด และถึง 3707 ในปี 1967 กับปริมาณการลงทุนเพิ่มขึ้น 2521 ล้าน riels . ในปี 1970 , การลงทุนมาหยุดที่สมบูรณ์ผลของสงครามกลางเมืองและระบอบการปกครองกระถางการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ ซึ่งถูกโค่นอำนาจในมกราคม 1979 ในช่วงปี 1979 – 1989 , ทั้งหมดที่เหลืออยู่ของรัฐวิสาหกิจ ,และหากไม่มีการลงทุนโดยตรงเข้าไปในกัมพูชา เป็นประเทศที่ได้รับความเดือดร้อน จากความวุ่นวายทางการเมือง การเศรษฐกิจ และแยกระหว่างประเทศ ( CHAP , 2006 ) .
กัมพูชาอีกครั้ง ประสบความสำเร็จในการดึงดูดการลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศในช่วงปลายทศวรรษ 1980 เมื่อประเทศถูกเปลี่ยนจากการควบคุมจากส่วนกลางไปฟรีตลาดเชิงเศรษฐกิจ ในปี 1989 ,ลงทุนในต่างประเทศกฎหมายได้รับการอนุมัติโดยสภาแห่งชาติ ตามมาด้วยซับพระราชกฤษฎีกาที่ออกโดยสภารัฐมนตรีในปี 1991 ซึ่งรายละเอียดการตีความและใช้กฎหมายการลงทุน ในช่วงพ.ศ. 2534 – 2536 ประเทศดึงดูด FDI มูลค่า US $ 1 , 200 ล้านบาทใน 638 โครงการ ( CHAP , 2006 ) , ความเข้มข้นในการท่องเที่ยว , ธนาคาร , ก่อสร้าง , การผลิตและการเกษตรซึ่งส่วนใหญ่มาจาก 5 ประเทศ ได้แก่ ไทย มาเลเซีย สิงคโปร์ ฮ่องกง และฝรั่งเศส ตอนนั้นมีแล้วกะไปประเทศในเอเชีย หลังจากที่สหประชาชาติได้รับการสนับสนุน
การเลือกตั้งในปี 1993 ซึ่งมีผลในการสร้างของรัฐบาลใหม่สภาเพื่อการพัฒนาแห่งกัมพูชา / เขมรคณะกรรมการการลงทุนเป็นผู้รับผิดชอบในการอนุมัติการส่งเสริมการลงทุน กฎหมายใหม่ในการลงทุนถูกเกณฑ์ทหารและต่อมาได้รับการอนุมัติโดยสภาแห่งชาติในปี 1994 เมื่อเปรียบเทียบกับประเทศอื่นๆ ในภูมิภาค กฎหมายการลงทุนใหม่นี้ ถือว่าค่อนข้างเสรีนิยมเสนอแพคเกจแรงจูงใจใจกว้างให้กับนักลงทุนทั้งในประเทศและต่างประเทศ ไม่เลือกปฏิบัติบนพื้นฐาน ( ธนาคารพัฒนาเอเชีย , 2006 ) 1994 กฎหมายการลงทุนถูกแก้ไขในปี 2003 เป็นส่วนหนึ่งของระบอบการลงทุนใหม่ ซับออกพระราชกฤษฎีกาเพื่อให้กรอบของกฎหมายเพื่อจัดตั้งเขตเศรษฐกิจพิเศษ ( SEZs ) ในปลายปี 2005 เพื่อส่งเสริมกิจกรรมทางเศรษฐกิจและการประมวลผล .
ขึ้นอยู่กับ CIB เป็นเขมรการลงทุนสถิติ1994 - 2004 , ดึงดูดการลงทุนจากต่างประเทศของกัมพูชาประมาณ US $ 5313 ล้านในสินทรัพย์ถาวรในช่วง 1994 - 2004 แหล่งที่มาหลักของการลงทุนโดยตรงจากประเทศอาเซียนและประเทศอื่นๆ ในเอเชีย ( โดยเฉพาะ