Lin Wan Er handed me a black suit a

Lin Wan Er handed me a black suit and said, “Try this one as well. You’ll be bound to attend some kind of formal events in the future so you ought to have a decent looking suit…”

I glanced at the price tag and took a deep breath. It was an 84000RMB suit. What kind of suit was this? Was it made out of gold threads?

“Wan Er…” I held onto the suit and was a little troubled. I whispered in her ear, “You know that I often get into fights with people, so my clothes are easily damaged. This kind of clothing is too extravagant for me. If I do end up damaging it, I think I would die. Not only that, I didn’t do anything to deserve this, so… I will be very embarrassed…”

Lin Wan Er looked up at me with her teasing eyes, “Oh? Why is your face so thin now, my Xiao Yao ge ge?”

My scruffy face blushed red.

Lin Wan Er reached out and pushed me inside the dressing room. Following behind me, she entered and locked the door. She stood gleefully with her arms crossed, while the ample 34D were in front of me. I nearly suffocated as I forgot to breath. She paid no heed and said, “Change into the suit. I want to see if it fits you.”

I was a little embarrassed, “Turn around…”

“I don’t want to…”

“Why?”

“You’ve seen me once, so are you saying I can’t watch you?” The beautiful girl blushed.

I was speechless. Slowly removing the casual jacket, there was a white dress shirt inside. Right as I took off the jacket, Lin Wan Er immediate cried in alarm, “Ah…”

“What’s wrong, Wan Er?”

Lin Wan Er walked up to me and unbuttoned the top two buttons on my shirt. As a result, the wound on my chest appeared before her eyes. The claw wound on my shoulder was the most serious, because it looked the most wretched of all the scars.

As her soft hands gently touched the wound, Lin Wan Er’s shoulders trembled. She looked up at me with bloodshot eyes, “What happened? Tell me…who injured you like this?”

My heart shook as I looked at her worrying face and I could not help but feel sorry as well. Shaking my head, I smilingly said, “It’s alright. Doesn’t even hurt anymore. Wan Er…don’t look at me like this, I…”

Wan Er trained her eyes on me as tears dripped down her cheeks, “What do you mean it doesn’t hurt? You idiot… Don’t think I don’t know. My dad had called me this morning and told me all about what happened last night… I’ll…I’ll go beg Wang Xin and ask him to let you go. Don’t fight with those inhuman things anymore, ok? I don’t…I don’t want you to…”

As she spoke, she choked with sobs.

My heart ached, but I supported her shoulder and looked into her eyes. Earnestly explained, “Wan Er, this is my destiny. I, Li Xiao Yao, have dedicated my whole life to justice. For a lifetime, I’ve always wanted to fight for the weak. It doesn’t matter if I am a cop or a soldier, I still want to fight for the innocent people in the world. My abilities have destined me to always stand in the frontlines. It’s destined that I can’t enjoy a peaceful life.”

Lifting my hand, I brushed away the tears on her face while my heart ached.

Lin Wan Er’s body lightly shook and threw off my hand. Taking a step back, she looked me in the eye and said, “I don’t care what your destiny is, but you must promise me. No matter what you’ll be going out to do, you must come back alive…”

