distinct moral virtues: courage , t

distinct moral virtues: courage , temperance , liberality, magnificence , pride, ambition, good temper, friendliness, truthfulness, shame, justice. The moral virtues are defined by means of the efficient cause of actions; the intellectual virtues are defined according to their
final cause. Once again as in the case of the moral virtues a triple distinction is made in the soul, this time not of possible efficient causes, but of controlling causes of action and truth.
Of the three, namely, sensation, reason, and desire, the latter two supply the final cause toward which choice operates. "The principle of action-its efficient, not its final cause-is choice, and that of choice is desire and reasoning for the sake of some end". The discussion of the intellectual virtues therefore supplements the discussion of the moral virtues, for every virtue both brings into good condition the thing itself of which it is the virtue and causes the work of that thing to be well done, and the intellectual virtues treat of excellences relative to the action or work by turning attention to the right rule and standard. As the soul itself is divided into two parts, rational and irrational, so the rational part is divided into two parts, one by which we contemplate things whose principles are invariable,
another by which we contemplate variable things. Since moral virtue is a habit concerned with choice and therefore involved in variable things, it depends, like good choice, on the coincidence of true reasoning and right desire: truth in such applications is the object of the calculative part of the soul. Virtue in the scientific part of the soul, since it is not thus involved in variability, coincides with truth. Aristotle offers no general definition
of the intellectual virtues apart from observing that they are ways in which the soul has truth by affirmation and negation

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คุณธรรมจริยธรรมแตกต่างกัน: กล้า พอควร liberality ความงดงาม ความภาคภูมิใจ ความทะเยอทะยาน อารมณ์ดี เป็นมิตร ความ อัปยศ ยุติธรรม มีกำหนดคุณค่าทางศีลธรรม โดยสาเหตุที่มีประสิทธิภาพของการดำเนินการ มีกำหนดคุณค่าทางปัญญาตามความสาเหตุสุดท้าย ครั้งเช่นในกรณีของคุณค่าทางศีลธรรม สามมีความแตกในจิตวิญญาณ เวลานี้ไม่มีประสิทธิภาพสาเหตุ แต่การควบคุมสาเหตุของการกระทำและความจริงสาม คือ ความรู้สึก เหตุผล และความ ปรารถนา 2 หลังจัดหาสาเหตุสุดท้ายที่เลือกทำงาน "หลักการของการดำเนินการเป็นอย่างมีประสิทธิภาพ ไม่ถึงสาเหตุสุดท้าย-ตัวเลือก และที่เลือกความต้องการและการใช้เหตุผลเพื่อสิ้นสุดบาง" การอภิปรายคุณค่าทางปัญญาดังนั้นสื่อเรียนการสนทนาของคุณค่าทางศีลธรรม สำหรับทุกคุณธรรมทั้งสองนำ เข้าสภาพสิ่งตัวเองซึ่งมันเป็นความประเสริฐ และทำให้การทำงานของสิ่งที่จะทำดี และคุณค่าทางปัญญารักษาของ excellences สัมพันธ์กับการดำเนินการหรือทำงาน โดยการเปิดให้ความสนใจกับกฎที่เหมาะสมและมาตรฐาน เป็นจิตวิญญาณตัวเองแบ่งออกเป็นสองส่วน การ โต้เถียง และเชือดเพื่อเชือดส่วนแบ่งออกเป็นสองส่วน หนึ่งซึ่งเราคิดสิ่งหลักจะปรากฏอีกที่เราคิดสิ่งที่ผันแปร คุณธรรมทางศีลธรรมเป็น นิสัยที่เกี่ยวข้องกับ และดังนั้น เกี่ยวข้องกับสิ่งที่ตัวแปร ขึ้น เช่นดี บังเอิญจริงเหตุผลและความต้องการด้านขวาบน: ความจริงในการใช้งานดังกล่าวเป็นวัตถุส่วน calculative ของวิญญาณ คุณธรรมในส่วนวิทยาศาสตร์ของจิตวิญญาณ เนื่องจากมันจะไม่ดังเกี่ยวข้องกับความแปรผัน กรุณาความจริง อริสโตเติลให้คำจำกัดความทั่วไปไม่คุณค่าทางปัญญาจากการสังเกตที่พวกเขาเป็นวิธีการที่จิตวิญญาณมีจริง โดยยืนยันและปฏิเสธ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คุณธรรมศีลธรรมที่แตกต่าง: ความกล้าหาญความพอประมาณความเอื้ออารี, งดงาม, ความภาคภูมิใจ, ความทะเยอทะยานอารมณ์ดีเป็นมิตร, ความจริง, ความอัปยศความยุติธรรม คุณธรรมศีลธรรมจะถูกกำหนดโดยวิธีการของสาเหตุที่มีประสิทธิภาพของการกระทำ;
คุณธรรมทางปัญญาที่กำหนดไว้ตามที่พวกเขาก่อให้เกิดเป็นครั้งสุดท้าย อีกครั้งเช่นในกรณีของคุณธรรมศีลธรรมความแตกต่างที่สามจะทำในจิตวิญญาณครั้งนี้ไม่ได้มาจากสาเหตุที่มีประสิทธิภาพเป็นไปได้ แต่ในการควบคุมสาเหตุของการกระทำและความจริง.
ของทั้งสามคือความรู้สึกเหตุผลและความปรารถนาที่ หลังสองจัดหาสาเหตุสุดท้ายที่มีต่อการดำเนินงานซึ่งทางเลือก "หลักการของการกระทำของมันที่มีประสิทธิภาพไม่ได้สุดท้ายสาเหตุที่เป็นทางเลือกและทางเลือกที่เป็นความปรารถนาและการใช้เหตุผลเพื่อประโยชน์ของปลายบาง" การอภิปรายของคุณธรรมทางปัญญาจึงเสริมการอภิปรายของคุณธรรมจริยธรรมสำหรับคุณธรรมทุกที่ทั้งสองนำมาสู่สภาพที่ดีสิ่งที่ตัวเองซึ่งมันเป็นคุณธรรมและทำให้การทำงานของสิ่งที่จะทำดีและคุณธรรมทางปัญญารักษาของ excellences เทียบกับการดำเนินการหรือการทำงานด้วยการเปลี่ยนความสนใจไปที่การปกครองที่เหมาะสมและมาตรฐาน
ในฐานะที่เป็นจิตวิญญาณของตัวเองจะแบ่งออกเป็นสองส่วนเหตุผลและไม่มีเหตุผลดังนั้นเหตุผลส่วนหนึ่งจะถูกแบ่งออกเป็นสองส่วนหนึ่งโดยที่เราพิจารณาสิ่งที่มีหลักการสม่ำเสมออีกโดยที่เราคิดสิ่งที่ตัวแปร ตั้งแต่คุณธรรมศีลธรรมเป็นนิสัยที่เกี่ยวข้องกับทางเลือกและมีส่วนร่วมดังนั้นในสิ่งที่ตัวแปรก็ขึ้นอยู่เช่นเดียวกับทางเลือกที่ดีในเรื่องบังเอิญของเหตุผลที่แท้จริงและความปรารถนาที่เหมาะสม: ความจริงในการใช้งานดังกล่าวเป็นวัตถุของส่วน calculative ของจิตวิญญาณ อาศัยอำนาจตามความในส่วนทางวิทยาศาสตร์ของจิตวิญญาณเพราะมันไม่เกี่ยวข้องจึงแปรปรวนเกิดขึ้นพร้อมกับความจริง
อริสโตเติลมีไม่มีความหมายทั่วไปของคุณธรรมทางปัญญานอกเหนือจากการสังเกตว่าพวกเขามีวิธีการที่จิตวิญญาณมีจริงโดยยืนยันและปฏิเสธ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คุณธรรมจริยธรรมที่แตกต่างกัน : กล้าหาญพอควรใช้ , งดงาม , ความภาคภูมิใจ , ความทะเยอทะยาน อารมณ์ดี มิตรภาพ ความจริงใจ น่าอาย ความยุติธรรม คุณธรรมจริยธรรมที่กำหนดไว้ โดยสาเหตุที่มีประสิทธิภาพของการกระทำ ; คุณธรรมทางปัญญาตามที่ระบุเป็นเพราะตนสุดท้าย