I took a deep breath and nodded, “Okay, I promise you. I will always come back to you alive, regardless of where and when!”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลินที่ Wan Er มอบสูทดำฉัน และกล่าว ว่า "ได้นี้เช่น คุณจะผูกเข้าร่วมบางประการทางเหตุการณ์ในอนาคตดังนั้นคุณควรจะมีดีมองหาสูท..."Glanced ที่ป้ายราคา และเอาลมหายใจ มันเป็นชุด 84000RMB นี้เป็นชนิดของชุด มันทำจากทองหรือไม่"Wan Er..." จัดไปชุด และมีปัญหาเล็กน้อย ฉันกระซิบในหูของเธอ "คุณรู้ว่า มักจะได้รับในการต่อสู้กับคน ดังนั้นเสื้อผ้าของฉันได้เสีย ชนิดของเสื้อผ้านี้จะหรูเกินไปสำหรับฉัน ถ้าผมเอยทำลายมัน ฉันคิดว่า ฉันจะตาย ไม่เฉพาะที่ ฉันไม่ได้ทำอะไรเจอนี้ ดังนั้น... ผมจะอายมาก..."Lin Wan Er หาที่ฉันกับเธอตา teasing, "Oh ทำไมเป็นใบหน้าดังนั้นได้บางตอนนี้ ฉันยาวเสี่ยว ge ge ? "ใบหน้าของฉัน scruffy ขวยเขินแดงLin Wan Er ถึงออก และผลักฉันภายในห้องแต่งตัว เธอตามข้างหลัง ใส่ และล็อคประตู เธอยืนความยินดีกับแขนข้าม ขณะที่ D 34 กว้างขวางด้านหน้าของฉัน ฉันเกือบอึดอัดเป็นลมหายใจที่ฉันลืม เธอจ่ายไม่เคร่งครัด และกล่าว ว่า "เปลี่ยนเป็นชุด ต้องการดูถ้ามันเหมาะกับคุณ"ผมน้อยอาย "เปิดรอบ...""ฉันไม่ต้องการ...""ทำไม""คุณเคยเห็นผมหนึ่งครั้ง ดังนั้นคุณบอกว่า ไม่ดูคุณ? " สาวสวยขวยเขินผมพูด ช้าเอาแจ็คเก็ตลำลอง มีเสื้อสีขาวแต่งภายใน ขวาเป็นผมเอาปิดเสื้อนอก หลิน Wan Er ทันทีร้องในปลุก "อา..."คืออะไรผิด Wan Er "Er หวานหลินเดินขึ้นกับฉัน และ unbuttoned สองปุ่มด้านบนเสื้อของฉัน ดัง แผลบนหน้าอกของฉันปรากฏก่อนที่ตาของเธอ เล็บที่แผลบนไหล่ของฉันถูกสุดร้ายแรง เนื่องจากมันดูสุด wretched ของรอยแผลเป็นทั้งหมดขณะที่มือเธอนุ่มเบา ๆ สัมผัสแผล ไหล่หลิน Wan Er ของ trembled เธอมองขึ้นที่ฉันกับตา bloodshot "เกิดอะไรขึ้น บอก me. ... ผู้บาดเจ็บคุณเช่นนี้? "หัวใจของฉันจับฉันมองใบหน้าของเธอกังวล และฉันไม่สามารถช่วย แต่เสียใจด้วย สั่นหัวของฉัน ฉัน smilingly กล่าวว่า "ได้ครับ ไม่ได้เจ็บอีกต่อไป Wan Er...ไม่เหมือนที่ฉันนี้ ฉัน... "ตาของเธอกับฉันเป็นน้ำตา dripped ลงแก้มของเธอ "ไม่คุณหมายถึง อะไรมันไม่เจ็บ Er วานผ่านการฝึกอบรม คุณคนบ้า... ไม่คิดว่า ฉันไม่รู้ พ่อเรียกเช้านี้ฉัน และบอกฉันทั้งหมดเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืน... ฉันจะ จะไปขอซิวัง และขอให้เขาไป อย่าต่อสู้กับสิ่งเหล่านั้น inhuman อีก ตกลง ฉันไม่ ไม่ต้องการคุณ..."ขณะที่เธอพูด เธอสำลัก ด้วย sobsAched หัวใจของฉัน แต่ฉันสนับสนุนไหล่ของเธอ และมองเข้าไปในตาของเธอ จริงจังอธิบาย "Wan Er นี่คือชะตากรรมของฉัน ฉัน หลี่เสี่ยวยาว ได้ทุ่มเทชีวิตทั้งหมดเพื่อความยุติธรรม สำหรับอายุการใช้งาน ได้เสมออยากจะต่อสู้เพื่ออ่อนแอ ไม่เป็นไรถ้าผมเป็นตำรวจหรือทหาร ยังอยากจะสู้เพื่อคนบริสุทธิ์ในโลก ความสามารถของฉันมีกำหนดฉันเสมอยืนใน frontlines ใน นั้นคือกำหนดว่า ผมไม่สนุกกับชีวิตที่เงียบสงบ"ยกมือของฉัน ฉันงานเก็บน้ำตาใบหน้าของเธอในขณะที่หัวใจของฉัน achedLin Wan Er ของร่างกายเบาสั่นเครือ และโยนออกจากมือของฉัน ขั้นตอนที่กลับมา เธอมองฉันตา และกล่าว ว่า "ฉันไม่สนใจว่าจุดหมายปลายทางของคุณคืออะไร แต่คุณต้องสัญญาว่า ฉัน ไม่ว่าคุณจะไปเที่ยว ต้อง ต้องมากลับมามีชีวิต..."ฉันใช้เวลาหายใจลึก และพยักหน้า "เอาล่ะ ผมสัญญา ว่า คุณ ฉันจะเสมอกลับมาคุณมีชีวิตอยู่ ก็ เมื่อ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลิน Wan Er มือฉันชุดสูทสีดำและกล่าวว่า "ลองนี้เช่นกัน คุณจะผูกพันที่จะเข้าร่วมชนิดของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างเป็นทางการในอนาคตดังนั้นคุณควรจะมีชุดสูทมองที่ดี ... "ผมเหลือบมองไปที่ป้ายราคาและเอาหายใจลึกๆ มันเป็นชุด 84000RMB ชนิดของชุดเป็นแบบนี้? มันทำออกมาจากหัวข้อทองคำ"วัน Er ... " ผมจับชุดและเป็นความสุขเล็ก ๆ น้อย ๆ ผมกระซิบที่หูของเธอว่า "คุณรู้ว่าผมมักจะได้รับในการต่อสู้กับผู้คนดังนั้นเสื้อผ้าของฉันจะเสียหายได้ง่าย ชนิดของเสื้อผ้านี้เป็นฟุ่มเฟือยเกินไปสำหรับฉัน ถ้าฉันไม่จบลงด้วยการทำลายมันฉันคิดว่าฉันจะตาย ไม่เพียง แต่ที่ผมไม่ได้ทำอะไรที่จะได้รับนี้ดังนั้น ... ฉันจะอายมาก ... "หลินWan Er มองมาที่ผมด้วยดวงตาของเธอล้อเล่น" โอ้? ทำไมเป็นใบหน้าของคุณเพื่อให้บางตอนนี้ฉัน Xiao Yao ge ge? "ใบหน้าของฉันเขินสกปรกสีแดง. หลิน Wan Er เอื้อมมือออกและผลักดันให้ฉันภายในห้องแต่งตัว ต่อไปข้างหลังผมเธอเข้าและล็อคประตู เธอยืนสำราญกับแขนของเธอข้ามในขณะที่ 34D มีเพียงพอในด้านหน้าของฉัน ฉันเกือบหายใจไม่ออกขณะที่ผมลืมที่จะหายใจ เธอจ่ายไม่ระวังและกล่าวว่า "การเปลี่ยนแปลงลงในชุดสูท ฉันต้องการจะดูว่ามันเหมาะกับคุณ. "ผมเป็นอายเล็กๆ น้อย ๆ " หันไปรอบ ๆ ... "" ผมไม่ต้องการที่จะ ... "" ทำไม? "" คุณเคยเห็นผมอีกครั้งดังนั้นที่คุณบอกว่าฉันไม่สามารถ ดูคุณ? "หญิงสาวที่สวยงามเขิน. ผมเป็นคนพูด ค่อยๆถอดแจ็คเก็ตแบบสบาย ๆ มีเสื้อชุดสีขาวที่อยู่ภายใน ขวาขณะที่ผมเอาออกเสื้อหลิน Wan Er ทันทีร้องไห้ปลุก "อา ... " "มีอะไรผิด Er วาน?" หลิน Wan Er เดินขึ้นกับผมและ unbuttoned ด้านบนสองปุ่มบนเสื้อของฉัน เป็นผลให้แผลที่หน้าอกของฉันปรากฏต่อหน้าต่อตาของเธอ แผลกรงเล็บบนไหล่ของฉันเป็นที่ร้ายแรงที่สุดเพราะมันดูมากที่สุดอนาถของรอยแผลเป็นทั้งหมด. ในฐานะที่เป็นมือที่อ่อนนุ่มของเธอเบา ๆ สัมผัสแผลไหล่หลิน Wan Er ของตัวสั่น เธอมองมาที่ผมด้วยดวงตาแดงก่ำ "เกิดอะไรขึ้น? บอกฉัน ... ใครได้รับบาดเจ็บคุณเช่นนี้? "หัวใจของฉันสั่นขณะที่ผมมองไปที่ใบหน้าของเธอกังวลและผมก็ไม่สามารถช่วยแต่รู้สึกเสียใจเป็นอย่างดี เขย่าหัวของฉันฉันอมยิ้มกล่าวว่า "มันไม่เป็นไร ไม่ได้เจ็บอีกต่อไป Wan เอ่อ ... ไม่มองมาที่ฉันเช่นนี้ผม ... "Wan Er รับการฝึกอบรมตาของเธอกับฉันเป็นน้ำตาหยดลงแก้มของเธอ" คุณหมายถึงอะไรมันไม่เจ็บ? คุณงี่เง่า ... อย่าคิดว่าผมไม่ทราบว่า พ่อของฉันเรียกฉันเช้านี้และบอกฉันทุกอย่างเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ... ฉันจะ ... ฉันจะไปขอวังซินและขอให้เขาปล่อยให้เธอไป ไม่ได้ต่อสู้กับสิ่งที่มนุษย์เหล่านั้นอีกต่อไป, OK? ฉันไม่ ... ฉันไม่อยากให้คุณ ... "ขณะที่เธอพูดเธอสำลักกับสะอื้น. หัวใจของฉันปวดร้าว แต่ผมได้รับการสนับสนุนไหล่ของเธอและมองเข้าไปในดวงตาของเธอ เป็นเรื่องเป็นราวอธิบายว่า "เอ้อวันนี้เป็นโชคชะตาของฉัน ฉันหลี่เสี่ยวยาวได้ทุ่มเททั้งชีวิตของฉันเพื่อความยุติธรรม ตลอดชีวิตฉันได้เสมอต้องการที่จะต่อสู้เพื่อความอ่อนแอ มันไม่สำคัญว่าถ้าฉันเป็นตำรวจหรือทหารที่ผมยังคงต้องการที่จะต่อสู้เพื่อประชาชนผู้บริสุทธิ์ในโลก ความสามารถของฉันฉันได้ลิขิตเสมอยืนอยู่ใน frontlines มันเป็นชะตาที่ฉันไม่สามารถเพลิดเพลินกับชีวิตที่สงบสุข. "ยกมือของฉันฉันแปรงน้ำตาบนใบหน้าของเธอในขณะที่หัวใจของฉันปวดร้าว. ร่างกายหลิน Wan Er ของเบา ๆ ส่ายและโยนออกจากมือของฉัน การย้อนกลับไปเธอมองฉันในสายตาและกล่าวว่า "ผมไม่สนใจสิ่งที่โชคชะตาของคุณ แต่คุณต้องสัญญากับฉัน ไม่ว่าสิ่งที่คุณจะออกไปทำคุณต้องมีชีวิตกลับมา ... "ผมเอาลมหายใจลึกและพยักหน้า" โอเคผมสัญญาว่าคุณ ผมจะกลับมาที่คุณมีชีวิตอยู่โดยไม่คำนึงถึงสถานที่และเวลา! "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เอ้อหลิน วานให้ผมเป็นชุดสูทสีดำและบอกว่า " ลองหนึ่งนี้เป็นอย่างดี คุณจะผูกพันที่จะเข้าร่วมบางชนิดเป็นทางการของเหตุการณ์ในอนาคตดังนั้นคุณควรจะมีสูท . . . . . . . "