อีกครั้งเช่นในกรณีของจริยธรรมคุณธรรมแตกต่างสามไว้ในจิตวิญญาณคราวนี้ไม่ใช่สาเหตุของการควบคุมที่มีประสิทธิภาพที่สุด แต่สาเหตุของการกระทำและความจริง .
ของทั้งสาม คือ ความรู้สึก เหตุผล และ ความปรารถนา หลังสองใส่สุดท้ายเพราะทางที่เลือกทำงาน . หลักการของการกระทำที่มีประสิทธิภาพ ไม่ใช่เพราะสุดท้ายของมันคือทางเลือก และทางเลือกคือความปรารถนาและเหตุผลเพื่อประโยชน์ของบางจุดสิ้นสุด "การสนทนาของคุณธรรมทางปัญญา ดังนั้นอาหารเสริมปรึกษาเรื่องคุณธรรมจริยธรรม , คุณธรรมนำสู่ทุกทั้งสภาพดี สิ่งตัวเอง ซึ่งมันเป็นคุณธรรมและทำให้การทำงานของสิ่งนั้นจะดีมาก และคุณธรรมทางปัญญา รักษา Excellences สัมพันธ์กับการกระทำ หรือ ทำงานโดยการเปลี่ยนความสนใจไปยังกฎขวา และได้มาตรฐานเป็นวิญญาณนั้นจะแบ่งออกเป็นสองส่วนที่มีเหตุผลและไม่มีเหตุผลแล้ว ส่วนการแบ่งออกเป็นสองส่วน หนึ่งที่เราคิดทุกอย่าง ซึ่งหลักการจะคงที่
อื่นซึ่งเราพิจารณาตัวแปรหลายอย่าง เนื่องจากคุณธรรมจริยธรรมเป็นนิสัยที่เกี่ยวข้องกับทางเลือกและดังนั้นจึงเกี่ยวข้องกับตัวแปร มันขึ้นอยู่กับว่า เป็นทางเลือกที่ดีในความบังเอิญของเหตุผลที่แท้จริงและความปรารถนาที่ : ความจริงในการใช้งานดังกล่าวเป็นวัตถุของส่วนผลประโยชน์ของจิตวิญญาณ คุณธรรมในส่วนวิทยาศาสตร์ของจิตวิญญาณ เพราะมันไม่ได้จึงมีส่วนร่วมในความแปรปรวน สอดคล้องกับความจริง อริสโตเติลมีคำนิยามทั่วไป
ในคุณธรรม ปัญญา นอกจากสังเกตว่าพวกเขาเป็นวิธีที่วิญญาณได้จริง โดยยืนยันและปฏิเสธ