ผมมองที่ป้ายราคา และหายใจลึกๆ . มันเป็น 84000rmb สูท ชนิดของชุดนี้คือ ? มันทำมาจากเส้นไหมทอง

" วาน เอ้อ . . . . . . . " ฉันจับเสื้อและค่อนข้างจะมีปัญหาผมกระซิบข้างหูเธอ " คุณรู้ว่าฉันมักจะได้รับในการต่อสู้กับคน ดังนั้น เสื้อผ้าของฉัน เสียหายได้ง่าย ชนิดของเสื้อผ้าที่หรูหราเกินไปสำหรับฉัน ถ้าผมทำท้ายเสียหายได้ ฉันคิดว่าฉันจะตาย ไม่เพียง แต่ที่ไม่ได้ทำอะไรผิด ดังนั้น . . . ฉันคงจะอายมาก . . . . . . . "

ลินวานเอ้อมองผมกับเธอแกล้งตา " โอ้ ทำไมหน้าของคุณบางดังนั้นตอนนี้เสี่ยวเหยา GE GE ? "

ฉันสกปรกหน้าหน้าแดงแดง

ลินวานเอ้อถึงออกและผลักฉันเข้าไปในห้องแต่งตัว . ตามหลังผม เธอเข้ามาและล็อคประตู เธอยืนดีใจกับเธอแขนข้าม ขณะที่ 34d กว้างขวางอยู่ตรงหน้าฉัน ฉันเกือบหายใจไม่ออก ฉันลืมหายใจ เธอจ่ายไม่ฟังและบอกว่า " ไปเปลี่ยนชุด ฉันต้องการที่จะดูว่ามันเหมาะกับคุณ

"ฉันเป็นเพียงเล็กน้อยอาย " หันกลับมา . . . . . . . "

" ฉันไม่อยาก . . . . . . . "

" ทำไม ? "

" คุณเคยเห็นมาครั้งหนึ่ง ดังนั้นคุณจะบอกว่า ฉันไม่สามารถเห็นคุณ " สาวสวยหน้าแดง

ฉันก็พูดไม่ออก ค่อยๆถอดแจ๊คเก็ตสบาย ๆ , มีเสื้อสีขาวข้างใน ใช่ ฉันถอดเสื้อ ลินวานเอ้อทันทีร้องด้วยความตกใจ " อ่า . . . . . . . "

" เป็นอะไร วานเอ้อ ? "

ลินวานเอ้อเดินมาหาฉันแล้วก็ปลดกระดุมด้านบน 2 ปุ่มบนเสื้อของฉัน ผลคือ บาดแผลบนหน้าอกของฉันปรากฏต่อหน้าต่อตาของเธอ กรงเล็บบาดแผลบนไหล่ของฉันคือร้ายแรงที่สุด เพราะมันดูอนาถที่สุดของแผลเป็นทั้งหมด

เป็นมือนุ่มของเธอเบา ๆสัมผัสแผลของหลิน วาน เอ้อ ไหล่สั่นสะท้าน เธอมองฉันด้วยดวงตาแดงก่ำ " เกิดอะไรขึ้น ?บอกมา . . . . . . . ที่ทำร้ายเธอแบบนี้ "

หัวใจของฉันสั่นเป็นฉันมองไปที่เธอกังวล ใบหน้าและผมไม่สามารถช่วย แต่รู้สึกเสียใจเช่นกัน เขย่าหัวฉัน ฉันอมยิ้มกล่าวว่า " ไม่เป็นไร ไม่ต้องเจ็บตัวอีกแล้ว วาน . . . เอ่อ . . . อย่ามองฉันอย่างนี้ ฉัน . . . "

วานเอ้อฝึกเธอมองฉันเหมือนที่น้ำตาหยดลงไปที่แก้มของเธอ " คุณหมายถึงอะไรมันไม่เจ็บ ? เจ้าโง่ . . . . . . . อย่าคิดว่าฉันไม่รู้พ่อฉันโทรมาเมื่อเช้า และบอกทุกคนเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืน . . . . . . . . . . ผม . . . ผมจะไปขอร้อง หวัง ซิน และขอให้เขาปล่อยคุณไป อย่าสู้กับพวกไร้หัวใจแบบนี้อีกต่อไปแล้ว โอเค ? ฉันไม่ . . . ฉันไม่อยากให้คุณ . . . "

อย่างที่เธอพูด เธอสำลักด้วย . .

ฉันปวดใจ แต่ผมสนับสนุนไหล่ของเธอและมองเข้าไปในตาของเธอ อย่างจริงจังว่า วาน เอ้อ นี่เป็นชะตากรรมของฉัน ฉันหลี่เซียวเหยา ได้ทุ่มเททั้งชีวิต เพื่อความยุติธรรม ตลอดชีวิต ฉันมักจะต้องการที่จะต่อสู้เพื่อคนอ่อนแอ ไม่สำคัญหรอกว่าผมจะเป็นตำรวจหรือทหาร ฉันยังต้องการที่จะต่อสู้เพื่อประชาชนที่บริสุทธิ์ในโลก ความสามารถของฉันได้กำหนดให้ฉันเสมอยืนในแนวหน้า . มันเป็นพรหมลิขิตที่ฉันไม่สามารถเพลิดเพลินกับชีวิตที่สงบสุข "

ยกด้วยมือของฉันผมไม่สนใจน้ำตาบนใบหน้าของเธอในขณะที่ฉันปวดใจ

เอ้อหลิน วัน ร่างกายเบาสั่นและโยนออกมือของฉัน . ถ่ายย้อนกลับไป เธอมองฉันแล้วพูดว่า " ฉันไม่สนใจสิ่งที่โชคชะตาของคุณ แต่คุณจะต้องสัญญากับข้า ไม่ว่าสิ่งที่คุณจะต้องทำ คุณต้องกลับมามีชีวิต . . . "

ผมหายใจลึกๆและพยักหน้า " ครับ ผมสัญญาฉันจะกลับมาหาเธออยู่เสมอ ไม่ว่าที่ไหนและเมื่อไหร่ "